สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! 240 ข้าอยากจุมพิตเจ้า (2)
ดังนั้นเหลิ่งอวี้เซวียนหลังช่วยนวดให้แก่ซินเอ๋อร์ราวครึ่งชั่วยาม จึงค่อยๆ หยุดมือลง
ก่อนเงยหน้าถามขึ้น
“ตอนนี้รู้สึกเช่นไรบ้าง!”
เมื่อได้ยิน ซินเอ๋อร์อดนวดเฟ้นข้อเท้าที่บาดเจ็บเล็กน้อยไม่ได้ ทันใดนั้นยิ้มอ่อนโยนที่มุมปาก
“อืม ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว จริงๆ!”
สุดท้ายเพราะกลัวเหลิ่งอวี้เซวียนไม่เชื่อใจ ซินเอ๋อร์จึงพลันเอ่ยย้ำขึ้น
เหลิ่งอวี้เซวียนได้ยิน ยกยิ้มที่มุมปากอย่างน่าหลงใหล
เมื่อรวมเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาของเขานั้น จึงทำให้คนมองรู้สึกใจเต้น
ส่วนซินเอ๋อร์ก็ถูกรอยยิ้มชวนหลงใหลนี้ของชายหนุ่มดึงดูดไป
ใบหน้าจิ้มลิ้มตกตะลึง หัวใจเต้นเร็วขึ้น
ภายในใจของเธอพลันเอ่อล้นด้วยความตื่นเต้น
เหลิ่งอวี้เซวียนเห็นเช่นนั้น ยิ้มกว้างขึ้น
ทันใดนั้น คล้ายฉุกคิดขึ้นมาได้ จึงเอ่ยกับซินเอ๋อร์ว่า
“ซินเอ๋อร์ เจ้าหลับตาลงก่อน”
“หา หลับตาหรือ!”
แม้ไม่รู้ว่าเหลิ่งอวี้เซวียนคิดทำสิ่งใด แต่ซินเอ๋อร์ยังหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง
แม้หลังจากหลับตา เธอจะมองไม่เห็นสิ่งของด้านหน้า แต่กลับสามารถรับรู้ถึงว่าชายหนุ่มคล้ายสวมบางสิ่งลงบนคอของเธอ
ซินเอ๋อร์แปลกใจ แต่ยังไม่คิดลืมตา
จนกระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง จึงได้ยินเสียงทุ้มไพเราะที่เป็นเอกลักษณ์ของชายหนุ่มดังขึ้น
“เรียบร้อย ตอนนี้ลืมตาขึ้นได้แล้ว”
เมื่อได้ยินซินเอ๋อร์กระพริบตาชั่วขณะ แล้วลืมดวงตาคู่งามแวววาวขึ้น ก่อนมองไปที่คอตน
เมื่อเธอเห็นสร้อยเพชรบนคอตนเส้นนั้น ดวงตาคู่งามนั้นพลันเปล่งประกาย
“สวรรค์ งามยิ่งนัก!”
ซินเอ๋อร์ตกใจ
เห็นเพียงสร้อยเพชรบนคอเธอเส้นนั้น ทำมาจากคริสตัลและทองขาวผสมกัน และจี้ตรงกลางนั้น กลับใช้เพชรทำเป็นรูปหัวใจออกมา
ประณีตราวกับเนรมิต สวยงามโดดเด่น และประกายแสงที่เพชรสาดส่องออกมา คล้ายเป็นจุดรวมของแสงจากท้องฟ้าและพื้นดินเช่นนี้ สวยงามเกินบรรยาย!
เมื่อเห็นสร้อยเพชรเส้นนี้แวบแรก ซินเอ๋อร์ชื่นชอบอย่างมาก เพราะสาวน้อยผู้ใด จะสามารถต้านทานอัญมณีที่สวยงามเช่นนี้ได้!
ส่วนเหลิ่งอวี้เซวียนก็รู้จากแววตาตกใจของซินเอ๋อร์ ที่แสดงความในใจของเธอ ดังนั้นจึงอดเอ่ยถามไม่ได้
“ชอบหรือไม่”
“อืม ข้าชอบยิ่งนัก!”
ซินเอ๋อร์ยิ้มพลางพยักหน้า แต่รอยยิ้มที่มุมปากมีเพียงชั่วขณะ เพราะทันใดนั้นคล้ายฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามอย่างเหนียมอาย
“แต่สร้อยเส้นนี้ ต้องราคาสูงแน่ ข้ารับไว้ไม่ได้ ท่านรับกลับไปเถิด!”
แม้ซินเอ๋อร์จะรู้ว่าเหลิ่งอวี้เซวียนมั่งคั่งร่ำรวย แต่เธอละอายใจที่จะรับของจากผู้อื่นโดยไม่มีสาเหตุ ยิ่งกว่านั้นแม้เธอไม่รู้เรื่องอัญมณี แต่เพียงมองก็รู้ว่าต้องราคาสูงแน่นอน!
เธอตอนนี้เป็นเพียงสาวใช้ตัวเล็กๆ ผู้หนึ่ง จะรับของมีค่าขนาดนี้ได้เช่นไร
ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มตรงหน้านี้ดีกับเธอมากเกินไปจริงๆ
น้องชายของเธอได้เขาช่วยชีวิตเอาไว้ เธอก็ถูกรับตัวไว้ด้วยความใจดีของเขา เอ่ยว่าเป็นสาวใช้ข้างกาย แต่เธอก็รู้ดีว่าตนอยู่ที่นี่ได้รับการดูแลอย่างดี
มีที่พัก เครื่องแต่งกาย อาหาร และสิ่งของเครื่องใช้ที่ดี
เพราะดีมากเกินไป จึงทำให้เธอละอายใจ
ดังนั้น ตอนนี้เธอจะรับของที่มีค่าเช่นนี้ได้อย่างไร!
พอคิดถึงสิ่งเหล่านี้ ซินเอ๋อร์ยื่นมือหมายปลดสร้อยเพชรบนคอตนออกเพื่อคืนให้กับเหลิ่งอวี้เซวียน
แต่การกระทำของเธอ กลับถูกเหลิ่งอวี้เซวียนใช้มือขัดขวางไว้
“ห้ามถอด สร้อยนี้ข้าตั้งใจให้คนทำมาเพื่อเจ้า มันเป็นของเจ้า ดังนั้นเจ้าสวมไว้ได้หรือไม่!”
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงความแหบพร่าเจ็ดส่วน ทุ้มต่ำสามส่วน แต่กลับหนักแน่น
หลังได้ยิน ซินเอ๋อร์ขมวดคิ้วมุ่น ลังเลเช่นเดิม
“แต่ สร้อยเส้นนี้ ราคาแพงมากเกินไปจริงๆ”
เมื่อเห็นซินเอ๋อร์ขมวดคิ้วลังเล เหลิ่งอวี้เซวียนดวงตาเป็นประกายชั่วขณะ ก่อนพลันเอ่ยปากขึ้นอย่างเสียใจ
“หากเจ้าไม่ต้องการ ข้าจะทิ้งมัน!”
เอ่ยจบ หมายยื่นมือถอดสร้อยบนคอซินเอ๋อร์ลงมาโยนทิ้งไป
ซินเอ๋อร์เห็นจึงหวาดวิตก รีบยื่นมือห้ามปราม
“อย่า ข้าจะสวมมันไว้!”
ด้วยกลัวว่าเหลิ่งอวี้เซวียนจะทิ้งสร้อยเส้นนี้จริง ซินเอ๋อร์จึงรีบเอ่ยขึ้น
เพราะของราคาแพงเช่นนี้ หากทิ้งไปคงน่าเสียดาย
และเธอชอบสร้อยเส้นนี้อย่างมากจริงๆ!
ขณะคิดในใจ ซินเอ๋อร์ก้มหน้าหลุบตาลง พร้อมยื่นมือหยิบจี้เพชรรูปหัวใจนั้นขึ้นมาสำรวจไม่หยุด
ดังนั้น เธอจึงย่อมไม่รับรู้ถึงแววตาเจ้าเล่ห์ที่แวบขึ้นมาของเหลิ่งอวี้เซวียน
ขณะที่ซินเอ๋อร์สำรวจจี้รูปหัวใจในมือ ทันใดนั้นคล้ายฉุกคิดขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่า
“เหตุใดท่านให้คนทำรูปหัวใจออกมาหรือ!”
แม้จี้นี้จะสวยงามอย่างยิ่ง แต่ทรงรูปหัวใจนี้…
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์คล้ายเข้าใจบางอย่าง แต่กลับไม่กล้าคิดต่อ
สายตาของเหลิ่งอวี้เซวียนจับจ้องที่ใบหน้าของซินเอ๋อร์ตลอด จึงย่อมคาดเดาความในใจของเธอได้ ทันใดนั้นเผยอริมฝีปากคู่งามเอ่ยขึ้นว่า
“จี้รูปหัวใจนี้ เป็นตัวแทนดวงใจของข้า ตอนนี้เจ้าเข้าใจแล้วหรือไม่!”
เสียงชายหนุ่มแหบพร่า ทุ้มต่ำ และแฝงไปด้วยความน่าลุ่มหลงหลายส่วน
ดุจสุราชั้นดีที่หมักมานานหลายปีพลันถูกเปิดขึ้น กลิ่นหอมของสุราอันชวนหลงใหลนั้น ทำให้ผู้คนเมามายก่อนที่จะได้ดื่ม
หลังซินเอ๋อร์ได้ยิน รู้สึกเพียงสมองเกิดเสียง ‘ตูม’ ขึ้น ก่อนพลันตะลึงอยู่ตรงนั้น
แม้เมื่อครู่เธอคล้ายคาดเดาได้ แต่เธอกลับไม่กล้ามั่นใจ ทว่าตอนนี้คำพูดที่ดังออกมาจากปากของชายหนุ่มนี้ สามารถทำให้เธอมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม
เขาชื่นชอบเธอ!
สวรรค์!
ฟ้าดิน!
จะเป็นไปได้เช่นไร!
เธอเป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่ง ไม่มีมารดา บิดาไม่รัก เหตุใดเขาจึงชื่นชอบเธอได้!
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์ยังคงไม่กล้ามั่นใจ
และหลังเผชิญกับดวงตาเปี่ยมด้วยความรักของชายหนุ่ม เธอรู้สึกเพียงใจเต้นเร็วขึ้น ก่อนเริ่มทำตัวไม่ถูก
“นี่ นี่…”
ซินเอ๋อร์อ้ำอึ้ง หัวใจคล้ายหวาดหวั่นไม่สงบสุข
เพราะอายุขนาดนี้ ยังเป็นครั้งแรกที่มีชายหนุ่มเอ่ยเช่นนี้กับเธอ!
ตอนนี้ เธอควรตอบเช่นไร!
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์วิตกกังวล
ความร้อนระอุทะลักขึ้นในใจพุ่งสู่เหนือศีรษะอย่างรวดเร็ว กระทั่งใบหูก็ร้อนจี๋ ใบหน้าร้อนผ่าวผิดปกติ
แม้เธอจะไม่ส่องกระจก ทราบดีว่าเธอเวลานี้ต้องหน้าแดงดุจก้นลิงแน่นอน!
ดังนั้น ซินเอ๋อร์พลันก้มหน้าเล็กลง ไม่กล้ามองหน้าเขา เพราะสายตาที่จดจ่อร้อนแรงของชายหนุ่ม
เพราะสายตาของเขาจดจ่อ รักใคร่เกินไป ทำให้เธอพลันรับไม่ไหว!
สองมือวางอยู่บนหน้าท้องพันกันไม่หยุด
เหลิ่งอวี้เซวียนเห็นใบหน้าแดงก่ำ แต่กลับทำตัวไม่ถูกของสาวน้อยตรงหน้า ดวงตาดำขลับเรียวล้ำลึกคู่นั้นอดเป็นประกายชั่วขณะไม่ได้
ทันใดนั้นยื่นมือใหญ่ออกไปกุมมือที่พันกันไม่หยุดของซินเอ๋อร์ ก่อนเอ่ยขึ้น
“เจ้าตอนนี้ ไม่ต้องเอ่ยสิ่งใด ข้าล้วนเข้าใจดี ทว่าข้าจะรอเจ้า ไม่ว่าต้องใช้เวลานานเพียงใด!”
เหลิ่งอวี้เซวียนเอ่ยอย่างหนักแน่น สายตาที่มองซินเอ๋อร์ราวถูกกำหนดไว้แล้ว!
เพราะเจ้าสาวผู้นี้ คือคนที่เขาจับจองไว้ตั้งแต่ยังเด็ก
ตอนเด็ก เขาถูกเธอเห็นทุกซอกทุกมุม หรือเธอคิดไม่รับผิดชอบเขา!
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเด็ก เหลิ่งอวี้เซวียนยังชัดเจนในใจ มุมปากประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนมีความสุข
สายตาที่มองซินเอ๋อร์เปี่ยมด้วยความรักใคร่อ่อนโยนอย่างไร้คำบรรยาย
หลังได้ยินคำพูดชายหนุ่ม ซินเอ๋อร์เพียงก้มศีรษะเล็กลงต่ำ
เพราะเธอตอนนี้ ไม่รู้ควรเอ่ยสิ่งใดจริงๆ
และเธอยังไม่ได้ขบคิดเรื่องที่พลันเกิดขึ้นนี้!
แต่ขณะซินเอ๋อร์คิดในใจ กลับรู้สึกเพียงจู่ๆ คางตนถูกคนเลิกขึ้น
ไม่นานสบเข้าใบหน้าหล่อเหลายิ้มแย้มนั้นของเหลิ่งอวี้เซวียน
ดวงตาดำขลับแคบยาวลึกล้ำคู่งามนั้น และความอ่อนโยนในแววตาของชายหนุ่ม ทำให้เธอแทบอ่อนระทวย จนไม่อาจถอนตัวขึ้นมาได้
เมื่อเห็นความตกใจและลุ่มหลงในแววตาของซินเอ๋อร์ ทำให้เหลิ่งอวี้เซวียนพอใจอย่างมาก ก่อนยิ้มมุมปาก เอ่ยอย่างโผงผาง แหบพร่าขึ้นว่า
“ทว่าตอนนี้ ซินเอ๋อร์ ข้าอยากจุมพิตเจ้านัก”
เอ่ยจบ ริมฝีปากของชายหนุ่มพลันประกบลงบนปากเล็กแดงสดของสาวน้อยทันที
Comments