ไม่ต้อง​พูดว่า​เป็น​สาวใช้​ เพียง​เขา​ช่วย​น้องชาย​เธอ​ ต้องการ​ให้​เธอ​เป็น​วัว​เป็น​ม้าให้​เขา​ เธอ​ก็​ยินยอม​!

ซินเอ๋อร์​คิดในใจ​ และ​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ วันนี้​พวก​เธอ​เพิ่ง​พบกัน​ครั้งแรก​ เหตุใด​เขา​จึงมาช่วยเหลือ​เธอ​!

ซินเอ๋อร์​สงสัย​ใน​ใจ จน​เอ่ย​สิ่งที่​สงสัย​ออกมา​

“เซวียน​ เหตุใด​ท่าน​ดี​กับ​ข้า​เช่นนี้​ พวกเรา​เพิ่ง​รู้จัก​กัน​ มิใช่หรือ​”

“ฮ่า ๆ”

เมื่อ​เห็น​ซินเอ๋อร์​ทั้ง​ดีใจ​และ​ไม่เชื่อ​สายตา​

คล้าย​คนยากจน​ตัวเปล่า​ที่​จู่ๆ ฝัน​ว่า​ได้รับ​เงินก้อน​ใหญ่​ ก่อน​พลัน​ไม่กล้า​ลืมตา​

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เห็น​อด​ยิ้ม​ไม่ได้​ ทันใดนั้น​เอ่ย​ขึ้น​

“พวกเรา​รู้จัก​กัน​มานาน​แล้ว​ ทว่า​เจ้าลืม​ข้า​ไป​แล้ว​เท่านั้น​”

“หา​ พวกเรา​เคย​รู้จัก​กัน​มาก่อน​หรือ​!”

เมื่อ​ได้ยิน​ซินเอ๋อร์​พลัน​ตกใจ​ ดวงตา​แวววาว​คู่​งามนั้น​ เบิก​กว้าง​เพราะ​ประหลาดใจ​

จะโทษ​เธอ​ที่​ตกใจ​ขนาด​นี้​ไม่ได้​ เพราะ​คำพูด​ของ​ชายหนุ่ม​ เกิน​ความ​คาดคิด​ของ​เธอ​มาก​จริงๆ​

เขา​เอ่ย​ว่า​พวก​เธอ​เคย​รู้จัก​กัน​มาก่อน​ แต่​เหตุใด​เธอ​จึงไม่รู้​!

คล้าย​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​นี้​ ไม่ว่า​จะรูปลักษณ์​หรือ​บุคลิก​ ล้วน​โดดเด่น​เหนือ​ใคร​ ความสามารถ​ไม่ธรรมดา​ คล้าย​ชายหนุ่ม​เช่นนี้​ เพียง​มอง​จด​จำได้​ไม่มีวัน​ลืม​

ดังนั้น​หาก​ก่อนหน้านี้​เธอ​รู้จัก​กับ​เขา​จริง​ เหตุใด​เธอ​จึงจำไม่ได้​!

ซินเอ๋อร์​สงสัย​ใน​ใจ ดวงตา​คู่​งามแฝงความ​เหลือเชื่อ​นั้น​ แอบมอง​ชายหนุ่ม​อี​กรอบ​หนึ่ง​ หลัง​ได้​ข้อ​สรูป​ว่า​เธอ​จำไม่ได้​จริงๆ​ ว่า​เธอ​รู้จัก​กับ​ชายหนุ่ม​ที่​โดดเด่น​เช่นนี้​ตั้งแต่​เมื่อใด​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์อด​เอ่ย​อย่าง​ขลาดกลัว​ไม่ได้​

“คือ​ ท่าน​บอก​ได้​หรือไม่​ว่า​พวกเรา​รู้จัก​กัน​ตั้งแต่​เมื่อใด​ ข้า​ ข้า​คล้าย​จำไม่ได้​ว่า​รุ้​จัก​กับ​ท่าน​!”

อาจ​เพราะ​รู้สึก​คำพูด​นี้​ของ​ตน​ ทำร้าย​จิตใจ​เกินไป​ ซินเอ๋อร์​จึงเอ่ย​อย่าง​ระมัดระวัง​ ราว​กลัว​จะทำให้​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​นี้​โมโห​

เพราะ​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​นี้​ สามารถ​ช่วยชีวิต​น้องชาย​เธอ​ได้​ ดังนั้น​เธอ​ห้าม​ทำให้​เขา​ไม่พอใจ​เด็ดขาด​!

ขณะ​ซินเอ๋อร์​คิดในใจ​ ชายหนุ่ม​ที่นั่ง​ตรงข้าม​เธอ​ หลัง​ได้ยิน​กลับ​เพียง​ยิ้ม​ไม่พูดจา​

ก่อน​ยื่นมือ​ใหญ่​เรียว​ยาว​นั้น​ยก​จอก​สุรา​หยก​ขาว​บน​โต๊ะ​ขึ้น​ ก่อน​สูดกลิ่น​เบา​ๆ จากนั้น​จิบ​ลิ้มรส​

ส่วน​ซินเอ๋อร์​รอคอย​คำตอบ​ของ​ชายหนุ่ม​อย่าง​เงียบเชียบ​

ตอนนี้​เมื่อ​เห็น​ชายหนุ่ม​จะดื่ม​สุรา​อีกครั้ง​ อด​ถอนหายใจ​ไม่ได้​

ชาย​ผู้​นี้​ ไม่เพียง​รูปโฉม​โดดเด่น​ กระทั่ง​ท่าทาง​ดื่ม​สุรา​ยัง​สง่างาม น่ามอง​จน​ทำให้​คน​มิอาจ​ละสายตา​!

ขณะ​ซินเอ๋อร์​อุทาน​ใน​ใจ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ที่นั่ง​ตรงข้าม​เธอ​ มอง​สีหน้า​หวาดหวั่น​กังวลใจ​ของ​เธอ​

ขน​ตา​เรียว​งอน​นั้น​ ด้านบน​ยังมี​หยด​น้ำตา​เกาะ​อยู่​ เมื่อ​เธอ​กระพริบตา​ จึงเกิด​ประกาย​น่าหลงใหล​

จมูก​เล็ก​นั้น​ เพราะ​ร้องไห้​เมื่อ​ครู่​จึงแดงก่ำ​

เข้ากับ​ผิว​ขาวผ่อง​ดุจ​หยก​ไขมัน​แพะ​นั้น​ของ​เธอ​ ทำให้​เธอ​คล้าย​กระต่าย​น้อย​น่าสงสาร​ แต่กลับ​น่ารัก​ ทำให้​คน​โอบรัด​ไว้​ใน​อ้อมกอด​!

เพียง​นึกถึง​วันหน้า​กระต่าย​น้อย​ตัว​นี้​ ต้อง​ใช้ชีวิต​ร่วมกับ​เขา​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​อด​ใจลอย​ไม่ได้​ หัวใจ​ดุจ​อาบ​ไป​ด้วย​น้ำผึ้ง​อัน​หวาน​หอม​

แต่​เห็น​ท่าทาง​สงสัย​ของ​ซินเอ๋อร์​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เพียง​เม้มริมฝีปาก​ ก่อน​พลัน​เอ่ย​ขึ้น​

“ตอนนี้​จำไม่ได้​ก็​ไม่ต้อง​กังวล​ วันหน้า​เจ้าจะค่อยๆ​ นึก​ขึ้น​มาได้​เอง​!”

เพราะ​ถึงอย่างไร​ เวลา​ของ​พวกเขา​ยังอีก​ยาว​ไกล​ มิใช่หรือ​!

วันหน้า​เขา​ต้อง​ทำให้​เธอ​นึก​ขึ้น​ให้ได้​ว่า​พวกเขา​รู้จัก​กัน​ตั้งแต่​เมื่อใด​ และ​รู้​ว่า​พวกเขา​รู้จัก​กัน​มานาน​มาก​แล้ว​

ซินเอ๋อร์​หลัง​ได้ยิน​ เพียง​ขมวดคิ้ว​เข้ม​มุ่น​ ก่อน​พลัน​คลาย​ลง​

เพราะ​แม้เธอ​จะแปลกใจ​ว่า​พวกเขา​รู้จัก​กัน​ตั้งแต่​เมื่อใด​ แต่​เรื่อง​นี้​ความจริง​ไม่ได้​สำคัญ​

สิ่งสำคัญ​คือ​ ปัญญา​หนัก​ที่​เธอ​เผชิญ​อยู่​ตอนนี้​ในที่สุด​คลี่คลาย​ได้​แล้ว​มิใช่หรือ​!

เพียง​นึกถึง​น้องชาย​ของ​เธอ​มีโอกาส​รอดชีวิต​ และ​เธอ​ไม่ต้อง​กลับบ้าน​ที่​ไม่ใช่ของ​เธอ​หลัง​นั้น​ ซินเอ๋อร์​รู้สึก​โล่งใจ​อย่าง​ที่สุด​

สีหน้า​แฝงไป​ด้วย​รอยยิ้ม​

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​ยิ้มแย้ม​ของ​ซินเอ๋อร์​ เห​ลิ่งอวี้เซวียนอด​ยิ้มมุมปาก​ไม่ได้​ ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​

“เช่นนั้น​ตอนนี้​ เจ้าคง​ทานอาหาร​ได้​แล้ว​กระมัง​”

“อืม​ ตกลง​”

ซินเอ๋อร์​ตอบ​ตกลง​

เพราะ​เมื่อ​ครู่​นึกถึง​เรื่อง​น้องชาย​ เธอ​จึงไม่อยาก​อาหาร​ ตอนนี้​จัดการ​เรื่อง​น้องชาย​ได้​แล้ว​ ซินเอ๋อร์​จึงเริ่ม​หิว​ขึ้น​มาอีกครั้ง​

ดังนั้น​ ครั้งนี้​ซินเอ๋อร์​หยิบ​ตะเกียบ​ขึ้น​ทานอาหาร​อย่าง​ไม่เกรงใจ​

อาหาร​ตรงหน้า​พวก​นี้​ คือ​มื้อ​ที่​เธอ​ทาน​อย่าง​ครบครัน​และ​อร่อย​ที่สุด​ใน​ชีวิต​นี้​

และ​ตอนนี้​พวก​เธอ​มีเพียง​สอง​คน​ แม้ตี​ให้​ตาย​ ก็​ทาน​ไม่หมด​

แต่​เพราะ​สภาพ​ครอบครัว​ ตั้งแต่​เด็ก​และ​หลาย​ปี​มานี้​ใช้ชีวิต​อย่าง​ยากแค้น​ ทำให้​ซินเอ๋อร์​มีนิสัย​ไม่ฟุ่มเฟือย​

เพราะ​ใกล้​จะถึงระดับ​ทาน​ไม่อิ่ม​ จะฟุ่มเฟือย​ได้​อย่างไร​!

ตอนนี้​เมื่อ​เห็น​อาหาร​สิบ​อย่าง​ตรงหน้า​ และ​ทุก​จาน​เพียง​มองดู​ก็​รู้​ว่า​ราคาแพง​ หลัง​ทานอาหาร​มื้อ​นี้​ เธอ​ต้อง​ทำงาน​กี่​สิบ​ปี​กว่า​จะชดใช้​เงิน​ครั้งนี้​หมด​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์​ตกใจ​ และ​สงสัย​ใน​ตัว​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​ไป​พร้อมกัน​

ชาย​ผู้​นี้​คือ​ผู้ใด​กัน​แน่​!

เขา​คล้าย​มีเงิน​มากมาย​จริงๆ​!

แม้จะประหลาดใจ​ แต่​เมื่อ​อีก​ฝ่าย​ไม่ต้อง​การบอกกล่าว​ ซินเอ๋อร์​ก็​ไม่ไถ่ถาม

เพียง​ตัก​อาหาร​เข้า​ปาก​ตน​ไม่หยุด​ จนกระทั่ง​ทาน​มาราว​ครึ่ง​วัน​ หน้า​ท้องที่​แบน​ราบ​ของ​ซินเอ๋อร์​กลม​นูน​ขึ้น​ เธอ​จึงรู้สึกตัว​ว่า​ชายหนุ่ม​ที่นั่ง​ตรงหน้า​เธอ​ นอกจาก​ทานอาหาร​คำ​แรก​ ต่อมา​จิบ​สุรา​อยู่​ตลอดเวลา​

เห็น​เช่นนั้น​ ซินเอ๋อร์อด​วาง​ตะเกียบ​ลง​ และ​เอ่ย​ถามขึ้น​ไม่ได้​

“เหตุใด​ท่าน​จึงเอาแต่​จิบ​สุรา​ไม่ทาน​หรือ​ เช่นนี้​ไม่ดี​ต่อ​ร่างกาย​!”

คำพูด​นี้​ของ​ซินเอ๋อร์​ย่อม​ค่อยๆ​เอ่ย​จาก​ปาก​ออกมา​

แต่​เธอ​กลับ​ไม่รู้​ว่า​คำพูด​นี้​ของ​ตน​ หลัง​ชายหนุ่ม​ได้​ฟังอด​ใจเต้น​แรง​ไม่ได้​

เพราะ​จาก​คำพูด​ของ​สาวน้อย​ เขา​รับรู้​ถึงความห่วงใย​ของ​เธอ​

คิด​แล้ว​ ตั้งแต่​เด็ก​จน​โต​ ข้าง​กาย​เขา​ไม่เคย​ขาดแคลน​คน​ที่​ห่วงใย​ ทว่า​นอกจาก​เสด็จ​พ่อ​เสด็จ​แม่และ​เหล่า​แม่นม​ที่​ดูแล​เขา​ ผู้อื่น​ห่วงใย​เขา​เพราะ​มีจุดประสงค์​แอบแฝง​

แต่​สาวน้อย​ตรงหน้า​นี้​ น้ำเสียง​เป็นธรรมชาติ​ ความใส​ซื่อ​ใน​แววตา​ของ​เธอ​ ทำให้​คน​มอง​รู้สึก​สบายใจ​

ดวงตา​ของ​เธอ​งดงาม​จริงๆ​ ราวกับ​ธาร​น้ำ​ที่​กระจ่าง​ใส เมื่อ​ได้​สบตา​ สามารถ​ขจัด​ความวุ่นวาย​และ​อ่อนล้า​บน​กาย​ลง​ได้​

เห็น​เช่นนั้น​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ยิ้มมุมปาก​ ก่อน​กล่าว​ขึ้น​

“เจ้าทาน​เพียง​พอแล้ว​ อิ่ม​หรือไม่​”

เพราะ​เขา​ทาน​อาหารเย็น​มาแล้ว​ ดังนั้น​ย่อม​ไม่หิว​ ตอนนี้​เขา​เป็นห่วง​ที่สุด​คือ​เธอ​ทาน​ไม่อิ่ม​ เพราะ​เธอ​ผอมบาง​เกินไป​!

ร่าง​บอบบาง​นั้น​ คล้าย​จะปลิว​ไป​ตาม​สายลม​ ทำให้​คน​มอง​กังวลใจ​

ดังนั้น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​หลัง​เห็น​ซินเอ๋อร์​วาง​ตะเกียบ​ลง​ รีบ​เอ่ย​ขึ้น​

“เหตุใด​จึงทาน​น้อย​เช่นนี้​ ทาน​อีกหน่อย​เถิด​!”

“อืม​ ไม่ไหว​ ข้า​อิ่ม​แล้ว​”

ซินเอ๋อร์​วาง​ตะเกียบ​ลง​ ใช้มือ​ลูบ​หน้า​ท้องที่​กลม​นูน​ของ​ตน​ ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​

คิด​แล้ว​วันนี้​คือ​มื้อ​ที่​เธอ​อิ่ม​ที่สุด​ใน​รอบ​หลาย​ปี​

หลัง​มารดา​จากไป​ เธอ​ต้อง​รับผิดชอบ​งาน​ใน​บ้าน​ทุกอย่าง​เพียงลำพัง​ เพื่อให้​น้องชาย​ตน​มีชีวิต​ที่​ดี​ ทาน​อิ่ม​ มีเสื้อผ้า​สวมใส่​

เธอ​จะเป็น​เช่นไร​ไม่สำคัญ​ เพราะ​ถึงอย่างไร​เพียง​น้องชาย​สบายดี​ก็​เพียง​พอแล้ว​

ดังนั้น​อาหาร​มื้อ​นี้​ เธอ​จึงทาน​อย่าง​พอ​อก​พอใจ​

วันหน้า​ไม่รู้​ยัง​จะทาน​ดี​เช่นนี้​หรือไม่​ อีกสักครู่​ไม่รู้​เธอ​จะสามารถ​ห่อ​กลับบ้าน​ได้​หรือไม่​! เพราะ​ตรงนี้​มีอาหาร​หลาย​จาน​ที่​ทาน​เพียง​สอง​คำ​ ทิ้งขว้าง​ไป​เสียดาย​แน่​!

ซินเอ๋อร์​คิดในใจ​ แต่กลับ​ไม่รู้​ว่า​บน​ใบหน้า​ตน​แสดง​ความในใจ​ของ​ตน​ออกมา​

เห็น​เช่นนั้น​ เห​ลิ่งอวี้เซวียนอด​ยิ้ม​ไม่ได้​

เห็น​ชายหนุ่ม​มอง​ตน​ก่อน​พลัน​หัวเราะ​ลั่น​ ซินเอ๋อร์​จึงตะลึงงัน​ กระพริบตา​อย่าง​สงสัย​ และ​เอ่ย​ถามขึ้น​

“ท่าน​หัวเราะ​อัน​ใด​”

“ไม่ ไม่มีสิ่งใด​ เอาล่ะ​ เมื่อ​ตอนนี้​ทาน​อิ่ม​แล้ว​ พวกเรา​ก็​กลับกัน​เถิด​!”

เอ่ย​จบ​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ลุกขึ้น​จาก​เก้าอี้​

ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​อด​ตะลึงงัน​ไม่ได้​

“กลับ​ กลับ​ไป​ที่ใด​”

“เมื่อ​ครู่​เจ้าตกลง​เป็น​สาวใช้​ของ​ข้า​มิใช่หรือ​ ตอนนี้​ย่อม​กลับ​ไป​ที่​เรือน​ของ​ข้า​!”

สำหรับ​คำถาม​ของ​ซินเอ๋อร์​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เอ่ย​ตอบ​ขึ้น​อย่าง​มีเหตุผล​

หลัง​หยุดชะงัก​ เอ่ย​ขึ้น​ต่อว่า​

“เรื่อง​น้องชาย​ของ​เจ้า เจ้าวางใจ​เถิด​ ข้า​รับปาก​ว่า​จะช่วย​เจ้า ย่อม​ทำได้​แน่นอน​”

หลัง​ได้ยิน​ซินเอ๋อร์​ใจเต้น​ อด​มอง​ชายหนุ่ม​อย่าง​ซาบซึ้ง​ไม่ได้​ ก่อน​เอ่ย​เบา​ๆ ขึ้น​

“ขอบคุณ​”

คำ​นี้​เธอ​เอ่ย​จาก​ใจจริง​!

เพราะ​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​นี้​ ดี​กับ​เธอ​เกินไป​จริงๆ​

สำหรับ​ใบหน้า​เล็ก​ที่​เปี่ยม​ด้วย​ความ​ซาบซึ้ง​ของ​ซินเอ๋อร์​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เพียง​กล่าว​ยิ้ม​ๆ ว่า​

“หาก​ซาบซึ้ง​ข้า​จริง​ ต่อไป​ก็​ปรนนิบัติ​ข้า​ให้​ดี​ก็แล้วกัน​”

คำพูด​นี้​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ แอบแฝง​ไป​ด้วย​ความหมาย​อื่น​ แต่​ซินเอ๋อร์​ไร้เดียงสา​ จึงฟังไม่ออก​ เพียง​พยักหน้า​ตกลง​อย่าง​หนักแน่น​

“อืม​ วันหน้า​ข้า​ต้อง​ปรนนิบัติ​ คุณชาย​ อย่าง​ดี​แน่นอน​!”

สำหรับ​คำพูด​ของ​ซินเอ๋อร์​ เห​ลิ่งอวี้เซวียนอด​ขมวดคิ้ว​งามมุ่น​ไม่ได้​ ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​

“ต่อไป​ เจ้าต้อง​เรียก​ข้า​ว่า​เซวียน!”​

“หา​!”

สำหรับ​คำพูด​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ซินเอ๋อร์​กลับ​ตกตะลึง​

เพราะ​สาวใช้​ที่ใด​เอ่ย​เรียกชื่อ​เจ้านาย​ตน​ตรงๆ​ เช่นนี้​!

ทว่า​เมื่อ​เขา​พูด​เช่นนี้​ ซินเอ๋อร์​เพียง​ตอบ​ตกลง​

เห็น​ซินเอ๋อร์​เชื่อฟัง​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ชอบใจ​ คิด​แล้ว​ต่อไป​ช่วงเวลา​ที่​มีเธอ​ เขา​ต้อง​มีความสุข​อย่าง​มาก​แน่​!

…

หลัง​ออก​มาจาก​ ‘ห​อสุรา​ดับทุกข์​’ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​และ​ซินเอ๋อร์​นั่ง​บน​รถม้า​หรูหรา​ที่มา​หยุด​คอย​อยู่​หน้า​ประตู​ใหญ่​

รถม้า​หรูหรา​เช่นนี้​ ซินเอ๋อร์​ยัง​นั่ง​เป็นครั้งแรก​

เห็น​เพียง​รถม้า​คัน​นี้​ ไม่เพียง​ด้านนอก​จะหรูหรา​ ด้านใน​คล้าย​ห้อง​ขนาดเล็ก​ห้อง​หนึ่ง​

ภายใน​ปู​ด้วย​พรม​หนา​หลาย​ชั้น​ ทำให้​คน​นั่ง​ไม่รู้สึก​ถึงแรง​สั่นสะเทือน​

ด้านหน้า​มีโต๊ะ​หนังสือ​ขนาดเล็ก​ทำ​จาก​ไม้จันท์​สีดำ​วาง​อยู่​

ด้านบน​มีหนังสือ​วาง​อยู่​หลาย​เล่ม​

ตำแหน่ง​ตรงกลาง​ กลับ​วาง​โต๊ะ​เล็ก​แกะสลัก​ตัว​หนึ่ง​ โต๊ะ​ตัว​นี้​สร้าง​ติดกับ​พื้น​รถม้า​ด้านล่าง​ และ​บน​โต๊ะ​มีของว่าง​น้ำชา​และ​ผลไม้​ จัดวาง​ไว้​อย่าง​สวยงาม​

เวลานี้​ซินเอ๋อร์​นั่ง​อยู่​กับ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​

ความจริง​เมื่อ​ครู่​ตอน​ขึ้น​รถม้า​ ซินเอ๋อร์​เห็น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​นั่งลง​ จึงคิด​นั่งลง​ตรงข้าม​เขา​ แต่​เห็น​เขา​พลัน​ตบ​ลง​ตำแหน่ง​ด้านหน้า​เขา​ หมายถึง​ให้​เธอ​นั่งลง​ข้าง​กาย​เขา​

สำหรับ​การกระทำ​นี้​ของ​ชายหนุ่ม​ ซินเอ๋อร์​ลังเลใจ​เล็กน้อย​

แต่​ต่อมา​หลัง​ขบคิด​ อีก​ฝ่าย​ตอนนี้​คือ​เจ้านาย​เธอ​ เพียง​เขา​ไม่ทำ​เรื่อง​ที่​มากเกินไป​ เรื่อง​เล็กน้อย​เช่นนี้​ เธอ​ย่อม​ไม่อาจ​ปฏิเสธ​

ดังนั้น​เธอ​จึงนั่งลง​ข้าง​กาย​เขา​อย่าง​เชื่อฟัง​

เพราะ​นั่ง​อยู่​ใกล้ชิด​กับ​เขา​ กลิ่นหอม​ของ​ดอก​อวี๋ห​ลัน​จึงโชย​เข้ามา​ที่​จมูก​ของ​เธอ​

…………………………………………………………………………………..