ตอนที่ 1107 ดูเรื่องสนุก

เทียนเฟิ่งเคารพนับถือเทพเจ้ามากกว่าซีเหลียงหลายเท่า

เฉิงซ่านหรูรับรู้เรื่องนี้จากคนผลิตผงหมึกดำของเทียนเฟิ่งที่ไป๋จิ่นถงส่งมาให้เขาตั้งนานแล้ว

เฉิงซ่านหรูที่เรียนรู้จนกล่าวภาษาเทียนเฟิ่งได้รู้เรื่องที่เทพเจ้าลงโทษให้ทะเลทรายกลืนกินแคว้นเทียนเฟิ่งตั้งแต่ที่เทียนเฟิ่งยังไม่ได้บุกไปยังซีเหลียง

ดังนั้นไป๋ชิงเหยียนจึงกล้าเชื่อเนื้อหาในจดหมายลับ

ไป๋ชิงเหยียนพาทหารไปยังสถานที่เจรจาเชื่อมไมตรีระหว่างสี่แคว้นมากถึงเพียงนั้นก็เพื่อป้องกันซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นลงมือทำร้ายพวกนาง

ต่อมาการเจรจาล้มเหลว ทว่า ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นไม่เพียงไม่ลงมือ กลับแสดงท่าทีเป็นมิตรต่อต้าโจวอีก ไป๋ชิงเหยียนจึงรู้ว่าซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นยังหาเจ้าของดินแดนที่ถูกเทพเจ้าเลือกไม่พบ เขากลัวเทพเจ้าพิโรธจึงได้แต่ใช้ข้ออ้างการเช่าดินแดนเพื่อครอบครองต้าโจวและต้าเยี่ยนก่อน จากนั้นค่อยตามหาเจ้าของดินแดนที่แท้จริง

เสิ่นคุนหยางได้ฟังคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนจึงตกใจมากที่หญิงสาวส่งสายลับไปแฝงตัวอยู่ในเทียนเฟิ่งนานแล้ว อีกทั้งยังแปลกใจที่หญิงสาวไม่กังขาในความเชื่องมงายของเทียนเฟิ่งสักนิด “ทว่า แค่คำทำนายของจอมเวทย์จะทำให้เทียนเฟิ่งไม่กล้าย้อนกลับมาโจมตีเมืองผิงหยางจริงๆ หรือขอรับ”

“ลุงเสิ่น ในสนามรบไม่มีสิ่งใดที่แน่นอน สนามรบไม่ต่างอันใดกับบ่อนพนัน พวกเราทำได้เพียงวางแผนจากข้อมูลที่เรามีอยู่ตอนนี้เท่านั้น” ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางแผนที่แผ่นใหญ่ “ความเชื่อของคนเทียนเฟิ่ง เทียนเฟิ่งขาดแคลนเสบียงจนกลัวว่าต้าเยี่ยนหรือต้าโจวจะตัดแหล่งเสบียงของพวกเขา ชาวบ้านซีเหลียงต่อต้านเทียนเฟิ่ง จักรพรรดินีหลี่เทียนเจียวซึ่งมีอิทธิพลต่อซีเหลียงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ที่สำคัญหยกจักจั่นของเทียนเฟิ่งอยู่ที่ต้าโจว หากพวกเขาเปิดศึกกับต้าโจว พ่อค้าของเทียนเฟิ่งจะไม่สามารถเข้ามาสืบหาเบาะแสของหยกจักจั่นในต้าโจวได้ เมื่อนำเหตุผลเหล่านี้มารวมกัน ข้าเชื่อว่าเทียนเฟิ่งไม่กล้าบุกโจมตีผิงหยางแน่นอน!”

ไป๋ชิงเหยียนอธิบายเหตุผลยาวเหยียดในคราวเดียว ในที่สุดเสิ่นคุนหยางก็เข้าใจเรื่องทุกอย่าง มีกองทัพหู่อิงและเสิ่นเหลียงอวี้อยู่เขาไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของไป๋ชิงเหยียน แค่กองทัพที่ลอกเลียนแบบมาจากกองทัพหู่อิงเท่านั้น กองทัพหู่อิงสามารถกำจัดตัวปลอมเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย!

เสิ่นคุนหยางกำหมัดคารวะไป๋ชิงเหยียน จากนั้นกล่าวยิ้มๆ “ตอนเจิ้นกั๋วอ๋องยังมีชีวิตอยู่ท่านเคยกล่าวไว้ว่าเสี่ยวไป๋ไซว่มองคนและสถานการณ์ออกทะลุปรุโปร่งและรอบคอบที่สุด เสิ่นคุนหยางเชื่อการคาดการณ์ของเสี่ยวไป๋ไซว่ นับถือเสี่ยวไป๋ไซว่ยิ่งนักขอรับ”

ไป๋ชิงอวี๋ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างภูมิใจ “นึกไม่ถึงว่าลุงเสิ่นจะประจบเป็นกับเขาด้วย”

เสิ่นคุนหยางและไป๋ชิงเหยียนหลุดหัวเราะกับคำกล่าวของไป๋ชิงอวี๋ ไป๋ชิงเหยียนรู้สึกว่าทารกในครรภ์ดิ้นจึงยกมือลูบท้องของตัวเองเบาๆ “ข้าจะบอกแผนการรบของเรากับต้าเยี่ยน หากสองแคว้นร่วมมือกันแล้วยังไม่สามารถทำลายกองทัพช้างของเทียนเฟิ่งให้ราบคาบอยู่ที่ภูเขาหานเหวินได้ ต้าโจวและต้าเยี่ยนไม่เพียงจะกลายเป็นตัวตลก ทหารของสองแคว้นจะเกิดความหวาดกลัวและคิดว่าไม่อาจเอาชนะกองทัพช้างได้ ดังนั้นครั้งนี้พวกเราต้องชนะเพียงอย่างเดียวเท่านั้น!”

เสิ่นคุนหยางรับคำ “เสี่ยวไป๋ไซว่ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ”

ไม่นานเว่ยจงก็พาเฝิงเย่าเข้ามาด้านใน เฝิงเย่าเคยพบหน้าไป๋ชิงเหยียนมาก่อนจึงถือเป็นคนคุ้นเคย เขารู้ว่าตอนนี้ฐานะของไป๋ชิงเหยียนไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ที่สำคัญหญิงสาวคือภรรยาของนายน้อยของเขา เฝิงเย่าโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียนอย่างนอบน้อมที่สุด “คารวะฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

“เฝิงกงกงลุกขึ้นเถิด” ไป๋ชิงเหยียนมองเฝิงเย่าพลางกล่าวขึ้น “ข้าอ่านจดหมายที่อ๋องเก้าส่งมาแล้ว เฝิงกงกงช่วยให้คนรีบนำข่าวไปบอกให้อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนทราบที”

“ฝ่าบาทเชิญตรัสมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ…” เฝิงเย่ากล่าว

ไป๋ชิงเหยียนเล่าแผนการรบของต้าโจวให้เฝิงเย่าฟังจนจบ จากนั้นกล่าวต่อ “เฝิงกงกงช่วยบอกอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนว่าให้กองทัพต้าเยี่ยนช่วยโจมตีเทียนเฟิ่งอย่างเต็มที่โดยไม่กระทบกับแผนการที่ต้าโจววางไว้ หากสองแคว้นร่วมมือกันแล้วยังไม่สามารถเอาชนะเทียนเฟิ่งได้ พวกเราคงกลายเป็นตัวตลกในใต้หล้าแน่”

“บ่าวจะไปเรียนให้อ๋องเก้าทราบทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ” เฝิงเย่าลุกขึ้นยืน เมื่อนึกถึงเรื่องหยกจักจั่นที่เจ้านายของเขาสั่งไว้จึงเอ่ยถามไป๋ชิงเหยียน “ท่านอ๋องเก้าให้บ่าวมาเล่าเรื่องหยกจักจั่นให้ฝ่าบาททราบ ไม่ทราบว่า…”

“กงกงนำเรื่องนี้ไปบอกอ๋องเก้าก่อนเถิด เมื่อสงครามสิ้นสุดลงพวกเราค่อยมาคุยเรื่องนี้กัน…” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับเฝิงเย่ายิ้มๆ “สงครามใกล้เข้ามาแล้ว เฝิงกงกงมีวรยุทธ์ที่เก่งกาจ กงกงควรอยู่ปกป้องข้างกายอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนถึงจะถูก”

มู่หรงเหยี่ยนกล่าวในจดหมายว่าให้เฝิงเย่าอยู่ปกป้องไป๋ชิงเหยียน เฝิงเย่ามีวรยุทธ์ที่เก่งกาจ หากเกิดสิ่งใดขึ้นเฝิงเย่าต้องปกป้องไป๋ชิงเหยียนด้วยชีวิตแน่นอน ชายหนุ่มกำชับไม่ให้ไป๋ชิงเหยียนเป็นห่วงเขา ข้างกายเขามีเยว่สือคอยปกป้องอยู่

ทว่า ไป๋ชิงเหยียนรู้จักมู่หรงเหยี่ยนดี ชายหนุ่มต้องให้เยว่สือไปปกป้องมู่หรงลี่แน่นอน บัดนี้แม่ทัพที่เก่งกาจในต้าเยี่ยนมีเพียงเซี่ยสวินเท่านั้น วันนี้มู่หรงเหยี่ยนอาจออกรบด้วยตัวเอง

นางอยู่ในเมืองผิงหยาง ไม่ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพช้าง ข้างกายมีเว่ยจงและเสิ่นเหลียงอวี้ก็พอแล้ว

ไป๋ชิงเหยียนตั้งใจให้เสิ่นชิงจู๋ติดตามไปคุ้มครองเสี่ยวซื่อ เมื่อเซียวรั่วไห่กลับมาจากค่ายหู่อิงนางจะให้เขาติดตามไปคุ้มครองอาอวี๋ เช่นนี้นางจะได้วางใจ

เฝิงเย่าเข้าใจเรื่องทุกอย่างในทันที เจ้านายส่งเขามาในเวลานี้เพราะต้องการให้เขาอยู่ปกป้องไป๋ชิงเหยียนและลูกในท้อง ทว่า ไป๋ชิงเหยียนเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้านายเขาเช่นเดียวกัน เฝิงเย่ารีบทำความเคารพและจากไปทันที

ไป๋ชิงเหยียนอยู่ในเมืองผิงหยางถือว่ายังปลอดภัย ทว่า เจ้านายของเขาจะไปออกรบในสนามรบ

มองส่งเฝิงเย่าจากไป ไป๋ชิงเหยียนหันไปกล่าวกับเสิ่นคุนหยางและไป๋ชิงอวี๋ “พวกเจ้าไปเตรียมกำลังพลก่อนเถิด ข้าจะไปพบหลี่จือเจี๋ยก่อนแล้วจะตามไป…”

“ขอรับ!” เสิ่นคุนหยางและไป๋ชิงอวี๋รับคำแล้วจากไป

ไป๋ชิงเหยียนรอพบหลี่จือเจี๋ยในห้องตำรา หญิงสาวไม่ได้เก็บแผนที่แผ่นใหญ่ที่แขวนอยู่บนกำแพงลง หญิงสาวถือถ้วยน้ำชามองดูบ่าวรับใช้แบกร่างของหลี่จือเจี๋ยเข้ามาด้านใน หญิงสาวเล่าแผนการรบของต้าโจวให้หลี่จือเจี๋ยฟังอย่างละเอียด ทว่า ไม่ได้เปิดเผยเรื่องกองทัพหู่อิงของเสิ่นเหลียงอวี้และกองทัพหนึ่งหมื่นห้าพันนายของเสิ่นคุนหยาง

หลี่จือเจี๋ยรีบพยักหน้ารัว เขามองไปทางแผนที่ใหญ่อย่างครุ่นคิดพักหนึ่ง จากนั้นมองไปทางหุบเขาซึ่งอยู่ทางเหนือของภูเขาหานเหวินและทางใต้ของแม่น้ำตันสุ่ย “กองทัพช้างของเทียนเฟิ่งไม่ได้รับมือง่ายถึงเพียงนั้น เราให้ทหารดักซุ่มอยู่ตรงบริเวณตอนเหนือของภูเขาหานเหวินและทางใต้ของแม่น้ำตันสุ่ยเพื่อทำลายล้างกองทัพช้างของเทียนเฟิ่งให้ราบคาบ ไม่ให้พวกมันมีโอกาสฟื้นตัวได้อีกพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนมองไปยังตำแหน่งที่หลี่จือเจี๋ยกล่าวแวบหนึ่ง หญิงสาวแสร้งทำเป็นครุ่นคิดครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวขึ้น “หากเป็นเช่นนั้นได้ย่อมดี ทว่า ต้าโจวไม่มีกองกำลังมากถึงเพียงนั้น…”

“บัดนี้ต้าโจวทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับต้าเยี่ยนแล้ว สามารถให้ต้าเยี่ยนนำคนไปดักซุ่มที่นั่นได้…” ดวงตาของหลี่จือเจี๋ยเป็นประกาย เขาอยากเห็นกองทัพช้างของเทียนเฟิ่งถูกทำลายจนราบคาบจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

ไป๋ชิงเหยียนวางถ้วยชาลงบนโต๊ะด้านหน้ายิ้มๆ จากนั้นมองไปทางหลี่จือเจี๋ยนิ่ง “แม่ทัพของต้าเยี่ยนที่ใช้การได้ในตอนนี้มีเพียงเซี่ยสวินเท่านั้น ต้าโจวและต้าเยี่ยนช่วยซีเหลียงทำสงครามกับเทียนเฟิ่ง ซีเหลียงของท่านอยากเก็บกองกำลังของตัวเองไว้ดูเรื่องสนุกเท่านั้นหรือ!”

หลี่จือเจี๋ยตะลึง จากนั้นเม้มปากแน่นพลางกล่าวขึ้น “กองกำลังทหารของซีเหลียงอยู่ในมือของหลี่เทียนฟู่เกือบทั้งหมด พวกกระหม่อมไม่มีกองกำลังทหารแล้วจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ!”