ตอนที่ 952 ลูกม้าล้ำค่า

หลี่จือเจี๋ยกำหมัดแน่น ฝ่ามือชื้นไปด้วยเหงื่อ บัดนี้เขาเดาได้แล้วว่าที่ไป๋ชิงเหยียนไม่จัดการกับเชื้อพระวงศ์เก่าของต้าจิ้นทันทีที่เปลี่ยนแคว้นต้าจิ้นเป็นต้าโจวเป็นเพราะหญิงสาวต้องการปูทางเพื่อจัดการกับอ๋องทั้งห้าในวันนี้

ไม่แตะต้องเชื้อพระวงศ์เก่าเหล่านั้นเพราะต้องการทำให้อ๋องเหล่านี้คิดว่านางเกรงกลัวองค์หญิงใหญ่และยอมมายังเมืองหลวงอย่างสบายใจ

ไป๋ชิงเหยียนกำลังวางแผนเล่นกับใจของคน

หญิงงสาวรู้แม้กระทั่งเรื่องที่ไป๋สุ่ยอ๋องก่อกบฏ หญิงสาวปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจเพื่อที่จะกำจัดอ๋องเหล่านี้อย่างชอบธรรมโดยที่ต้าโจวสูญเสียน้อยที่สุด!

เมื่อผ่านพ้นเรื่องนี้ไปคนในใต้หล้ามีแต่จะชื่นชมว่าไป๋ชิงเหยียนมีเมตตา หญิงสาวยอมไว้ชีวิตเชื้อพระวงศ์ของราชวงศ์เก่า ทว่า เชื้อพระวงศ์เหล่านั้นกลับอวดเบ่งบารมีต่อหน้าไป๋ชิงเหยียน กระทั่งคิดก่อกบฏ ไป๋ชิงเหยียนจึงจำต้องลงโทษเชื้อพระวงศ์เหล่านี้ตามกฎหมาย

อวิ๋นเทียนเอ้ายังถูกเว่ยจงกดแนบร่างไปบนพื้นกลางตำหนักอยู่ ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางอวิ๋นเทียนเอ้าที่ดวงตาแดงก่ำ สีหน้าอดสู จากนั้นกล่าวขึ้น “เว่ยจงปล่อยตัวเขา เหยียนอ๋องช่วยดูแลคนของท่านให้ดีด้วย ที่นี่คือตำหนักเซวียนหมิงของแคว้นต้าโจว ไม่ใช่ที่ที่จะแปดเปื้อนเลือดสกปรกได้ง่ายๆ”

“พ่ะย่ะค่ะ!” หลี่จือเจี๋ยกระชากร่างของอวิ๋นเทียนเอ้ากลับมา จ้องเขาด้วยแววตาตักเตือน กดให้เขานั่งลงตามเดิม จากนั้นจึงกล่าวกับไป๋ชิงเหยียนต่อราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น “ฝ่าบาท เรื่องที่ไป๋สุ่ยอ๋องก่อกบฏคือเรื่องภายในของต้าโจว ซีเหลียงของกระหม่อมไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวแต่อย่างใด เรื่องที่ฝ่าบาททรงตรัสว่ามือสังหารของไป๋สุ่ยอ๋องคือคนของซีเหลียง กระหม่อมไม่ทราบเรื่องจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทได้โปรดวินิจฉัยด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“อย่างนั้นหรือ” ไป๋ชิงเหยียนเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ “องค์หญิงหลี่เทียนฟู่ของซีเหลียงเคยส่งมือสังหารไปยังซั่วหยางเพื่อลอบสังหารเรา ทว่า ถูกเราส่งตัวไปช่วยฝึกซ้อมทหารใหม่ที่ค่ายทหารของซั่วหยางอยู่ช่วงหนึ่ง ช่างบังเอิญเสียจริงที่มือสังหารของไป๋สุ่ยอ๋องที่แฝงตัวอยู่ในตำหนักเฉียนคุนมีกระบวนท่าต่อสู้ที่เหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน”

ใจของหลี่จือเจี๋ยกระตุกวูบ เขารีบกล่าวขึ้น “กระหม่อมหวาดกลัวเช่นเดียวกัน ทว่า กระหม่อมไม่ทราบเรื่องนี้จริงๆ พ่ะย่ะค่ะ! คนที่กระหม่อมพามายังต้าโจวล้วนมีรายชื่ออยู่ในบันทึกหมดแล้ว ฝ่าบาทสามารถส่งคนไปตรวจสอบอย่างละเอียดได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมยินดีให้ตรวจสอบพ่ะย่ะค่ะ”

“มือสังหารเสียชีวิตลงหมดแล้ว ในเมื่อท่านไม่ยอมรับ เช่นนั้นเราก็จะปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน เรามีเรื่องอยากถามท่านอีกเรื่อง…” ไป๋ชิงเหยียนยังคงมองไปทางหลี่จือเจี๋ยด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม “เหยียนอ๋องจะอธิบายเรื่องที่ท่านเดินทางมายังต้าโจวอย่างลับๆ ในเดือนสี่และลอบพบกับไป๋สุ่ยอ๋องในวันที่สิบหก เดือนห้าที่วัดอย่างลับๆ อย่างไร”

หลี่จือเจี๋ยกำพัดในมือแน่น เขารู้สึกราวกับถูกฟ้าฟาดลงกลางสมอง ร่างชาวาบไปทั้งร่าง ต้าโจวล่วงรู้การเดินทางของเขาละเอียดถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน!

ข้างกายเขามีคนทรยศอย่างนั้นหรือ

“ทูลฝ่าบาท ตอนนั้นแคว้นต้าโจวยังเป็นแคว้นต้าจิ้นอยู่ ไป๋สุ่ยอ๋องคิดกบฏเพราะเรื่องการปรุงยาวิเศษของจักรพรรดิต้าจิ้น ซีเหลียงยินดีช่วยเหลือไป๋สุ่ยอ๋องอีกแรงเพราะรู้ดีว่าแคว้นต้าจิ้นใกล้หมดวาสนาลงแล้ว ซีเหลียงคิดว่าหากไป๋สุ่ยอ๋องได้ขึ้นครองราชย์ ซีเหลียงจะได้เมืองโยวหวา ชิวซานกวนและภูเขาถงกู่ที่ต้าจิ้นเคยยึดครองไปกลับคืนมาได้พ่ะย่ะค่ะ!”

“ต่อมาเมื่อแคว้นต้าจิ้นกลายเป็นแคว้นต้าโจว ซีเหลียงจึงรู้ดีว่าไม่อาจต่อกรกับฝ่าบาทได้จึงล้มเลิกความคิดที่จะร่วมมือกับไป๋สุ่ยอ๋อง ยอมยกดินแดนสิบแปดแห่งให้ต้าโจวแทน อีกทั้งส่งหลานชายของอวิ๋นพั่วสิงมาขอขมาเพื่อทำสัญญาสงบศึกกับต้าโจวแทนพ่ะย่ะค่ะ!” หลี่จือเจี๋ยเงยหน้ามองไปทางไป๋ชิงเหยียนด้วยสายตาเปิดเผยจริงใจ “หากฝ่าบาทไม่เชื่อ สามารถเรียกไป๋สุ่ยอ๋องมาสอบถามได้พ่ะย่ะค่ะ”

คำกล่าวของหลี่จือเจี๋ยฟังดูมีเหตุผลจนหาข้อจับผิดไม่ได้

ไป๋ชิงเหยียนยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยพลางมองไปทางหลี่จือเจี๋ยนิ่ง

ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถึงเรื่องนี้ออกมาในตอนนี้ไม่ใช่เพราะต้องการคิดบัญชีกับหลี่จือเจี๋ย ทว่า หญิงสาวต้องการฝังเมล็ดความหวาดระแวงลงไปในใจของเขา การเดินทางไปลอบพบไป๋สุ่ยของเขาตกอยู่ในสายตาของต้าโจวเช่นนี้ หลี่จือเจี๋ยต้องคิดว่ามีสายลับแฝงตัวอยู่ในซีเหลียง กระทั่งคิดว่าข้างตัวของเขามีสายลับแฝงตัวอยู่แน่

หากจิ่นถงถูกสงสัยว่าเป็นสายลับของต้าโจวเพราะเรื่องที่ส่งข่าวของหลี่จือเจี๋ยกลับมายังต้าโจว หากซีเหลียงต้องการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด พวกเขาต้องเริ่มสืบจากหลี่จือเจี๋ยแน่นอน

เช่นนี้จะได้ยื้อเวลาให้ไป๋จิ่นถงได้มากขึ้น

เมื่อฟังคำอธิบายของหลี่จือเจี๋ยจบ ไป๋ชิงเหยียนนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นจึงกล่าวออกมายิ้มๆ

“เหยียนอ๋องไม่ต้องกังวลเกินไปนัก น้องเขยรองของเราไปสักการะที่วัดเป็นเพื่อนท่านอาสะใภ้สองของเราและบังเอิญเห็นเหยียนอ๋องและไป๋สุ่ยอ๋องลอบนัดพบกันเท่านั้น วันนี้เราจึงลองสอบถามดู”

ใบหน้าของไป๋ชิงเหยียนเป็นมิตรราวกับท่าทีที่ดุดันเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น

ฉินหล่างหยัดกายนั่งหลังตรงพลางยกมือคารวะหลี่จือเจี๋ย

หลี่จือเจี๋ยรีบทำความเคารพกลับ

“เรื่องการทำสัญญาพันธมิตรก็เอาตามที่ใต้เท้าหลิ่วกล่าวก็แล้วกัน ต้าโจวจะรับเมืองทั้งสิบแปดแห่งของซีเหลียงไว้ก่อน ส่วนเรื่องทำสัญญา…ใต้เท้าหลิ่วจะเป็นคนเจรจากับเหยียนอ๋องในภายหลัง” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวออกมาช้าๆ

“กระหม่อมน้อมรับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ” หลิ่วหรูซื่อลุกขึ้นยืนทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นโค้งกายคำนับหลี่จือเจี๋ยอย่างนอบน้อม

ไม่รอให้หลี่จือเจี๋ยทำความเคารพกลับหลิ่วหรูซื่อ น้ำเสียงแหบพร่าเสียงหนึ่งดังขึ้นกลางท้องพระโรงเสียก่อน “ซีเหลียงต้องการเป็นพันธมิตรกับต้าโจว หรงตี๋มาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพราะต้องการผูกมิตรกับจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเช่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ”

ต่งซื่อกระชับมือกำเสื้อของตัวเองแน่น

เหตุใดเสียงของอาอวี๋ของนางจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้!

ก่อนเข้ามาในตำหนักเซวียนหมิง ต่งซื่อแอบมองไปทางอ๋องหน้ากากผีที่สวมหน้ากากแวบหนึ่งแล้ว นางรู้ว่าอ๋องหน้ากากผีแห่งหรงตี๋คืออาอวี๋ของนาง! ทว่า บัดนี้อาอวี๋ของนางยังไม่อาจกลับบ้านได้!

ดังนั้นตั้งแต่ที่ย่างเท้าเข้ามาในตำหนักเซวียนหมิงจนถึวตอนนี้ต่งซื่อไม่กล้าชายตามองไปทางอาอวี๋แม้แต่น้อย นางกลัวว่าตนเองจะหลุดพิรุธจนทำอาอวี๋เสียเรื่อง

ทว่า เมื่อได้ยินเสียงบุตรชายของตัวเองกลายเป็นเช่นนี้ ไม่รู้ว่าบุตรชายของนางต้องผ่านสิ่งใดมาบ้าง คนเป็นแม่อย่างนางจะไม่ปวดใจได้อย่างไรกัน

ไป๋ชิงเหยียนกำขอบโต๊ะไว้หลวมๆ พยายามควบคุมใจที่ห่วงไป๋จิ่นถง หญิงสาวขยับท่านั่งเล็กน้อย จากนั้นเอ่ยถามยิ้มๆ “หรงตี๋ต้องการเป็นพันธมิตรกับต้าโจวเช่นไร”

ทูตของหรงตี๋ลุกขึ้นพลางทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน “หรงตี๋ยินดีมอบม้าล้ำค่าให้ต้าโจวหนึ่งแสนตัวเพื่อเป็นพันธมิตรกับต้าโจว ท่านอ๋องของกระหม่อมทราบว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวมีสัญญาสามปีกับแม่ทัพฝู่กั๋วอวิ๋นพั่วสิงแห่งซีเหลียงจึงยินดีร่วมมือกับต้าโจวกำจัดซีเหลียงและแบ่งดินแดนซีเหลียงคนละครึ่งพ่ะย่ะค่ะ หากต้าโจวยินดีนำทัพช่วยเหลือหรงตี๋โจมตีซีเหลียง หรงตี๋ยินดีมอบลูกม้าล้ำค่าให้ต้าโจวหนึ่งแสนตัวพ่ะย่ะค่ะ”

สิ้นเสียงของทูตหรงตี๋ หลี่จือเจี๋ยสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที “หรงตี๋ช่างใจกว้างยิ่งนัก!”

อาอวี๋รู้ว่าต้าโจวกำลังขาดแคลนม้า เขาจึงใช้วิธีนี้ส่งม้าให้ต้าโจวอย่างเปิดเผย

“กระหม่อมมีของขวัญอีกชิ้นมามอบให้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวเพื่อแสดงความยินดีที่เสด็จขึ้นครองราชย์พ่ะย่ะค่ะ!” ไป๋ชิงอวี๋เอ่ยขึ้น จากนั้นหยิบกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะส่งให้ขันทีที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง

ขันทีเล็กรับกล่องไปอย่างนอบน้อม จากนั้นยกขึ้นเหนือศีรษะ เดินไปหยุดอยู่ตรงบันไดสูง

เว่ยจงรับกล่องมาจากขันทีเล็ก จากนั้นยื่นไปตรงหน้าไป๋ชิงเหยียนที่ในสมองตอนนี้เต็มไปด้วยเรื่องของไป๋จิ่นถงพลางเปิดออกให้หญิงสาว

เมื่อเห็นอัญมณีโลหิตนกพิราบตรงหน้า ความเจ็บปวดถาโถมเข้าไปในใจของไป๋ชิงเหยียนทันที

————————————–