ท่ามกลางหุบเขาอันเงียบสงบ จู่ๆ ใครบางคนก็ส่งเสียงทำลายบรรยากาศ นี่มันความรู้สึกอะไรกัน? เหมือนกำลังเล่นดนตรีอยู่ในสนามรบไม่มีผิด

ปีศาจในหุบเขาต่างตื่นตกใจ หนูยักษ์หลายร้อยตัวล้อมรอบสองสามีภรรยาตระกูลไป๋ราวกับทหารที่คอยปกป้องกษัตริย์ ดูเหมือนว่าจะมีการเคลื่อนไหวบางอย่างบนหน้าผา แต่ในไม่ช้ามันก็หายไป

คุณนายไป๋มองไปยังอัศวิน A ที่ลอยอยู่ในอากาศด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย “นั่นแกหรืออัศวิน A! เป็นไปไม่ได้ แกหาที่นี่พบได้อย่างไร? พวกเราไม่เคยพบใครระหว่างทางมาที่นี่เลย และไม่มีใครรู้จุดประสงค์ของเราด้วย ฉันรู้แล้ว! น่ารังเกียจจริงๆ คนทรยศคนนั้นคือผู้อาวุโสสินะ…”

ไป๋ซื่อผิงสีหน้าตื่นตกใจทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี หากเป็นอย่างนั้น สิ่งที่พวกเขาทำไปทั้งหมดจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?

“เป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด!” คุณนายไป๋พูดพลางกัดฟันกรอด

ไป๋ซื่อผิงมองไปที่อัศวิน A ตราบใดที่ผู้อาวุโสไม่สร้างปัญหาใดๆ อย่างน้อยพวกเขาสามีภรรยาก็ยังมีทางเลือกสุดท้าย

เขาเงยหน้าขึ้นและตะโกนใส่อัศวิน A “อัศวิน A อย่าเพิ่งได้ใจไป เรารู้พลังการต่อสู้ของแก และเรารู้ถึงพลังวิเศษของแกด้วย! แต่ถึงแม้วันนี้แกจะฆ่าพวกเราสองสามีภรรยา ท่านอาวุโสก็ยังมีพลังแกร่งกล้า ไม่ช้าก็เร็วจะตามตัวแกเพื่อชำระแค้น ขีดจำกัดสูงสุดของมนุษย์อย่างพวกแกมีมากน้อยเพียงใด พวกเราจะไม่รู้เลยหรือ? ท้ายที่สุดแกก็เป็นเพียงเนื้อหนังและเลือด! หากรู้แล้ว ก็ควรรีบถอยไปซะ พวกเราต่างก็มีวิถีที่ต่างกัน!”

คุณนายไป๋กลับท่าทีสงบลง ยิ้มแล้วกล่าวว่า “อัศวิน A แกก็เป็นหนึ่งในทายาทด้วยไม่ใช่หรือ จะมายุ่งกับพวกเราทำไม ถึงแม้ว่าแกจะเป็นมนุษย์แต่ก็ไม่ได้มีต้นกำเนิดเฉกเช่นมนุษย์บนโลกนี้ บัดนี้เรากำลังจะฉีกหน้าพวกมนุษย์โลก คงเป็นการดีกว่าหากแกจะยืนเฉยๆ แล้วรอดูการต่อสู้ จะดีกว่าไหมหากรอจนกว่าผู้ชนะจะถูกตัดสินก่อนที่จะลงน้ำไป?”

“พวกแกจะนำหายนะมาสู่โลก ทำร้ายผู้คน และความชั่วร้ายจะยิ่งใหญ่คับฟ้า! มหาเทพผู้นี้เกิดขึ้นพร้อมกับอาณัติแห่งสวรรค์ ยอมจำนนต่อราษฎร ช่วยชีวิตประชาชน ช่วยเหลือโลก เจ้าพวกหนู! กล้าดียังไงมาเทียบเคียงกัน! วันนี้บาปของพวกแกถึงคราวชำระแล้ว สมควรถูกลงโทษ!”

สองสามีภรรยาตระกูลไป๋ต่างตกตะลึง หากมีใครบอกว่าอัศวิน A ไม่ใช่ทายาท พวกเขาจะต้องตบหน้าคนเหล่านั้นแน่ ในบรรดามหาอำนาจในโลกนี้ จะมีใครบ้างหน้าหนาถึงขนาดกล่าวอ้างตัวเองเช่นนี้?

หลังจากชะงักไปครู่หนึ่ง ไป๋ซื่อผิงก็ยิ่งหงุดหงิด

เขาวางอำนาจมาหลายปีแล้ว แต่กลับไม่เคยอยู่ในสายตาของหัวหน้าหน่วยกิจการพิเศษเลย ไม่ว่าจะไปทางไหนก็ถูกตำหนิ เขามีจิตวิญญาณแห่งการทำงานหนักซึมลึกในกระดูก เพิ่งจะหนีหน้าผู้น้อยคนนั้นอย่างเฉียวจื่อซานมาได้หมาดๆ นั่นทำให้เขารู้สึกอับอายขายหน้ามาก แต่เฉียวจื่อซานได้ฝึกฝนปราณมาหลายปีแล้วและมีความชำนาญในการใช้ เขารู้รายละเอียดของฝั่งตรงข้าม ทำให้เขารู้ว่านั่นคือศัตรูตัวฉกาจของเหล่าปีศาจ ถ้าไม่อยากตายก็จงหนีไปให้ได้

ตอนนี้อัศวิน A ทายาทผู้นี้ได้เอ่ยกลางอากาศว่าเขาเป็นเหมือนเทพเจ้าที่ลงมาจุติบนพื้นโลก ดูจากภูมิหลังแล้ว ไป๋ซื่อผิงก็ไม่ต่างอะไรจากตัวตลก

สิ่งนี้ทำให้เขาโกรธมากจนความอดทนแทบขาดผึ่ง เขาต้องการต่อสู้กับอีกฝ่ายเพื่อพิสูจน์ว่าใครเหนือกว่า แต่ทำได้เพียงถอนหายใจ!

อย่างไรก็ตาม แม้เขาจะโกรธ แต่เขาก็อยู่ในตำแหน่งสูงนี้มาหลายปีแล้วและก็ไม่ใช่คนโง่เขลา เขาไม่เชื่อว่าอัศวิน A ที่เพิ่งจะฟื้นฟูวิทยายุทธ์ขึ้นมาไม่กี่เดือน จะมีระดับปราณเหนือกว่าเฉียวจื่อซาน แต่เขาไม่ใช่คนจากโลกนี้ ดังนั้นเขาจึงอาจไม่สามารถใช้พลังปราณได้อย่างเต็มที่ ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าการต่อสู้จะพ่ายแพ้จริงๆ ตราบใดที่ผู้อาวุโสยังไม่ตาย ตราบใดที่อัศวิน A ไม่สามารถอัญเชิญมังกรมาครอบครองได้ เขาก็ยังมีทางหนีทีไล่

“ฉันไม่เชื่อหรอก เทพเจ้ามังกรตัวจริงยังอยู่ในขั้นตอนของการฟักตัว และหากบังคับมันให้ออกมาในคราวเดียว แกจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมหาศาลแน่ อัศวิน A อย่างแกไม่ใช่บุตรแห่งมังกรตัวจริงหรอก จะอัญเชิญมันออกอีกครั้งได้อย่างไร” เทพมังกรไม่ออกมา ข้าจะกลัวอะไรแกล่ะ! เข้ามาเลย เรามาสู้กันให้ตายไปข้าง!” ไป๋ซื่อผิงกล่าวอย่างดุเดือด

ทันทีที่เขาโบกมือ เหล่าหนูยักษ์ที่อยู่ข้างหลังก็มีทีท่าโกรธจัด อ้าปากง้างฟันและกรงเล็บ พุ่งเข้าหาอัศวิน A กลางอากาศ

คุณนายไป๋ไม่เอ่ยห้ามผู้เป็นสามี เมื่อมองแวบแรกอีกฝ่ายเป็นคนที่มีจิตใจแน่วแน่อย่างยิ่ง แตกต่างสิ้นเชิงกับเฉียวจื่อซานที่ความศรัทธายังไม่บรรลุผล ลูกสาวทั้งสามตายจากไปแล้ว และเป็นไปได้ว่าความปรารถนาอันน่าสะพรึงกลัวของชายผู้นี้ไม่อาจขยับเขยื้อนด้วยคำพูดได้

ท้ายที่สุดพี่น้องตระกูลเฉียวก็ยังอ่อนประสบการณ์และต้องรู้ทันให้มากกว่านี้ เพราะทั้งหมดเป็นเพียงกลอุบายการยื้อเวลาของพวกเขาเท่านั้น มองแวบแรกอัศวิน A คนนี้ ไม่ใช่คนช่างพูด ถ้าสามีของเธอไม่ต่อสู้ อีกฝ่ายจะฆ่าเขาในทันที ในกรณีนี้ สู้ได้เพียงเกมเดียวเท่านั้น ถ้าไม่สู้ก็จะไม่มีเวลาหาโอกาสหนีอีกแล้ว

คุณนายไป๋เคลื่อนไหวเงียบเชียบ มองหาทางหนีอื่น ถ้ำใต้ดินกระจัดกระจายไปทุกที่ ถ้าหนูยักษ์เหล่านั้นไม่มีอำนาจบังคับบัญชา อาจจะขุดหลุมตามใจชอบจนทำให้ยุ่งเหยิง ฉะนั้นต้องหาเส้นทางที่ดีที่สุด

เธอยังหาทางหนีไม่ได้ แต่แล้วสายตาก็เห็นมังกรเพลิงระเบิดขึ้นกลางอากาศเสียก่อน พร้อมกับหนูยักษ์ที่วิ่งไปรอบๆ ราวกับถูกไฟเผา ผิวหนังและเนื้อของพวกมันแตกละเอียด ไอสีดำผุดออกมาจากร่างกาย ทันใดนั้นก็ราวกับเกี๊ยวตกลงมาจากฟากฟ้า ล้มลงกับพื้นและตายทันที!

“เป็นไปได้อย่างไร แกเรียกเทพมังกรตัวจริงออกมาอีกได้ยังไง เทพมังกรตัวจริงจะมาที่โลกบ่อยได้ยังไงกัน นี่มันเป็นไปไม่ได้!” ทว่าเมื่อมองไปยังไป๋ซื่อผิงที่กำลังมองมังกรเพลิงกลางอากาศ เขาก็ร่นถอยหลังไปสองสามก้าวแล้ว ท่าทีโหดเหี้ยมก่อนหน้านี้หายวับ มีเพียงเสียงกรีดร้องด้วยความประหลาดใจเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่!

เขาหันหน้าไปมองคุณนายไป๋ อีกฝ่ายดูงงงวย ทันใดนั้นก็เข้าใจกระจ่าง “ผิดแล้ว พวกเราผิดกันหมด! ที่เขาพูดน่ะถูกต้องแล้ว!”

เธอกล่าวโดยไม่ลังเล ตบฉาดเข้าที่หน้าผากของตนเอง ทันใดนั้นศีรษะของเธอก็แตกออกเป็นเสี่ยง ดวงตาเบิกกว้างแล้วล้มลงกับพื้นแน่นิ่ง

ไป๋ซื่อผิงเองก็เข้าใจในทันที เหลือบมองมังกรเพลิงตรงหน้าไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาพลันตบฝ่ามือเข้าที่หน้าอก หัวใจแตกสลายสิ้นลมหายใจไปพร้อมกับภรรยาของตน

ฟางหนิงตื่นตกใจ “บ้าจริง นี่เป็นครั้งแรกเลยพบว่าปีศาจฆ่าตัวตายก่อน เป็นไปได้ยังไงกัน?

ระบบกลับตกใจยิ่งกว่า “ปีศาจฆ่าตัวตาย? ไม่มีทางตามเคลียร์ภารกิจได้”

ฟางหนิงถาม “ทำไมล่ะ? ”

อย่างไรก็ตามระบบก็ปรากฏข้อความแจ้งเตือนขึ้นมา: การตายของทั้งสองไม่ใช่การเสแสร้ง ปีศาจหนูยักษ์กลัวชื่อเสียงเรื่องความกล้าหาญของระบบเลยเลือกที่จะฆ่าตัวตาย!

ระบบได้รับชื่อเสียงความกล้าหาญ

ระบบได้รับค่าความยุติธรรมจำนวนมาก ทำให้ตอนนี้ค่าพลังถึงขีดจำกัด ไม่สามารถกักเก็บได้อีก

ระบบดูแลโทเท็มศักดิ์สิทธิ์แห่งเฉินโจว…กระบวนการกำเนิดเทพมังกรตัวจริง โฮสต์ได้รับเทพมังกรตัวจริง ความสัมผัสว่องไวต่อไม้ ความสัมผัสว่องไวปัจจุบันคือระดับสี่

ปีศาจหนูยักษ์ไป๋ซื่อผิงเลือกที่จะฆ่าตัวตายเพราะกลัวระบบ!

ระบบนี้ได้รับชื่อเสียงความกล้าหาญ ผู้เล่น A ของระบบอันดับเพิ่มขึ้น ระดับปัจจุบันคือ ผู้ทรงเกียรติ ระบบได้รับสล็อตพลังปราณใหม่ สล็อตพลังปราณปัจจุบันคือสาม

ทักษะติดตัวของระบบอัศวิน ‘ป้องปราม’ เบื้องต้น เลื่อนขึ้นสู่ระดับกลาง

ระบบและฟางหนิงอ่านข้อความแจ้งเตือนพร้อมกัน ปีศาจหนูยักษ์ทั้งสองตัวตายไปแล้วจริงๆ

พวกเขายังไม่เข้าใจว่าทำไมปีศาจหนูยักษ์ถึงตายไปอย่างง่ายดาย แล้วคำพูดสุดท้ายที่คุณนายไป๋พูดมันหมายความว่าอะไรกัน?

ฟางหนิงงุนงง แต่เขาก็กลัวว่าระบบจะผิดหวัง ดังนั้นจึงรีบชี้ไปยังสถานที่ที่ไม่ไกลออกไปมากนัก “มีกลุ่มหนูตัวเล็กอยู่ตรงนั้นด้วย”

ระบบ “พวกมันยังเป็นสีเหลือง ระบบคิดว่าพวกมันจะล้อมวงเข้ามาพร้อมกันซะอีก ไม่คิดว่าหนูอย่างพวกมันจะขี้ขลาดมากขนาดนี้ โฮสต์คิดหาวิธีจนหมกมุ่นไปแล้วนะ…”

ฟางหนิงไม่จำเป็นต้องหมกมุ่น หนูยักษ์ที่เหลือมีขนาดเล็กกว่า เมื่อเห็นว่าปีศาจหนูยักษ์สองตัวถูกบังคับให้ฆ่าตัวตายโดยคนโหดเหี้ยมเช่นนี้ พวกที่แข็งแกร่งและดุร้ายในเผ่าพันธุ์ก็จะถูกฆ่าตายในทันทีเช่นกัน จะเอาแรงที่ไหนมาแข็งข้อได้อีกล่ะ…

ฟางหนิงเห็นว่าพวกมันขลาดกลัวคนที่มีคุณธรรมจึงเอ่ยขึ้น “เช่นเดียวกับนกเหล่านี้ ฉันต้องการที่จะหมกมุ่นอยู่กับการทำให้พวกมันเป็นภัยคุกคามต่อฉัน แต่มันเป็นไปไม่ได้…”

ระบบตอบกลับ “ช่างเถอะ พวกมันไม่มีบาป แต่ขี้ขลาด ปล่อยมันไปเถอะ”

เทพแห่งระบบสูญเสียค่าประสบการณ์ให้กับปีศาจยักษ์ทั้งสอง ดูเหมือนว่าเขาจะผิดหวังมาก รีบทำความสะอาดซากหนูยักษ์ทั้งสองแล้ววิ่งออกจากหุบเขาไปทันที เตรียมพร้อมที่จะไปเคลียร์ภารกิจอื่นเพื่อสะสมคะแนนประสบการณ์ต่อไป

อย่างน้อยพวกที่ขุดหลุมใต้ดินเมืองฉีนั้นก็ถูกกำจัดไปบางส่วนแล้ว…

ฟางหนิงมีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย เพราะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น

เมื่ออัศวิน A ออกจากหุบเขาไปแล้ว หนูยักษ์ยังคงไม่กล้าผุดหัวขึ้นมา มันนั่งยองๆ ทีละตัว

หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ในรูเล็กๆ บนหน้าผา หนูสีเทาขนาดเท่าหนูธรรมดาตัวหนึ่งก็โผล่หัวออกมา

มันมองไปรอบๆ แล้วหันกลับมาตะโกนเข้าไปในรูว่า “ออกมาเถอะ พวกเด็กนั่นหายไปแล้ว พวกที่ปล้นบ้านเรา หนูยักษ์ที่น่าสะอิดสะเอียนนั่นกลัวชายคนนั้น พวกเราถือโอกาสนี้ขนอาหารของพวกมันไปไว้สำหรับฤดูหนาวเถอะ…”

“ขอรับ นายท่าน”

“ไปกัน”

“ขอรับ”

เสียงโครมครามอึกทึกดังขึ้น หนูป่ากลุ่มหนึ่งวิ่งกรูออกไป พวกมันวิ่งไปที่ถ้ำขนาดใหญ่หลายแห่งตามที่ตั้งใจไว้ ที่ที่มีกลิ่นไก่ย่างและเนื้อทอดลอยโชยออกมา…

…………………………………………………..