ตอนที่ 699 ฆ่า

 

ทีมกุ้งเสือหลังจากได้พักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งคืน ในที่สุดทุกคนก็ฟื้นพละกําลังกลับคืนมาพวกเขาลุกขึ้นแต่งตัวอย่างเตรียมพร้อมแต่เช้าตรู่ก่อนที่แสงจากพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างแม้ว่าพวกเขาจะได้พักผ่อนชั่วคราวที่นี้แต่ก็ยังคงไม่ละทิ้งความเคยชินที่ต้องมีเจ้าหน้าที่เฝ้ายาม ทั้งที่มถูกแบ่งออกเป็นสามทีมย่อยเพื่อสลับเปลี่ยนการเฝ้ายามทุกสามชั่วโมง เพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนได้พักผ่อนอย่างน้อยหกชั่วโมง

 

หลังจากผ่านค่ําคืนไป เสี่ยวเดินก็เริ่มตรวจสอบตามแบบปฏิบัติประจําวัน “มีความผิดปกติอะไรมั้ย?”

 

“สามชั่วโมงแรกไม่มีความผิดปกติครับ” ทหารเวรยามกลุ่มแรกที่ยืนเฝ้าตอบ

 

“สามชั่วโมงที่สองไม่มีความผิดปกติครับ” ทหารเวรยามกลุ่มที่สองเองก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ

 

“สามชั่วโมงที่สามก็ไม่มีความผิดปกติครับ” ทหารเวรยามกลุ่มที่สามก็รายงาน “เราจะไปเลยมั้ยครับ?”

 

เสี่ยวเดินที่กําลังจะออกคําสั่งต่อไป จู่ๆแววตาก็ของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างกระทันหัน “ทั้งเก้าชั่วโมงเต็มไม่มีความผิดปกติอะไรเลย?”

 

กวรยิงงุนงง มองไปที่สายตาสงสัยของเสี่ยวเดินและเอ่ยถาม “ไม่มีความผิดปกติเลยมันไม่ดีเหรอครับ?”

 

เสี่ยวเดินเริ่มจมอยู่ในความคิด “พวกนายจําได้มั้ย หลังจากเรามาถึงที่นี่เมื่อวาน เรารีบพักกันทันทีแล้วเรื่องอาหารเราไม่มีปัญหากันเลยเหรอไง?”

 

จางโบฮั่นพยักหน้า “ใช่ กลุ่มเวรยามแรกกลุ่มแรกมีแรงปกติดี ฉันไม่พบความผิดปกติใดๆเลยมันมีอะไรรึเปล่า?”

 

ทันใดนั้นเสี่ยวเดินก็ลดเสียงลงต่ํา “เมื่อตอนที่เราอยู่ที่ชั้นเจ็ดเมื่อวานนี้ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ว่ามันจะมีกลุ่มผู้รอดชีวิตออกไปหาอาหารกลับมาไม่ใช่เหรอ? เราอยู่ชั้นยี่สิบ ด้วยความสามารถในการลาดตระเวนของเรา เราต้องสามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวลงไปถึงชั้นหกได้สบายๆเลย”

 

“แต่พวกเราไม่มีใครสักคนเจอการเคลื่อนไหวใดๆเลย ไม่มีใครกลับมาสักคน!” ทันใดนั้นจางโบฮั่นก็ตระหนักข้อเท็จจริงขึ้นได้ “ไม่มีความผิดปกติใดๆ นั่นแหละคือสิ่งที่ผิดปกติที่สุด!”

 

ทันทีที่จางโบฮั่นพูดออกมา ทุกคนก็ตกใจค้างกันหมด ทันใดนั้นก็ตระหนักถึงความจริงได้

 

หวังหลินเลิกคิ้ว “ทั้งเก้าชั่วโมงเต็ม ยกเว้นพวกเราไม่มีใครเข้ามาในตึกนี้เลย แสดงว่าคนคนนั้นโกหก!”

 

ทันใดนั้นเสี่ยวเดินก็ระเบิดเสียงขึ้นมาพร้อมกับจิตสังหารที่เปิดออก ” ที่นี่มีปัญหา”

 

ในจังหะที่ทุกคนเริ่มระดมความคิดกันอยู่ มันก็มีเสียงหวานดังขึ้นมาจากชั้นล่างในตอนเช้า ” พวกคุณข้างบนตื่นกันหรือยัง? พวกเราเตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว มากินด้วยกันสิ”

 

“เมื่อวาน!” เสี่ยวเดินกระซิบคุยกับสมาชิกทีมกุ้งเสือดํา ” หวังเสี่ยวเสียว!”

 

“ไม่มีใครอยู่ข้างบนเหรอ?” เสียงของหวังเสี่ยวเสียวดังขึ้นอีกครั้ง

 

“มาแล้ว ขอบคุณ” เสี่ยวเกินส่งเสียงตอบกลับไป เพราะตอนนี้เขายังไม่สามารถทําอะไรได้มันชัดเจนว่าที่นี่มันมีปัญหาแน่นอนแต่พวกเขาก็ได้แค่เดา ไม่สามารถเข้าใจได้ลึกว่ามันมีปัญหาอะไรกันแน่ สิ่งที่สําคัญคือหวังเสี่ยวเสียว พวกเขาไม่รู้จะรับมือยังไง

 

“อย่ากินอะไรทั้งนั้น” หวังหลินใช้สัญญาณมือพิเศษของกองทัพเขี้ยวหมาปาส่งสัญญาณบอกทุกคน

 

ทั้งห้าสิบคนพยักหน้ารับ ทุกคนสบตากันไปมาอย่างเข้าใจถึงสถานการณ์ในตอนนี้

 

บนชั้นสิบของอาคาร หวังเสี่ยวเสียวเอ่ยเสียงดัง นั่งลงที่เก้าอี้สวยงาม เผยใบหน้าครึ่งซีกราวกับนางฟ้าส่วนครึ่งซีกที่เป็นปีศาจก็มีผ้าคลุมเอาไว้ พร้อมกับเอาผมลงมาปิดทับอีกชั้นเพื่อกันไม่ให้ใครสงสัย

 

ตรงหน้าของเธอมันมีโต๊ะอาหารยาว มีอาหารวางเรียงเต็มโต๊ะ ด้านหลังของเธอมีคนหลายคนที่แต่งกายด้วยชุดคลุมสีดําเหมือนกับพวกลูกผสม หลังจากหวังเสี่ยวเสียวเอ่ยขึ้นเหล่าลูกผสมในชุดคลุมดําก็โค้งตัวทําความเคารพหวังเสี่ยวเสียว จากนั้นก็ถอยหลังออกไปจากประตูลับด้านหลัง

 

หลังจากนั้นทีมกุ้งเสือดําก็ลงมาถึงชั้นล่าง พวกเขาเห็นเพียงแค่หวังเสี่ยวเสียวคนเดียวนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะอาหารยาวสายตาของทุกคนกวาดมองอาหารเลิศหรูที่วางเรียงเต็มโต๊ะอาหารยาวความรู้ สึกเสียดายเกิดขึ้นในใจ

 

“กินสิ” เสียงของหวังเสี่ยวเสียวนั้นดูไม่แยแสและไม่สนใจอะไร

 

เสี่ยวเดินกระพริบตา “อาหารชั้นเลิศขนาดนี้มันเป็นการสิ้นเปลืองสําหรับคนไม่รู้จักกัน”

 

ความไม่พอใจฉายแวบผ่านนัยน์ตาของหวังเสี่ยวเสียวหากมันก็สลายไปอย่างรวดเร็ว อารมณ์รุนแรงปะทุขึ้นในอดหากภายนอกยังทํานิ่งและเฉยชา “อาหารที่ดีเพื่อต้อนรับแขก”

 

“แขก?” จางโบฮันถามกลับ “เราเป็นแขกประเภทไหน เรารู้จักกันแค่วันเดียว คนสวย คิดจะทําอะไรกับเรากันแน่?”

 

ความอดทนเฮือกสุดท้ายของหวังเสี่ยวเสียวหมดทันที เธออดทนรอมาข้ามคืนเพื่อหาโอกาสนี้แต่ตอนนี้เธอไม่คิดจะทนอีกต่อไปน้ําเสียงของหวังเสี่ยวเสียวเปลี่ยนไปทันที “ออกมาเอาพวกมันไปทําอาหารเดี๋ยวนี้!”

 

ทันทีที่หวังเสี่ยวเสียวเอ่ยขึ้นมันก็คือเป็นการฉีกหน้ากากของตัวเองทันที เช่นเดียวกับที่มกุ้งเสือดําที่เปลี่ยนสีหน้าเมื่อได้ยินประโยคของหวังเสี่ยวเสียว อาวุธในมือของทั้ง 50 ยื่นออกมาอย่างเตรียมพร้อมสู้ทันที

 

เพราะตอนนี้ตรงหน้าพวกเขา มันมีคนชุดดําปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันอย่างน้อย 20 คนจากประตูด้านหลังของหวังเสี่ยวเสียวภายในพริบตาจู่ๆทีมกุ้งเสือดําก็ถูกล้อมเอาไว้ขณะเดียวกับกลุ่มคนที่ทีมกุ้งเสือดําเจอเมื่อวานที่ขั้นบันไดก็ยืนกั้นทางลงบันไดขวางพวกเขาเอาไว้และเหยียดยิ้มอย่างน่ารังเกียจมาให้

 

“เมื่อคืนพวกคุณหลับไม่สบายกันเหรอ?” หวังเสี่ยวเสียวเหลือบตาถาม “ทําไมวันนี้ไม่ นอนพักที่นี้ต่อล่ะ? ฉันต้องการให้พวกคุณอยู่ที่นี้เงียบๆ”

 

เมื่อพูดพึงเมื่อคืน หลังเสี่ยวเสียวก็โกรธขึ้นมา ทั้ง 50 คนเข้ามาในพื้นที่ของเธอ แม้แต่ตอนหลับพวกมันก็ยังมีคนเฝ้าเวรยามตลอดทั้งคืนทําให้เธอไม่สามารถลงมือทําอะไรได้แคให้คนเฝ้าบันไดเอาไว้กันพวกมันหนีออกไป!

 

เสี่ยวเดินไม่ฟังอะไรทั้งนั้น น้ําเสียงแข็งเอ่ยขึ้นอย่างไม่คิดต่อรอง “เลิกเสียวเวลาคุยกันดีกว่าจะจัดก็จัดมาเลย!”

 

ฟรีบ!

 

ทั้งห้าสิบคนแยกตัวประจําตําแหน่งต่อสู้ทันที ผลของการฝึกฝนเป็นเวลาหลายเดือนได้แสดงให้เห็นชัดเจนทุกคนไม่มีใครต้องปรึกษาพูดคุยอะไรกันเลย พวกเขารู้หน้าที่และมีเป้าหมายเดียวกัน

 

ลูกผสมใช่มั้ย?

 

กุ้งเสือดําไม่เคยต้องเสียเวลาในการพยายามอ้อมค้อมอะไรทั้งนั้น พวกเขาพุ่งเข้าใส่หาเป้าของตัวเองทันที!

 

และตอนนี้เป้าหมายของพวกเขาคือตามหาหัวหน้าชูฮัน ลูกผสมแล้วยังไง หวังเสี่ยวเสียวนี่เป็นหัวหน้ากลุ่มลูกผสมพวกนี้นั้นเหรอ?

 

หวังเสี่ยวเสียวเองก็ไม่คิดว่ากลุ่มคน 50 คนจะตั้งท่าพร้อมต่อสู้กับลูกผสมแบบนี้ คนพวกนี้ดูเหมือนแค่กลุ่มผู้รอดชีวิตทั่วไปเท่านั้นแต่พฤติกรรมกลับไม่ธรรดมา ท่าทางที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีและฝีมือที่ไม่น่าจะรับมือได้ง่ายไหนจะการเข้าใจกันโดยไม่ต้องพูดอีก

 

ทําไมกลุ่มคนพวกนี้ถึงไม่เป็นไปตามแผนที่เธอวาง!

 

ที่ทําให้หวังเสี่ยวเสียวตกใจและอับอายคือคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มผู้รอดชีวิตนี้ไม่มีท่าที่หวาดกลัวเธอเลยแถมยังออกคําสั่งโจมตีก่อนซะอีกโดยไร้ซึ่งความลังเล “ฆ่า!”

 

พัฟ!

 

อาวุธของคนคนหนึ่งฟาดฟันเข้าใส่ชายที่ยืนขวางบันไดทันที เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วผนังห้องเลือดสีแดงที่พวยพุ่งในอากาศไปมาราวกับน้ําพุจนเกิดเป็นภาพอันน่าสยดสยองแก่คนที่เห็น

 

คนแรกที่เปิดการโจมตีคือจางโบฮั่น เธอไม่ใช่ผู้หญิงนุ่มนวลอย่างที่คิด!