ตอนที่ 480 สร้างความประทับใจที่ดีให้เซียวเหยี่ยน

 

 

เซียวเหยี่ยนรับยาถอนพิษไป ในใจก็รีบร้อน ต้องไปดูทันทีว่าที่จวนมหาเสนาบดีเกิดเรื่องอะไรกันแน่ หลิงอวี้จื้อเกิดเรื่อง แต่ปิดเขาไว้หรือ

 

 

“อู่จิ้น เจ้าไปเชิญหมอในจวนมาทำแผลให้คุณหนูเฉิน แล้วประเดี๋ยวไปส่งคุณหนูกลับจวน”

 

 

“ขอรับ ท่านอ๋อง”

 

 

อู่จิ้นรับคำ

 

 

“คุณหนูเฉิน ขอบใจมาก น้ำใจนี้ มีโอกาสข้าจะใช้คืนเจ้า”

 

 

เฉินปี้ส่ายหน้า

 

 

“ท่านอ๋องยินดีร่วมมือกับหม่อมฉันช่วยพี่ชาย ก็ถือว่าเป็นการคืนน้ำใจให้หม่อมฉันแล้วเพคะ หม่อมฉันก็ไม่ใช่คนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีขนาดนั้น เพียงหวังให้ท่านอ๋องกับคุณหนูหลิงสบายดี

 

 

หากเป็นไปได้ ก็หวังว่าท่านอ๋องจะช่วยพูดถึงหม่อมฉันในแง่ดีให้คุณหนูหลิงฟัง หม่อมฉันไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร คุณหนูหลิงถึงจะเชื่อหม่อมฉันเพคะ”

 

 

เซียวเหยี่ยนไม่ได้พูดอะไรสักคำ ตอนนี้ใจเขาจดจ่ออยู่กับความปลอดภัยของหลิงอวี้จื้อ พูดคุยอีกสองสามคำ ก็ออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

อู่จิ้นเชิญเฉินปี้ไปที่ห้องรับแขก แล้วไปเชิญหมอมาด้วยตนเอง

 

 

เฉินปี้นั่งอยู่บนเก้าอี้ มุมปากมีรอยยิ้มพึงพอใจ ถึงแม้เซียวเหยี่ยนจะเย็นชากับนางเหมือนเคย แต่จากเรื่องนี้ นางก็ได้สร้างความประทับใจที่ดีแก่เซียวเหยี่ยน หากหลิงอวี้จื้อพูดว่าร้ายนางต่อหน้าเซียวเหยี่ยนก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ถึงเวลานั้นก็จะได้ดูละครฉากเด็ด

 

 

นางจะให้เซียวเหยี่ยนดูให้ดีๆ ว่าหลิงอวี้จื้อไร้เหตุผลเพียงใด

 

 

ซูฮว่ายังคงไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของเฉินปี้

 

 

“คุณหนูเจ้าคะ ให้ยาถอนพิษไปง่ายๆ เช่นนี้จะไม่เสียเปรียบคุณหนูหลิงเปล่าๆ หรือเจ้าคะ เดิมทีเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเราเลยสักนิด โดนพิษก็สมน้ำหน้านาง ถือว่าเจียงฮูหยินช่วยระบายแค้นให้คุณหนู”

 

 

“เป็นคนจะมองสั้นๆ เช่นนั้นไม่ได้ ความแค้นครั้งเดียวระบายออกไปได้แล้ว แล้วต่อไปเล่า

 

 

เจียงฮูหยินก็มิกล้าเอาชีวิตของหลิงอวี้จื้อ ข้าอยากได้ใจของท่านอ๋อง มิใช่ชีวิตของหลิงอวี้จื้อ หากใจของท่านอ๋องไม่มีข้า ถึงแม้ไม่มีหลิงอวี้จื้อ ข้าก็เข้าใกล้ท่านอ๋องไม่ได้

 

 

เขาไม่เหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ จะให้เขาสนใจนั้นไม่ง่ายเลย ถึงแม้จะบาดเจ็บสักหน่อย แต่ก็คุ้มค่ามาก”

 

 

สายตาของเฉินปี้จมดิ่ง ขณะบอกความคิดของตนให้ซูฮว่าฟัง

 

 

นางรู้ว่าเซียวเหยี่ยนไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา และไม่กล้าปั่นหัวเขาตามอำเภอใจ ได้แต่เพียงคว้าโอกาสวางแผนซ้อนแผน หากทำเกินไปแล้วก็รังแต่จะทำให้เซียวเหยี่ยนต่อต้านนนาง นางจะต้องรักษาระดับไว้ให้พอดี

 

 

ขอเพียงให้ได้อยู่กับเซียวเหยี่ยน เมื่อนั้นทุกอย่างก็ย่อมเป็นไปได้

 

 

แม้หลิงอวี้จื้อจะฉลาดเพียงใด ก็ยังมีใจขี้หึงของผู้หญิง ความแตกต่างที่มากที่สุดระหว่างนางกับหลิงอวี้จื้อก็คือ หลิงอวี้จื้อยอมให้มีคนอื่นไม่ได้ แต่นางทำได้ อาศัยตรงจุดนี้ หลิงอวี้จื้อก็พ่ายแพ้นางแล้ว

 

 

ตอนที่เซียวเหยี่ยนไปถึงจวนมหาเสนาบดี หลิงอวี้จื้อเอนกายอยู่บนตั่งนุ่มๆ นั่งไขว่ห้าง เมื่อครู่มู่หรงนี่อวิ๋นเพิ่งให้คนส่งข่าวมา เธอรู้แล้วว่ายาถอนพิษถูกเฉินปี้เอาไปแล้ว ที่แท้เรื่องนี้เฉินปี้สมรู้ร่วมคิดกับมู่หรงกวานเสวี่ยอย่างนั้นหรือ

 

 

ถึงแม้ไม่ใช่ เหตุใดมู่หรงกวานเสวี่ยถึงให้ยาถอนพิษแก่เฉินปี้ นางวางแผนทำอะไรกันแน่ หากตกไปอยู่ในมือของเฉินปี้จริง นางจะเอายาถอนพิษให้เธอได้อย่างไร

 

 

ผู้หญิงอย่างเฉินปี้สร้างปัญหาเก่งกว่าที่เธอจินตนาการไว้มากนัก คนเช่นนี้เข้าจวนท่านอ๋องไปด้วยกันกับเธอ เช่นนั้นเธอคงไม่มีชีวิตสงบสุขแม้แต่วันเดียว ทุกวันต้องคอยระวังป้องกันไว้

 

 

ชีวิตเช่นนี้เหนื่อยใจเกินไป ไม่ได้ เธอต้องหาวิธีห้ามเฉินปี้ไม่ให้แต่งเข้าจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เก็บคนมารยาร้อยเล่ห์เอาไว้ข้างกายก็เท่ากับหาเรื่องใส่ตัว

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 481 ข้าไม่ชอบเฉินปี้

 

 

ขณะกำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังจากข้างนอก จากนั้นประตูก็ถูกคนผลักเปิดออก เซียวเหยี่ยนกับมั่วชิงเดินเข้ามาด้วยกัน เห็นเซียวเหยี่ยน หลิงอวี้จื้อก็ทั้งตกใจและดีใจ ปีนลงจากตั่งทันที กระโดดไปตรงหน้าเซียวเหยี่ยน

 

 

“อาเหยี่ยน ดึกขนาดนี้แล้ว มาได้อย่างไรกัน”

 

 

“เจ้าโดนพิษแดงทั่วธารหรือ”

 

 

เซียวเหยี่ยนไม่พูดอ้อมค้อม ถามตรงๆ จ้องหลิงอวี้จื้อเขม็ง รอหลิงอวี้จื้อตอบ

 

 

หลิงอวี้จื้อเห็นมั่วชิงที่อยู่ข้างหลังเซียวเหยี่ยน ก็ถลึงตาใส่นาง

 

 

“มั่วชิง ข้าสั่งแล้วไม่ให้บอก ทำไมปากไวเช่นนี้”

 

 

“เจ้าไม่ต้องโทษมั่วชิง ข้ารู้เรื่องตั้งแต่ก่อนมาแล้ว ข้าเพียงแต่ให้มั่วชิงยืนยันอีกรอบ เรื่องใหญ่ขนาดนี้เหตุใดต้องปิดบังข้า”

 

 

น้ำเสียงของเซียวเหยี่ยนแสดงการตำหนิอย่างชัดเจน นอกจากตำหนิแล้ว ยังมีความเป็นห่วงอยู่ลึกๆ

 

 

หลิงอวี้จื้อเขย่าแขนเสื้อของเซียวเหยี่ยน

 

 

“อาเหยี่ยน ท่านอย่าโกรธเลยนะ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังท่าน ช่วงนี้ท่านยุ่งขนาดนั้น ข้าก็กลัวว่าท่านจะกังวลใจ อย่างไรก็ไม่ใช่พิษถึงแก่ชีวิต ข้าให้คนไปหายาถอนพิษอีกครั้งแล้ว”

 

 

เห็นหลิงอวี้จื้อทำท่าทางเช่นนี้ เซียวเหยี่ยนก็ไม่รู้จะจัดการหลิงอวี้จื้ออย่างไร ทุกครั้งที่นางเป็นเช่นนี้ เขาก็จนปัญญาที่จะโกรธนางต่อไป ความโกรธที่ยิ่งก่อตัวเพิ่มในใจกลับมลายหายสิ้น

 

 

“ไม่มีคราวหน้าแล้วนะ”

 

 

เซียวเหยี่ยนจิ้มศีรษะหลิงอวี้จื้อเบาๆ พูดจบก็ยื่นยาถอนพิษให้มั่วชิง

 

 

“ดูซิว่านี่เป็นยาถอนพิษแดงทั่วธารหรือไม่”

 

 

มั่วชิงรับขวดกระเบื้องสีดำมา ตรวจสอบดูอย่างละเอียด ไม่นานก็พยักหน้า

 

 

“นี่เป็นยาถอนพิษแดงทั่วธารจริงๆ เพคะ ท่านอ๋อง ท่านได้ยาถอนพิษนี้มาจากที่ใดเพคะ”

 

 

คำถามนี้สำคัญมาก หลิงอวี้จื้อก็อยากถาม จ้องเซียวเหยี่ยนตาไม่กะพริบ รอให้เขาพูดต่อ ที่จริงใจเธอมีคำตอบแล้ว มู่หรงนี่อวิ๋นส่งคนมาบอกว่าเฉินปี้ได้ยาพิษไป เช่นนั้นยาถอนพิษของเซียวเหยี่ยนอาจจะได้มาจากเฉินปี้

 

 

เฉินปี้ต้องการทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องเอายาถอนพิษมาให้เซียวเหยี่ยน หรือว่าเซียวเหยี่ยนเองที่เป็นฝ่ายไปเอายาถอนพิษจากเฉินปี้ แต่เขาไม่ควรจะรู้เรื่องที่เธอโดนพิษเร็วขนาดนั้น

 

 

“คุณหนูเฉินเอามาให้ข้า”

 

 

“นางเป็นฝ่ายเอาไปให้ท่านเองหรือ”

 

 

เซียวเหยี่ยนพยักหน้า

 

 

“คุณหนูเฉินได้รับบาดเจ็บ ยาถอนพิษนี้นางเอามาจากเจียงฮูหยิน อวี้จื้อ วันนี้เฉินปี้ตกน้ำ เพราะเจ้าเป็นคนดึงนางลงไปหรือ”

 

 

เรื่องนี้หลิงอวี้จื้อเป็นคนทำเอง เธอไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้ายอมรับ

 

 

“ใช่ข้าเอง”

 

 

เห็นเซียวเหยี่ยนขมวดคิ้ว เธอก็รู้แล้วว่าเซียวเหยี่ยนก็โดนเฉินปี้ปั่นหัว

 

 

ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจจริงๆ หน้าไหว้หลังหลอกจนถึงขีดสุด ต่อหน้าเธอเปิดเผยธาตุแท้ ต่อหน้าเซียวเหยี่ยนและคนอื่นก็เปลี่ยนเป็นอีกคน ทำให้เธอกลายเป็นคนร้ายไปทันที

 

 

มิน่านางถึงเอายาถอนพิษไปให้เซียวเหยี่ยนเอง ในเมื่อนางอยากได้ความรู้สึกดีจากเซียวเหยี่ยน ฉวยโอกาสมาไม้นี้ กลยุทธ์ทุกข์กาย [1] เล่นเสียไหลลื่นจริงๆ เธอสู้ไม่ได้จริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นผู้หญิงที่ลูกไม้สูงขนาดนี้ คราวนี้นับว่าเธอได้พบคู่ต่อสู้ตัวจริง

 

 

คนอื่นจะมีทัศนคติอย่างไรเธอไม่สน แต่ทัศนคติของเซียวเหยี่ยนสำคัญมาก ในใจเธอเซียวเหยี่ยนเป็นผู้ชายที่ฉลาดหลักแหลมมาก ไม่มีทางโดนเฉินปี้ปั่นหัวได้

 

 

เธอจับมือเซียวเหยี่ยน พูดอ้อนวอนว่า

 

 

“อาเหยี่ยน เฉินปี้ไม่ใช่คนดีอะไร ข้าไม่ชอบนาง ข้าไม่อยากให้นางเข้าจวน เราต้องหาวิธีหยุดยั้งนาง”

 

 

“อวี้จื้อ เหตุใดเจ้าถึงต่อต้านเฉินปี้เช่นนี้”

 

 

“นางใจจดใจจ่ออยู่กับท่านขนาดนี้ ข้าย่อมไม่ชอบนาง”

 

 

หลิงอวี้จื้อตอบด้วยความหงุดหงิด

 

 

“เจ้าอาจจะเข้าใจนางผิด เรื่องพี่ชายของเฉินปี้ข้าไปตรวจสอบมาแล้ว โดนยาพิษจริงๆ เรื่องที่ข้ารับปากกับเจ้าก็ต้องทำได้แน่นอน อวี้จื้อ เจ้าจะไม่เชื่อข้าอยู่เช่นนี้หรือ”

 

 

 

 

——

 

 

[1] เป็นกลยุทธ์หนึ่งจากเรื่องสามก๊ก หมายความถึงโดยสามัญสำนึกของมนุษย์ทั่วไป ย่อมไม่มีผู้ใดยากทำร้ายตนเอง หากบาดเจ็บก็เชื่อว่าคงเกิดจากการถูกทำร้าย ถ้าหากแม้นสามารถทำเท็จให้กลายเป็นจริง หลอกให้ศัตรูหลงเชื่อโดยไม่ติดใจสงสัย กลอุบายย่อมจะสัมฤทธิ์ผ