บทที่ 27 ดับเบิลอัพ

เพื่อเตรียมสำหรับการสร้างประเป๋าเป้ใบยักษ์ให้บรี ไอเซ็นเริ่มจากการร่างแบบโดยถามบรีว่าอยากให้หน้าตามันออกมาแบบไหน ขั้นแรก สำหรับขนาด ไอเซ็นร่างแบบรูปร่างของบรีบนกระดาษ แล้วต่อจากนั้นก็รูปร่างของกระเป๋าแบบทั่วไป

ความต้องการของบรีคือกระเป๋าทรงกลม แต่ข้างหลังเรียบแบนไว้สำหรับติดสายสะพายหลัง และความสูงของกระเป๋าก็เกือบ ๆ เท่าความสูงของบรี แม้จะไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าเธอจะแบกไหวไหม แต่ก็รู้ว่ายังมีสิ่งที่เรียกว่าค่าความแข็งแกร่งอาจคอยเสริมพลังให้อมนุษย์อย่างเธอได้มากเพียงพอ ไอเซ็นจึงร่างแบบตามที่บรีต้องการ

เธอต้องการช่องใส่ของขนาดใหญ่ด้านข้างกระเป๋าด้วย เพื่อเอาไว้ใส่สิ่งของที่สำคัญที่สุดระหว่างการล่า ส่วนเดียวที่พิเศษสำหรับกระเป๋าใบนี้ก็คือ ขนาดของมัน ส่วนอื่น ๆ ก็เหมือนกระเป๋าใบอื่น ๆ ทั่วไป

เมื่อรู้สึกพอใจกับโครงร่างแล้ว ไอเซ็นก็คิดถึงวัสดุที่จะนำมาใช้ ทั้งหมดทั้งมวล ในความคิดเขาดูเหมือนว่า หนังกลับ (หนังชนิดพิเศษผิวสัมผัสนุ่ม ทำมาจากหนังด้านในของวัว) จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด เขาต้องการหนังที่บาง, ยืดหยุ่น แต่แข็งแรง แต่สำหรับส่วนหลังและก้นประเป๋านั้นต้องใช้หนังแบบหนาและยืดหยุ่นเพื่อจะทำให้กระเป๋าคงรูปได้

ถัดไป เขาได้แยกโครงร่างออกตามส่วนต่าง ๆ เพื่อให้ได้แนวคิดตามแบบที่ต้องการจะวาดออกมา จากนั้นไอเซ็นก็พยักหน้าก่อนจะเริ่มงาน

เขาเริ่มวาดฐานกระเป๋าออกเป็นสามแบบด้วยกัน กระเป๋าทรงกลมที่ด้านหลังและก้นกระเป๋าเป็นสามเหลี่ยม ต่อมา ‘ผิวกระเป๋า’ ใหญ่ขึ้นอีกเล็กน้อย สุดท้ายคือ ฝาปิดกระเป๋า ที่อยู่ด้านบนสุด ที่มาพร้อมกับสายสะพายทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาว ๆ และบาง

จากนั้น ไอเซ็นก็วาดช่องใส่ของสี่เหลี่ยมด้านข้างกระเป๋า

เมื่อเสร็จ ไอเซ็นก็คิดถึงปริมาณแผ่นหนังที่ต้องใช้และเดินไปยังคลังเก็บของ ที่นั่นทั้งไอเซ็นและบรีต่างช่วยกันเลือกแผ่นหนังด้วยกัน

หลังจากพิจารณาแผ่นหนังสามประเภทอยู่ครู่หนึ่ง ไอเซ็นก็ตัดสินใจเลือกหนังของ ทิแรโนดอน มอสเตอร์อันดับสาม… ขณะกำลังมองแผ่นหนังประเภทอับดับสามและสี่ ไอเซ็นก็รู้สึกประหลาดใจจริง ๆ ที่เห็นว่านี่เป็นชื่อของไดโนเสาร์ และยังมีตัวตนอยู่ในเกม และดูเหมือนจะยังมีไดโนเสาร์รูปแบบธาตุที่แข็งแกร่งกว่า อย่างเช่น ที-เร็กซ์ไฟ แต่หนังมอสเตอร์ประเภทนั้นอันดับสูงเกินกว่าที่ไอเซ็นจะนำมาใช้ได้

ดังนั้นไอเซ็นจึงต้องใช้หนังทิแรโนดอนที่มีปริมาณมานาธาตุลมปะปนอยู่เล็กน้อยจึงไม่พอที่จะเปลี่ยนอันดับให้กลายเป็นอีกประเภทหนึ่ง เนื่องจากมันเป็นสัตว์เลื้อยคลานในทางเทคนิค แต่หนังของมันดูจะไม่เหมือนกับสัตว์เลื้อยคลานปกติเสียเท่าไหร่ เพราะผิวนั้นเรียบกว่ามาก

เขาหยิบแผ่นหนังประเภทต่าง ๆ ที่ต้องการและขนไปไว้ที่โต๊ะโดยมีดับเบิลคอยช่วยเหลือ

ทันใดนั้น ไอเซ็นก็เริ่มลงมือทันทีและตัดหนังตามแบบของเป็นชิ้นต่าง ๆ และเมื่อถึงเวลา เขาก็เปิดใช้งานสามทักษะนั้นพร้อมกัน เนื่องจากหนังค่อนแข็งกว่าหนังอันดับสองมาก ในขณะที่ทักษะของเขายังคงแค่อันดับหนึ่ง

เขาตัดหนังแบบหนาและยืดหยุ่นเป็นรูปสี่เหลี่ยมขอบมนสำหรับทำส่วนหลังและก้นกระเป๋า ส่วนที่เป็น ‘ผิวกระเป๋า’ เขาได้ใช้หนังแบบบางและยืดหยุ่น ส่วนที่เหลือสำหรับฝากระเป๋าและสายสะพาย เขาตัดออกเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ชิ้นส่วนทั้งสี่สำหรับกระเป๋าพร้อมแล้ว และไอเซ็นก็เริ่มทำการประกอบแต่ละชิ้นส่วนเข้าด้วยกัน

ขั้นแรก ไอเซ็นเย็บหนังแบบหนาและยืดหยุ่นที่เป็นส่วนของหลังและก้นกระเป๋าเข้าด้วยกัน จากนั้นก็ตามด้วยผิวกระเป๋า

ถัดมา ไอเซ็นเย็บฝากระเป๋าติดไว้บนสุดและผ่ารูสำหรับทำรังกระดุม จากนั้นก็เอาเม็ดกระดุมมาเย็บติดที่ตัวกระเป๋า

หลังจากนั้นก็เสริมในส่วนที่อยู่ด้านนอกตัวกระเป๋าเข้าไปและเย็บติด ในขั้นตอนสุดท้ายเขาก็ได้เย็บสายสะพายติดกับหลังกระเป๋าเท่านี้ก็เป็นอันเสร็จสิ้นการทำกระเป๋า

[คุณสร้างกระเป๋าเป้หนังใบยักษ์สำเร็จ]
[กระเป๋าเป้หนังใบยักษ์]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 3]
[คำอธิบาย]
กระเป๋าเป้ใบยักษ์คุณภาพสูง ถูกสร้างขึ้นโดยช่างเครื่องหนังไอเซ็น ซึ่งทำมาจากหนังมอสเตอร์ที่ร่อนอยู่บนฟ้าและยังคงไว้ซึ่งคุณลักษณะเฉพาะบางอย่าง
[อิทธิพล]
ค่าความแข็งแก่ง +10 ค่าความอดทน +5 คุณลักษณะเบาบาง
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าความแข็งแกร่ง +1]

[คุณลักษณะ – เบาบาง]
[อิทธิพล]
สิ่งของที่ถูกเก็บในกระเป๋าจะมีน้ำหนักที่เบากว่าปกติ
[การเปิดใช้งาน]
คงที่

เมื่อพยักหน้าในความพอใจ ไอเซ็นก็มองไปที่กระเป๋าสะพายขนาดใหญ่ และตรวจสอบให้แน่ใจความไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ จากนั้นก็ยื่นให้บรี

“รับไปสิแม่สาวน้อย!” เขาหัวเราะออกมา และบรีก็รับไว้อย่างมีความสุข เธอยกสะพายขึ้นหลังทันที “ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ! นี่มันสุดยอดมาก! ดีกว่าใบเก่าของฉันอีกค่ะ!” เธอเปล่งเสียงและกระเข้ามากอดไอเซ็น

“ฮ่า ๆ เรื่องแค่นี้เอง ทำได้ค่อนข้างช้ามาก เพราะเกราะหนังที่ฉันทำไปค่อนข้างใช้เวลานาน เราไปกันเลยไหม? ฉันอยากไปหาเด็นเมียร์ที่รงตีเหล็ก ว่าจะเพิ่มชิ้นส่วนแผ่นหนังลงไปในดาวสักหน่อย และบางทีอาจจะลองเอาดาบมาด้วยกะจะให้ดับเบิลเป็นคนถือให้” ไอเซ็นอธิบายขณะทำความสะอาดพื้นที่ทำงานไปด้วยและเก็บเศษหนังเหลือใช้ลงกระเป๋า เมื่อบรีเห็นเช่นนั้น เธอก็ตกใจและเริ่มพูดติด ๆ ขัด ๆ

“คะ คุณเอาของให้ฉันแบกก็ได้นี่คะ! ไม่อย่างนั้นฉันจะให้คุณทำกระเป๋าให้ทำไม…” เธอพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ ไอเซ็นก็ยิ้มและพยักหน้า “จริงสิ ฉันลืมไปเลย ฮ่า ๆ”

เขาถ่ายเครื่องมือและเสื้อผ้าจากกระเป๋าตัวเองสู่กระเป๋าของบรี ส่วนเศษหนังที่เหลือใช้ก็ยัดเก็บเข้ากระเป๋าดังเดิม

“ไปกันเถอะ!” เขาเปล่งเสียงและออกจากห้องทำงาน มีบรีและดับเบิลของเขาเดินตามหลังมา เขาไปหยุดคุยกับเจคเคิลและจ่ายค่าวัสดุ

เมื่อเห็นว่าตอนนี้เงินเริ่มร่อยหรอลงแล้ว ไอเซ็นจึงคิดว่าจะไปทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ร้านของมอร์โรมในวันพรุ่งนี้

ในที่สุดไอเซ็น บรีและดับเบิลก็ออกจากร้านหนังสัตว์ของเจคเคิลและตรงไปยังร้านความสุขใจของคนแคระ

ในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงร้าน และเมื่อก้าวเข้าไปในร้าน ก็จะพบมนุษย์สาวที่ไอเซ็นร่วมงานด้วยในทุก ๆ วัน กำลังนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า! มีอะไรให้ฉัน… อ่า คุณไอเซ็น! ยินดีต้อนรับค่ะ!” เธอเปล่งเสียง และยิ้มให้เมื่อเห็นบรี และพยายามเมินเฉยต่อชายผิวขาวดุจหิมะในชุดเกราะหนังที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“ฮ่า ๆ ขอบใจนะ ทุกอย่างราบรื่นดีนะ?”

“ค่ะ! หลังจากที่คุณไป เด็นเมียร์ก็ตื่นเต้นกับการสร้างสิ่งของดี ๆ มากเลยล่ะค่ะ! ช่างคนอื่น ๆ ยังบอกเลยนะคะว่าไม่ได้เห็นเขาเป็นอย่างนี้มาร่วมปีแล้ว!”

“ฉันก็ดีใจจะที่ได้มีส่วนช่วยในเรื่องนั้น!” ไอเซ็นหัวเราะออกมาและก็เดินไปหลังร้าน ไปหาเด็นเมียร์ที่ดูเหมือนว่ากำลังทำใบดาบอะไรสักอย่างอยู่

จังหวะที่เขาเห็นไอเซ็น เขาก็ทิ้งเครื่องมือที่ทำงานอยู่ทันทีและเดินเข้าไปหาไอเซ็น “เป็นไงบ้าง ตาเฒ่า? กลับมาสร้างสรรค์ผลงานอันยอดเยี่ยมอีกงั้นเหรอ?”

“ฮ่า ๆ ยังไม่ใช่วันนี้หรอก ฉันมาเอาดาบสองมือที่ฝากไว้น่ะ อยากจะเพิ่มด้ามจับหนังเสียหน่อย แล้วก็กลับโรงแรมเลย พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มงานที่ร้านของมอร์โรมน่ะ” ไอเซ็นอธิบาย และคนแคระก็หัวเราะจากนั้นก็เดินไปที่กำแพงด้านหนึ่งที่แขวนดาบของไอเซ็นเอาไว้

“รับไปสิ ไร้ที่ติจริง ๆ” เด็นเมียร์หัวเราะขณะยื่นดาบให้ไอเซ็น

ไอเซ็นพยักหน้าและยิ้ม “มันสวยใช้ได้ใช่ไหมล่ะ หา?”

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะรั้งนายไว้หรอกนะ แต่อยากจะบอกว่า ถ้าอยากมาทำงานอะไรบ้างก็มาได้เลยนะ” เด็นเมียร์ยิ้มขณะเดินกลับไปหาดาบที่เขากำลังทำอยู่ และไอเซ็นก็พยักหน้าและเดินไปโซนด้านหลังที่บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายกำลังทำของเล็ก ๆ อย่างด้ามจับดาบอยู่

ไอเซ็นหยิบแผ่นหนังออกมาจากกระเป๋า และบรีก็ยื่นมีดเอนกประสงค์ให้เขาทันทีโดยที่เขาไม่ต้องบอกเลย

เขายิ้มและกลับมาที่แผ่นหนังต่อ เขาหยิบเศษหนังเอิร์ธบูลชิ้นยาวและตัดตามแนวยาว เป็นสายบาง ๆ และหลังจากที่ทดสอบซ้ำแล้วว่าความยาวเพียงพอสำหรับใช้สายหนังพันรอบ ๆ ด้ามจับ

ไอเซ็นคว้าขวดที่บรรจุกาวสีขาวและค่อย ๆ ชโลมตั้งแต่ส่วนปลายไล่ขึ้นไป

หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ ใช้ปลายสายหนังพันรอบ ๆ ด้ามจับ เมื่อเสร็จ เขาก็วางดาบลงเพื่อรอให้กาวแห้ง และเมื่อผ่าไปครู่หนึ่งกาวก็แห้งสนิทติดกับด้ามจับไม้ และถึงจะไม่มีการแจ้งเตือนปรากฏ ไอเซ็นก็ยังรู้สึกพออกพอใจอยู่ดี

“ดาบนั่นสวยใช้ได้เลยนะคะ!” บรีเปล่งเสียงและไอเซ็นก็หัวเราะก่อนที่จะไกวดาบ นั่นจึงทำให้บรีเอียงคอสงสัย “ไม่ต้องใช้ฝักเหรอคะ?”

ไอเซ็นส่ายหน้าขณะกำลังเดินออกจากห้องทำงาน “ไม่ล่ะ ไม่ต้องใส่ดาบนี้เข้าฝักหรอก ถือมันไปทั้งอย่างนี้แหละ แบบเดียวกับง้าวน่ะ”

“โอ้! เจ๋งมากค่ะ!” บรียิ้มและเดินตามเซ็น เช่นเดียวกับดับเบิลด้วย

หลังจากกล่าวลาเด็นเมียร์อีกครั้ง พวกก็ตรงกลับโรงแรมและกินดินเนอร์พร้อมกัน

ก่อนที่ไอเซ็นและบรีต่างจะบอกลากัน พวกเขาก็ได้ตกลงกันว่าให้บรีเป็นคนเก็บข้าวของในคืนนี้ เหตุผลง่าย ๆ ก็คือไอเซ็นเชื่อใจเธอ หลังจากนั้นเขาและดับเบิลของเขาก็กลับห้อง

ไอเซ็นนั่งลงบนเตียงและถอดชุดเกราะหนังออกจากร่างดับเบิล

“เอาล่ะ ควรทำอะไรดี? แกใกล้จะอันดับสองแล้ว และฉันก็อยากเห็นเสียด้วยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแก…” ไอเซ็นพึมพำกับตัวเองขณะทำให้ดับเบิลกลับมาสวมชุดสูทดังเดิม เขารู้สึกว่าการใช้ทักษะร่วมกับมันอาจเป็นความคิดที่ดี เพราะยังช่วยเพิ่มความสามารถให้กับมือมานาเมื่อเขาใช้ร่วมกับหัตถ์คนแคระ และเมื่อพิจารณาทักษะติดตัวอื่น อย่าง ความแข็งแกร่งของยักษ์ ก็ใกล้เปลี่ยนอันดับแล้วเช่นกัน ไอเซ็นคิดว่าความที่ดีที่สุดน่าจะเป็นการได้ใช้ดับเบิลและทักษะติดตัวทั้งสองไปพร้อม ๆ กัน

เขาเปิดใช้งานสองทักษะทันที และรู้สึกถึงพลังที่ไหลวนในร่างกายและมือทั้งสอง แต่ก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ไม่แม้แต่ด้ายที่เขาเย็บเชื่อมติดกับมือมานาก่อนหน้านี้ บางทีมันอาจใช้ร่วมกันไม่ได้

จากนั้นไอเซ็นก็เพ่งสมาธิไปยังดับเบิลมากขึ้น เขาคิดว่าอยากให้ทักษะของเขาใช้งานได้กับดับเบิลเช่นกัน และจากนั้นการเชื่อมต่อก็เปิดใช้งาน ด้ายมานาบาง ๆ เชื่อมติดกับทั้งเขาและดับเบิล พองตัวขึ้นและเคลื่อนไปข้างหน้าราวกับไอเซ็นอัดบางอย่างที่เป็นมานาเข้าไปในร่างกาย

ทันใดนั้น ไอเซ็นก็เห็นความแตกต่างเล็ก ๆ ในการเคลื่อนไหวของดับเบิล มันเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วและควบคุมได้ง่ายขึ้นด้วย ตอนนั้นเอง ไอเซ็นก็เกิดความคิดบางอย่าง เนื่องจากการให้ดับเบิลได้ทำสิ่งต่าง ๆ จะยิ่งทำให้มันมีความชำนาญขึ้นด้วย ไอเซ็นจึงคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะทดสอบอะไรบางอย่างดู จึงให้ดับเบิลหยิบดาบสองมือขึ้นมาถือไว้ตรงหน้า

เขาทำให้มันหยิบดาบขึ้นมาเฉย ๆ บ้างก็เปลี่ยนเป็นท่าป้องกัน บ้างก็เปลี่ยนเป็นท่าโจมตี ไอเซ็นยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถควบคุมดับเบิลในสถานการณ์รบได้อย่างไร แต่สำหรับตอนนี้ ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้สวยทีเดียว

[มานาดับเบิลถึงเลเวล 100 อันดับ 1 อัพเกรดเป็น อันดับ 2]
[เป็นอีกดับเบิลหนึ่งในทุก ๆ ครั้งที่อับดับเปลี่ยน]
[เนื่องจากอันดับทักษะมานาดับเบิลเพิ่มขึ้น คุณจึงได้รับค่าไหวพริบ +1 และ ค่าสติปัญญา +1]

[ทักษะร่างกายของยักษ์ถึงเลเวล 100 อันดับ 0 อัพเกรดเป็น อันดับ 1]
[ร่างกายของคุณจะแข็งแรงขึ้นอยู่ตลอดเวลา]
[เนื่องจากอันดับทักษะร่างกายของยักษ์เพิ่มขึ้น คุณจึงได้รับค่าความแข็งแกร่ง +1 และ ค่าความอดทน +1]