บทที่ 33 การผลิตจํานวนมาก

 

ไอเซ็นมองมอร์โรมด้วยรอยยิ้มขณะที่ครึ่งเอลฟ์ครึ่งคนแคระกําลังเดินไปยังหลังร้าน “วันนี้มีอยู่สองอย่างด้วยกัน อย่างแรก คุณสามารถใช้เวลาทั้งวันไปกับการเพิ่มเลเวลทักษะการเล่นแร่แปลธาตุไปจนถึงอันดับที่สอง และผมจะสอนการเปลี่ยนสิ่งของให้คุณ หรืออย่างที่สอง เราจะย้ายไปที่ทักษะการร่ายมนต์และให้คุณทลายขีดจํากัดมัน จากความอยากรู้อยากเห็นของผม แนะนําให้คุณทําอย่างที่สองครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับคุณครับ หากยังไม่พร้อมกันวันนี้ ยังไงพรุ่งนี้ก็ได้ทําแน่นอนอยู่แล้วครับ”

 

ชายแก่เกาเคราและหลับตาลงครุ่นคิด การทลายขีดจํากัด การร่ายมนต์บางทีก็อาจเป็นความคิดที่ดี ได้ทําภารกิจให้ลุล่วงและยังได้รับชั้นเรียนพิเศษอีกด้วย จนถึงตอนนี้ ไอเซ็นก็ยังคิด เหตุผลจริงๆของการมีอาชีพไม่ออก ชัดเจนว่าเขาสามารถเรียนรู้ทักษะต่างๆได้ตามที่ต้องการ

 

การเรียนรู้การร่ายมนต์ก็ดูเป็นอะไรที่น่าสนใจ แต่มันก็ยังแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงจากสิ่งที่เขารู้ การเล่นแร่แปลธาตุก็ต่างเช่นกัน แต่เนื่องจากไอเซ็นรู้เกี่ยวกับสมุนไพร นี่จึงไม่ใช่เรื่องใหม่สําหรับเขาเสียทีเดียว

 

ส่วนการร่ายมนต์นั้นตรงกันข้าม เหมือนสุดโต่งไปทางด้านเวทมนต์ล้วนๆ ดังนั้นที่ผ่านๆมา จึงไม่มีทางที่ไอเซ็นจะเคยได้เรียนรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย แต่มันก็ทําให้เขากระหายที่จะรู้ไม่ใช่น้อย

 

แต่สําหรับตอนนี้ ไอเซ็นเลือกการเล่นแร่แปลธาตุ เขารู้จักมันแล้ว และเขาก็ต้องการรู้พื้นฐานทุกอย่างของทักษะก่อนที่จะเริ่มทําอย่างอื่น

 

ไอเซ็นบอกมอร์โรมตามนั้น และเขาก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าเขาจะดูผิดหวังเล็กๆก็ตาม

 

“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไปให้ถึงอันดับสองให้เร็วที่สุด นายจะได้สอนการร่ายมนต์ให้ฉันในวันพรุ่งนี้หรือวันมะรืน” ไอเซ็นหัวเราะและเดินตามมอร์โรมไปยังห้องทํางาน

 

“ไม่เป็นไรครับ สบายๆนะ ผมคิดว่าผมมีวิธีดีๆที่จะทําให้ได้รับค่าประสบการณ์ที่เพียงพอสําหรับการไปถึงอันดับสองแล้วล่ะ เนื่องจากตอนนี้คุณอยู่แค่อันดับหนึ่ง คุณจะยังคงได้ รับค่าประสบการณ์ด้วยวิธีการปรุงยาในปริมาณมากได้อยู่ครับ แต่จากอันดับสองหรือสามขึ้นไป คุณจะทําแบบนั้นไม่ได้แล้ว ถึงยืนยันที่จะทําค่าประสบการณ์ที่ได้รับก็ไม่ได้มากไปกว่าการปรุงยาแค่ขวดเดียว มันเสียเวลาเปล่าครับ แต่สําหรับตอนนี้ คุณสามารถปรุงยาเลือดและยามานาเกรดต่ําด้วยจํานวนที่มากได้ครับผม”

 

“เข้าใจแล้ว แล้วฉันต้องทํากี่ขวดล่ะ?” ไอเซ็นถามขณะช่วยมอร์โรมขนอัมรานและไบรอนจํานวนมากมาไว้ที่โต๊ะ ครึ่งเอลฟ์ครึ่งคนแคระคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบกลับ “วิธีที่ได้ ประสิทธิภาพมากที่สุดก็คือชนิดละยี่สิบขวดครับ ผมเดาว่าคุณคงต้องปรุงยาซ้ําอีกยี่สิบรอบ หรืออาจมากกว่านั้น คงต้องใช้เวลานิดหนึ่งแหละครับ”

 

“โอเค ให้ใช้มานาคริสตัลขนาดเล็กเหมือนเดิมไหม หรือให้ใช้อันใหญ่ได้?”

 

“อ๋อ ก็ได้นะครับ ขนาดเล็กผมมีเยอะก็จริง แต่ดูเหมือนจะไม่พอใช้สําหรับการปรุงยาครั้งนี้ เดี๋ยวจะไปเอาอันที่ใช้ได้มาให้นะครับ ระหว่างรอคุณก็เริ่มลงมือบางส่วนล่วงหน้าไปก่อน อ้อ จะใช้ครกกับสากมิธริลก็ได้นะครับ จะได้ใส่มานาลงไปด้วย บางที่อาจช่วยเพิ่มความชํานาญทักษะที่คุณจะได้รับด้วยก็ได้นะครับ” มอร์โรมอธิบายขณะที่ไอเซ็นนั่งลง มอร์โรมนําภาชนะและเครื่องกลั่นขนาดใหญ่ที่เหมาะพอดีกับภาชนะมา ให้นักเรียนของเขา รวมทั้งมานาคริสตัลสีแดงขนาดใหญ่ด้วย

 

ขณะกําลังถือมานาคริสตัลอยู่ มอร์โรมก็เริ่มพูดและไอเซ็นหยุดพักจากการเตรียมการปรุงยา “ผมต้องอธิบายว่ามันใช้งานยังไงก่อนนะครับ อย่างที่คุณรู้ มีการร่ายมนต์ใส่ไว้ในมานาคริสตัลพวกนี้ที่ทําให้มันสามารถขับเปลวไฟออกมาได้ พวกเม็ดเล็กๆที่คุณได้ใช้ เป็นชนิดทั่วไปที่ไม่ได้พลังอะไรมากนัก เหมาะสําหรับการเผาไหม้เล็กๆ แต่อันนี้มีพลังที่มากกว่า เวลาใส่มานาลงไปก็ต้องระวังหน่อยนะครับ ค่อยๆเริ่ม และดูขนาดของเปลวไฟไว้ให้ดี คุณเป็นช่างเหล็ก สงสัยว่าผมคงต้องบอกคุณว่าปริมาณความร้อนเท่าไหร่จึงเหมาะสมแก่ส่วนผสม ผมจะกลับไปทํางานต่อ อยากให้ช่วยหรือต้องการวัตถุดิบเพิ่มก็เรียกได้เลยนะครับ”

 

ไอเซ็นพยักหน้าและยิ้มขณะหยิบอัมรานจํานวนหนึ่งใส่ลงในครก ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าครั้งก่อนๆเล็กน้อยเนื่องจากครั้งนี้ใช้กลีบอัมรานในปริมาณที่มาก จากนั้นก็ใส่มานาลงไปในวัตถุดิบและสากด้วย ปล่อยให้มานาไหลสู่วัตถุดิบ บดมันจนกลายเป็นผงสีแดง เมื่อผงละเอียดได้ที่ก็เทลงชาม ต่อไปก็หยิบมานาคริสตัลที่มอร์โรมเตรียมไว้ให้ ขนาดเท่านิ้วโป้งจากตะกร้ามาเตรียมไว้เพื่อบด

 

หลังจากทําขั้นตอนเดิมซ้ําๆ ไอเซ็นก็เทน้ําปริมาณมากลงในชามและเริ่มคนส่วนผสม

 

“ดูเพลินเลยสิท่า?” ไอเซ็นหัวเราะออกมาด้วยน้ําเสียงโทนต่ําที่เห็นบรีเริ่มเคลิบเคลิ้มเหมือนจะหลับ จากนั้นเธอก็เงยหน้ามองไอเซ็น

 

“หา? คะ ค่ะ เพลินมาก ๆ แต่กว่าจะไปถึงอันดับที่สองก็ต้องใช้เวลาหน่อยถูกไหมคะ? ทําไมไม่ให้ดับเบิลช่วยคุณล่ะคะ? น่าจะช่วยให้เร็วขึ้นนะคะ!”

 

“เดี๋ยว เธอทําแบบนั้นได้เหรอ?” ไอเซ็นถามในความประหลาดใจ และบรีก็พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“ได้ค่ะ! มันไม่ต้องใช้ความชํานาญมากนัก แต่ดับเบิลตัวนึงก็กินมานาไปครึ่งหนึ่งแล้ว มีไม่กี่คนหรอกนะคะที่ทําได้ แต่ฉันช่วยคุณได้ค่ะ ไม่มีอะไรต้องห่วง และอย่างน้อยก็ได้ให้มันทําคู่ไปกับคุณ เพราะว่าดับเบิลยังไม่สามารถทําอะไรที่ซับซ้อนด้วยตัวเองได้!” บรีอธิบาย และไอเซ็นก็หยุดคนผงให้ละลายเข้ากับน้ํา เขาเกาเคราพร้อมกับครุ่นคิด

 

“น่าสนใจนะ” เขาพึมพําและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “งั้นเริ่มที่การปรุงยาแบทช์หน้าแล้วกันนะ ถึงจะสูญเปล่าความชํานาญในวัสดุไปบ้าง แต่ความเร็วในการปรุงยาย่อมเพิ่มเป็นสองเท่า และมอร์โรมก็พูดไว้ด้วยว่าเขาสามารถเอายาเกรดต่ําไปใช้ได้ เพราะงั้นทําให้เขาเพิ่มอีกหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกจริงไหม?”

 

“จริงคะ!” บรียิ้ม เผยให้เห็นฟันสีขาวราวกับไข่มุก

 

ส่วนผสมเสร็จแล้ว ต่อไปเขาก็นําไปเทลงในขวดรูปชมพู่ที่มอร์โรมเตรียมไว้ให้และนําไปวางไว้ขาตั้งเหล็กสามขาเหนือจุดที่มีมานาคริสตัลสีแดง เขาค่อยๆวางนิ้วที่มานคริสตัลและผลักมานาเล็กน้อยออกมาจากนิ้ว ทําให้เปลวไฟขนาดใหญ่ประกายสว่าง

 

เขาค่อยๆใส่มานาลงไปเพิ่มจนเปลวไฟได้ขนาดตามความต้องการและถอนมือออก มอร์โรมพูดถูก มันจะรู้สึกแปลกๆหน่อยที่ใช้เปลวไฟขนาดนี้ แต่มันก็ไม่เลวเลยทีเดียว ใครบางคนอาจคิดว่านี่คือเรื่องการเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนของเปลวไฟ ที่หมายความว่า หากคุณใส่มานาลงไปสองเท่าคุณก็จะได้ขนาดของเปลวไฟที่ใหญ่ขึ้นสองเท่าเช่นกัน แต่จริงๆแล้ว มันคือเลขทดกําลัง หมายความว่าไอเซ็นต้องใส่ลงไปน้อยกว่านั้น เขาใส่มานาปริมาณน้อยลงในมานาคริสตัลในแต่ละครั้ง เพื่อให้ได้ขนาดของเปลวไฟที่ใหญ่ขึ้นสองเท่า

 

เนื่องจากต้องใช้เวลาสักพักกว่าน้ําในส่วนผสมจะระเหยไปจนหมด ไอเซ็นจึงตัดสินใจให้ดับเบิลทั้งสองตัวเตรียมการปรุงยาจํานวนมาก เขายืนขึ้นและมองหามอร์โรมผู้ที่ยินดีอย่างมากที่จะช่วยจัดทําพื้นที่ทํางานสําหรับดับเบิลทั้งสอง

 

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ไอเซ็นก็เริ่มเตรียมปริมาณวัตถุดิบสําหรับยาเลือดจํานวนมากและใส่ลงในครก ก่อนอื่นเขาก็อัญเชิญดับเบิลทั้งสองตัวออกมาและบอกให้มันยืนหน้าสเตชั่นทํางาน ควบคุมพวกมันให้คัดลอกงานทั้งหมดที่เขาทําไว้ผ่านทางจิตใจ

 

ไอเซ็นมองดับเบิลทั้งสองไม่ละสายตา เขาเปิดใช้งานทักษะติดตัวและเริ่มลงมือ ขณะที่บรีก็คอยถ่ายโอนมานาให้เขาอยู่เรื่อยๆ

 

ไอเซ็นบนวัตถุดิบที่ต้องการและผสมเข้าด้วยกันในชาม พลางสังเกตดับเบิลไปด้วยเพื่อให้แน่ใจว่าทําตามทุกขั้นตอนอย่างถูกต้อง และพักเพื่อทําความสะอาดขวดรูปชมพู่

 

ไอเซ็นหยิบลังที่บรรจุขวดแก้วเล็กๆ พร้อมกับกรวยที่สามารถถ่ายบรรจุยาในขวดรูปชมพู่ลงในขวดแก้วถึงยี่สิบขวดได้ภายในไม่กี่นาที ในการปรุงยาครั้งนี้ไอเซ็นสังเกตเห็นข้อแตกต่างเล็กน้อยจากครั้งก่อนๆ เมื่อได้อ่านคําอธิบายก็ปรากฏว่า แทนที่จะเป็นอันดับศูนย์ กลับเลื่อนเป็นอันดับหนึ่ง และแทนที่จะฟื้นฟูเลือดหนึ่งร้อยหน่วย กลับฟื้นฟูได้สองร้อยหน่วย

 

เขาจะลองทดสอบข้อสงสัยนี้ในภายหลัง แต่จากที่เห็นได้ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าในแต่ละอันดับน่าจะเพิ่มปริมาณการฟื้นฟูหนึ่งร้อยหน่วย

 

ตอนนี้ปรุงยาสําเร็จแล้ว ไอเซ็นจึงหยิบไปเก็บไว้ในลัง และให้ดับเบิลทั้งสองเทส่วนผสมตรงหน้าพวกมันลงขวดรูปชมพู่ หลังจากนั้นเขาก็เดินไปจุดเปลวไฟจากคริสตัลเพื่อต้มส่วนผสม

 

ก่อนที่อิทธิพลของทักษะติดตัวจะหมดไป ไอเซ็นก็รีบเตรียมส่วนผสมแบทช์ถัดไปพร้อมกับดับเบิล เมื่อทุกอย่างถูกบดและผสมเข้าด้วยกันในน้ําแล้วนั้น น้ําที่ถูกต้มจากแบทช์ก่อนหน้านี้ก็ระเหยไปจนหมดแบบพอดิบพอดี และไอเซ็นก็ย้ายไปบรรจุยาลงในขวดแก้ว นําไม้คอร์กมาปิดฝา เป็นอันเสร็จยาเลือดเกรดต่ําหกสิบขวด

 

ไอเซ็นเคลื่อนลังขวดยาไปไว้ข้างๆ และนั่นก็พอดีกับที่ทักษะติดตัวเขาหมด เขาจึงรออีกครึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะสามารถกลับมาใช้ทักษะได้อีกครั้ง เขาค่อยทําอย่างช้าๆ เพื่อให้มั่นใจว่าดับเบิลจะไม่ทําพลาดใดๆ และปรุงยาสําเร็จด้วยคุณภาพสูงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

 

การปรุงยายังคงดําเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไอเซ็นสามารถปรุงยาเลือดได้ทั้งหมดสิบห้าแบทช์คิดเป็นสามร้อยขวดถ้วน เนื่องจากความชํานาญที่เขาได้รับจากการทํางานของดับเบิลคือประมาณครึ่งหนึ่งของแบทช์ปกติที่เขาทํา เท่ากับว่าสิบแบทช์ที่เขาทําด้วยตัวเอง จะเสร็จเร็วกว่าถึงครึ่งเวลาปกติที่ใช้

 

ตอนนี้ไอเซ็นจึงหันมาเริ่มการปรุงยามานา เขาสลับภาชนะที่จะบรรจุน้ํากลั่นจากยาเลือดเป็นภาชนะใบใหม่ จากนั้นก็เริ่มขั้นตอนแรก

 

เขาเตรียมไบรอนที่เพียงพอสําหรับห้าแบทช์ตามสเตชั่นทํางานที่ดับเบิลนั้นยืนอยู่ จากนั้นก็ทําการบดกลีบดอกไบรอนสีฟ้าและมานาคริสตัล ผสมผงทั้งสองชนิดเข้าด้วยกันและเติมน้ําลงไป ก่อนที่จะเทลงขวดรูปชมพู่และเริ่มจุดไฟต้มให้เดือด 

 

ทุกอย่างยังคงดําเนินต่อไปสักพัก จนกระทั่งไอเซ็นปรุงยา ยามานาสําเร็จทั้งหมดสามร้อยขวด ทําให้ทักษะการเล่นแร่แปลธาตุของเขาพุ่งขึ้นไปถึงเก้าสิบแปดเปอร์เซ็นต์

 

“ว้าว เยอะมากเลยนะนั่น! ทั้งหมดกี่ขวดครับเนี่ย?” มอร์โรมถามด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขณะมองลังไม้จํานวนหลายลังที่บรรจุยาขวดเล็ก ๆ

 

“หกร้อยยี่สิบขวด ทั้งหมดอันดับหนึ่ง คุณภาพสมบูรณ์แบบ จะได้ใช้ประโยชน์จากยาพวกนี้บ้างไหม?” ไอเซ็นถาม ขณะยืนขึ้นเพื่อยึดตัวหลังจากทํางานเดิมซ้ําๆมาหลายชั่วโมง มีเสียงข้อต่อลั่นออกมาตามจุดต่างๆ มอร์โรมหยุดคิดเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตอบกลับมา

 

“ด้านไหนล่ะครับ? ก็ไม่เชิงได้ใช้นะครับ ที่คุณปรุงยาไว้ครั้งก่อนผมก็เอาไปทดลองนิดหน่อยครับ พยายามทําให้เกิดการรักษาที่มีศักยภาพลงในสิ่งของต่างๆ มันก็ได้ผลนะครับ ไม่ถึงกับที่ต้องการเสียทีเดียว แต่ก็ถือว่าได้ต้นแบบไปในตัว ซึ่งหมายความว่าผมไม่ต้องการยาเยอะขนาดนั้น โดยเฉพาะมากถึงหกร้อยขวด ผมจะเอาไปใช้ประโยชน์รวมกับยาตัวอื่นๆครับ แต่แค่ไม่ได้ต้องการจํานวนยาที่เยอะขนาดนี้เท่านั้นเอง ผมมีความคิดดีๆอย่างหนึ่งแล้ว”

 

“จริงเหรอ? ว่ามาเลย” ไอเซ็นถามด้วยความอยากรู้ และมอร์โรมก็ยิ้มก่อนจะเริ่มพูดต่อ

 

“คุณเอาไปใช้สําหรับการฝึกซ้อมเพิ่มเติมได้ครับ ที่อันดับสองคุณจะปลดล็อค การแปลงสภาพและส่วนหนึ่งของสิ่งนั้นก็คือ การชุบแข็ง เมื่อใช้มัน คุณจะสามารถเปลี่ยนยาเป็นสิ่งอื่นได้ครับ เป็นรูปแบบที่ง่ายๆอย่างเช่นยาเม็ด ศักยภาพของมันไม่เท่ายาน้ําหรอกนะครับ แต่ก็ดีในระดับหนึ่ง และกินก็ง่ายแค่โยนเข้าปาก แทนที่จะต้องมาเปิดฝาขวดแล้ว กระดกลงท้อง” มอร์โรมอธิบาย และไอเซ็นก็พยักหน้า

 

“อย่างนี้นี่เอง ฟังดูมีประโยชน์ใช้ได้! ขอบใจมากนะ! ว่าแต่ มีคําแนะนํากับสองเปอร์เซ็นต์ที่ค้างอยู่นี่ไหม? อันดับฉันไม่เปลี่ยนสักที”

 

“อืม… ลองทํายามานาเพิ่มอีกแบทช์สิครับ หรือทดลองอะไรเล็กๆน้อยๆก็ได้ โดยการสร้างสิ่งใหม่ที่จะเป็นอีกวิธีที่ดีที่จะได้รับความชํานาญเพิ่มเติม ถึงจะล้มเหลวแต่ก็ยังคงได้ค่าประสบการณ์ที่เหมาะสมอยู่ดีครับ ความล้มเหลวก็เป็นอีกหนึ่งวิธีการเรียนรู้ที่ดีนะครับ” ครึ่งเอลฟ์ครึ่งคนแคระยิ้มและมองวัตถุดิบที่เหลืออยู่

 

“ลองเอาอันรานกับไบรอนมารวมกันดูสิครับ ทักษะของคุณจะเพิ่มขึ้นแบบพอดีในไม่ช้าแน่นอนครับ” มอร์โรมพูดแนะ

 

ไอเซ็นพยักหน้าและเริ่มลงมือ เขาตื่นเต้นที่จะได้เห็นว่าผลสําเร็จจะออกมาหน้าตาแบบใด