เจ้าหญิงอาร์เซนอลมองฉันด้วยสายตางงงวย “เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาเหรอ?”

ฉันยักไหล่ ดีแล้วที่ไม่เกิดเรื่องยุ่ง เพียงแค่เรื่องเล็กๆก็ทำให้เรื่องใหญ่โตได้

“ราฟเฟิลแทบจะไม่เคยโกรธใครเลย“เจ้าหญิงอาร์เซนอลยิ้ม สายตาของเธอเปลี่ยนเป็นความเคร่งขรึม “หลัวปิง มีภารกิจฉุกเฉิน!!“

ภารกิจฉุกเฉิน!!

ภารกิจ!

ฉันตื่นเต้น หรือว่านี่คือเรื่องเซอร์ไพรส์ที่ราฟเฟิลพูดถึง? แฮรี่ยังบอกอีกว่าให้ฉันไปเจอเขาที่โรงเก็บเครื่องบิน

เจ้าหญิงอาร์เซนอลยิ้มและพยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ หลัวปิง เธอกำลังจะได้ทำภารกิจ!!“

“เยี่ยมไปเลย!!“ฉันกระโดดโลดเต้นด้วยความสุข ไม่น่าแปลกใจที่พี่มีอาแสดงความยินดีกับฉัน ทีมดีอาร์ก็กำลังจะออกทำภารกิจเช่นกัน อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากมากที่ผู้หญิงจะได้รับโอกาสในการออกไปทำภารกิจ ทุกคนคอยปกป้องเด็กผู้หญิงเพราะเพศหญิงเป็นเพศที่หายาก นี่ยังไม่ทันได้พูดถึงผู้หญิงที่เป็นเมต้าฮิวแมนเลย

ฉันตามเจ้าหญิงอาร์เซนอลไปยังโรงเก็บเครื่องบิน สมาชิกกองกำลังสอดแนมทั้งหมดรออยู่ที่นั่นแล้ว ส่วนที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือฉันกำลังจะได้ออกไปข้างนอก!!

ด้านหน้าวิลเลี่ยมและคนอื่นๆก็คือลุงเมสัน ผู้อาวุโสอลูฟาและราฟเฟิล

เมื่อเห็นเจ้าหญิงอาร์เซนอลกับฉันเดินเข้ามา ผู้อาวุโสอลูฟาก็พยักหน้าให้กับพวกเราด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันรีบไปเข้าแถวยืนถัดจากโจอี้ซึ่งเป็นคนสุดท้ายของแถวหลังสุด

ส่วนเจ้าหญิงอาร์เซนอล เธอขึ้นไปยืนข้างๆผู้อาวุโสอลูฟา จากนั้นก็มองทุกคนดิความเงียบ ดวงตาอันแสนสวยงามของเธอแสดงออกถึงความหวัง

มียานต้านรังสีอยู่ 2 ลำจอดอยู่ในโรงเก็บเครื่องบิน ด้านบนของพวกมันแต่ละคันติดแผงโซล่าเซลล์ ขณะที่ด้านหลังของห้องโดยสาร เป็นตู้ปิดที่สามารถเก็บทรัพยากรได้

ลุงเมสันมองมาที่พวกเราและกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ภารกิจฉุกเฉิน!! สาวน้อยเหมยซีน้ำนมหมด!!” เสียงอันหนักแน่นทำให้พวกเรารู้สึกกดดัน

“นมผงในเมืองใกล้หมดแล้ว ภารกิจของเราครั้งนี้คือการออกค้นหาและซื้อนมผงกลับมา!! แฮรี่ หลัวปิง ก้าวออกมา!!!“

“ครับ/ค่ะ“แฮรี่และฉันก้าวออกมายืนอยู่ที่ปลายสุดของแถว พี่เหมยซีนมหมด นี่เป็นเรื่องฉุกเฉินจริงๆ!! นมวัวเป็นสิ่งที่หายากยิ่ง ผู้คนจึงต้องกินนมผงที่หาได้จากสถานที่ทางประวัติศาสตร์

ในอดีต ฉันเคยสงสัยว่าของต่างๆที่เจอในที่ประวัติศาสตร์จะยังกินได้หรือไม่? แต่สุดท้ายฉันก็ได้รู้ว่าอาหารที่อยู่ในสถานที่ทางประวัติศาสตร์จะได้รับการปกป้องอย่างดีโดยกัมมันตรังสี อัตราการแพร่รังสีที่สูงจะทำหน้าที่เหมือนแปรเปลี่ยนสภาพแวดล้อมให้กลายเป็นสูญญากาศ แบคทีเรียไม่สามารถอยู่รอดได้ ทำนองเดียวกับคำพูดของเจ้าหญิงอาร์เซนอลที่กล่าวว่า กัมมันตรังสีจะกลายเป็นผู้พิทักษ์ หมั่นคอยปกป้องทุกอย่างที่อยู่ภายในเขตรังสี แม้แต่เวลาก็เหมือนเดิน ในทางกลับกัน เมื่อนำอาหารออกจากเขตแผ่รังสีแล้ว มันจะต้องถูกบริโภคโดยเร็วที่สุด

ลุงเมสันมองมาที่พวกเราและกล่าวเตือนสติ “ขับเคลื่อนมังกรน้ำแข็งไปยังแหล่งประวัติศาสตร์ที่ใกล้ที่สุดอย่างโครเพื่อตามหานมผง จำไว้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือนมผง แต่ถ้ามียา ก็เอากลับมาด้วย!! ถ้าหากไม่มีนมผง ก็พยายามมองหาข้าวเป็นการดี!!“

“ค่ะ“ฉันตอบ ถ้าหากไม่มีนมผง เราสามารถใช้ซุปข้าวแทนได้ แต่มันก็ช่างน่าสมเพชเหลือเกิน สมแล้วกับวันสิ้นโลก

ตรงข้ามกัน แฮรี่ไม่ตอบอะไร เขายืนอยู่ที่เดิมด้วยแววตาเศร้าหมอง

ทุกคนต่างก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างปิดบังอยู่ เจ้าหญิงอาร์เซนอลมองแฮรี่และราฟเฟิลอย่างเป็นห่วง เพราะเธอเป็นคนเดียวที่รู้ว่าทั้งสองทะเลาะกัน

ใบหน้าของลุงเมสันมืดมนเมื่อเขามองแฮรี่ “แฮรี่ นี่คือการทำภารกิจครั้งแรกของหลัวปิง และยังเป็นครั้งแรกที่เราจะเข้าสู่ใจกลางโดนรังสี เนื่องจาก ความหนาแน่นของรังสี เธอเป็นคนเดียวที่ทำภารกิจครั้งนี้ได้ เธอยังไม่ได้รับการฝึกฝนครบถ้วน จึงเป็นอันตรายมากสำหรับเธอที่ต้องออกไปสู่โลกภายนอก พวกเราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับจุดศูนย์กลางของโซนแผ่รังสี นายจะต้องปกป้องเธอ และต้องรับหน้าที่เป็นทั้งผู้ติดต่อและผู้บัญชาการออกคำสั่งให้กับเธอ นายจะต้องคาดเดาสถานการณ์อย่างแม่นยำทุกข์ภัยอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น นายจะต้องอพยพให้ทันเวลา นายได้ยินหรือไม่?!”

ลุงเมสันตะโกนใส่แฮรี่

อย่างไรก็ตามแฮรี่ก็ไม่ได้พูดอะไร วิลเลี่ยมและคนอื่นๆมองแฮรี่อย่างเคร่งเครียดจนเกือบลืมหายใจ

ราฟเฟิลกรอกตามองไปมา เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็ยังคงโกรธ

เหมือนรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ใบหน้าของลุงเมสันหม่นหมอง “แฮรี่!! นายได้ยินคำสั่งหรือไม่?”ลุงเมสันตะโกนดังกว่าเดิม

“รายงาน!! ได้โปรดส่งคนอื่นไปปกป้องหลัวปิง!“แฮรี่ตอบกลับเสียงดัง “วันนี้ผมรู้สึกไม่สบาย!!“

หลังจากได้ยินคำตอบของแฮรี่ ทั้งโรงเก็บเครื่องบินกลับสู่ความเงียบสงัด

ฉันเองก็หน้ามืด แฮรี่จิตใจคับแคบมาก ฉันชกเขาแค่ครั้งเดียว เขายังโกรธเลย!! ย้อนกลับไปในการกระทำของเขา เขา…. ช่างมันเถอะ เพียงแค่คิดถึงมัน ฉันก็อยากจะชกเขาอีกสักที ถ้าเขาไม่ไปล่ะ? มันก็คงจะดีกว่า แค่เห็นหน้าเขาฉันก็รำคาญแล้ว

ลุงเมสันโกรธจัด เขายกมือขึ้นตบหน้าแฮรี่อย่างจัง เสียง *ปัง* ดังสนั่นไปทั่วทั้งโรงเก็บเครื่องบิน

วิลเลี่ยมและคนอื่นๆยืนแข็งทื่อ พวกเขากลืนน้ำลายไม่กล้ามอง

ราฟเฟิลมองแฮรี่ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

“ตอนนี้นายรู้สึกดีแล้วหรือยัง?”ลุงเมสันตะคอก

แฮรี่ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว การแสดงออกของเขาแข็งกร้าวร้าวกับลูกปืน “รายงาน!! ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะ!! ผมพร้อมจะทำภารกิจให้สำเร็จแล้ว!!“แฮรี่ตอบกลับพร้อมมองตรงไปข้างหน้า

ฉันตกใจกับภาพที่เห็น มันทำให้ฉันมองเห็นแฮรี่ในแง่มุมใหม่ โดยปกติแล้วแฮรี่จะเป็นคนใจร้อนพูดวกวน ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนจริง

“ส่วนคนที่เหลือ มุ่งหน้าไปเมืองเกราะฟ้า!!“ลุงเมสันออกคำสั่ง วิลเลี่ยมและคนอื่นๆยืนตรง “เราไม่รู้ว่าจะมีทรัพยากรในโครมากแค่ไหน รวมทั้งสภาพของทรัพยากรเหล่านั้นก็ไม่รู้ว่าจะสมบูรณ์เพียงใด ดังนั้น หากหลัวปิงพบว่าในโครไม่เหลือทรัพยากรแล้ว พวกนายทุกคนจะต้องเอาทรัพยากรทั้งหมดไปแลกเป็นนมผงและข้าวจากเมืองเกราะฟ้ามาทันที อย่างไรก็ตามหากทีมของหลัวปิงทำภารกิจสำเร็จ นำยาและนมผงกลับมาได้ พวกนายก็เอาทรัพยากรไปแลกของในใบรายการนี้มาแทน“

ขณะที่ลุงเมสันพูด ราฟเฟิลก็หยิบหนังสือเล่มเล็กออกมา เขาเดินผ่านแฮรี่โดยไม่แม้แต่จะมอง ซึ่งแฮรี่ก็ไม่มองราฟเฟิลเหมือนกัน ราฟเฟิลยื่นหนังสือเล่มเล็กให้ไค

ไครับรายชื่อ ส่วนราฟเฟิลต้องกลับไปยืนที่เดิม และนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ต่างฝ่ายต่างไม่มองหน้ากัน

“เก็บรายชื่อเอาไว้!! แล้วออกเดินทางทันที!!“ลุงเมสันออกคำสั่ง ไคและคนอื่นๆกระแทกที่หน้าอกขวาของตัวเอง “รับทราบ!!“

ไค เซียและมูริมขึ้นยานคันเดียวกัน ในขณะที่วิลเลี่ยม มอสศี บิลและโจอี้ก็ไปขึ้นยานต้านรังสีอีกคัน รถทั้ง 2 คันสตาร์ทเครื่องยนต์และออกตัว กระแสอากาศพัดผ่านเส้นผมของทุกคน

*เตรียมพร้อมสำหรับขึ้นบิน*เสียงของโนอาห์ดังก้องไปทั่วทั้งโรงเก็บยานบิน *ครึ้นนนน!!* บนเพดานเปิดเป็นช่องว่าง แสงแดดและอากาศบริสุทธิ์พุ่งผ่านเข้ามาจากเพดาน วันนี้อากาศดีเหมาะกับการออกไปข้างนอก

ลมกรรโชก ยานบินทั้งสองลำลอยขึ้นจากพื้น บินออกจากโรงเก็บยาน เหลิอเพียงแค่แฮรี่กับฉันที่ยืนอยู่ภายใต้แสงแดด ระยะห่างระหว่างเราสองคนกว้างพอๆกับพื้นที่คนยืนประมาณ 7-8 คน