เล่มที่ 2 ตอนที่ 30(บทที่ 85) – โบราณสถานโคร

“ผมไม่ได้อิจฉา!!“แฮรี่สีหน้าขึงขัง แต่แก้มแดงระเรื่อ เขามองไปที่ราฟเฟิล 2-3 ครั้งก่อนจะเชิดหน้า “ผมก็แค่กังวลกลัวว่านายจะเข้าใจผิด กังวลว่านายจะรู้สึกเจ็บปวด!!“

“หืม“ราฟเฟิลมองออก ขณะที่เขากอดอก สีหน้าของเขาบ่งบอกได้เลยว่าไม่เชื่อในสิ่งที่แฮรี่พูด

“ผมไม่ได้อิจฉาที่นายได้เป็นมันสมองของเมืองโนอาห์ ผู้อาวุโสอลูฟาก็ตั้งชื่อเล่นให้ผมด้วย เพียงแต่ผมไม่ถูกใจ“แฮรี่เชิดหน้า พูดดูหมิ่น

“ขาของเมืองโนอาห์“ราฟเฟิลกลอกตามองแฮรี่ “ทำไมจะไม่มีใครอิจฉา? นายไม่รู้เหรอว่านายเป็นคนที่ใครๆต่างก็อิจฉา? นายคือมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองโนอาห์ อย่างไม่ต้องสงสัย!” เมื่อได้ยินความคิดของราฟเฟิล แฮรี่ก็ค่อยๆหันกลับมามองราฟเฟิล

ราฟเฟิลดูอารมณ์เสีย ขณะที่เขาหันมองข้าง “ผมล่ะอิจฉานายที่ได้ออกไปข้างนอก นายสามารถนำทรัพยากรต่างๆกลับมาให้พวกเราเมืองโนอาห์ นายลงมาเป็นมันสมองของเมืองโนอาห์มาดูสิพวกนายทุกคนสนุกสนานและเอาแต่เรียกผมว่า เจ้ากระต่ายน้อย!! กระต่ายขาว!! มาสคอต!“ราฟเฟิลพูดด้วยความโกรธ เขากำลังอธิบายความไม่พอใจของตัวเองออกมา ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบชื่อเล่นแบบนั้น

แฮรี่มองราฟเฟิลด้วยสายตาขอโทษและอาย

ทั้งคู่หยุดคุยกัน แฮรี่อ้าปากค้างเก่าหัวอย่างไม่สบอารมณ์ ส่วนราฟเฟิลก็กอดหนังสือเล่มเล็กของเขาอย่างหดหู่ เมื่อต้องเผชิญหน้ากันแบบตัวต่อตัว บางครั้งก็มีบางสิ่งบางอย่างที่พูดออกไปไม่ได้  แต่สามารถแสดงออกได้ทันที ตอนแยกห่างกัน

ราฟเฟิลเป็นคนขี้อาย เขามักจะหลีกเลี่ยงสายตาทุกครั้งที่ต้องพูดคุยกับผู้หญิง เขาแทบจะไม่คุยกับใครเลย ราวกับว่าเขาไม่รู้วิธีเริ่มพูดคุยกับคนอื่น

เมื่อไหร่ก็ตามที่คนอื่นล้อเลียนเขาด้วยชื่อเล่น เขาก็ไม่เคยแสดงสีหน้าเกลียดคนอื่น เขามักจะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินหนี ดังนั้นทุกคนจึงคิดว่าเขาสนุกที่โดนกลั่นแกล้ง แม้แต่เด็กผู้หญิงก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนเขาเป็นผู้หญิง ชอบตั้งชื่อเล่นน่ารักให้กับเขา

ฉันอยู่ระหว่างการทะเลาะของคนสองคน โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ขณะที่ทุกอย่างเงียบลง ฉันเหลือบไปมองวิวทิวทัศน์จากมุมนึงซึ่งดึงดูดความสนใจของฉัน นอกหน้าต่างของฉัน ปรากฏเป็นเมืองที่สมบูรณ์!!

“โอ้พระเจ้า!!” ฉันแทบจะกระโจนออกจากที่นั่น หน้าของฉันแนบชิดติดกระจก ฉันมองเห็นภาพตัวอาคารสูงใหญ่ ทางเดินลอยฟ้าและสวนลอยฟ้า ทั้งหมดนี้อยู่ห่างจากฉันไม่ถึง 500 เมตร!!

ทุกอย่างยังคงสมบูรณ์แบบ มันเต็มไปด้วยต้นไม้ที่แสนงดงาม ต้นไม้ที่สวนลอยฟ้าเติบโตทะลุกระจกปกคลุมตัวตึก เถาวัลย์สีเขียวพันรอบทางเดินลอยฟ้า!!

มันช่างเป็นวิวทิวทัศน์ที่แสนงดงามมาก!

นี่คือสวรรค์ของการอยู่อาศัย!

“เกิดอะไรขึ้น? หลัวปิง?!”แฮรี่และราฟเฟิลถามพร้อมกัน ไฟ 2 เส้นฉายลงมาจากด้านบน ร่างของพวกเขาสองคนมาปรากฏด้านข้างฉัน

ฉันยังคงมองสิ่งที่อยู่ข้างหน้าด้วยความประหลาดใจ “มังกรน้ำแข็ง ถ่ายทอดข้อมูลภาพที่เราเห็น ให้กับทั้งสองคน ฉันคิดว่าเรามาถึงแล้ว“

“อะไรนะ?!”ความเงียบตามมาด้วยเสียงอุทานของความประหลาดใจ พวกเขาทั้งสองคนจะต้องมีอาการเหมือนฉัน เมื่อเห็นโบราณสถานโคร!

โบราณสถานโครเคยเป็นเพียงแค่ตำนาน เมืองโนอาห์ทำได้เพียงแค่คาดเดาการดำรงอยู่ของโคร แต่ไม่เคยมีใครเห็นมันกับตา ตอนนี้ฉันมาที่นี่พร้อมกับมังกรน้ำแข็ง โครเป็นอะไรที่น่าทึ่งมาก!!

ครั้งหนึ่งเราเคยจินตนาการโบราณสถานไว้ว่า มันจะต้องเป็นสถานที่ที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น กลายเป็นเมืองร้างที่ไม่มีพืชพันธุ์ พืชไม่สามารถอยู่รอดได้ในพื้นที่รังสีรุนแรง ดังนั้นในมุมมองของทุกคน โบราณสถานจะต้องมืดสลัว และมีแต่ตัวเศษซากตึก

อย่างไรก็ตาม ภาพที่ปรากฏต่อหน้าฉันมันน่าเหลือเชื่อ มันมีพืชเติบโต แม้ต้นไม้จะมีสีสันแปลกตา แต่มันก็เป็นพืชอยู่ดี!!

ขณะที่มังกรน้ำแข็งบินเข้าใกล้โคร ทัศนียภาพเบื้องหน้าของฉันก็ยิ่งชัดเจน มันมีชั้นของแสงล้อมรอบเมือง กระเพื่อมเบาๆคล้ายกับแสงออโรร่าของแสงเหนือ ลำแสงทอดยาวจนสุดขอบทั้งสองฟาก เปิดเป็นกำแพงคุ้มกันดินแดนแห่งดอกท้อ

“ข้างหน้ามีแหล่งพลังงานไม่ทราบต้นกำเนิด“มังกรน้ำแข็งและค่อยๆลดระดับเพดาน

“มันช่างสวยงามมาก เหมือนกับสวนสวรรค์ของพระเจ้า“ราฟเฟิลพูดเหมือนอยู่ในเทพนิยาย กำแพงแสงที่อยู่ตรงหน้าเป็นเหมือนตราผนึก

“นั่นมันอะไร?”แฮรี่ถาม

“ผมไม่รู้ มันอาจจะเป็นความผันผวนของโปรตอน สนามแม่เหล็ก หรือไม่ก็เป็นพลังงานบางอย่าง!!“ราฟเฟิลตื่นเต้นมาก มันเป็นความตื่นเต้นของนักวิทยาศาสตร์ที่ได้ค้นพบสิ่งใหม่ “ผมต้องการข้อมูล!! เร็วเข้า! มังกรน้ำแข็ง ส่องหุ่นยนต์สอดแนมออกไป จะไม่มีใครเข้าไปจนกว่าพวกเราจะยืนยันว่ากำแพงแสงนั้นไม่เป็นอันตราย“

“เตรียมการส่งคุณยนต์สอดแนม หุ่นยนต์สอดแนมออกปฏิบัติการ“ขณะที่มังกรน้ำแข็งกล่าว ฉันเป็นหุ่นยนต์ทรงกลมขนาดเท่าฝ่ามือ 5 ตัว บินออกจากด้านบนหัวยาน พวกมันเหมือนโยโย่ 5 ตัว ประกันเป็นเส้นชั้นบนและชั้นล่าง เส้นทั้ง 2 เส้นหมุนวนในทิศตรงข้ามกัน เกิดเป็นแถบแสงสีฟ้าส่องระหว่างกลาง

พวกมันวิ่งวนเวียนไปมาอยู่พักใหญ่ ก่อนที่หนึ่งในพวกมันจะบินเข้าไปใกล้กำแพงแสง มันค่อยๆเข้าไปใกล้ทีละนิด ก่อนที่จะบินผ่านกำแพงแสงไป หลังจากที่ผ่านไปได้อย่างปลอดภัย ข้อมูลทั้งหมดก็ถูกส่งกลับมา

กระจกหน้ายานของฉัน ปรากฏข้อมูลในรูปแบบที่ฉันไม่รู้จัก แต่ก็มีข้อมูลที่ฉันเข้าใจอยู่ชุดนึง มันคือระดับออกซิเจน!!

ผนังแสงสามารถทะลุผ่านได้อย่างปลอดภัย และมีออกซิเจนเพียงพอ ฉันออกคำสั่งโดยไม่ลังเล “มังกรน้ำแข็ง!! เคลื่อนที่ไปข้างหน้า!!“

“รับทราบ!!“มังกรน้ำแข็งเร่งความเร็ว พุ่งทะลุกำแพงแสงบัญชี หุ่นยนต์สอดแนมทุกตัวก็พุ่งเข้าไปข้างในแล้วกระจายตัวแยกไปทั่วทุกทิศทาง!

“อันตราย“ราฟเฟิลรีบตะโกนอย่างฉับพลัน แต่มันก็สายเกินไปแล้ว มังกรน้ำแข็งและฉันได้ทำลายกำแพงแสงที่แสนสวยงาม เพื่อเข้าไปยังสวนสวรรค์ของพระเจ้า!

“หลัวปิง!! ราฟเฟิลบอกว่ามันอันตราย!“แฮรี่ตะโกนอย่างเร่งรีบ “กลับมาเร็ว!!” เขาพูดช้ากว่าราฟเฟิล

ราฟเฟิลไม่ได้พูดอะไรต่อหลังจากที่เขาตะโกน ฉันได้แต่มองเขาด้วยความสงสัย ฉันเห็นเขามองที่หน้าจอ สีหน้าการแสดงออกกลายเป็นแข็งทื่อ

มีอะไรอันตราย? ไม่ใช่ว่าเขาพูดว่าอันตรายหรอ? แล้วทำไมถึงหยุดกลางคัน?