เล่มที่ 2 ตอนที่ 15 – ยุทธวิธีนกศพ

เสวี่ยกี๋เริ่มสะบัดแขนของเธอ ทุกคนก็รีบถอยไปด้านหลังประตูเมือง บิลจ้องมองด้านหลังของเสวี่ยกี๋ผ่านเม็ดฝน ดวงตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนและชื่นชม

ทันใดนั้น เสวี่ยกี๋ก็เริ่มสะบัดแขนอย่างรุนแรง เม็ดฝนก็พุ่งตรงไปตามทิศทางที่เธอชี้ออกไป!!

“ระวัง!!“แฮรี่กดหัวของฉันลงแล้วดันฉันให้นั่งยองๆ วินาทีต่อมา ฉันได้ยินเสียงเม็ดฝนพุ่งตรงออกไปด้วยความเร็วกระสุน เม็ดฝนกลายเป็นลูกเห็บกระแทกเข้ากับนกศพ

การถูกพายุลูกเห็บกระแทกเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก ลูกเห็บขนาดใหญ่สามารถทะลุได้กระทั่งฝาบ้านและตัวรถยนต์ พลังพิเศษของเสวี่ยกี๋มันทำให้ฉันนึกถึงเมต้าฮิวแมนคนแรกที่ฉันได้พบเจอตอนที่เข้ามาในโลกนี้เป็นครั้งแรก ผู้ที่สามารถกลายเป็นหินได้หลังจากที่ตาย

เขากลายเป็นหินและสามารถยิงลูกหินออกไปได้อย่างรวดเร็วเหมือนปืนกล มันเป็นพลังที่สุดยอดมาก

แน่นอนว่าพลังของเสวี่ยกี๋ล้ำหน้าชายคนนั้นไปไกลโข เพราะว่าเสวี่ยกี๋อาศัยเม็ดฝนโปรยปรายที่ตกลงมาจากฟ้าจำนวนมหาศาล จึงทำให้มันไม่มีที่ให้หลบ

ขณะที่ฟ้าแลบและฟ้าคําราม เสียงกระแทกดังอย่างต่อเนื่องเป็นการบอกว่าลูกเห็บได้เข้ากระทบกับตัวนกศพ พายุฝนกลายเป็นพายุลูกเห็บเข้าโจมตีก่อนจะแตกตายเป็นเกล็ดหิมะ

นกศพพยายามใช้ปีกป้องกันตัว อย่างไรก็ตาม ลูกเห็บนั้นทั้งเร็วและทรงพลัง ทำให้พวกมันต้องล่าถอย เหมือนถูกปืนกลยิงเข้าใส่ร่างอันใหญ่โต ในไม่ช้า ปีกขนาดใหญ่ก็เริ่มเกิดจุดเล็กๆ

ผิวหนังของนกศพเหนียวมาก!!

เมื่อเม็ดฝนของเสวี่ยกี๋กระแทกพื้นดิน ดินก็กระเด็นกระดอนไปทั่ว แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่สามารถทะลุปีกนกศพไปได้ ทว่าอย่างน้อยหยุดยั้งการจู่โจมของพวกมัน มันอยากจะเชื่อเลยว่าสัตว์ประหลาดเหล่านี้เคยเป็นมนุษย์มาก่อน หรือว่าการกลายพันธุ์ถือว่าเป็นการวิวัฒนาการ?

ในสภาพแวดล้อมที่เป็นเอกลักษณ์ ผู้คนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมนุษย์ได้วิวัฒนาการกลายเป็นนกศพเพียงเพื่อความอยู่รอด เมื่อเวลาผ่านไป ผิวหนังของพวกเขาก็พัฒนาเพื่อปกป้องตนเอง สร้างกรงเล็บแหลมที่สามารถเจาะทะลุได้แม้กระทั่งเหล็ก การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดยืนอยู่บนคำเดียวคือการอยู่รอด

“สุดยอด!!“ทุกคนส่งเสียงเชียร์

แฮรี่กระโดดโลดเต้น “สุดยอดไปเลย!“

“เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ เสวี่ยกี๋เป็นคนที่มีพลังมากที่สุด“โจอี้ชื่นชมขณะที่เขาหมองลงกับพื้น เขาเหลือบมองแฮรี่และกล่าวล้อเลียนว่า “หัวหน้า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมื่อตอนนั้น หัวหน้าถึงพยายามเอาตัวเสวี่ยกี๋มาเป็นภรรยา“

“นายกำลังจะพูดอะไร?”แฮรี่ถีบโจอี้กระเด็นออกจากประตูเมือง “โอ๊ย“

เขาเมินเฉยโจอี้ แล้วหันมายิ้มให้กับฉันอย่างทะเล้น “ไวฟุ ฟังผมนะ ทั้งหมดมันเป็นเพียงแค่อดีต“

ชิ ฉันไม่สนใจ ใครจะอยากฟังนายอธิบายกัน

*ฮูกกกกก* ทันใดนั้น ก็มีเสียงหอนที่หนักแน่นดังมาจากสุดปลายกลุ่ม

พวกเรารีบหันกลับไป จากการต่อสู้ทั้งหมดก่อนหน้านี้ มันชัดเจนมากว่านกศพทั้งหมดทำตามคำสั่งเสียงหอนนั้น แล้วเจ้าของเสียงก็กำลังสั่งให้นกศพโจมตี

นกศพที่ถูกเสวี่ยกี๋โจมตีถอยหลังกลับ

จากนั้นนกศพซึ่งมีปีกขนาดยักษ์มหึมาที่เราเห็นก่อนหน้านี้ก็ได้บินออกมาอยู่ตรงหน้าพวกเราโดยจัดเป็นรูปขบวนสามเหลี่ยม!! ร่างกายของพวกมันใหญ่กว่าพวกแถวแรกมาก!! ก่อนหน้านี้พวกมันอยู่ไกลจึงดูเหมือนกับนกศพธรรมดาทั่วๆไป

พวกมันกางปีกเชื่อมต่อกันกลายเป็นค่ายกลสามเหลี่ยม ตัวแรกที่อยู่หน้าสุดทำหน้าที่เป็นผู้นำการบุก เมื่อผสานรวมกัน มันช่างคล้ายกับรถหุ้มเกราะขนาดใหญ่

*ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!* นกศพก้าวเดินทีละก้าวอย่างมั่นคง คอยเป็นปราการป้องกันเปิดทางให้กับพวกด้านหลัง เม็ดฝนของเสวี่ยกี๋กระทบเข้ากับปีกที่หนาและใหญ่ ก่อนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับว่าพวกมันกำลังกระแทกกับแผ่นเหล็ก

นกศพปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ได้อย่างรวดเร็ว จนทำให้พี่สาวเช่อชื่อ ลุงเมสันและคนอื่นๆต้องตกใจ

“วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน พวกมันตั้งใจจะโจมตีเราจริงๆ!“พี่สาวเช่อชื่อที่ยืนอยู่หน้าประตูเมืองมองกลุ่มนกศพที่กำลังเข้าใกล้พวกเรา

ลุงเมสันรีบเอาตัวบัง “ตอนนี้มันอันตรายมากแล้ว!! บอกให้เสวี่ยกี๋ถอย!!” ลุงเมสันเริ่มแสดงความมั่นคงของการเป็นสุภาพบุรุษ ซึ่งแตกต่างจากตอนที่เขาเอาไปโดนทำร้ายอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้เขากลายเป็นนายพลที่เต็มไปด้วยความสงบเยือกเย็น ในที่สุดฉันก็เชื่อในคำพูดของผู้อาวุโสอลูฟาแล้วว่า ลุงเมสันเป็นคนน่าเชื่อถือ!!

“เสวียกี๋ถอยก่อน!!“พี่สาวเช่อชื่อออกคำสั่ง

*ฮูกกก* เมื่อพี่สาวเช่อชื่อออกคำสั่ง เสียงหอนก็ดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันต่างจากครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง

ซึ่งในระหว่างนั้น นกศพขนาดเล็กก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันมาปรากฏตัวด้านหลังนกศพขนาดใหญ่ที่กำลังคอยป้องกัน พวกมันมีลักษณะเหมือนพี่สองมากเนื่องจากพวกมันถักเปีย 2 ข้าง

ทันใดนั้น หางยาวก็โผล่ออกมาตวัดอากาศ *ปัง* มันเหวี่ยงกวาดเม็ดฝนที่อยู่ในอากาศกลับไปที่หน้าของเสวี่ยกี๋ สร้างแรงกระแทกทำให้เสวี่ยกี๋ถึงกับกระเด็น

*ปัง*เสวี่ยกี๋ล้มลงกับพื้น เธอรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับสบัดแขนแล้วบ่นพึมพำว่า “ก็ได้ ตายในการต่อสู้ครั้งนี้……อย่างน้อยก็ดีกว่าต้องเอาชีวิตรอดไปวันๆ“

“เสวี่ยกี๋!!“บิลวิ่งออกมาเป็นคนแรก

“เสวี่ยกี๋กลับมา!! เห้อ! เด็กน้อยคนนี้เอาอีกแล้ว!“พี่สาวเช่อชื่อถูมืออย่างใจจดใจจ่อ “ทุกครั้งที่ต่อสู้ เธอ……..!! ไปพาตัวเธอกลับมา!“

“ครับ“วิลเลี่ยมและไครีบพุ่งออกไป ขณะเดียวกัน นกศพก็ทะลวงฝ่าฝูงลูกเห็บเพื่อตะครุบตัวเสวี่ยกี๋ที่ยืนอยู่คนเดียวท่ามกลางพายุลูกเห็บ

ชั่วขณะนั้น ร่างกายเดียวดายที่อยู่ในพายุฟ้าแลบก็ปรากฏตัวเหมือนวีรบุรุษผู้รวบรวมจิตใจผู้คน

“เสวี่ยกี๋!!!!!!!!!!!!!!“แฮรี่และคนอื่นๆต่างก็เพิ่งออกไปอย่างพร้อมเพียง โจอี้ยังคงตกตะลึงกับเหตุการณ์ทั้งหมด ประหนึ่งว่านี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนกศพตั้งขบวนโจมตีแบบมียุทธวิธี

“พวกเราจะต้องทำอย่างไร?!! พี่สาวเช่อชื่อ!! พวกเราต้องตอบโต้กลับ!“เสี่ยวหญิงกล่าวด้วยความหวาดกลัว “พวกมันเอาจริงแล้ว“

“ไม่!! พวกเรายังไม่พร้อมทำสงครามกับพวกนกศพ!“พี่สาวเช่อชื่อประหม่า

“ดูเหมือนว่าพวกมันมาที่นี่ก็เพื่อช่วยใครบางคน อันที่จริง ผมเองก็ไม่เคยเห็นพวกนกศพต่อสู้ดุเดือดขนาดนี้“ลุงเมสันลูบคางตนเองแล้วกล่าวว่า “หรือว่านี่อาจจะเป็นเพียงความเข้าใจผิด“

“แล้วทำไมนายถึงได้มาพูดเอาป่านนี้!“พี่สาวเช่อชื่อจ้องลุงเมสันตาเขม่น “นกศพพวกนั้นจะฟังคำพูดนายเหรอ?”เธอตะคอกใส่

นกศพกลุ่มใหญ่บินข้ามท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยห่าฝน พวกมันจู่โจมเสวี่ยกี๋ตัวจ๋อยราวกับปีศาจร้าย คล้ายกับภูเขายักษ์ที่พร้อมจะหล่นทับเสวี่ยกี๋ตัวเล็กๆ!!