“มังกรน้ำแข็ง เข้าสู่โหมดขับขี่อัตโนมัติ มุ่งหน้าตรงสู่ใจกลางโซน“ฉันไม่มั่นใจในทักษะการขับรถของตัวเอง ฉะนั้นการให้มังกรน้ำแข็งควบคุมจึงเป็นเรื่องที่ดีกว่า

“รับทราบ ถือว่าเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาด“มังกรน้ำแข็งหัวเราะ

*หวูมมมม*เสียงเครื่องยนต์คำราม ยานอวกาศทั้งลำสั่นสะเทือนเล็กน้อย มังกรน้ำแข็งค่อยๆเร่งความเร็วขึ้น อัตราการเคลื่อนที่เร็วกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เราบินผ่าน ยานหลัก ตัวยานหลักกำลังลดระดับเพดานลงจอด

“ระบบพลังงานคริสตัลสีน้ำเงินอยู่ในเก้าอี้ของเธอ“มังกรน้ำแข็งกล่าว ฉันมองเขาด้วยความตกใจ “ว่ายังไงนะ!?”

มังกรน้ำแข็งอธิบายต่อว่า “ที่นั่งของเธอเปรียบเสมือนแบตเตอรี่ เมื่อห้องนักบินหลักแยกตัวออกจากแหล่งพลังงานคริสตัลสีน้ำเงิน มันจะเหมือนตัดขาดกับแหล่งพลังงาน“

คำพูดของเขาทำให้ฉันกังวลเรื่องของแฮรี่ “แล้วถ้าเป็นแบบนั้น แฮรี่จะไม่ตกอยู่ในอันตรายเหรอ“

“ที่ห้องนักบินหลักยังมีพลังงานสำรอง ถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย เขาก็จะมีพลังงานเพียงพอที่จะบินกลับไปยังเมืองโนอาห์ อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถควบคุมยานหรือมุ่งหน้าไปที่อื่นใดได้อีกแล้ว“มังกรน้ำแข็งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “แต่แฮรี่ดูมีท่าทางหงุดหงิดมาก ทำไมเธอถึงเป็นห่วงเขาละ?”

ฉันอึ้งไปเลย มังกรน้ำแข็งรับรู้ได้ถึงความบาดหมางระหว่างเรา ปัญญาประดิษฐ์(AI)เป็นอะไรที่บ้ามาก ตัวตนของเขาช่างน่าสับสนเหลือเกิน ฉันบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนจริงหรือว่าเป็นระบบ เขาคือปัญญาประดิษฐ์ ในร่างมนุษย์ของจริง

ฉันมองไปที่เขาและกล่าวว่า “พวกเราเป็นทีมเดียวกัน ไม่ว่าเขาจะน่ารำคาญแค่ไหน เขาก็ยังเป็นหัวหน้าของฉัน“จากนั้นฉันก็มองไปข้างหน้าและเมินเฉยมังกรน้ำแข็ง

แม้ว่าจะมีต้นไม้กระจัดกระจายอยู่ทั่ว ภูมิทัศน์โดยรอบก็ยังคงดูรกร้าง สุดขอบลานสายตา ต้นไม้ช่างดูเหมือนมนุษย์ที่ถูกไฟไหม้ ยืนต้นตายอย่างทุกข์ทรมาน กลายเป็นรูปปั้นต้นไม้ไหม้เกรียม จากมุมมองของฉันที่อยู่สูง ต้นไม้ช่างดูเล็ก ฉะนั้นต้นจริงจะต้องใหญ่มาก

“เธออยากจะเห็นหรือไม่ว่าภาพเดิมมันเป็นยังไง?”มังกรน้ำแข็งถาม

ฉันตอบเขาทันทีว่า “อยากเห็นแน่นอน!!“

ชุดเล็กๆปรากฏขึ้นบนลูกทรงกลม จากนั้นก็ค่อยๆหายไปก่อเป็นภาพ พื้นยานใต้เท้าของฉันก็กลายเป็นผ้าโปร่งใส ราวกับว่าฉันลอยอยู่บนฟ้า โลกค่อยๆฟื้นตัวอย่างช้าๆต่อหน้าต่อตาฉัน

ไม่ชั่วพริบตา เมืองจากภาพยนตร์ไซไฟก็ปรากฏ มันไม่มีแผ่นดินแห้งแล้ง หรือเศษต้นไม้อีกต่อไป

อาคารสูงเสียดฟ้าตั้งตระหง่านยืนอยู่บนพื้นดิน

ผิวนอกของตัวอาคาร ประกอบขึ้นจากโลหะและกระจกไทเทเนียมสีทองส่องแสงสะท้อนใต้แสงแดด อาคารสูงตระหง่านทะลุก้อนเมฆ โดยที่มังกรน้ำแข็งและฉันกำลังบินลอยอยู่เหนือพวกมัน

มีสะพานโปร่งใสซึ่งมีหลังคาคอยทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมอาคารต่างๆ ทิวทัศน์ที่ฉันเห็นเหมือนอยู่บนสวรรค์ ระหว่างสะพานลอยฟ้า ก็มีสวนสาธารณะที่จัดเต็มไปด้วยน้ำพุ สวนดอกไม้ ทุกอย่างเรียงรายเหมือนพรหม ต้นไม้แต่ละต้นถูกตัดแต่งเรียบร้อย พร้อมให้ผู้คนรอบข้างเดินชม

โลกนี้เคยสวยงามมาก

สะพานแต่ละสะพานเชื่อมต่อกันเป็นระเบียบ ยานบินและรถรับส่งคล้ายกับยานยูเอฟโอสัญจรไปมากลางอากาศ ในขณะที่ ลิฟต์ลอยฟ้าก็เคลื่อนที่ขึ้นลงบนอาคาร ด้วยความเร็วสูง ให้ความรู้สึกเหมือนคนที่อยู่ภายในกำลังเดินทางขึ้นไปยังอวกาศ หมายจะได้เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ของท้องฟ้ากาแล็กซี่

“ก่อนจะถึงวันสิ้นโลก ดาวแคนซัสเคยบรรลุดินแดนอารยะธรรมขั้นสูง“มังกรน้ำแข็งอธิบายอย่างเป็นกันเอง ตรงหน้าฉัน คืออารยธรรมและเทคโนโลยีที่ครั้งหนึ่งเคยสวยงาม เธอถูกเรียกว่าดาวแคนซัส

“เนื่องจากปัญหาด้านประชากร พวกเขาจึงเตรียมแผนอพยพข้ามดาวเคราะห์ เมืองพระจันทร์เงินที่เธอเห็นตอนนี้ คือขั้นตอนแรกของยานอวกาศอพยพระหว่างดวงดาว แต่ทันใดนั้น จู่วันสิ้นโลกก็มาเยือน ยานอพยพระหว่างดวงดาวจึงกลายเป็นยานหลบหนีเพียงลำเดียว มันได้ช่วยเหลือนักวิทยาศาสตร์แล้วกลุ่มคนบางคนที่สามารถช่วยโลกได้ ให้หลุดพ้นจากนรก คนเหล่านี้ ถูกมองว่าเป็นความหวังสุดท้ายของโลก เทคโนโลยีได้หยุดพัฒนาตั้งแต่นั้น แผนการย้ายถิ่นฐานจึงถูกแช่แข็งนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป ในตอนนี้ นักศาสนาคนหนึ่งได้เสนอทฤษฎี“

“ทฤษฎีอะไร?”

มังกรน้ำแข็งหยุดชั่วคราวก่อนจะกล่าวว่า “พระเจ้า…..ไม่ปล่อยให้พวกเราออกจากที่นี่“

“พระเจ้ามีจริงเหรอ?”ถ้ามีจริงแสดงว่าฉันคงไม่ได้มาจากสถานที่ที่เรียกว่าดาวแคนซัส แต่เป็นดาวเคราะห์อื่นที่เรียกว่าโลก ทำไมต้องพาตัวฉันมาที่นี่เพื่อทรมาน?

ต้องโทษตัวเองที่สวดมนต์ขอพรเรื่องไร้สาระ ตอนอยู่บนผู่ถัวซาน ฉันคิดแต่เรื่องโง่ๆ ถ้าย้อนกลับไปได้ ฉันอยากจะตบหน้าตัวเองแรงๆสักที

ท้องฟ้าที่ปรากฏบนกระจกหน้ายานบิน ค่อยๆมืดสลัวลง เมฆดำปั่นป่วนกลายเป็นสีแดงเข้ม ปกคลุมไปทั่วน่านฟ้า ทันใดนั้น ลูกบอลไฟก็ตกลงมาจากบนฟ้า สร้างหางไฟยาว ปล่อยควันดำทั่วทุกทิศทาง มันพุ่งตรงไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ใจกลางลูกบอลไฟ สะท้อนแสงสีฟ้าต่าง เหมือนแสงดาว

เสียงระเบิดตัดผ่านความเงียบ แสงสีฟ้ากระจายไปทั่วท้องฟ้า จากนั้นก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ พุ่งไปทั่ว รวมถึงพุ่งเข้าหาฉันเหมือนคลื่นยักษ์

ทันใดนั้น แสงสีฟ้าก็ทะลุอาคารที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะพัดพามังกรน้ำแข็งและฉันให้ปลิวไปตามทิศทางของมันอย่างรวดเร็ว

ตัวของฉันหมุนควงสว่าน ห้องนักบินทั้งหมดเปลี่ยนเป็นสีโปร่งใส ฉันมองไม่เห็นห้องเก็บของด้านหลังอีกต่อไป เหมือนกับว่าฉันกำลังนั่งอยู่นอกกาลอวกาศ เป็นผู้เฝ้ามอง ช่วงเวลาที่กำลังจะมาถึง

แสงสีฟ้ายังคงพุ่งทะลุอาคารด้านหลังของฉันเหมือนคลื่นสึนามิที่ไม่มีวันหยุด อย่างไรก็ตาม อาคารเหล่านั้นก็ไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลย!!

มันเกิดคลื่นฝุ่นขนาดใหญ่ โลกทั้งใบปกคลุมไปด้วยฝุ่นและแสงฟ้าแลบ มันก็ตัวกลายเป็นคลื่นความมืดปกคลุมทั่วทั้งตัวฉัน ฉันเผลอยกมือขึ้นป้องกันตัวโดยสัญชาตญาณ ในไม่ช้า โลกทั้งใบก็ถูกกลืนกินอยู่ท่ามกลางความมืด ไม่ได้มีเพียงแค่ฉันคนเดียว

วินาทีต่อมา ภาพเหตุการณ์เริ่มกรอเร็วขึ้น แสงหลายจุด เริ่มกระพริบทางฝุ่นขนาดใหญ่ มังกรน้ำแข็งยังคงเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ให้ฉันได้มองดูโลกที่จมอยู่ในทะเลเพลิง ราวกับตกนรก

อาคารสูงตระหง่านเริ่มพังทลาย ถล่มลงทีละตึก ก่อกำเนิดทะเลเพลิง

ไฟค่อยๆมอดดับลง ซากอาคารผุพังจมลงไปในพื้นดิน เหมือนกับว่ามีพลังงานมหาศาลบางอย่าง บีบให้พวกมันแตกหัก และเร่งกระบวนการเสื่อมสภาพ อาคารที่สร้างขึ้นจากเหล็ก ผุสลายปลิวไปกับสายลม

สภาพอากาศเลวร้ายลงอย่างต่อเนื่อง พวกซากที่เหลือของอาคาร ก็ถูกพายุพัด ก่อนจะสลายหายไปเหมือนไอติม ที่ละลายกลางสายฝน

และแล้ว อารยธรรมขั้นสูง ที่ครั้งหนึ่งเคยสูงตระหง่านไปด้วยอาคารใหญ่ หายวับไปต่อหน้าต่อตาฉัน ถึงมันจะถูกทำให้เวลาเดินไว แต่ฉันก็ยังประหลาดใจกับภาพที่ได้เห็น มันช่างสมจริงมาก ประหนึ่งว่าฉันได้เข้าไปมีส่วนร่วม ได้รับประสบการณ์เหล่านี้มาโดยตรง

“ทุกสิ่งทุกอย่างสูญสลาย แล้วมันจะยังมีอะไรเหลืออยู่ได้อีก ที่ตรงใจกลางโซนแผ่รังสี?”ฉันสับสน

“มันจึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเราถึงใช้ชื่อว่าพระเจ้าลงโทษ“มังกรน้ำแข็งผสานฝ่ามือเข้าด้วยกัน และพูดน้ำเสียงเคารพนับถือ “เพราะว่าจุดตกกระทบ หรือที่รู้จักกันในนามศูนย์กลางโซนแผ่รังสี มันไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างในนั้นยังคงสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีมนุษย์คนใดเข้าไปใกล้ๆได้ มันเหมือนกับว่าพระเจ้าทิ้งของดูต่างหน้าเอาไว้เพื่อเยาะเย้ยมนุษย์“

“อะไรนะ?!”ถึงฉันจะเรียนจบแค่เพียงชั้นมัธยมต้น แต่ฉันก็ไม่ได้โง่ ตัวอย่างเช่นระเบิดปรมาณู เมื่อมันตกลงในสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง พื้นที่ทั้งหมดรอบตัวของมัน จะพังราบเป็นหน้ากลอง