เล่มที่ 2 ตอนที่ 33(บทที่ 88) – สนุกไปกับการช้อปปิ้ง!!

“มังกรน้ำแข็ง!! เตรียมเอาขึ้นตู้เก็บของ!!“ความสุขของฉันคงบรรยายกับคำพูดไม่ได้ จะรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อสัมผัสเป็นการส่วนตัว

“รับทราบ!!“

*ปัง! ปัง!* มังกรน้ำแข็งยังคงระเบิดกระจกโดยรอบเพื่อให้แสงแดดส่องไปทั่วตัวซูเปอร์มาร์เก็ต ขนาดของซูเปอร์มาร์เก็ตกว้างใหญ่เกินไป อันที่จริงมันควรเรียกว่าห้างสรรพสินค้าด้วยซ้ำ!! เป็นไปไม่ได้เลยที่ชั้นวางจะมีของเพียงเท่านี้ เพราะทั้งหมดที่ฉันเห็นจนสุดสายตาล้วนเป็นอาหาร!! อาหารบนโลกมีจำนวนมากมายเกินจะนับ ไม่สิ ฉันควรจะเรียกมันว่าอาหารก่อนวันสิ้นโลก

จากนั้น ฉันก็เลี้ยวไปตามมุมจนกระทั่งรูปภาพเด็กทารกขนาดใหญ่มาอยู่บนหัวของฉัน ฉันมองเห็นชั้นวางเหล็กไทเทเนียมสูง 3 เมตร!! ตั้งแต่ชั้นวางด้านล่างไปจรดชั้นวางด้านบนล้วนเต็มไปด้วยนมผงและผลิตภัณฑ์สำหรับเด็กหลากหลายประเภท!

บรรจุภัณฑ์ตั้งเรียงรายอยู่บนชั้นวาง ในขณะที่กล่องกระดาษเองก็เต็มไปหมด

ส่วนที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือ มันมีแม้กระทั่งยาสำหรับเด็ก มันอาจจะเป็นยาระดับสูงหากเทียบกับโลกของฉัน เพราะฉันไม่เข้าใจฉลากที่พิมพ์เอาไว้เลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่หมิงหยูเข้าใจก็พอแล้ว!

ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ฉันมองหาอะไรบางอย่างที่สามารถใส่ของทั้งหมดเหล่านี้ได้ ใช่แล้วล่ะ ฉันต้องการจะเอาทุกอย่างกลับไปด้วย!! ฉันจะขนกลับไปทั้งหมดไม่ให้เหลือแม้แต่อย่างเดียว!

*ฟู่ววว* ฉันจะต้องใจเย็น ฉันควบคุมลมหายใจทำทุกวิถีทางเพื่อให้อารมณ์ตื่นเต้นสงบลง อย่างไรก็ตามหัวใจของฉันก็ยังคงเต้นถี่

ในที่สุด ฉันก็มองเห็นรถเข็นสีขาววางเรียงรายอยู่ที่สุดทางเดิน

ฉันรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว และนับจำนวนรถเข็นสีขาวได้มากกว่า 10 คัน รถเข็นทุกคันได้รับการออกแบบที่ทันสมัยสวยงาม อย่างไรก็ตาม ความจุของรถเข็นคนข้างจะน้อย ปริมาณพอๆกับกระเป๋าเดินทางขนาดกลาง ทำไมถึงได้เล็กแบบนี้? ถ้าหากจะซื้อของหลายอย่างพร้อมกัน มันจะขนทั้งหมดได้อย่างไร? บางทีผู้คนในโลก อาจจะไม่ได้อยากซื้อของจำนวนมากในคราวเดียวก็เป็นได้

ฉันรีบคว้าและดึงรถเข็น *เปล้ง! เปล้ง! เปล้ง!* หัวใจฉันเต้นถี่ ทันใดนั้นรถเข็นก็ส่งเสียงดังราวกับว่ามันได้เชื่อมต่อเข้ากับพลังงานไฟฟ้า ด้านข้างกระพริบแสงสีขาวทำให้ฉันตกใจ ทำไมจู่มันถึงได้เชื่อมต่อกับแหล่งพลังงาน?

ไม่มีเวลามากพอจะให้ฉันศึกษา ฉันเข็นรถเข็นที่ต่อกันเป็นสิบสิบล้อ วิ่งไปที่แผนกเด็กอ่อน เมื่อเครื่องรถเข็นทำงาน การควบคุมทุกอย่างของมันก็ง่ายและสะดวกสบาย

สถานีต่อไป การช้อปปิ้งแสนเพลิน!!

ฉันไม่เคยรู้สึกเจ๋งอย่างนี้มาก่อน! ฉันไม่สนใจว่าจะมีอะไรวางอยู่บนชั้นวางของ สิ่งที่ฉันทำคือการกวาดทุกอย่างลงมาในรถเข็นด้วยแขนของฉัน

ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงรีบ ทั้งที่มันมีเพียงแค่ฉันคนเดียว ฉันสามารถใช้เวลาเลือกสิ่งที่ต้องการได้อย่างสบายๆ แต่คงเป็นเพราะฉันตื่นเต้นกันไป เหมือนได้เข้าไปในสถานที่ที่พระเจ้าปิดผนึกเอาไว้ และฉันก็กำลังทำท่าทางเหมือนพยายามขโมยสมบัติของพระเจ้า ฉันกลัวว่าพระเจ้าจะรู้ถึงการมาของฉัน และพรากทุกอย่างไปจากฉัน

แม้ว่าจะไม่มีอันตรายแต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีอันตรายจริงๆ ด้วยสัญชาตญาณ ฉันจึงเร่งทำทุกวิถีทางเพื่อให้ภารกิจสำเร็จเร็วที่สุด!!

“รถเข็นเต็ม รถเข็นเต็ม“ตัวรถเข็นพูด

ฉันหยุดและมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น ของที่ล้นรถเข็นตกลงไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้น

ทันใดนั้น ที่จับตั๋วรถเข็นก็เริ่มพับและกระพริบ “เตรียมเก็บลงกล่อง!“

อะไรนะ?! มันสามารถห่อกล่องตัวเองได้!

ฉันยิ่งอยากรู้กว่าเดิม จากนั้น แผ่นพลาสติกบางๆก็โผล่มาจากด้านขวา มันเคลื่อนที่ว่องไวจนฉันมองไม่ทัน  มันเหมือนเครื่องปิดผนึกกล่องในสายการผลิต จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงดูดอากาศออก แผ่นพลาสติกหดตัวลงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นสุญญากาศ!! จากนั้นกระดาษสีขาวก็โผล่ออกมาจากด้านขวา เพื่อปิดการเป็นกล่อง มันคือการบรรจุของใส่กล่องจริงๆ!! ช่างล้ำยุคมาก!

“เสร็จสิ้นกระบวนการ!! เตรียมจัดส่ง โปรดระบุที่อยู่“

อะไรนะ?! พร้อมจัดส่ง?! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมโลกนี้ถึงไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นขนาดใหญ่

ฉันควรจะทำอย่างไร? ฉันคงบอกให้พวกเขาส่งไปที่เมืองโนอาห์ไม่ได้

*ครึ้นน* ทันใดนั้นก็มีเสียงดังโครมมาจากสุดทางเดินด้านขวามือ ฉันหันไปและมองเห็นว่ามังกรน้ำแข็งกำลังพังกำแพง จากนั้น ตู้สัมภาระของมังกรน้ำแข็งก็บินเข้ามาแล้วเปิดช่องเก็บของ

ดูเหมือนว่าฉัน จะต้องเคลื่อนย้ายของทั้งหมดด้วยตัวเอง

ฉันรีบเข็นรถเข็นเข้าไปใกล้ตู้สัมภาระ ทันใดนั้น กรงเล็บเหล็กก็บินมาคว้ากล่องที่อยู่ในมือของฉัน ย้ายพวกมันไปเก็บไว้ในห้องเก็บของ!

*เย้ย!“ฉันตกใจมาก ที่เห็นกรงเล็บยื่นออกมาจากตัวห้องเก็บของ

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอีกฟังก์ชันนึงของมังกรน้ำแข็ง สงสัยว่าเมื่อฉันกลับไป ฉันคงต้องอ่านคู่มือการใช้งานมังกรน้ำแข็งอย่างละเอียด

“มังกรน้ำแข็ง นายกำลังทำให้ฉันตกใจ!!“ฉันกลับมามีสติ

“ผมขอโทษ“

“ไม่เป็นไร“ฉันเริ่มกวาดสิ่งของต่างๆลงในรถเข็น ไม่ว่าจะเป็นนมผง เส้นหมี่ แยมผลไม้ เนื้อสับ แพมเพิส ยา ขวดนม และของอีกมากมาย รถเข็นทยอยแพ็คของ จากนั้น ก็เป็นหน้าที่ของมังกรน้ำแข็งที่จะย้ายพวกมันเข้าไปจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบในห้องสัมภาระ

เมื่อของที่อยู่ในชั้นล่างถูกกวาดจนเกลี้ยง ฉันก็เงยหน้าแล้วยิ้มให้กับมังกรน้ำแข็ง จากนั้นก็ชี้นิ้วและออกคำสั่งว่า “ฝากนายจัดการของที่อยู่บนชั้นบน“

“ไม่มีปัญหา“มังกรน้ำแข็งตอบกลับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นกรงเล็บอีก 2-3 อันก็ยื่นออกมาจากห้องเก็บสัมภาระ เพื่อที่จะเอื้อมไปหยิบของที่วางอยู่บนชั้นวางบนสุด

ถ้าหากว่าที่แห่งนี้เป็นคลังสมบัติของพระเจ้าจริงๆแล้วเราก็ ฉันคงไม่ได้มาเพื่อขโมย แต่ว่าเพื่อกวาดสถานที่แห่งนี้ให้สะอาดเกลี้ยงเกลา!!

“ฉันจะไปหายา“ฉันบอกมังกรน้ำแข็งที่กำลังเก็บของ “ติดต่อฉันทันทีหากมีเรื่องอะไรเร่งด่วน“

“รับทราบ“

ฉันวิ่งกลับไปยังที่ที่ฉันเคยวิ่งผ่าน ปอนด์ก่อนหน้านั้น ฉันมองเห็นหุ่นยนต์แนะนำอยู่ไม่ไกล แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ในชั่วพริบตาฉันก็มายืนอยู่ที่แท่นวงกลม ฉันหอบหนักเพราะรีบวิ่ง

ไม่มีปุ่มใดๆบนฐาน มีแต่ข้อความ ‘คู่มือการเลือกสินค้า‘ ฉันพยายามศึกษาอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่เจอปุ่มหรือเซ็นเซอร์ใดๆ บางทีมันอาจจะขาดไฟฟ้า ในห้างสรรพสินค้า จะมีแหล่งผลิตไฟฟ้าได้อย่างไร?

แต่รถเข็นก็ยังทำงานได้

ฉันมองไปที่มือของฉัน หรือว่ามันจะเปิดใช้งานได้ด้วยการสัมผัส?

*ตุบ-ตับ!! ตุบ-ตับ!! ตุบ-ตับ!!* ฉันได้ยินเสียงหัวใจเต้น ก่อนจะยื่นมือออกไปแล้วค่อยๆวางลงบนแท่นวางที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้น แท่นวางก็เริ่มทำงาน!! มีแสงไฟพุ่งออกมาจากพื้น ส่องผ่านนิ้วของฉัน ฉันรีบดึงมือกลับ เบื้องหน้าปรากฏเป็นผู้หญิงสวยในภาพ 3 มิติ สวมเสื้อเชิ้ตคอปกตัวสีฟ้า

เทคโนโลยีก้าวหน้ายิ่งกว่าโลกที่ฉันจากมา เพราะผู้หญิงโฮโลแกรมคนนี้แตกต่างจากภาพโฮโลแกรมที่ฉันเคยเห็น เธอดูเป็นมนุษย์ที่ถูกย่อขนาด เธอน่ารักกระทัดรัด