เล่มที่ 2 ตอนที่ 56(บทที่ 111) – ตำนานเฉียนลี่

“พวกเขายังคงทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อรักษาไว้ซึ่งเมล็ดพันธุ์ให้อยู่รอดได้ในโลกนี้“เจ้าหญิงอาร์เซนอลเผลอยิ้มมุมปากโดยไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่เธอพูดถึงเมืองพระจันทร์เงิน เธอจะยิ้มแบบนี้เสมอ มันจะต้องเป็นพระองค์ชายซิงชวนเป็นแน่

ทุกคำพูดที่เธอพูดถึงเมืองพระจันทร์เงิน จะเป็นไปในเชิงบวกตลอด เช่นผู้ช่วยชีวิต ผู้ช่วยเหลือ ความหวัง

หางตาของฉัน รู้สึกได้ถึง 2 สายตาที่มองมา นั่นก็คือราฟเฟิลกับแฮรี่ เมื่อฉันหันไปสบตาพวกเขา ทั้งสองคนก็จะรีบเบือนหน้าหนี

แฮรี่มองไปด้านข้าง ขณะที่ราฟเฟิลเลือกก้มหน้า ทั้งสองคนรู้ดีว่าระหว่างฉันกับองค์ชายซิงชวนนั้นมีความทรงจำที่ไม่ดี ฉะนั้นฉันจึงเกลียดเมืองพระจันทร์เงิน

*อะแฮ่ม* แฮรี่ไอเบาๆและพูดแทรก “แม้ว่าพวกเขาจะมีพื้นที่เป็นของตัวเอง พวกเขาก็ช่วยเหลือแต่กันเอง สุดท้ายแล้ว คนที่อยู่บนพื้นดินอย่างเราๆก็ยังคงต้องพึ่งพาตนเอง“แฮรี่พูดอย่างเย็นชา

เมืองพระจันทร์เงินเป็นยานอวกาศคอสมอส พวกเขาจึงมีพื้นที่อยู่อาศัยจำกัด เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะแบ่งปันสิ่งต่างๆให้กับผู้คนบนดินอย่างเต็มที่

เจ้าหญิงอาร์เซนอลขมวดคิ้ว เม้มริมฝีปากก้มหน้า เหมือนตกอยู่ในอาการเศร้าสลดชั่วคราว เธอชอบองค์ชายซิงชวนเพราะเธอเห็นแต่ด้านที่อ่อนโยน ใจดีและฉลาด

จากมุมมองวัตถุประสงค์ของเมืองพระจันทร์เงิน พวกเขาคือผู้พิทักษ์ทรัพยากรและสายพันธุ์สุดท้าย พวกเขาแบ่งความรับผิดชอบอันหนักอึ้ง ในทางเทคนิค หรือเทียบตามประวัติศาสตร์ พวกเขาคือเรือโนอาห์ของโลก

พูดตามตรง หากพิจารณาจากสถานการณ์บนดาวแคนซัส ไม่มีใครสามารถปลูกเมล็ดพันธุ์ได้ ขอให้เมืองพระจันทร์เงินเต็มใจมอบทรัพยากรให้ก็ตาม มันจะเป็นการเสียประโยชน์โดยใช่เหตุ

เมื่อกล่าวจบ แฮรี่ก็หันมาที่ฉัน จากนั้นเขาก็หลบสายตาของฉัน แสร้งมองออกไปด้านข้าง

“เฮ้อ จักรวาลไม่เที่ยงแท้“ผู้อาวุโสอลูฟาถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ครั้งหนึ่งที่เมืองพระจันทร์เงินถูกทำลาย ผู้คนมากมายกระจายออกไปทั่วอวกาศ พวกเขาเองก็อยากกลับคืนสู่พื้นดิน การที่มนุษย์ได้วางเท้าแนบกับพื้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว“

“ไม่มีอะไรที่พวกเราจะต้องอิจฉา พวกเขากำลังลอยอยู่บนอวกาศ พวกเขาจะรู้สึกปลอดภัยได้อย่างไร“

“ผู้อาวุโสอลูฟากล่าวถูก“พี่สาวเช่อชื่อกอดอก “เราไม่ต้องการความอิจฉา เราจะพึ่งพาตนเอง พัฒนาให้ดีขึ้น ดียิ่งขึ้น!!“คำพูดของเธอทำให้ทุกคนมีกำลังใจและมีความกระตือรือร้น เธอพูดปลุกใจให้กับทุกคนได้เสมอ

“พวกเรามีแอปเปิ้ล แต่พวกเขาไม่มี ฮ่าฮ่า…..“ลุงเมสันหัวเราะ

“จริงด้วย!!“ราฟเฟิลเองก็ยิ้มเช่นกัน “ในธนาคารเมล็ดพันธุ์ของเมืองพระจันทร์เงิน พวกเขาก็ไม่มีแอปเปิ้ล พวกเราควรจะแบ่งปันมันหรือไม่?”

“ไม่อย่างแน่นอน!!“ข้อเสนอของราฟเฟิลถูกทุกคนปัดตกอย่างพร้อมเพียง ต่างคนต่างคัดค้านความคิดดังกล่าว

ราฟเฟิลยิ้มอย่างเขินอายและบรรยากาศก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

เจ้าหญิงอาร์เซนอลก้มหน้าและยิ้ม ทั้งหมดของเธอมีเพียงแค่รอยยิ้ม เธอสมบูรณ์แบบและงดงาม ซิงชวนคงจะตาบอดถ้าไม่ชอบคนอย่างเธอ

“หลังจากที่โดรนขอเมืองพระจันทร์เงินล่าถอย เราจะเข้าไปในเมืองโครเพื่อตามหาคริสตัลพลังงานสีน้ำเงินจำลอง!!“แฮรี่ถูฝ่ามือ เขาแทบจะทนรอกลับไปที่เมืองโครไม่ไหวแล้ว

“อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะต้องติดตั้งเครื่องตรวจจับที่ชายแดนเมืองโครอย่างแน่นอน“ราฟเฟิลแสดงความเป็นห่วง “ทันทีที่มีการเคลื่อนไหวเข้าออกเมืองโคร เครื่องตรวจจับก็จะแจ้งเตือนเมืองพระจันทร์เงิน“

“แล้วเราควรทำอย่างไร“ฉันรีบถาม ฉันรู้ว่าซิงชวนและคนของเขาไม่กล้าติดตั้งเครื่องตรวจจับภายในเมืองโคร เพราะพวกเขากังวลว่าวิญญาณจะทำให้เครื่องตรวจจับของพวกเขาเสียหาย ดังนั้น พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่วางเครื่องตรวจจับไว้ที่นอกกำแพงเมือง

ราฟเฟิลและคนอื่นๆยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ทางเข้ามีอยู่หลายทาง พื้นที่ไม่ได้ถูกจำกัดแค่คนบนพื้นดิน“ผู้อาวุโสอลูฟากล่าว เขายกมือขึ้นกวาดมือวนเหนือท้องฟ้าเมืองโคร เมืองจำลองโครย่อขนาดลงให้พอดีกับตรงกลางโต๊ะ ภูมิทัศน์โดยรอบเริ่มปรากฏให้เห็น

ผู้อาวุโสอลูฟาชี้ไปที่พื้นน้ำด้วยไม้เท้า “เมืองโครเดิมทีมีขนาดใหญ่มาก พื้นที่ตรงนี้ก็เป็นของเมืองโครด้วย ตามแผนที่ มันจะมีสถานีรับส่งใต้ดิน ดังนั้นมันจึงมีอุโมงค์ใต้ดินเชื่อมต่อเข้าไปในตัวเมืองโคร“

“อะไรนะ?!”ฉันรู้สึกตกใจ เหมือนว่าเดิมทีมันจะมีสถานีรถไฟใต้ดิน ว่าแต่มันไม่เหมือนกับสถานีรถไฟของเราหรอ?

ถ้าอย่างนั้น พื้นที่ใต้ดินจะต้องมีขนาดใหญ่มาก!! อย่างไรก็ตาม มันได้กลายเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ไปแล้ว ดังนั้น สถานีรถไฟใต้ดินก็ควรจะจมอยู่ในน้ำ

“หลัวปิง เราจะส่งหุ่นยนต์ของพวกเราออกไปสำรวจรอบๆและทำแผนที่เส้นทางใต้ดิน จากนั้น เราจะใช้มันในการแอบเข้าไปในเมืองโคร“ราฟเฟิลยิ้มอย่างมีความหวัง

“เข้าใจนะ“ฉันเริ่มมีความกระตือรือร้นและตั้งตารอจะได้เข้าสู่เมืองโครเป็นรอบที่สอง

“ส่วนที่เหลือ“ผู้อาวุโสอลูฟากล่าวด้วยน้ำเสียงสดใสและมองมาที่ฉัน “ก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่า เธอจะนำคริสตัลพลังงานสีน้ำเงินจำลองออกมาได้สำเร็จหรือไม่“

“ไม่มีปัญหา!!“ฉันพร้อมที่จะทำภารกิจที่สอง!!

“อย่ารีบร้อน หลัวปิง!!“ลุงเมสันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “คราวที่แล้ว เธอเองก็ยังไม่พร้อม ฉะนั้นครั้งนี้เธอจะต้องเตรียมตัวให้ดี!!“

ลุงเมสันพูดถูก ฉันจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม แล้วอีกอย่าง ภารกิจครั้งต่อไปอาจเป็นภารกิจภาคสนามครั้งแรกของทีมดีอาร์!!

โครงการแพนโดรา มันจะนำความเปลี่ยนแปลงมาให้กับโลกนี้ได้มากแค่ไหน?

ฉันออกจากห้องประชุม พร้อมกับเจ้าหญิงอาร์เซนอล ราฟเฟิลและแฮรี่ ทุกคนพยายามระงับความตื่นเต้น

ราฟเฟิลยังพูดพล่ามไม่หยุดเกี่ยวกับข้อมูลที่หุ่นยนต์สอดแนมได้ส่งกลับมา ภายในเมืองเต็มไปด้วยทรัพยากร จรดไปถึงหนังสือล้ำค่า ยิ่งกว่านั้น เขาวางเอาไว้ในใจลึกๆว่าจะได้ข้อมูลการวิจัยที่เก็บอยู่ในศูนย์วิทยาศาสตร์

“น่าเสียดายที่มีไฟฟ้า มิฉะนั้น หากไฟส่องสว่างทั้งเมืองโคร ภาพที่เราเห็นคงจะสวยงาม!!“ราฟเฟิลตื่นเต้น “ผมได้ยินมาว่าครั้งหนึ่งมันเคยเป็นเมืองดนตรี นักดนตรีจากทั่วทุกมุมโลกอยู่ที่นั่นเพื่อแสดงการแสดงให้กับคนทั้งโลก มันยังเป็นที่ตั้งของเวทีที่อลังการที่สุดของโลก!! ผมอยากจะฟังคอนเสิร์ตมาก มันคงจะไพเราะเหมือนเสียงธรรมชาติ!!“ราฟเฟิลดูเคลิ้มไปราวกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเสียงเพลงในหัวของเขา

แฮรี่กลอกตาบ่นพึมพำ “อาหารดีๆยังไม่มีกินเลย ใครจะมีอารมณ์ฟังเพลง“

“นายนี่มันเป็นคนเถื่อนจริงๆ“ราฟเฟิลโต้เถียง “นายไม่รู้จักพลังดนตรีหรอก ผู้ชายหลายคนเวลาเข้าหาผู้หญิงก็ใช้ดนตรีเป็นตัวนำ!!“

แฮรี่เลิกคิ้ว และแสดงความสนใจออกมาโดยพลัน “โอ้? พวกเขาเข้าหาสาวๆได้อย่างไร? อธิบายมาหน่อย!!“

ราฟเฟิลกอดอกด้วยความพอใจ “มันคงจะเป็นการเสียเวลาโดยใช่เหตุ ที่ต้องไปเล่าให้คนที่ไม่รู้จักดนตรีอย่างนายได้รู้“

แฮร์รี่หรี่ตาและจับที่คอเสื้อของราฟเฟิล “จะบอกหรือไม่บอก”

“ปล่อยผม!!“ราฟเฟิลพยายามดิ้น ผมยาวของเขาห้อยอยู่ข้างใบหน้าสั่นไหวราวกับหูยาวของกระต่ายขนเทา

เจ้าหญิงอาร์เซนอลมองราฟเฟิลและแฮรี่ที่กำลังเล่นอย่างอึกทึกและมองมาที่ฉัน “ฉันจะเอายาหยอดตาไปให้เฉียนลี่ เธออยากจะไปกับฉันไหม?”

“แน่นอน!!” ฉันตอบกลับทันที และฉันก็รู้สึกชื่นชมเฉียนลี่มานานแล้ว!!