เล่มที่ 2 ตอนที่ 12 – พายุเข้า

“หลัวปิง!! แต่ถ้าเราไม่ใช้มัน เราอาจจะต้องเสียทั้งแม่ทั้งลูก!“แฮรี่มองฉันด้วยสายตาจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “แต่ถ้าเราใช้มัน อย่างน้อยเราก็มีโอกาส 50% ในการช่วยทารก!! เธอเข้าใจไหม?! เพื่อเธอกับพี่สอง ราฟเฟิลก็พยายามเต็มที่แล้ว!“

ฉันรู้ว่าราฟเฟิลพยายามเต็มที่แล้ว แต่ฉันจะทำยังไงดีในเมื่อมันเป็นห้าสิบห้าสิบ?!

ฉันตกใจมาก ฉันไม่เคยตัดสินใจเรื่องสำคัญขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เหมือนฉันเป็นคนในครอบครัวที่รออยู่นอกห้องคลอดและตอนนี้ฉันต้องตัดสินใจว่าจะเก็บแม่หรือลูกไว้! คุณพระช่วย! ฉันจะบ้าตาย!

ทันใดนั้นพี่สอง ก็คว้ามือของราฟเฟิลส์ ราฟเฟิลมองเธอด้วยความตกใจ ธอพยักหน้าให้เขาอย่างช้าๆขณะที่เธอกระพริบตาสีขาวด้วยความมุ่งมั่นอย่างมาก

ราฟเฟิลเปล่งเสียงด้วยความดีใจและพูดว่า“ ผม ผมจะไปเตรียมตัวให้พร้อม! เร็วเข้า! ช่วยพาพี่สองไปที่ห้องแพทย์!”

พี่สองได้ตัดสินใจแล้ว เธอจะลองผจญโชคเพื่อลูกของเธอ!

พี่สองแกร่งมาก

*หวุบ*ทันใดนั้นสัญญาณเตือนของเมืองก็ดับลง ทำไมถึงได้เกิดเรื่องหลายเรื่องในเวลาเดียวกัน!!

ทุกคนเริ่มตึงเครียด ความตึงเครียดไม่ได้มาจากการทำคลอด แต่มาจากการที่ศัตรูกำลังบุกมา!

ในขณะเดียวกันนั้น หนึ่งในทหารประจำเมืองโนอาห์ซานจิตรก็วิ่งเข้ามา ประชากรของโนอาห์ทั้งหมด 200 กว่าคนและฉัน ต่างก็รู้เรื่องในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา

ซานจิตรแสดงความเคารพสีหน้าดูประหม่า “ผู้อาวุโสอลูฟา! เจ้าหญิงอาร์เซนอล! เฉียนลี่ตรวจพบว่ามีฝูงนกศพมุ่งหน้าตรงมายังทิศทางเดียวกับเมืองโนอาห์!“

ข่าวดังกล่าวทำให้ประชาชนเกิดความแตกตื่นในทันที

ใบหน้าของผู้อาวุโสอลูฟาดูเคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่าฝูงนกศพมาเยือนได้ตรงเวลากับช่วงเวลาอันแสนเลวร้ายซึ่งทำให้เขาปวดหัวมาก

ทุกคนเริ่มวิตก

จากนั้นเจ้าหญิงอาร์เซนอลก็ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้และพูดกับกรุงธนด้วยน้ำเสียงสดใสดังก้องว่า “อย่าตกใจ!! ทีมแพทย์ก็จงตั้งใจช่วยพี่เหมยซีต่อไป“

“ครับผม“สมาชิกทีมแพทย์ขานตอบทันที

เจ้าหญิงอาร์เซนอลมองไปที่ราฟเฟิล “ราฟเฟิลรีบรักษาพี่สอง ทุกคนช่วยกันอุ้มพี่สองไปห้องแพทย์!“

“ครับผม!“ชายร่างกายกำยำรีบอุ้มพี่สองไปที่ห้องแพทย์ภายใต้การนำของราฟเฟิล

ความสงบของเจ้าหญิงอาร์เซนอลช่วยปลอบประโลมฝูงชนที่พลุกพล่าน ทุกคนที่เคยรู้สึกไม่สบายใจก็ใจเย็นลง ความมั่นคงของอาร์เซนอลทำให้ชาวเมืองโนอาห์รู้สึกถึงความปลอดภัยที่พวกเขาต้องการ

ผู้อาวุโสอลูฟาที่นั่งอยู่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ฉันมองเจ้าหญิงอาร์เซนอลด้วยความชื่นชม ตอนแรกฉันตื่นตระหนกมากที่พี่สองเลือดไหล แต่เจ้าหญิงอาร์เซนอลก็สามารถทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดกลับคืนสู่ความสงบได้ในเวลาเดียวกัน สมแล้วกับที่เธอได้รับฐานะเจ้าหญิงแห่งเมืองโนอาห์ ผู้นำแห่งเมืองโนอาห์

“ทีมดีอาร์กับกองกำลังสอดแนม!!“เจ้าหญิงอาร์เซนอลมองมาที่พวกเรา

“รับทราบ!!“พี่สาวเช่อชื่อและลุงเมสันลุกขึ้นยืนแทบจะพร้อมกัน พีมีอาและเสวี่ยกี๋ก็คอยยืนอยู่ด้านหลังพี่เช่อชื่อ ขณะที่ไคและคนอื่นๆก็รีบกระโดดลงมาจากชั้น 2 เรื่องมารวมตัวกับแฮรี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังลุงเมสัน

อาร์เซนอลมองลงมาที่เราขณะที่เธอยืนอยู่บนเก้าอี้ “จำไว้! จับตามองนกศพให้ดีแล้วก็แก้ไขไปตามสถานการณ์“

“รับทราบ!! ทุกคนเตรียมตัว!!“พี่เช่อชื่อรีบหันกลับมามองฉัน “หลัวปิง เธอมีประสบการณ์กับการเผชิญหน้ากับนกศพ ตามเรามา!!“

“รับทราบ!!“ฉันเดินทางพี่สาวเช่อชื่อและลุงเมสันอย่างใกล้ชิด

“หลัวปิง!” เจ้าหญิงอาร์เซนอลเรียกและฉันก็หันกลับไป เธอกระโดดลงจากเก้าอี้ กระโปรงชุดของเธอพลิ้วไหวขณะที่เธอลงถึงพื้น เธอมองมาที่ฉันอย่างจริงจังเธอพูดว่า “ระวังตัวด้วย! พี่สองมีนิสัยเหมือนมนุษย์มากเพราะว่าเธอกำลังท้อง แต่นกศพผู้ชายล้วนดุร้ายกว่า! เธอจะต้องระมัดระวังให้ดี“

ฉันพยักหน้าด้วยความยินดีและรีบเดินไปที่ทางออกพร้อมกับคนอื่นๆ

ซานจิตรและผู้คุมคนอื่นกำลังปฏิบัติหน้าที่เฝ้ายามอยู่ภายนอกเมืองโนอาห์ ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในเมืองโนอาห์ พวกเขาจะต้องปฏิบัติหน้าที่ต่อและไม่สามารถออกจากตำแหน่งได้โดยไม่ได้รับคำสั่งใดๆ มันคือวินัยของกองทัพ มิฉะนั้นจะไม่มีใครส่งเสียงเตือนเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรู เมืองโนอาห์ทั้งเมืองก็จะจมอยู่กับภัยอันตราย

นกศพถือว่าเป็นภัยคุกคามอย่างหนึ่ง พวกมันจะเข้าโจมตีเมืองต่างๆที่บินผ่านและปล้นสะดมทรัพยากรที่พวกมันจำเป็น ต่างจากมนุษย์ตรงที่เอาแต่กินอาหารไม่ทำอะไรเลย ในความเป็นจริง ไม่ใช่แค่คนของเมืองภูติคราสเท่านั้นที่มีความเหี้ยมโหด – ยังมีคนอีกมากมายที่คอยเดินทางออกปล้น เร่ร่อนเพื่อเอาชีวิตรอด

พวกเราวิ่งออกมาจากเมืองโนอาห์และยืนอยู่ที่ประตูเมือง สายลมกรรโชกปะทะเข้าที่ใบหน้า กลิ่นเหม็นเปรี้ยวไปทั่วอากาศ ฝนกำลังจะตก กลิ่นของดินจึงตลบอบอวล แต่ว่ากลิ่นนั้นไม่ใช่ดินแต่เป็นกลิ่นเหม็นของกรด

เมฆครึ้มกำลังก่อตัวบนหัวของพวกเรา ในบางครั้งฟ้าก็กระพริบแสงวาบ ฟาดลงมาที่พื้น สายฟ้าก่อตัวเป็นรูปร่างกิ่งก้านไม้ปล่อยประกายไฟสู้กับท้องฟ้ามึด

พายุกำลังมา!!

“ทุกคนกระจายตัว!!“ตามคำสั่งของลุงเมสัน สมาชิกในทีมทั้งหมดก็แยกกระจายตัวไปยังประตูทั้ง 2 ด้าน โจอี้กระโดดขึ้นไปบนประตูเมืองเพื่อยืนอยู่ในจุดยุทธศาสตร์ที่ดีที่สุด

แฮรี่และฉันรีบวิ่งขึ้นไปบุญจุดสูงสุดของประตูเมืองเพื่อสำรวจพื้นที่ห่างไกล

เสวี่ยกี๋และพี่มีอายืนอยู่ตรงหน้าทุกคน พี่มีอายืนกอดอกในขณะที่เสวี่ยกี๋ก็ยังคงยืนเงียบ ทั้งสองคนยืนอยู่ท่ามกลางสายลมที่พักสะบัดผมไปตามทางลม ฉันอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นเพราะฉันยังไม่เคยเห็นพลังของเสวี่ยกี๋

เสี่ยวหญิงยืนอยู่ที่ประตูเมืองพร้อมกับเซี่ยที่ไม่สามารถควบคุมพลังของตัวเองได้ แม้ว่าฉันจะยังไม่เคยเห็นเธอใช้พลัง แต่พลังของเสี่ยวหญิงก็น่าจะไม่ใช่พลังที่ใช้ในการจู่โจม

เฉียนลี่บอกว่านกศพยังคงอยู่ห่างไกลจากจุดที่เรายืน เนื่องจากเฉียนลี่มีตาทิพย์ เขาจึงรับรู้ถึงเหตุการณ์ฉุกเฉินได้ล่วงหน้า ทำให้เหมือนโนอาห์รู้เหตุการณ์ล่วงหน้า ส่งผลให้ลุงเมสันและพี่เช่อชื่อมีเวลามากพอจะได้เตรียมตัว

โลกทั้งใบกลายเป็นความเงียบงันเช่นเดียวกับความเงียบสงบก่อนเกิดพายุ อากาศยังคงนิ่งราวกับว่าออกซิเจนถูกจับตัวเป็นน้ำแข็ง อัดแน่นหายใจไม่ออก ความกดอากาศที่เปลี่ยนแปลงทำให้รู้สึกอบอ้าว พายุกำลังมาและสายฟ้าสีทองทำให้ผู้คนหวาดกลัว

เหตุใดนกศพถึงได้บินฝ่าสภาพอากาศเช่นนี้? โดยปกติแล้วนกศพจะไม่อพยพในช่วงเกิดพายุ

บางที……? พวกมันเดินทางมาที่นี่ก็เพราะพี่สอง?

*ครึ้นนนน* เสียงฟ้าร้องทุ้มต่ำดังก้องมาจากระยะไกลสร้างความกังวลแต่ก็แฝงไปด้วยความดีใจ พายุจะทำให้เกิดฝนตกชุก และแหล่งน้ำหลักของเมืองโนอาห์ก็มาจากน้ำฝน

*ครึ้น*ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงฟ้าร้อง แต่เป็นเสียงเครื่องจักรทำงาน พื้นใต้เท้าของฉันสั่นเบา ฉันมองไปรอบๆและเห็นแผ่นสีดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือทีละแผ่น สายฟ้าสีทองเข้าใกล้มากขึ้น ทันใดนั้นกระดานแผ่นขนาดใหญ่เกาะตัวกันเป็นแถวเรียงกันเป็นกำแพง เอ็งทำมุม 60 องศา สร้างทางลาดยาว เพื่อกักเก็บน้ำฝนเข้าสู่อ่างน้ำให้ได้มากที่สุด