เล่มที่ 2 ตอนที่ 32(บทที่ 87) – ขุมทรัพย์ของพระเจ้า

ขณะที่ริบบิ้นแสงสีฟ้าเคลื่อนตัวเข้าหาฉัน ฉันก็ยื่นนิ้วมือขวาออกไปเพื่อทักทาย เมื่อวานสัมผัสกับปลายนิ้วของฉัน มันก็เกิดแรงกับเพื่อนเราบอกว่ามีบางอย่างกำลังเขย่าพวกมันให้แสงสีฟ้ากระจายไปทั่ว

ทันใดนั้น กำแพงแสงที่อยู่ข้างหน้าของฉันก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สลายกลายเป็นจุดสีฟ้า ชุดแสงทั้งหมดเชื่อมต่อกัน ตกลงมาเหมือนเม็ดสาคู

จุดสีฟ้าเริ่มแยกออกจากผนังแสงลอยมาที่มือของฉัน ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังไหลเข้ามาในตัวฉัน ด้วยความตกใจกับจำนวนมหาศาล ฉันจะรีบถอยหลังและถอนมือขวากลับมา ริบบิ้นแสงสีฟ้าที่แตกออกจากผนัง เกิดเป็นช่องว่าง ฉันหายจากอาการตกใจอย่างค่อยเป็นค่อยไป กลับมาสู่โลกความจริง

จุดแสงสีฟ้าที่ฉันดึงออกมา ไหลเข้าสู่ผิวหนังของฉันอย่างรวดเร็ว ทำให้มือของฉันเริ่มส่องแสงสว่าง ฉันรีบดึงแขนเสื้อของฉันลง เพื่อจะได้เห็นแขนทั้งสองข้างเปล่งประกายแสงสีฟ้าเต็มตา!! ฉันกลายเป็นแท่งเรืองแสงแล้ว!!

ฉันรู้สึกประหลาดใจแต่ก็ตื่นเต้น ฉันเริ่มหัวเราะแล้วหันกลับหลังวิ่งเข้าไปในเมืองร้าง “มังกรน้ำแข็ง!! ไปกันเถอะ!! ไปหานมผงกัน!!“ฉันวิ่งไปข้างหน้า โดยมีมังกรน้ำแข็งบินตามหลัง ” ได้เลย ว่าแต่ทำไมเราถึงไม่บินไปแทนล่ะ?” ห้องโดยสารมังกรน้ำแข็ง แยกตัวออกจากห้องเก็บของลงจอดตรงหน้าของฉัน มันกลายเป็นเครื่องบินขนาดเล็ก คล้ายกับกระสวยหลบหนีที่ฉันคุ้นเคย

ฉันมองมันด้วยความประหลาดใจ มันน่าสนใจมาก ยานอวกาศของราฟเฟิลก็สามารถแยกตัวออกจากกันได้ ทั้งยังสามารถประกอบร่างกลับคืนได้ตามต้องการ มันสารพัดประโยชน์จริงๆ!!

เมื่อฝาครอบเครื่องบินเปิดออก ฉันก็รีบกระโดดเข้าไปนั่ง จากนั้นมังกรน้ำแข็งก็สตาร์ทเครื่องยนต์บินขึ้นฟ้า ทิ้งห้องเก็บของขนาดใหญ่เอาไว้ข้างหลัง วางนิ่งอยู่กับพื้นเหมือนรังไหมขนาดยักษ์

“แล้วเราจะเก็บของที่เราเจอ ในตู้เก็บของได้อย่างไร?”ฉันถามด้วยความสงสัย

“ตู้เก็บของของเราก็มีพลังงานสำรอง หากว่าเราเจอทรัพยากร มันก็จะบินตามมา เพื่อเป็นการประหยัดพลัง พวกเราจะจอดมันทิ้งเอาไว้ตรงนั้นชั่วคราว“

“สุดยอด!! มังกรน้ำแข็ง!! นายสุดยอดมาก!!“

“ขอบคุณสำหรับคำชม“มังกรน้ำแข็งโค้งคำนับอย่างสุภาพ “มันคือการออกแบบที่ไร้ที่ติของราฟเฟิล” เหมือนว่ามังกรน้ำแข็งจะชอบราฟเฟิลมาก

ฉันกระพริบตามองเขา “โอ้ แล้วอย่าปล่อยให้แฮรี่กับราฟเฟิลเข้ามากวนฉัน นายจะสามารถเชื่อมต่อกับพวกเขาได้ก็ต่อเมื่อฉันอยากจะคุยกับพวกเขา“

“ผมเข้าใจครับ“มังกรน้ำแข็งยิ้ม “พวกเขายังคงเห็นภาพเหตุการณ์ แต่พวกเขาคุยกับเธอไม่ได้ เพื่อคำนึงถึงความปลอดภัยของเธอ ภาพเหตุการณ์จะไม่ถูกปิด“

มังกรน้ำแข็งสุดยอดมาก!! เขาคือเพื่อนร่วมทีมที่ดีที่สุด!!

ฉันขับมังกรน้ำแข็งบินไปรอบๆตึกสูง อาคารเหล่านี้พันติดกับเถาวัลย์จนกลายเป็นหนึ่งเดียว ฉันบอกไม่ได้เลยว่าเถาวัลย์พึ่งพาอาคาร หรือว่าอาคารพึ่งพาเถาวัลย์ไม่ให้ถล่ม

“หน่วยสอดแนมเจอบางอย่าง“มังกรน้ำแข็งดึงภาพจากหุ่นยนต์สอดแนมมาแสดงให้เห็นถึงภายนอกอาคารไททาเนียม ฉันมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน อย่างไรก็ตาม เมื่อหุ่นยนต์สอดแนมทำการสแกน ฉันก็มองเห็นชั้นวาง!! ชั้นวางที่เต็มไปด้วยของ!!

“ตรวจพบอาหาร! ตรวจพบอาหาร!“หุ่นยนต์สอดแนมรายงาน!!

“เยี่ยมมาก!“ฉันพูดด้วยความตื่นเต้น จนไม่เหลือท่าทีสงบนิ่ง ฉันเชื่อว่าราฟเฟิลและแฮรีจะต้องมีอาการเดียวกับฉัน ฉันเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่ “แฮรี่! ราฟเฟิล! นายเห็นไหม? มันคืออาหาร!! มันคืออาหาร มังกรน้ำแข็ง!! ไปกันเถอะ!!“

“ครับคุณผู้หญิง!“มังกรน้ำแข็งเร่งความเร็ว เราเคลื่อนที่ผ่านอาคารต่างๆมุ่งหน้าตรงสู่อาคารที่เต็มไปด้วยอาหาร พวกเราเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งมันมาอยู่ตรงหน้า!

มันคือตึกระฟ้าที่สูงมาก ส่วนโค้งของตัวตึกสง่างามราวกับหญิงสาวที่กำลังหวีผมริมแม่น้ำ

มังกรน้ำแข็งชะลอความเร็ว ก่อนจะลงจอดบนสะพานลอยฟ้าที่อยู่ระหว่างอาคารทั้งสองหลัง สะพานลอยฟ้าเกิดรอยแตกเพราะเถาวัลย์ โชคดีที่มันไม่ต้องค้ำจุนสิ่งใด ต่อให้หลังคาพังมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ฉันกระโดดออกจากมังกรน้ำแข็งได้ยืนอยู่บนเถาวัลย์หนา ที่รูบนผนังตรงหน้าของฉัน มีกิ่งไม้หนาแทงทะลุเข้าสู่ตัวอาคาร ทำให้เกิดรอยแตกที่กระจก กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันคือหนึ่งในเส้นทางที่ช่วยให้ฉันได้เข้าไปในอาคาร

ฉันเดินเข้าไปในอาคารอย่างระมัดระวัง รองเท้าของฉันค่อนข้างลื่นเมื่ออยู่บนตัวเถาวัลย์ ฉันคลานเข้าสู่รอยแตก ภายในมืดมาก หน้าต่างกระจกโดยรอบถูกคลุมไปด้วยแผ่นหนาทึบไม่ยอมให้แสงแดดลอดผ่าน ในความมืดฉันมองเห็นชั้นวางพร่ามัว “มังกรน้ำแข็ง ฉันต้องการแสงสว่าง เหมือนว่าหน้าต่างทั้งหมดจะถูกปิดตาย ทำให้ข้างในไม่มีแสงสว่างเลย“

“มันคือระบบความปลอดภัย หลังจากเกิดการระเบิด ตัวอาคารจะเปิดใช้งานระบบความปลอดภัย โดยการเรียกเกราะป้องกันปิดผนึกทั้งตัวอาคาร ผมสามารถส่องแสงนำทางให้คุณได้“มังกรน้ำแข็งเดินเครื่องและบินไปทางขวา

ก่อนที่ฉันจะได้ถามว่าเขาคิดจะทำอะไร แสงพุ่งออกมาจากด้านหน้ายานกระทบกระจกไททาเนียม *ครึ้น* แรงระเบิดทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ ฉันมองดูฉันเกราะหนาและกระจกที่อยู่ด้านหลังแตกเป็นเสี่ยงๆ สะท้อนแสงระยิบระยับในอากาศ จากนั้นแสงแดดก็สาดส่องเข้ามาภายใน ทำให้ทั่วทั้งพื้นที่สว่าง ฝุ่นที่เกาะอยู่บนพื้นมานาน ก็ลอยขึ้นมาเต้นรำท่ามกลางแสงแดด

*เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!* กระจกหน้าต่างไปออกเป็นเสี่ยงราวกับเสียงซิมโฟนี! แสงแดดทยอยผ่านกระจกที่แตกที่ระบายต่อหน้าต่อตาฉัน

สิ่งที่วางอยู่บนชั้นวางปรากฏให้เห็นผ่านแสง มันคืออาหาร!! อาหาร!! ทุกอย่างคืออาหาร!

ฉันไม่สนใจฝุ่นที่เกาะ ขณะที่วิ่งเข้าไปหาเหมือนผีหิวโหย ฉันหยิบของที่อยู่บนชั้นวาง เปิดห่อแล้วใส่เข้าปากของฉันโดยไม่รีรอ!! มันคือเนื้อแห้ง! มันคือเนื้อแห้ง!

ฉันเกือบจะร้องไห้ ในที่สุดก็ได้กินอาหารที่มีรสชาติสักที

ฉันสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่เพื่อสงบสติ จึงทำให้หายใจเอาฝุ่นเข้าไปเต็มจมูกเต็มปาก *แอ่มม* ฉันจามอย่างรุนแรงเพราะสำลักฝุ่น

ในโลกของฉัน เนื้อแห้งเป็นสิ่งน่าเบื่อ แต่ในโลกนี้มันคือสวรรค์ ฉันอยู่ในโลกที่ไม่มีเนื้อสัตว์ ไม่มีหมู ฉันจึงรู้ว่าเนื้อแห้งมันอร่อยและมีค่าเพียงใด

ตัวอาคารปิดผนึกเป็นอย่างดี ด้านในจึงมีฝุ่นไม่มาก ฉันยังมองเห็นสินค้าที่ถูกจัดวางอยู่บนชั้นวางได้อย่างชัดเจน พวกมันเปื้อนคราบฝุ่นแค่เพียงเล็กน้อย

ฉันกินเนื้อแห้งที่อยู่ในมือฉันจนหมด พลังงานชีวิตของฉันถูกเติมจนเต็ม ฉันต้องระงับอารมณ์เพราะยังมีภารกิจที่ต้องทำ ภารกิจต้องมาก่อน ฉันต้องตามหานมผง!

นมผง! นมผง! นมผง!

ฉันเห็นรูปทารกขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือ! ฉันรีบวิ่งไปทางนั้น มันคือซูเปอร์มาร์เก็ต ฉันนึกภาพออกเลยว่าราฟเฟิลส์กับแฮร์รี่จะตื่นเต้นขนาดไหนที่ได้เห็นสิ่งนี้! มันคือแหล่งขุมทรัพย์!