เล่มที่ 2 ตอนที่ 13 – นกศพเตรียมรบ

“เมืองโนอาห์กำลังเตรียมกับเก็บน้ำ เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นทุกครั้งที่ฝนตก“แฮรี่พูดว่าเขาสังเกตเห็นว่าฉันแสดงสีหน้าแปลกใจ

สภาพอากาศกำลังปั่นป่วน เกิดฟ้าแลบในที่ห่างไกลซึ่งเหมือนเป็นลางบอกว่าพายุกำลังมา การมาของพายุก็คือการนำพาน้ำอันมีค่ามาให้เมืองโนอาห์ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันออกไปเดินรอบๆชายแดนเมืองโนอาห์ ฉันไม่เจอแหล่งน้ำเลยแม้แต่อย่างเดียว ดังนั้น ทรัพยากรน้ำที่ใช้ในเมืองโนอาห์จึงต้องมาจากท้องฟ้าด้านบนเท่านั้น และท้องฟ้าก็เป็นสิ่งที่เรากำหนดไม่ได้ เราจึงต้องใช้ประโยชน์สูงสุดจากฝนที่ตกคือการเติมอ่างน้ำให้เต็ม

นี่ขนาดมากแล้วตั้งแต่ฉันมาถึงเมืองโนอาห์ ฉันยังไม่เห็นฝนเลยแม้แต่หยดเดียว ฉันคิดเสมอว่าเมืองโนอาห์จะต้องอาศัยอ่างเก็บน้ำ แล้วอ่างเก็บน้ำนั้นมันเพียงพอสำหรับคน 200 คนที่ใช้ทั้งดื่มและประกอบอาหารได้อย่างไร?

“อย่างไรก็ตาม น้ำที่ได้มาก็ไม่สะอาด มันต้องผ่านขั้นตอนการทำความสะอาดที่แสนยืดยาวก่อน“แฮรี่ทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ “น้ำที่ได้มาใช้ซักผ้าไม่ได้ด้วยซ้ำ เมื่อยานอวกาศของเธอพร้อม ก็เอาไปหาแหล่งน้ำสะอาดกันเถอะ!!“แฮรี่จ้องมองขอบฟ้าอันแสนไกลโพ้น ผ่านฟ้าแลบฟ้าร้อง เมฆดำที่ปกคลุมเหมือนนรก แต่สีหน้าของเขากับเหมือนเห็นความหวัง

“ถามเฉียนลี่ พวกนกศพหายไปไหน?”เสียงของพี่สาวเช่อชื่อดังมาจากด้านล่าง

ซานจิตเอามือขวาแนบที่หู ดูเหมือนเขาจะสื่อสารกับเฉียนลี่ จากนั้นก็รายงานว่า “รายงาน เฉียนลี่บอกว่าเขามองไม่เห็นพวกมันอีกแล้ว“

มองไม่เห็น? เขาหมายถึงอะไร? ฉันมองทุกคนด้วยความสงสัย บุคคลที่มีความลึกลับที่สุดในเมืองโนอาห์ก็คือเฉียนลี่ ซึ่งเหมือนว่าเขาเองก็จะไม่ได้อยู่ในเมือง บางครั้งฉันก็อยากจะเห็นเฉียนลี่ด้วยตาของฉันเอง เพียงแต่ฉันก็มีหน้าที่ที่ต้องทำ ไม่เพียงแค่การฝึกฝนตัวเอง ฉันยังต้องฝึกฝนคนอื่น

นอกจากนี้ฉันคงไม่สามารถทำตัวเป็นสายสืบที่แอบไปสอดแนมเฉียนลี่ได้ ฉันคงจะรู้สึกโง่ถ้าทำแบบนั้น

แต่ในฐานะผู้มีญาณทิพย์ และเป็นคนแรกที่มองเห็นกลุ่มนกศพ เขาคงจะไม่คิดตามพวกมันไปใช่ไหม? เขาคือดวงตาแห่งเมืองโนอาห์ ฉันเชื่อว่าเขาคงจะประจำตำแหน่งและปฏิบัติตามหน้าที่อย่างเคร่งครัด มิฉะนั้น เขาก็จะหมดความน่าเชื่อถือ

แล้วที่เขาบอกว่าเขามองไม่เห็นมันคืออะไร? นกศพบินจากไป?

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของพี่สาวเช่อชื่อและลุงเมสันกลับดูวิตกจริตมากขึ้นเมื่อได้รับรายงานจากซานจิต ทั้งสองสบตากันและมองไปที่คนอื่น “ทุกคน เตรียมระวังตัว ฝูงนกศพจะบินมาถึงที่นี่ในเร็วๆนี้“

ฉันตกใจ ซานจิตบอกว่าเฉียนลี่มองไม่เห็นฝูงนกศพ แล้วทำไมพี่สาวเช่อชื่อกับลุงเมสันถึงบอกว่าพวกมันกำลังมา!!

“พวกมันอยู่ที่นี่แล้ว!!“แฮรี่พูดด้วยน้ำเสียงเข้ม ดวงตาของเขาขยายกว้างด้วยความตึงเครียด สายตาของเขาจับจ้องไปข้างหน้าเหมือนคมมีดที่เสียดแทงอากาศ

โจอี้เฉลยข้อออกไปมองทางทิศเหนืออย่างใจจดใจจ่อ

ฉันมองตามแฮรี่ไปทางทิศเหนือ ร่างกายของฉันแข็งทื่อกับสิ่งที่ได้เห็น ฉันมองเห็นนี่มืดครึ้มพุ่งตรงเข้ามาหาพวกเราอย่างชัดเจน จากเส้นขอบฟ้าสีแดง!! พวกมันกำลังแข่งกับพายุเพื่อให้มาถึงพวกเราก่อนฟ้าจะถล่ม

ปังงงง!! พวกมันวิ่งออกจากจุดเริ่มต้นหลังจากเสียงฟ้าร้อง ฉันเห็นพวกมันพุ่งตรงมาด้วยความเร็วปานแสง ความเร็วในการเดินทางของพวกมันน่าทึ่งมากจริงๆ

“ทุกคนระวัง!!“พี่สาวเช่อชื่อออกคำสั่งให้ทุกคนเตรียมพร้อม

ขณะเดียวกันลุงเมสันก็ออกคำสั่ง วิลเลี่ยมและไครีบไปยืนด้านข้างพี่สาวเช่อชื่อและเสวี่ยกี๋ที่อยู่แนวหน้า จากนั้นบิล มอสซี่และมูริมก็คอยยืนเป็นกำแพงแนวที่สอง โจอี้ แฮรี่และฉันยังคงอยู่เหนือประตูเมือง เสี่ยวหญิงและเซียยืนอยู่ด้านหลังประตูด้วยความประหม่าราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่ง

เมื่อมองไปยังนกศพที่ดินอยู่ใกล้ๆ ฉันก็ยังคงสับสน เห็นได้ชัดว่าพวกมันมองเห็นได้แม้จะใช้ตาเปล่า แล้วทำไมเฉียนลี่ผู้มีตาทิพย์ถึงมองไม่เห็นพวกมัน?

อย่างไรก็ตาม นี่ก็ไม่ใช่เวลาสมควรที่จะต้องมานั่งขบคิด เพราะว่าฝูงนกศพบินตรงมาหาฉัน!!

นกศพพุ่งตรงมาหาพวกเราท่ามกลางสายฟ้าแลบ ถล่มลงจากท้องฟ้าป่านกลุ่มเอลฟ์ที่ปฏิบัติการในยามค่ำคืน!!

อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่ได้ยินมาแบบไม่เป็นระเบียบ พวกมันพุ่งตรงมาจำนวน 7 คนโดยจัดขบวนในรูปตัววี ปังง!! ปังง!! ปังง!! ปังง!! พวกมันพุ่งลงสู่พื้นสร้างแรงกระแทกที่หนักหน่วง กลายเป็นขบวนรูปสามเหลี่ยมคล้ายกองเรือที่ฝึกฝนมาอย่างดี!! โลกทั้งใบเงียบสงัดอย่างเฉียบพลัน!!

*ฮูกกกกกกก* นกศพที่อยู่แถวแรกร้องโหยหวนมาที่พวกเรา

พวกมันดูไม่เหมือนพี่สอง พวกมันหัวโล้น ดวงตาปูดโปนเฉียบคมและยาวกว่าพี่สอง นอกจากนี้ ตัวของพวกมันก็ใหญ่กว่าพี่สองมาก หากประมาณจากสายตาเรียกว่าสูงเกือบ 3 เมตร เมื่อพวกมันยืนอยู่ด้วยกัน กลิ่นอายแห่งความกดขี่และคุกคามก็ยิ่งรุนแรง!! โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับฉากหลังสภาพอากาศปั่นป่วน พวกมันเหมือนปีศาจจากนรก ในสายฟ้าแลบ ดวงตาสีขาวของพวกมันสะท้อนเป็นแสงสีแดง

*ฮูกกกกก* พวกมันเริ่มร้องโหยหวนอีกครั้ง จากนั้นก็ใช้กรงเล็บแทงลงที่พื้นราวกับว่าแสดงพลังข่มขู่พวกเรา นกศพทุกตนพร้อมจะพุ่งเข้ามาฉีกกระชากพวกเราหากได้รับคำสั่ง

“ให้ผมทำเอง“บิลก้าวออกมาข้างหน้าจากแนวป้องกันที่ 2 ทุกคนมองไปที่เขาทันทีด้วยความวิตกกังวล สีหน้าการแสดงออกของลุงเมสันดูเกินจริงมากที่สุด แต่เขาก็สงบลงเมื่อเห็นพี่สาวเช่อชื่อมองมาที่เขา

ทันใดนั้นเสวี่ยกี๋ก็ผายมือออกไปขวางบิล บิลมองเธอซึ่งเธอก็มองเขากลับไปด้วยสายตาที่เย็นชา

“ถอยกลับไป!“พี่สาวแคนน่อลมีอาผลักบิลออกไปอย่างไม่ใยดี “อยากจะอ้วก ถ้าหากพวกเราอ้วกแตกกันหมด แล้วจะเหลือใครเข้าสู้กับนกศพหล่ะ?”

ใบหน้าของบิลมืดมน จากนั้นวิลเลี่ยมก็ดึงเขากลับมาแล้วพูดว่า “นายมีพลังมากเกินไป ด้วยจำนวนของพวกเรา การรับมือเรื่องนี้ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก“

บิลหันหลังกลับด้วยความเศร้าโศก เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าทุกคนกำลัง “กลัว” ต่อขุมพลังที่อยู่ข้างหน้า

ในขณะที่โจอี้ แฮรี่และฉันยังคงยืนอยู่ที่ประตูเมือง สายตาของพวกเรานั้นมองเห็นมุมกว้างกว่าคนอื่น แถวของนกศพที่บินลงสู่เบื้องล่างไม่ต่างอะไรจากกองทัพที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี พวกมันยืนกันเป็นรูปแบบ ฉันสังเกตว่านกที่บินอยู่แถวหน้าดูแตกต่างจากที่อยู่ด้านหลัง

นกศพที่อยู่ในแถวแรกๆมีขนาดใหญ่กว่า ทั้งด้านกล้ามเนื้อ โดยเฉพาะกรงเล็บ มันคมกว่าของพีสอง

ในทางกลับกัน พวกที่อยู่ด้านหลังดูตัวเล็ก ทว่าหางของพวกมันยาวและตั้งตรงเหมือนคันธนูที่ยืดออก

นกศพที่อยู่ในแถวท้ายสุดมีปีกขนาดใหญ่ พวกมันกางออกกว้างกลายเป็นโล่เหมือนกำลังปกป้องใครบางคน

*ฮูกกกกก* ทันใดนั้น ก็มีเสียงหอนยาวจากด้านหลังโล่ ศพบินในแถวแรกพุ่งเข้าใส่เราทันที! พวกมันกระโจนขึ้นไปในอากาศและแทงกรงเล็บอันแหลมคมเข้าใส่มนุษย์ที่มีขนาดเล็กกว่ามากอย่างไร้ความปราณี!