Regressor Instruction Manual 55 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (4)
ตอนที่ 55 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (4)
ด้วยเหตุผลบางอย่าง แค่นึกถึงสถานการณ์ก่อนหน้าก็ทําให้ร่างกายของฉันสั่นไหว ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันก็พบว่ามันยากที่จะเข้าใจ
‘ฉันไม่ผิด’
แน่นอน…เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องช่วยเหลือผู้คน
‘เขาไม่รู้อะไรเลย’
ไม่มีใครอาศัยอยู่ในสลัม เพียงเพราะเขาต้องการหรือเลือกมัน คนเหล่านี้ต่างมีเรื่องน่าเศร้าของตัวเอง
บางคนไม่ได้รับการติดต่อจากกิลด์หรือแคลน ขณะที่คนอื่น ๆ กลายเป็นคนพิการจากการต่อสู้ในอดีต บางคนถูกขับออกไปตามท้องถนน เนื่องจากสมาชิกในครอบครัวป่วย ขณะที่คนอื่น ๆ หางานทําไม่ได้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง สังคมได้พาพวกเขามายังสถานที่แห่งนี้
อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลินเดลไม่สิทั้งทวีปนี้ผิด
นี่คือสังคมที่ไม่ดูแลคนอ่อนแอมันเป็นชุมชนที่เห็นแก่ตัว แม้พวกเขาสัญญาว่าจะให้สวัสดิการที่ดีแก่พลเมืองส่วนใหญ่ แต่คนยากจนกลับไม่ได้รับอะไร
ในทวีปนี้ซึ่งผู้คนทํางานเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น ใครบางคนต้องก้าวออกมา
“มันจะอันตราย”
“ไม่ค่ะ มันจะไม่เป็นอันตราย”
“อืม…ในฐานะนักบวช คุณมีอิสระในการเลือกวิธีคิด อย่างไรก็ตามจะเป็นการดีกว่า หากมีอุปกรณ์เพื่อเพิ่มความปลอดภัย ผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นที่ไหนและเมื่อไหร่”
” ทําไมคุณคิดแบบนั้น?”
“ผมก็อยากถามว่า ทําไมคุณถึงคิดแบบนั้นเหมือนกัน?”
“เหตุผลที่คุณไม่เข้าใจฉัน ก็เพราะคุณมองพวกเขาไม่ถูกต้อง”
“คําตอบของผมก็เหมือนกัน แต่เป็นตัวคุณเองที่มองพวกเขาไม่ถูกต้อง ไม่ใช่แค่คนที่ยากจนที่ต้องการความช่วยเหลือ ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือคือผู้ที่พยายามลุกขึ้น ไม่ใช่พวกที่ยอมแพ้และยืนอยู่กับที่”
“ฉันไม่อยากได้ยินคําพูดแบบนั้นอีก”
“ครับ ครับ ผมจะหยุด”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไปตามที่คุณบอก ฉันต้องการให้คุณรักษาสิ่งที่สัญญาไว้”
“ได้สิครับ ลาก่อน”
มันไม่คุ้มค่าที่จะตอบ ถึงแม้ฉันจะยอมรับข้อเสนอของเขาและทําหน้าที่เป็นหนึ่งในคนของสลัม แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ฉันไม่จําเป็นต้องตอบสนองต่อข้อเสนอแบบนี้ด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามฉันมีเหตุผลว่าทําไมฉันถึงยอมเข้ามาในสลัมเพียงลําพัง
‘ฉันไม่ผิด’
ฉันอยากจะพิสูจน์ให้ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าเขาคิดผิด มีความแตกต่างอย่างแน่นอนระหว่างการดูจากระยะไกลกับการใช้ชีวิตร่วมกับพวกเขา
มีสามีภรรยาชราคู่หนึ่งที่ขอบคุณฉัน ในขณะที่ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือและยังมีเด็กตัวเล็ก ๆ เอาดอกไม้มาให้เพื่อตอบแทนความช่วยเหลือของฉัน
ฉันได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้สัมผัส มาตลอดสองปี
ในขณะที่ฉันก้าวไปข้างหน้า ฉันรู้สึกได้ว่าบรรยากาศเริ่มมืดมนอย่างช้า ๆ
เกิดอะไรขึ้น? ฉันมักจะเดินไปตามถนนเหล่านี้และคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างต่างออกไป
มันเป็นช่วงเวลาในการรับประทานอาหารของวัน แต่ไม่มีใครอยู่ตามท้องถนนที่แห่งนี้ยังคงเหมือนเดิมเสมอ
ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อันคุ้นเคยของสลัม แต่ฉันก็ปรับตัวเข้ากับมันได้นานแล้ว มันจึงไม่ทําให้ฉันรําคาญอีกต่อไป ขณะที่เดินไปรอบ ๆ ผู้คนที่ทําอะไรไม่ถูกเมื่อฉัน เคยช่วยเหลือมาตลอดก็เข้ามาในสายตา บางคนกําลังคุยกันและส่วนที่เหลือก็มองไปรอบ ๆ
คนที่ดูแลลูก ๆ ของพวกเขาสบตาฉัน เช่นเดียวกับคนรักที่เดินกอดไปด้วยกัน
อย่างน้อยชายคนนี้ก็ถูกต้องในแง่มุมหนึ่ง ที่นี่ยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่ แม้ว่าจะไม่มีสิ่งอํานวยความสะดวก ไม่มีร้านอาหารที่เหมาะสมและไม่มีบ้านที่ดี
‘ดี’
เมื่อฉันก้าวเข้าไปข้างหน้าอีกเล็กน้อย ผู้คนจํานวนมากก็จับจ้องมาที่ฉัน
‘นี่คือลานกว้าง…’
ไม่สามารถถือเป็นสี่เหลี่ยมนี้ว่าเป็นลานกว้างที่เหมาะสมได้ มันเป็นสนามที่ว่างเปล่าโดยไม่มีอะไรเลย จนถูกเรียกว่าลานกว้าง เพราะมันเป็นสถานที่ที่ผู้คนมักมารวมตัวกัน ตามธรรมชาติ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือพื้นที่ที่คนจนใช้เป็นที่พักพิงของพวกเขา
ในขณะที่ฉันนั่งอยู่ด้านหนึ่งอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าอันคุ้นเคยก็สบตาฉัน
นี่คือหนึ่งในผู้ชายที่ชายคนนั้นจ้างมา
ฉันไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงมาที่นี่ เขาควรจะทํางาน แต่บางทีอาจมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น
เมื่อฉันมองไปรอบ ๆ เสียงก็ดังเข้ามาในหู
“คิม! ทําไมวันนี้แกไม่ออกไปข้างนอก”
“ใช่ ทําไมแกไม่ทําล่ะ”
“เพราะผู้ชายคนที่จ้างฉัน…”
“อ่า ฉันเข้าใจ”
“ถ้าอย่างนั้น…”
“มันเป็นเรื่องยุ่งยากมาก แม้เป็นเพียงก้อนหินที่ต้องย้าย แต่ฉันรู้สึกว่ามันไม่เหมาะกับฉัน”
“อะไรนะ? แกไม่ได้บอกว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่อะไรนั่นเหรอ?”
“ใช่ ฉันพูดแบบนั้น แต่ฉันไม่ชอบทํางานที่นั่นจริง ๆ ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และฉันก็รู้สึกว่ามันไม่แตกต่าง ไม่ว่าฉันจะทํางานที่นั่นหรือกินอาหารของเธอที่นี่”
“ถ้ามีคนที่รู้จักเธอได้ยินแกจะทํายังไง”
” ฉันคงไม่ไปอีก… มันรู้สึกว่าตัวเองบ้าคลั่งที่ไม่รู้จะไปทํางานเพื่ออะไร “
“วันนี้ฉันไม่เห็นนักบวช เธอยังจะมาไหม?”
“มันไม่สมเหตุสมผลเหรอที่นักบวชจะป่วยบ้าง?”
“เธออาจจะเป็นวันนั้นก็ได้ ไม่ว่าเธอจะใจบุญมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิง เธออาจจะมีประจําเดือนตามปกติหรืออะไรบางอย่าง”
“นั่นก็สมเหตุสมผลแล้ว”
“อะไรนะ?”
ฉันกะพริบตาและเกร็งหู เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นถูกต้อง ฉันแทบจะไม่เข้าใจคําพูดที่พวกเขาใช้อย่างไม่เป็นทางการ
‘อา…’
“อืม เชี่ยเอ๊ย…ฉันหิวจะตายแล้ว…ฉันง่วงเหมือนกัน…”
นั่นเป็นสํานวนที่ฉันไม่เคยได้ยินมาสักพักแล้ว
“อา…”
หลังจากใช้มือข้างเดียวปกปิดใบหน้าของเขา แล้วชายที่ควรจะออกไปทํางานก็จากลานกว้างไป ฉันไม่รู้ว่าทําไมพวกเขาถึงไป
ฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรอยู่ที่นี่
พูดให้ชัดเจนขึ้น คือฉันไม่อยากฟังบทสนทนาของพวกเขาอีกต่อไป แต่ฉันไม่สามารถที่จะคิดถึงสิ่งเหล่านี้ได้ในคราวเดียว
‘คุณทําให้พวกเขาเคยตัว’ เสียงของผู้ชายคนนั้นดังเข้ามาในหัว
ราวกับว่าคําพูดของเขาเป็นมนต์สะกด ฉันเริ่มสังเกตเห็นสิ่งที่ตัวเองไม่เคยพบมาก่อน ขณะที่ฉันเดินลึกเข้าไปในสลัมต่อไป
“ฉันจะทําให้มันถูกสําหรับคุณ”
“กลิ่นของเงินนี้มันสุดยอด”
คู่รักที่เดินจับมือกันไม่เหมือนคู่รักอีกต่อไป ด้วยความสยดสยอง ฉันจึงรู้ว่านี่คือชายวัยกลางคนและโสเภณี
“แค่นี้เองเหรอ”
“ค่ะ ขอโทษ…”
“เด็กหายไป…”
“อ๊ากกกก!”
กลับกลายเป็นว่าผู้ชายที่ฉันคิดว่าดูแลเด็ก ๆ ไม่ได้ดูแลพวกเขาเลย
คนข้างถนนกําลังล้มลงด้วยเหล้าราคาถูกและเสียงที่ฉันได้ยิน ก็เป็นการวิพากษ์วิจารณ์บางสิ่งบางอย่างหรือชายบางคนที่ลวนลามผู้หญิง
“เฮ้!”
มีคําสบถมากมายดังออกมาจากทุกมุมของถนน
‘มันฟังดูเป็นธรรมชาติมากสําหรับพวกเขาที่จะเอ่ยคํา เช่นนั้น…’
มันเป็นสถานการณ์เดียวในทุกที่ที่ฉันไป คนที่ฉันคิดว่ารู้จัก กลับกลายเป็นบุคคลที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้ชายคนนั้นพูดถูก?’
‘ถ้าฉันผิดล่ะ?’
‘จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสิ่งที่ฉันเห็นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสลัมและสิ่งที่เขาเห็นคือทุกอย่าง’
‘เป็นฉันเองหรือเปล่าที่มองไม่เห็นมันตั้งแต่เริ่ม?’ ความคิดของฉันเต็มไปในหัว
ฉันไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อน เมื่อฉันอยู่ในฐานะผู้ช่วยเหลือ ฉันไม่ได้สังเกตพวกเขาเลย
‘พวกเขาจะเป็นผู้กระทําความผิดที่ไหนสักแห่ง’
ผู้ชายคนนั้นพูดถูก
แม้แต่คนที่ฉันคิดว่าอ่อนแอ ก็ยังคุกคามผู้อื่น
จนถึงตอนนี้ฉันโกรธตัวเองมาก เพราะฉันอยู่เหนือพวกเขามาตลอด
เหตุผลที่ฉันไม่ได้ตกเป็นเหยื่อจากการกระทําเหล่านี้ เป็นเพราะกลุ่มคนที่แข็งแกร่งแยู่ล้อมรอบตัวฉันมาตลอด
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสถานการณ์ที่ต่างออกไป ฉันได้เข้าไปอยู่ในร่างของคนอื่น ในขณะนั้นเอง ฉันรู้ว่าทําไมผู้ชายคนนั้นถึงบอกว่าความพยายามนี้อาจเป็นอันตราย
‘ฉันต้องไปแล้ว’
ด้วยความคิดนี้ในใจ ฉันจึงหันหลังกลับ แต่เสียงที่น่ากลัวจากข้างหลังทําให้ฉันหยุดนิ่ง
“ถ้าแกไม่อยากโดนแทง อย่าขยับ”
ความหนาวสั่นไล่ลงมาจากกระดูกสันหลัง สิ่งที่ทําให้ฉันรู้สึกกังวลมากขึ้น คือการปรากฏตัวของใบมีดที่ฉันรู้สึก
“คุณต้องการอะไรจากฉัน?”
“เชี่ยเอ้ย”
ตอนนี้ฉันเงียบ
“แกคิดว่าฉันจะไม่รู้เหรอว่าแกเป็นผู้หญิง ต่อให้ปกปิดตัวเองด้วยหมวกบ้า ๆ นี้”
“อะไร…คุณจะทําอะไร?”
“แกถามเพราะไม่รู้จริง ๆ?”
“นี่…อย่าทําแบบนี้”
“แกรู้ไหมว่าการเดินเที่ยวคนเดียวในตอนกลางคืนมันอันตราย”
“ได้โปรด…”
“ฉันจะไม่ฆ่าแกมั่นใจได้ แต่ฉันมีแผนอื่นสําหรับแก…”
ฉันพอจะเข้าใจอย่างคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าดาบอันเย็นเฉียบจะเล็งมาที่หลัง แต่ฉันรู้ว่าสามารถท่องคาถา เพื่อช่วยตัวเองได้อย่างง่ายดาย แต่ปากของฉันปฏิเสธที่จะเอ่ยคํานั้นออกมา มันเป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันและขาของฉันสัน
เมื่อฉันไม่ขยับตัวสักพัก ชายที่อยู่ข้างหลังก็กระแทกฉันอย่างแรง
“อ๊ะ!”
ฉันถูกเหวี่ยงไปด้านข้าง
ก่อนที่ฉันจะพยายามลุกขึ้นยืน ฉันรู้สึกได้ถึงมือที่แข็งแกร่งจับตัวฉัน แม้ฉันจะกลอกตาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ผู้ชายที่เข้ามาดูก็มองราวกับว่าพวกเขาพบว่าสถานการณ์นี้น่าตลก
“ได้โปรดช่วย…”
ฉันสามารถเห็นใบหน้าที่รู้จัก ฉันได้ช่วยคนเหล่านี้ด้วยของต่าง ๆ คนเหล่านี้คือคนที่ฉันเคยคุยด้วยและรู้จัก
แน่นอน ฉันคิดว่าพวกเขาจะช่วยเหลือ แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่าสิ่งนี้ผิด
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย พวกเขาหลีกเลี่ยงการจ้องมองของฉัน ขณะที่พยายามไม่หัวเราะและยังชี้นิ้วมา ปฏิกิริยาทั้งหมดที่พวกเขาแสดงออกนั้นเหมือนกัน
“อย่าทําอย่างนี้ โปรดช่วยฉันด้วย…”
มีกําปั้นกระแทกหน้าท้องจนฉันไม่สามารถแม้แต่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ความกลัวอันยิ่งใหญ่ที่ฉันรู้สึก เมื่อพยายามเปล่งคาถาศักดิ์สิทธิ์ กําปั้นขนาดใหญ่ก็ต่อยมา อีกครั้ง
“อีก!”
“….”
“อย่าทําแบบนี้ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย”
“คนที่นี่ล้วนต้องการเช่นเดียวกับฉันและแกยัง ขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเหรอ? แสดงว่าแกเพิ่งมาใหม่?”
“อ๊ะ…ไม่นะ”
“แกมาที่นี่คนเดียวและไม่รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน? แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ”
จากสิ่งที่เขาพูด ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้หมายถึงสลัมทั้งหมดฉันรู้ว่าชายคนนี้พูดถึงพื้นที่ด้านตะวันตก
ฉันไม่เข้าใจว่าทําไมบริเวณนี้ถึงเป็นสถานที่ที่ไม่ควรไป นี่เป็นสถานที่ที่ฉันมักจะไปไหนมาไหนเพื่อทํางาน
ก่อนที่ฉันจะจัดระเบียบความคิดของตัวเอง ใบหน้าขนาดใหญ่ก็แขวนอยู่ตรงหน้า
“ฉันคิดว่าสามารถขายแกในราคาที่ดี…”
ชายที่เคยพูดมีรอยไหม้บนใบหน้าอย่างชัดเจน ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับการรักษาที่เหมาะสม
กลิ่นจากปากและร่างกายของเขาทําให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้
“ว้าว…”
“เธอดูรังเกียจแกนะ”
“อา! ม-ไม่…”
อีกครั้งที่หัวของฉันหมุน ความเจ็บปวดเริ่มเบ่งบานที่แก้มด้านซ้ายของฉัน
“แกรังเกียจฉันเหรอ!”
“ อ๊าก!”
“ตอบสิ! ฉันน่าขยะแขยงเหรอ!”
“ได้โปรด… โปรดช่วยฉันด้วย! ฉันจะตายแล้ว”
“ในอนาคต แกจะดูน่าขยะแขยงมากกว่านี้มั่นใจได้เลย แต่ตอนนี้มาสนุกกันก่อนดีกว่า ก่อนที่เราจะขายแกออกไป”
‘ช่วยฉันด้วย’
“ได้โปรดช่วย…”
“ฉันไม่รู้ว่าแกขอความช่วยเหลืออะไร…แกคิดว่าใครจะสามารถช่วยแกที่นี่? หากแกต้องการความช่วยเหลือ แกควรไปที่แคลนใกล้เคียง ไม่มีใครที่นี่ช่วยแกได้”
“ได้โปรด…”
“โง่อะไรขนาดนี้ ชิ”
” ช่วยฉันด้วย…”
ผู้คนที่มารุมล้อมเราต่างแสดงสีหน้าขบขัน ไม่มีใครในหมู่พวกเขาวางแผนที่จะช่วยฉัน
‘มันจะเป็นอันตราย’
“ไม่..ไม่”
‘พวกเขาอาจเป็นผู้กระทําความผิดจากที่ไหนสักแห่ง’
”ช่วยฉันด้วย ใครบางคนได้โปรด…”
‘คนที่ต้องการความช่วยเหลือคือคนที่พยายามลุกขึ้นยืนไม่ใช่คนที่ยอมแพ้’
“ฉันขอโทษ…ได้โปรดช่วยฉันด้วย”
‘คุณคือคนที่ทําให้พวกเขาเคยตัว’
” ช่วยฉันด้วย ฉันขอโทษ! ได้โปรด! อั๊กกกก! หยุด! หยุด!”
“แล้วฉันพูดว่าอะไรไปนะ คุณนักบวช? เพียงเพราะใครบางคนยากจน มันไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนดี”
เมื่อฉันหันศีรษะไป ฉันก็เห็นใบหน้าของคนที่ฉันเกลียดชังมากที่สุด
-
1
Chapter 6 ผู้ย้อนกลับ (3) กันยายน 3, 2021 -
2
Chapter 7 คลาส (1) กันยายน 3, 2021 -
3
Chapter 8 คลาส (2) กันยายน 3, 2021 -
4
Chapter 9 สิ่งบริสุทธิ์ย่อมย้อมได้ง่าย กันยายน 3, 2021 -
5
Chapter 10 จองฮายัน (1) กันยายน 3, 2021 -
6
Chapter 11 จองฮายัน (2) กันยายน 3, 2021 -
7
Chapter 12 ลีจีฮเย กันยายน 3, 2021 -
8
Chapter 13 ความอับอาย (1) กันยายน 3, 2021 -
9
Chapter 14 ความอับอาย (2) กันยายน 3, 2021 -
10
Chapter 15 การตื่นขึ้น กันยายน 3, 2021 -
11
Chapter 16 ในทุก ๆ ห้าคนจะมีหนึ่งคนที่ตายลง (1) กันยายน 3, 2021 -
12
Chapter 17 ในทุก ๆ ห้าคนจะมีหนึ่งคนที่ตายลง (2) กันยายน 3, 2021 -
13
Chapter 18 ในทุก ๆ ห้าคนจะมีหนึ่งคนที่ตายลง (3) กันยายน 3, 2021 -
14
Chapter 19 ในทุก ๆ ห้าคนจะมีหนึ่งคนที่ตาย (4) กันยายน 3, 2021 -
15
Chapter 20 เหตุการณ์ กันยายน 3, 2021 -
16
Chapter 21 โล่งอก กันยายน 3, 2021 -
17
Chapter 22 การจับคู่ กันยายน 3, 2021 -
18
Chapter 23 นักฆ่าผู้คิดคำนวณ (1) กันยายน 3, 2021 -
19
Chapter 24 นักฆ่าผู้คิดคำนวณ (2) กันยายน 3, 2021 -
20
Chapter 25 นักฆ่าผู้คิดคำนวณ (3) กันยายน 3, 2021 -
21
Chapter 26 ไอเทม (1) กันยายน 3, 2021 -
22
Chapter 27 ไอเทม (2) กันยายน 3, 2021 -
23
Chapter 28 เควส (1) กันยายน 3, 2021 -
24
Chapter 29 เควส (2) กันยายน 3, 2021 -
25
Chapter 30 เควส (3) กันยายน 3, 2021 -
26
Chapter 31 เควส (4) กันยายน 3, 2021 -
27
Chapter 32 เควส (5) กันยายน 3, 2021 -
28
Chapter 33 ศัตรู (1) กันยายน 3, 2021 -
29
Chapter 34 ศัตรู (2) กันยายน 3, 2021 -
30
Chapter 35 เปิดอาชีพใหม่ (1) กันยายน 3, 2021 -
31
Chapter 36 เปิดอาชีพใหม่ (2) กันยายน 3, 2021 -
32
Chapter 1 ระดับความสามารถของผมต่ำกว่าค่าเฉลี่ย (1) กันยายน 3, 2021 -
33
Chapter 2 ระดับความสามารถของผมต่ำกว่าค่าเฉลี่ย (2) กันยายน 3, 2021 -
34
Chapter 3 การปรับตัว กันยายน 3, 2021 -
35
Chapter 4 ผู้ย้อนกลับ (1) กันยายน 3, 2021 -
36
Chapter 5 ผู้ย้อนกลับ (2) กันยายน 3, 2021 -
37
Chapter 37 เรารอดชีวิตมาได้ กันยายน 11, 2021 -
38
Chapter 38 สภาพแวดล้อมใหม่ (1) กันยายน 11, 2021 -
39
Chapter 39 สภาพแวดล้อมใหม่ (2) กันยายน 24, 2021 -
40
Chapter 40 สัญญา กันยายน 24, 2021 -
41
Chapter 41 ตุลาคม 2, 2021 -
42
Chapter 41 ตุลาคม 2, 2021 -
43
Chapter 42 มาเพิ่มค่าไถ่กันเถอะ (2) ตุลาคม 4, 2021 -
44
Chapter 42 มาเพิ่มค่าไถ่กันเถอะ (2) ตุลาคม 4, 2021 -
45
Chapter 43 ยัยผู้หญิงบ้า (1) ตุลาคม 4, 2021 -
46
Chapter 43 ยัยผู้หญิงบ้า (1) ตุลาคม 4, 2021 -
47
Chapter 44 ยัยผู้หญิงบ้า (2) ตุลาคม 4, 2021 -
48
Chapter 44 ยัยผู้หญิงบ้า (2) ตุลาคม 4, 2021 -
49
Chapter 45 ตุลาคม 5, 2021 -
50
Chapter 45 ตุลาคม 5, 2021 -
51
Chapter 46 ถึงแม้จะมีเสือ แต่บางครั้งสุนัขจิ้งจอกก็กลายเป็นราชา (1) ตุลาคม 6, 2021 -
52
Chapter 46 ถึงแม้จะมีเสือ แต่บางครั้งสุนัขจิ้งจอกก็กลายเป็นราชา (1) ตุลาคม 6, 2021 -
53
Chapter 47 ถึงแม้จะมีเสือ แต่บางครั้งสุนัขจิ้งจอกก็กลายเป็นราชา (2) ตุลาคม 8, 2021 -
54
Chapter 47 ถึงแม้จะมีเสือ แต่บางครั้งสุนัขจิ้งจอกก็กลายเป็นราชา (2) ตุลาคม 8, 2021 -
55
Chapter 48 พลัง (1) ตุลาคม 8, 2021 -
56
Chapter 48 พลัง (1) ตุลาคม 8, 2021 -
57
Chapter 49 พลัง (2) ตุลาคม 9, 2021 -
58
Chapter 49 พลัง (2) ตุลาคม 9, 2021 -
59
Chapter 50 นครอิสระลินเดล (1) ตุลาคม 10, 2021 -
60
Chapter 50 นครอิสระลินเดล (1) ตุลาคม 10, 2021 -
61
Chapter 51 นครอิสระลินเดล(2) ตุลาคม 12, 2021 -
62
Chapter 51 นครอิสระลินเดล(2) ตุลาคม 12, 2021 -
63
Chapter 52 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (1) ตุลาคม 13, 2021 -
64
Chapter 52 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (1) ตุลาคม 13, 2021 -
65
Chapter 53 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (2) ตุลาคม 13, 2021 -
66
Chapter 53 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (2) ตุลาคม 13, 2021 -
67
Chapter 54 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (3) ตุลาคม 14, 2021 -
68
Chapter 54 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (3) ตุลาคม 14, 2021 -
69
Chapter 55 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (4) ตุลาคม 15, 2021 -
70
Chapter 55 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (4) ตุลาคม 15, 2021 -
71
Chapter 56 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (5) ตุลาคม 16, 2021 -
72
Chapter 56 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (5) ตุลาคม 16, 2021 -
73
Chapter 57 อาสาสมัครในอุดมคติ ตุลาคม 18, 2021 -
74
Chapter 57 อาสาสมัครในอุดมคติ ตุลาคม 18, 2021 -
75
Chapter 58 รถบัสผู้ถดถอย ตุลาคม 18, 2021 -
76
Chapter 58 รถบัสผู้ถดถอย ตุลาคม 18, 2021 -
77
Chapter 59 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (1) ตุลาคม 19, 2021 -
78
Chapter 59 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (1) ตุลาคม 19, 2021 -
79
Chapter 60 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (2) ตุลาคม 20, 2021 -
80
Chapter 60 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (2) ตุลาคม 20, 2021 -
81
Chapter 61 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (3) ตุลาคม 21, 2021 -
82
Chapter 61 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (3) ตุลาคม 21, 2021 -
83
Chapter 62 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (4) ตุลาคม 23, 2021 -
84
Chapter 62 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (4) ตุลาคม 23, 2021 -
85
Chapter 63 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงครามการเมือง (5) ตุลาคม 23, 2021 -
86
Chapter 63 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงครามการเมือง (5) ตุลาคม 23, 2021 -
87
Chapter 64 นั่งชิว (1) ตุลาคม 25, 2021 -
88
Chapter 64 นั่งชิว (1) ตุลาคม 25, 2021 -
89
Chapter 65 นั่งชิว (2) ตุลาคม 25, 2021 -
90
Chapter 65 นั่งชิว (2) ตุลาคม 25, 2021 -
91
Chapter 66 สิ่งสําคัญที่สุด (1) ตุลาคม 27, 2021 -
92
Chapter 66 สิ่งสําคัญที่สุด (1) ตุลาคม 27, 2021 -
93
Chapter 67 สิ่งสําคัญที่สุด (2) ตุลาคม 28, 2021 -
94
Chapter 67 สิ่งสําคัญที่สุด (2) ตุลาคม 28, 2021 -
95
Chapter 68 กดดัน (1) ตุลาคม 29, 2021 -
96
Chapter 68 กดดัน (1) ตุลาคม 29, 2021 -
97
Chapter 69 กดดัน (2) ตุลาคม 29, 2021 -
98
Chapter 69 กดดัน (2) ตุลาคม 29, 2021 -
99
Chapter 70 กดดัน (3) ตุลาคม 30, 2021 -
100
Chapter 70 กดดัน (3) ตุลาคม 30, 2021 -
101
Chapter 71 กดดัน (4) ตุลาคม 31, 2021 -
102
Chapter 71 กดดัน (4) ตุลาคม 31, 2021 -
103
Chapter 72 ผู้ชายที่ทะเยอทะยาน (1) พฤศจิกายน 2, 2021 -
104
Chapter 72 ผู้ชายที่ทะเยอทะยาน (1) พฤศจิกายน 2, 2021 -
105
Chapter 73 ผู้ชายที่ทะเยอทะยาน (2) พฤศจิกายน 2, 2021 -
106
Chapter 73 ผู้ชายที่ทะเยอทะยาน (2) พฤศจิกายน 2, 2021 -
107
Chapter 74 ระลึกถึงอดีต พฤศจิกายน 7, 2021 -
108
Chapter 74 ระลึกถึงอดีต พฤศจิกายน 7, 2021 -
109
Chapter 75 อาชีพที่สาม (1) พฤศจิกายน 7, 2021 -
110
Chapter 75 อาชีพที่สาม (1) พฤศจิกายน 7, 2021 -
111
Chapter 76 อาชีพที่สาม (2) พฤศจิกายน 7, 2021 -
112
Chapter 76 อาชีพที่สาม (2) พฤศจิกายน 7, 2021 -
113
Chapter 77 อาชีพที่สาม (3) พฤศจิกายน 8, 2021 -
114
Chapter 77 อาชีพที่สาม (3) พฤศจิกายน 8, 2021 -
115
Chapter 78 อาชีพที่สาม (4) พฤศจิกายน 10, 2021 -
116
Chapter 78 อาชีพที่สาม (4) พฤศจิกายน 10, 2021 -
117
Chapter 79 อาชีพที่สาม (5) พฤศจิกายน 14, 2021 -
118
Chapter 79 อาชีพที่สาม (5) พฤศจิกายน 14, 2021 -
119
Chapter 80 อาชีพที่สาม (6) พฤศจิกายน 14, 2021 -
120
Chapter 80 อาชีพที่สาม (6) พฤศจิกายน 14, 2021 -
121
Chapter 81 อาชีพที่สาม (7) พฤศจิกายน 14, 2021 -
122
Chapter 81 อาชีพที่สาม (7) พฤศจิกายน 14, 2021 -
123
Chapter 82 อาชีพที่สาม (8) พฤศจิกายน 14, 2021 -
124
Chapter 82 อาชีพที่สาม (8) พฤศจิกายน 14, 2021 -
125
Chapter 83 อาชีพที่สาม (9) พฤศจิกายน 15, 2021 -
126
Chapter 83 อาชีพที่สาม (9) พฤศจิกายน 15, 2021 -
127
Chapter 84 อาชีพที่สาม (10) พฤศจิกายน 15, 2021 -
128
Chapter 84 อาชีพที่สาม (10) พฤศจิกายน 15, 2021 -
129
Chapter 85 ชายชราผู้บ้าคลั่ง (1) พฤศจิกายน 16, 2021 -
130
Chapter 85 ชายชราผู้บ้าคลั่ง (1) พฤศจิกายน 16, 2021 -
131
Chapter 86 ชายชราผู้บ้าคลั่ง (2) พฤศจิกายน 18, 2021 -
132
Chapter 86 ชายชราผู้บ้าคลั่ง (2) พฤศจิกายน 18, 2021 -
133
Chapter 87 อยู่ด้วยกันตลอดไป (1) พฤศจิกายน 18, 2021 -
134
Chapter 87 อยู่ด้วยกันตลอดไป (1) พฤศจิกายน 18, 2021 -
135
Chapter 88 อยู่ด้วยกันตลอดไป (2) พฤศจิกายน 19, 2021 -
136
Chapter 88 อยู่ด้วยกันตลอดไป (2) พฤศจิกายน 19, 2021 -
137
Chapter 89 อยู่ด้วยกันตลอดไป (3) พฤศจิกายน 20, 2021 -
138
Chapter 89 อยู่ด้วยกันตลอดไป (3) พฤศจิกายน 20, 2021 -
139
Chapter 90 อยู่ด้วยกันตลอดไป (4) พฤศจิกายน 22, 2021 -
140
Chapter 90 อยู่ด้วยกันตลอดไป (4) พฤศจิกายน 22, 2021 -
141
Chapter 91 อยู่ด้วยกันตลอดไป (5) พฤศจิกายน 24, 2021 -
142
Chapter 91 อยู่ด้วยกันตลอดไป (5) พฤศจิกายน 24, 2021 -
143
Chapter 92 อยู่ด้วยกันตลอดไป (6) พฤศจิกายน 25, 2021 -
144
Chapter 92 อยู่ด้วยกันตลอดไป (6) พฤศจิกายน 25, 2021 -
145
Chapter 93 อยู่ด้วยกันตลอดไป (7) พฤศจิกายน 25, 2021 -
146
Chapter 93 อยู่ด้วยกันตลอดไป (7) พฤศจิกายน 25, 2021 -
147
Chapter 94 อยู่ด้วยกันตลอดไป (8) พฤศจิกายน 28, 2021 -
148
Chapter 94 อยู่ด้วยกันตลอดไป (8) พฤศจิกายน 28, 2021 -
149
Chapter 95 อยู่ด้วยกันตลอดไป (9) พฤศจิกายน 29, 2021 -
150
Chapter 95 อยู่ด้วยกันตลอดไป (9) พฤศจิกายน 29, 2021 -
151
Chapter 96 จูเลียน่า (1) พฤศจิกายน 30, 2021 -
152
Chapter 96 จูเลียน่า (1) พฤศจิกายน 30, 2021 -
153
Chapter 97 จูเลียน่า (2) - Novelza ธันวาคม 2, 2021 -
154
Chapter 97 จูเลียน่า (2) - Novelza ธันวาคม 2, 2021 -
155
Chapter 98 จูเลียน่า (3) - Novelza ธันวาคม 2, 2021 -
156
Chapter 98 จูเลียน่า (3) - Novelza ธันวาคม 2, 2021 -
157
Chapter 99 จูเลียน่า (4) ธันวาคม 3, 2021 -
158
Chapter 99 จูเลียน่า (4) ธันวาคม 3, 2021 -
159
Chapter 100 กลุ่มผู้อาวุโส (1) ธันวาคม 4, 2021 -
160
Chapter 100 กลุ่มผู้อาวุโส (1) ธันวาคม 4, 2021 -
161
Chapter 101 กลุ่มผู้อาวุโส (2) ธันวาคม 5, 2021 -
162
Chapter 101 กลุ่มผู้อาวุโส (2) ธันวาคม 5, 2021 -
163
Chapter 102 กลุ่มผู้อาวุโส (3) ธันวาคม 6, 2021 -
164
Chapter 102 กลุ่มผู้อาวุโส (3) ธันวาคม 6, 2021 -
165
Chapter 103 กลุ่มผู้อาวุโส (4) ธันวาคม 7, 2021 -
166
Chapter 103 กลุ่มผู้อาวุโส (4) ธันวาคม 7, 2021 -
167
Chapter 104 กลุ่มผู้อาวุโส (5) ธันวาคม 8, 2021 -
168
Chapter 104 กลุ่มผู้อาวุโส (5) ธันวาคม 8, 2021 -
169
Chapter 105 ความปั่นป่วนและการหลอกลวง (1) ธันวาคม 9, 2021 -
170
Chapter 105 ความปั่นป่วนและการหลอกลวง (1) ธันวาคม 9, 2021 -
171
Chapter 106 ความปั่นป่วนและการหลอกลวง (2) ธันวาคม 11, 2021 -
172
Chapter 106 ความปั่นป่วนและการหลอกลวง (2) ธันวาคม 11, 2021 -
173
Chapter 107 ผมจะจดจําคุณไว้ (1) ธันวาคม 13, 2021 -
174
Chapter 107 ผมจะจดจําคุณไว้ (1) ธันวาคม 13, 2021 -
175
Chapter 108 ฉันจะจําคุณไว้ (2) ธันวาคม 15, 2021 -
176
Chapter 108 ฉันจะจําคุณไว้ (2) ธันวาคม 15, 2021 -
177
Chapter 109 รําลึกถึงอดีต (1) ธันวาคม 16, 2021 -
178
Chapter 109 รําลึกถึงอดีต (1) ธันวาคม 16, 2021 -
179
Chapter 110 รําลึกถึงอดีต (2) ธันวาคม 18, 2021 -
180
Chapter 110 รําลึกถึงอดีต (2) ธันวาคม 18, 2021 -
181
Chapter 111 ไปทํางาน (1) ธันวาคม 20, 2021 -
182
Chapter 111 ไปทํางาน (1) ธันวาคม 20, 2021 -
183
Chapter 112 ไปทํางาน (2) ธันวาคม 22, 2021 -
184
Chapter 112 ไปทํางาน (2) ธันวาคม 22, 2021 -
185
Chapter 113 ไปทํางาน (3) ธันวาคม 23, 2021 -
186
Chapter 113 ไปทํางาน (3) ธันวาคม 23, 2021 -
187
Chapter 114 ไปทํางาน (4) ธันวาคม 24, 2021 -
188
Chapter 114 ไปทํางาน (4) ธันวาคม 24, 2021 -
189
Chapter 115 ไปทํางาน (5) ธันวาคม 25, 2021 -
190
Chapter 115 ไปทํางาน (5) ธันวาคม 25, 2021 -
191
Chapter 116 ทางน้ํา (1) ธันวาคม 26, 2021 -
192
Chapter 116 ทางน้ํา (1) ธันวาคม 26, 2021 -
193
Chapter 117 ทางน้ํา (2) ธันวาคม 28, 2021 -
194
Chapter 117 ทางน้ํา (2) ธันวาคม 28, 2021
Comments
Regressor Instruction Manual 55 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (4)
ตอนที่ 55 เพียงเพราะคุณยากจนไม่ได้ หมายความว่าคุณเป็นคนดี (4)
ด้วยเหตุผลบางอย่าง แค่นึกถึงสถานการณ์ก่อนหน้าก็ทําให้ร่างกายของฉันสั่นไหว ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันก็พบว่ามันยากที่จะเข้าใจ
‘ฉันไม่ผิด’
แน่นอน…เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องช่วยเหลือผู้คน
‘เขาไม่รู้อะไรเลย’
ไม่มีใครอาศัยอยู่ในสลัม เพียงเพราะเขาต้องการหรือเลือกมัน คนเหล่านี้ต่างมีเรื่องน่าเศร้าของตัวเอง
บางคนไม่ได้รับการติดต่อจากกิลด์หรือแคลน ขณะที่คนอื่น ๆ กลายเป็นคนพิการจากการต่อสู้ในอดีต บางคนถูกขับออกไปตามท้องถนน เนื่องจากสมาชิกในครอบครัวป่วย ขณะที่คนอื่น ๆ หางานทําไม่ได้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง สังคมได้พาพวกเขามายังสถานที่แห่งนี้
อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลินเดลไม่สิทั้งทวีปนี้ผิด
นี่คือสังคมที่ไม่ดูแลคนอ่อนแอมันเป็นชุมชนที่เห็นแก่ตัว แม้พวกเขาสัญญาว่าจะให้สวัสดิการที่ดีแก่พลเมืองส่วนใหญ่ แต่คนยากจนกลับไม่ได้รับอะไร
ในทวีปนี้ซึ่งผู้คนทํางานเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น ใครบางคนต้องก้าวออกมา
“มันจะอันตราย”
“ไม่ค่ะ มันจะไม่เป็นอันตราย”
“อืม…ในฐานะนักบวช คุณมีอิสระในการเลือกวิธีคิด อย่างไรก็ตามจะเป็นการดีกว่า หากมีอุปกรณ์เพื่อเพิ่มความปลอดภัย ผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นที่ไหนและเมื่อไหร่”
” ทําไมคุณคิดแบบนั้น?”
“ผมก็อยากถามว่า ทําไมคุณถึงคิดแบบนั้นเหมือนกัน?”
“เหตุผลที่คุณไม่เข้าใจฉัน ก็เพราะคุณมองพวกเขาไม่ถูกต้อง”
“คําตอบของผมก็เหมือนกัน แต่เป็นตัวคุณเองที่มองพวกเขาไม่ถูกต้อง ไม่ใช่แค่คนที่ยากจนที่ต้องการความช่วยเหลือ ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือคือผู้ที่พยายามลุกขึ้น ไม่ใช่พวกที่ยอมแพ้และยืนอยู่กับที่”
“ฉันไม่อยากได้ยินคําพูดแบบนั้นอีก”
“ครับ ครับ ผมจะหยุด”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไปตามที่คุณบอก ฉันต้องการให้คุณรักษาสิ่งที่สัญญาไว้”
“ได้สิครับ ลาก่อน”
มันไม่คุ้มค่าที่จะตอบ ถึงแม้ฉันจะยอมรับข้อเสนอของเขาและทําหน้าที่เป็นหนึ่งในคนของสลัม แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ฉันไม่จําเป็นต้องตอบสนองต่อข้อเสนอแบบนี้ด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามฉันมีเหตุผลว่าทําไมฉันถึงยอมเข้ามาในสลัมเพียงลําพัง
‘ฉันไม่ผิด’
ฉันอยากจะพิสูจน์ให้ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าเขาคิดผิด มีความแตกต่างอย่างแน่นอนระหว่างการดูจากระยะไกลกับการใช้ชีวิตร่วมกับพวกเขา
มีสามีภรรยาชราคู่หนึ่งที่ขอบคุณฉัน ในขณะที่ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือและยังมีเด็กตัวเล็ก ๆ เอาดอกไม้มาให้เพื่อตอบแทนความช่วยเหลือของฉัน
ฉันได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้สัมผัส มาตลอดสองปี
ในขณะที่ฉันก้าวไปข้างหน้า ฉันรู้สึกได้ว่าบรรยากาศเริ่มมืดมนอย่างช้า ๆ
เกิดอะไรขึ้น? ฉันมักจะเดินไปตามถนนเหล่านี้และคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างต่างออกไป
มันเป็นช่วงเวลาในการรับประทานอาหารของวัน แต่ไม่มีใครอยู่ตามท้องถนนที่แห่งนี้ยังคงเหมือนเดิมเสมอ
ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อันคุ้นเคยของสลัม แต่ฉันก็ปรับตัวเข้ากับมันได้นานแล้ว มันจึงไม่ทําให้ฉันรําคาญอีกต่อไป ขณะที่เดินไปรอบ ๆ ผู้คนที่ทําอะไรไม่ถูกเมื่อฉัน เคยช่วยเหลือมาตลอดก็เข้ามาในสายตา บางคนกําลังคุยกันและส่วนที่เหลือก็มองไปรอบ ๆ
คนที่ดูแลลูก ๆ ของพวกเขาสบตาฉัน เช่นเดียวกับคนรักที่เดินกอดไปด้วยกัน
อย่างน้อยชายคนนี้ก็ถูกต้องในแง่มุมหนึ่ง ที่นี่ยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่ แม้ว่าจะไม่มีสิ่งอํานวยความสะดวก ไม่มีร้านอาหารที่เหมาะสมและไม่มีบ้านที่ดี
‘ดี’
เมื่อฉันก้าวเข้าไปข้างหน้าอีกเล็กน้อย ผู้คนจํานวนมากก็จับจ้องมาที่ฉัน
‘นี่คือลานกว้าง…’
ไม่สามารถถือเป็นสี่เหลี่ยมนี้ว่าเป็นลานกว้างที่เหมาะสมได้ มันเป็นสนามที่ว่างเปล่าโดยไม่มีอะไรเลย จนถูกเรียกว่าลานกว้าง เพราะมันเป็นสถานที่ที่ผู้คนมักมารวมตัวกัน ตามธรรมชาติ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือพื้นที่ที่คนจนใช้เป็นที่พักพิงของพวกเขา
ในขณะที่ฉันนั่งอยู่ด้านหนึ่งอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าอันคุ้นเคยก็สบตาฉัน
นี่คือหนึ่งในผู้ชายที่ชายคนนั้นจ้างมา
ฉันไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงมาที่นี่ เขาควรจะทํางาน แต่บางทีอาจมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น
เมื่อฉันมองไปรอบ ๆ เสียงก็ดังเข้ามาในหู
“คิม! ทําไมวันนี้แกไม่ออกไปข้างนอก”
“ใช่ ทําไมแกไม่ทําล่ะ”
“เพราะผู้ชายคนที่จ้างฉัน…”
“อ่า ฉันเข้าใจ”
“ถ้าอย่างนั้น…”
“มันเป็นเรื่องยุ่งยากมาก แม้เป็นเพียงก้อนหินที่ต้องย้าย แต่ฉันรู้สึกว่ามันไม่เหมาะกับฉัน”
“อะไรนะ? แกไม่ได้บอกว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่อะไรนั่นเหรอ?”
“ใช่ ฉันพูดแบบนั้น แต่ฉันไม่ชอบทํางานที่นั่นจริง ๆ ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และฉันก็รู้สึกว่ามันไม่แตกต่าง ไม่ว่าฉันจะทํางานที่นั่นหรือกินอาหารของเธอที่นี่”
“ถ้ามีคนที่รู้จักเธอได้ยินแกจะทํายังไง”
” ฉันคงไม่ไปอีก… มันรู้สึกว่าตัวเองบ้าคลั่งที่ไม่รู้จะไปทํางานเพื่ออะไร “
“วันนี้ฉันไม่เห็นนักบวช เธอยังจะมาไหม?”
“มันไม่สมเหตุสมผลเหรอที่นักบวชจะป่วยบ้าง?”
“เธออาจจะเป็นวันนั้นก็ได้ ไม่ว่าเธอจะใจบุญมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิง เธออาจจะมีประจําเดือนตามปกติหรืออะไรบางอย่าง”
“นั่นก็สมเหตุสมผลแล้ว”
“อะไรนะ?”
ฉันกะพริบตาและเกร็งหู เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นถูกต้อง ฉันแทบจะไม่เข้าใจคําพูดที่พวกเขาใช้อย่างไม่เป็นทางการ
‘อา…’
“อืม เชี่ยเอ๊ย…ฉันหิวจะตายแล้ว…ฉันง่วงเหมือนกัน…”
นั่นเป็นสํานวนที่ฉันไม่เคยได้ยินมาสักพักแล้ว
“อา…”
หลังจากใช้มือข้างเดียวปกปิดใบหน้าของเขา แล้วชายที่ควรจะออกไปทํางานก็จากลานกว้างไป ฉันไม่รู้ว่าทําไมพวกเขาถึงไป
ฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรอยู่ที่นี่
พูดให้ชัดเจนขึ้น คือฉันไม่อยากฟังบทสนทนาของพวกเขาอีกต่อไป แต่ฉันไม่สามารถที่จะคิดถึงสิ่งเหล่านี้ได้ในคราวเดียว
‘คุณทําให้พวกเขาเคยตัว’ เสียงของผู้ชายคนนั้นดังเข้ามาในหัว
ราวกับว่าคําพูดของเขาเป็นมนต์สะกด ฉันเริ่มสังเกตเห็นสิ่งที่ตัวเองไม่เคยพบมาก่อน ขณะที่ฉันเดินลึกเข้าไปในสลัมต่อไป
“ฉันจะทําให้มันถูกสําหรับคุณ”
“กลิ่นของเงินนี้มันสุดยอด”
คู่รักที่เดินจับมือกันไม่เหมือนคู่รักอีกต่อไป ด้วยความสยดสยอง ฉันจึงรู้ว่านี่คือชายวัยกลางคนและโสเภณี
“แค่นี้เองเหรอ”
“ค่ะ ขอโทษ…”
“เด็กหายไป…”
“อ๊ากกกก!”
กลับกลายเป็นว่าผู้ชายที่ฉันคิดว่าดูแลเด็ก ๆ ไม่ได้ดูแลพวกเขาเลย
คนข้างถนนกําลังล้มลงด้วยเหล้าราคาถูกและเสียงที่ฉันได้ยิน ก็เป็นการวิพากษ์วิจารณ์บางสิ่งบางอย่างหรือชายบางคนที่ลวนลามผู้หญิง
“เฮ้!”
มีคําสบถมากมายดังออกมาจากทุกมุมของถนน
‘มันฟังดูเป็นธรรมชาติมากสําหรับพวกเขาที่จะเอ่ยคํา เช่นนั้น…’
มันเป็นสถานการณ์เดียวในทุกที่ที่ฉันไป คนที่ฉันคิดว่ารู้จัก กลับกลายเป็นบุคคลที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้ชายคนนั้นพูดถูก?’
‘ถ้าฉันผิดล่ะ?’
‘จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสิ่งที่ฉันเห็นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสลัมและสิ่งที่เขาเห็นคือทุกอย่าง’
‘เป็นฉันเองหรือเปล่าที่มองไม่เห็นมันตั้งแต่เริ่ม?’ ความคิดของฉันเต็มไปในหัว
ฉันไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อน เมื่อฉันอยู่ในฐานะผู้ช่วยเหลือ ฉันไม่ได้สังเกตพวกเขาเลย
‘พวกเขาจะเป็นผู้กระทําความผิดที่ไหนสักแห่ง’
ผู้ชายคนนั้นพูดถูก
แม้แต่คนที่ฉันคิดว่าอ่อนแอ ก็ยังคุกคามผู้อื่น
จนถึงตอนนี้ฉันโกรธตัวเองมาก เพราะฉันอยู่เหนือพวกเขามาตลอด
เหตุผลที่ฉันไม่ได้ตกเป็นเหยื่อจากการกระทําเหล่านี้ เป็นเพราะกลุ่มคนที่แข็งแกร่งแยู่ล้อมรอบตัวฉันมาตลอด
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสถานการณ์ที่ต่างออกไป ฉันได้เข้าไปอยู่ในร่างของคนอื่น ในขณะนั้นเอง ฉันรู้ว่าทําไมผู้ชายคนนั้นถึงบอกว่าความพยายามนี้อาจเป็นอันตราย
‘ฉันต้องไปแล้ว’
ด้วยความคิดนี้ในใจ ฉันจึงหันหลังกลับ แต่เสียงที่น่ากลัวจากข้างหลังทําให้ฉันหยุดนิ่ง
“ถ้าแกไม่อยากโดนแทง อย่าขยับ”
ความหนาวสั่นไล่ลงมาจากกระดูกสันหลัง สิ่งที่ทําให้ฉันรู้สึกกังวลมากขึ้น คือการปรากฏตัวของใบมีดที่ฉันรู้สึก
“คุณต้องการอะไรจากฉัน?”
“เชี่ยเอ้ย”
ตอนนี้ฉันเงียบ
“แกคิดว่าฉันจะไม่รู้เหรอว่าแกเป็นผู้หญิง ต่อให้ปกปิดตัวเองด้วยหมวกบ้า ๆ นี้”
“อะไร…คุณจะทําอะไร?”
“แกถามเพราะไม่รู้จริง ๆ?”
“นี่…อย่าทําแบบนี้”
“แกรู้ไหมว่าการเดินเที่ยวคนเดียวในตอนกลางคืนมันอันตราย”
“ได้โปรด…”
“ฉันจะไม่ฆ่าแกมั่นใจได้ แต่ฉันมีแผนอื่นสําหรับแก…”
ฉันพอจะเข้าใจอย่างคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าดาบอันเย็นเฉียบจะเล็งมาที่หลัง แต่ฉันรู้ว่าสามารถท่องคาถา เพื่อช่วยตัวเองได้อย่างง่ายดาย แต่ปากของฉันปฏิเสธที่จะเอ่ยคํานั้นออกมา มันเป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันและขาของฉันสัน
เมื่อฉันไม่ขยับตัวสักพัก ชายที่อยู่ข้างหลังก็กระแทกฉันอย่างแรง
“อ๊ะ!”
ฉันถูกเหวี่ยงไปด้านข้าง
ก่อนที่ฉันจะพยายามลุกขึ้นยืน ฉันรู้สึกได้ถึงมือที่แข็งแกร่งจับตัวฉัน แม้ฉันจะกลอกตาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ผู้ชายที่เข้ามาดูก็มองราวกับว่าพวกเขาพบว่าสถานการณ์นี้น่าตลก
“ได้โปรดช่วย…”
ฉันสามารถเห็นใบหน้าที่รู้จัก ฉันได้ช่วยคนเหล่านี้ด้วยของต่าง ๆ คนเหล่านี้คือคนที่ฉันเคยคุยด้วยและรู้จัก
แน่นอน ฉันคิดว่าพวกเขาจะช่วยเหลือ แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่าสิ่งนี้ผิด
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย พวกเขาหลีกเลี่ยงการจ้องมองของฉัน ขณะที่พยายามไม่หัวเราะและยังชี้นิ้วมา ปฏิกิริยาทั้งหมดที่พวกเขาแสดงออกนั้นเหมือนกัน
“อย่าทําอย่างนี้ โปรดช่วยฉันด้วย…”
มีกําปั้นกระแทกหน้าท้องจนฉันไม่สามารถแม้แต่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ความกลัวอันยิ่งใหญ่ที่ฉันรู้สึก เมื่อพยายามเปล่งคาถาศักดิ์สิทธิ์ กําปั้นขนาดใหญ่ก็ต่อยมา อีกครั้ง
“อีก!”
“….”
“อย่าทําแบบนี้ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย”
“คนที่นี่ล้วนต้องการเช่นเดียวกับฉันและแกยัง ขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเหรอ? แสดงว่าแกเพิ่งมาใหม่?”
“อ๊ะ…ไม่นะ”
“แกมาที่นี่คนเดียวและไม่รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน? แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ”
จากสิ่งที่เขาพูด ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้หมายถึงสลัมทั้งหมดฉันรู้ว่าชายคนนี้พูดถึงพื้นที่ด้านตะวันตก
ฉันไม่เข้าใจว่าทําไมบริเวณนี้ถึงเป็นสถานที่ที่ไม่ควรไป นี่เป็นสถานที่ที่ฉันมักจะไปไหนมาไหนเพื่อทํางาน
ก่อนที่ฉันจะจัดระเบียบความคิดของตัวเอง ใบหน้าขนาดใหญ่ก็แขวนอยู่ตรงหน้า
“ฉันคิดว่าสามารถขายแกในราคาที่ดี…”
ชายที่เคยพูดมีรอยไหม้บนใบหน้าอย่างชัดเจน ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับการรักษาที่เหมาะสม
กลิ่นจากปากและร่างกายของเขาทําให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้
“ว้าว…”
“เธอดูรังเกียจแกนะ”
“อา! ม-ไม่…”
อีกครั้งที่หัวของฉันหมุน ความเจ็บปวดเริ่มเบ่งบานที่แก้มด้านซ้ายของฉัน
“แกรังเกียจฉันเหรอ!”
“ อ๊าก!”
“ตอบสิ! ฉันน่าขยะแขยงเหรอ!”
“ได้โปรด… โปรดช่วยฉันด้วย! ฉันจะตายแล้ว”
“ในอนาคต แกจะดูน่าขยะแขยงมากกว่านี้มั่นใจได้เลย แต่ตอนนี้มาสนุกกันก่อนดีกว่า ก่อนที่เราจะขายแกออกไป”
‘ช่วยฉันด้วย’
“ได้โปรดช่วย…”
“ฉันไม่รู้ว่าแกขอความช่วยเหลืออะไร…แกคิดว่าใครจะสามารถช่วยแกที่นี่? หากแกต้องการความช่วยเหลือ แกควรไปที่แคลนใกล้เคียง ไม่มีใครที่นี่ช่วยแกได้”
“ได้โปรด…”
“โง่อะไรขนาดนี้ ชิ”
” ช่วยฉันด้วย…”
ผู้คนที่มารุมล้อมเราต่างแสดงสีหน้าขบขัน ไม่มีใครในหมู่พวกเขาวางแผนที่จะช่วยฉัน
‘มันจะเป็นอันตราย’
“ไม่..ไม่”
‘พวกเขาอาจเป็นผู้กระทําความผิดจากที่ไหนสักแห่ง’
”ช่วยฉันด้วย ใครบางคนได้โปรด…”
‘คนที่ต้องการความช่วยเหลือคือคนที่พยายามลุกขึ้นยืนไม่ใช่คนที่ยอมแพ้’
“ฉันขอโทษ…ได้โปรดช่วยฉันด้วย”
‘คุณคือคนที่ทําให้พวกเขาเคยตัว’
” ช่วยฉันด้วย ฉันขอโทษ! ได้โปรด! อั๊กกกก! หยุด! หยุด!”
“แล้วฉันพูดว่าอะไรไปนะ คุณนักบวช? เพียงเพราะใครบางคนยากจน มันไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนดี”
เมื่อฉันหันศีรษะไป ฉันก็เห็นใบหน้าของคนที่ฉันเกลียดชังมากที่สุด
Comments