“อย่าพูด!” หวังหลินพูดขึ้นพลางแววตาเป็นประกาย เขามองขึ้นไปที่ม่านแสงและเห็นร่างเงาจ้องกลับมา

“ม่านแสงจะแตกสลายในอีกไม่นาน จงควบคุมค่ายกลให้แตกสลายและใช้พลังทำลายเพื่อผลักดันเราออกไปให้เร็วที่สุด!”

“ตอนที่เราพุ่งออกไป เราทั้งคู่จะใช้วิชาที่แข็งแกร่งที่สุด! ข้าคิดว่าเจ้าเดาได้แล้วว่าอาจารย์ของเจ้าอยู่ที่นี่!” หวังหลินมองร่างเลือนลางนั้นแล้วพลันส่งข้อความไปให้ไฮ่จื่อ

นางขบคิดชั่วขณะและพยักหน้าเบาๆ

หวังหลินสูดหายใจลึกและสูดดมกลิ่นหอมของไฮ่จื่อเข้าไปบางส่วนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เขาไม่มีเวลารู้สึกอึดอัด แววตาหวังหลินเป็นประกายเย็นเยียบ

ไฮ่จื่อสร้างผนึกและชี้ไปที่ม่านแสงเบื้องบน

เพียงเท่านี้ม่านแสงก็ดังกึกก้อง รอยแตกร้าวนับไม่ถ้วนพังทลาย ขณะที่เศษเสี้ยวกระจัดกระจาย พลังที่เหลือได้ผลักดันทั้งสองกระเด็นออกไป

หวังหลินและไฮ่จื่อใช้พลังนี้พุ่งออกไปพร้อมกับม่านแสงพังทลาย อีกทั้งไฮ่จื่อก็ทำตามคำสั่งก่อนหน้านี้ของหวังหลิน นางใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและปรากฏผนึกวงรีที่มีวิชา 90 วิชาผสานข้างใน ผนึกเปล่งแสงเป็นประกายเจิดจ้า

ผนึกวงรีอันแรกกระแทกเข้าใส่ร่างเงาและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องราวกับมิติกำลังเปิดแยกออกมา ร่างเงาถูกผลักดันกลับไป

ตอนนี้มีร่างสามคนลอยอยู่เหนือทะเลขุนเขาและมองลงมา แม้ทั้งสามคนจะอยู่ที่นี่ หากมีเหล่าเซียนผ่านมาคงไม่สามารถสังเกตเห็นพวกเขาได้เลย!

ในสามคนนี้มีหนึ่งคนเป็นชายหนุ่มสวมชุดคลุมเต๋า เรือนผมสีดำ คิ้วเรียวดุจคมดาบและดูอายุราวยี่สิบปี ดวงตาเป็นประกายคล้ายดวงดาวและทำให้คนที่มองเข้ามาหมดสติได้ง่ายๆ

ถึงจะมีภาพลักษณ์เยาว์วัยแต่รอบด้านเจือไปด้วยกลิ่นอายโบราณ เขาดูสงบนิ่งแต่ทุกสิ่งรอบตัวแข็งค้าง ราวกับทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาต้องถูกแช่แข้ง

เขาคือมหาชั้นฟ้าต้าวยี่!

ห่างจากเขาออกไปหลายฟุตเป็นร่างที่สอง เขาเป็นชายวัยกลางคนลำตัวสูงกว่ามหาชั้นฟ้าต้าวยี่ สวมชุดผ้าไหมเรียบง่ายและไพล่มือไปด้านหลัง

ศีรษะไม่ได้มีผมมากนักแต่ไม่ได้ล้านเตียน ท่าทีแข็งกร้าวและไม่ใช่คนหล่อ แววตาเผยกลิ่นอายดุดันจนทำให้โลกใต้ฝ่าเท้าต้องสั่นไหว

ใครที่มองเขาคงลืมตัวตนและจำได้แต่เพียงสายตาอันน่ากลัวนั้น! เขาดูสงบนิ่งและเปล่งกลิ่นอายแห่งอำนาจ!

กลิ่นอายที่ไม่อาจอธิบายได้กำลังกระจายออกมาคล้ายกับเคล็ดการต่อสู้อันสูงสุด ขีดจำกัดของเต๋าเทพ! หากคนผู้นี้บรรลุเต๋าด้วยเคล็ดการต่อสู้ เขาก็คงใช้เคล็ดการต่อสู้เพื่อทะลวงผ่านเข้าสู่ขั้นของมหาชั้นฟ้า!

จากนั้นตอนที่กลายเป็นมหาชั้นฟ้า เขาได้ปิดผนึกเคล็ดการต่อสู้เพื่อใช้สูงสุดคือสู่สามัญและกลายเป็นหนึ่งเดียวกับโลกนี้! นั่นเป็นเหตุผลที่เขาชื่อ หวู่เฟิง! [1]

เดิมทีพื้นที่รอบมหาชั้นฟ้าต้าวยี่ไม่มีอะไรเคลื่อนไหว แต่เส้นผมและเสื้อผ้าของหวู่เฟิงพริ้วสะบัดราวกับมีสายลมอยู่ คล้ายกับกลิ่นอายของต้าวยี่ไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเขา

ร่างสุดท้ายเป็นชายชราสวมชุดคลุมเต๋าและยืนอย่างสงบนิ่ง ตัวเขาไม่มีอะไรพิเศษและดูเหมือนเซียนทั่วไป รูปร่างหน้าตาไม่มีอะไรพิเศษและหลังค่อมเล็กน้อย

ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่นและไม่มีประกายในแววตามากนัก เขาดูเจ็บป่วยและเศร้าซึมแต่เขายังอยู่ดีในกลิ่นอายของต้าวยี่ที่แช่แข็งทุกอย่างและเหมือนว่ากลิ่นอายพิเศษของหวู่เฟิงไม่ส่งผลกระทบกับเขาด้วย

“จิ่วตี้ ศิษย์ของเจ้ากำลังเจอปัญหา” ต้าวยี่ยิ้มและมองชายชุดเขียว แม้ชายชราจะดูธรรมดา ต้าวยี่กลับรู้ว่าจิ่วตี้เป็นคนที่แก่ที่สุดในมหาชั้นฟ้าทั้งห้าตอนนี้ ลือกันว่าเขาเป็นเซียนในยุคที่ยังมีบรรพชนเทพเสียด้วย

ชื่อเดิมของเขาคือจิ่ว (เก้า) และรูปร่างหน้าตาหล่อเหลามาก แต่หลังจากผ่านมานานหลายปีและเกิดใหม่ถึงเก้าครั้ง จิ่ว (九 เก้า) จึงกลายเป็นจิ่ว (久 นาน)!

ชายชราชุดเขียวเอ่ยขึ้น “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสองคน ศิษย์ของข้าคงหนีมาได้นานแล้ว”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้า ข้าแค่ประทับใจหวังหลิน” ต้าวยี่ยิ้มและส่ายศีรษะ

“ข้าก็ประทับใจเขาเช่นกัน แต่ยังมีต้นกำเนิดของเขาที่ทำให้ข้าจำเป็นต้องทดสอบที่นี่!” คนที่พูดคือหวู่เฟิง

“ตอนนั้นซวนลั่วก็มาที่เผ่าเทพ ตราบใดที่เขาไม่เกี่ยวข้องกับซวนลั่ว นั่นก็ถือว่าดี” ต้าวยี่มองทะเลขุนเขาด้านล่าง

อย่างไรก็ตามต้าวยี่กลับอุทานขึ้นมาเบาๆ ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นแต่หวู่เฟิงก็มองเข้ามาด้วยสายตาเคร่งเครียด ชายชราเองก็ประหลาดใจเช่นกัน

ทะเลขุนเขาด้านล่างปกคลุมไปด้วยน้ำหมึกหนึ่งชั้น ด้านล่างน้ำหมึกคือทะเลอันไร้ขอบเขตและตรงก้นทะเลคือหลุมดำ ข้างในหลุมดำคือต้นไม้ทะเลขุนเขาซึ่งมีเสียงดังสนั่นออกมาจากผนึกหลายชั้น

เป็นผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อที่โจมตี ผนึกวงรีปะทะกับฝ่ามือ แต่หลังจากฝ่ามือพังทลายมันก็สร้างขึ้นมาใหม่ หวังหลินยกแขนขึ้นมา รอยสักกระทิงสวรรค์บนใบหน้ากะพริบวาบ เกราะวิญญาณปกคลุมทั่วร่างและใช้วิชาที่แข็งแกร่งที่สุด!!

‘ต้องมีมหาชั้นฟ้าอยู่ด้านนอก ไม่ว่าจะเป็นหวู่เฟิง ต้าวยี่หรือจิ่วตี้ ในเมื่อต้องการเห็นต้นกำเนิดและความแข็งแกร่งของข้า ข้าก็จะให้ทั้งหมดได้เห็นชัดเต็มสองตา!’

หวังหลินพุ่งออกไปพลางยกแขนโบกสะบัด

โลกพลันเปลี่ยนสีสัน คลื่นเสียงดังกึกก้องออกมาจากในความมืด ปรากฏทะเลขึ้นมาและตรงชายขอบทะเลมีโครงร่างอาทิตย์สีทองกำลังพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว!!

ขณะที่ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นมา แสงสีทองไร้ขอบเขตแผ่กระจายออกไปทุกทิศทาง มันมีพลังฉีกกระชากความมืดมิดและทำให้ความมืดต้องถูกดันถอยไป

ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในดวงอาทิตย์ ร่างนั้นคือหวังหลิน!

เขาหลับตาและลอยอยู่ในดวงอาทิตย์ ขณะที่แสงสีทองขับไล่ความมืดมิด หวังหลินพลันลืมตา

แสงสีทองไร้ขอบเขตที่ปลดปล่อยออกมาจากดวงอาทิตย์มีร่องรอยแห่งศรัทธา มันคือศรัทธาของหวังหลิน เป็นศรัทธาอันล้ำค่าจนทำให้วิชาแยกราตรีกลายเป็นวิชาแห่งศรัทธา!

‘หากต้องการเห็นข้า ข้าก็จะให้เจ้าดู!’ หวังหลินมีแววตาเป็นประกายเจิดจ้า

“ข้าเชื่อว่าความมืดมิดทั้งหมดจะต้องสูญสลาย!”

“ข้าเชื่อว่าแสงจะแทงทะลุท้องฟ้าอันมืดมิดและส่องประกายไปบนผืนปฐพี!”

“ข้าเชื่อว่าศัตรูทั้งหมดของข้าจะต้องแตกสลาย!!”

เพียงแค่หวังหลินพึมพำออกไป แสงอาทิตย์ก็ขับไล่ความมืดและแทงทะลุร่างเงาฝ่ามือไป ร่างเงาเริ่มควบแน่นแต่ก็แตกสลายในทันทีกลายเป็นละอองนับไม่ถ้วนจนเริ่มหมองหม่น พวกมันไม่ได้แตกสลายแต่ถูกดันกลับไปและเผยสัญญาณก่อตัวขึ้นมาใหม่

ทว่าจากสีของมัน เงาฝ่ามือไม่ได้ถอยหนีวิชาที่ทรงพลังที่สุดของหวังหลิน

แสงอาทิตย์แผ่กระจายออกไปอย่างต่อเนื่อง ไม่เพียงแต่แทงทะลุความมืดแต่ยังโดนไปถึงต้นไม้ทะเลขุนเขาด้วย ราวกับมีดวงอาทิตย์อยู่ในต้นไม้!!

แสงอาทิตย์ส่องประกายผ่านตอไม้ของต้นไม้ทะเลขุนเขาและแทงทะลุผนึกออกมา มันไม่สนใจหลุมดำและลอดตรงผ่านก้นทะเลขึ้นมา ความมืดมิดในทะเลจางหายไปเนื่องจากมีแสงอาทิตย์ส่องประกาย

มันแทงผ่านชั้นน้ำหมึกของผิวทะเลและเข้าสู่ดวงตาของต้าวยี่ หวู่เฟิงและจิ่วตี้!!

“วิชาแห่งศรัทธา!” มหาชั้นฟ้าต้าวยี่แววตาเปล่งประกาย

“เขาเป็นเซียนผู้สูงส่งชั้นฟ้าแต่กลับมีพลังแห่งศรัทธาขนาดนี้!” มหาชั้นฟ้าหวู่เฟิงเผยสายตาอันทรงพลังและส่องประกาย

มีเพียงชายชราที่ขมวดคิ้ว เขายกแขนขวาขึ้นมาชี้ใส่น้ำด้านล่าง ราวกับเป็นท่าทางธรรมดาที่คนทั่วไปก็ทำได้

ขณะที่ทะเลถูกแสงอาทิตย์แทงทะลุออกมา เกิดเป็นเสียงดังสนั่นกึกก้อง ท้องทะเลเริ่มเดือดราวกับปั่นป่วนและมีนิ้วยักษ์ผลักลงด้านล่าง!

หวังหลินพุ่งออกมาจากทะเลด้านล่างโดยไม่ลังเล เขารีบทะยานออกไปราวกับไม่เห็นมหาชั้นฟ้าทั้งสามคน

ด้านหลังมีผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อกำลังขมวดคิ้ว แต่ทะเลด้านล่างกลายเป็นวังวน ฝ่ามือยักษ์กำลังไล่ตามหลังนางเข้ามา

ทว่าขณะที่ฝ่ามือเข้าใกล้ ดัชนีที่เกิดจากสายน้ำก็เข้ามาถึงและปะทะกับฝ่ามือแตกหัก

เกิดเป็นเสียงดังคะนองและฝ่ามือหยุดชะงักไปหนึ่งจังหวะ ไฮ่จื่อถึงกับหน้าซีดพลางหลบหนีออกมาจากทะเล!

กรรรร!!

ฝ่ามือแตกหักถูกดัชนีผลักดันลงไป แต่เกิดเสียงคำรามดุร้ายดังกึกก้อง ฝ่ามือได้เปลี่ยนกลายเป็นร่างเงาและคำรามใส่ท้องฟ้า ดวงตาของมันยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้นและมองเห็นมหาชั้นฟ้าทั้งสามคนในท้องฟ้า มันไม่สนไฮจื่อแล้วและพุ่งเข้าหาทั้งสามคน

ราวกับไม่มีใครสามารถเหยียบย่ำอำนาจของมันได้!

มหาชั้นฟ้าจิ่วตี้มีแววตาเปล่งประกายและก้าวเท้าท่องทะยานลงไปคั่นกลางไฮ่จื่อและฝ่ามือ เขายกแขนขวาขึ้นทันที

“อาจารย์…” ไฮ่จื่อมองดูชายชรา นางขบคิดและอดไม่ได้ที่จะมองดูว่าหวังหลินหายไปไหน นางถอนหายใจพลางเกิดความรู้สึกอันซับซ้อน

…………………………………………………………….

1. หวู่แปลว่าเคล็ดวิชา เฟิงแปลว่าผนึก