บทที่ 126 ท่าทางของเจ้าอยากถูกลงโทษ ! (ปลาย)

“ไม่ต้องกังวลใจ สิ่งนั้นไม่กล้าฆ่าเจ้าแน่”

ก่อนที่เสียงนางจะพูดมาอีกว่า “เวลานี้เจ้าเป็นเจ้าของหอคอยแล้ว เมื่อใดที่เจ้าตายหอคอยจะขาดผู้ เป็นเจ้าของ ถึงตอนนั้น สิ่งนั้นจะต้องเผชิญหน้ากับหอคอยแห่งเรือนจำ แม้ว่าหอคอยจะปราศจากกฎแห่งเต๋า แต่ทว่ามันก็ไม่สามารถเทียบชั้นได้กับตัวตนอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ตราบเท่าที่เจ้ายังอยู่ หอคอยจะไม่เกิดปัญหา ดังนั้นจงอย่าทำให้ตัวเองตาย จนกว่าพวกนั้นจะถูกขับไปจากหอคอย”

เยี่ยฉวนอึ้งไปเล็กน้อย “ตราบใดที่ข้ายังอยู่ หอคอยจะไม่เกิดปัญหา… นี่มันบ้าอะไร !”

ตู้ม !

ทันใดนั้นพลันมีเสียงระเบิดสนั่นดังมาจากภูเขาที่ไกลออกไป ก่อนที่ ณ เส้นขอบฟ้าจะปรากฏกระแสไฟโยงใยแปลบปลาบกระจายทั่วมองคล้ายอสรพิษสีเงินจำนวนมากมายมหาศาล !

เมื่อเห็นเช่นนั้น เยี่ยฉวนหน้าตาเลิ่กลั่ก “ผู้อาวุโส คนผู้นั้นมีพลังกล้าแกร่งเหลือเกิน ! ข้าจะเสี่ยงอันตรายหรือไม่หากไล่ติดตามมันไปเช่นนี้ ?”

“ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือ อย่าหวังจะได้ลูกเสือ !” สตรีลึกลับตัดบทเสียงกระซิบ

เยี่ยฉวน “…”

เสียงระเบิดจากในที่ไกลดังก้องมาเป็นระยะ ไม่เพียงแต่เยี่ยฉวนเท่านั้นที่ได้ยิน แม้แต่ต้นไม้โดยรอบยังสั่นสะเทือน !

“ผู้นั้นเป็นใคร ใยจึงกล้าแกร่งเช่นนี้ ?”

เยี่ยฉวนเริ่มมีสีหน้าเครียดขรึม !

ทันทีทันใด เสียงที่ดังจากสถานที่บริเวณใต้ท้องฟ้าแถบนั้นพลันสงบลง

ยามนี้มีเสียงของสตรีลึกลับสั่งการมากอีกครา “ตามพวกเขาไป”

ชายหนุ่มพุ่งปราดออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล ยิ่งเดินลึกเข้าไปในป่า สภาพที่ปรากฏกลับยิ่งเพิ่ม ความน่าฉงนฉงาย ด้วยต้นไม้ใหญ่มากมายล้วนถูกเผาไหม้จนดำเกรียมไปทั้งต้น ไม่แต่เท่านั้นบนพื้นดินยัง ปรากฏรอยร้าวเป็นแนวยาว ราวกับเพิ่งผ่านเหตุการณ์แผ่นดินไหวก็ไม่ปาน !

จากภาพที่เห็น ยามนี้ในใจของเยี่ยฉวนเริ่มเกิดความวิตกกังวลเสียแล้ว

ไม่ต้องสงสัยว่าพลังอำนาจนั้นกล้าแกร่งน่ากลัวเพียงใด แสดงว่าคนในชุดดำหาใช่ผู้ที่เยี่ยฉวนอาจหาญต่อกรด้วยได้ในเวลานี้ !

“ข้าอยู่นี้แล้ว เจ้ายังต้องกลัวอะไรอีก ?” เสียงเอ็ดดังมาทันที

ได้ยินคำยืนยัน ชายหนุ่มจึงพูดด้วยน้ำเสียงเป็นจริงเป็นจัง “มีท่านคอยช่วยเหลือ ต่อให้ข้าต้องท้าทาย ยอดฝีมือทั้งสำนักอัปสรเมรัยก็หาเกรงกลัวไม่ !”

จากนั้น จึงรีบเดินหน้าไปอย่างรวดเร็ว !

ทันทีที่เยี่ยฉวนมาถึงเชิงเนินเขาลูกหนึ่ง ก็พบว่าตอนนี้เนินเขาโดนระเบิดจนพังทลายลงหมดสิ้น และยังปรากฏกระแสไฟแปลบปลาบบริเวณพื้นดินไปทั่ว

ชายหนุ่มรำพึงเบา ๆ กับตนเอง “คนชุดดำผู้นั้นพลังกล้าแกร่งยิ่ง เหตุใดยังต้องขโมยคัมภีร์ยุทธ์ชั้นขั้น ปฐพีเช่นนี้ ?”

เสียงลึกลับให้คำตอบต่อสิ่งที่สงสัย “สิ่งที่อยู่ในมือของคนผู้นั้นสามารถทำให้ทักษะยุทธ์ของเจ้าสำแดงอำนาจทั้งหมดออกมา คัมภีร์ยุทธ์จะเสริมความกล้าแกร่งให้แก่คนผู้นั้นเพิ่มขึ้นสามถึงสี่ส่วนทีเดียว”

เมื่อพูดถึงตรงนี้นางหยุดไปนิดหนึ่ง ก่อนจะบอกว่า “เดินไปทางขวา มีน้ำตกถัดไปราวสามสิบจั้งด้าน ขวา !”

เมื่อได้ยินเสียงแนะนำ เยี่ยฉวนรีบเดินออกไปทางทันที ต่อมาจึงพบว่าตนเองหยุดอยู่เบื้องหน้าน้ำตก และเมื่อเห็นน้ำตกชัดเจน ชายหนุ่มก็พลันสะดุ้งในใจ !

น้ำตกแห่งนี้เป็นน้ำตกเดียวกับที่เขาและเจียงจิ้วเคยเข้ามาหลบภัยเมื่อไม่นานมานี้ !

ชายหนุ่มเดินเข้าไปที่ซอกโพรงถ้ำหลังน้ำตก จึงมั่นใจว่ามีร่างหนึ่งนอนอยู่ภายในโพรงแคบ ที่แท้บุคคลผู้นั้นคือคนในชุดดำ !

เยี่ยฉวนถามเสียงแห้ง “ผู้อาวุโส กฎแห่งเต๋าอยู่ที่คนผู้นี้งั้นหรือ ?

เสียงตอบทันควัน “ไม่ !”

เยี่ยฉวน “…”

สตรีลึกลับพูดต่อไปว่า “ข้าสัมผัสได้ถึงกฎแห่งเต๋าจากคนผู้นี้ ย่อมแสดงว่าเขาได้เข้าใกล้กฎแห่งเต๋า ที่ไหนสักแห่ง !”

ชายหนุ่มพูดเสียงเบาเกือบเป็นกระซิบ “ตอนนี้เขาอาการหนักพอตัว เช่นนี้ข้าควรถามหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาหรือไม่ ? แต่ถ้าเขาฟื้นขึ้นมาเมื่อไร ข้ามีหวังถูกตีจนตายแน่ !”

สตรีลึกลับกลับตอบทันควัน “แต่เขาไม่ได้อาการหนักอย่างที่เจ้าคิด”

เยี่ยฉวนงงงัน “…”

ทันใดนั้นแรงผลักดันชนิดหนึ่งพุ่งเข้าปะทะเยี่ยฉวนอย่างแรง เสมือนว่าร่างทั้งร่างถูกภูเขาทั้งลูกหล่นทับจนไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้แม้แต่น้อย !

ชายหนุ่มรีบร้องขอความช่วยเหลือในใจ “ผู้อาวุโสขอรับ ได้โปรด ช่วยด้วย !”

กระนั้น ไม่มีเสียงตอบจากนาง

ตอนนี้ชายหนุ่มหน้าเผือดซีด “ผู้อาวุโส อย่าล้อเล่นสิขอรับ !”

สตรีลึกลับยังคงเงียบเสียง

ทันใดนั้น ร่างคนชุดดำปรากฏเบื้องหน้าเยี่ยฉวน ตอนนั้นเองเขายกมือขึ้นถอดหน้ากากที่สวมบน ใบหน้าออก ทั้งชุดดำที่สวมมีรอยฉีกขาด นั่นเองจึงทำให้เยี่ยฉวนมองเห็นใบหน้าอีกฝ่ายอย่างถนัดตา

ทันทีที่เห็นใบหน้าของคนชุดดำ เยี่ยฉวนพลันรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง

สตรี !

คนในชุดดำเป็นสตรี ! ที่แท้เป็นสตรีที่งดงามมาก ดวงตากลมโตทว่ามีแววเยือกเย็นและเฉยชา ผิวพรรณแลดูบอบบางเป็นสีขาวอมชมพู ทั้งนวลเนียนราวหยกเนื้อดีซึ่งทำให้ผู้พบเห็นเกิดจินตนาการเพ้อฝันไปได้ง่าย เครื่องเคราของใบหน้าจัดได้อย่างเหมาะเจาะ ความงามนั้นยากจะเสกสรรคำพูดใดมาอธิบาย และที่สำคัญ ที่สุดคือทรวงอกเต็ม… อวบอิ่มแต่กลับสอดรับกับส่วนโค้งส่วนเว้าของรูปร่างอย่างลงตัว

นับว่าเป็นสตรีที่สามารถทำให้เลือดในกายของชายหนุ่มร้อนระอุได้เพียงสบตากับนาง !

ถึงกระนั้น เวลานี้เยี่ยฉวนหาได้รู้สึกเร่าร้อนไม่ กลับตรงกันข้าม ด้วยเขารู้สึกเย็นวาบทั่วสันหลังเสียมากกว่า !!!

หญิงสาวจ้องเขม็ง “เจ้าเป็นใคร ?”

ชายหนุ่มนิ่งคิดพลางพูดเป็นเชิงขอร้อง “เจ้าจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นข้า ได้หรือไม่ ?”

หญิงสาวตรงหน้ามองหน้าเยี่ยฉวนนิ่งนาน พลันสีหน้าของนางค่อยแปรเปลี่ยนทีละน้อย จนกลายเป็น เคร่งขรึม ด้วยแม้ชายหนุ่มคนนี้จะอยู่เบื้องหน้า ทว่านางกลับไม่รู้สึกถึงลมหายใจของเขาแม้แต่น้อย !

นั่นเป็นเพราะสตรีลึกลับ !

ทันใดนั้นหญิงสาวหันหน้ามองออกไปด้านนอกของน้ำตก พลันร่างของชายชราคนก่อนหน้าปรากฏบนต้นไม้ต้นหนึ่งในระยะไกล

สีหน้าของหญิงสาวแปรเปลี่ยน ขณะนั้นเองร่างก็ได้เคลื่อนไหวรวดเร็วราวสายฟ้าแล่บปรากฏเบื้องหน้าเยี่ยฉวน ก่อนโน้มตัวลงทับไปบนร่างของชายหนุ่ม ทำเอาเยี่ยฉวนที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ตกตะลึงจนตัวแข็งทื่อ

ด้านนอก ชายชราจ้องมองไปรอบบริเวณ เขากวาดสายตาไปยังที่ตั้งของน้ำตกและใช้จิตสำรวจทั่ว บริเวณน้ำตก สักพักหนึ่งจึงหันกลับและอันตรธานจากสถานที่ออกไปในระยะไกล

ในโพรงถ้ำ หญิงสาวหันมามองเยี่ยฉวนซึ่งอยู่ใกล้ชิดกันมาก ก่อนจะเอ่ยคำ “แบกข้ากลับไปที่แคว้นชิง” ด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธและไม่เป็นมิตร !

เยี่ยฉวนเงียบกริบ ได้แต่คร่ำครวญภายในใจ “ผู้อาวุโสขอรับ… ช่วยด้วย…”

แต่ทว่าก็ยังไม่มีเสียงตอบจากสตรีลึกลับ