บทที่ 188 ช่วยมาตีข้าให้ตายด้วย ! (ปลาย)

เยี่ยฉวนเงยมองตรงไปยังร่างของกานสือซาน นี่เป็นครั้งแรกที่ทักษะยุทธ์ขั้นสวรรค์ได้ประจักษ์ต่อสายตา !

ฉับพลันนั้นราวกับมีกระแสพลังทะลักไหลมากระแทกเยี่ยฉวนเต็มที่ !

เพียงกระแสพลังชี่ ก็อาจทำให้คนบางคนรู้สึกราวถูกกดทับจนยากจะหายใจ !

เยี่ยฉวนค่อยหลับตาลง บัดนี้เขาประจักษ์แจ้งแล้วว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหน้า ณ เวลานี้ได้เผยไพ่ใบสุดท้ายให้เห็นแล้ว !

เช่นนั้นจึงไม่จำเป็นที่เขาต้องซุกซ่อนพลังกล้าแกร่งอีกต่อไป !

ชั่วครู่เยี่ยฉวนผลักออกฝ่ามือ พลันกระบี่หลิงซิ่วค่อยปรากฏอย่างเงียบเชียบ และเริ่มสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นทุกขณะ กระแสพลังเสียงแห่งกระบี่ทะยานสู่ภายนอกกระบี่หลิงซิ่ว !

ในตอนนั้น เจี้ยนเสี่ยวหวางซึ่งถือว่าอยู่ใกล้ที่สุด พูดเสียงเบา “เจ้าหมอนั่น ซ่อนไม้ตายไว้จริงเสียด้วย !”

กงชิงเฉิงเหยียดยิ้มมุมปาก “ไม่รู้จริงหรือ ? ผู้เยี่ยมยุทธ์อันหลานซิ่ว จะมีใจให้แก่คนธรรมดาได้อย่างไร ?”

ครานี้เจี้ยนเสี่ยงหวางหันมาถามอย่างสนใจ “นางมีอันดับเท่าใดในทำเนียบผู้เยี่ยมยุทธ์ ?”

อีกฝ่ายไม่ได้ตอบตรง ๆ หากพูดเสียงเรียบเรื่อย “คราที่นางออกมาจากอาณาจักรต้าอวิ๋น ได้เอาชนะผู้เยี่ยมยุทธ์อันดับสามของทำเนียบเพียงแค่สามกระบวนท่ามาแล้ว…” เมื่อได้ยินคนพูดตอบเช่นนั้น เจี้ยนเสี่ยวหวางถึงกับแยกเขี้ยว เงียบไปไม่ซักถามอีก

“เป็นสตรีที่ร้ายกาจ…”

เด็กน้อยเยี่ยหลิงเองก็กำลังจับตาดูพี่ชายของนางอย่างใจจดใจจ่อ มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น ยกเว้นแววตาเท่านั้นที่ฉายความกังวลทุกข์ร้อน ประกอบกับความเย็นชาและโกรธขึ้ง

ทันใดนั้น เจี้ยนเสี่ยวหวางและกงชิงเฉิงหันไปทางคู่ต่อสู้ฝั่งกานสือซานและเยี่ยฉวนในระยะไกลออกไปด้วยความสนใจ !

เมื่อคนบนอากาศลืมตาขึ้นอีกครั้ง ณ วินาทีนั้น เขาพลันชี้ปลายนิ้วส่องมาทางเยี่ยฉวนที่กำลังยืนเงยมอง “ดรรชนีสยบฟ้าดิน !”

เมื่อเขากดนิ้วมือลง พลังกดอัดพุ่งวาบออกจากปลายนิ้วของกานสือซาน ขณะที่เงานิ้วมือขนาดใหญ่ทะยานลงมาจากท้องฟ้าพุ่งเข้าใส่เยี่ยฉวนในเวลาเดียวกัน !

นิ้วมือยักษ์นั้นประจุด้วยพลังมหาศาล ซึ่งกำลังปะทุแตกออกดุจลาวาพวยพุ่งจากปล่องภูเขาไฟที่เคยสงบนิ่งมาชั่วกัปกัลป์รอวันที่จะระเบิดออก ด้วยอานุภาพความรุนแรงแห่งพลัง ส่งผลให้พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเยี่ยฉวนปริแตกออกทีละน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า !

ยิ่งไปกว่านั้น ความรุนแรงแห่งกระแสพลังยังได้พัดพาเอาบรรดาคู่ต่อสู้คนอื่นที่รายรอบ ลอยละลิ่วออกจากที่ขึ้นสู่อากาศด้วย !

พลังนิ้วมือของคนผู้นั้น น่าเกรงขามยิ่งนัก !

ขณะที่เป้าหมายหยุดชะงักไป เยี่ยฉวนยามนี้รู้สึกอึดอัดแทบหายใจไม่ออก !

เขาหายใจไม่ได้เลยด้วยซ้ำ !

สมแล้วที่เป็นทักษะยุทธ์ขั้นสวรรค์ ยามใช้ออกจะผลักออกพลังสยบฟ้าดิน !

ขณะที่เยี่ยฉวนยืนในจุดเบื้องต่ำลงมา ในที่สุดเขาลืมตาขึ้น เมื่อกระบี่หลิงซิ่วสะท้านสะเทือนอย่างแรง !

ยามนี้นัยน์ตาเป็นประกายวาวโรจน์ ทันใดนั้นกระบี่หลิงซิ่วแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงแห่งกระบี่พุ่งวาบขึ้นสู่ท้องฟ้า !

พลังแห่งกระบี่ ผสานเข้ากับแรงผลักดันอันเป็นกระแสพลังซึ่งยอดเยี่ยมกว่า รุนแรงกว่า ไม่เพียงเท่านั้น ทั้งกายาแห่งกระบี่ยังประสานด้วยเคล็ดวิชากระบี่ !

เคล็ดวิชากระบี่ ! เจี้ยนเสี่ยวหวางจ้องเขม็งไปที่เยี่ยฉวน สายตาเต็มไปด้วยความฉงน “เป็นเคล็ดวิชากระบี่แน่แท้… แต่เคล็ดวิชากระบี่ที่เยี่ยฉวนใช้ เป็นเคล็ดวิชาที่แปลกนัก ข้ามองเห็นไม่ค่อยถนัด มันคือเคล็ดวิชากระบี่แบบไหนกัน ?!”

กงชิงเฉิงซึ่งนั่งอยู่ฟากตรงกันข้ามกับเจี้ยนเสี่ยวหวาง คลี่ยิ้มมุมปาก “คนผู้นี้มิใช่เป็นแค่ผู้ฝึกกระบี่เสียแล้ว ที่แท้เขาคือปรมาจารย์กระบี่ และเป็นปรมาจารย์กระบี่ทั้งที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบขวบปี !

แม้แต่อาณาจักรต้าอวิ๋นยังหาผู้ที่เป็นปรมาจารย์กระบี่เช่นนี้ได้ยากเต็มที !”

ณ เวลานั้น กระบี่หลิงซิ่วทะยานสู่บรรยากาศ ทั้งแรงผลักดันแห่งกระบี่และแสงแห่งกระบี่หลั่งไหลพรั่งพรูอย่างไม่มีสิ้นสุด !

ราวกับกระบี่กำลังเจาะทะลวงท้องฟ้าก็ปาน !

ทันใดนั้นกระบี่พลันฟันไปที่ภาพมายาของนิ้วมือยักษ์ในอากาศ

เปรี้ยง !

เสียงดังสั่นประสาทสนั่นไปทั้งท้องฟ้า ครู่ต่อมานิ้วมือยักษ์แตกเป็นเศษกระจัดกระจาย เช่นเดียวกับพลังแห่งแสงกระบี่ที่แตกออกเป็นเกล็ดแสงกระจายทั่วทุกทิศทาง !

ทุกคนที่อยู่บนพื้นดินซึ่งกำลังโอบล้อมจู่โจมโม่อวิ๋นฉีและพวกอีกสองคน ต่างพากันหลีกถอยให้พ้นจากละอองกระแสพลังและแสงแห่งกระบี่ !

ภายหลังจากที่กระบี่หลิงซิ่วทะยานเสียบทะลุภาพมายาของนิ้วมือยักษ์ กระบี่กลับทะยานลงสู่พื้นดินพุ่งเข้าหาร่างของกานสือซานอย่างรวดเร็ว !

คนผู้เป็นเป้ากระบี่เหลือบเห็นดังนั้น พลันหรี่ตาลงนิดหนึ่ง กานสือซานผลักฝ่ามือออกไปข้างหน้าและตะปบเข้าหากันอย่างรวดเร็ว ในการนั้นเขาสามารถหยุดกระบี่หลิงซิ่วได้สำเร็จ !

ทว่าในฉับพลันนั้นเยี่ยฉวนปรากฏออกหลังกระบี่ของตนเอง พลันฉวยจับยึดด้ามกระบี่หลิงซิ่วไวแน่นหนา จากนั้นก็ควงกระบี่กระแทกออกไปเบื้องหน้าอย่างบ้าคลั่ง !

หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา !

ด้วยเพลงกระบี่เดียวแห่งหนึ่งกระบี่ชี้ชะตา ประสานกับเคล็ดวิชากระบี่ !

เขาจึงผลักออกพลังแห่งกระบี่ !!!

ฉึก !

คมกระบี่ตวัดฟันนิ้วมือทั้งสองของกานสือซานขาดสะบั้น !

เสี้ยววินาทีนั้น กระบี่ทั้งเล่มพุ่งปักเข้ากึ่งกลางหน้าอกของคนจนมิดด้าม !

พลันร่างของกานสือซานหายวับไปจากที่ และเมื่อโผล่ขึ้นอีกครา ร่างนั้นก็ได้ล่าถอยห่างไปหลายสิบจั้ง

ลัดวิถี !

ถึงกระนั้นเมื่อหยุดชะงัก กานสือซานก็กระอักโลหิตออกมาพรวดหนึ่ง ซ้ำร้ายหนักขึ้นเมื่อใบหน้าของคนเผือดซีดราวซากศพ !

นี่ย่อมแสดงว่าเขาได้สูญเสียพลังอย่างอุกฉกรรจ์จากการใช้ทักษะลัดวิถี !

เยี่ยฉวนมองเห็นกานสือซานโผล่ออกมาในระยะห่างไกล จึงทำท่าขยับติดตามอีกครา ทว่าทันทีนั้นชายชราสวมผ้าคลุมสีขาวพลันปรากฏกายยืนขวางเบื้องหน้ากานสือซานไว้ สายตาเย็นชามองมาทางเยี่ยฉวนพลางตวาดเสียงดัง “หลีกไป !”

ทันใดนั้น ชายชราอีกคนโผล่ขึ้นเบื้องเหนือศีรษะของเยี่ยฉวน เขาคืออาจารย์ใหญ่จี้ !

อาจารย์ใหญ่จี้ยกไหน้ำเต้าสุราขึ้นกรอกปากอึกใหญ่ เมื่อลดไหสุราลงและกำลังอ้าปากพูด ทว่ายังมิทันเอ่ยคำ เยี่ยฉวนพลันพรวดไปข้างหน้าตรงเข้าหากานสือซานในระยะไกลเสียแล้ว !

อาจารย์ใหญ่จี้ “…”

ชายชราสวมผ้าคลุมสีขาวเห็นเช่นนั้น เขาหรี่ตาลงนิดหนึ่งแววตามุ่งร้ายฉายชัดเจน “เจ้ารนมาหาที่ตายเองนะ !” สิ้นคำพูด เขาเคลื่อนไหวจากที่ ทว่าขณะนั้นกระแสพลังรุนแรงบางอย่างกลับพุ่งเข้าปะทะอย่างจัง !

ทำเอาคนชราสวมผ้าคลุมขาวชะงักงันสีหน้าตื่นตะลึงชัดเจน เขาหันไปมองอาจารย์ใหญ่จี้ แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “พลังสุดยอดผนึกยุทธ์…”

บึ้ม !

ฉับพลันนั้นเองเสียงดังอื้ออึงดังมาจากระยะไกล ชายชราสวมผ้าคลุมขาวหันขวับไปตามที่มาของเสียง

ณ จุดที่ไม่ห่างไกลนั้น ร่างของกานสือชานตกกระแทกพื้นดินเต็มแรง พลันเยี่ยฉวนโผล่ขึ้นเบื้องหน้าคนที่ทรุดอยู่บนพื้นดิน ก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้กระบี่ในมือจ่อเข้าที่หว่างคิ้วของการสือซาน !

ชายชราสวมชุดคลุมขาวจ้องมองแน่แน่วที่เยี่ยฉวน “ถ้าเจ้าทำร้ายเขาแม้เพียงนิดเดียว สถานศึกษาฉางมู่แห่งอาณาจักรต้าอวิ๋นจะ…”

จังหวะนั้น เยี่ยฉวนพลันบิดข้อมือสะบัดกระบี่

ฉับ !

ศีรษะของกานสือซานขาดสะบั้นจากบ่าทันที !

ราวกับยังมิหนำใจ เยี่ยฉวนยกเท้าเขี่ยศีรษะจนลอยขึ้นสู่อากาศ

บึ้ม !

ศีรษะระเบิดดังสนั่น !

จากนั้นชายหนุ่มจึงเก็บกระบี่คืนสู่ฝัก !

ก่อนหันมาพูดกับชายชราสวมผ้าคลุมสีขาว มุมปากเหยียดยิ้มเหี้ยมเกรียม “มาเลย ช่วยมาตีข้าให้ตายด้วย !”