ตอนที่ 116

 

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

 

ผมรู้ว่าเทคนิคของยูกะสูงแต่――

 

「ยู-ยูกะ…」

 

ระหว่างที่นั่งอยู่บนเตียง ยูกะวางหน้าของเธอลงที่หว่างขาผม แต่มือของเธอยังอยู่บนเตียง

 

เธอฝังหน้าของเธอไปที่หว่างขาผมระหว่างที่คุกเข่าสี่ขา

 

「ใหญ่…♥」

 

ยูกะถูกแก้มของเธอบนกางเกง และพึมพำด้วยเสียงที่หลงใหล จากนั้นถูกจูบหว่างขาผมผ่านกางเกง

และ――

 

เข็มขัดผมถูกนำออก

 

แต่มือของอยู่กะยังอยู่บนเตียง แม้อย่างนั้น เข็มขัดผมถูกนำออก

 

เธอนำเข็มขัดออกด้วยปากของเธอ เธอใช้ฟันของเธอเพื่อแก้ซิบกางเกงผมอย่างแม่นยำ

 

ผมกลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

ยูกะคุกเข่าสี่ขา ฝังหน้าของเธอไปที่หว่างขาผม ระหว่างที่ดันสะโพกของเธอขึ้น รูปลักษณ์ของยูกะที่ดึงซิบลงด้วยปากเธอนั่นมีเสน่ห์ ลามก และไม่เหมาะสมมากเกินไป

 

เมื่อเธอรูดซิบลงเสร็จ อะไรที่ลื่นๆรุกรานช่องว่างระหว่างกางเกงผม

 

ผมมองเห็นมันผ่านกางเกงใน มันเป็นลิ้น ลิ้นของเธอรุกรานผม

 

ผมหมายถึง ผมไม่เห็นข้างในตัวของยูกะ เพราะความสามารถของผมเองถูกใช้งานได้โดยไม่มีปัญหา มันเป็นไปได้ที่จะ “เห็น” ยูกะจากมุมมองของนก

 

ยูกะที่แทงลิ้นของเธอเข้ามาที่ช่องว่าง แทงลิ้นของเธอผ่านช่องว่างในกางเกงในของผม

 

「คุ~」

 

ลิ้นของยูกะคืบคลานเนื้อ

 

 

「มันแย่แล้ว」

 

ผมถึงขีดจำกัดด้วยแค่นั้น ผมเกร็งตัวของผมทั้งหมด

 

จากนั้น ผมน้ำแตก

 

ทันที่ที่ผมคิดอย่างนั้น ผมได้กลัวความรู้สึกดีที่มากมายนี้

 

ยูกะที่ลิ้นของเธอแทงผ่านช่องว่างมา เห็นว่าผมถึงขีดจำกัด จากนั้นเธอพันลิ้นของเธอไปรอบหัวเอ็นของผมโดยไม่ใช่มือ และยกหัวเอ็นอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น เธอดึงหัวเอ็นออกมาจากช่องว่างและดูดมัน

 

「ฟฟฟู่~」

 

มันเป็นเวลาเดียวกันกับที่ลิ้นของยูกะดูดหัวเอ็นของผม

 

ความรู้สึกดีที่ทำให้ชา มากพอที่จะทำให้ผมน้ำลายไหล

 

อสุจิของผมพุ่งออกไปด้วยแรงที่มหาศาล น่าจะเป็นเพราะมันสะสมไว้เกินขีดจำกัดแม้ว่ามันจะพุ่งออกไปมากกับมารินะและทามะมูชิ

 

จำนวนที่มากกว่า และความรู้สึกดีที่มากกว่าระหว่างที่น้ำแตก

 

สะโพกของผมเด้งไปด้วยตัวมันเอง ด้วยการน้ำแตกที่หยุดไม่ได้ และผมสงสัยว่าสมองของผมจะไหม้จริงๆมั้ยด้วยความรู้สึกดีที่มากขนาดนี้

 

จากนั้น เสียงกลืนน้ำลายสามารถได้ยินได้

 

ยูกะได้กลืนอสุจิจำนวนมาก

 

「ออุ คุ-…ฟฟฟฟฟฟู่~」

 

ไม่ว่ามันมากขนาดไหน จุดจบจะมา

 

ผมฉีดอสุจิจำนวนมากออกไป และในที่สุดผมก็ได้หมดแรง

 

แต่――

 

「ออุ่ คุ-」

 

ขณะที่น้ำแตกจบลง และความรู้สึกดีที่รุนแรงกำลังจะเย็นลง ผมได้โดนความรู้สึกดีใหม่

 

ยูกะกลืนอสุจิที่เหลือในรูฉี่ของผมด้วยเสียงดูด

 

เพราะสิ่งนั้น เอ็นของผมแข็งทันที

 

จากนั้น ยูกะดึงริมฝึปากของเธอออกและมองขึ้นมาหาผม

 

「ไม่ใช่ว่ามันแปลกเหรอ? มันมากไปแต่โมตะ-คุงยังโอเคอยู่」

 

บางที่เธอรู้เมื่อเธอเห็นจำนวนของอสุจิที่ผิดปรกติ และเอ็นของผมที่ไม่หยุดแข็ง เพราะสิ่งนั้น ยูกะถามด้วยความวิตกกังวล

 

「หืมม จริงๆแล้ว ชั้นได้กินยาพิเศษเพราะอะไรหลายๆอย่าง แต่มันมีผลมากเกินไปและนี่คือผลของมัน」

 

ระหว่างที่ความรู้สึกดียังไม่เย็นลง ผมตอบยูกะระหว่างที่กลับไปมีความใคร่อย่างสูงอีกครั้ง

 

จากนั้น หน้าของยูกะเปลี่ยนไป

 

「ไม่ใช่ว่านั่นอันตรายเหรอ?」

 

「หืม มันจะไม่อันตรายถึงชีวิต แต่มันก็ไม่ใช่ยาที่ปลอดภัยด้วย」

 

「ทำไมนายกินยาแบบนั้น!?」

 

อยู่กะที่ลุกขึ้นและอยู่ดีๆก็เสียงดัง ระหว่างที่จ้องผม

 

ทำไม ยังไงซะ

 

「โมตะ-คุง นางคิดน้อยเกี่ยวกับชีวิตของนายมากเกินไปแล้ว!? อะไรจะเกิดขึ้นถ้าโมตะ-คุงหายไป!??」

 

ยูกะจับไหล่ของผมและตะโกนเหมือนปีศาจ

 

ผมไม่คิดมากเกี่ยวกับชีวิตของผมเหรอ?

 

นั่นใช่แล้ว อย่างที่ยูกะพูด ผมไม่ได้คิดมาก

 

มันเป็นนิสัยของผมที่ผมโตมากับมัน? หรือมันเป็นสิ่งแวดล้อมที่ผมใช้ชีวิตอยู่มาจนถึงตอนนี้?

 

เพราะเรื่องนั้น ผมหาค่าจากตัวเองไม่ได้

 

จากนั้น มีสาวที่ต้องการผมแบบนั้น ผมสงสัยว่ามันโอเคที่จะตายเพื่อเธอและคนอื่นๆมั้ย

 

เพิ่มเติมจากนั้น…….

 

「ชั้นลืมมันไม่ได้」

 

「เอ๋?」

 

「เวลานั้น ชั้นคิดอย่างมั่นใจว่าชั้นจะถูกชม」

 

ผมมีความสามารถพิเศษตั้งแต่ผมเกิด แต่ก่อนผมจะรู้มัน ผมไม่รู้ว่ามันเป็นความสามารถพิเศษ

 

ผมคิดว่าผมอยากเห็นแม่ยิ้ม อย่างไรก็ตาม――

 

「ความทรงจำแรกของชั้นคือแม่ชั้นมองชั้นเหมือนสัตว์ประหลาด」

 

แม่ของผมไม่ใช่คนไม่ดี เมื่อมองย้อนกลับไปดู มันไม่น่าตกใจ แต่ในเวลานั้น ผมยอมรับมันไม่ได้

 

ผมรู้ว่าในหัวของผม ความทรงจำนั้นจะไม่มีวันหายไป

 

「ชั้นไม่มีพี่น้อง พ่อแม่ของชั้นไม่ได้รวย ยังไงก็ตาม ถึงพวกเธอมีลูกอีกคนก็เลี้ยงไหว แต่พวกเธอไม่มีลูกอีกครั้ง ชั้นมั่นใจว่าพวกเธอกลัว กลัวว่าสัตว์ประหลาดแบบชั้นจะเกิดขึ้นอีกครั้ง」

 

มันธรรมชาติที่จะกลัว นอกจากนี้ ผมควรจะรู้ถึงของดีที่ผมโตขึ้นมาโดยที่พวกเขาไม่ทิ้งผม

 

「โมตะ-คุง」

 

ทันใดนั้น ผมได้ยินเสียง

 

「โมตะ-คุง โง่」

 

จากนั้นกลิ่นที่หอมได้เตะจมูกผมและตัวที่นุ่มรัดผม

 

ยูกะที่ร้องไห้ด้วยเหตุผลบางอย่าง กอดผม

 

「ทำไมโมตะ-คุงไม่พูดมากขนาดนั้นก่อนหน้านี้」

 

เสียงที่อ่อนโยนกระซิบใส่หูของผม

 

「เพราะชั้นไม่ได้ไม่มีความสุขกับมันเป็นพิเศษ」

 

「อย่างนั้นเหรอ?」

 

「มีคนมากมายบนโลกที่ไม่มีความสุขมากกว่าชั้น」

 

「ดังนั้น นายเลยไม่ประท้วง?」

 

「ไม่ ชั้นอยากจะประท้วง ชั้นแค่ไม่อยากพูดว่าชั้นชอบความโชคร้ายของชั้น」

 

「โอ้ ใช่」

 

ระหว่างที่ร้องไห้และยิ้ม ยูกะกอดผมและลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน

 

「มันโอเค มันโอเค มันจะใช้เวลานานที่จะรักษาแผลในใจของโมตะ-คุง แต่บางวันมันจะรักษาอย่างแน่นอน เพราะโมตะ-คุงมี “เพื่อน” หลายคน」

 

“เพื่อน” ใช่ ผมมี “เพื่อน”

 

ผมตายไม่ได้จนกว่าผมจะได้ที่ให้พวกเธออยู่

 

「ชั้นยังตายไม่ได้」

 

「อึน โมตะ-คุงยอดเยี่ยม นั่นถูกแล้ว~ โมตะ-คุงยังไม่ควรตาย」

 

「อา ชั้นรู้แล้ว ชั้นต้องไม่ตาย」

 

「ยอดเยี่ม โมตะ-คุง~ นั่นถูกแล้ว นายยังตายไม่ได้」

 

「โอ้ว เข้าใจแล้ว ชั้นต้องไม่ตาย」

 

นั่นใช่แล้ว อย่างที่ยูกะพูด ผมต้องไม่ตาย นั่นเป็นความจริง เพราะยูกะพูดอย่างนั้น

 

「เนน่~ โมตะ-คุง โมตะ-คุงมีความหวังอะไรมั้ย? ชั้นอยากจะได้ยินมัน」

 

ความหวัง? อะไรที่ผมต้องการ? ยังไงซะ นั่นมัน…….

 

「ชั้นอยากมีที่อยู่」

 

นั่นคือทั้งหมดที่ผมต้องการ

 

กำจัดคุดันไม่ใช่ความหวัง มันเป็นบางสิ่งที่ผมต้องทำ

 

ก่อนหน้านี้ ผมไม่ได้เกลียดคุดันเป็นพิเศษ เมื่อผมรู้ว่าคุดันฆ่าแม่ของริกกะและพี่สาวน้องสาว เธอถูกยกโทษให้ไม่ได้

 

ผมจะฆ่าคุดันแน่นอนไม่ว่าอย่างไร

 

「นั่นใช่แล้ว แต่ โมตะ-คุง ยูกะคิดว่า โมตะ-คุงดูเหมือนจะมีความหวังมากกว่านั้น」

 

「ความหวังมากกว่านั้น?」

 

「ใช่ มากกว่านั้น โมตะ-คุง~ ไมันไม่มีอะไรน่าอายเพราะตอนนี้มีแค่โมตะ-คุงและยูกะอยู่ที่นี่ ใช่มั้ย? ใช่มั้ย? มาพูดจากใจแค่ตอนนี้เถอะ」

 

มาพูดจากใจเถอะ แค่ตอนนี้ พูดจากใจเถอะ

 

「ช-ชั้น」

 

「อึน」

 

「ค-ความหวังของชั้น…」

 

「อึน」

 

「อ-อย่าหัวเราะนะ โอเคมั้ย?」

 

「นายคิดว่าชั้นจะหัวเราะเหรอ?」

 

ยูกะหัวเราะด้วยรอยยิ้มและกอดผม

 

ยูกะหัวเราะ แต่เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

 

เธอดูเหมือนว่าจะทึ่ง หรือตะลึงที่เธอจะได้ยิ่งความต้องการที่ไร้สาระของผม

 

แต่นั่นใช่แล้ว ยูกะจะฟังความต้องการโง่ๆของผมอย่างจริงจัง และยอมรับมันอย่างใจดี

 

เพราะอีกคนคือยูกะ

 

「ช-ชั้นอยากจะถูกเอาใจ…」

 

ผมจำไม่ได้ว่าถูกเอาใจตอนไหนเลย ผมไม่รู้ว่าจะปฏิบัติกับบางคนอย่างไร แต่ผมได้คิดนั่นเป็นเวลานานแล้ว

 

ผมอยากจะถูกเอาใจโดยบางคน

 

「โอ้ เข้าใจแล้ว ยอดเยี่ยมโมตะ-คุง นายพูดมันออกมาได้อย่างถูกต้อง ยูกะดีใจกับเรื่องนั้น」

 

ยูกะกอดผมแน่นและลูบหัวของผมระหว่างที่ร้องไห้

 

「ปล่อยมันให้ยูกะ ยูกะจะเอาใจโมตะ-คุง มันโอเค ปล่อยมันให้ยูกะ」

 

ใช่ ยูกะกระซิบในหูผม และแยกจากผมอย่างอ่อนโยน

 

ความอุ่นที่ผมรู้สึกถูกโอบกอดได้หายไป และทันใดนั้น ความวิตกกังวลได้โจมตีผม

 

นั่นมัน ผมได้ “ถูกเอาใจโดยยูกะ” แล้ว

 

 

「งั้น โมตะ-คุง เรามานอนด้วยกันมั้ย?」

 

ยูกะที่วางมือของเธอลงบนไหล่ผมอย่างอ่อนโยน พูดสิ่งนั้นและยิ้ม

 

「อุคุ-」

 

ผมสั่นกระทันหัน

 

ยูกะที่จับไหล่ผมด้วยมือซ้าย คว้าไม้ของเอ็นผมด้วยมือขวาระหว่างที่ยิ้ม และเริ่มขยับมันอย่างอ่อนโยน

 

นิ้วของยูกะที่บางและอ่อนนุ่มได้รับมือกับไม้เหมือนทะเลที่สงบ

 

มันไม่ใช่การกระตุ้นให้ถึงจุดสุดยอด แต่นั่นทำไมผมรู้สึกสบายและผ่อนคลาย

 

ระหว่างที่เธอรับมือกับไม้ ผมวางตัวของผมลงไปบนเตียง

 

「งั้นมาทำมันกันเถอะ ใช่มั้ย?」

 

ยูกะมองลงมาหาผมนอนอยู่บนหลังเธอและยิ้ม พูดคำนั้น ระหว่างที่จับไม้ด้วยมือขวาของเธอเธอถอดชุดแจ็คเก็ตของผม และนำเข็มขัดที่กางเกงผมออก

 

「มันน่าอายที่มันจะถอดทั้งหมดออกใช่มั้ย? มันโอเค ชั้นจะไม่เอาเสื้อผ้าของโมตะ-คุงทั้งหมดออก ยูกะควรจะเป็นคนเดียวที่ดูอาย」

 

ยูกะที่ แกะกระดุมแจ็คเก็ตของผมและถอดเข็มขัด ไม่ได้พยายามจะถอดเสื้อของผมออกอีกแล้ว แทนที่จะอย่างนั้น เธอม้วนแจ็คเก็ตของเธอขึ้น

 

บนหัวของผม ผมเห็นรอยปูดขาวที่มันโต

 

ผมเห็นได้แค่หน้าอกส่วนล่างเพราะเธอม้วนแจ็คเก็ตของเธอคืนครึ่งเดียว

 

「โมตะ-คุง ยูกะอายมากๆเมื่อนายเห็นมัน ♥」

 

ยูกะอายระหว่างที่เอาหน้าอกส่วนล่างของเธอให้ดู

 

เธออายที่จะเปิดเผยตัวแบบนั้นให้กับผม

 

เอ็นของผมแข็งขึ้นอีกและแข็งขึ้นอีก เมื่อผมเห็นหน้าอกส่วนล่างที่เห็นได้จากข้างล่างยูกะ และยูกะที่หูของเธอแดงสด

 

「อุ คุ-」

 

ไม้ของผมถูกลูบอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกดีเพิ่มขึ้น

 

「ยูกะอายรูปลักษณ์ที่เห็นได้แค่โมตะ-คุงคนเดียว โอเคมั้ย?」

 

ระหว่างที่ลูบไม้ของผมอย่างแม่นยำ ยูกะยิ้มดั่งเธออาย จากนั้นนำมือซ้ายของเธอใส่เข้าไปในกระโปรง จากนั้นเธอถอดกางเกงในของเธอออกด้วยแค่มือซ้าย และ――

 

「ดู โมตะ-คุงได้โปรดดู? ดูน้องหนูของยูกะชัดๆ แค่การอยู่กับโมตะ-คุงทำชั้นเปียกมาก ♥」

 

ยูกะที่คุกเข่าสี่ขา เปิดเผยน้องหนูของเธอบนหน้าผม จากนั้น ลูบเอ็นของผมด้วยมือขวา เธอเปิดน้องหนูด้วยมือซ้ายของเธอ

 

「ล-ลามก」

 

ผมพึมพำอย่างไม่ได้ตั้งใจ

 

น้องหนูที่เปิดถูกเห็นได้และมันเต็มไปด้วยน้ำกาม ผมไม่ได้มองด้วยความสามารถของผม ผมมองด้วยการมองธรรมดา แม้แต่มดลูกเธอก็ถูกเห็นได้ เพราะเธอเปิดรูกว้าง

 

มากกว่านั้น เม็ดถั่วของเธอถูกเห็นได้ก็แดงและแข็ง

 

「โมตะ-คุง มองมันดีๆ โอเคมั้ย?」

 

ผมได้ยินเสียงของยูกะ จากนั้น――

 

「อะไร!?」

 

ผมตกใจมากจนผมไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

รูเนื้อที่เปิดกว้างจนเห็นได้ถึงมดลูก ตอนนี้ปิดอย่างแน่น

 

มันเหมือนดอกไม้ทะเลกินปลาเล็ก

 

「หลังจากนี้ โมตะ-คุงใส่เอ็นเข้าไปได้ที่นี่ ยูกะนั้นแปดเปื้อนเพราะครั้งหนึ่งเคยเป็นส้วมเนื้อ แต่ชั้นมั่นใจว่าชั้นทำให้โมตะ-คุงรู้สึกดีได้มากกว่าใครๆ」

 

ด้วยเสียงของยูกะ รูที่ปิด เปิดอีกครั้ง ดังนั้นมดลูกถูกเห็นได้อีกครั้ง และจากนั้น ปิดอีกครั้ง

 

เทคนิคของยูกะทำให้เธอควบคุมกล้ามเนื้อน้องหนูของเธอได้อย่างอิสระ

 

ผมรู้ว่ามันจะสบายขนาดไหนที่จะใส่เอ็นเข้าไปในรู้เนื้อนั้น

 

「ยูกะ ชั้นมีอย่างนึงที่จะพูดกับเธอ」

 

เมื่อผมพึมพำอย่างนั้น การเคลื่อนไหวของยูกะที่ลูบไม้อยู่ หยุดอย่างสมบูรณ์แบบ และในเวลาเดียวกัน การเคลื่อนไหวของน้องหนูที่มันปิดและเปิดซ้ำๆเหมือนปากปลาก็หยุดด้วย

 

「ชั้นจะไม่มีวันสงสารเธอ」

 

มันเป็นความจริงที่ยูกะถูกทำให้แปดเปื้อนโดยนักเลงมากมายที่โรงงานร้าง พวกมันเกือบทุกคนมีประสบการณ์การข่มขืนยูกะ

 

บางทีมีคนอื่นด้วย

 

คนมากขนาดไหนที่เคยข่มขืนเธอ?

 

แต่ตอนนี้ มัน “จบแล้ว”

 

「ชั้นรู้ ดังนั้นอย่าพูดเรื่องนั้น」

 

「มัน-มันเจ็บ!」

 

ทันได้นั้นยูกะกำไม้ผมแน่น และพึมพำ จากนั้นกัดหัวเอ็นผมด้วยฟันของเธอ

 

เธอโกรธเหรอ? เอ๋? ผมทำให้ยูกะโกรธ? ผมตัดสินไม่ได้เพราะผมไม่เห็นใจของเธอ

 

「เธอโกรธเหรอ?」

 

「เปล่า~ ♥」

 

เมื่อยูกะได้ถูกถามกระทันหัน แก้มของเธอย้อมเป็นสีแดง จากนั้นยิ้ม เธอเลียหัวเอ็นที่มันถูกกัดด้วยลิ้นของเธอ

 

มันเจ็บนิดหน่อย แต่มันรู้สึกดีอีกครั้ง

 

「เนน่~ โมตะ-คุง ♥」

 

ยูกะที่เลียหัวเอ็นผมด้วยลิ้นของเธอ เอียงคอของเธอและมองข้างมาหาผม

 

「ระหว่างที่ยูกะเลีย โมตะ-คุงเล่นกับรูของยูกะได้มั้ย?」

 

ในเวลาเดียวกันกับการกระซิบหวานของยูกะ รูของเธอที่น้ำกามหยดอย่างไม่เหมาะสม เปิด

 

กำแพงช่องคลอดของเธอปล่อยน้ำกามที่ไม่เหมาะสมจำนวนมากออกมา ที่หยดเป็นเส้น มดลูกของเธอก็ถูกเปิดเผย

 

ผมอยากจะทำให้เธอแตก ผมอยากจะให้ยูกะแตก

 

ความต้องการของผมเพิ่มขึ้นอย่างมาก และจากนั้นผมยกมือขวาของผมขึ้น และสองนิ้วของผมใส่เข้าไปในน้องหนูของเธอ

 

เนื่องด้วยรูเปิดและมันเต็มไปด้วยน้ำกาม สองนิ้วของผมใส่เข้าไปถึงโคนได้อย่างง่ายๆ

 

「อ๊าน ♥」

 

ยูกะส่งเสียงหวานอย่างมีความสุข

 

ใช่ มัน “มีความสุข”

 

「งั้น เล่นกับรูนั้น โอเคมั้ย? โมตะ-คุงก็เล่นกับนมชั้นด้วยได้มั้ย?」

 

ยูกะที่พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่อ่อนโยน ก้มลง จากนั้นเธอแลบลิ้นของเธอออกมาและเลียหัวเอ็นของผม

 

「คคคุ」

 

ลิ้นอะไรกัน! ผมรู้สึกแย่กับมารินะเลย แต่ระดับนี้มันต่างไปจริงๆ มากกว่านั้น ยูกะยังไม่เอาจริงเลย

 

นั่นดี นั่นโอเค ปัญหาก็คือ――

 

เมื่อหัวเอ็นของผมถูกเลียด้วยลิ้นของเธอ และหน้าของผมบิดเบี้ยวในความรู้สึกดี ผมกระตุ้นข้างในรูเธอด้วยสองนิ้ว และมันทำเสียงที่ไม่เหมาะสม

 

「อ๊าน ♥ โมตะ-คุงน่าทึ่ง ♥ นิ้วของโมตะ-คุงดีเกินไปแล้ว และยูกะที่เป็นอีตัว จะแตกแล้ว ♥」

 

ยูกะส่งเสียงหวานระหว่างที่เลียหัวเอ็นผมด้วยลิ้นของเธอ

 

ผมรู้สึกถึงหน้าของผมเกร็ง

 

「ยู-ยูกะ เธอ…เธอทำมันด้วยเทคนิคเหรอ?」

 

ระหว่างที่กระตุ้นรูเนื้อของยูกะอย่างไร้ความปราณี ผมถามยูกะ จากนั้นยูกะ――

 

「เอ่ะเฮ้ะเฮ้ะ ชั้นถูกจับได้ ♥」

 

ยูกะแลบลิ้นของเธอออกมาและยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย

 

「ชั้นคิดว่าโมตะ-คุงจะทำชั้นอย่างไร้ความปราณีถ้าชั้นแกล้ง ดังนั้น ชั้นพยายามจะแสดงละครให้น่ารำคาญนิดนึง มันไม่มีประโยชน์เหรอ?」

 

ยูกะพูดอะไรแบบนี้ด้วยรอยยิ้มที่อาย มากกว่านั้น น้องหนูของเธอยังถูกกระตุ้นอย่างไร้ความปราณี

 

เสียงทีลามกดังก้อง และน้ำกามเอ่อล้นออกมาไม่หยุด จากนั้น ข้างในรูที่เกร็ง

 

ไม่ต้องสงสัยว่าเธอรู้สึกมัน อย่างไรก็ตาม ยูกะระงับความรู้สึกดีไว้ และแสดงละครไปบนนั้น

 

มากกว่านั้น มันดูเหมือนมันเป็นเทคนิคที่ผมเห็นว่าเป็นการแสดงได้

 

ทำอย่างนั้น มันจะทำให้ผมที่หงุดหงิดและถือโทษอยู่ผ่อนคลาย

 

บนเรื่องนั้น เธอปฏิเสธที่จะถูกกลืนกินไปโดยความรู้สึกดีเพื่อที่จะบริการผม

 

มันหมายถึง มันมี “ที่” ให้ทำอย่างนั้น

 

「ชั้นควรจะรู้สึกมันจริงๆมั้ย?」

 

ยูกะหัวเราะและยั่วยุผม

 

「ไม่ ไม่ ชั้นทำให้เธอแตกได้ด้วยความสามารถของชั้น ดังนั้นเธอปล่อยมันไว้อย่างนี้」

 

「นายทำมันได้ ♥ งั้นให้ยูกะแตกด้วยความสามารถของนายนะ? โมตะ-คุง~ ♥」

 

ยูกะยิ้มอย่างมีความสุข แม้ว่าเธอพูดอย่างนั้น เธอถูกกระตุ้นด้วยสองนิ้ว

 

มันเป็นตอนนี้ที่ผมหัวเราะได้เพราะผมมีความสามารถของผม

 

「อา」

 

ผมพยายามจะ “ดู” จุดอ่อนของน้องหนูยูกะ แต่ผมไม่เห็นมัน

 

ผมลืมไป ความสามารถผมจะไม่มีผลกับยูกะตอนนี้

 

ผมใจร้อนและพยายามจะแทงจุดอ่อนของน้องหนูยูกะ

 

พึ่งพาความทรงจำ ผมงอนิ้วข้างในน้องหนูของเธอ และกระตุ้นจุดอ่อนและที่ที่ผมคิดว่าเป็นกล้ามเนื้อจุดอ่อน และขยับนิ้วเพื่อขูดมัน

 

มันต้องเป็นประมาณนี้

 

「อ๊า ♥ มันรู้สึกดีตรงนั้น ♥」

 

ยูกะที่นำกามหยดอย่างมาก ขยิบน้องหนูของเธออย่างรุนแรง แต่เธอต้องแกล้งทำเป็นส่งเสียง

 

ไม่ต้องสงสัยว่าเธอรู้สึกมัน แต่มันดูเหมือนเธอยังต่อต้านได้

 

มันคนละที่เหรอ? นี่ไม่ใช่จุดอ่อนของเธอ?

 

จุดอ่อนของเธอเล็กเหมือนรูเข็ม อย่างไรก็ตาม ผมรู้ตำแหน่งทั่วไป นิ้วของผมควรจะกระตุ้นจุดอ่อนของเธอ

 

นั่นควรจะเป็น…

 

「เล่นกับรูของยูกะเยอะๆและสนุกเยอะๆนะ โอเคมั้ย?」

 

ตามเสียงกระซิบของยูกะ หัวเอ็นของผมถูกห่อไปด้วยเนื้อลื่น

 

รูที่แน่นที่ปกคลุมไปด้วยน้ำลาย มันเป็นปากยูกะ

 

ยูกะกลืนหัวเอ็นของผมและดูดมัน แต่เธอไม่ส่ายหัวของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอพันลิ้นของเธอระหว่างที่ดูดมัน

 

「คคคุ-」

 

ทันทีนั้น เพราะมันถึงขีดจำกัดของผม ผมน้ำแตกในปากของยูกะเพราะผมทนไม่ได้

 

ความรู้สึกดีเผาสมองของผม และความรู้สึกของการกลืนอสุจิ

 

อสุจิที่ถูกปล่อยทั้งหมดได้ถูกดื่มแม้แต่อสุจิที่หลงเหลืออยู่ในรูฉี่ก็ได้ถูกดูดออก จากนั้น การดูดและการเคลื่อนไหวของลิ้นได้กลับไปดำเนินต่อทันที

 

ช่างเป็นการลูบไล้ที่สุภาพและละเอียดอ่อน เธอดูเหมือนเธอเลียไอติมอยู่

 

ผมอย่ากได้ความรู้สึกดีที่เข้มข้นกว่านี้ แต่ยูกะรู้โดยไม่ต้องพูดมัน

 

ยูกะยอมที่จะเพิ่มจังหวะของเธออย่างช้าๆเพื่อที่จะทำให้ผมบันเทิง

 

ผมตกใจและสังเกตว่านิ้วที่กระตุ้นน้องหนูของยูกะข้างในได้หยุด

 

「เหี้ย ชั้นจะให้เธอแตกแน่ๆ」

 

ผมโยนคำพูดออกไป และระหว่างที่กระตุ้นน้องหนูเธอด้วยสองนิ้วของมือขวา ผมกระตุ้นเม็ดถั่วของเธอด้วยนิ้วโป้งซ้าย

 

ยูกะที่ทำเสียงดังคายหัวเอ็นของผมออกมา เอียงของของเธอและมองผมด้วยตาที่แฉะ

 

「มันรู้สึกดีจริงๆ ♥」

 

ยูกะที่ทำเหมือนไม้อร่อย ทำเสียงหวานที่น่าหลงใหล

 

มันน่าหลงใหลเหรอ? สำหรับยูกะ มันอาจจะเป็นความรู้สึกดีที่ไหล่ของเธอได้ถูกนวด

 

「ชั้นยังโอเคอยู่ โมตะ-คุงอยากจะใส่เข้าไปในปากยูกะประมาณสิบครั้งมั้ย? จากนั้น ครั้งต่อไป ใส่มันเข้าไปในน้องหนูของยูกะ โอเคมั้ย?」

 

ยูกะยิ้มอย่างเขินอาย และเมื่อเธอลดหน้าของเธอลง เธอกลืนหัวเอ็นด้วยปากของเธอ

 

「ฟฟฟฟฟู่~」

 

รูเนื้อที่แน่นและลื่น ความรู้สึกที่รู้สึกดี ถูกรับมา และความรู้สึกดีนั้น หยุดนิ้วของผม

 

ผมอยากจะทำให้ยูกะแตก ผมอยากจะให้เธออาเฮะกาโอะ

 

ยูกะเริ่มส่ายหัวของเธออย่างช้าๆ

 

ดูด พันลิ้น ทำเสียงที่ลามกและดูดเอ็นอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน ไม้ถูกลูบไล้ และไข่ถูกลูบไล้

 

มันรู้สึกดีและทำให้ความรู้สึกอื่นมันหายไป

 

ความรู้สึกดี สัมผัสที่นุ่มของยูกะ และกลิ่นที่หอม

 

ผมคิดอะไรไม่ออก

 

สะโพกของผมเด้งด้วยตัวเองและอสุจิพุ่งออกมาสู่ปากของยูกะ

 

ยูกะที่ดื่มอสุจิระหว่างที่ส่ายหัวของเธออย่างช้าๆ เร่งความเร็วการส่ายหัว

 

แม้ว่าผมเพิ่งน้ำแตก เอ็นของผมแข็งทันที มุ่งหน้าไปที่การน้ำแตกครั้งต่อไป

 

ระหว่างที่ใส่นิ้วเข้าไปในน้องหนูยูกะ และดึงเม็ดถั่วถึงขีดจำกัด ผมโดนโจมตีด้วยคลื่นของความรู้สึกดีที่รุนแรง

 

แม้ว่าผมดูเหมือนจะบ้าไป ผมเมากับการบริการที่เข้มข้นและอ่อนโยนของยูกะ

 

เวลาผ่านไปมากแค่ไหน?

 

มันเป็นสามสิบนาที? หรือมันอาจจะเป็นนาทีเดียว? หรือบางที่น้อยกว่าสามสิบวินาทีได้ผ่านไป

 

「ชั้นทำให้แตกไปหลายครั้ง แต่โมตะ-คุงยังโอเคอยู่เลย โมตะ-คุงน่าทึ่งนะ ใช่มั้ย?」

 

ยูกะที่คายหัวเอ็นออกมาด้วยเสียงที่ดัง ลูบไม้ของผมอย่างอ่อนโยน และพูดระหว่างที่ลูบไล้หัวเอ็นด้วยปลายของลิ้นเธอ

 

ก่อนที่ผมจะรู้มัน มันดูเหมือนผมได้น้ำแตกไปสิบครั้ง

 

ผมไม่มั่นใจ แต่มันรู้สึกดีอย่างน่ากลัว

 

「งั้น โมตะ-คุงจะใชน้องหนูของยูกะเร็วๆนี้มัย? หรือโมตะ-คุงอยากจะเล่นกับกายของยูกะ?」

 

ยูกะยกหน้าของเธอและถามระหว่างที่ลูบเอ็นของผม

 

ต่อไป? ต่อไป…….

 

「ยูกะ」

 

「อึ๋น?」

 

「ชั้นอยากให้เธอกอดชั้น」

 

ยูกะประหลาดใจกับคำพูดผม และ――

 

「อ-ว้าว้าว้า…มันเป็นข้อเรียกร้องที่อายมากเลย ♥」

 

ยูกะหัวเราะระหว่างที่พูดอย่างนั้น และเมื่อเธอหันกลับมา เธอปกคลุมผม และเธอกอดผมอย่างแน่นและอย่างแข็งแรง

 

สัมผัสที่อ่อนนุ่มของยูกะห่อกายของผม

 

โอ้ ผมโล่งใจ

 

「โมตะ-คุงใส่เข้าไปในน้องหนูของยูกะได้มั้ย?」

 

ผมดีใจแค่การถูกกอด แต่นั่นใช่แล้ว ถ้ายูกะพูดอย่างนั้น…

 

「นายใส่มันเข้าไปได้ ♥」

 

เมื่อผมพยายามจะตอบ ยูกะกระซิบเร็วกว่านั้น และขยับสะโพกของเธอ

 

「อุ่คุ-」

 

หัวเอ็นของผมได้ถูกกลืนไปโดยน้องหนูที่แน่นที่มันร้อนและเปียก

 

รูเนื้อที่ถูกขยายจนมดลูกถูกเห็นได้ แน่นมากจนมันเหมือนจะตัดหัวเอ็น

 

「จริงๆแล้วระหว่างที่แสดงละคร เธอแตกไปหลายทีมั้ย?」

 

เสียงหวานที่มันหยาบนิดหน่อยกระซิบอยู่ในหูของผม

 

 

 

「ชั้นคิดว่าชั้นต้องซ่อนมัน」

 

ผมถามยูกะระหว่างที่สั่นไปด้วยความรู้สึกดี ที่หัวเอ็นของผมได้ถูกกลืนไปอย่างช้าๆไปถึงส่วนลึกของรูเนื้อของเธอ

 

「เพราะมันน่าอาย ♥」

 

ยูกะที่กอดผมแน่นขึ้น ย้อมแก้มของเธอเป็นสีแดงอายจริงและกระซิบใส่หูของผม และยูกะที่รับเอ็นผมตลอดทางถึงมดลูกของเธอ เริ่มส่ายสะโพกของเธอระหว่างที่กอดผม

 

หัวเอ็นได้ขยับเข้าออกอย่างช้าๆในรูเนื้อที่ปิด และเสียงลามกดังก้องในแต่ละครั้ง

 

ความรู้สึกดีที่ได้รับจากรูเนื้อที่นุ่มแต่แน่น

 

ด้วยทั้งสองมืออยู่ข้างหลังยูกะ ผมกอดยูกะอย่างแน่น และสั่นไปกับความรู้สึกดีที่เหมือนคลื่น

 

 

 

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

เป้าหมายเดือน 4/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 180/300

ค่าไฟ 20/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord