ตอนที่ 151

แมงมุมตัวใหญ่เคลื่อนไหวอยู่ในยามคำคืนอย่างไร้เสียง กระนั้นด้วยความเร็วที่มหาศาล

มันได้เคลื่อนไหวในความเร็วที่มาก ที่ผมจะถูกเป่ากระเด็นโดยแรงลม แต่ไม่ต้องพูดถึงริกกะ แต่ขอบคุณฟีมล์แสงสีมรกตที่ล้อมรอบแมงมุมอยู่ ผมแทบจะไม่รู้สึกถึงแรงลม

ทามะมูชิเป็นสาวที่ทำได้เมื่อเธอพยายาม แต่เธอเป็นอีโง่

「มา-มาสเตอร์ ♡」

นั่งอยู่ข้างผมหว่างขาของผม ผมถูกกอดโดยริกกะ ที่หายใจอย่างรุ่มร้อน และมองผมด้วยตาที่่แฉะ พึมพำด้วยความใคร่

เธอดูเหมือนจะมีอารมณ์เพราะการกอดของผม

แต่จิวอยู่ที่หัวนมและเม็ดถั่วของเธอ นี่หมายถึงว่าเธอจะมีอารมณ์ตลอดเวลา แต่ปรกติแล้ว เธอจะควบคุมมันได้ด้วยพลังใจที่แข็งแกร่ง และความภักดีที่สูง

ริกกะไม่รู้ว่าอายุขัยของชีวิตของผม ถูกตัดลงไปด้วยตาแห่งพื้นดิน ผมไม่ได้บอกเธอ แต่เธอต้องรู้สึกมัน ได้อย่างไรก็ไม่รู้ นั่นทำไมเธอโกรธกับคำพูดเบาๆ ของมารินะ

แต่มารินะเจอวิธีที่จะยืดชีวิตของผม

ผมเดาว่าเธอถูกเบี่ยงความสนใจโดยเรื่องนั้น

ผมก็เหมือนกัน ผมยังไม่รู้รายละเอียด แต่ผมรู้ว่ามีความหวัง บางทีนั่นทำไมผมรู้สึกเหมือนถูกเบี่ยงความสนใจไป แทนเรื่องนั้น ความอยากทางเพศและเอ็นของผมขึ้นสูง

「ริกกะ คอยระวัง」

ผมบอกริกกะขณะที่ผมรูดซิบของชุดต่อสู้ของเธอลง และนำมือใส่เข้าไป

「ค่ะ หนูเข้าใจ ♡」

สีหน้าของริกกะเข้มขึ้นขณะที่เธอฟังคำสั่งของผม แต่เธอเปลี่ยนเป็นแดงสดและสั่น ขณะที่ชุดต่อสู้ของเธอถูกจับ

ผมยิ้มขณะที่ผมมองดูเธอและหยิกหัวนมของเธอ ที่มันก็แข็งมาก จนมันดูเหมือนมันจะระเบิด

「ฮิ้อออุ ♡」

ริกกะเด้งเมื่อหัวนมของเธอถูกหยิก

「เฮ้ริกกะ พี่บอกให้คอยระวัง เราไม่มีวันรู้ว่าศัตรูอาจจะโจมตีเมื่อไหร่」

ระหว่างที่แหย่ริกกะ ผมนวดหัวนมที่แข็งของเธอด้วยนิ้วของผม

「หนูขอโทษษษษษ ♡ หนู หนูขอโทษษษษ ♡」

ริกกะพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะขอโทษ แต่เธอกระตุกและกรีดร้องในเสียงหวาน

นี่ทำไมผมรักริกะ

เธอไม่มีวันทรยศความคาดหวังของผม

「หนู หนูอยากได้มัน ♡ ห-หนูอยากให้พี่ใช้น้องหนูของหนู ♡ หนูอยากให้มาสเตอร์ใช้น้องหนูของหนู ♡」

เธออาจจะมีอารมณ์อย่างสมบูร์ โดยการถูกเล่นหัวนม ริกกะร้องขอเอ็นของผม

สถานการณ์ตอนนี้คือเราต้องระแวดระวังในการเตรียมการที่ศัตรูจะโจมตี มันอันตรายที่จะมอบตัวเองให้ความรู้สึกดี แต่นั้นมันเป็นอะไรที่ความสามารถของผมใช้ได้

ในฐานะคนที่เกิดมาพร้อมความสามารถ มันธรรมชาติสำหรับผมที่จะมีความสามารถ มันง่ายกว่าสำหรับผม ที่จะเข้าใจข้อมูล ในระยะของความสามารถของผม ระหว่างที่โฟกัสกับอย่างอื่นระหว่างที่ความสามารถผมถูกใช้งาน

นอกจากนี้――

มารินะ เธอดูฉันอยู่ ใช่มั้ย?

ผมถามมารินะในสมองของผม แต่ไม่มีการตอบ ไม่มีการตอบ แต่ถ้าดูจากสถานการณ์ปปัจจุบัน ไม่มีทางที่มารินะจะไม่ได้ “ดูอยู่”

ผมมั่นใจว่าเธอช่วยตัวเอง ระหว่างที่ “ดู” ผม และริกกะทำอะไรกัน สร้างข้ออ้างกับเธอเองว่าเธอไม่ระวังไม่ได้

เพราะทั้งหมดเพราะมารินะยังเป็นอีตีวที่ชอบมีอารมณ์

――ฉันไม่ได้ช่วยตัวเอง นั่นไม่จริง ซูซูฮาระ-ซังงี่เง่า!

เสียงที่โกรธของมารินะก้องอยู่ในสมองของผม อย่างที่คาด เธอ “ดู” ผมอยู่

――คุ

มารินะครวญในความโกรธ

มารินะ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน ฉันรู้ว่าเธอเป็นอีตัวบ้ากาม อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน และช่วยตัวเองระหว่างที่เธอ “เห็น” ว่าเราทำอะไรกับอยู่ต่อไป

――ฉันบอกว่า ฉันไม่ได้ทำมัน! ฉันไม่ได้ “แอบดู” นาย! ฉันไม่ระวังไม่ได้ ดังนั้นฉันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องดู!

มารินะพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะสร้างข้ออ้างในสมองของผม แต่การสร้างข้ออ้าง หมายถึงเธอรู้สึกผิด เกี่ยวกับการ “แอบดู”

ถ้าเธอคิดด้วยความระวังอย่างเดียวจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอจะไม่สร้างข้ออ้าง

――คคคุ

มารินะครวญในความอารมณ์เสีย

มันดี

ฟุฟุ ผมชนะ

อย่างไรก็ตาม ไม่มีจุดบอดในวงกลมที่สมบูรณ์แบบ ที่มีระยะ สิบห้าเมตร และบนนั้น มารินะ “มอง” ผมอยู่

แม้ว่าเราถูกโจมตีด้วยศัตรู มารินะจะสามารถส่งข้องมูลให้กับริกกะ ได้ด้วย “เด็นชิน” ก่อนผมจะบอกเธอได้ด้วยเสียงของผม

แม้ว่าเธอจะอยู่ระหว่างการถึงจุดสุดยอดริกกะจะตอบสนองได้ในทันที

นอกจากที่ เรามีมนต์ของยูกะ

ดังนั้น――

「พี่จะลงโทษหนูที่หนูเป็นหมาติดสัตว์」

ผมตัดสินใจที่จะรักริกกะ

「ข-ขอบคุณมสเตอร์ ♡ ได้โปรดลงโทษหนูเยอะๆที่เป็นเด็กไม่ดี ♡」

ริกกะที่รู้ว่าเธอจะถูกลงโทษแสดงความสุขออกมาด้วยกำลังทั้งหมดของเธอ

ผมอยากจะลองน้องหนูแน่นๆเล็กๆ แต่ผผมต้องจัดการกับศัตรูโดยที่มีเอ็นอยู่ข้างนอก

――นายดีกับริกกะจังเลย ไม่ใช่หรือ? เจ้าคนรักน้อง

มารินะพูดออกมาในสมองของผม

รักน้อง หือห์?

ผมจะรับนั่นเป็นคำชม

แมงมุมเคลื่อนไหวอยู่บนขาทั้งแปดของมัน ในบริเวณที่อยู่อาศัย และเข้าไปในป่า

「อ๊าา ♡ แตกแล้ว ♡ หนูจะแตกอีกแล้วววววววววววววว ♡」

หัวนมและเม็ดถั่วของริกกะได้ถูกแหย่อย่างไม่หยุดยังโดยผม และเธอถึงจุดสุดยอดหลายครั้ง

ริกกะที่ปากร้ายแต่สวย แต่ริกกะสวยที่สุดเมื่อเธอแตก

「เอ็น เอ็นของพี่ ♡ หนูอยากได้เอ็นของพี่ ♡ ฮึ้มม ♡ แตกแล้ว ♡ แตกแล้ววววว ♡ หนูแตกอีกแล้วววววว ♡ ด้วยเอ็นของพพพพี่ ♡」

ริกกะอ้อนวอนขอเอ็นของผม แต่จิวตัวที่อยู่บนหัวนมและเม็ดถั่วของเธอถูกดึงไปอย่างแน่นแน่น และเธอถึงจุดสุดยอด น้ำแตก และกระตุก

เธอถึงจุดสุดยอดค่อนข้างแรง แต่ผมเดาว่า เธอจะไม่พอใจ ยกเว้นว่าผมจะใส่เอ็นเข้าไปในน้องหนูของเธอ

ผมอยากจะยิงออกไปและรู้สึกดีกว่านี้ด้วย

เพราะทั้งหมดน้องหนูของริกกะดีที่สุด น้องหนูที่โลลิของโรคุฮานะ(ริกกะ)นั้นแน่น แต่มันก็ลื่นเพราะน้ำหวานน้องหนูจำนวนมาก มากกว่านั้น เธอมีการรักษาขั้นสูงตลอด ดังนั้น ไม่ว่ากี่ครั้งที่ผมใช้มัน เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์

「หนูขอโทษ ♡ หนูขอโทษมาสเตอร์ ♡ หนูต้องระวังรอบๆเรา ♡」

ริกกะกลับมามีสติและขอโทษระหว่างที่กระตุก สีหน้าของเธอเข้ม และเธอพยายามที่จะระแวดระวังรอบข้าง

เพิ่มเติมจากนี่ ผมเลียคอของเธอด้วยลิ้น จับจิวในหัวนมซ้ายและขวา ด้วยมืขวาของผม และจับจิวที่เม็ดถั่วของเธอด้วยมือซ้าย จากนั้นผมดึงมันพร้อมๆกัน

「อ๊าาาาาาาาาาาา ♡」

สีหน้าที่คมของริกกะเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่โง่เขลาทันที และเธอน้ำแตกระหว่างที่ขมิบ และกระตุกอย่างรุนแรง

「เอ็น เอ็นของพี่ ♡ หนูอยากได้เอ็นนนนนนนน ♡」

ผมเลียคอของเธอและทรมารหัวนมและเม็ดถั่วของเธอในเวลาเดียวกัน และเธอดูเหมือนจะไปถึงการถึงจุดสุดยอดที่สุยอด

เพราะเธอถึงจุดสุดยอดอย่างสุดยอด เธอดูเหมือนจะต้องการเอ็น มากกว่าเดิมเข้าไปอีก

――ฮ่าาา♡ ฮ่าาา♡ ฮ่าาา♡ ฮ่าาา♡

การหายใจที่รุ่มร้อนและหยาบดังก้องอยู่ในสมองของผม

มันดูเหมือนบางคนตื่นเต้นเมื่อเห็นริกกะถึงจุดสุดยอดหลังจากที่โดนทรมานโดยผม

มารินะ ฉันได้ยินเธอ

――อะไร? ห๋าา? หมายถึงอะไรที่ว่านายได้ยินฉัน? ฉันไม่เข้าใมัน

งั้นเมื่อเธอไม่เข้าใจ เธอไม่ควรโกรธฉันหลังจากที่มีอารมณ์อยู่ในสมองของฉัน

ไม่ว่าอย่างไร แมงมุมมุ่งหน้าไปไหน? ฐานใหม่สมควรจะเป็นบ้านของฮิซูกิ แต่มีบ้านในป่าหรือ?

――อ้า โค่ะฮ่อน

มารินะที่อารมณ์เสีย กระแอมคอ

เธอหลอกฉันไม่ได้ ถ้าเธอหลอกฉัน ฉันเป็นคนพวกที่ว่าแค้นกับสิ่งต่างๆ ฉันจะไม่ลืมว่าฉันพูดอะไรกับเธอ และฉันจะสอนตัวของเธอทีหลัง เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนั้น

――เรามุ่งหน้าไปที่ฐานของหมอผี เมื่อฉัน “เห็น” พื้นผิวของใจของหมอผี ฉันเจอว่าเขาไม่ได้อยู่กลุ่มใดๆเลย เขายู่ในหมวด เอ ที่สูงที่สุด และไม่สามารถถูกมองเป็นเรื่องเล็กๆได้ นั่นทำไมฉันตัดสินว่ามันปลอดภัย

เสียงที่อารมณ์เสียนิดหน่อยของมารินะ ก้องอยู่ในสมองของผม

มารินะ ที่ “เห็น” ใจของผม รู้ว่าผมจะทำอะไรกับเธอที่หลัง

เสียงของมารินะสั่น

ผมเดาว่ามันยากที่จะซ่อนเจตนาจริงๆ เพราะมันเป็นเสียงที่มาจาก “หัวใจ” ของเธอ

มันชัดเจนว่าเธอคาดหวังกับมัน

――มัน มันต่างออกไป ♡ ไม่ มันไม่ใช่ ♡ ฉันไม่มีความคาดหวัง ♡ ฉันไม่อยากให้นายแหย่ฉันเลยซักนิด ♡ ซูซูฮาระ-ซัง งี่เง่า ♡ โง่ บากะ บากะ ♡

จ้า จ้า นั่นทำไมมันชัดเจนที่เธอคาดหวังอะไรบางอย่าง

ผมจะปล่อย อีหื่น บ้ากาม อีตัว ไร้ประโยชนนี้ไว้ลำพัง แต่เธอมุ่งหน้าไปที่ฐานใหม่

หมอผีเรียกคุดันว่าอีงี่เง่านี่หมายถึง เขารู้ว่าคุดันสนิทกับเขา แต่กระนั้น เขาไม่ใช่คนขององค์กรณ์ใดๆเลย

เขามีพลังที่จะทำอย่างนั้น

อาจจะเป็นเพราะ หมอผีนั้นพิเศษที่อยู่ในหมวด เอ

อย่างที่มารินะพูด มันเป็นตัวตนที่ไม่มีองค์กรไหนจะแตะต้องได้ง่ายๆ นั่นทำไมมันปลอดภัย

ไม่ใช่การตัดสินใจที่แย่

มากกว่านั้น หมอผีเป็นพวกที่สู้ระหว่างที่ซ่อน อย่างเป็นธรรมชาติ เขาต้องซ่อนฐานของเขา

คนเดียวที่เจอมันคือมารินะ

――ฉันรู้สึกว่าหมอผีพยายามที่จะบอกตัวเองว่าเขาและคุดันเท่าเทียมกัน นายรู้มั้ยว่านั่นหมายถึงอะไร?

มารินะถามคำถามในสมองของผม

เขาพยายามบอกตัวเองว่าเขาและเท่าเทียมกัน

“เข้าพยายามที่จะบอกตัวเองว่าพวกเขาเท่าเทียมกัน” เขาพูด “แต่ผมไม่สามารถบอกตัวเองว่าพวกเขาเท่ากันได้”

พูดอีกอย่าง เขาไม่เท่าเทียมกัน

――นั่นคือที่ฉันพูด

มารินะยืนยันมันด้วยการถอนหายใจ

เมื่อผมเผชิญหน้ากับหมอผี ผมได้รับรู้ว่าผมจะไม่มีวันสู้ชนะ แต่ในเวลาเดียวกัน ผมมีความคิดที่มาจากไหนก็ไม่รู้ ว่า “คนนั้น” อาจจะสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมันได้

อีงี่เง่านั่น อาซาฮินะ อาจจะสามารถทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับมันได้

ดังนั้น ผมพยายามที่จะซื้อเวลา

――งั้น ซูซูฮาระ-ซังตัดสินว่าหมอผีอ่อนแอกว่าอาซาฮินะ-ซัง และไม่ต้องพูดถึงคุดัน

ไม่อย่างที่คาด ผมไม่คิดว่าอาซาฮินะแข็งแกรง่กว่าเขา ผมไม่คิดว่าอาซาฮินะแข็งแกร่งกว่าเขา ความสามารถของเธอ มากที่สุดก็เป็น “สุดยอดมนุษย์” ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะความสามารถหมวด เอ ได้

แต่――

――ถ้าอาซาฮินะซัง ได้เข้าร่วมการต่อสู้ เธออาจจะสร้างสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด และมันอาจจะทำไปสู่การฝ่าฟันได้

ยังไงซะ ประมานนั้น

ไม่ว่าอย่างไร มันจริงที่ผมคิดว่าอาซาฮินะทำบางอย่างเกี่ยวกับมันได้

หมอผีมันแค่นั้น ฉันได้เจอคุดันมาครั้งและเธอไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น

 ――เขาน่าจะเป็นระดับที่สูงที่สุด หมอผีอยู่ในหมวด เอ เขาจะไร้เดียงสาขนาดนั้นได้อย่างไร? ฉันหวังว่า นาย “ผิด” นะซูซูฮาระ-ซัง

มารินะพึมพำในสมองผมพร้อมถอนหายใจ

แน่นอนว่ามันจะเป็นเรื่องดีถ้าผม “ผิด” แต่โชคร้าย มันไม่ผิดพลาด

คุดัน เธอเป็นคนจำพวกที่เล่นกับชีวิตของตัวเธอเอง และมีความสุขกับตัวเองจากระยะไกล

 「คุดันน่ากลัวขนาดนั้นเหรอ?……」   

ผมตกใจกับเสียงที่ผมได้ยิน

ริกกะที่เพิ่งได้จีบผมเมื่อกี้้นี้ ทำสีหน้าของเธอเข้ม

ริกกะได้ยินการสนทนาของเราหรือ?

ยังไงซะมันดีกว่าที่จะรู้ว่าคุดันแย่แค่ไหน

ไม่ว่าอย่างไร――   

 「มันน่าทำให้เธอดูเป็นอีตัวและเลอะเทอะจริงๆ」   

ด้วยรอยยิ้ม ผมวางปลายของนิ้วชี้ขวาไว้ที่รูฉี่ที่เด็กของริกกะ

หน้าของริกกะ ที่สั่นในความกลัววเปลี่ยนเป็นแดงสดทันที

รู่ฉี่เป็นจุดอ่อนของริกกะ

ผมจับบจิวตัวและเม็ดถั่วด้วยมือซ้ายและดึงมันอย่างแรง จากนั้น แทงนิ้วชี้ขวาเข้าไปในรูฉี่

 「โออ้ ♡」   

เธอแอ่นหลังและแลบลิ้นออกมาพร้อมกับตาเหลือก

จิวตัวได้ถูกดึงอย่างไร้ความปราณี และเม็ดถั่วยืดอย่างผิดปรกติ ส่งเสียงที่เจ็บปวด ในเวลาเดียวกัน ผมแทงนิ้วมือขวา เข้าและออกรูฉี่ของเธอ

 「ม่ายยยยยย ♡ โออออออ้ ♡」   

เสียงร้องเหมือนสัตว์ป่า ก้องไปในท้องฟ้ายามค่ำคืน

 「ริกกะ หนูเลอะเทอะแค่ไหนกัน!」   

ผมกัดหัวนมที่แข็งของเธอด้วยฟันของผม และเล้าโลมปายของหัวนมเธอด้วยลิ้น ในเวลาเดียวกัน ผมดึงจิวตัว และทรมานเม็ดถั่ว และขยับนิ้ชี้อย่างอย่างรุนแรงที่รูฉี่ของเธอ

 「ห-หนูขอโทษ ♡ หนูขอโทษษษษ ♡」   

บางที่เธอกังวลเกี่ยวกับการถูกเรียกว่าอีตัว ริกกะ ขอโทษในเสียงที่เหมือนสัตว์ป่า แลบลิ้นของเธอออกมา น้ำลายไหล เหมือนคนบ้า

 ――ริกกะ-จัง พี่ชอบหนู♡

เฮ้มารินะ ความรู้สึกจริงๆของเธอเล็ดออกมา เธอโอเคกับเรื่องนั้นหรือ?

TLN หยุด 1 วันครับ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord