ตอนที่ 64

 

เสียงกรีดร้องของริกกะดังก้องในห้อง, เหงื่อเย็นได้ไหลผ่านหลังของเธอ

 

「ข”อ”โ”ท”ษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ”♥」

 

ตัวเปลือยของเด็กที่เปิดเผยได้ถูกโจมตีโดยอุปกรณ์เซ็กส์ เธอกระตุกพร้อมกับตาของเธอเหลือก และได้พ่นฉี่อย่างแรง ริกกะได้ร้องขอการให้อภัย

 

「ชั้”น”จ”ะ” ♥ ชั้”น”จ”ะ”ไ”ม่”ท”ำ”อี”ก”แ”ล้”วววววววววววว♥」

 

เสียงร้องของการยอมแพ้ดังก้องในห้อง

หัวใจของริกกะได้สลายแล้ว? หรือー

 

「ย-ยังไงก็ไม่รู้ เธอดูเหมือนเธอขอโทษ?」

 

อาซาฮินะที่นั่งอยู่บนพื้นข้างหลังผม, จับเสื้อของผม, ทำสีหน้าที่ซับซ้อน, ถามระหว่างที่ดึงตัว

 

「ชั้น”กลั”ว”คว”า”ม”เจ็”บ”ป”ว”ดดดดดดด♥ ชั้”น”อย”า”ก”ต”า”ยยยยยยยยยยยยย♥」

 

ทั้งสองมือและเท้าของเธอถูกมัดเป็นท่ากุ้ง, แม้อย่างนั้น, เธอเด้งเหมือนปลาอยู่บนพื้นระหว่างที่พ่นฉี่ออกมาอย่างต่อเนื่อง

แขนขวาของริกกะได้รักษาแล้วแต่, แผนติดจิวนั้นผลออกมางอกเงย, การรักษาขั้นสูงของเธอยังไม่หายไป เพราะสิ่งนั้น, ผลข้างเคียงยังไม่หายไปด้วย

จากนั้น, ตัวของริกกะทั้งตัวถูกโจมตีโดยอุปกรณ์เซ็กส์ อาซาฮินะติดอุปกรณ์เซ็กส์พวกนั้น และนั่นคือผลที่ตามมา

 

「เธอขอให้เราฆ่าเธอนะนายรู้มั้ย?」

 

ดึงชุดนักเรียนของผมอาซาฮินะถามระหว่างมีสีหน้าที่สับสน

เธอได้พูดว่าเธอตั้งไวเบรเตอร์ติดกับจิวที่ใส่ในหัวนมและเม็ดถั่ว เพื่อเพิ่มแรงสั่นเป็นสองเท่า มีอุปกรณ์เซ็กส์หลายอย่างใส่อยู่ในรูหลังเธอ ในทางตรงกันข้าม, น้องหนูของเธอนั้นไม่ถูกแตะ

แม้ว่าผมสามารถยืนยันข้างในตัวริกกะ, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกจุดอ่อนของเธอ ไม่, ตอนนี้ “ทั้งหมด” คือจุดอ่อนของเธอ

บังคับเงี่ยนและความไวสูงขึ้นสำหรับทั้งตัว

ถ้านั่นเกิดขึ้น, อะไรจะเกิดกับโซนที่ทำให้เงี่ยนที่ปรกติความไวสูงล่ะ?

มันจะรวมกัน? หรือความไวของโซนที่ทำให้เงี่ยนขึ้นไปอีกโดยเฉพาะ

ผมอยากจะตรวจมันแต่ความผันผวนในตัวริกกะมันรุนแรงเกินไปจนผมแยกมันไม่ได้

แต่, มันเป็นไปได้ที่จะเดา

 

ーบังคับเงี่ยน

 

มองดูในพจนานุกรม; เงี่ยน มันคือสัญชาติญานทางเพศเพื่อทิ้งลูกหลาน สั้นๆก็คือ, มันเป็นแรงกระตุ้นที่จะหาการปฏิสนธิ น้องหนูของเธอต้องการเจ้าหนู

สั้นๆคือ, ริกกะอยากได้เจ้าหนูเข้าไปในน้องหนูอย่างสิ้นหวัง แต่กระนั้น, น้องหนูของเธอนั้นไม่ถูกแตะ

การคะยั้นคะยอโดยสัญชาติญานที่ต้องการการปฏิสนธิบังคับขึ้นมา, มากกว่านั้นความไวของทั้งตัวเธอขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แตน้องหนูของเธอได้ถูกมองข้าม

 

อาซาฮินะที่รักการทำมันในตูดได้มองข้ามน้องหนูไป

 

ถ้าเธอขอการปฏิสนธิเนื่องจากการบังคับเงี่ยน, ไม่ใช่ว่ามันหยาบคายที่จะทรมานเธอโดยการมองข้ามน้องหนูเธอไปเหรอ?

อาซาฮินะได้ทำมันสำเร็จอย่างเป็นธรรมชาติ

อาซาฮินะรักมันในรูหลังมากกว่าน้องหนูเธอ, แทนที่จะอย่างนั้นเธอไม่อยากได้มันในน้องหนูเธอเลย, มันคืออาซาฮินะที่คิดอย่างซีเรียสว่าเธออยากจะมีรูหลังสองรู, ดังนั้นเธอทำให้ริกกะทุกข์ทรมานมากกว่าที่คาด

 

「อ๊าาาาาาาาาาาาาาา♥อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา♥」

 

เสียงกรีดร้องที่หวานฉ่ำดังก้องอยู่ในห้องอย่างชัดเจน แต่ผมเข้าใจมันว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกดี

ของในความรู้สึกดีที่จะทำให้เธอบ้าคลั่งไป, เธอไม่สามารถกำจัดแรงกระตุ้นที่รุนแรงของการปฏิสนธิ

มันได้เป็นการใช้ชีวิตในนรกไปแล้ว

เธอแค่แตกต่อไปได้อย่างเดียว

 

「น-นั่นโกหกเหรอ?」

 

อาซาฮินะพึมพำกับตัวเธอเองเหรอ?

 

「ธ-เธอพยายามจะหลอกเรามั้ย? แกล้งทำเป็นบ้าระหว่างที่พยายามจะแก้มัด? มันเป็นการแสดงที่ทำให้เราลดการป้องกันลง แล้วเข้าไปใกล้เพื่อแก้มัด?」

 

ผมยิ้มจากคำพึมพำของอาซาฮินะ

อาซาฮินะใจเย็น เธอค่อนข้างหวั่นไหว แต่ตัดสินจากคำพูดของเธอ, มันดูเหมือนเธอมองหาความเป็นไปได้ทั้งหมด

เธอไม่รู้สึกโล่งใจที่เห็นริกกะร้องไห้ และขอร้องขอการให้อภัย, เธอสงสังว่ามันอาจจะเป็นกับดัก

นั่นดีเลย ไม่ว่าเธอจะได้เปรียบแค่ไหน, อีกฝ่ายเป็นสัตว์ประหลาดที่อยู่เหนือความรู้ของมนุษย์ แสดงแค่ช่องว่างนิดเดียว และสถานการณ์จะพลิกกลับ

 

แต่ー

 

「ต”า”ย”♥ชั้”น”อย”าก”ต”า”ย”♥ฆ่”า”ชั้”นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน♥」

 

ริกกะที่เด้งอยู่บนพื้นเหมือนปลาพ่นน้ำเหนียวจากน้องหนูเธอเหมือนฉี่, ตาที่เปิดกว้างของเธอแดงก่ำ, และเธอแลบลิ้นของเธอออกมา

 

「อิคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคิ๊♥」

 

ส่งเสียงครวญที่เศร้าและหวาน, ริกกะกัดฟัน, เธอไม่ใช่แค่กัดฟัน เธอกัดฟันของเธอด้วยลิ้นเธอที่แลบออกมา

ของเหลวสีแดงออกมาจากปากที่แดงของเธอ

เธอทนมันไม่ได้ผมเดาว่า เธอได้ข้ามขีดจำกัดไปแล้วจริงๆ

ริกกะพยายามจะกัดลิ้นของเธอเพื่อจบชีวิตของเธอเอง

แต่เนื่องจากการถึงจุดสุดยอดอย่างต่อเนื่อง, เธอไม่สามารถมีพลังได้มากกว่านี้มากกว่าที่เธอคิด แม้ว่าเธอสามารถกัดลิ้นของเธอพอที่จะทำให้เลือดเอ่อล้น, เธอไม่สามารถกัดมันได้อย่างสมบูรณ์

จากนั้นー

 

「อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา♥」

 

ที่รอริกกะที่ไม่สามารถกัดลิ้นของเธอได้ คือความสิ้นหวังที่ไม่มีสิ้นสุด

การรักษาขั้นสูงของเธอ รักษาลิ้นที่ได้รับบาดเจ็บของเธอ

ความสามารถที่ไม่ยอมให้เธอตาย ขึ้นอยู่กับสถานการณ์, คุณจะไม่ตายแม้ว่าคุณอยากจะตาย

แต่, นั่นพูดไป, ริกกะที่อยู่ในนรกของความรู้สุกดีจนเธอคิดว่า มันจะง่ายกว่าที่จะกัดลิ้น ได้ทำให้เธอมีสติต่อไป

ผมคิดว่ามันน่าทึ่งที่เธอไม่สลบ…

 

แล้วถ้าเกิดว่า เธออยากจะสลบแต่เธอทำไม่ได้ล่ะ?

 

งั้น, ทำไมเธอหมดสติไปก่อนหน้านี้? เธอไม่ได้กลับมามีสติแม้ว่าผมเจาะหัวนม และเม็ดถั่วของเธอ และฉีกมัน

แม้ว่าเธออยากจะสลบแต่เธอทำไม่ได้, งั้นทำไมเธอสลบก่อนหน้านี่ล่ะ?

 

「ความสามารถของสัตว์ป่า…ชั้นเดาว่า?」

「เอ๋?」

 

อาซาฮินะส่งเสียงของเธอเมื่อผมพึมพำนั่น

 

「ปล่อยเธอไว้ก่อนตอนนี้」

「หืม?」

 

หันหลังกลับไป, ผมมองอาซาฮินะแล้วพูด อาซาฮินะเอียงหัวของเธอ

 

「ปล่อยเธอไว้ตอนนี้เพื่อพิสูจน์ว่าเธอจะตายมั้ย」

「ห๋า?」

 

อาซาฮินะขึ้นเสียงของเธอ

ริกกะ “เกือบจะตาย” ก่อนหน้านี้แต่เธอไม่ตาย ทำไม? มันเป็นเพราะพลังงานได้เติมไปทันเวลาเหรอ?

ผมสงสัย ผมสงสัยถ้าเราแค่ทำมันทันเวลาพอดี

 

「สัตว์ใช้เวลากับฤดูหนาวยังไง?」

「อะไร? คำถามกระทันหันอะไรน่ะ?」

「มันมีอาหารจำนวนน้อยในฤดูหนาว แต่มันไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีเลย สัตว์สามารถรอดด้วยอาหารจำนวนน้อย และทำงานหนักเพิ่มให้มีชีวิต」

「น-นายพูดถูก ชั้นคิดว่าพวกมันทำเต็มที่ในการมีชีวิต」

「งั้น, แล้วพวกนั้นที่ไม่สามารถรอดได้ด้วยอาหารจำนวนน้อยล่ะ? สัตว์ตัวใหญ่ที่ต้องการพลังงานจำนวนมาก เพิ่อบำรุงรักษาร่างกายของมัน ยกตัวอย่าง หมี」

「หมี? เอ๋? ถ้าชั้นจำได้, หมีมันจำศีล?」

「ใช่, พวกมันจำศีล」

 

โดยการจำศีล, พวกมันทำตัวเองไปอยู่ในสภาพของการระงับการเคลื่อนไหว เพื่อลดการใช้พลังงานของมันในฤดูหนาว ที่อาหารมีน้อย

ถ้าเกิดว่าริกกะมีความสามารถเดียวกันล่ะ?

เธอเกือบจะตายก่อนหน้านี้ นั่นทำไมริกกะพยายามจะเข้าไปในสภาพของการหยุดการเคลื่อนไหว นั่นน่าจะทำโดยอัตโนมัติเนื่องจากสภาวะทางกายภาพ, โดยไม่สนใจความคิดของเธอ

เพราะทั้งหมด, ริกกะที่พยายามจะกัดลิ้นของเธอให้ตาย ไม่ได้เข้าไปในการหยุดการเคลื่อนไหว

ถ้าเธอสามารถเข้าสู่การหยุดการเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง, เธอสามารถออกไปจากนรกของความรู้สึกดีได้ แต่เธอพยายามจะฆ่าตั้วของเธอเองโดยไม่ได้ทำสิ่งนั้น จากการกระทำของเธอ, ผมคิดได้แค่ว่าความสามารถจำศีลของเธอใช้งานโดยอัตโนมัติโดยไม่สนความคิดของคนนั้น

แล้วมันใช้งานแค่ตอนที่เธอใช้พลังงานของเธอหมดเกลี้ยงเท่านั้น

 

「ฮ-เฮ้, ไม่ใช่มันจะเป็นปัญหาเหรอถ้าเธอตาย?」

「ใช่, มันจะเป็น」

「ง-งั้น, ไม่ใช่ว่ามันอันตรายที่จะปล่อยเธอตามลำพังเหรอ?」

「มันเป็นปัญหาถ้าเธอตาย แต่มันไม่เป็นปัญหาถ้าเธอไม่ตาย」

「นั่นอะไรน่ะ?」

 

ได้ยินที่ผมพูด, อาซาฮินะจ้องผม

ถ้าผมปล่อยริกกะแล้วให้พลังงานเธอหมด, เธอจะเข้าสู่สภาพการหยุดการเคลื่อนไหวดังนั้นมันโอเค

ผมอยากจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคามูโระ ฮิซูกิ แต่เมื่อผมเห็นเธอฟื้นขึ้นทันทีหลังจากที่ผมมอบสารอาหาร, เจตนานั้นได้หายไป

ริกกะอันตรายเกิดไป มันฉลาดถ้าเธอแค่เข้าสูสภาพการหยุดการเคลื่อนไหว

 

แล้วก็ー

 

เพราะริกกะกรีดร้อง, มันดูเหมือนยูกะที่ช่วยตัวเองอยู่ห้องถัดไปสังเกตอะไรบางอย่างผิดปรกติ

เธอวางหูของเธอลงบนกำแพงและสืบสถานการณ์

ผมไม่สนใจถ้าเธอรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น แต่มันไม่ดีที่จะอยู่ด้วยกันกับอาซาฮินะ มันไม่มีปัญหาถ้าพวกเราสามคนรวมมารินะด้วย แต่มันเป็นปัญหาถ้าผมอยู่คนเดียวกับอาซาฮินะ

ยูกะเป็นคนที่ถูกรังแกที่ไม่มีเพื่อน อาซาฮินะที่มีนิสัญเหี้ยๆนั้นถูกล้อมรอม เพราะเสน่ห์ที่ไม่มีประโยชน์ของเธอ แต่เธอไมมีเพื่อนที่เธอสามารถพูดตรงๆได้

และพวกเขาสองคนตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทกัน อะซาฮินะพึ่งตัวเองไว้กับยูกะโดยเฉพาะ

นั่นทำไมผมคิดว่าจะทำให้อาซาฮินะใจสลายโดยการโปรยเสน่ห์ใส่ยูกะต่อหน้าเธอแต่, ไม่ใช่ตอนนี้

 

ยูกะไม่รู้ว่าอาซาฮินะได้ไปชั้นบน และเธอไม่ควรจะรู้ว่าใครอยู่ในห้องผม เพราะเธอช่วยตัวเองอย่างบ้าคลั่ง นั่นทำไมเธอวางหูของเธอบนกำแพง และตรวจสถานการณ์ที่นี่

เธอสามารถได้ยินเสียงกรีดร้องของริกกะ เพราะเสียงกรีดร้องนั้น, เสียงของผมและอาซาฮินะได้ถูกลบไป

แต่ถ้าเธอได้ยินเสียงสาวกรีดร้องในห้องผม, ยูกะจะคิดว่ามันมีความเป็นไปได้สูงว่าผมอยู่ที่นี่ แต่, เธอไม่คิดว่าผมจะอยู่ด้วยกันกับอาซาฮินะ

 

ถ้ายูกะได้รู้ว่าอาซาฮินะและผมอยู่ในห้องตามลำพัง

 

ยูกะจะไม่พูดอะไร เธอจะไม่แต่, ท่าทางของเธอต่ออาซาฮินะอาจเปลี่ยน และอาซาฮินะที่พึ่งยูกะอาจจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนในยูกะ

 

ผมต้องเผชิญหน้ากับคามูโระ ฮิซูกิ ผมจำเป็นต้องให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกันเพื่อเรื่องนั้น, ผมไม่สามารถสร้างความแตกแยกที่ไม่จำเป็น

โดยเฉพาะการปล่อยให้อาซาฮินะและยูกะอยู่ในสภาพที่อึดอัดใจแม้พวกเขาจะอยู่ด้วยกัน แม้ว่าผมจะทะลุมันไป, มันจะเป็นความเสียเปรียบถ้าพวกเขาแยกกันด้วยความตั้งใจ

 

ในเวลานั้น, เสียงกรีดร้องของริกกะได้เบาลงและเสียงของเธอหยุดหลังจากนั้นไม่นาน

ริกกะได้กระตุกอย่างหนักมากขนาดนั้นแต่, เธอตอนนี้กระตุกทีละนิดและฉี่ออกมา

แม้ว่าสารอาหารของเธอได้เติมเข้าไป, มันแค่เล็กน้อย

มากกว่านั้น, การรักษาขั้นสูงของเธอไม่ได้ยกเลิกเพราะจิว, และเธอได้แตกจากการโจมตีของอุปกรณ์เซ็กส์

มันปรกติที่พลังงานเธอจะเหือดแห้งไปในทันที

เธออาจจะตายถ้าผมปล่อยทิ้งไว้ แต่มันเป็นไปได้ว่าเธอจะจำศีล

นี่คือสถานการณ์ที่สะดวกที่คิดออก

พูดสิ่งนั้นー

 

「อาซาฮินะ, ไปทีห้องอื่นกัน」

「เอ๋? ทำไม?」

「ใครสนล่ะ เธอเป็นทาสไม่ใช่เหรอ? แค่ตามคำสั่งของมาสเตอร์ของเธอสิ」

「หืมม」

 

ได้ยินคำสั่งของผม, หน้าของอาซาฮินะดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์ไม่ดี

ไม่, อย่าเป็นแบบนั้น ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนที่บอกว่าเธอจะตามคำสั่งเหรอ? รับผิดชอบคำพูดของตัวเองด้วย

 

「แค่มา!」

「อ๊านนนน♥」

 

ดึงหูของอาซาฮินะ, เธอส่งเสียงที่หวานด้วยแก้มที่แดง และเธอเดินอย่างเขย่ง

เห็นได้ชัดว่าเธอพอใจ

อะไรวะ แม้ผมไม่ชอบผู้หญิงมาโซคิสม์, ความอาฆาตได้เดือดขึ้นมา และ, ความสรู้สึกของความพ่ายแพ้

ผมรู้สึกว่าผมจะแพ้ถ้าผมทรมานเธอ

 

「อ๊า ♥ เดี๋ยว ♥ อย่างแรงขนาดนั้น ♥」

 

อาซาฮินะที่หูได้ถูกดึงหายใจหยาบ, ต้นขาอยู่ไม่สุข, และตูดกระตุก

เท่าที่ผมเห็น, นี่มันแค่ดึงหูเธอเบาๆ

แค่ดึงเธอขึ้นมาทำให้ปลายของหัวนมสีชมพูของหน้าอกเธอ ค่อนข้างบวมและแข็ง จนคุณสามารถเล่นกับมันได้, ผมสามารถเห็นเม็ดถั่วเป็นเหมือนกันตรงปลายของกางเกงใน

น้องหนูของเธอที่ไร้ขนได้เปียกและมันทำรอยเปื้นใหญ่ในกางเกงในของเธอ, มันกระตุก, เลอะเทอะเกินไป

และสำหรับรูหลังเธอ มันเปิดและปิดเหมือนปากปลา, มันพูดอย่างสิ้นหวังว่ามันอยากได้อะไรก็ได้ตราบใดที่มันใช้แทงมันได้

 

「อย่าแตกจากการโดนดึงหูสิ」

 

รูสึกทึ่ง, ผมพึมพำระหว่างที่มองอาซาฮินะ

 

「ห-ห๋าา!? นายบ้าเหรอ?! แค่ชั้นจะแตกยังไง!? ชั้นมั่นใจว่าตานายเน่าแล้ว!?」

 

อาซาฮินะที่ได้โดนดึงหู, ยืนปลายเท้า, แก้มแดง, และหายใจหยาบ, ตูดกระตุก, เดินเหมือนเป็ดและเข่าสั่น, ขึ้นเสียงของเธอด้วยแก้มที่ย้อมเป็นสีแดง

 

ถ้าของผมเน่า, เธอพูด

 

แตกและหัวนมเธอแข็งมาก, น้องหนูได้หยดไปด้วยน้ำกาม, รูหลังเปิดและปิด, กล้าดียังไงที่พูดนั่นอย่างอวดดี

ความชื่นชมของผมมันเกินความโกรธไป

 

「อั๊น♥」

 

เอานิ้วของผมออกมาจากหูของอาซาฮินะ, เธอส่งเสียงที่หวานและเสียใจ

 

「ฮ่าา ♥ ฮ่าา ♥ ฮ่าา ♥」

 

แม้เข่าของอาซาฮีนะจะยอมแพ้, เธอสามารถทนการทรุดได้อย่างไรก็ไม่รู้ และจับเข่าของเธอด้วยสองมือ จากนั้นเธอจ้องผมระหว่างงอตัวมาข้างหน้า

 

「ห-หืมม การลงโทษของนายแค่นั้นเรอะ? มันเบาไปจนทำให้ชั้นหัวเราะ ถ้ามันแค่นั้น นายจะทำชั้นใจสลายไม่ได้ตลอดไป」

 

จับเข่าที่สั่นของเธอ, อาซาฮินะมองขึ้นมาหาผมระหว่างที่งอตัวไปข้างหน้า, จากนั้นยั่วยุผมระหว่างที่ยิ้มหน้าที่แดงของเธอ

 

สรุปคำพูดของอาซาฮินะ, โปรดเข้มงวดกว่านี้มาสเตอร์, ผมเดาว่า

 

เห็นผมฉีกหัวนมและเม็ดถั่วของริกกะ และโจมตีด้วยอุปกรณ์เซ็กส์ตรงหน้าเธอ, หัวใจมาโซคิสม์ของอาซาฮินะได้ถูกกระตุ้น จนรูหลังเธอโหยหามันอย่างเจ็บปวด

 

มันเป็นครั้งแรกที่คิดว่าผมไม่อยากจะโจมตีผู้หญิงแบบนี้

 

「ฟุฟุ, ถ้านายโกรธว่านายไม่สามารถทำให้ชั้นรองไห้, เข้ามาเลย!」

 

อาซาฮินะยกตัวของเธอขึ้น, ระหว่างที่เข่าของเธอสั่น, เธอแสดงรอยยิ้มอ่อนๆ, เธอกวักมือเหมือนกับจะยั่วยุศัตรูของเธอ

 

「อาซาฮินะ, เธอเป็นสาวที่ดีดังนั้นมานี่เถอะ」

 

รู้สึกทึ่งและค่อนข้างเสียใจ, ผมเรียกอาซาฮินะให้เมตตาที่สุดเท่าที่ทำได้

เธอเป็นแมว ดูสวยงามและมีสายเลือด, ความนับถือตัวเองของเธออยู่ในระดับที่สูงมากอย่างไม่ปรกติ แตะหัวของเธอคือแมวที่โง่สุดยอด ผมต้องใจดีกับเธอ

 

「เอ๋? ม-มา? อะไรของนาย? นายต้องการชั้นกระทันหัน? ไอบ้า♥ นายมันไอบ้าจริงๆ♥」

 

อาซาฮินะอยู่ไม่สุขพร้อมกับการแดงไปถึงใบหู เธอจ้องผมระหว่างวางมือขวาของเธอไปบนปากของเธอ เธอเข้ามาแต่เธอไม่ทำมันตรงๆ เธอได้อ้อมอย่างจงใจระหว่างเข้ามาหา

แมวจะไม่มาง่ายๆเมื่อคุณเรียกมัน แม่ว่ามันมา, มันไม่สนใจ, มันไม่สนใจคุณ, แต่, มันจะมาใกล้ๆแบบอ้อมๆโดยจงใจ เธอก็เหมือนกัน

 

「อ-อ-อืม…นี่ตก♥」

 

อาซาฮินะที่มาถึงผมหลังจากใช้เวลา, อยู่ไม่สุขระหว่างที่ยืดมือขวาออกมาหาผม เหล็กหมาดอยู่ในมือขวา

 

เธอพูดว่ามันตกดังนั้นเธอหยิบมัน แต่เธอน่าจะพูดว่าให้แทงหัวนมและเม็ดถั่วของเธอ

อาซาฮินะ, อาซาฮินะ, ผมไม่มีงานอดิเรกแบบนั้น มันแค่จำเป็นสำหรับริกกะ แต่ผมไม่อยากจะสร้างแผลให้ผู้หญิงถ้ามันไม่จำเป็น

ผมคิดว่าทำให้อาเฮะกาโอะมันมีค่ามากกว่า

พูดจริงๆแล้ว, ผมไม่ชอบจิว ผู้หญิงนั้นดีที่สุดในชุดวันเกิด

นั่นทำไม, อาซฮินะ, ผมจะมีปัญหาถ้าเธอคาดหวังกับมัน

 

「เฮ้, ไปกัน」

 

พูดสิ่งนั้น, ผมจับอาซาฮินะด้วยมือขวาแล้วเดินออกมาจากห้อง

 

「แตก!? นายแตกแล้ว?! เราไม่ได้ทำอะไรเลย!? นายอั้นมันไว้ขนาดนั้นเลยเหรอ?! เห้อ, นายมันบ้าจัง♥*」

TLN* iku อิคุ ไป กับ แตก ออกเสียงเหมือนกัน

 

อาซาฮินะดูเหมือนจะบ่นบางอย่างแต่ผมออกจากห้องโดยไม่สนใจมัน

 

 

 

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord