ตอนที่ 30

 

เสียงกรีดร้องดั่งสัตว์ป่าก้องอยู่ในห้อง

 

「อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า ♡」

 

มารินะที่แลบลิ้นออกมาขณะที่ตาเหลือกแข็งตัวของเธอ, เธอกระตุกเหมือนปลาที่ขึ้นมาจากน้ำ

แค่กี่ครั้งแล้วที่มันเกิดขึ้นวันนี้? มารินะได้สลบไปแล้ว

กระนั้นเธอยังแตกต่อไปอย่างมโหฬาร

 

การฝึกใหม่เริ่มบนวันที่สาม ผมคิดว่าเทคนิคใหม่ได้มีผลมากแต่มันมากกว่าที่ผมคาด

 

ไม่โจมตีจุดอ่อนแต่ผูกส่วนที่มีความไวเป็นเส้น และไต่เส้นโดยเล้าโลมมันด้วยนิ้วและลิ้น มันไม่ใช่การเล้าโลมที่เหมาะสมแต่ส่วนที่ความไวสูงได้ถูกคว้า

ถ้าตัวของผู้หญิงได้ถูกจงใจเล้าโลมทั่ว, ทะลวงมันเข้าไปโดยไม่พลาดการตอบสนองแม้แต่น้อย, มันเป็นวิธีที่เป็นไปได้สำหรับผู้ชายธรรมดา

แต่ตาของผมไม่ได้แค่เห็นการตอบสนองภายนอกแต่ยังเห็นอะไรที่อยู่ข้างใน

สั้นๆคือ, ผู้ที่ได้รับการเล้าโลมไม่ได้รู้ตัว และโซนที่ทำให้เงี่ยนที่ซ่อนอยู่สามารถถูกพบได้ด้วย มันเป็นไปได้ที่จะจับสิ่งนั้นด้วย

ปรกติแล้ว, วิธีการนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ไร้ขีดจำกัด, แต่ตาของผมไม่ปรกติดังนั้นวิธีการจึงเป็นไปได้อย่างเรียบง่าย

โซนที่ทำให้เงี่ยนที่ซ่อนอยู่ ยกตัวอย่างเช่น, พื้นที่ระหว่างนิ้วกลางและนิ้วชี้ของขาขวา, จุดที่อยู่ในก้นขวาหรือแก้มก้นซ้าย

เมื่อส่วนนั้นถูกกระตุ้น, ความรู้สึกดีจะได้รับการรู้สึก, และมันจะรู้สึกน่าอาย มันเป็นโซนที่ทำให้เงี่ยนที่คนที่โดนกระทำไม่ได้รู้ตัว ดังนั้นการกระทำทำให้เธอคิดในใจว่าเธอไม่เหมาะสมหรือลามก

ขอบคุณความรู้สึกและความไวของมารินะ ขีดจำกัดของมันถูกเพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัดไปด้วยกันกับการผ่านของเวลา

ความอับอาย, การทรมาน-ตัวเอง, ความรู้สึกยกขึ้น, และความเร้าอารมณ์ ความรู้สึกพวกนั้นและความรู้สึกดีเพิ่มขึ้นสองเท่า, แต่จุดอ่อนเธอนั้นไม่ถูกสัมผัส, โดยไม่สามารถถึงการแตก, ตัวและใจของมารินะจะไปที่จุดสำคัญในไม่ช้า เมื่อมันชัดเจน, จุดอ่อนถูกโจมตีทันที

 

「อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า ♡」

 

เธอกรีดร้องเป็นผลของมัน

ทำให้เธอแตกในวิธีแบบนี้, เทียบกับบังคับให้เธอแตกโดยแค่การโจมตีจุดอ่อนของเธอ, แบบนี้ทำให้เธอถึงระดับกระแตกที่ต่างไป แม้ว่าการแตกโดยการโจมตีจุดอ่อนเป็นระดับที่เหนือกว่า, แบบนี้ทำให้ถึงการแรกระดับที่มากขึ้นไปอีก

มันไม่มีการพูดเกินจริงถ้ามันถูกเรียกว่าการแตกที่แท้จริง

มากกว่านั้น, มันไม่จบแค่เมื่อเธอแตกหนึ่งครั้ง

สิ่งต่างๆที่ร้อนขึ้นทันทีนั้นมันจะเย็นลงเร็ว แต่สิ่งที่เย็นลงช้าคือสิ่งที่ค่อยๆทำให้ร้อนโดยไม่รีบ

บังคับแตกคืออย่างแรกและจงใจแตกคืออย่างหลัง อย่างแรกมันเย็นลงง่ายแต่อย่างหลังต้องใช้เวลา

 

「แตกแล้ว~♡ แตกแล้ว~♡ แตกแล้ว~♡ แตกแล้ว~♡」

 

มารินะเด้งและกระแทกตัวที่แข็งของเธอต่อไป ควยผมถูกใส่อยู่ข้างในหีของมารินะ

ผมไม่ได้ทำอะไร มารินะเด้งและดึงควยออกและเธอใส่มันเมื่อเธอลดเอวลง ควยได้แทงเธอและกระซวกจุดอ่อน และเสียกกรีดร้องก้องอยู่ในห้อง และเอวของมารินะเด้งอีกครั้ง

ในอีกความหมายหนึ่งการสลบของมารินะมาจากการเคลื่อนไหวที่เห็นแก่ตัวของเธอ

เธอปิดหีจนถึงขีดจำกัดและผมรู้สึกว่าโดนกัดออก แต่กระนั้น, หีเธอที่ลูบควยผมเต็มไปด้วยน้ำเงี่ยน

เพราะมันมีน้ำเงี่ยนมากไปไหลอยู่, ไม่ว่าหีเธอจะปิดแน่นแค่ไหน, ควยได้ขยับอย่างราบรื่นข้างในหีเธอ

อา, มันรู้สึกดี เสียงกรีดร้องของมารินะหนวกหูนิดหน่อย แต่มันรู้สึกดีทีที่ผมสามารถทนมัน มากกว่านั้น, มันง่ายเพราะเธอขยับเอวเธออย่างเห็นแก่ตัว มารินะตีตาเหลือกจนขาวขณะที่แลบลิ้นออกมา ระหว่างกระตุกนั้นน่าสนใจอย่างสนุก, หัวนมของเธอได้แข็งอย่างมากจนมันจะระเบิด และหน้าอกเธอที่ส่ายได้ทำให้ผมเงี่ยนอย่างมากมาย

นี่มันเริ่มในฐานะการฝึกเพื่อเอาชนะยูกะ แต่ผมทิ้งความคิดที่จะพิชิตยูกะออกไปและชอบการฝึกนี้

ทำผมขบขันทุกวัน, มารินะแสดงการตอบสนองมากกว่าที่ผมคาด จนผมเริ่มคิดว่าจะทำเธออย่างอ่อนโยนไปชั่วจังหวะหนึ่ง

 

วันต่อไป, ห้องเรียนได้มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวขณะที่ผมนั่งบนเก้าอี้ของผม

ผมมองไปรอบๆคิดว่าเกิดอะไรขึ้น, ผมมองดูทางเข้าและเปิดตากว้าง

มารินะหน้าแดงขณะที่เธอยืนอย่างอยู่ไม่สุข ตรงหน้ามารินะคืออาซาฮินะที่วางมือบนเอวของเธอและจ้องลงไปที่มารินะ และยูกะจ้องมารินะข้างอาซาฮินะ นักเรียนในชั้นเรียนกลัวเพราะบรรยากาศของสามคนนี้

แม้แต่ผมยังตกใจ, มารินะถูกปฏิเสธโดยอาซาฮินะ นั่นทำไมผมคิดว่าเธอจะไม่มาอีกที่ชั้นเรียนนี้

 

「ป-โปรดขยับ ชั้นต้องคุยกับซูซูฮาระ-ซัง」

 

หน้าแดง, หายใจหยาบ, มารินะพูดกับอาซาฮินะอย่างขี้อาย

เธอค่อนข้างกลัวแต่เธอไม่ถอนตัวออก

 

「มารินะสนุกจริงๆ」

 

พึมพำ, ผมวางมือลงบนแก้มระหว่างที่มองพวกเขาอย่างระวัง

ผมอยากจะกระทำชำเราคนสวยตามต้องการ แต่มันไม่สนุกถ้าผมทำทุกอย่างได้อย่างอิสระ อย่างที่คาด สิ่งกระตุ้นนั้นสนุก

ในเรื่องนั้น, มารินะนั้นปัญหาเยอะเมื่อเธอเสียการควบคุมตัวเอง แต่การทรยศความคาดหวังนั้นดีในความหมายของมัน

 

「บอกชั้นได้มั้ยทำไมยูกะถึงไม่ชอบเธอ? ชั้นจะไม่ถามเพิ่มถ้าเธอไม่อยาก แต่มันจริงที่ว่ายูกะเกลียดเธอ และศัตรูของยูกะคือศัตรูของชั้น」

 

จ้องมารินะ, อาซาฮินะถามเธอด้วยเสียงที่สง่างาม

โออ้, ยูกะไม่ได้บอกอาซาฮินะว่าทำไมเธอไม่ชอบมารินะ?

เธอน่าจะคิดว่ามันเป็นปัญหาของเธอและมารินะจนถึงจุดจบ

แล้วเธอก็คงจะคิดว่าการยืมพลังของอาซาฮินะมันไม่แฟร์ แม้ว่าหน้าอกและหีของเธอนั้นนุ่ม, เธอค่อนข้างแข็ง คุณใช้สิ่งใดก็ตามที่สามารถใช้ได้

โดยบังเอิญ, อาซาฮินะพูดว่าเธอจะไม่ถามเพิ่มแต่เธอบางทีอาจจะรู้ความจริงแล้ว

เธอต้องสืบมามากเพื่อยืนยันว่าผมล้างบางพวกนักเลงจริงมั้ย จากนั้น, เธอรู้อย่างแน่นอนว่ามารินะนั้นเกี่ยวของ แต่กระนั้นเธอแสร้งที่จะไม่รู้บางทีเพื่อรักษาหน้าของยูกะ

เธอนั้นน่ารำคาญ

 

「ช-ชั้นด้วย!」

 

สายตาของชั้นเรียนรวมกันที่จุดเดียวจากเสียงกระทันหันที่ออกมา

คนที่ยืนอยู่ที่เก้าอี้ของเธอสั่นขณะที่เธอยืนขึ้น

คนสังเวยของผู้ติดตามเก่าของอาซาฮินะกลับมาหาเธอ

เอิ่มมม, เธอชื่ออะไรแล้วนะ?

 

「ศ-ศัตรูของอาซาฮินะ-ซังก็คือศัตรูของชั้น!」

 

เครื่องสังเวยตะโกนด้วยเสียงสั่นและเธอหันไปและจ้องมารินะด้วยตาที่เปียก ออกจากเก้าอี้เธอ, เธอเดินไปหาอาซาฮินะและยูกะด้วยเข่าที่สั่นและเธอยืนอยู่ข้างยูกะ

 

「ธ-เธอเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับอาซาฮินะ ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้นคือคิซารากิ ซายากะ」

 

คิซารากิแนะนำตัวของเธอและคำนับเล็กน้อยต่อยูกะ

 

「ชั้นได้เตรียมตัวถูกดูถูก ชั้นเป็นคนที่นำนักเรียนเพื่อกีดขวางอาซาฮินะ-ซัง แต่อาซาฮินะ-ซังยื่นมือของเธอมาให้ชั้น」

 

คิซารากิพูดออกมาระหว่างที่มีรอยยิ้มแบบมาโซคิสม์

อะไรของหัวหน้าชั้น? เธอเป็นแค่ศาลเจ้าแบบพกพา

 

「ได้โปรดดูถูกชั้น ชั้นจะรับความคิดเห็นจากใจใดๆก็ตามที่เธอมี ในการเพิ่มเติม, ชั้นจะจ่ายหนี้ของชั้นให้อาซาฮินะ」

「ชั้นเข้าใจมัน!」

 

ยูกะขึ้นเสียงของเธอเวลาเดียวกันกับที่คิซารากิพูดเสร็จ

จากนั้น, ยูกะกอดคิซารากิ

 

「ชั้นรู้! ชั้นเข้าใจ! ชั้นก็เป็นเหมือนเธอ! ชั้นก็ทรยศยู-จัง! เป็นมนุษย์ที่แย่ที่สุด!」

 

ยูกะอยู่ในน้ำตะขณะที่เธอตะโกนและกอดคิซารากิ

ยังไงซะ, ยูกะก็มีประสบการณ์ทรยศอาซาฮินะ เธอคิดกับคิซารากิว่าเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องไม่ได้

คนที่เรียกว่าคิซารากิตกใจขณะที่ยูกะกอดเธอ

 

「ห๋าา!?」

 

คิซารากิมองดูยูกะที่กอดเธอระหว่างที่ร้องไห้, หน้าของเธอซีดและเธอมองที่อาซาฮินะ

 

「กุนุนุนุนุนุนุ!」

 

คิซารากิคิดว่าเธอจะถูกเยาะเย้ยแต่อาซาฮินะไม่ขยับและส่งเสียงครวญที่เสียใจ

เธอบ่นได้ถ้าคิซารากิกอดยูกะ แต่ยูกะเป็นคนที่กอดคิซารากิ ถ้าเธอบ่น, นั่นจะเป็นการปฏิเสธความคิดของยูกะ นั่นทำไมอาซาฮินะไม่ขยับ

คนที่เรียกว่าคิซารากิถูกจ้องถึงตายโดยอาซาฮินะและหน้าเธอแข็งและซีด

 

「คิซารากิ-ซัง ไม่, ซายากะ-จัง ชั้นคิดว่าเราเข้าใจกันและกันได้ลึกๆ, ลึกๆ」

「เข้าใจ…กันและกันได้ลึกๆ ลึกๆ」

 

คิซาระกิพึมพำขณะที่ยูกะกอดเธอระหว่างร้องไห้, อาซาฮินะได้เริ่มน้ำตาซึมและไม่สบายใจเมื่อเธอได้ยินสิ่งนั้น

 

「ย-ยูกะ, เฮ้ ยูกะ, มันลึกแค่ไหน? บอกชั้น? บอกชั้นได้มั้ย? ชั้นจะไม่โกรธ ชั้นจะไม่โกรธแน่นอน แค่ลึกแค่ไหนที่เธอเข้าใจกันและกัน? จิตใจ? หรือมันคือร่างกาย?」

 

แทบจะร้องได้ทุกเวลา, อาซาฮินะสั่นขณะที่เธอมีรอยยิ้มที่เกร็งอยู่บนใบหน้า, เธอดึงแขนยูกะและถามในน้ำเสียที่เยินยออย่างประหลาด และ, เธอส่งสายตาไปที่คิซารากิ มันไม่มีแสงอยู่ในตานั้น

คิซารากิสั่นและตาของเธอเริ่มเปียก ผมพูดได้ว่ามันปรกติที่จะถูกดูถูก ยังไงซะ, พยายามเข้า

ว่าแต่, อาซาฮินะเป็นเลสเบี้ยนจริงๆเหรอ? ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ผมว่ามันน่าขยะแขยงแต่สนุก

ผมรู้ว่ามันจะมีผลอย่างยอดเยี่ยมถ้าผมใช้ยูกะเป็นข้ออ้างแต่ถ้าเธอเป็นจริงๆ, งั้นมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมกระทำชำเรายูกะต่อหน้าอาซาฮินะ? แค่คิดผมก็ตื่นเต้น

แต่มันอันตรายเพราะผมอาจถูกฆ่านะ แม้ว่าผมกระทำชำเรายูกะต่อหน้าอาซาฮินะ ผมต้องสร้างรากฐานที่อาซาฮินะจะต่อต้านผมไม่ได้ก่อน

ยังไงซะ, แต่นั่นมันง่ายนะ ผมแค่ต้องทำให้อาซาฮินะเข้าใจว่ายูกะเป็นคนที่หวังจะถูกกอดโดยผม

และผมอย่ากเห็นหน้าอาซาฮินะเมื่อเธอรู้มัน

ยิ้มระหว่างมีความคิดแบบนั้น, มารินะที่ยืนอยู่บนทางเข้าได้เข้ามาในชั้นเรียนและเดินอย่างกระสับกระส่าย

ยูกะร้องไห้ขณะที่เธอกอดคิซารากะ และอาซาฮินะมองยูกะด้วยตาที่ว่างเปล่าและจ้องไปที่คิซารากิ และ, คิซารากิแข็งตัว

การดิ้นรนสามทาง เพราะสิ่งนั้น, พวกเขาไม่ได้สังเกตว่ามารินะได้รุกรานเข้ามาในชั้นเรียนซักนิด

มารินะผู้ที่ทลายการป้องกันของอาซาฮินะสำเร็จได้เดินมาที่เก้าอี้ของผม และเธอวางมือบนโต๊ะในขณะเดียวกันที่มาถึงที่โต๊ะผม และงอตัวของเธอหันหน้ามาหาผม

มองผมตรงๆด้วยตาที่แฉะ, ลมหายใจที่ร้อนและหยาบเป่าหน้าผม

 

「ช-ชั้นทนมันไม่ไหว ตัวชั้นร้อนจนชั้นกลับไปไม่ไหวอีกแล้ว」

 

มารินะผู้ที่แดงถึงใบหู, เลื่อนปากเข้ามาเกือบจะแตะหน้าผม, เธอพูดในเสียงที่เจ็บปวดระหว่างที่หายใจหยาบๆ

 

「เป็นเวลานาน, ชั้นแตกตั้งแต่เมื่อวาน ชั้นแตกแค่บางอย่างโดนหัวนมชั้นนิดเดียว ชั้นแตกแค่บางอย่างโดนแตดชั้นนิดเดียว แม้แค่ชุดชั้นใน, แค่ใส่ชุดนักเรียน, แค่เดิน, แค่สัมผัส, ชั้นก็แตกแล้ว」

 

เธอเลื่อนหน้ามาไกลกว่าเดิน และริมฝีปากชมพูอ่อนของเธอแตะกับริมฝีปากผม พูดในสภาพแบบนี้, มารินะวิงวอนอย่างสิ้นหวัง

มองดูรอบๆ, นักเรียนส่วนใหญ่มองไปที่สามคนที่ทางเข้า แต่มีนักเรียนบางคนมองมาทางนี้ด้วยใบหน้าที่แดง

เราไม่ได้จูบกัน แต่เราอยู่ในสถานการณ์ที่การจูบไม่ได้พูดเกินจริงไปแล้ว ริมฝีปากเราแตะกันแม่ว่ามันจะบาง

ผมไม่อยากจะเด่นดังนั้นการกระทำของมารินะทำร้ายผม

แต่มันไม่มีความคิดดีๆ ผุดมาจากหัวผม

ผมจูบเธออย่างอาจหาญในชั้นเรียนที่มีนักเรียนหลายคน ผมสามารถใช้มันในสภาพแบบนี้

 

「เป็นแฟนสาวของชั้น」

 

ถามเธอ, เงาในตาของมารินะร่วงลงไป และเธอแยกริมฝีปากที่แตะเบาๆ

เธอแสดงการปฏิเสธอย่างชัดเจน

เอาเลย, นั่นโอเค ถูกกระทำชำเราโดยชั้นมากขนาดนั้น, ปล่อยข้างในเธอมากมาย, ผมทำมารินะแปดเปื้อนโดยไม่มีอะไรเหลือ, แม้อย่างนั้น, เธอยังคิดเกี่ยวกับแฟนหนุ่มเธอ

มารินะไม่สามารถมีเจตนาที่จะกลับไปหาชิโนซากิ เธอไม่สามารถกลับไปอยู่กับชิโนซากิได้อีกแล้ว แต่, เธอไม่มีเจตนาจะเป็นสิ่งของของบางคน เก็บความคิดที่ว่าเธอ “เคย” เป็นแฟนสาวของชิโนซากิ, เธอตั้งใจจะยึดติดกับมัน

ผมคิดว่าเธอจะไม่โอเคแล้วแต่เธอนั้นคือผู้หญิงที่เข้มข้น ผมชอบส่วนนั้นของมารินะ

 

「โยนชิโนซากิทิ้งและเป็นแฟนสาวของชั้น ยังไงซะ, แต่เธอจะเป็นแฟนสาวภายนอกนะ」

 

มองดูตาของมารินะที่มีเงา, ผมถามระหว่างยิ้ม

เพราะการฝึกใหม่กับมารินะ, ตัวเธอได้เผาไหม้

แม้ว่าถูกปฏิเสธโดยอาซาฮินะอย่างแข็งแกร่ง, เธอยังมาที่ห้องของผมเพราะเธอไม่สามารถทนมันได้

ตัวของมารินะ, ไม่, หีของเธอได้เป็นเนื้อที่ไม่สามารถมีชีวิตได้โดยไม่มีควยของผมไปแล้ว

การฝึกใหม่นี้น่าสนใจและ หีของมารินะได้เป็นสิ่งดี

แล้วก็, หน้าอกของเธอ ความรู้สึกของการนวดหน้าอกของยูกะนั้นยิ่งใหญ่ แต่หน้าอกของมารินะขึ้นนำเมื่อมันเป็นการสะดุดสายตา

ระหว่างที่หัวนมสีชมพูของเธอชี้อย่างแข็งขัน, สิ่งที่ใหญ่และหนานั้นส่าย และหน้าอกของมารินะคืออย่างเดียวที่ทำมัน

สั้นๆ, มันน่าเสียดายที่จะโยนมารินะทิ้งไป

แต่มารินะไม่มีที่ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน ถูกเกลียดโดยยูกะ, และเพราะอาซาฮินะไม่เป็นมิตรต่อเธอด้วย, ถ้าผมกระทำชำเรายูกะและเริ่มฝึกอาซาฮินะ, มารินะจะเสียที่ของเธอไป

นั่นทำไมผมต้องสร้างที่ให้มารินะ นั่นคือการเป็นแฟนสาวของผม

ถ้าเป็นอย่างนั้น, มารินะจะอยู่ข้างผมด้วยเหตุผลที่ถูกต้อง

ถ้ามารินะบ่น, มันจะกลายเป็นผมบ่นในเวลาเดียวกัน

ถ้าเป็นอย่างนั้น, อาซาฮินะจะพูดอะไรไม่ได้ เพราะเธอคือทาสของผม ปัญหาจะเป็นยูกะ ยูกะตกหลุมรักผมและเธอจะรู้สึกไม่สบายใจ เพราะแค่หีกระป๋องของผมแต่มันไม่มีทางที่เพื่อนเย็ดจะบ่น

 

「ป-โปรดให้ชั้นคิดเกี่ยวกับมัน…」

 

มารินะพึมพำเสียงกระซิบที่สั่นเทา ระหว่างที่มีเงาทีตาของเธอ ผมหัวเราะมารินะ

 

「ใช่, คิดเกี่ยวกับมัน แต่ชั้นจะบอกนะ, ชั้นไม่ถือถ้าเธอปฏิเสธ ชั้นจะไม่มอบการทำโทษให้เธอแม้เธอปฏิเสธดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วง」

 

ตอบเธอด้วยรอยยิ้ม, ตาของมารินะสั่น

 

「โปรดอย่าเข้าใจผิด ชั้นจะรับข้อเสนอของเธอ ชั้นไม่ได้โกหกเกี่ยวกับการปฏิบัติตามความประสงค์ของนาย ชั้นจะเป็นแฟนสาวนายถ้านายบอกชั้นให้เป็น ไม่ว่ามันจะชั่วคราวหรือเป็นทางการ, ชั้นจะเป็นแฟนสาวนาย แต่ได้โปรดมอบเวลาให้ชั้นซักนิด ได้โปรดให้เวลาชี้นเรียบเรียงความคิดของชั้น」

 

ระหว่างที่เสียงของเธอสั่น, มารินะมองตรงมาที่ผมและพูด

คำตอบของมารินะทำให้ผมพอใจ

 

「ได้, เข้าใจแล้ว」

 

ผมพยักหน้ากับคำพูดของมารินะ

แม้ว่าเธอมีข้อสรุป, เธอยังอยากได้เวลาไปเรียบเรียงความคิด มารินะพูดสิ่งนั้น บางที่อาจจะเกิดใหม่เมื่อเธอคิดเสร็จ มารินะปัจจุบันจะกลายเป็นคนที่ต่างออกไป

แม้มารินะดูขี้จีบ, ตัวตนของเธอนั้นหัว-โบราณอย่างผิดคาด เธอจะเชื่อคู่ของเธอต่อไปเมื่อเธอตกหลุมรับ เธอเป็นผู้ยิงที่จะเดินตามหลังสามีสามก้าว แต่กระนั้น, แรงผลักดันได้เผาไหม้อย่างดุดันในความลับ

เธอเป็นผู้หญิงน่ารำคาญเมื่อเธอเสียการควบคุมตัวเองไป แต่มันไม่มีมนุษย์คนไหนที่มีแต่ข้อดี ความแข็งแกร่งและความอ่อนแอเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน

ชิโนซากินั้นเป็นไอโง่ นายขายตัวตนที่จะไม่มีวันทรยศนายไม่ว่ายังไงก็ตาม นายอาจจะปล่อยปลาที่ใหญ่กว่าที่นายคิด

 

พักเที่ยง, มารินะมาที่ห้องเรียน

มารินะเข้ามาในห้องเรียนด้วยท่าทางที่สง่างาม และหยุดตรงหน้าโต๊ะผม

 

「ชั้นยืมเก้าอี้นี้หน่อยได้มั้ย」

 

เธอมองไปรอบๆระหว่างที่เธอพูด, หยิบเก้าอี้ว่างและวางมันตรงหน้าโต๊ะผมที่มีผมอยู่ตรงหน้า

 

「ขอบคุณที่ให้เวลาชั้น ขอบคุณสิ่งนั้น, ชั้นสามารถเรียบเรียงความคิดของชั้น」

 

เสียงของมารินะดังในห้องเรียนที่เงียบ

 

「มันช่วยไม่ได้สำหรับวันนี้ แต่ชั้นจะทำข้าวกล่องนายเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้」

 

ระหว่าแกะห่อข้าวกล่องที่เธอวางบนโต๊ะ มารินะพูดกับผม, เปิดข้าวกล่องและถือตะเกียบด้วยมือขวา จากนั้น, มองตรงมาที่ผม

 

「ให้ชั้นพูดอย่างชัดเจน ชั้นไม่ได้จะลืมชิโนซากิ แต่ชั้นสาบานจะเป็นแฟนสาวของนาย」

「ได้, นั่นโอเค」

 

มารินะพูดระหว่างมองตรงมาที่ผม ผมตอบระหว่างพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

นั่นโอเค ถ้าเธอพูดว่าเธอจะเป็นแฟนสาวของผมและลืมชิโนซากิ, ผมจะโยนมารินะไปที่นั่นเวลานั้น ผมไม่มีความสนใจในผู้หญิงหลวมๆ

มารินะผู้ที่ได้ยินคำตอบผม, มีรอยยิ้มที่มีปัญหาลอยอยู่บนใบหน้า

 

「ชั้นไม่เข้าใจนายจริงๆ นายแข็งแกร่งแต่ไม่แฟร์ และนายไม่เคยปราณีศัตรูของนายซักนิด และนายแสดงปฏิสัมพันธ์ที่ค่อนข้างยืดหยุ่นในลักษณะที่เป็นเหตุเป็นผล ถ้าคนอย่างนายเกิดในยุคสงครามระหว่างรัฐ, นายอาจจะเป็นฮีโร่」

 

มารินะหัวเราะระหว่างที่แสดงรอยยิ้มที่มีปัญหา, วางกับข้าวจากข้าวกล่องลงบนตะเกียบของเธอ และยกมันมาที่ปากผม

 

「โอเค, อ้าาม~」

 

เธอพูดออกมาในเสียงที่หวานอย่างประหลาด

 

「อ้าาม」

 

ผมเปิดปากขณะที่พักคางไว้กับมือขวา, ไข่เจียวได้เข้ามาในปากผม

ผมปิดปากผม, เคี้ยว, และกลืนมัน

 

「อร่อยมั้ย?」

 

มารินะถามระหว่างที่เอียงหัว

 

「ใช่, มันอร่อย」

 

ตอบเธอ, มารินะหน้าแดงและหัวเราะอย่างมีความสุข

มองดูสายตาจากรอบๆ, นักเรียนข้างในห้องเรียนมองดูเราตะลึง

กลุ่มนักเลงได้ถูกล้างบาง, อาซาฮินะทีคาดว่าน่าจะเป็นคนทำเป็นศัตรูกับมารินะ ถ้ามันมีข่าวลือเกี่ยวกับมารินะจะแพร่ออกไป, จะไม่มีพวกเขาซักคนที่จะหาเรื่องสู้กับผม

เพราะทั้งหมดนี่, ถ้าพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้องไม่ดี, พวกเขาอาจจะทำให้อาซาฮินะเป็นศัตรูกัน

มากกว่านั้น, เมื่อผมทำมารินะให้เป็นแฟนผม, มันจะไม่รู้สึกว่ามันแปลกเมื่อผมเกี่ยวข้องกับอาซาฮินะและยูกะ

อาซาฮินะและยูกะไม่เป็นมิตรกับมารินะ มันเป็นปรกติสำหรับพวกเขาที่จะมีเรื่องสู้กับผมที่เป็นแฟนหนุ่มของเธอ มันไม่ผิดธรรมชาติถ้าเราอยู่ด้วยกัน

ถ้าผมเก็บมารินะไว้เป็นเพื่อน, ผมคิดว่ามันจะมีข้อได้เปรียบมากกว่าที่ผมคาดไปมาก

มันเป็นการตัดสินใจที่เฉียบพลัน แต่มันฉลาดอย่างคาดไม่ถึง

 

ถ้ามันมีปัญหาー

 

ผมมองเก้าอี้ของอาซาฮินะที่ว่างเปล่า เธอออกไปจากห้องเพื่อกินข้าวกล่องกับยูกะวันนี้ มันดูเหมือนว่าเธอได้พาคิซารากิไปด้วยแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยากไปนิดหน่อย

ทั้งหมดเพราะยูกะสนใจในคิซารากิ อาซาฮินะอยากให้ทั้งสองคนไม่ติดต่อกันมากเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่เธอไม่อยากเห็นใบหน้าที่เศร้าของยูกะ

ด้วยสิ่งนั้นพูด, อาซาฮินะและคิซารากิไม่ได้อยู่ในชั้นเรียน นั่นทำไมไม่มีใครบ่นแม้ว่าผมกินข้าวกลางวันกับมารินะ

 

ยกเว้นคนเดียว

 

มองดูสายตาที่อยู่ที่ทางเข้าของห้องเรียน, ผมได้ตื่นเต้นกับความรู้สึกที่หนาวสั่น

มีนักเรียนสาวซ่อนตัวของเธอที่ทางเข้าและเฝ้าดู

ยูกะมองมารินะด้วยตาที่เสียแสงไป

มารินะเดินในทางเดินปีหนึ่งเพื่อเข้ามาที่ชั้นเรียนผม

สั้นคือ, ยูกะที่ควรจะกินข้าวเที่ยงกับอาซาฮินะจะไม่แปลกถ้าเธอสังเกตมารินะ

เพราะอาซาฮินะและคิซารากิไม่ได้อยู่ใกล้, เธอต้องแกล้งทำเป็นไปห้องน้ำและตามมารินะมา

จากใจผมผมไม่สามารถบอกการกระทำของยูกะได้ แต่ผมมั่นใจว่าเธอไม่สามารถใช้อาซาฮินะและคิซารากิเพื่อขยี้มารินะ

เพราะมันเป็นตัวตนของยูกะ, ถ้าเธอบ่นงั้นเธอจะลอง และทำบางอย่างด้วยตัวเธอเอง

มันเริ่มมีปัญหาแต่, นั่นทำไมมันน่าสนใจและน่าตื่นเต้น

แล้วมันก็แย่เมื่อผมไม่สามารถอ่านเธอ

 

「อ-อืมม, งั้น…」

 

มารินะผู้ที่ขยันนำกับข้าวและข้าวมาที่ปากผมได้หน้าแดง, หายใจหยาบ, อยู่ไม่สุข เธอมองผมอย่างละห้อย

จากนั้นー

 

「ช-ชั้นอยากได้หำ…♡」

 

มารินะงอหน้าเธอมาข้างหน้า, ร้องขอควยผมด้วยคำกระซิบหวานที่ละลาย

แม้เธอจะเรียบเรียงความคิดของเธอ มารินะร้องขอหำผมวันนั้นเลย

ปรกติผมจะคิดว่าเธอหลวมแต่ผมไม่คิดอย่างนั้น

ด้วยเทคนิคใหม่, มารินะได้ ถูกมอบการแตกอย่างต่อเนื่องจนทำให้เธอบ้าไปเป็นเวลานาน มากกว่านั้น, เธอไม่สามารถหนีจากการแตกได้แม้ว่าเธอสลบ มารินะได้คลั่งควยเพราะเรื่องนั้น

ผมจงใจเฝ้าดูมารินะ นั่นทำไมผมพูดได้อย่างชัดเจนว่าเธอไม่หลวม

แม่ว่ามันแค่ครึ่งวัน, มารินะเลือกควยเมื่อเธอเรียบเรียงความคิด, เธอทำได้ดีและพูดจากใจ

 

「เข้าใจแล้ว」

「♡」

 

พยักหน้า, มารินะอยู่ไม่สุขจากความอายแต่เธอหัวเราะอย่างยินดี

มองดูเธอ มันเป็นการเสียดายคนสวยที่เธอมาเป็นแฟนสาวผม มากกว่านั้น, เธอเป็นรุ่นพี่ที่มีนมใหญ่

ยูกะมองมารินะด้วยสายตาที่เสียแสงจากเงาของประตูของห้องเรียน

อุ้ยโยยย้ーนี่มันสนุก ยูกะดูอันตราย ตาเธอดูเหมือนจะฆ่ามารินะ

ผมไม่รู้ว่าการกระทำแบบไหนจะมาจากยูกะแต่ผมไม่มีที่ให้ดูยูกะตอนนะ นั่นทำไมー

 

「ชั้นสามารถเห็นความก้าวหน้า」

「เอ๋?」

 

มารินะเอียงหัวกับคำพึมพำของผม

 

「ไม่, ไม่มีอะไร เราควรจะทำจนเธอเต็มท้องมั้ย?」

「♡」

 

มารินะที่เอียงหัวหน้าแดงเมื่อได้ยินคำพูดผมและมองลงข้างล่าง แต่เธอหัวเราะและเริ่มเก็บกล่องข้าวของเธอ

ผมไม่มีที่จะดูยูกะตอนนี้ ดังนั้นมันมีความเป็นไปได้ที่จะชนะ

มีความคิดอย่างนั้น, ผมลุกจากเก้าอี้เพื่อไปมีเซ็กส์กับมารินะ

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน