ตอนที่ 46

 

「น-น่ารัก…」

 

ยองลงไปกับเข่า และตาสีน้ำตาลออกแดงสว่าง, มารินะหัวเราะอย่างเลอะเทอะระหว่างที่แก้มเธอแดงและแปะหัวกาโจที่นั่งอยู่ที่พื้น

มันเป็นโลลิตาสีฟ้า และผมบลอนด์ยาวถักอยู่ข้างหลัง

มารินะผู้ที่เห็นกาโจทำเธออยู่กับที่

ยังไงซะ, พวกเขาพูดว่าผู้หญิงอ่อนแอต่อสิ่งน่ารัก โดยเฉพาะสำหรับมารินะที่ชอบตุ๊กตา, เธออาจจะชอบกาโจที่ดูตะวันตก

นั่นดีแต่ที่น่าตกใจคือกาโจ

ผมคิดอย่างชัดเจนว่าเธอจะปฏิเสธมารินะ แต่เธอไม่ได้แสดงการต่อต้าน และรับการแปะหัวอย่างเชื่อฟัง

 

「โอเน่-ซัง สวยอ่ะ」

 

กาโจที่หัวโดนแปะโดยมารินะพึมพำ ระหว่างมองไปที่มารินะด้วยตาสีฟ้า ผมไม่รู้สึกถึงความไม่พอใจ, โกรธหรืออิจฉาจากสีหน้าหรือเสียงของเธอเลยซักนิด

 

「เอ๋, เอ่ะเฮะเฮะ, นั่นไม่จริงหรอก」

 

เมื่อกาโจบอกเธอว่าเธอสวย, มารินะหัวเราะอย่างอาย

 

「โอเน่-ซังสวยอย่างแน่นอน ถ้าเธอเจียมตัวงั้นเธอจะได้รับความริษยา โอเน่-ซังเป็นคนสวยดังนั้นเธอควรเรียกตัวเองว่าสวยอย่างงดงาม」

「อ-เอ่ออ…」

 

รอยยิ้มมารินะกระตุกจากคำพูดกาโจ

 

「อา, ไม่, ยังไงซะ, นั่น, แทนที่จะเจียมตัว…มีผู้หญิงสวยมากมายรอบๆโอเน่-ซัง…ชั้นควรพูดว่าชั้นไม่มีความมั่นใจ มากกว่าเจียมตัวมั้ย?」

 

มารินะที่มีรอยยิ้มที่มีปัญหาตอบกาโจขณะที่เธอแปะหัวของกาโจ

ยังไงซะ ใช่, มารินะเป็นคนสวยแน่นอน แต่อาซาฮินะและคิซารากิคือคนสวยมากและยูกะค่อนข้างสวยด้วย คุณจะคิดว่ามารินะเป็นคนสวยธรรมดาถ้าเทียบเธอกับรอบข้าง

เธอปรกติแต่เธอสวยแน่นอน

 

「เฮฮ๋, อย่างนั้นเหรอ? แค่คนสวยแบบไหนที่เหนือกว่าโอเน่-ซัง? ยังไงซะเท่าที่ชั้นรู้, บางคนที่สวยมากกว่าโอเน่-ซังคือพี่สาวของเพื่อนชั้น」

 

กาโจพึมพำขณะที่เธอมองขึ้นมาหามารินะ

 

「พี่สาวเพื่อน?」

「ใช่, ช่าย, เพื่อนของชั้นก็เป็นสุดยอดคนสวยด้วย แม้ว่าเธอจะขี้อาย เธอได้ก้าวหน้าและเธอเป็นหัวหน้าชั้น เธอได้โหยหาพี่สาวเธอมากจนเธอเลียนแบบพฤติกรรมของพี่สาว แต่มันไม่เหมาะกับเธอ ชั้นรู้ว่าเธอทำงานหนักเกินตัว มันเจ็บปวดที่จะดู จากนั้น, พี่สาวเธอเป็นสุดยอดคนสวย แต่เธอไม่มีหน้าอกนะ」

 

ได้ยินคำพูดของกาโจ, มารินะและผมตอบสนองในเวลาเดียวกัน

 

ไม่มีหน้าอก…เธอพูด

 

มันไม่ใช่หน้าอกเล็กแต่ไม่มีหน้าอกเลย ถ้าเธอพูดอย่างนั้นงั้นผมก็จินตนาการเธอออก

เพฉะคนหนึ่งไม่ว่าเธอจะยกแค่ไหน

มารินะคิดอย่างเดียวกับผม

พูดถึงแล้ว, น้องสาวของเพฉะฮินะก็อยู่โรงเรียนลิลลี่สีดำด้วย

เป็นไปได้มั้ยว่า โลลิฮินะและกาโจเป็นเพื่อนกัน?

อา, ไม่, มันปรกติถ้าจะคิดอย่างนั้น กาโจเป็นสาวสวยมากมายถ้าคุณมองข้ามนิสัยเธอไป เธอเป็นความสวยเท่าเทียมกับโลลิฮินะ สองคนนั้นต้องดังในลิลลี่สีดำแน่ มันไม่แปลกซักนิดถ้าพวกเขารู้จักกัน

มารินะชำเลืองมองผม ผมมองกลับและผมส่ายหัวเล็กน้อย มารินะเห็นผมและพยักหน้า

มันเป็นไปได้สูงว่าเพื่อนกาโจคือโลลิฮินะ และผมคิดอย่างแน่นอนว่าเพฉะฮินะคือพี่สาว น่ากังวลเกี่ยวกับมัน, ผมไม่ควรจะนำเรื่องนี้มาพูดจะดีกว่า

เพราะถ้ากาโจรู้ว่าผมเกี่ยวข้องกับอาซาฮินะ, เธอจะใช้โลลิฮินะเป็นวิธีดึงข้อมูลเกี่ยวกับผมจากเพฉะฮินะ เมื่อมันมาถึง, มันจะมีปัญหาไม่ว่าคุณจะคิดยังไง

ดังนั้น เราควรจะเงียบ

ผมเจอโลลิฮินะสองครั้ง แต่เธอไม่สังเกตเราในครั้งแรก และครั้งที่สอง, พูดอีกอย่างวันนี้, เราเจอกัน บางที, เธอไม่ได้จำผม นั่นทำไมมันไม่จำเป็นต้องเล็ดผมจากปากโลลิฮินะสู่กาโจ

และถ้าผมทำให้มารินะเงียบ, กาโจจะไม่สังเกตว่าผมมี่การเกี่ยวข้องกับเพฉะฮินะ

 

「มีอะไร?」

 

กาโจสังเกตว่ามีบางอย่างแปลกไปกับมารินะ ดังนั้นเธอถามระหว่างที่เอียงหัวของเธอ

 

「ม-ไม่, ไม่มีอะไร」

 

มารินะดูช็อกไปชั่วครู่แต่เธอยิ้มทันทีและแปะหัวของกาโจ

เธอโกหกไม่ได้เรื่องเหมือนเคย ยูกะจะโกหกโดยไม่แสดงว่าเธอหวั่นไหว

ยังไงซะ, นั่นทำไมมารินะนั้นเข้าใจง่าย

แล้วก็, แม่ว่าท่าทางของมารินะจะต่างออกไป, มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมและอาซาฮินะที่จะถูกสังเกต ดังนั้นมันโอเคอย่างไรก็ตาม

พูดสิ่งนั้น, ท่าทีของกาโจนั้นน่าตกใจจริงๆ ตัวของเธอเป็นผู้หญิงและหัวใจของเธอเป็นผู้ชาย ผมคิดว่าเธอจะมีความเกลียดชังกับผู้หญิงแต่ดูเหมือนมันจะไม่

 

「พ-พูดนั่น, ชื่ออะไรเหรอ?」

 

มารินะเปลี่ยนหัวข้ออย่างบังคับ ระหว่างที่หัวเราะ

กาโจที่ถูกถามโดยมารินะมองผมด้วยเหตุผลบางอย่าง จากนั้นเธอถอนหายใจและนำบัตรประจำตัวออกมาจากกระเป๋าและมอบมันให้มารินะ

 

「เอ๋?」

 

มารินะที่เห็นบัตรประจำตัวที่ถูกมอบ มองกาโจด้วยการเอียงหัว

ช่างเป็นคนที่ไม่รู้สึกถึงคนอื่น กาโจนำบัตรประจำตัวเธอออกมา และเธอร้องขอให้มารินะอ่านชื่ออย่างเงียบๆ

สั้นๆก็คือ, เธอตั้งใจจะบอกชื่อจริงของเธอกับมารินะ

โอ้, นั่นทำไมเธอมองผม

 

「เอ๋, อา, เอ่ออ…」

「ชื่อชั้นเขียนอยู่ที่นี่ ขอโทษชั้นเลียดชื่อของชั้นเอง」

「อ้า, โอเค, เข้าใจแล้ว ยังไงก็ไม่รู้, ขอโทษนะ」

「มันโอเค ชั้นไม่อยากโกหกโอเน่-ซัง」

「เอ๋, อา, อึน ข-ขอบคุณ」

 

มองตรงไปที่มารินะ, กาโจพูดในท่าทางที่สง่างาม

มารินะอีกฝั่งหนึ่งได้ลน

มารินะไม่เข้าใจมันแต่นี่เป็นการประกาศสงคราม

กาโจ, แม้ว่าเธอทำกับผมเหมือนโฮโม, เธอเข้าใจมันเมื่อเธอเห็นมารินะ ว่ามารินะเป็นผู้หญิงของผม

นั่นทำไมกาโจจะบอกชื่อจริงกับมารินะ

นั่นคือความเอื้อเฟื้อแก่ผู้ที่ปราบศัตรูเหรอ?

ผมไม่เกลียดผูหญิงแบบนั้น แต่หัวใจเธอเป็นผู้ชายนะ

พูดสิ่งนั้น, ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าผมไม่ใช่โฮโม ดังนั้นผมคิดว่ากาโจจะยอมแพ้ แต่เมื่อเธอรู้ว่ามารินะเป็นผู้หญิงของผม, กาโจประกาศสงครามกับมารินะ

พูดอีกอย่างคือ, กาโจไม่มีเจตนาจะยอมแพ้

ผมไม่มีเจตนาที่จะทำอะไรกับกาโจ แต่เมื่อมันมาเป็นอย่างนี้ การพูดถึงจะต่างออกไป

รู้ว่าผมไม่ใช่โฮโม แต่ก็ยังพยายามที่จะเอาผมไป, กาโจไม่มีทางเลือกนอกจากเป็นผู้หญิง

ผมไม่มีเจตนาจะกอดผู้ชาย แต่ถ้ากาโจยืนตรงหน้าผมในฐานะผู้หญิง งั้นผมจะเล่นกับเธอ

ผมไม่มีอะไรจะพูดกับหน้าตาเธอ, นมเธอก็ค่อนข้างใหญ่ด้วย, หีของเธอต้องแน่น และมันดูน่าสนใจที่จะฝึกโลลิโง่ๆ ให้เป็นบ้ากาม

 

「อ-เอ่อออ…」

 

มารินะที่รับบัตรประจำตัวที่กาโจมอบให้มองบัตรประจำตัวและรู้สึกลน

 

「คิบะชิโระ ยูกินะ-จัง?」

 

มารินะที่เห็นบัตรประจำตัวพูดนั่นระหว่างที่มองกาโจด้วยการเอียงหัว

 

「ช่าย, นั่นชื่อของช้น งั้น, ชั้นขอร้องเธอล่ะโอเน่-ซัง, ชั้นอยากให้เธอเรียกชั้นว่าเซ็ตซุนะ ยูกินะนั้นสาวไปชั้นเลยเกลียดมัน」

「อ-อย่างนั้นเหรอ? ชั้นคิดว่ามันเป็นชื่อที่น่ารักนะ」

「นั่นทำไมชั้นถึงเกลียดมัน」

 

กาโจยักไหล่ของเธอจากคำถามมารินะและพึมพำพร้อมกับถอนหายใจ

ผมใช้ความสามารถของผมและดูบัตรประจำตัวที่มารินะถือ

คิบะชิโระ ยูกินะ ไม่ใช่ว่านั่นชื่อน่ารักเมื่อเทียบกับเซ็ตซุนะเหรอ?

อึ๋น? คิบะชิโระ (姫葉城)? ฮิเมฮะ(姫葉)? คิ(城) ยูกิ(ユキ)? โอ้, ชั้นเข้าใจแล้ว

ฮิเมฮะ(姫葉) คือคิบะ(キバ) สั้นๆ, คิบะคือกา คิ(城) คือโจ(ジョウ) และยูกิของยูกินะคือหิมะ(雪) และมันสามารถอ่านได้ว่าเซ็ตซุ(セツ) นั่นทำไมมันถึงเป็นกาโจ เซ็ตซุนะ

ผมคิดว่านั้นเป็นชื่อปลอมแต่มันดูเหมือนเธอไม่ได้โกหกซักนิด

 

「ชั้นแนะนำตัวเองแล้ว มันเป็นมารยาทสำหรับโอเน่-ซังที่จะแนะนำตัวเธอด้วย」

「เอ๋? อ้า, ช-ใช่, ใช่, ขอโทษ」

 

เปลี่ยนกาโจไปเป็นยูกินะ, ยูกินะครอบงำมารินะด้วยแรงกดดัน

อย่าไปกลัวกับเด็กสิ นี่คืออดีตนักเลงเหรอ?

จริงๆเลย

ผมไม่สนสิ่งนั้นแต่ชื่อของมารินะค่อนข้างคล้ายกับยูกินะ

ยูกินะดูเหมือนตุ๊กตาตะวันตกอย่างสมบูรณ์แต่ชื่อของเธอน่าจะครึ่งหนึ่ง ทั้งหมดนี่เม็ดสีของเส้นผมและตาของมารินะสีอ่อนด้วย มันเป็นไปไม่ได้แต่ผมคิดว่าคุณสามารถยืนกรานว่าพวกเขาเป็นพี่สาวน้องสาว

 

「อ-อืม, ยูกิ มารินะ ยินดีที่ได้รู้จัก ยูกิーไม่, เซ็ตซุนะ-จัง」

 

มารินะแนะนำตัวเธอเองกับยูกินะ

 

「งั้น?」

 

ยูกินะคะยั้นคะยอมารินะข้างหน้า

 

「เอ๋? งั้นอะไร?」

 

ถูกคะยั้นคะยอโดยยูกินะ, ตาของมารินะดูสับสน

 

「เธอทื่อจังโอเน่-ซัง ชั้นถามว่าเธอเป็นแฟนสาวของเค้ามั้ย」

「เอ๋?」

 

มารินะดูตกใจจากคำถามของยูกินะและเธอมองมาที่ผมด้วยหูที่แดง จากนั้นเธอมองยูกินะー

 

「ย-ยังไงซะ นั่น…สำหรับตอนนี้น่ะ」

 

เธอตอบอย่างอายระหว่างที่หน้าของเธอแดง

เห็นมารินะนั่น, สีหน้าของยูกินะเปลี่ยนเป็นน่ากลัวกระทันหัน

 

「สำหรับตอนนี้? หืมมม, ใช่ เธอไม่มีความมั่นใจในฐานะแฟนสาว เธอสวยมาก, และแม้แต่หน้าอกก็ใหญ่ ชั้นคิดว่าชันเอาชนะไม่ได้แต่ดูเหมือนนั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่」

「เอ๋?」

「ถ้าชั้นเป็นคนรักของเค้างั้นชั้นจะพูดว่าชั้นเป็นด้วยความมั่นใจ? นั่นไม่ใช่หยิ่ง ไม่ใช่ว่ามันเสียมารยาทสำหรับคนรักที่จะไมมั่นใจยอมรับเหรอ?」

 

ยูกินะจ้องมารินะขณะที่เธอพูด และตาของมารินะเบิกกว้าง

หัวใจที่เด็กของเธอถูกจิ้มโดยเด็ก ยูกะชี้นั่นออกมา

หน้าของมารินะได้ซีดและตาได้สั่น, เธอไม่สามารถตอบยูกินะกลับได้

โอ้, เธอน่าสนใจมากกว่าที่ผมคิด

 

「ชั้นเจตนาจะเป็นคนรักของเค้า สั้นๆคือ เธอเป็นศัตรูของชั้น ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ยินดีที่ได้รู้จักด้วย, มารินะ-โอเน่-ซัง」

 

ยูกินะยกมือเธอออกมาระหว่างพูดและจ้องมารินะ

มารินะมองยูกินะด้วยตาที่สั่นและกลืนน้ำลายของเธอ

ทั้งหมดนี่มันทนไม่ได้ถ้าคุณเห็นมารินะ

มารินะที่สังเกตความรู้สึกของยูกะพยายามจะถอนตัวออกและมอบผมให้ยูกะ การกระทำนั้นทำให้ยูกะโมโห จากนั้นยูกะตัดสินใจจะสู้มารินะหลังจากเหตุการซับซ้อนหลายอย่าง แต่ยูกินะชี้สิ่งเดียวกันออกมาอย่างสิ้นเชิง

จงสง่างามเมื่อคุณได้ถูกเลือก

เธอได้ถูกท้าทายในการสู้ตรงๆ ดังนั้นใจของมารินะต้องอยู่ในความสับสน

 

「ย-ยินดีที่ได้รู้จัก, ยูกินะ-จัง」

 

แม้หน้าของเธอซีด, มารินะรับมือของยูกินะและมองเธอ

โออ้, มารินะ, ผมคิดว่าเธอจะถอนตัวแต่เธอก้าวไปข้างหน้า

เธอโตอย่างแน่นอนหลังจากเหตุการณ์นั้นกับยูกะ

มากกว่านั้น, มารินะยั่วยุยูกินะ ไม่ใช่ว่าเธอทำนี่อย่างง่ายเหรอ?

ยูกินะเผชิญหน้ามารินะและขอให้เรียกว่าเซ็ตซุนะ และมารินะรับรู้มัน แต่กระนั้นมารินะเรียกยูกินะด้วยชื่อนั้น

สั้นๆคือ, มารินะบอกยูกินะว่า 「รับคำท้า」

ยูกินะจ้องมารินะแต่มารินะยิ้ม

 

「อย่ากังวล แค่อีกนิดเดียวแล้วชั้นจะเกลียดมารินะ-ซัง ชั้นคิดว่ามารินะ-ซังเป็นแค่งี่เง่าจากหน้าตาของเธอ แต่เธอไม่ยอมแพ้อย่างถูกต้อง ชั้นโอเคกับศัตรูทางความรักงี่เง่าแต่, ชั้นจะผิดหวังถ้าผู้ชายที่ชั้นรักมีแฟนสาวที่งี่เงา ชั้นจะเอาชนะผู้ชายที่ชั้นตกหลุมรักอย่างราบรื่น」

 

ยูกินะพูดระหว่างที่มีรอยยิ้มที่ไร้ความกลัว และมารินะแค่มองยูกินะเงียบๆ จากนั้น, เหงือได้วิ่งอาบแก้มของมารินะ

ผมคิดว่าเธอคือไอโง่ที่ไม่มีมารยาทสำหรับการทำกับผมเหมือนเป็นโฮโมแต่มันดูเหมือนว่าผมจะเข้าใจผิดอย่างยิ่งใหญ่

มันปรกติที่จะคิดอย่างนั้น ยูกินะปรากฏในฐานะผู้หญิงด้วยหัวใจของผู้ชาย และเธอได้ถูกปฏิบัติในฐานะผู้ชายระหว่างใช้ชีวิตด้วยใจของผู้ชาย

แค่ความรู้สึก กังวล, ขัดแย้ง, เจ็บปวด, และทรมานแบบไหนที่เธอใช้ชีวิตมา?

แม้ว่าเธอเป็นเด็ก, ชีวิตของเธอต้องหนาแน่น

พูดอีกอย่าง, ยูกินะไม่ใช่แค่เด็ก

 

「เข้าใจแล้ว ชั้นคิดว่าชั้นทำกับเธออย่างไรเดียงสาได้ แต่นั่นมันเป็นอย่างนั้นเหรอ? ชั้นเข้าใจแล้ว」

「เอ๋?」

「เอ๋?」

 

ผมพึมพำโดยสัญชาติญานและมารินะและยูกินะมองผมในเวลาเดียวกัน

มันไม่มากมายอย่างที่คาด ยูกินะใช้ชีวิตมาเหมือนผม

ตัวตนที่ต่างไปจากคนอื่น ผมรู้มันดีว่าสังคมมองตัวตนพวกนั้นแบบไหน

สังคมได้ไล่ผมออกเพราะผมเกิดมาด้วยความสามารถที่ต่างออกไป และสำหรับยูกินะที่โตด้วยหัวใจที่ต่างออกไป, สังคมก็ไล่เธอออกด้วย

ไม่มีใครที่จะเข้าใจเธอ ไม่, เธอสังเกตว่ามันแปลกเมื่อเธอเข้าใจรอบข้างขณะที่เธอใช้ชิวิต และเธอไม่ได้คาดหวังอะไรจากรอบข้างเธออีกต่อไป

ผมเป็นตัวเอง ผมจะเป็นตัวเองโดยไม่คาดหวังอะไรแม้ว่ารอบข้างได้ชะล้างผม เธอได้ใช้ชิวิตอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีข้อยกเว้น และมันไม่มีหนทางสำหรับมนุษย์อย่างเรา

ผมมั่นใจว่ายูกินะได้ใช้ชีวิตอย่างต่อเนื่อง

พูดอีกอย่าง, ยูกินะและผมมีขนนกแบบเดียวกัน

 

「เข้าใจแล้ว เธอเป็นแบบเดียวกับชั้น ชั้นตกใจที่พูดนั่น」

「เอ๋?」

「เอ๋?」

 

ผมพึมพำโดยสัญชาติญานอีกครั้งเหมือนมันเป็นครั้งแรก ผมค้นพบความรู้สึกของผม พวกเขาสองคนมองผมในความตกใจ

 

「ชั้นพูดกับตัวเอง, อย่าใส่ใจมัน แทนที่จะเรื่องนั้น, มากลับบ้านตอนนี้เลยเถอะ」

 

พูดสิ่งนั้นขณะที่ผมเดิน, พวกเขาสองคนรีบยืนขึ้น

 

「ช-ชั้นไปด้วยได้มั้ย!?」

 

ยูกินะตะโกน

เธอจะมาแม้ผมบอกว่าไม มีความคิดอย่างนั้น, ผมได้ใจดีกับยูกินะ

ยังไงซะ, แม้ว่าผมจะไม่, ผมตั้งใจจะพายูกินะไปที่บ้านผม

 

「ได้」

 

มองมารินะด้วยการมองไปข้างๆ, ผมพยักหน้าและเริ่มเดิน

 

「ย-เย้…เย้! ชั้นจะได้ถูกรับรู้โดยพ่อแม่ของคนรักชั้นในวันแรกที่เราเจอกัน! ถ้าเป็นต่อไปแบบนี้, มันจะเป็นการนับถอยหลังการใช้ชีวิตด้วยกัน! ยาฮู้! ชั้นมีที่สวนทวารเพื่อจะพร้อมที่จะเย็ดได้ทุกเวลา!」

 

แดงไปถึงแก้มและตาสีฟ้าของเธอสว่าง, ยูกินะยิ้มบนทั้งใบหน้าของเธอขณะที่กระโดดขึ้นและลง และวิ่งตามผม

หรือว่า, มันจำกัดแค่รูตูดจริงๆเหรอ! แต่ผมอยู่ในนิกายหีนะ

ยังไงซะ, ยูกินะตั้งใจจะใช้ชีวิตในฐานะผู้ชาย ดังนั้นมันไม่ง่ายที่จะเปลี่ยนการคิดของเธอ

แต่ยูกินะไม่มีทางเลือกนอกจากเป็นผู้หญิงเพื่อให้ได้ผม แต่เธอจะไม่เป็นผู้หญิงง่ายๆ ในความหมายนั้น, มันน่าสนใจที่เธอบอกว่าหัวใจเธอเป็นผู้ชาย

เธออยากจะถูกรักในฐานะผู้ชาย แต่เธอยอมรับไม่ได้ถ้ามันเป็นผู้หญิง ยูกินะได้สร้างสถานการณ์ที่ขัดแย้งที่น่าสนใจ

แล้วก็, แม้เธอพูดว่าเธออยากจะมีเซ็กส์ด้วยรูตูดของเธอ

ทั้งหมดเพราะเธอเป็นโลลิ เธอน่าจะไม่รู้ว่าเซ็กส์คืออะไร ผมอยากจะเห็นว่าไกลแค่ไหนที่เธอจะทนการฝึกของผมได้

ยูกินะไม่รู้ว่าสัตว์ป่าได้จับจ้องไปที่เธอซักนิด, เธอมีรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่เธอวิ่งมาหาผม มารินะมองยูกินะด้วยความตกใจอย่างว่างเปล่า

 

「ก-การรับรู้ของพ่อแม่…ช-ใช้ชีวิตด้วยกัน…」

 

มารินะพึมพำด้วยเหงื่อเย็นไหลอาบแก้ม จากนั้นเธอวิ่งตามยูกะด้วยสีหน้าที่แน่น

 

「ช-ชั้นจะเช่าอพาทเม้นท์ที่ไม่มีอ่างอาบน้ำ และเราจะจับมือกันขณะที่เราไปห้องอาบน้ำสาธารณะ!」

 

เธอตะโกนบางอย่างโดยไม่มีเหตุผล

ผมไม่อยากได้อพาทเม้นท์ที่ไม่มีอ่างอาบน้ำ

 

ผมเดินไปที่บ้านและพาพวกเขาสองคนมาที่ข้างผม

ยูกินะประกาศสงครามกับมารินะในฐานะศัตรูของความรัก และยูกินะจ้องมารินะด้วยแรงกดดันที่ครอบงำแต่ー

 

「มันควรจะเป็นชั้นสองของอพาทเม้นท์สองชั้น?」

「ทั้งหมดเพราะชั้นแรกมันน่ากลัว?」

「ไม่ ชั้นสามารถได้ยินเสียงในบันไดและ “อ้า, โมทาโร่กลับมาแล้ว” ชั้นคิดมันแบบนั้น」

「อาー! อึน อึน! ชั้นโหยหาสิ่งนั้นด้วย!」

「งั้นมันจะไกลจากสถานีนิดหน่อย」

「ทำไม?」

「เราจะได้เดินไง」

「อ้า! อึน อึน! ชั้นโหยหานั่นด้วย!」

「ชั้นอยากจะมือติดกันระหว่างเราซื้อวัตถุดิบสำหรับอาหารเย็น จากนั้นเราจะทำแกงกะหรี่มั้ย? ชั้นจะถาม」

「อ้า! อึน อึน! ชั้นโหยหานั่นด้วย」

「เพราะชั้นไม่อยากถูกทำเหมือนผู้หญิง, ชั้นจะแบกถุงหนักๆ จากนั้นโมทาโร่จะถือของชั้นโดยไม่พูดอะไร」

「กย้าา! ชั้นก็โหยหานั่นด้วย」

 

ยูกินะทีพูดอย่างภาคภูมิใจเหมือนนกยูง ได้ถูกยกหางโดยมารินะด้วยคำเห็นด้วย

ความสัมพันธ์ของพวกเขาใกล้อย่างประหลาด

หรือว่า, ผมรู้สึกว่ามารินะจะได้หัวใจของคู่ต่อสู้ก่อนที่คนจะรู้ตัว ผมพูดมันยังไงดี? ทั้งหมดเพราะแม้แต่ยูกะก็ประนีประนอมกับมารินะ

มารินะเป็นแฟนสาวเก่าของหัวหน้าพวกนักเลง, ชิโนซากิ แต่เธอเป็นหัวหน้าที่สร้างกลุ่มผู้หญิงในเวลาเดียวกัน

ผมคิดว่าเธอเป็นแค่หัวหน้าของกลุ่มผู้หญิงเพราะชิโนซากิ แต่มันดูเหมือนว่ามารินะมีความคิดที่แข็งแกร่งกว่าที่ผมรู้

ไม่มีความประทับใจเหมือน-หัวหน้าเมื่อผมมองมารินะ ต่างจากความคิดของภาพลักษณ์ตัวตนที่เบาๆ แต่, สไตล์เก่าอย่างคาดไม่ถึง, เธอถ่อมตัวอย่างประหลาดในการเปรียบเทียบ

แต่เธอไม่ยอม, แม้ว่าผมสั่งเธอก็ไม่ยอม, พลังระเบิดของเธอยอดเยี่ยม มากกว่านั้น มารินะไม่มีการบ่นซักนิด

เธอเสนอตัวของเธอเพื่อชิโนซากิ, แม้ว่าเธอถูกทิ้งจากเพื่อนของเธอ, มารินะไม่บน

แล้วก็, แม้ยูกะโยนความเป็นศัตรูใส่เธอ, เธอพยายารับมันโดยไม่อ้างแม้แต่น้อย

เธอจริงจังและความรู้สึกรับผิดชอบของเธอแข็งแกร่ง, เธอสามารถจัดการรอบข้างแต่เธอไม่ยอมไม่ว่าอย่างไร

นั่นคือพลังที่ดึงรอบข้างเข้าหาเธอ

เธอไม่ได้ดูเหมือนหัวหน้าเมื่อชำเลืองมองแต่เมื่อคุณดูปรกติ, มารินะมีคุณภาพที่จะเป็นหัวหน้า

แต่หลายสิ่งไม่อยู่ที่นั้น เมื่อทุกอย่างรวมกันแล้วมันคงจืดชืด นั่นคือที่น่ากลัวของมารินะ

เพราะเธอขาดหลายอย่าง, เธอได้ถูกดูถูก แต่มันรู้สึกเหมือนเธออยู่ข้างบนกระทันหัน

หรือว่า, เป็นไปได้มั้ยว่าชิโนซากิไม่ใช่คนที่ดูแลกลุ่ม แต่มารินะเป็นคนที่สนับสนุนจากในเงา?

แม้ผมเป็นเหตุที่ทำให้กลุ่มของชิโนซากิถูกขยี้ แต่เสียมารินะอาจจะมีปัญหามากกว่าที่มันเป็น

และชิโนซากิไม่สังเกตนั่น

ผมไม่ใช่มนุษย์ที่นำผู้อื่น ผมเป็นชั้นต่ำ, ผู้ชายเห็นแก่ตัว, ผู้เสาะหาความรู้สึกดี ผมได้บิดเบี้ยวจนผมหันกลับไม่ได้

อย่างไรก็ตามー

 

「มันดีกว่าที่จะนอนในฟูก」

「ทำไม?」

「ในกรณีของเตียง, เธอจะไม่รู้สึกถึงพื้นเพราะเธอลอยอยู่ แต่ในฟูก, ถ้าชั้นกอดโมทาโร่, ชั้นจะรู้สึกรับทั้งตัวของโมทาโร่, โออ้, ชั้นอยากจะถูกกอดโดยโมทาโร่, ชั้นอยากให้มันเข้มแข็ง ชั้นไม่มีประสบการณ์ในความรักชั้นเลยคิดได้อย่างนี้」

「ชั้นเข้าใจนั่น ชั้นเข้าใจนั่นดี」

「นั่นจริงเหรอ?」

「เธอจะรู้สึกว่าจมบนเตียงใช่มั้ย? แต่ถ้ามันเป็นฟูก, ชั้นรู้สึกว่าชั้นจะสามารถรู้สึกน้ำหนักของซูซูฮาระ-ซังได้, หรือว่า ชั้นสามารถรู้สึกเค้าได้」

「นั่นใช่แล้ว! ความรู้สึกแบบนั้น! ชั้นคิดว่ามารินะ-ซังแค่คนสวยนมใหญ่ แต่ชั้นมองเธอใหม่แล้ว!」

 

ยูกินะหัวเราะอย่างมีความสุขระหว่างที่พูดกับมารินะ จากนั้นมารินะมองยูกะระหว่างที่หัวเราะอย่างอาย

 

「เฮ้ เฮ้, เป็นเพื่อนกับชั้น! เราอาจจะเป็นศัตรูทางความรักกันแต่ชั้นอยากจะคุยเยอะๆ! มันเป็นครั้งแรกที่ชั้นมีความสุขกับการได้พูดกับใครบางคน! ชั้นมีแค่เพื่อนคนเดียวและคนนั้นไม่มีประสบการณ์ในความรัก!」

「อึน, โอเค ยูกินะ-จังคือศัตรูที่แข็งแกร่งแต่เราควรจะสบายๆให้เราไปด้วยกันได้มั้ย?」

「เออออ๋! ชั้นไม่อยากจะออมมือแค่เพราะเราสนิทกันนะ」

「เอ๋? ชั้นจะมีปัญหาถ้างั้น」

 

ยูกินะผู้ที่ไม่เป็นมิตรกับมารินะเมื่อครู่ที่แล้ว ได้ไปด้วยกันอย่างสิ้นเชิง

เมื่อมารินะเผชิญหน้ากับยูกินะ, มารินะเจาะที่ที่เจ็บปวดไปบนยูกินะจากนั้นเธอเตรียมตัวจะวิ่งหนี มารินะดูถูกยูกินะ งั้นเธอก็มีความสงบ

จากนั้น, มันพูดเมื่อมารินะวิ่งหนี, เธอไม่ได้วิ่งหนีซักนิด

เธอแค่พร้อมที่จะวิ่งหนีแต่เธอไม่หวั่นไหวและวิ่งตามยูกินะ

ผลที่ตามมาคือนี่

หลายอย่างถูกเอาออกแต่ความรักของเธอนั้นหนา, เธอมีความรู้สึกในหน้าที่และความรับผิดชอบที่แข็งแกร่ง, จากนั้นเธอจริงจังอย่างระเบิด

นั่นคือความผิดของมารินะแต่ในเวลาเดียวกันเธอมีกลิ่นของมนุษย์ดังนั้นเธอคุยด้วยง่าย

มันไม่เหมือนหัวหน้านักเลง แต่เธอรวบรวมผู้คนก่อนที่คนคนหนึ่งจะรู้ตัว, เธอได้ถูกชอบโดยผู้คน, ถูกไว้ใจโดยผู้คน, และก่อนคุณจะสังเกต เธอคิดว่ามีพรสวรรค์ธรรมชาติที่จะยืนอยู่เหนือคนอื่น

ผมคิดว่าอาซาฮินะมีแต่ไม่เคยคิดกับมารินะ ทั้งหมดเพราะอาซาฮินะเป็นเผด็จการ

ในอีกทางหนี่ง, มารินะมีพลังที่ยอดเยี่ยมในการผูกใจผู้คนเข้าด้วยกัน นั้นเป็นพลังที่ผมไม่มี ไม่, นั่นเป็นสิ่งที่ผมทิ้งก่อน

ยูกินะเหมือนกับผมดังนั้นเธอถือความรู้สึกเดียวกันกับผมสู่มารินะ

เธอได้ทุกข์ทรมานจากบางอย่างที่เธอไม่เข้าใจ, ได้เหนื่อยเมื่อพยายามเข้าใจมัน

แต่กระนั้น, กำแพงของมารินะเปิดออกอย่างราบรื่น นั่นทำไมยูกินะได้ถูกพาไปในเวลาสั้นๆ

ผมคิดว่าศักยภาพของยูกะค่อนข้างอันตรายแต่ผมอาจจะเปลี่ยนความคิด คนที่มีพลังที่แข็งแกร่งคือมารินะ

ผมไม่ควรจะจากมารินะไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มารินะ, พลังของเธอคือบางอย่างที่อาซาฮินะและยูกะไม่มี มันเป็นพลังที่น่ากลัวที่ทำให้คนรวมตัวกัน

เธอรวมผู้คนโดยไม่รู้และคนพวกนั้นที่รวมกลายเป็นพลัง แค่นั่นน่ากลัวขนาดไหนกัน?

มันเป็นพลังที่มีปัญหาถ้าคุณต่อต้านมันแต่ไม่มีอะไรจะพึ่งพาได้มากกว่านี้ถ้าคุณเป็นพวกของเธอ

ผมต่างจากชิโนซากิ ชิโนซากิไม่สังเกตพลังของมารินะ และผมจะใช้พลังนี้อย่างดีที่สุด แต่ผมสังเกต ผมเป็นพวกชั้นต่ำที่จะใช้อะไรที่สามารถใช้ได้

ผมไม่โง่ขนาดที่จะโยนบางคนที่ผมรู้ว่ามีผลประโยชน์ทิ้งไป

แล้วก็ー

 

「ถ้ามันคือมารินะ, หรือ…」

 

พึมพำ, ผมนำมือถือออกมาจากกระเป๋า

อาซาฮินะและคิซารากิ โดยเฉพาะอาซาฮินะ, ผมตั้งใจจะทำให้ยูกะระวังตัวโดยไม่บอกเหตุการณ์นี้ แต่, ตัวตนของยูกินะนั้นมีปัญหา

เพราะเธอเกี่ยวข้องกับผม, ยูกินะอาจเป็นผู้หญิงที่ฮิซูกิจะเล็ง แต่ยูกินะไปโรงเรียนต่างจากเราและแม้ว่ามารินะและยูกะดูเธอ, มันจะไปไม่ถึง, สั้นๆคือ, ถ้าฮิซูกิเป็นผู้หญิงแบบนนั้น, เธอจะตกเป็นเป้าง่ายๆ มากกว่านั้น, ถ้าผมบังคับให้ยูกินะป้องกันตัว, กำลังรบจะถูกแบ่ง

ยังไงซะ, แม้ว่าคุณพูดว่ากำลังรบ, คนที่อยู่ในการควบคุมของผมมีแค่มารินะและยูกะ

และในสองคนนั้น, ยูกะเป็นคนเดียวที่แสดงพลังในเหตุการณ์นี้มากที่สุด

พรุ่งนี้, ผมจะไปพบผู้หญิงฮิซูกินี้ จากนั้น, ผมจะไปกับมารินะ

คนทำเล็งที่จะลักพาตัวมารินะครั้งนี้และคนเดียวที่เป็นจุดติดต่อคือผู้หญิงฮิซูกินั่น

พรุ่งนี้, ผมจะติดต่อกับผู้หญิงฮิซูกินั่นจากนั้นมันโอเคถ้าเราแก้ไขแบบนั้นได้เลย แต่ผมเดาว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้น นั่นทำไมผมจะให้อาซาฮินะอยู่ใกล้ๆยูกะเป็นการระวัง แต่ยูกินะจะไม่ถูกเฝ้าดู

ถ้าคู่ต่อสู้มีข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้งั้นมันปรกติที่จะโจมตีคนที่ยื่นมือไปช่วยไม่ได้ สั้นๆ, ความเป็นไปได้ที่ยูกินะจะตกเป็นเป้านั้นสูง คิดอย่างนั้น, มีความเป็นไปได้ที่อาซาฮินะจะถูกโจมตีจากข้างหลัง ดังนั้น มันอาจจะจริงว่าเป้าหมายของพวกเขาคือการแยกกำลังรบ

เป็นไปได้มั้ยว่า ศัตรูคาดไว้ว่าผมจะกังวลแบบนี้?

ผมต้องเสริมกำลังรบพื่อทำมันไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง

เสริมกำลังรบ พูดอีกอย่าง, ผมจะให้อาซาฮินะเข้ากองกำลังหลัก

ถ้าผมจัดส่งยูกะและให้ทีมอาซาฮินะเข้ารวมกำลังหลัก, มันจะไปในอีกความหมายหนึ่ง

แม่ว่าพวกเขาไม่ทำงานตราบใด้ที่ระบบคำสั่งยังอยู่ในการใช้งาน, ความกว้างของมาตรการจะกว้างขึ้น และนั่นจะทำให้ยูกะขยับอย่างอิสระ มากกว่านั้น, น้องสาวของอาซาฮินะ โลลิฮินะคือนักเรียนลิลลี่สีดำเหมือนยูกินะ โลลิฮินะเป็นโลลิดังนั้นเธออยู่นอกกำลังรบ แต่มันเป็นไปได้สำหรับเธอที่จะติดต่อกับพี่สาวเธอจากนั้นเราจะเคลื่อนไหวเร็วขึ้นถ้ายูกินะได้ตกเป็นเป้า

หรือว่า, ความเป็นไปได้ที่โลลิฮินะ ที่เป็นน้องสาวของอาซาฮินะที่มีความสัมพันธ์ที่ลึกกับผม จะถูกเล็งนั้นมีเหตุผลพอ ดังนั้น ยูกินะและโลลิฮินะต้องทำงานร่วมกัน จากนั้นー

 

นี่เป็นปัญหาที่ซีเรียสแล้ว

 

โดยเฉพาะอาซาฮินะ พูดจริงๆแล้ว ผมไม่อยากจะเกี่ยวกับเธอนอกจากการฝึก

แล้วก็, ผมไม่อยากจะมีหนี้กับอาฮินะ ผมไม่มีวันจะอยากมีหนี้กับเธอ

ระหว่างที่ผมคิดอยู่, มันเป็นไปได้ว่ามารินะอาจทำบางอย่างสำหรับมัน

ถ้ามันคือมารินะที่ตั้งหน่วยหลักกับผมและยูกะ, อีกปาร์ตี้หนึ่งจะเป็นอาซาฮินะและคิซารากิถ้างั้น, มันเป็นไปได้สำหรับพวกเขาที่จะรวมมือกับทีมโลลิของยูกินะและโลลิฮินะ

ปรกติแล้ว มันจะเป็นหน้าที่ยูกะ แต่แม้ว่ายูกะจะดูเข้ากับคนง่ายโดยชำเลือง, เธอเป็นเด็กถูกรังแก

เมื่อคิดแบบนั้น, มารินะเข้ากับคนงายและเธอสามารถจะทำหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มด้วย คือผลที่ตามมา

จมหรือว่ายน้ำ? ผมควรจะให้มารินะโทรหาอาซาฮินะมั้ย?

มันจะดีถ้ามันไปได้สวยแต่ภาพรวมจะไม่สวยถ้านี่ล้มเหลว

เวลานี้ผมกู้มารินะที่ถูกเล็ง ถ้ายูกะเป็นคนที่ถูกลักพาตัว, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกเหตุการณ์นี้กับอาซาฮินะ

ถ้าเธอคนพบว่ายูกะถูกลักพาตัว, เธออาจจะคลั่งและลืมตัวเธอในความโกรธ แต่เพราะมันคือมารินะ, เธอจะแค่ทำเสร็จด้วย “หืมมม”

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมตัดสินใจจะส่งเมลไปหาอาซาฮินะ

ถ้าผมบอกเธอให้มาที่บ้านผมเธอจะบ่นแน่นอน แต่เพราะเธอเป็นคนที่พูดว่าเธอเป็นทาสของผม, เธอจะมาถ้าผมเรียกเธอ

 

「เฮ้ เฮ้, โมทาโร่, ชั้นได้เป็นเพื่อนกับมารินะ-เน่! ศัตรูต้องห้ามได้เป็นเพื่อน, ชั้นจบแล้ว」

 

ยูกินะที่เดินข้างผมอย่างกระสับกระส่ายดึงแขนเสื้อผมด้วยนิ้วของเธอและพูดสิ่งนั้น

ผมไม่สนใจแต่โมทาโร่อะไรวะ? ผมไม่ได้บอกชื่อเธอเลยซักนิด มากกว่านั้น, ผมไม่อยากถูกเรียกโดยชื่อจริง ถ้าจะเรียกผมเรียกผมว่าซูซูฮาระ

มารินะบอกเธอ เวรเอ๊ย, เธอบอกมารินะอะไรที่ไม่จำเป็น

 

「ใช่ ใช่, ไม่ดีใจเหรอ?」

 

ผมอยากจะพูด “อย่าเรียกชั้นโดยชื่อนั้น” แต่ผมคิดว่าเธอจะไม่ฟังเลยซักนิด ดังนั้นผมถอนหายใจระหว่างที่แปะหัวยูกินะ

 

「อึน!」

 

ถูกแปะหัวโดยผม, ยูกินะหน้าแดงและพยักหน้าอย่างมีความสุข

แต่เธอดูสวยสุดยอดเลย รอยยิ้มที่ไร้กังวล และท่าทางที่กระฉับกระเฉงนั้นดูเป็นหนุ่มจนมันมีปัญหากับผม เพราะกระดอผมได้ตอบสนอง

หืมมม, คนสวยออกหนุ่มอาจจะดี แต่ไม่ว่าเธอจะดูน่ารักแค่ไหน, ตราบใดที่ข้างในเธอเป็นผู้ชายมันจะไม่ดี

ผมชอบสาวมากกว่าอย่างที่คาด

 

มาถึงที่บ้าน, ยูกะได้รออยู่แล้ว

 

「โมตะ-คุง!」

 

ยูกะที่พิงกำแพงของบ้านส่งเสียงของเธอเมื่อเธอเห็นผมและวิ่ง

ผมรู้สึกบางอย่างไม่ชอบมาพากลกับยูกะ

เพราะมันไม่ตลกถ้าเราถูกโจมตีแค่หลังจากที่ได้มารินะกลับมาดังันผมใช้ความสามารถของผม และทันทีที่ยูกะเข้ามาในระยะของความสามารถผมー

 

ผมเข้าใจทุกอย่างในระยะ และความสามารถนั้นจับสิ่งที่ติดกับชุดของยูกะ

 

ซากของใบไม้แห่ง กิ่งไม้เล็กๆ แบบนั้นติดอยู่กับชุดยูกะ

ปรกติแล้ว คุณจะคิดว่ามันติดกับเสื้อเธอโดยบังเอิญและไม่ใส่ใจมัน แต่ผมรู้สึกบางอย่างไม่ชอบมาพากลตอนนี้

ยูกะไปไหน? เธอรายงานว่าเธอไม่เห็นมารินะเช้านี้ ผมมั่นใจว่าเธอมองผมจากไกลๆ แต่เมื่อผมได้ติดต่อกับผู้ชายที่มีกระบองตำรวจผมได้ลืมยูกะ

ถ้ายูกะเฝ้าดูผมงั้นเธอก็จะทำอะไรซักอย่าง เพราะเธอไม่ทำ, ผมคิดว่ายูกะไม่ได้ตามผมไป

งั้น, ใบไม้แห้งและกิ่งไม้บนชุดยูกะล่ะ?

มันเหมือนกับมันเป็นที่ในป่าที่ผมสู้กับผู้ชายที่มีกระบองตำรวจ

ความคิดนั้นเข้ามาในหัวผม

 

ーคนทรยศ

 

「เฮ้ โมตะ-คุง! นายบาดเจ็บมั้ย!? มีเลือดอยู่ที่เสื้อนาย!?」

 

ยูกะกระโดดและเกาะผมด้วยกำลังจากนั้นเธอร้องและมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่เปียก มันไม่มีการโกหกในภาพลักษณ์ของเธอ

แต่ยูกะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการแสดงละคร

 

อย่างนั้นเหรอ? มันเป็นไปได้ว่ายูกะเป็นคนทรยศ? ผมลืมมันไปสนิท

 

ยูกะเกลียดมารินะ เพราะมีศัตรูอื่นที่เธอควรจะเกลียดดังนั้นแม้ว่าเธอมีความไม่พอใจกับมารินะ เธอไม่สามารถบ่นเกี่ยวกับมัน มากกว่านั้น, ยูกะอยากจะเอาผมไปจากมารินะ

มันไม่แปลกแม้ว่าเธอจะแก้แค้น

แต่ー

 

ผมไม่ถือมันแม้ว่าเธอทรยศ การทรยศของยูกะนั้นเป็นเหตุผลพอแล้ว

แม้ว่าผมจะต้องฝ่าความรุนแรง ผมจะไม่บ่นการทรยศ

รวมถึงสิ่งแบบนี้, ผมจะปฏิบัติกับเธอเหมือนกับเป็นผู้หญิงของผม

หรือว่า, ผมอาจจะคิดมากเกินไป ประสาทผมมันไวเกินไปตอนนี้เพราะหลายๆอย่าง

 

「เข้าไปในบ้านก่อนเถอะตอนนี้」

 

ผมมองลงไปที่ยูกะที่เกาะผมจากนั้นบอกเธอ จากนั้นผมเดินไปที่ประตู

 

「อ-อึน!」

 

ยูกะพยักหน้าด้วยความรีบและพยายามจะวิ่งตาผม แต่ー

ก่อนเธอจะวิ่ง, เธอชำเลืองมองมารินะชั่วครู่ หน้าของเธอดูเศร้าและมันดูไม่สบายใจ

เป็นไปได้มั้ยว่า? เป็นไปได้มั้ยว่า?

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน