ตอนที่ 44

 

พวกเราออกมาจากสวนหลังจากรับคำแนะนำจากผู้ชาย

พวกเขาไม่สอนผมถึงจุดหมาย, อย่างไรก็ตามพวกเขาแค่บอกว่าเดินไปทางนี้

ผมอาจจะหนีถ้าพวกเขาแสดงจุดหมาย มันจะมีปัญหาถ้าผมวิ่งไปหาตำรวจ

ถ้าผมรู้ที่อยู่ของมารินะ, ถ้างั้นมันไม่จำเป็นต้องตามชายพวกนี้อย่างโง่เขลา

นั่นทำไมพวกเขาไม่บอกเป้าหมายให้ผม ผมปรกติที่จะคิดอย่างนั้นแต่ผมไม่คิดว่าคนพวกนั้นคิดมากขนาดนั้น

 

ผมคิดว่าพวกเขาเพิ่งบอกใบ้ว่าใครเป็นผู้บงการ

 

ผู้บงการจะไม่ใช้พวกพ้องที่เขาไว้ใจไม่ได้ ดังนั้นชายพวกนี้จะไม่ถามชายที่โง่เขลาเพื่อนำทางผม

ถ้าพวกเขาใช้บางคนที่ไม่เกี่ยวข้องงั้นมันเป็นไปได้ที่ข้อมูลเกียวกับผู้บงการจะถูกระงับถึงน้อยที่สุดได้ ถ้างันชายพวกนี้ไม่รู้ว่ามารินะถูกขังอยู่ที่ไหน?

พวกผู้ชายนั้นถูกบอกแค่สถานที่ที่เชื่อมต่อ ผมไม่สามารถหาสถานที่ของมาไรนะ ไม่ว่าผมจะถามพวกเขามากแค่ไหน

นั่นทำไมพวกเขาส่งบางคนที่ไม่เกี่ยวข้องมา

คิดเกี่ยวกับมัน, มีอย่างอื่นที่ต้องคิด

 

ความเป็นไปได้ที่ผู้บงการไม่มีพวกพ้อง หรือเขาแค่อยู่คนเดียวแม้ว่าเขามีพวกพ้อง นั่นทำไมมันจำเป็นที่ต้องส่งบางคนที่ไม่เกี่ยวข้อง

ผมคิด

 

อย่างไรก็ตาม, ผมไม่มีข้อมูลและทุกอย่างแค่การคาดเดา

และผมไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากตามคำสั่งของพวกผู้ชายเพื่อไปที่มารินะ

ถ้างั้น, นั่นคือปรกติที่คุณจะคิดแต่ขอโทษ, ผมไม่ใช่คนที่นิสัยดีขนาดนั้น

 

พวกเขารู้ตำแหน่งที่มารินะถูกคุมขังมั้ย? และแม้ว่าผมไม่รู้ว่าผู้บงการจะอยู่ที่จุดเชื่อมต่อมั้ยม ผมจะแค่ขยี้สองคนนี้ก่อนเราไปถึง

 

เพราะมีความเป็นไปได้ที่ผู้บงการหรือพวกพ้องของเขาเฝ้าดูเราอยู่, พวกเขาอาจใช้มารินะเป็นสิ่งข่มขู่ถ้าผมลงมือกับสองคนนี้ งั้นแค่เผื่อไว้, ผมไม่มีทางเลือกนอกจากเคารพพวกผู้ชายนี้

นั่นทำไมผมจะขยี้สองคนนั้น

ถ้าผมขยี้พวกเขาสองคน, อีกคนจะมาติดต่อผมอย่างแน่นอน

และพวกเขาจะใช้มารินะข่มขู่ จากนั้นผมก็จะขยี้คนนั้นด้วย และถ้าอีกคนได้ออกมา, งั้นผมก็จะขยี้เขาด้วย

ผมแค่ต้องวิ่งหนีถ้าพวกเขาได้นำพวกพ้องมากมายออกมา

จากนั้นผมจะขยี้พวกเขาทีละคน

ถ้าผมทำอย่างนั้นอะไรจะเกิดขึ้นกับมารินะล่ะ?

ผมไม่สนใจ ผมไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมารินะ ผมไม่ได้มานี่เพื่อช่วยมารินะ แต่เพื่อมาขยี้ชายพวกนั้นที่หาเรื่องสู้กับผม

ด้วยสิ่งนั้นพูด, ศัตรูจะออกมายังไง

คู่ต่อสู้คือคนที่ลักพาตัวมารินะ ผมไม่อยู่ในตำแหน่งที่จะวิ่งไปหาตำรวจ และถ้าพวกเขารู้ว่ามารินะไม่มีมูลค่า

 

ยังไงซะ, บางทีมันจะไม่เป็นอย่างนั้น

 

ถ้าผมขยี้สองคนนั้น, ผมคิดว่าผู้บงการจะมาหาผมอย่างเต็มใจ ผมคิดว่ามันคาดหวังเรื่องแบบนั้น

ผมรู้สักว่านั่นมันจะเป็นอย่างนั่น, แต่คำตอบจะออกมาถ้าผมทำ

 

รับคำแนะนำจากพวกผู้ชาย, เราเปลี่ยนทิศทาง ผมจะไปทางขวาเมื่อพวกเขาบอกให้ไปทางขวา และผมจะไปทางซ้ายเมื่อเขาบอกให้ผมไปทางซ้าย ผมเดินโดยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ระหว่างทำอย่างนั้น, มันเปลี่ยนเป็นทิวทัศน์ที่แปลกตา

บางทีคำแนะนำของพวกผู้ชายไม่ซีเรียส ถนนนี้จะไร้ประโยชน์ถ้าพวกเขาไปที่ทางนั้น เราได้เดินหน้าไปข้างหน้า, ขวา, ขวาอีกครั้ง, จากนั้นเรากลับมาที่ทางเดิม

พวกเขาอยากให้มันยากที่จะหนี

 

ตำแหน่งของพวกผู้ชายคือหนึ่งคนข้างหน้าและหนึ่งคนข้างหลัง พูดอีกอย่าง, พวกเขาแซนวิชผมในระยะ จากนั้นชายข้างหลังเป็นคนที่มอบคำสั่ง

ชายที่เดินนำหน้ามีมีด, เชือกและสเปรย์ สเปรย์น่าจะเป็นแก๊ซน้ำตา

ผู้ชายที่มีกระบองตำรวจเดินข้างหลังผม

ตัดสินจากของของพวกเขา, ผู้ชายข้างหน้านั้นมีปัญหา

งั้นผมควรจะกำจัดชายข้างหน้าแต่นั่นมันไม่มีประสิทธิภาพ

ผู้ชายข้างหน้าผมเดินและหันหลังให้ผม, ในทางตรงกันข้าม, ผู้ชายข้างหลังเห็นหลังผมระหว่างเดิน, ถ้าผมเคลื่อนไหว, ผูชายข้างหลังจะทำการขยับแรกอย่างรวดเร็ว และเขามีกระบองตำรวจที่อันตราย

ทันทีที่ผมโจมตีผู้ชายข้ายหน้า, ผู้ชายข้างหลังจะสังเกตและเตรียมตัวสำหรับการโจมตี

ผมมีแค่ร่ม อีกฝั่งหนึ่งมีกระบองตำรวจ

เกมของความทนทานมันต่างกันมากเกินไป ผมไม่มีทางเลือกนอกจากป้องกัน แต่ผมจัดการมันไม่ได้

แล้วก็ー

 

「เฮ้ เฮ้ นายมองมาทางนี้ได้มั้ย?」

 

สาวผมบลอนด์และตาสีฟ้ากระซิบขณะที่ดึงเสื้อแจ็คเก็ตของผม

คนตรงนี้

 

「ดู」

 

สาวที่เดินอย่างกระสับกระส่ายแสดงกระเป๋าเงินที่มีตัวละครอนิเมะอยู่บนมัน

เธอพูดว่าหัวใจเธอเป็นผู้ชายแต่มันไม่มีพลังการโน้มน้าวใจ เพราะเธอนำกระเป๋าเงินที่มีสาวน้อยอนิเมะอยู่บนกระเป๋า

พูดสิ่งนั้น, ผมคิดว่าผมเห็นสาวที่อยู่บนกระเป๋านี้มาก่อน

ที่ไหนนะ?…

 

「เมื่อวานชั้นได้ถูกมอบเงินค่าขนม, ดูนี่, มัน 500 เยน」

 

สาวหัวเราะระหว่างแสดงข้างในของกระเป๋าเธอให้ดู

มีเหรียญ 500 เยนอยู่ข้างในกระเป๋าเงินของเธอ

เงินค่าขนม 500 เยน? ไม่ใช่ว่าเธอเป็นนักเรียนจากโรงเรียนโอโจ-ซามะที่เด่นนั่นเหรอ? ไม่ใช่ว่าเธอรวยเหรอ? ไม่ใช่ว่าเงินค่าขนมน้อยไปเหรอ?

นั่นมันแค่ภาพของผม แต่ผมคิดว่านักเรียนจากโรงเรียนโอโจ-ซามะจะมีเป็นหมื่นเยนต่อเดือน

ไม่, มันควรจะเป็นอาทิตย์แทนที่จะเดือน? เธอได้ 2,000 เยนต่อเดือนในกรณีที่เธอได้ 500 เยนต่ออาทิตย์, นั่นสำหรับนักเรียนระดับกลางผมเดาว่า

 

「มีร้านขนมที่ชั้นชอบ พวกเขาดูแลชั้นทุกอย่างที่ชั้นต้องการ พวกเขาดูแลชั้นด้วยน้ำผลไม้และไอศกรีม นั่นทำไม วิ่งหนีไปด้วยกันเถอะ」

 

สาวกระซิบระหว่างแสดง 500 เยนให้ผมดู

ร้านขนมเธอพูด…?

จริงๆเลย, คนนี้ไม่เข้าใจสถานการณ์เลยซักนิด

อย่างไรก็ตาม, การเคลื่อนไหวของผมนั้นถูกจำกัดทุกวิถีทางเพราะเด็กคนนี่อยู่กับผม

เมื่อผมโจมตีผู้ชายข้างหน้าผม, จากนั้นผู้ชายข้างหลังจะเตรียมพร้อมสู้และเขาเลือกได้ว่าเขาจะเล่นผมหรือสาว

แม้ผมทำการเริ่มได้, มันจะมีปัญหาถ้าสาวถูกจับ

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมต้องขยี้ผู้ชายข้างหลังก่อน

ในกรณีของชายข้างหลัง, ผมต้องหันกลับไป ดังนั้น ผมจะช้าที่จะขยับคนแรก แต่ผมมีร่มเพื่อสิ่งนั้น ผมสามารถเปิดช่องถ้าผมใช้ร่ม

ผมสามารถอัดผู้ชายที่อยู่ข้างหลังจนสลบ และในเวลาที่ชายข้างหน้าสังเกตและหันมา, ผมจะเตรียมตัวโจมตีสวนแล้ว

ผู้ชายข้างหน้าจะทำมันยังไง? เขาจะเล็งเพื่อโจมตีผม หรือเขาจะเล็งไปที่สาว? ทั้งสองอย่างนั้นโอเค

ผมมีปัญหาเพราะมัน 2ต่อ1 แต่ถ้าผมสามารถจัดการผู้ชายข้างหลังผม, จากนั้นมันเป็นไปได้ที่จะโจมตีสวนชายขายหน้าโดยการเคลื่อนไหวอิสระ

ผมจับที่จับของร่มของผม, ผมพยายามจะวัดจังหวะเวลาเมื่อผมมองกลับไปเพราะผมรู้ตำแหน่งของชายที่อยู่ข้างหลัง โดยการใช้ความสามารถของผม, ในเวลานั้น

 

「เดี๋ยว」

 

ผมได้ยินเสียงทันทีที่ผมกำด้ามจับของร่มของผมและผมสั่นเป็นการตอบสนอง

เสียงมาจากผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง

 

「เปลี่ยนแผน, เราจะเล่นซักหน่อย」

「อ๋า?」

 

ผูชายข้างหน้าหยุดและหันมาเพราะได้ยินเสียงจากชายข้างหลัง

เหี้ยเอ๊ย จังหวะไม่ดี

ยังไงซะ, ผมดีใจที่มันก่อนผมเคลื่อนไหว มันจะแย่ที่สุดเมื่อเขามองกลับมาทันทีที่ผมเคลื่อนไหว

ถ้าชายข้างหน้าหันกลับมาและสังเกตว่าผมเคลื่อนไหว, นี่จะเปลี่ยนเป็นสถานการณ์ที่แย่ที่สุด

ผมมีโอกาสมากมายตราบใดที่ผมไม่ถูกพบ

 

「มีศาลเจ้าเลี้ยวซ้ายไป เพราะมันพิเศษ, มาลองชิมเจ้าเด็กนี่เบาๆเถอะ」

 

ชายข้างหลังหยุดและพูดกับชายข้างหน้า ด้วยรอยยิ้มที่หยาบคายลอยอยู่บนหน้าเขา จากนั้นชายข้างหน้าก็ยิ้มด้วย

 

「อะไร? ชั้นคิดว่านายอยากได้สาวมารินะนั่น นายเป็นโลลิค่อนเหรอ?」

「บางทีน่ะ ชั้นแค่คิดว่าชิมรูของเด็กมันไม่แย่ด้วย」

 

ชายข้างหลังตอบชายข้างหน้า

 

「มันโอเคตราบใดที่เราซัดไอเหี้ยนี่จนถึงระดับที่เค้าไม่ตาย และเด็กคนนี้ก็ผิดปรกติ พวกเขาจะไม่บ่นไม่ว่าเราทำอะไรกับเธอ หรือว่า, เราโยนเธอทิ้งหลังจากเราเย็ดเธอได้ จากนั้นเราสามารถชิมผู้หญิงมารินะนั่นอย่างทั่วถึง」

「เข้าใจแล้ว, เราทำอย่างนั้นได้」

 

ชายข้างหน้าดูเหมือนจะยินยอมกับชายข้างหลังและยิ้มขณะที่เขาเห็นด้วย

มันดูเหมือนพวกเขาอยากจะเล่นก่อนเราไปถึงเป้าหมาย

 

「นั่นเป็นอย่างนั้น เลี้ยวซ้าย」

 

ด้วยพวกเขาที่สรุปการคุย, ชายข้างหลังออกคำสั่ง

 

「ได้ ได้, ทำอย่างที่นายต้องการ」

 

ถอนหายใจและยักไหล่ของผม, ผมตามและเริ่มเดินเมื่อชายข้างหน้าเริ่มเดิน

 

「นายเริ่มอวดดีว่ะ」

 

สาวที่เดินอย่างกระสับกระส่ายข้างผมพองแก้มของเธอรู้สึกบึ้งตึง

บางทีเห็นผู้ชายไม่สะพรึงกับหน้าตาเธอ, เธอเข้าใจว่าเธอไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้

เธอแม้แต่ถามผมให้วิ่งหนีไปด้วยกันก่อนหน้า

เธออาจจะไม่โง่เหมือนที่ผมคิด

 

เราเลี้ยวซ้ายจากย่านที่อยู่อาศัยและบ้านได้ลดลงไปอย่างรวดเร็ว

เพิ่มจากนั้น, ป่าได้เข้ามาในทิวทัศน์เราะขณะที่เราเดินหน้า

เพราะมีซุ้มประตูศาลเจ้าไปกับถนน, เป้าของพวกเขาเป็นศาลเจ้าผมเดาว่า

ซัดผมเพื่อกระทำชำเราสาวโลลิในศาลเจ้า, พวกเขาจะถูกสาป

แต่มันสะดวกสำหรับผมถ้าเพวกเขาไปที่ที่ไม่มีสัญญานของชีวิต

ถ้ามีบางคนเห็นผมซัดสองคนนี้, มันจะมีปัญหาแม้ว่าผมไม่ใช่คนร้าย

 

「ป-เป็นไปได้มั้ยว่า…」

 

เดินไปสู่ศาลเจ้า, สาวที่เดินต่อจากผมอย่างกระสับกระส่ายได้หน้าซีดขณะที่เธอพึมพำ

 

「ป-เป็นไปได้มั้ยว่าพวกเขาตั้งใจจะลงแขกแฟนหนุ่มของชั้น…??」

 

สาวเพิ่มมาในพึมพำของเธออย่างคอตก

ไม่, ไม่ใช่ผมแต่เธอจะเป็นคนที่โดนลงแขก แล้วก็, ผมไม่ใช่แฟนหนุ่มของเธอ

 

「ช-ชั้นไม่ระวัง ใครจะคิดว่าสองคนนั้น…」

 

ตาสีฟ้าของเธอสั่นและสาวพึมพำด้วยสีหน้าซีเรียส

เฮ้, ชั้นขอร้องเธอล่ะ, อย่าทำอะไรที่ไม่จำเป็น

เพื่อไม่ให้สาวคนนี้ทำอะไรที่ไม่จำเป็น, ผมจับไหล่เธอเงียบๆ และจับชุดนักเรียนของเธอ

สาวได้สั่นและมองขึ้นมาหาผมด้วยแก้มที่แดง

 

「น-นายกล้ามาก ชั้น…ไม่เกลียดนั่น」

 

จากนั้นเธอพูดนั่นระหว่างที่หูเธอแดง

เธอดูน่ารักมากแต่เธอน่าหงุดหงินในความหมายอื่นจากอาซาฮินะ

หรือว่า, ผมได้เหนื่อยนิดหน่อยจากการเล่นกับอาซาฮินะ และผมได้มาเกี่ยวข้องกับเด็กแปลกๆตอนนี้

ผมจะจบนี่ทันทีและฝังหน้าของผมในนมใหญ่ๆของมารินะขณะที่ผมหลับ

ผมพูดมันยังไงดี? เวลาที่ผมอยู่กับมารินะรู้สึกสงบและสบายที่สุด

ถ้ามารินะปลอดภัย งั้นผมจะให้เธอค้างที่บ้านผมวันนี้

ระหว่างที่ผมมีความคิดแบบนั้น, เรามาถึงบริเวณศาลเจ้าในป่า

พวกเราไกลจากย่านที่อยู่อาศัยและแทบจะไม่มีบ้านรอบๆ มีรถสัญจรไปมาบนถนนหน้าศาลเจ้า แต่เพราะมีต้นไม้มากมายโตอยู่รอบๆศาลเจ้า, วิสัยทัศน์นั้นแย่

มากกว่านั้น, มันได้เริ่มมืดเพราะพระอาทิตย์ตก, มันจะไม่ดึงดูดความสนใจอีกต่อไป

นี่เป็นที่ในอุดมคติที่จะทำอะไรไม่ดี

 

「แค่ทำให้มั่นใจ, ชั้นจะไปดูรอบๆ ซัดเจ้านั่นและเล่นกับเค้า ถ้านายอยาก, นายเล่นกับเด็กนั่นได้」

 

ชายข้างหลัง, พูดอีกอย่าง, ชายที่มีกระบองตำรวจพูดกับชายอีกคนและแยกไปจากเรา

โอกาสที่สมบูรณ์แบบได้มาถึง

ผมคิดแต่ผมรู้สึกไม่สบายใจ

สถานการณ์ได้สะดวกกับผมเกินไป มาที่ที่ไม่มีคนและพวกเขาทำลายข้อได้เปรียบ 2ต่อ1

มันเหมือนพวกเขาได้จัดมันมาให้ผม

 

「เฮ้, นายจะสู้กับชั้นเรอะ? หรือนายจะแค่ยื่นเด็กนั่นมาอย่างเชื่อฟัง ถ้านายยื่นเด็ก งั้นมันจะไม่เจ็บปวดสำหรับนายนะ?」

 

ผู้ชายที่นำมีดพกออกมาถามผมด้วยรอยยิ้ม และหว่างที่ชำเลืองมองไปที่มีดและกลับมาที่ผม

ชายอีกคนได้ไปที่ป่ารอบๆศาลเจ้าและออกจากระยะของผมไปอย่างสมบูรณ์

แม้ว่าเขาสังเกตบางอย่างและวิ่ง, มันจะเป็นการช้าไปสำหรับระยะทางนี้

แม้ผมรู้สึกไม่สบายใจ, ไม่มีทางเลือกอื่น

 

「ชั้นจะมอบผู้หญิง」

「เอ๋?」

 

จับไหล่ของสาว, ผมคุยกับผู้ชาย ผู้หญิงที่ได้ยินมันเอียงหัวของเธออย่างว่างเปล่า

 

「ท่าทางนั้นอะไร ท่าทางนั้นอะไรที่ส่งผู้หญิง? นายมันไร้สาระ ชั้นเปลี่ยนใจแล้ว ชั้นจะซัดนายก่อน」

 

รอยยิ้มของเขาเบี้ยวและเขาคลิกลิ้น, เขาถุยน้ำลายลงบนพื้น และคลิกลิ้นระหว่างจ้องมาที่ผม จากนั้น, เข้าจับด้ามจับของมีดและพยายามจะก้าวขามาข้างหน้า

ผมผลักไหล่ของสาว

 

「เอ๋?」

 

สาวตุปัดตุเป๋และเปล่งเสียงร้อง จากนั้นสาวส่งสายตาให้ผู้ชาย

เจตนาเขาได้ถูกเปลี่ยน

ผมยกมือขวาของผมขึ้นและหันปลายร่มไปที่เขา

 

「อ๋า?」

 

ผู้ชายที่สมาธออยู่ที่การเคลื่อนไหวของสาวได้ช้าในการตอบสนองของเขาจากการเคลื่อนไหวของผม

งี่เง่า, นายจบเห่แล้ว

จับด้ามจับของร่มด้วยมือขวาและนิ้วโป้ง, ผมกดปุ่ม ทันทีต่อมา

 

「อะไ!」

 

ร่มได้ถูกเปิดอย่างทรงพลัง ผู้ชายส่งเสียงตกใจ จากนั้นผมสามารถเห็นภาพลักษณ์ของผู้ชายข้างหลังร่ม

 

「โฮเระ」

 

ผมโยนร่มที่เปิดไปสู่ผู้ชายอย่างกระทันหัน

 

「จึ」

 

ผู้ชายปัดร่มที่เข้าหาเขาออกด้วยมือขวาของเขา

นั่นใช่แล้ว, ด้วยมือขวาที่ถือมีดอยู่

ถ้าคุณแทงมันกระทันหัน, แขนข้างที่ถนัดจะถูกใช้ในการปับ

กระโดดขึ้นและลงไปข้างหน้า, ผมแทงหมัดขวาไปเบาๆในเวลาเดียวกันกับที่ผมลงมา

 

「อะไ!?」

 

วิสัยทัศน์ของเขาได้ถูกขโมยและเขาปัดร่มด้วยมือข้างถนัดของเขา และหมัดได้อยู่ตรงหน้าเขา

 

「อ่ะก่ะ!」

 

ริมฝีปากบน, หรือที่เรียกว่าร่องริมฝีปากบน ได้ถูกชกด้วยหมัด และผู้ชายคิ้วขมวดและปิดหน้าของเขาด้วยสองมือ

จากนั้นมีดได้หล่นลงไปที่พื้น

 

「หลับก่อน ชั้นจะเล่นกับนายทีหลัง」

 

ในเวลาเดียวกันที่ผมพูดคำนั้น, ผมชกข่ายประสาทในช่องท้องของเขาด้วยหมัดซ้าย

 

「เก่ะฟุ่!?」

 

รับความช็อกจากก้นบึ้งของท้องเขา, ผู้ชายส่งเสียงครวญและงอลง ผมเล็งไปที่คางของผู้ชายและยกมันด้วยหมัดขวา

 

「ก่ะฮ่ะ!?」

 

ชายที่ตัวท่อนบนได้ถูกชก และกำลังจะงอไปข้างหน้า ได้หล่นไปข้างหลัง

ร่มตกใจ, ร่องริมฝีปากบน, ข่ายประสาทช่องท้อง, และการโจมตีที่สามบนคางของเขา ไม่มีความจำเป็นสำหรับพลัง แม้มันไม่มีพลัง มันจะไม่ง่ายถ้าถูกตีบนจุดพวกนั้น นั่นเป็นจุดสำคัญ

ผู้ชายหล่นลงไปที่พื้น, ตาของเขาเหลือกขาวขณะที่เขากระตุก

สามจุดสำคัญถูกโจมตีอาจจะมีประสิทธิภาพ แต่สำหรับสติของเขาที่บินไป, ผมต้องตีเขา และทำให้หลังหัวของเขาหล่นไปที่พื้น นั่นจะสร้างความเสียหายได้มากที่สุด

 

「นายไม่แฟร์และเหลี่ยมเยอะ เข้าใจแล้ว, เข้าใจแล้ว, นายแข็งแกร่งแน่นอน」

 

ผมได้ยินเสียงจากข้างหลังและตะลึงโดยไม่รู้ตัว

ผู้ชายไม่ได้เขามาในระยะของผม

หันกลับไป, ชายที่เขาไปในป่า พิงหลังของเขาบนต้นไม้ขณะที่มองมาหาผม ที่นั้นอยู่นอกความสามารถผม

ผมคลิกลิ้นโดยสัญชาติญาน

เมื่อผมทำให้เขาสลบ, ผมได้สังเกตความจริงข้อใหม่

ความผิดของความสามารถเข้าใจพื้นที่ ไม่, ผมควรจะพูดว่าคุณประโยชน์ของมองแบบเอ็กซ์เรย์??

ความสามารถเอ็กซ์เรย์จะสามารถเห็นข้างในตัวมนุษย์ได้อย่างลื่นไหล

กระดูก, เครื่องใน, กล้ามเนื้อ, ทุกอย่าง

สั้นๆคือ, คุณสามารเข้าใจจุดสำคัญในทันทีได้อย่างสิ้นเชิง

แต่ความสามารถเข้าใจพื้นที่ไม่มีการทำงานนั้น แม้ผมสามารถเข้าใจจุดสำคัญได้อย่างลวกๆ, ผมไม่สามารถเจาะจงที่ของมัน

แต่โชคดี คนแรกทำให้เขาสลบแต่ผมจะไปได้ดีกับคนที่สองได้อย่างไร

 

「ยังไงซะ, นายอาจจะไม่แคร์เกี่ยวกับมัน, ชั้นเพิ่งเจอเจ้าโง่ที่หลับนั่นเป็นครั้งแรกวันนี้ ชั้นแค่คิดว่าเขาสมบูรณ์แบบเพราะเขาเป็นไอโง่」

 

พิงหลังเขาไปที่ต้นไม้, ผู้ชายได้กอดอกพูดออกมา ระหว่างที่เหวี่ยงกระบองตำรวจด้วยมือขวาเบาๆ

 

「ชั้นจะแค่พูดมัน แต่อย่าคิดนะว่าชั้นเหมือนกันกับไอโง่นั่น」

 

แม้ว่าพวกพ้องของเขาได้ถูกซัดลงไป, ผู้ชายพูดด้วยท่าทางที่สงบ

ไม่, เขาทำสิ่งนี้อย่างจงใจ เขาสร้างสถานการณ์หนึ่งต่อหนึ่งเพื่อวัดความสามารถของผม

 

「แม้มั้นจะดูอย่างนี้, ชั้นมีทักษะในการเหวี่ยงไม้รอบๆ ความพิเศษของชั้นคือการจิ้มไม้จากข้างล่าง」

 

ได้ยินเสียงของผู้ชาย, ผมรู้สึกถึงความเย็นวิ่งไปที่สันหลังผม

ผมไม่ระวัง ผมควรจะสังเกตมัน

ผู้ชายที่ผมทำให้สลบตอนนี้ เป็นแค่อันธพาลที่มีมึด แต่ชายคนนี้ต่างออกไป

ทำไมเขามีแค่กระบองตำรวจ?? นั่นเป็นเพราะเขาไม่มีปัญหากับสิ่งนั้น เขาได้มันใจในความแข็งแกร่งที่แน่นอนของเขา ที่เขามีกับกระบองตำรวจ

 

「เคนโด้?」

 

ถามผู้ชาย, เขายิ้ม

เหี้ยเอ้ย, ผมจะสังเกตุมันถ้าผมมองผ่านตัวของมนุษย์

 

「ชั้นเป็นเด็กเคนโด้ที่จริงจังเมื่อก่อน, ชั้นได้ติดสมาชิกทีมชาติ ชั้นแม้แต่ถูกเรียกว่าเด็กอัจฉรินะในเคนโด้, อนาคตของชั้นนั้นได้คาดไว้แล้ว, แต่ชั้นได้ใช้เวลาฝึกทั้งหมดไปกับพวกงี่เงา แต่ชั้นเสียทุกอย่างไปด้วยความผิดพลาดเพียงอย่างเดียว ชั้นหล่นเหวและมากลายเป็นแบบนี้」

 

ผู้ชายพูดเหมือนมันเป็นปัญหาคนอื่น ขณะที่เขามีรอบยิ้มที่หยาบคายลอยอยู่บนใบหน้า

ถ้าผมมีความสามารถเอ็กซ์เรย์, ผมจะสามารถสังเกตการพัฒนาของบางส่วนของกล้ามเนื้อคนนี้

ผมจะพยายามขยี้ชายข้างหลังก่อนเรามาถึงที่ศาลเจ้าในเวลานั้น นั่นเป็นโอกาสทอง

ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน, การกระทำของเขาจะช้าลงตราบใดที่พวกเขาตกใจ และมันจะเป็นไปได้ที่จะโจมตี่จุดสำคัญของเขาและทำให้เขาสลบ แต่, ยังไงซะ, ผมทำไม่ได้แล้วตอนนี้

 

「มีผู้หญิงถูกข่มขืน มันเป็นผู้ชายหนุ่มรวย ผู้หญิงได้ร้องออกมา ชั้นมีความยุติธรรมที่แข็งแกร่ง ดังนั้นชั้นทำผู้ชายสลบ จากนั้น, นายคิดว่าอะไรเกิดขึ้น? พ่อของชั้นเสียงานไป และชั้นได้ถูกไล่ออกจากโรงเรียน พ่อของผู้ชายเป็นคนมีอิทธิพลและเขาใช้ทุกอย่าง ไม่ใช่แค่นั้น ผู้หญิงที่ชั้นช่วยบอกว่าชั้นข่มขืนเธอ ชั้นได้ถูกทำเหมือนเป็นคนข่มขืนแม้มันไม่มีหลักฐาน มันน่าขันมากนายไม่คิดอย่างนั้นเหรอ」

 

ผู้ชายที่พูดระหว่างที่มีรอยยิ้มที่หยาบคายได้แยกจากต้นไม้และปล่อยมือลงข้างล่าน

 

「ดังนั้น, ตอนนี้ชั้นคิดว่าทุกคนมันหน้าเหี้ย ถ้าชั้นเจอผู้หญิงคุยกับผู้ชาย, ชั้นจะซัดผู้ชายและข่มขืนผู้หญิงตรงหน้าเค้า มันดีที่สุด ความตื่นเต้นเมื่อชั้นเจอมันนั้นตนไม่ได้ ความรุนแรงและความใคร่ เติมเต็มสองอย่างนั้นตามความต้องการนั้นดีที่สุด」

 

มองตรงมาที่ผม, ชายที่ค้างมือของเขาเดินมาอย่าช้าๆ

มันดูเหมือนผมจะจบ

ผมควรจะวิ่งหนี? ไม่, มันเป็นไปไม่ได้

ผู้ชายรู้ว่าศาลเจ้าอยู่ที่นี่ มันเห็นได้ชัดจากความคุ้นเคยพื้นที่ของเขา และเขารู้ทุกมุมของที่นี่

มันเป็นไปได้ถ้าผมอยู่ลำพังแต่ผมมีเป้านิ่งอยู่กับผม

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งหนี

เขาพูดว่ามันเป็นการเปลี่ยนแผนแต่เขาเจตนาจะพาผมมาที่นี่ตั้งแต่แรก

 

「วิ่ง…」

 

ผมได้ยินเสียงที่สั่น

เสียงมาจากสาวที่ยืนต่อจากผม

ตาสีฟ้าของเธอสั่น, และเธอสั่นและมีเหงื่อจำนวนมากไหลอาบแก้ม แต่เธอได้ยิ้ม

 

「ชั้นเป็นคาราเต้ตั้งแต่ชั้นยังเด็ก ชั้นไม่มีพรสวรรค์แต่มันดีกว่าไม่มีอะไรเลยใช่มั้ย? ชั้นไม่สามารถเอาชนะคนนั้นได้ แต่ชั้นสามารถถ่วงเวลาเค้าได้ ชั้นจะซื้อเวลาดังนั้นนายควรจะหนีไป」

 

พูดสิ่งนั้น, สาวแยกขาในระยะหัวไหล่, กอดอกของเธอ ขณะที่เธอปิดตาและหายใจเข้าอย่างช้าๆ จากนั้นเปิดตาของเธออย่างช้าๆขณะที่เธอหายใจออก และลดเอวของเธอลงเพื่อตั้งท่า

ตั้งแต่ชั้นยังเล็ก แต่เธอยังเล็กอยู่นะ

แต่ยังไงซะ, ท่าของเธอดี ปล่อยเรื่องของความแข็งแกร่งของเธอไว้, มันเป็นท่าธรรมชาติที่บอกว่าเธอได้ฝึกมันอย่างจริงจัง และเข้าใจมัน

ผมจบเห่จริงๆ

 

「ชั้นได้หนี้ก้อนใหญ่」

 

พูดสิ่งนั้น, ผมแปะหัวผู้หญิงและปลดกระดุมเสื้อของผม

มันไม่มีทางนอกจากทำมัน

 

「ฮ-เฮ้, รีบเข้าและหนีไป เขาได้แข็งแกร่งอย่างคาดไม่ถึง มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่นายจะสู้ได้」

 

สาวที่ตั้งท่าขณะที่จ้องไปที่ผู้ชาย, ได้ถูกแปะหัวโดยผมและเธอพูดออกมาด้วยสีหน้าที่งงงวย

ยังไงซะ, แน่นอนว่าคู่ต่อสู้นั้นหนักนิดหน่อย แต่เธอมันตัวเสริม

 

「เธอ, เธอชื่ออะไร?」

「เอ๋?」

 

ผมถามเธอขณะที่ถอดเสื้อของผมออก, จากนั้นเธอเอียงหัวของเธอ

 

「ชื่อเธอ?」

 

ผมถามอีกครั้งและสาวดูเหมือนจะไม่เข้าใจคำถามของผม

 

「ก-กาโจ, กาโจ เซ็ตสึนะ」

 

สาวที่งงงวยมีแก้มที่แดงและตอบ

แม้เธอดูอายตอนนี้, แต่เธอดูภูมิใจเล็กน้อย

 

「…ข-เข้าใจแล้ว」

 

กาโจ เซ็ตสึนะ, นั่นเห็นได้ชัดว่าโกหก “ชั้นต้องคิดชื่อที่เท่ที่สุดตอนนี้”

 

「นั่นเป็นชื่อที่เท่」

 

พูดสิ่งนั้น, ผมแปะหัวของสาว, แก้มของเธอแดง และเธอจับมือของเธอหน้าหน้าอกเธอ, ตาสีฟ้าของเธอส่องสว่างและ ร้อยยิ้มบนทั้งใบหน้าได้ลอยอยู่

 

「ใช่มั้ย!?」

 

และเธอส่งเสียงระหว่างที่มีรอยยิ้มบนทั้งใบหน้า

กระเป๋าแดงเหมาะกับเธอ แต่เธอใส่ชุดโรงเรียนลิลลี่สีดำ, มันดูเหมือนว่าเธอเป็นนักเรียนมัธยมต้นเหมือนกับโลลิฮินะ

สาวมัธยมต้นด้วยใจผู้ชายน่าจะเป็นจูนิเบียว

 

「ชั้นได้หนี้ก้อนใหญ่จากเธอ ชั้นจะคืนมันแน่นอน นั่นทำไมเธอหนีไปซะ ตัวของชั้นอาจจะแตกสลายแต่หัวใจของเธออาจจะแตกสลายที่นี่ ชั้นอยากเจอเธออีกครั้งแต่หนีไปก่อนตอนนี้」

 

ผมมองไปที่ผู้ชายระหว่างที่พูดกับสาว

ทั้งหมดเพราะเขามีงานอดิเรกที่จะซัดผู้ชายและข่มขืนผู้หญิงต่อหน้าผู้ชาย มันจะเป็นความเสียหายใหญ่บนผู้หญิง แต่มันจะมากกว่านั้นถ้าพูดชายอยู่ที่นั่น

 

「นายปล่อยเด็กนั่นไปได้ ชั้นเข้าใจว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับนาย ชั้นจะข่มขืนผู้หญิงมารินะนั่นต่อหน้านาย คนนั้นค่อนข้างสาว นั่นเป็นผู้หญิงที่ดี มันเป็นผู้หญิงหายากที่มีข้างในเธอดีที่สุด นั่นทนไม่ได้」

 

ผู้ชายหยุดและเลียปากของเขาขณะที่เขายิ้ม

ไอเหี้ยนี้ควยแข็งระหว่างมีความคิดที่จะกระทำชำเราผู้หญิงของผม

 

「ช-ชั้นจะไม่หนี! ถ้านายหนีไป ชั้นจะคุ้มกันนาย!」

 

ผู้หญิงตะโกน

ได้โปรด, หนีเหอะ, เธอน่ารำคาญ

 

「ชั้นพูดว่าชั้นจะปล่อยเธอไป แต่ชั้นไม่ได้พูดว่าชั้นจะเว้นให้เธอ แต่อย่ากังวล ชั้นจะเย็ดเธอหลังจากที่ชั้นซัดนาย」

 

ผู้ชายพูดระหว่างที่มีรอยยิ้มที่หยาบคายและมองลงไปที่สาว, สาวได้โกรธและหน้าบึ้งใส่ผู้ชาย

 

「หุบปาก! มันดูเหมือนว่านายอยากจะได้เค้าไปคนเดียวแต่ชั้นเจอเค้าก่อน! มันไม่แฟร์ถ้านายจีบเขาตามลำพัง! แล้วก็, อย่าอวดดีเพราะนายแข็งแกร่งกว่านิดหน่อย!」

 

สาวตะโกนได้เริ่มเจ็บปวด

นี่ยังคิดว่าคู่ต่อสู้เป็นโฮโมอยู่

 

「ชั้นเข้าใจมัน ชั้นเข้าใจความรู้สึกของเธอ ชั้นจะเรียกให้เธอช่วยถ้าชั้นต้องการ ดังนั้นอยู่นี่จนกว่าจะถึงตอนนั้น」

「เข้าใจแล้ว! ชั้นเป็นอาวุธลับถ้างั้น! โอเค, เข้าใจแล้ว!」

 

สาวมีรอยยิ้มลอยอยู่บนใบหน้าขณะที่ผมพูดและเธอพยักหน้า

นั่นใช่แล้ว, แค่อยู่เฉยๆเพราะเธอคืออาวุธลับ

งั้นมา

 

「นายแฟร์อย่างน่าตกใจสำหรับสัตว์ป่าที่มีสไตล์ของตัวเอง」

 

ผมจ้องผู้ชายขณะที่เขาถามผมและเริ่มทำงานกับแผนของผม

ผมจะใช้ทุกอย่างที่ทำได้

ผมสามารถเข้าใจต่ำแหน่งของเม็ดทราย, พื้น, ก้อนหิน ผมสามารถทำให้เขาตาบอดด้วยทราย แต่เขาจะเข้ามาระหว่างช่องเปิดทันทีที่เขาเห็นการเคลื่อนไหวนั้น

ผู้ชายดูเหมือนเขามีช่องเปิดมากมาย เพราะเขาผ่อนคลายทั้งตัวของเขา

แต่มันน่ากลัวที่เขาสามารถมีพลังที่ยืดหยุ่นเมื่อศัตรูใกล้เข้าไป

มันจะไม่แปลกถ้าเขามีประสบการณ์ในการต่อสู้มากกว่าเค็นโด

 

「มันไม่แฟร์ เมื่อชั้นใช้วิธีที่ขี้ขลาดงั้นศัตรูจะหนีไปไม่ใช่เหรอ? ชั้นจะไม่ใช้วิธีไม่แฟร์แม้ว่าผู้หญิงถูกกระทำชำเราตรงหน้าชั้น ชั้นจะซัดนายตรงๆโดยไม่ให้ทางออกนาย」

「เข้าใจแล้ว」

 

แม้เป็นสัตว์ป่า มันก็สู้อย่างตรงไปตรงมา

 

「นายใช้อะไรก็ได้ นายโยนชุดนั้นมาให้ชั้นไขว้เขวได้, ปิดตาของชั้นด้วยทราย, แม้ว่าโยนหินให้ชั้นมองไปทางอื่น, ทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ」

 

ฟุฟุฟุ, มันออกมาแล้ว เขาทำการเตือน นายพูดนั่น, ขอบคุณ

 

「แล้วก็, ชั้นรู้ว่าผู้หญิงมารินะนั่นอยู่ที่ไหน มีแผนที่อยู่ในกระเป๋าแจ็คเก็ตชั้น นายเอามันได้ถ้านายชนะชั้น ชั้นยืนยันสิ่งนั้น」

「นี่คืออะไรที่นายวางแผนมาเหรอ?」

「ใช่, ไอโง่นั่นไม่รู้อะไรเลย ชั้นก็ไม่รู้อะไรด้วย และแม้อย่างนั้น, ชั้นได้ถูกมอบเงิน และชั้นทำอะไรก็ได้กับผู้หญิงถ้าชั้นทำได้ดี」

「เข้าใจแล้ว」

 

ผมไม่รู้ว่าผู้ชายโกหกหรือพูดความจริงแต่มันอาจจะจริง

อย่างไรก็ตาม, คนที่ลักพาตัวมารินะปัญหาเยอะอย่างแน่นอน

ไม่, ยังก่อน, ผมควรทำอะไรดี?

ผมได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถเข้าใจพื้นที่ในการต่อสู้ครั้งหนึ่งกับยูกะ

แต่ผมใช้มันแค่การหลบหลีก

ในกรณีที่โจมตี ผมจะไม่ค้นพบจุดสำคัญของมนุษย์นอกจากจะใช้เอ็กซ์เรย์

อุทิศให้การหลบและโจมตีเป็นสิ่งที่ต่างกัน ผมสามารถโจมตีเมื่อมีโอกาสได้ แต่ถ้าผมถูกตีด้วยกระบอง, นั่นจะเป็นจุดจบ

ผมจะหลบการโจมตีและโจมตีสวนถ้าผมไม่สามารถเอาเขาลงได้ด้วยการโจมตีครั้งนึง

เอ็กซ์เรย์ สามารถชี้จุดสำคัญได้อย่างแน่นอน

 

「มีอะไร? มาสิ」

 

ผู้ชายยั่วยุผมระหว่างที่ผ่อนคลายตัวเขา

ผมจบเห่จริงๆ ผมสามารถเล็งสำหรับการโจมตีสวนถ้าเขาโจมตีก่อน

น่าเศร้า, คู่ต่อสู้คนนี้ ไม่ได้ไม่ระวังตัวเลยซักนิด

นี่จะแย่ถ้ามันดำเนินต่อไป มันจะเป็นการเสียเปรียบสำหรับผม

มือขวาของผู้ชายขยับเล็กน้อยและผมเกือบจะตอบสนอง แต่ทนมัน

มันคือการหลอก มันคือการหลอกเพื่อให้ผมโจมตี เขาพยายามจะสร้างสถานะการณ์ที่เขาได้เปรียบกับผม เพราะเขามีความมั่นใจที่แน่นอนกับทักษะเค็นโดของเขา

เหงื่อไหลลงมาที่แก้มและมันหยดไปที่พื้น

การหลอกจะใช้ไม่ได้กับผม เพราะผมเข้าใจการเคลื่อนไหวนอกตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ กับศัตรูด้วยความสามารถเข้าใจพื้นที่ของผม, ผมสามารถเห็นผ่านการหลอกที่เขาไม่มีเจตนาจะขยับ อย่างไรก็ตามー

ข้อมูลที่ไหลเข้ามาที่หัวผมโดยการใช้ความสามารถเข้าใจพื้นที่นั้นใหญ่ ผมต้องคงการมีสมาธิในสภาพนั้น ดังนั้นมันจะทำให้ใจผมเหนื่อย ถ้าสิ่งนี่ยืดออกไป, สมาธิของผมจะหยุดเร็วๆนี้

ทันที่ที่สมาธิของผมหยุดแม้ว่าจะในชั่วเวลาเดียว, มันจะเป็นจุดจบ

ยังไงซะ, นั่นคือศิลปะการต่อสู้ อ่านเทคนิคของกันและกันและโจมตีทันทีเมื่อมีโอกาส ศัตรูเป็นผู้เชี่ยวชาญและผมเป็นมือสมัครเล่น ผมได้อยู่ในความเสียเปรียบที่มาก

 

ถ้ามันมีโอกาสー

 

พระอาทิตย์ตกดินและรอบข้างเริ่มถูกห่ออยู่ในความมืดมิดอย่างรวดเร็ว

ความสามารถผมไม่ได้ถูกควบคุมโดยแสง

ทันทีที่อาทิตย์ได้ตกดินอย่างสิ้นเชิง, มันจะมืดที่สุด ผมจะเล็งจนจังหวะนั้น

กี่นาทีต่อจากนี้? สาม? ห้า? สิบ?? ผมต้องมีสมาธิจนถึงตอนนั้น ผมต้องลับความคิดให้แหลมคมจนถึงขีดจำกัด

 

「เอะคุชิ!*」

「!?」

「!?」

TLN* ฮัดชิ้ว

 

ได้ยินเสียงที่กระทันหัน, ผู้ชายที่ผ่อนคลายได้ขยับอย่างกระทันหัน แขนของเขายกขึ้น ผมตอบสนองกับเสียงกระทันหันที่ผมได้ยินด้วย และผมงอตัวของผมจากแนวโค้งของมือขวาที่ผู้ชายเหวี่ยง

ปลายของกระบองตำรวจได้เฉี่ยวแก้มผม

ผมหลบการโจมตีของผู้ชายด้วยปลายขนได้อย่างโชคดี แต่ผมไม่มีช่องจะโจมตีสวน

ถ้าผมเคลื่อนไหวตรงกันข้าม, มันจะจบ

 

「จึ」

 

ผู้ชายคลิกลิ้นของเขาและคืนการทรงตัวได้ทันที

หัวใจของผมเต้นอย่างรุนแรง

นั่นมันอันตราย เพราะเขาตอบสนองต่อเสียงที่เขาได้ยินอย่างกระทันหัน, มีความลังเลในการเคลื่อนไหวของผู้ชาย ดังนั้นผมสามารถหลบการโจมตีได้อย่างไรก็ไม่รู้

 

「จมูกของชั้นรู้สึกคัน」

 

สาวข้างหลังสูดหายใจและพึมพำ

จริงๆเลย, เธอช่วยผมอีกครั้ง ยังเป็นแบบนั้น

ผมเห็นการเคลื่อนไหวที่ผู้ชายทำอย่างแน่นอน แต่การเคลื่อนไหวที่ทำนั้นเล็กและแค่ชั่วครู่เดียว

ถ้าผมขยับหลังจากผมรับรู้การเคลื่อนไหว, มันจะไม่ทันเวลา

แม้ผมจะเห็นมัน, ตัวของผมตามความเร็วนั้นไม่ได้

เหี้ยเอ๊ย, มันยังมีโอกาสถ้าเขาเลือกหยุดและทรุดลงแต่ผู้ชายเลือกที่จะคืนการทรงตัวของเขา

แม้เขาพูดว่ามันเป็นสไตล์ตัวเขาเองจากอดีตอัจฉริยะเค็นโด, นี่มันต่างออกไปอย่างแน่นอน

 

ผมไม่สามารถเอาชนะนี่ได้

 

คู่ต่อสู้เหนือกว่าผมในทุกความหมาย แม้ว่าผมมีความสามารจะเข้าใจพื้นที่อย่างสมบูรณ์แบบ, ความแข็งแกร่งทางกายมันต่างออกไป

ถ้างั้นー

 

「ชั้นจบแล้ว ชั้นยอมแพ้ มันเป็นชั้นที่แพ้ ทำตามใจกับมารินะและเด็กนั่นได้เลย」

 

ถอนหายใจ, ผมยักไหล่ของผมและหัวเราะขณะที่ผมพูดกับผู้ชาย

มือขวาของผู้ชายเด้งขึ้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหวที่เหลือ มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่รับการยอมแพ้ของผม

ผมยิ้มและโยนเสื้อของผมที่อยู่ที่มือขวาไปสู่ผู้ชาย

 

「วิ่ง!」

「จึ」

 

ผู้ชายคลิกลิ้นของเขาขณะที่ผมตะโกน และผมพยายามจะวิ่งหนีเมื่อผู้ชายได้ปัดชุดนักเรียนที่ผมโยนใส่เขาด้วยมือซ้าย

 

「ซอย!」

 

ผมงอไปข้างหน้าและทำการโจมตีคามิคาเซะและเล็งขวาตรงไปที่หน้าของผู้ชาย

 

「อะไ!?」

 

เขาปัดชุดนักเรียนและพยายามจะวิ่งตามผมที่เขาคิดว่าผมจะวิ่งหนี หมัดขวาเข้าหาหน้าของเขา

 

「คุห์」

 

ผู้ชายหลบหมัดตรงด้วยจังหวะที่สมบูรณ์แบบ

เฮ้, จริงดิ?? มึงเป็นคนมั้ยวะ? แค่รับไปอย่างเชื่อฟังดิ้

มากกว่านั้น, ผู้ชายที่หลบหมัดตรงของผมได้ลดมือขวาที่เด้งขึ้นมาด้วยกำลัง

กระบองตำรวจได้ใกล้เข้ามา ภาพลักษณ์ของมันเข้าหาอย่างช้าๆ

ผมเห็นการโค้งของกระบองอย่างชัดเจน แต่, ไม่ดีเลย ตัวของผมไม่ตอบสนอง

 

มันจบแล้ว

 

「อะไ!?」

 

จากนั้น, กระทันหัน

หน้าของผู้ชายส่องแสง ผู้ชายได้คิ้วขมวดและปิดตาของเขาเป็นผลที่ตามมา

 

สมาธิ!

 

รับรู้ตัวผู้ชาย, ผมนำแขนขวาลงมาผม “คว้า” จากนั้นเปลี่ยนแนวโค้งของมันตรงไปที่หน้าของผู้ชาย และยกแขนซ้ายของผม

แขนขวาของผู้ชายได้เข้ามาในหัวผมได้คมถึงขีดจำกัด ผมเพิ่มพลังของการลงมาเบาๆโดยการใส่มือซ้ายไปที่มือขวา

เพราะผู้ชายได้หวั่นไหว, ผมนำแขนขวาของเขาลงด้วยพลังทั้งหมดของผม มากกว่านั้น, ผมปัดการทรงตัวของเขาโดยสิ้นเชิง ด้วยพลังเบาๆที่เสริมเข้าไป, แขนขวามของผู้ชายได้เหวี่ยงอย่างมีพลัง

ด้วยมือขวาของเขาเหวี่ยงผ่านไป, ผู้ชายหล่นมาข้างหน้า

นี่เป็นโอกาสแรกและโอกาสสุดท้าย ไม่มีโอกาสที่สอง

 

「ซ่อย-ย้า!」

 

ผมตีเข่าหน้าผู้ชายที่หล่นมาข้างหน้า

 

「คุห์」

 

ผู้ชายหยุดขาขวาของเขาด้วยกำลังระหว่างที่หล่นมาข้างหน้า และเขาพยายามจะยกท่อนบนของเขาขึ้นด้วยกำลัง

สัตว์ประหลาด มันปรกติที่จะทรงตัวในสภาพแบบนี้เหรอ? อย่างไรก็ตามー

 

「ออรย้าาาา!」

 

แขนขวาเปลี่ยนจากขวาตรง ผมเล็งไปที่หัวของเขาด้วยศอกขวา

 

「ก๊ะฮ่ะ!?」

 

ศอกโดนหัวเขาตรงๆ เขาพยายามจะยกท่อนบนขึ้นด้วยกำลัง ด้วยท่าโพสที่เป็นไปไม่ได้ แต่เขาไม่สามารถหลบมันอย่างที่คาด

 

「โย้ยโช่!」

 

เขารับศอกไปที่กระหม่อม และผมแทงเข่าไปที่หน้าของชายที่หล่นลง

 

「โกอะ!?」

 

ผมรู้สึกว่าจมูกเขาโดนทำลายไปพร้อมกับเสียงครวญของเขา

 

「ยัง!」

 

มากกว่านั้น, ผมต่อยหมัดซ้ายไปที่ด้านข้างของหน้าผู้ชาย

 

「กุโอะ!?」

 

สามการโจมตีในเวลานี้ เพราะผมได้ให้ค่ากับความเร็ว, ผมลดพลัง, แต่มันเป็นการโจมตีประกบไปที่ข้างหลังหัวและหน้า ด้วยศอกและเข่า, ผมสามารถฮุคซ้ายไปที่ด้านข้างของหน้าเขา แม้ว่าพลังจะอ่อนแอ, มันควรจะมีประสิทธิภาพ แล้วก็ー

จุดประสงค์ของผมไม่ได้จะทำให้เขาร่วง ผมแค่จำเป็นต้องให้สติเขาบินไปแค่ชั่วครู่

 

「อีกที!」

 

ยกศอกขวาบนหัวของผู้ชาย, ผมเหวี่ยงมันลงไปด้วยพลังทั้งหมด

 

「โกะอ่ะ!?」

 

ศอกโดนหัวของผู้ชาย และผลที่ตามมา, เข่าได้โดนหน้าเขาอีกครั้ง

ตัวของผู้ชายได้สั่น นั่นー

 

「นี่เป็นสิ่งโปรดชั้น!」

 

ผมได้คืนการทรงตัวด้วยกำลัง, เล็งไปที่หว่างขาเขา และเตะมันขึ้นมาด้วยเท้าขวา

ไม่มีการกรีดร้อง

อย่างไรก็ตาม, ความรู้สึกที่หว่างขาของผู้ชายได้ถูกแทงได้ถูกส่งผ่านไปที่ปลายนิ้วโป้ง

ทั้งหมดเพราะสิ่งที่ตัดสินควรเป็นไข่ของเขา

เขาไม่ควรจะมีสติถ้าผมเตะไข่ ผู้ชายทรุดและหล่นลงกับพื้น

 

「โอ้, โออ้…ชั้นทำได้ถ้าชั้นพยายาม」

 

พึมพำอย่างนั้น, ผมหายใจเข้าด้วยกำลังทั้งหมดเพราะผมสังเกตว่าผมลืมหายใจ

ถ้าผมทำพลาดแม้แต่อย่างเดียว, ผมจะเป็นคนที่ถูกซัด แม้มันจบอย่างฉูดฉาด, มันจะจบถ้าผมโดนตีซักครั้ง ผมเกือบจะทำมันไม่ได้

ทำให้ใจคมถึงขึดจำกัดและไม่เสียความใจเย็นถึงจุดจบ ผมนำการโจมตีที่เตรียมตัวตายอย่างมีเกียรติออกมา

ผมทำได้ดี แต่ชีวิตผมอาจจะถูกตัดไปเป็นปีได้อย่างไรก็ไม่รู้

อย่างไรก็ตาม, ความสามารถใหม่ของผมมีข้อบกพร่อมมากกว่าที่ผมคิด ยังไงซะ, คู่ต่อสู้ของผมครั้งนี้ได้ใหญ่

 

「ท-เท่!」

 

ผมหันกลับไปที่เสียงที่ผมได้ยิน และสาวมีตาสีฟ้าของเธอสว่างขึ้น, เธอแก้มแดงขณะที่เธอมองมาที่ผม

มันไม่มีเศษเสี้ยวของความเครียด เธอเป็นรายใหญ่ในความหมายหนึ่ง

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมสังเกตของเหลวสีแดงหยดลง

ผมได้ถูกโจมตีเหรอ? ผมจำไม่ได้ว่ารับมัน

นั่นคือที่ผมคิดแต่ผมเข้าใจมันทันที

เลือดกำเดา ผมเลือดไหลทางจมูก

 

「ฮ่า, ฮ่าฮ่า…นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตชั้นที่ชั้นเลือดกำเดาไหล」

 

ผมชนะในสถานะการณ์ที่ทำอะไรไม่ถูกแต่ผมดูอนาถมาก

 

「อ-อย่างที่คาดกับผู้ชายที่ชั้นไว้ใจ! มันมืดเร็วจนชั้นไม่รู้ว่าอะไรเกิดแต่ชั้นรู้ว่ามันน่าทึ่ง! นายดูอ่อนแอแต่จริงๆแล้วนายแข็งแกร่ง! นั่นเท่มาก!」

 

สาวพูดระหว่างที่วิ่งมาหาผมและเธอเสนอผ้าเช็ดหน้า

เมื่อผมรับมัน, ผมเห็นลูกไม้แบบสุ่ม ดูเหมือนจะเป็นของคุณภาพสูง

ผมเช็ดเลือดด้วยนี่ได้เหรอ? แต่นี่มันดูราคาแพงนะ? นั่นเสียของ

 

「ชั้นจะเช็ดมันด้วยเสื้อชั้นชั้นเลยโอเค」

 

พูดสิ่งนั้นขณะที่เช็ดเลือดด้วยเสื้อของผม, ผมคืนผ้าเช็ดหน้าให้สาว

 

「ม-แมนจริงๆ! น่าทึ่ง! นายน่าทึ่งจริงๆ! ชั้นตกหลุมรักนายแล้ว」

 

เท่ตรงไหนแค่เช็ดเลือดด้วยเสื้อตัวเอง? สาวได้แก้มแดงขณะที่เธอตื่นเต้น

หรือว่า, ผมรู้สึกอึดอัดที่เลือดกำเดาไหล

 

「เหี้ย! ชั้นเจอแฟนหนุ่มที่น่าทึ่งแล้ว! เท่! เท่โคตร! หน้าของนายไม่เท่ขนาดนั้น! แต่ชั้นอยากจะถูกกอดโดยชายแบบนี้!」

 

เธอได้พูดว่าเท่ซ้ำๆ, สาวที่ได้สนุกสนานกับทุกอย่างที่เธอเห็น ในที่สุดก็ได้รู้สึกเหนื่อย

พูดสิ่งนั้น, แสงนั่นอะไร

ผมไม่เจออะไรเมื่อผมมองไปรอบๆ

 

「อีกาชั้นเดาว่า?…」

 

ผมได้ยินเสียงร้องของอีกา อีกาชอบของแวววาวพวกเขาพูด, ดังนั้นแสงต้องสะท้อนกับบางอย่างที่อีกาได้แบกโดยบังเอิญ

ไม่ว่าอย่างไร…

 

「ชั้นเหนื่อย…」

 

ผมอยากจะกลับและทำหมอนหน้าอกของมารินะและหลับ

เฮ้, ผมลืมบางอย่างที่สำคัญ

 

「เอ่อ, เธอ, กาโจใช่มั้ย?」

「โอ้! อยากจะมีเซ็กส์เหรอ? รูตูดชั้นสะอาดเหมือนอย่างเคย!」

 

กาโจตอบคำถามผมอย่างร่าเริง เซ็กส์? มันจำกัดแค่รูตูดเหรอ

 

「ไม่, ไม่ใช่อย่างนั้น เธอแย่กับแมลงมั้ย」

 

ถามกาโจที่สลด, เธอรู้สึกแย่ครู่หนึ่งแต่แก้มเธอแดง และตาสีฟ้าของเธอสว่างในทันทีและเธอหัวเราะ

 

「ชั้นชอบแมลง! ชั้นเลี้ยงตัวอ่อนของหนอนผีเสื้อสีเขียวตัวใหญ่ในบ้านของชั้น!」

 

เธอยิ้มระหว่างที่ชูสองนิ้ว

โอ้, อย่างนั้นเหรอ? ถ้างั้นー

 

「หาแมลงที่น่าขยะแขยงมามากที่สุดเท่าที่หาได้」

「รับทราบ!」

 

รับคำสั่งผม, กาโจยกมือขวาของเธออย่างร่าเริ่งและไปสู่ป่า

เธอเป็นไอโง่ที่ปฏิบัติกับคนเหมือนโฮโมแต่เธอใช้งานได้

งั้นมา, ผมรอคอยว่าแมลงแบบไหนที่เธอจะจับได้

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน