re Zombie World โลกซอมบี้อีกครั้ง

 

ตอนที่ 67 รอยยิ้มที่หายไปของเลฟอน

 

ยักษ์เลื่อนขั้น 4 ทั้งสองคน หนึ่งใช้ดาบขนาดใหญ่ที่ยาวกว่า 3 เมตรฟันไปที่ในเรลพร้อมกับที่อีกหนึ่งใช้ขวานที่ด้านหนึ่ง เป็นฆ้อนฟันมาจากทิศทางด้านบนโจมตีผสานปิดทางหนีของในเรลไว้จนหมด

 

ตูม!

 

การโจมตีของทั้งสองตนลงไปที่จุดที่ในเรลอยู่ แต่มันกลับฟันโดนแต่อากาศที่ว่างเปล่า ส่วนการโจมตีจากขวานขนาดใหญ่ก็ทําลายดินโดยรอบการโจมตีแตกร้าวกว่า 10 เมตรก็ไม่สามารถสัมผัสในเรลได้แม้แต่น้อย

 

เพราะตอนน้ําในเรลได้ใช้ความสามารถเงาแล้วมาโผล่อยู่ที่ด้านหลังของยักษ์ขั้น 4 ทั้งสอง

 

ในเรลที่มาโผล่อยู่ด้านหลังของยักษ์ได้ใช้ดาบหนักกระดูกของเขา ที่ดึงออกมาจากเงาทั้งสองเล่มฟันส่วนกลับไปที่ด้านหลังของยักองครักษ์ทั้งสอง แต่ยักษ์องครักษ์ก็ไม่ได้อ่อนแอ มันกลับหมุนตัวอย่างคล่องแคล่วใช้ดาบและขวานรับการโจมตีของในเรล พร้อมกับที่ใช้หมัดต่อยใส่ในเรลซึ่งเขาก็ใช้หมัดของตนในร่างมนุษย์ปกติต่อยปะทะเข้ากับมัน

 

จากแรงปะทะเมื่อสักครู่ทําให้ไนเรลกระเด็นถอยไปอย่างแรง

 

“หึ แค่มนุษย์คิดจะเทียบพละกําลังกับข้า ลาโก” ยักษ์เถื่อนองครักษ์ตนที่ต่อยในเรลพูดออกมาอย่างดูถูก

 

ไนเรลที่ตอนนี้รู้แล้วว่าใช้เพียงแค่ความสามารถ [พละกําลัง 50 เท่า] คงไม่สามารถเอาชนะยักษ์เถื่อนพวกนี้ได้ แต่เขาก็รู้อยู่แล้วเพียงแต่แค่อยากจะลองทดสอบพลังของตนก็เท่านั้น

 

ลาโกยักษ์เถื่อนไม่คิดที่จะให้ในเรลได้พักมันกับโจมตีเข้าใส่ไนเรลในทันที ยักษ์เถื่อนอีกตนที่เห็นดังนั้นก็ลงมือโจมตีในเรล เช่นกัน โดยมันพ่นไฟออกมาจํานวนมหาศาลเข้าไปจุดที่ไนเรลยืนอยู่

 

แต่แล้วก่อนที่การโจมตีจะมาถึงตัวของในเรล ร่างกลายของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นพร้อมกับเกล็ดของกิ้งก่า โดยเขาใช้ความสามารถอมนุษย์ [กิ้งก่ายักษ์ B] และ [ร่างไททัน B] พร้อมกัน

 

ลาโกที่เห็นว่าท่าไม่ดีแล้วแต่มันก็ไม่สามารถหยุดการพุ่งเข้าหาไนเรลได้เพราะระยะมันประชิดเกินไป

 

ดังนั้นลาโกจึงทุ่มพลังทั้งหมดใช้ขวานของตนฟาดลงไปใส่ไนเรลโดยตรง

 

แต่ไนเรลกลับใช้การบิดตัวเพียงเล็กน้อยหลบการโจมตีและจับเข้าไปที่แขนของลาโกบัดมันอย่างแรงเหวี่ยงตัวของเขาไปทางเพลิงของยักษ์เถื่อนอีกตนที่โจมตีเข้ามา

 

อ้ากกก!

 

ลาโกร้องออกมาด้วยความเจ็บจากการบิบข้อมือของไนเรล และเพลิงที่เพื่อนของตนพ่นออกมาไม่ยั้ง

 

แต่เมื่อยักษ์ตนนั้นเห็นว่าในเรลใช้ลาโกเพื่อยักษ์เถื่อนของตนมาเป็นโล่กันไฟมันก็หยุดการโจมตีทันที

 

ถึงแบบนั้นร่างของลาโกที่โดนไนเรลเหวี่ยงวาก็ชนเข้ากับมันอย่างแรง ตัวของลาโกและยักษ์เถื่อนตนนั้นกระเด็นไปชนโล่ของยักษ์เลื่อนขั้น 3 ที่ล้อมไนเรลอยู่รอบ ๆ

 

ยักษ์เถื่อนขั้น 3 กว่า 50 ตัวที่เห็นว่ายักษ์องครักษ์สองตนพลาดท่าพวกมันก็ไม่รอช้าส่งยักกว่า 10 ตนลอบโจมตีไนเรลในทันที

 

ตูม! ตูม!

 

ทั้งลูกไฟและดาบขนาดใหญ่พุ่งตรงไปที่ร่างของไนเรลที่สูงกว่า 6 เมตรจนพวกมันยักษ์เถื่อนยังคิดว่าไนเรลนั้นเป็นยักษ์ซะเอง

 

“บัดซบมนุษย์ชั้นต่ํา พวกเจ้าสองตัวทําอะไรอยู่รีบเข้าไปจัดการมัน” เลฟอนที่เห็นว่ายักษ์ของตนเสียท่าก็รีบสั่งให้พวกมันเข้าไปจัดการไนเรลต่อ

 

ลาโกและยักษ์องครักษ์ลุกขึ้นมาด้วยทาทีที่ไม่เป็นอะไรมาก ยกเว้นก็แต่ลาโกที่เจ็บข้อมือเล็กน้อยและรอยไหม้ที่ชดเกาะและผิวหนังเล็กน้อย

 

สําหรับพวกยักษ์เถื่อนเผ่าอัคคีแล้ว ไฟนั้นใช้ไม่ได้ผลกับพวกมันมากนัก

 

ร่างกายของพวกมันสามารถป้องกันไฟได้ในระดับหนึ่ง และไฟของยักษ์เถื่อนองครักษ์ทั้งสองก็ไม่ได้สูงต่างกันมากนัก

 

“ตาย!” ยักษ์เถื่อนองครักษ์ทั้งสองเข้าไปเสริมทัพกับยักษ์เลื่อนขั้น 3 ที่เหลือในการจัดการกับไนเรล

 

การปะทะของไนเรลและยักษ์เดือนนั้นเป็นไปอย่างดุเดือด แต่เพราะมียักษ์เถื่อนขั้น 4 สองตนคอยกดข่มไนเรลและยังมีเลฟอนที่ใช้ธนูยักษ์ที่สร้างมาจากโลหะพิภพ ที่ว่ากันว่ามีความแข็งแกร่งและยืดหยุ่นมากโจมตีเขาที่เผลออยู่ตลอด ถ้าไม่ใช้เพราะว่าในเรล ใช้ความสามารถเงาหลบได้พ้นตัวของเขาคงโด ยิงทะลุด้วยลูกธนูนั้น เหมือนกับยักษ์เลื่อนขั้น 3 ที่โดนลูกหลง แม้แต่โล่หนักที่มันถือก็ยังไม่สามารถป้องกันได้

 

โล่ที่แตกออกพร้อมกับยักษเถื่อนที่ล้มลง เลฟอนที่เห็นดังนั้นก็โกรธมากมันใช้ทุกคนโจมตีด้วยไฟโดยไม่สนใจว่าจะสร้างความเสียหายให้แก่ค่ายเลยแม้แต่น้อย

 

“ จัดตั้งขบวนผสานการโจมตี” เลฟอนสั่งการออกมาในทันที

 

พร้อมกับใช้ยักษ์เถื่อนหลายตัวรวมถึงยักษ์องครักษ์ขั้น 4 ทั้งสองใช้เพลิงโจมตีหลอมรวมกันเข้าหาไนเรล

 

เขาที่เห็นแบบนั้นก็ไม่รอช้า ใช้ความสามารถไฟของตัวเองอย่างเต็มที่เช่นกัน ไฟทั้งสองปะทะและหมุนชนกันไม่หยุด

 

ดูเหมือนว่าไนเรลและยักษ์คิดจะวัดกันว่าใครจะหมดแรกไปก่อน แต่แน่นอนเลฟอนที่รอจังหวะนี้นั้นก็ใช้ธนูอีกดอกยิ่งไปที่ไนเรล

 

ธนูที่โดนดึงจนโก่งสุดคันธนู พร้อมที่จะยิงไปที่ไนเรล เลฟอนคิดว่าธนูดอกนี้จะทําให้ในเรลหมดสภาพหรือถึงขั้นบาดเจ็บสาหัดอย่างแน่นอน

 

เซลล์ตามร่างกายของในเรลส่งสัญญาณที่รับรู้ได้ถึงอันตรายร้องเตือนอย่างรุนแรง เขามองไปที่เลฟอนที่ตอนนี้พร้อมจะยิงแล้ว

 

“เสร็จข้าละ” เลฟอนพูดออกมาพร้อมกับจะปล่อยการโจมตี แต่ในจังหวะนั้นเองที่อยู่ ๆ เงาที่มาด้านหลังก็ลอบโจมตีเลฟอน ทําให้ลูกธนูที่ยิงพลาดไปโดนกระดูกซี่โครงข้า งซ้ายของไนเรล

 

“อั่ก” ไนเรลที่กระอักเลือดออกมาพร้อมกับรีบกระโดดเข้าไปในเงาถอยห่างออกมาอีกร้อยเมตร เพื่อที่จะหลบไฟของยักษ์เถื่อนที่ร่วมกันโจมตี

 

เลฟอนที่ถูกเงารอบโจมตี มันก็ใช้คันธนูขวางกันการโจมตีนั้นไว้ได้อย่างฉิวเฉียด พร้อมทั้งใช้มีดสั่นที่มันพกติดตัวแทงไปที่เงายักษ์โดยรอบที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้ามาช่ วยเลฟอนทันที

 

เมื่อเงาเห็นว่าการโจมตีของตนนั้นไม่สามารถจัดการกับเลฟอนได้มันก็ถอยกับไปตั้งหลักเคียงข้างกับไนเรล

 

แต่เพราะมันโดนเลฟอนแทงไปที่เอวหนึ่งที่ถึงแม้ตัวมันจะไม่ได้เป็นอะไร แต่ไนเรลที่ต้องยอมรับผลสะท้อนจากพลัง มีรอยมีดแทงของเลฟอนด้วย ถึงมันจะเป็นการบาดเจ็บที่ได้รับเพียงแค่ 50% แต่มันก็ยังเป็นการบาดเจ็บ

 

ไนเรลไม่ได้มีเวลาจะไปสนใจสําหรับร่างไททันมันมีพลังชีวิตที่สูงแผลแค่นั้นไม่ทําให้เขาแผลได้อย่างแน่นอน

 

ไนเรลใช้ไฟของตนเองเผาไปที่บาดแผลเพื่อห้ามเลือดโดยตรง ซึ่งเป็นการปฐมพยาบาลชั่วคราวให้เขาต่อสู้ได้อย่างไม่มีปัญหาไปก่อน

 

เลฟอนที่ลุกขึ้นมาได้ก็รู้สึกโกรธมากที่ยักเลื่อนขั้น 4 ทั้ง 4 ตนที่เขาส่งไปจัดการกับเงา พึ่งจะตามมาถึง

 

“บัดซบพวกเจ้าทําไมถึงให้เงาขั้นต่ํานั้นลอบโจมตีข้าได้ พวกเจ้าอยากตายอย่างงั้นหรือ”

 

ยักษ์เลื่อนขั้น 4 ทั้ง 3 ตนคงเข่าลงไปด้วยความกลัว พวกเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรเช่นกัน เพราะอยู่ดี ๆ เงานั้นก็ขยายร่างใหญ่และเล่นงานยักษ์เลื่อนขั้น 4 อีกคนไปที่เงาอย่างแรงด้วยความสามารถที่แปลกประหลาดของเงา ที่การโจมตีของเงาจะกระทบถึงเจ้าของ

 

ทําให้ยักษ์ตนนั้นถึงกับบาดเจ็บหนักและตอนนี้ก็ได้ให้ยักษ์เลื่อนขั้น 3 ตนอื่น ๆ ช่วยกันพาไปรักษ์ตัวอยู่

 

ส่วนเงาที่โจมตียักษ์นั้นเสร็จแล้วมันก็ไม่จนใจพวกเขาอีกวิ่งลัดเลาะมาที่นี่ในทันที

 

ทั้งสามตนที่มาถึงก็เห็นว่าเลฟอนโดนเงานั้นโจมตีไปแล้ว หลังจากที่เลฟอนได้ยินดังนั้นเขาก็ต้องเก็บเรื่องนี้ลงไปก่อนจัดการเจ้ามนุษย์นี่และเงานั้นก่อนแล้วค่อยไปลงโทษพวกมัน

 

เลฟอนและยักษ์เถื่อนที่ตอนนี้ได้ยืนเผชิญหน้ากับไนเรลและเงา โดยมีฉากหลังเป็นแสงของเปลวไฟที่เผาที่พักที่ไม่เป็นฉากหลัง

 

เลฟอนมองไปที่ไนเรล และเขาก็สังเกตุเห็นบางอย่างเหมือนว่าในเรลจะบาดเจ็บและเป็นจุดเดียวกับที่เขาโจมตีเงานั้น

 

“เจ้าบาดเจ็บ ดูเหมือนว่าเงานั้นจะมีการเชื่อมต่อบางอย่างกับเจ้าสินะ ฮิ ๆ ฮ่า ๆ”

 

เลฟอนหัวเราะออกมาด้วยความบ้าคลั่งดูเหมือนว่าเขาจะเจอเข้ากับจุดอ่อนของในเรลแล้ว

 

“โจมตีไปที่เงานั้น” เลฟอนสั่งยักเลื่อนขั้น 4 ที่ตอนนี้มารวมตัวกันอยู่ถึง 6 ตนรวมเลฟอนด้วย

 

ซึ่งดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะกลายเป็นศึก 6 ต่อ 2 โดยที่ยักษ์เลื่อนขั้น 3 ได้แต่อยู่วงนอกคอยหลบไม่ให้โดนลูกหลงเท่านั้น

 

“ตาย! !” ไนเรลที่เห็นว่าทั้ง 6 คนเข้ามาจัดการกับเข้า ไนเรลก็ไม่รอช้าเปิดฉากการโจมตีก่อนเลย

 

“เจ้านั้นและที่ต้องตายตอนนี้จะหนีไปไหนได้” เลฟอนและยักษ์เถื่อนที่ใช้ทุกการโจมตีใส่ไนเรลไม่หยุด จนถึงขนาดที่ว่าในเรลและเงาป้องการโจมตีหนึ่งครั้งก็จะมีสองครั้ง โจมตีโดนเขา แต่ถึงแบบนั้นในเรลก็ยังโจมตีสวนกลับไปได้โดยการใช้กรงเล็บฟันไปที่ท้องของพวกมันไม่ก็ใช้นิ้วเหล็กในรอบโจมตีโดยการยอมรับการโจมตีและโจมตีด้วยนิ้วเหล็กในสวนกลับไป

 

หนึ่งในยักษ์เถื่อนขั้น 4 ที่โดนนิ้วเหล็กในของไนเรลไปก็ถึงกับบาดเจ็บสาหันในทันที แต่เขาก็ต้องต่อยมันไปถึง 3 ครั้งติดต่อกัน ตอนนี้เขาเหลือการต่อยได้อีกแค่ 1 ครั้งเท่านั้น เพราะเขาใช้ 6 ครั้งในการจัดการกับยักษ์เถื่อนสองตนที่เฝ้ากรงขังของนิมพ์ไป

 

“ยอมแพ้ซะ” เลฟอนที่เห็นว่าพวกของตนโดนความสามารถแปลกของมนุษย์คนนี้จนถึงกับบาดเจ็บสาหัส เขาก็ไม่คิดจะออมมืออีกเพราะไม่รู้ว่ามนุษย์คนนี้มีความสามารถอะไรอีก

 

เลฟอนรู้ว่าพวกโฮโมก็มีตัวตนที่เรียกกันว่า โฮโมชั้นสูงที่เหมือนกับมนุษย์ชั้นสูงคนนี้ แต่พวกนั้นกลับไม่มีความสามารถที่หลากหลายคล้ายกับว่ามนุษย์คนนี้ ซึ่งเหมือนกับอสูรซะมากกว่า

 

นั้นยิ่งทําให้เขาสนใจชายคนนี้เข้าไปอีก มนุษย์ชั้นสูงที่มีความสามารถหลากหลาย ถ้าเขาจับมันมาได้จะต้องไขปริศนาความลับของในเรลอย่างแน่นอนโดยเฉพาะรอยสักที่อยู่บนหน้าอกนั้น

 

ถึงผ้าคุมขนาดใหญ่ของในเรลที่พอกลายร่างแล้วเขาจะใช้มันจะปกปิดร่างกายและคริสตัลวิวัฒนาการบนหน้าอกไว้ แต่มันก็ยังเผยให้เห็นถึงรอยสักสีทองของใบไม้ที่มองก็รู้ว่าไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

 

จนแม้แต่เลฟอนเห็นก็สนใจมัน

 

เลฟอนที่รอบโจมตีเงา ด้วยธนูของตนอย่างรุนแรงจนเงา เริ่มที่จะรักษารูปร่างเอาไว้ไม่ได้ ส่วนไนเรลก็ได้รับบาดเจ็บไปด้วย

 

ไนเรลที่แย่งชิงขวานและดาบมาจากยักษ์เถื่อนองครักษ์มาตอนไหนไม่รู้ได้ใช้มันรับการโจมตีจากหมัดที่เต็มไปด้วยเปลวไฟที่ปกคลุมกําบันนั้น และยังใช้กวาดการโจมตีอย่างรุนแรงจนทําให้ยักษ์เลื่อนขั้น 4 ทุกตนถอยห่างออกไปในทัน

 

ไนเรลที่หอบหายใจรีบเรียกเงากลับมาในทันที พร้อมกับมองไปที่ยักษ์เถื่อนสองตนที่โดนกรงเล็บที่ท้องของเขาจนมันนอนหายใจโรยริน และยักษ์เถื่อนอีกหนึ่งที่ตอนนี้โดนพิษของเขาและตายลงไปแล้ว

 

ในขณะที่บริเวณรอบ ๆ นั้นกับเต็มไปด้วยเศษซากของชิ้นส่วนร่างกายของยักษ์เลื่อนขั้นที่ 3 ที่หลบลูกหลงจากการโจมตีหรือการโจมตีที่ในรเลตั้งใจไม่พ้นนอนตายเกลื่อนอยู่

 

เลฟอนที่เห็นแบบนั้นเองก็ปวดใจเล็กน้อย เพราะยักษ์เถื่อนเหล่านี้นั้นเป็นคนของเขาเองไม่เกี่ยวกับทหารของเผ่า มันผู้สนับสนุนที่เขามีในเผ่า ถ้าตายไปหนึ่งมันก็จะหายไปหนึ่ง

 

ถึงแบบนั้นเขาก็ยังคิดว่ามันคุ้มค่า ถ้าเขาจับมนุษย์คนนี้และเอาไปที่โลกใต้พิภพได้และทําการศึกษามนุษย์คนนี้จนรู้ความลับในร่างกายของเขา บางทีเขาอาจจะค้นพบวิธีการเข้าถึงพลังธาตุรูปแบบอื่น ๆ ได้

 

เมื่อนั้นเขาก็อาจจะควบคุมได้ทั้งไฟ ดิน น้ํา ลม และอีกมาก จากนั้นตําแหน่งราชาของเผ่าอัคคีตนต่อไปก็จะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน

 

“เจ้ายังไม่ยอมแพ้อีกอย่างนั้นหรือ แผนการของเจ้าทั้งหมดล้มเหลวแล้ว ข้าสัญญาว่าถ้าเจ้ายอมแพ้และบอก ที่ซ่อนของนิมฟ์และมนุษย์ที่เจ้าพาหนีไปมาซะ เมื่อข้าทํา การทดลองกับร่างกายของเจ้าข้าจะไม่ทําให้มันกระจัดกระจายมากนัก

 

เลฟอนที่จ้องไปที่ในเรลทิ้งอาวุธในมือพร้อมด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน เพราะเขาคิดว่าในเรลนั้นไม่สามารถหนีไปจากมือของเขาได้พ้นแล้วจึงคิดจะทิ้งอาวุธและยอมจํานน

 

“ฮ่า ๆ” ไนเรลที่อยู่ ๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้ยินว่าแผนการของเขานั้นล้มเหลวแล้วจากปากของเลฟอน เขายิ้มจนตาหยืมองไปที่เลฟอน

 

“เจ้ายิ้มอะไร?”

 

“ก็เจ้าถามหาพวกนิมพ์ไม่ใช่หรือ” ไนเรลก็หันสายตาของเขาไปทางที่พักของเลฟอนที่ยังราชินีนิมฟ์เขาไว้

 

เลฟอนที่เห็นดังนั้นก็เริ่มเข้าใจบางอย่างได้ ตัวล่อไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่มีถึงสองบัดซบเอ๊ย

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของเลฟอนหายไปในทันที