แสงที่ 25 จู๋อยู่ไม่ได้..!!

ท่ามกลางร่างของผมที่ถูกอาเธอร์พยุงเดินไปยังรถม้า จู่ๆกองร้อยจากภารกิจชายแดนใต้ก็ปรากฏตัวออกมายืนอยู่ที่หน้าทางเข้าของลานกว้าง

ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นาน ผมจะถูกอาเทอร์พยุงตัวเดินมาจนถึงหน้าทางเข้าของลานกว้าง ซึ่งเมื่อซิลเวีย เจมิสและเหล่าทหารได้เห็นสภาพของผม ทุกๆคนก็ต่างหยุดชะงัก สีหน้าของแต่ละคนแลดูตกใจ..

“ท่านพันตรีอาเทอร์..”ซิลเวียที่กล่าวออกมา พร้อมกับทำความเคารพ โดยที่เจมิสรวมไปถึงเหล่าบรรดาทหารก็ต่างทำความเคารพอาเทอร์..

“หืม..ร้อยเอกซิลเวีย ร้อยตรีเจมิสก็ด้วย กลับมากันแล้วสินะ สิ่งที่เกิดขึ้นที่ชายแดนใต้ ฉันได้ยินมาหมดแล้วล่ะ ใครจะว่ายังไงก็อย่าไปสนใจเลย พวกเธอทำได้ดีที่สุดแล้ว..”พันตรีอาเทอร์ที่พูดให้กำลังใจซิลเวีย ดูเหมือนเรื่องภารกิจชายแดนใต้จะแพร่กระจายไปทั้งกองทัพของทารอนแล้ว..

“ขอบคุณค่ะ..”ซิลเวียที่ตอบกลับ

“หึๆ อาเทอร์..แกยังไม่รู้อะไร..”

แต่แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะของใครบางคนที่ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของชายตาเดียวที่เดินออกมาหยุดยืนอยู่ต่อหน้าของอาเทอร์..

“อะ..อ้าว ไอ้เว..ร เอ้ย..พันตรีเมเทโอ..นายเองก็มาดูการจับฉลากทหารเกณฑ์ด้วยอย่างงั้นเหรอ..? ไหนฉันได้ยินมาว่านายถูกท่านพลตรีเจมิไนท์สั่งย้ายไปแล้วไม่ใช่เหรอ นึกว่ากำลังเก็บของซะอีก..”อาเทอร์ที่เอ่ยปากทักทาย หืม..นี่น่ะเหรอพันตรีที่เป็นผู้บัญชาการหลักของชายแดนทางใต้ ชื่อเมเทโองั้นเหรอ..ชื่อโครตเท่..

“อ้าว..เฮ้ย นี่แกก็เอากับเขาด้วยงั้นเหรอ แกเป็นรุ่นพี่ฉันนะ ไหงถึงได้เยาะเย้ยฉันกันล่ะ..?”เมเทโอที่กล่าวออกมา..

“ฉันไม่ได้เยาะเย้ยสักหน่อย แต่ถ้าจะให้พูดกันตามความเป็นจริง ฉันเองก็ไม่คิดว่าแกจะทำพลาดด้วยซ้ำ เบื้องบนตั้งความหวังกับแกเอาไว้สูง จนถึงขนาดส่งแกที่เป็นแค่ทหารยศพันตรีไปประจำการอยู่ที่หัวเมืองหลักแทนที่จะส่งพันโทหรือพันเอกคนอื่นๆไป แต่สุดท้ายแล้วแกก็..”

“เออๆ เลิกบ่นเถอะน่า ฉันพลาดเอง..ถ้าเกิดเบื้องบนไม่พอใจก็เอามาลงกับฉันแค่คนเดียวพอ..”เมเทโอที่กล่าวออกมา เขาดูเหมือนจะรำคาญที่ถูกคนอื่นมาบ่นฉอดๆ..

“ไอ้เวรนี่..แกคิดว่าความผิดพลาดของแกจะทำให้แกถูกประณามคนเดียวหรือยังไง..? แกพลาดก็เท่ากับว่าทารอนพลาดเว้ย..”อาเทอร์ที่ดูเหมือนจะอารมณ์ เมื่อได้ยินคำตอบของเมเทโอ..

“แล้วใครบอกว่าฉันพลาดกันล่ะ..?”

“หืม..? ที่แกพูดหมายความว่ายังไงกัน แกกำลังจะปัดความรับผิดชอบงั้นเหรอ..?”อาเทอร์ที่ขมวดคิ้ว พร้อมทั้งทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ ซึ่งเท่าที่ผมได้เห็นดูเหมือนว่าเมเทโอคงจะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง..

“หึ..เดี๋ยวอีกไม่นานแกก็จะได้รู้เอง..”เมเทโอที่กล่าวออกมา พลางยกแขนขึ้นมากอดอก ซึ่งมันก็ได้สร้างความหลาดใจปนสงสัยให้แก่อาเทอร์เป็นอย่างมาก

“แล้วไอ้เจ้าเด็กนั่นมันอยู่ที่ไหนกันล่ะ..?”เมเทโอที่ละความสนใจจากอาเทอร์ ก่อนจะกวาดสายตามองหาใครบางคน..

“สตาร์..แกไปโดนอะไรมา มันเกิดอะไรขึ้น..?”เจมิสที่หันมาเอ่ยถามกับผม. 

“หืม..? นี่อย่าบอกนะว่าจะเป็นไอ้แห้งนี่..?”เมเทโอที่หันขวับกลับมามองผม ก่อนจะหรี่ตาตรวจสอบร่างกายผมตั้งแต่หัวจรดเท้า 

เอาจริงๆผมก็ไม่ได้ผอมแห้งอย่างที่เขาเห็น ภายใต้ร่มผ้าพอจะมีมวลกล้ามที่เจ้าของเดิมมันฝึกทิ้งเอาไว้ให้อยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังคงเป็นร่างกายที่อ่อนปวกเปียกเกินไปสำหรับผม

“ใช่ค่ะ..เจ้านี่แหละ สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้น..?”เจมิสที่ตอบกลับเมเทโอ ก่อนจะหันมาเอ่ยถามผมอีกครั้ง..

“พอดีเกิดปัญหานิดหน่อยน่ะครับ..”ผมที่ตอบกลับ พลางยิ้มแห้งๆ

“ปัญหา..? ปัญหาอะไร..?”ซิลเวียกับเจมิสที่เอ่ยถามผมพร้อมกัน..

“หืม..นี่พวกเธอรู้จักทหารเกณฑ์นายนี้ด้วยเหรอ..?”อาเทอร์ที่เอ่ยถามต่อซิลเวียและเจมิส..

“รู้ค่ะ..เออคือ ท่านพันตรี..ก่อนที่พวกฉันจะมามันเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอคะ..?”ซิลเวียที่ตอบกลับอาเทอร์ ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามเหตุการณ์ทั้งหมดจากเขา..

“ก็ไอ้เจ้าเด็กนี่น่ะสิ พึ่งจะเข้าทัพทารอนได้ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็สร้างวีรกรรมซะแล้ว เจ้านี่มันไปล่วงเกินท่านพลตรีเปเนสเข้า สภาพก็เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ แถมยังถูกสั่งจำคุกที่ทาทารัสเป็นเวลาหนึ่งปีด้วย..”

“เฮ้ย..!!!!”

สิ้นคำบอกเล่าของอาเทอร์ เมเทโอ เจมิสและซิลเวียลากยาวไปจนถึงทหารทั้งกองร้อยทุกๆนายก็ต่างพากันร้องตะโกนแหกปากออกมาเสียงดังลั่น

“ฮะ..เฮ้ย สตาร์ ไอ้เจ้าบ้า กะ..แกทำบ้าอะไรลงไป..”เจมิสที่เอ่ยถามออกมา สีหน้าของเธอดูตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก แม้แต่เมเทโอเองก็ยังหน้าเสีย..

“เฮ้อ..ถึงเจ้านี่จะสร้างวีรกรรมเอาไว้ก็เถอะ แต่ดูเหมือนว่าท่านพลตรีเลอัสและทหารจากทัพทารอนทุกๆนายที่อยู่ที่นี่จะชอบใจมันมาก รวมถึงตัวของฉันเองก็ด้วย..”อาเทอร์ที่กล่าวออกมา ก่อนจะแอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ในตอนที่พูดว่าตัวของเขาเองก็ชอบผม เกย์ปะวะ..?

“หะ..ห้ะ..?!”เมเทโอ เจมิสและซิลเวียที่ได้แต่งุนงงเป็นไก่ตาแตก..

“แกเล่าให้มันละเอียดๆหน่อยดิ่..”เมเทโอที่บอกกับอาเทอร์ เขาเริ่มที่จะแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาให้เห็น..

“ก็ก่อนหน้านี้..ท่านพลตรีเลอัสเกือบจะถูกท่านพลตรีเปเนสลอบโจมตี แต่เจ้านี่ก็เข้ามาขวางเอาไว้ แถมมันยังรับการโจมตีของท่านพลตรีเปเนสเอาไว้ได้ด้วย เรื่องทั้งหมดก็ประมาณนี้..”อาเทอร์ที่เล่าเรื่องราว ซึ่งมันก็ทำให้ทุกๆคนที่ได้ยินต่างพากันตกตะลึง..

“หึๆ ฮ่าๆ งั้นเหรอ..? แกนี่มันของจริงเลยว่ะ..!”เมเทโอที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ..

“เฮ้อ..”เจมิสกับซิลเวียที่ถึงกับเอามือกุมขมับ..

“ยังไงก็เถอะ ฉันจองตัวแกนะ ถ้าเกิดแกจบจากสถาบันอาคัสเมื่อไหร่ แกจะต้องมาเข้าหน่วยของฉัน..”เมเทโอที่บอกกับผมด้วยรอยยิ้ม..

“ตลกเถอะ..ฉันเองก็หมายตาเจ้านี่เอาไว้แล้ว..”อาเทอร์ที่กล่าวออกมา

“ห๋า..~ แกต่างหากที่ตลกเหอะ เจ้านี่จะต้องเข้าหน่วยพยัคฆ์คลั่งของฉันเท่านั้น..”เมเทโอที่กล่าว

“พูดอะไรของแก หน่วยพยัคฆ์คำรนของฉันต่างหาก..”อาเทอร์ที่ตอบกลับ และแล้วก็ดูเหมือนว่าศึกแย่งชิงตัวของผมจะเกิดขึ้น ร่างของพันตรีทั้งสองต่างห่ำหั่นแยกเขี้ยวเอาหน้าผากชนกัน เป็นหมากันหรือไง..?

“เหอะ..พอแล้ว ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับแก ถึงต่อให้ฉันจะยอมปล่อยเจ้านี่ให้แก แต่แกคิดเหรอว่าพันตรีของหน่วยพยัคฆ์คนอื่นๆจะปล่อยมันให้แกง่ายๆ เจ้านี่น่ะ..ถูกหน่วยเก้าพยัคฆ์หมายตาเอาไว้แล้ว..”อาเทอร์ที่กล่าวออกมา แล้วไอ้หน่วยเก้าพยัคฆ์มันคืออิหยังวะ..?

“หึ..ถ้าพวกมันอยากได้ก็ลองเข้ามาแย่งไปเองสิ เฮ้ย..แกน่ะ เอาไว้ออกจากทาทารัสเมื่อไหร่ ฉันจะส่งคนไปรับ..”เมเทโอที่กล่าวออกมา ก่อนจะหันขวับมาบอกกับผม..

“คะ..ครับ..”ผมที่ตอบกลับ..

“ท่านพันตรี..เดี๋ยวฉันจะพยุงเจ้านี่ไปส่งเอง..”เจมิสที่เดินเข้ามาบอกกับอาเทอร์ ซึ่งพออีกฝ่ายได้ยินก็ดูเหมือนจะอึ้งนิดหน่อย โดยเฉพาะเมเทโอ..

“อะ..อืม ขอบใจ..”อาเทอร์ที่บอกกับเจมิส ทันทีที่เธอเข้ามารับช่วงต่อพยุงผม..

“เจมิส..เธอดูแปลกๆไปนะ..”เสียงของเมเทโอที่กล่าวขึ้น และจากคำพูดของพี่แกก็ทำให้เจ๊เจมิสถึงกับร่างกระตุก แต่เธอก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร..

“นี่อย่าบอกนะว่าปลุกพลัง..?”เจมิสที่กระซิบถาม ในช่วงจังหวะที่เธอกำลังพยุงร่างของผมไปส่งขึ้นรถม้า..

“คิดว่าฉันในสภาพปกติจะกล้าทำแบบนั้นได้หรือไง..? โชคดีจริงๆที่ตอนจับฉลากศอกดันไปโดนนมของทหารหญิงคนนั้น ไม่งั้นป่านนี้ฉันคงไปนอนแห้งอยู่ที่ค่ายทหารสามัญแล้ว..”ผมที่พูดออกมาตามตรง..

“เหอะ..นี่แกใจกล้าไม่เบาเลยหนิ ถึงกล้าพูดออกมาแบบตรงๆต่อหน้าฉัน..”เจมิสที่ชักสีหน้ากล่าวออกมา หึงหรา..~

“เธอหึงเหรอ..? แอบชอบฉันขึ้นมาแล้วก็บอกท่านร้อยตรี..”ผมที่พูดแซวเจมิส โดยไม่กลัวว่าเจ๊แกจะของขึ้น ก่อนจะสอดมือผ่านล่องกระดุมเสื้อเข้าไปจับหน้าอกของเธอ

หมับ..!

[ชาร์จพลัง 15 หน่วย]

“อึก..! เฮ้ย..นี่แก..!”เจมิสจากที่จะด่าผมอยู่แล้ว แต่เธอก็พลันตะโกนออกมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาในทันที และจากเสียงตะโกนของเธอ จึงทำให้ทหารทุกๆคนต่างพากันหันมามอง 

แต่ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าพวกทหารที่ยืนอยู่ทางด้านข้างหรือข้างหลังจะไม่สังเกตเห็นว่าผมทำอะไร

“อย่าเอะอะไป ทุกๆคนกำลังมองอยู่ ฉันจำเป็นที่จะต้องคงสภาพนี้เอาไว้จนกว่าที่จะไปถึงคุก เธออย่าเย็นชากับฉันนักสิ ที่ฉันพยายามทำทุกอย่างก็เพื่อเธอนะ..”ผมที่บอกกับเจมิส เมื่อเธอได้ยินจากสีหน้าที่กำลังโกรธก็ดูเหมือนจะสงบลงนิดหน่อย แค่นิดหน่อยจริงๆ..

“รีบๆเอามือของแกออกไปได้แล้ว ไม่อย่างงั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือ..น..”

“เจมิส..”

กึก..!

แต่แล้วทันใดนั้น..ในช่วงจังหวะที่เจมิสพาผมเดินมาส่งจนถึงรถม้า จู่ๆเสียงของเลอัสที่น่าจะนั่งอยู่ใต้อาคารก็เอ่ยดังขึ้น..

ซึ่งเมื่อผมกับเจมิสหันกลับไปมอง ภาพที่ปรากฏนั่นก็คือร่างของเลอัสที่กำลังยืนกอดอกอยู่ โดยที่เมเทโอ อาเทอร์ พร้อมด้วยซิลเวียกับกองกำลังทหารก็ดูเหมือนว่าจะเดินมาส่งผม..

“ท่านลุง..อึก ร้อยตรีเจมิสขอแสดงเคารพต่อท่านพลตรี เลอัส..!”เจมิสที่ปล่อยร่างของผมออก ก่อนจะหันกลับไปทำความเคารพต่อเลอัส โชคดีที่ผมเกาะยันประตูรถม้าเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างงั้นก็คงจะหน้าทิ่มพื้นไปแล้ว แต่เดี๋ยวนะ..ลุงเหรอ..?

ฟุบ..!

“ดีจริงๆที่หลานปลอดภัยกลับมา ถึงไอ้เจ้าบ้าเจมิไนท์มันจะทำตัวเฉยชากับหลานก็เถอะ..แต่สำหรับลุงแค่ได้เห็นหลานกลับมาอย่างปลอยภัยก็พอใจแล้ว..”เลอัสที่เดินเข้ามาหยุดอยู่ต่อหน้าของเจมิส ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวของเธอ ซึ่งมันก็ทำให้เจ๊เจมิสสุดโหดของผมกลายเป็นลูกแมวน้อยไปเลย..

“คะ..ค่ะ..”เจมิสที่ก้มหน้ากล่าวออกมา เธอในตอนนี้ดูเหมือนกับหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง เมื่อต้องอยู่ต่อหน้าของเลอัส..

“เย็นนี้ไปหาอะไรกินกันหน่อยไหม..?”

“กะ..เกรงว่าจะไม่ได้ค่ะ พอดีหนู อะ..อึก พอดีฉันติดธุระที่จะต้องไปเข้าพบท่านพลตรีเจมิไนท์..”

หนูด้วยแหละ..หู้ย น่าร้ากกกก ผมที่ชะโงกออกมาดูสถานการณ์ข้างนอก หลังจากที่พึ่งจะกระเสือกกระสนพาร่างของตัวเองปีนขึ้นมานั่งบนรถม้า..

“ไปหาเจ้านั่นน่ะเหรอ..? อืม..ถ้าเกิดมันว่าอะไรหลานก็มาบอกลุงนะ เดี๋ยวลุงจะไปจัดการมันเอง..”

“ท่านพลตรีเลอัส ฉันโตแล้วนะคะ..!”เจมิสที่เงยหน้าขึ้นก่อนจะตะโกนออกมา สีหน้าของเธอกำลังแดงก่ำไปด้วยความอับอาย..

“ไม่มีใครได้ยินหรอกน่า..ฉันกางเวทบาเรียเอาไว้แล้ว..”เลอัสที่กล่าวออกมา จากการที่เขาได้กางเวทบาเรียครอบคลุมตรงบริเวณนี้เอาไว้ แต่พี่แกดันครอบรถม้าที่ผมกำลังนั่งอยู่เข้าไปด้วย เลยทำให้ผมได้ยินทุกการสนทนา..

“เอาเถอะ..ถ้างั้นลุงไปก่อนนะ เอาไว้ว่างๆจะแวะไปหา..”เลอัสที่กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะหันหลังกลับและเตรียมที่จะเดินจากไป โดยที่ทางด้านของเจมิสก็ได้ยกมือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์..

“อ่อ..แล้วสุดท้ายที่อยากจะบอกเอาไว้ จากที่ลุงเห็นหลานพยุงเจ้านั่นไปขึ้นรถม้า แสดงว่าหลานคงจะรู้จักกับมัน ลุงอยากจะขอบอกเอาไว้ก่อนเลย ถ้าเกิดมันเรียนจบจากสถาบันอาคัสเมื่อไหร่ มันจะต้องมาอยู่ที่หน่วยพยัคฆ์คำรนของลุงเท่านั้น ถ้าหลานคิดที่จะเข้ามาขวางหรือดึงตัวมันไป พอถึงตอนนั้นเราสองคนก็ต้องมาเจอกันหน่อย แล้วก็อย่าหาว่าลุงใจร้ายก็แล้วกัน..”เลอัสที่เหลี่ยวมากล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ แรงกดดันที่ส่งมาถึงกับทำให้เจมิสหน้าเสีย เดี๋ยว..นี่ผมฮอตขนาดนั้นเลยเหรอ..?

“อึก..ถ้าคิดว่าจะแย่งไปง่ายๆก็ลองดู ถึงต่อให้เป็นท่านพลตรี ฉันก็ไม่ส่งไอ้เวรนี่ให้ง่ายๆแน่..!”เจมิสที่ประกาศกร้าว เมื่อเลอัสได้ยินก็กระตุกรอยยิ้ม ก่อนจะคลายบาเรียออกและเดินจากไป..

“ร้อยตรีเจมิส เธอคุยอะไรกับท่านพลตรีงั้นเหรอ..?”เมเทโอที่เดินเข้ามาเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล..

“เรื่องทางบ้านน่ะค่ะ..”เจมิสที่ตอบกลับ เมื่อทุกๆคนได้ยินเช่นนั้นก็ละความสนใจ..

“เอาล่ะ..พวกแกถอยไปกันได้แล้ว ฉันจะพาเจ้านี่ไปส่งที่คุกทาทารัส..”อาเทอร์ที่กล่าวออกมา ก่อนจะเดินไปขึ้นยังที่นั่งคนขับเตรียมที่จะไปส่งผม..

ซึ่งถ้าเกิดคนที่อาเทอร์ต้องไปส่งเป็นทหารเกณฑ์ธรรมดาที่ไม่ใช่ผม เขาอาจจะรู้สึกไม่พอใจมากแน่ๆที่พันตรีอย่างเขาถูกสั่งให้ต้องมารับหน้าที่ขี่ม้าไปส่งทหารเกณฑ์แทนที่จะให้ทหารชั้นผู้น้อยนายอื่นทำ 

“เฮ้ย..แกน่ะ ถ้าเกิดเรียนจบแล้วไปเข้าหน่วยอื่นฉันเชือดคอแกแน่..!”เจมิสที่ตะโกนทิ้งท้ายเอาไว้ ซึ่งผมก็รีบหดหน้ากลับเข้ามาในรถม้าทันที..

“เฮ้ย..! ได้ยินที่บอกปะวะ..!?”เจมิสที่ตะโกนออกมาด้วยความหัวร้อน ซึ่งผมก็ยื่นแขนออกมาทางหน้าตา พลางโบกมือบ๊ายบายกวนประสาท..

“กรอด..ไอ้เวรนี่ ออกมาฉันฆ่าแกแน่..!”เจมิสที่ได้แต่ขบฟันแน่น ก่อนที่ซิลเวียจะเดินเข้ามาแตะที่บ่าของเธอ..

“เอาน่า..พวกเราคุยกันแล้วไง ตอนแรกก็กะว่าจะมารับ แต่จู่ๆดันกลายเป็นส่งซะงั้น..”ซิลเวียที่บอกกับเจมิส เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่ทหารทั้งกองร้อยจะเดินเข้ามารวมแถว ก่อนที่ซิลเวียจะ..

“ทำเคารพ..!”ซิลเวียที่แผดเสียงตะโกนออกมา เสียงของเธอดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ จนทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ต่างต้องหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน 

พรึ้บ..!!!

ร่างของซิลเวีย เจมิสและทหารทั้งกองร้อยที่ยกมือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ให้กับรถม้าตรงหน้า เว้นแต่เพียงแค่เมเทโอที่ได้แต่ยืนกอดอกแสยะรอยยิ้ม..

สถานการณ์ที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่อยู่ในสายตาของเลอัสที่เหลี่ยวหลังกลับมามอง เขานั้นอึ้งไปชั่วขณะจากภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนที่รถม้าคันเล็กๆจะถูกอาเทอร์ควบให้แล่นออกไป..

“ไอ้พวกนี่เข้มแข็งดีหนิ..ไอ้เจ้าเมเทโอคงจะฝึกมาดีจริงๆ..”อาเทอร์ที่กล่าวออกมา เพราะนึกว่าทหารทั้งกองร้อยกำลังทำความเคารพเขา..

“หึ..กะแล้วเชียวว่าไม่ใช่ขยะอย่างที่คิดจริงๆด้วย..”เลอัสที่กระตุกรอยยิ้มออกมา ถึงเขาจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่ได้เห็นคือเครื่องยืนยันว่าทหารเกณฑ์นายนี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วๆไปอย่างแน่นอน..

3 ชั่วโมงต่อมา..

ณ หุบเขาเซกอนที่ตั้งของคุกทาทารัส..

หลังจากที่ผมเดินทางออกจากเมืองเฮล่า อาเทอร์ก็ได้พาผมมุ่งหน้ามาทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักร

ซึ่งในระหว่างทางผมก็ได้หยิบสมุดไดอารี่มาจดบันทึกถึงเรื่องราวๆต่าง รวมไปถึงสิ่งที่ต้องทำต่อจากนี้เป็นระยะเวลาหนึ่งปี

เหตุผลที่ต้องจดบันทึกเอาไว้ นั่นก็เพราะถ้าเกิดพลังของผมสงบลงและความทรงจำถูกปิดผนึก เมื่อผมอีกคนที่ไม่มีความทรงจำได้สติฟื้นขึ้นมา มันจะต้องสติแตกอย่างแน่นอน ถ้าเกิดรู้ว่าต้องถูกขังเอาไว้ในคุกเป็นเวลาหนึ่งปี..

“ถึงแล้ว..”อาเทอร์ที่เปิดประตูรถม้า ก่อนจะพยุงผมลงมา..

ซึ่งทันทีที่ลงมาจากรถม้า ผมก็ได้พบว่าตอนนี้ตัวเองได้เข้ามาอยู่ภายในอาณาเขตของปราสาทขนาดใหญ่ โดยปราสาทที่ว่าถูกก่อสร้างด้วยหินที่ดูมีความทนทาน ทั่วทั้งอาณาเขตของปราสาทถูกล้อมรอบไปด้วยกำแพงหินที่สูงชัน อีกทั้งยังมีกองกำลังทหารที่คุ้มกันอย่างแน่นหนา..

“ท่านพันตรี..!”

ทันใดนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่วิ่งตรงเข้ามายังทิศทางของผมกับอาเทอร์ ทันทีที่คนกลุ่มนั้นวิ่งมาถึงทุกๆคนก็พร้อมใจกันทำความเคารพ..

“ผมร้อยเอกเฮเดิล พัศดีแห่งคุกทาทารัสรายงานตัวครับผม..!”เสียงของชายร่างอ้วนพุงพลุ้ยที่กล่าวรายงานตัว โดยทหารอีกสองนายที่วิ่งตามมาด้วยก็ทำเคารพอาเทอร์..

“ท่านผู้บัญชาการเรือนจำไม่อยู่เหรอ..?”อาเทอร์ที่เอ่ยถาม..

“ท่านพันเอกตอนนี้ออกไปทำธุระน่ะครับ..”เฮเดิลที่ตอบ..

“อืม..ยังไงก็ช่วยฝากเอาเจ้านี่ไปขังหน่อยนะ มีห้องว่างบ้างไหม..?”อาเทอร์ที่เอ่ยถาม..

“ก่อนหน้านี้มีไอ้พวกทหารจากค่ายทหารสามัญที่ทำการหลบหนี แต่สุดท้ายก็ถูกจับตัวได้และส่งมาที่นี่ เลยทำให้ในตอนนี้ห้องขังของเราใกล้ที่จะเต็มแล้วครับ จะเหลือก็อยู่เพียงแค่สองสามห้อง..”

“อย่างงั้นเองสินะ..”อาเทอร์ที่ตอบกลับ..

“เออคือ..ท่านพลตรีครับ ผมขอห้องที่มันอยู่ในคุกใต้ดินได้ไหมครับ ที่นี่พอจะมีหรือเปล่า พอดีอยากได้ที่ๆมันเงียบๆมืดๆ ยิ่งอยู่ลึกยิ่งดี..”ผมที่เอ่ยถามต่ออาเทอร์ พอพี่แกและตาลุงอ้วนเฮเดิลก็ถึงกับอ้าปากค้าง..

“แกต้องการแบบนั้นจริงดิ..?”

“ครับ..”ผมที่ตอบกลับอาเทอร์ ก่อนที่เขาจะหันไปหาเฮลเดิล..

“จัดให้มันหน่อย เจ้านี่ถูกท่านพลตรีสั่งจำคุกหนึ่งปี ข้อหาล่วงเกินนายทหารชั้นผู้ใหญ่ของเอทารอส ยังไงก็ดูแลมันดีๆหน่อย ท่านพลตรีเลอัสดูเหมือนจะถูกใจมันมาก..”อาเทอร์ที่หันมาบอกกับเฮลเดิล ซึ่งพออีกฝ่ายได้ยินก็ดูเหมือนจะงุนงง..

“ทะ..ที่บอกว่าให้ดูแลดีๆ ท่านจะเอาดีขนาดไหนครับ..?”เฮลเดิลที่เอ่ยถาม พออาเทอร์ได้ยินก็ยกมือขึ้นมาจับคางพลางนึกคิด..

“อื้ม..เอาแบบท่านผู้นั้นก็ได้..”สิ้นคำตอบของอาเทอร์ เฮลเดิลที่ได้ยินก็ต้องอ้าปากค้างไปอีกครั้ง..

“ระ..รับทราบ..! ผมจะจัดการให้ในทันที..”เฮลเดิลที่ตอบกลับ ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับทหาร..

“มัวยืนบื้ออะไรกันอยู่เล่า รีบพาตัวชายคนนี้ไปขังที่คุกมืดเร็วเข้าสิ และที่สำคัญจัดอาหารเกรดดีๆให้เขาด้วย..!”

“หืม..?”อาเทอร์ที่หรี่ตาลง เขาเองก็คงจะรู้สึกแบบผมว่าตาลุงพุงพลุ้ยกำลังเข้าใจสถานะของผมผิดไป จากการที่อาเทอร์อ้างอิงถึงนักโทษบางคน..

“ระวังหน่อยนะ เจ้านี่มันบาดเจ็บอยู่..”อาเทอร์ที่บอกกับทหารสองนายที่เข้ามาจับกุมตัวของผม 

“ถ้างั้น เอาไว้เจอกันนะ..”อาเทอร์ที่กล่าวคำอำลา เมื่อเสร็จธุระเขาก็เตรียมที่จะเดินทางกลับ..

“ครับท่านพลตรี..”ผมที่หันไปตอบกลับอาเทอร์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่ต่อจากนั้นเขาจะเดินกลับไปขึ้นรถม้าและเดินทางออกจากคุกแห่งนี้ไป

“เดี๋ยว..นี่แกจะเข้าไปในคุกจริงดิ โถ่..แกทำแบบนี้ฉันตายแน่ๆ ไม่มีหญิงให้ดู ไม่มีนมให้จับ จู๋อยู่ไม่ได้ ฮืออออ ม่ายเอาน่า..!!!!!!!!!!!!”ไอ้จ้อนที่กู่ร้องออกมา ในขณะที่ผมกำลังผู้คุมถูกพาตัวไปยังคุกใต้ดิน..

“เฮ้ย..ไอ้เวรอย่ามาร้องตอนนี้สิว..ะ”ผมที่กำลังจะสั่งห้ามไอ้จ้อน แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทันแล้วจากน้ำตาที่ไหลทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก..

“เฮ้ย..นี่แกกลัวจนเยี่ยวราดเลยเหรอ..?!!”เฮลเดลที่ตะโกนออกมา..

“เวรเอ้ย..!!”

 

 

 

ไรท์:คอมเม้น..~~~