แสงที่ 60 ป้อง ปัด ปิด เปิด ทุ่ม ทับ จับ หัก..!

“พี่..”

“ห้ะ..?”ผมที่ถึงกับร้องเสียงหลง..

“กรอด..ไอ้ขยะ เมื่อกี้แกพูดว่ายังไงนะ..?”รันต้าที่ขบฟันแน่น โดยที่ทางด้านของไมค์เองก็ชักสีหน้าโกรธไม่ต่างกัน 

“อึก..”เอลิเซียที่หลบหน้าของลิซ่า ก่อนจะหันไปมองยังรันต้า..

“นี่นายมีเรื่องกับรันต้างั้นเหรอ..?”เอลิเซียที่ถามผม ใบหน้าของเธอพลันต้องแสดงออกถึงความเคร่งเครียดในทันที..

“ก็ตามนั้น..ไอ้เวรนั่นมันคิดจะฆ่าม้าของฉัน ส่วนไอ้อีกตัวก็เข้ามาหาเรื่องฉัน ทั้งๆที่ฉันก็ไม่เคยไปทำอะไรให้มัน เอ๊ะ..หรือว่าทำไมนะ..”ผมที่ตอบกลับเอลิเซีย ก่อนจะฉุกคิดทำท่ากวนตีนใส่

“หุบปาก..! ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะกระทืบแก..!”รันต้าที่ตวาดออกมา..

“รันต้า..ฉันว่านายอย่ามีเรื่องจะดีกว่า..”เอลิเซียที่ออกตัวแทนผม..

“หืม..? อะไรกัน..คู่หมั้นของฉันกำลังออกตัวปกป้องชายอื่นเนี่ยนะ เอลิเซียฉันจะขอเตือนเธอด้วยความหวังดี อย่าสอดมือเข้ามายุ่งจะดีกว่า เธอเองก็ด้วยลิซ่า เรื่องนี้ฉันไม่มีวันยอมแน่ๆ ไอ้ม้านั่นมันทำให้ฉันเสียโฉม ฉันจะฆ่ามัน..!”รันต้าที่กล่าวออกมา โดยที่ผมเองก็เริ่มที่จะรู้สึกเดือดขึ้นมา คู่หมั้นงั้นเหรอ..? พึ่งจะรู้นะเนี่ย..

“คู่หมั้นงั้นเหรอ..? ทำไมถึงไม่เคยเล่าให้ฉันฟังล่ะ..?”ผมที่ยืนก้มหน้ากำหมัดเอ่ยถามกับเอลิเซีย..

“อะ..อึก ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ ฉันน่ะออกจากตระกูลมาแล้ว สัญญาหมั้นอะไรนั่นก็ถือว่าเป็นโมฆะ ฉันน่ะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลวาดิเนียร์อีกต่อไปแล้ว..”เอลิเซียที่รีบอธิบายในทันที..

“อย่างงั้นเองสินะ แต่ประเด็นที่ฉันโกรธคือการที่ผู้หญิงที่ฉันรักดันปิดบังเรื่องนี้เอาไว้นี่สิ มารู้ทีหลังมันค่อนข้างที่จะเจ็บนะ..”ผมที่บอกกับเอลิเซีย..

“อะไรนะ..? ผู้หญิงที่ฉันรัก..เอลิเซียนี่เธอกับไอ้ขยะนี่กำลังคบกันงั้นเหรอ..กรอด นี่เธอทำบ้าอะไรวะ ฉันเป็นคู่หมั้นของเธอนะเว้ย เธอทำแบบนี้รู้หรือเปล่าว่ามันทำให้ชื่อเสียงของฉันต้องด่างพร้อย..”รันต้าที่แผดเสียงตวาดออกมาด้วยความโกรธ..

“ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะ ฉันก็บอกไปแล้วว่าฉันกับตระกูลวาดิเนียร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป นั่นก็หมายความว่านายเองก็ไม่ใช่คู่หมั้นของฉัน..”

“กรอด..! จะโง่ก็ให้มันน้อยๆหน่อย ถ้างั้นฉันจะฆ่าไอ้เวรนี่เพื่อเตือนสติเธอ..!”รันต้าที่เดือดจนหมดความอดทนพลันเดินตรงเข้ามาหาผม..

ผลัก..

“เดี๋ยวก่อน..! มันเป็นของฉัน..”ไมค์ที่เอามือดันหน้าอกของรันต้าเอาไว้ โดยที่ยัยอลิซก็ไม่ได้คิดที่จะห้าม เอาแต่ยืนทำหน้าใสซื่อจ้องมองมาที่ผม ต่างจากตอนที่ไอ้ไมค์กำลังจะมีเรื่องกับรันต้า..

“ไมค์..ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับแกหรอกนะเว้ย ครั้งนี้ฉันขอ..”รันต้าที่ตอบกลับ เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่ผมจะก้าวเดินออกไป..

“เฮ้ย..พวกแกน่ะ เลิกเถียงแล้วก็เข้ามาพร้อมๆกันนั่นแหละ ฉันจะได้กระทืบทีเดียวแบบไม่ต้องเสียเวลา..”ผมที่กล่าวออกมา ซึ่งจากคำพูดของผม มันก็ทำให้ลิซ่าและอลิซรวมไปถึงเหล่านักเรียนต่างพากันเบิกดวงตากว้างขึ้น ส่วนทางด้านของรันต้ากับไอ้ไมค์ก็อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่ผมจะทำท่าพุ่งเข้าไปหาพวกมัน

“สตาร์อย่ามีเรื่องเลยนะ ฉันไม่อยากให้นายมีปัญหา..”เอลิเซียที่เข้ามาจับแขนห้ามผมเอาไว้..

“เอลิเซีย..ดูหน้าฉันนะ..”สตาร์ที่เอามือเสยผมเปิดดวงตาให้เอลิเซียได้เห็น ซึ่งดวงตาที่อยู่บนใบหน้าอันแสนหล่อเหลาในตอนนี้ มันแสดงให้เห็นว่ากำลังเดือดมากแค่ไหน จนเอลิเซียถึงกับต้องปล่อยแขนและผงะออกไป..

ส่วนทางด้านของลิซ่าที่กำลังยืนกอดอกอยู่ก็อึ้งไปชั่วขณะ นอกจากที่เธอได้จะเห็นใบหน้าอันแสนหล่อเหลาของสตาร์แล้ว เธอยังสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวที่ซ่อนอยู่ภายในแววตาคู่นั้น

“ฉะ..ฉันก็แค่กลัวว่านายจะฆ่าพวกมันก็เท่านั้น..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา และจากคำพูดนี้มันก็ถึงกับทำให้ลิซ่าที่ยืนอยู่ใกล้ๆถึงกับเบิกดวงตากว้างโต..

 

“กรอด..แม่งเอ้ย..!!”ไอ้รันต้ากับไอ้ไมค์ที่หมดความอดทนพลันพุ่งเข้ามาหาผม..

“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เดี๋ยวฉันจะแสดงศิลปะการต่อสู้อีกแขนงให้ดูละกัน ดูให้ดีล่ะ..เพราะมันอันตรายยิ่งกว่าสิ่งที่ฉันสอนพวกเธอไปซะอีก..”ผมที่หันไปกล่าวกับเอลิเซียและฮิตเลอร์ เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้ไมค์กับไอ้รันต้าจะพุ่งเข้ามาประชิดถึงตัวของผม พวกมันพลันปล่อยหมัดฮุกผสานกันเข้ามาหาผม..

“ป้อง ปัด ปิด เปิด..”

ฟุบ..!

ผลักๆ ๆ

ผมที่ยื่นฝ่ามือออกไปปัดหมัดของไอ้รันต้า จนหมัดที่เหวี่ยงเข้ามาต้องสะบัดออกไป ในขณะเดียวกันหมัดฮุคของไอ้ไมค์ที่เหวี่ยงเข้ามาก็กลับถูกผมที่ยกแขนอีกข้างขึ้นมาตั้งศอกในลักษณะเอามือป้องหูกันเอาไว้ได้..

ซึ่งศิลปะการต่อสู้นี้ ผมได้รับมันมาจากความทรงจำตั้งแต่ตอนที่อยู่ในคุกทาทารัส แค่ผมยังไม่เคยคิดที่จะเอามาออกมาใช้ มันคือศิลปะการต่อสู้ที่อันตรายเป็นอย่างมาก ถูกขนานนามว่า มวยไทยไชยา..

 

“อะไรกัน..หนอย..!?!”

ฟุบ..

ผลักๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ไอ้ไมค์กับไอ้รันต้าที่สบถผสานเสียง ก่อนที่พวกมันจะปลดปล่อยการโจมตีเหวี่ยงทั้งหมัดและขาวาดเตะเข้ามาจากทางด้านข้างทั้งซ้ายมือและขวามือ โดยที่ผมก็สามารถบล็อคการโจมตีทั้งหมดเอาไว้ได้ ด้วยการใช้มือปัดและยกการ์ดข้อศอกขึ้นมาป้อง..

ไม่ว่าการโจมตีที่โถมเข้ามามันจะรุนแรงและเร็วมากแค่ไหน แต่มันกลับไม่สามารถทะลวงผ่านการป้องกันของผมเข้ามาได้..

ผลักๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกๆสายตา ลิซ่า อลิซ พวกนักเรียนรวมไปถึงฮิตเลอร์กับเอลิเซียต่างพากันยืนตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น..

หัวกะทิลำดับที่หนึ่งและสองในตอนนี้กำลังปลดปล่อยการโจมตีเข้าใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง แต่พวกมันก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรผมได้..

“เสร็จฉันล่ะไอ้เวร..!”ไอ้รันต้าที่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น ด้วยการที่ศิลปะการต่อสู้ที่ผมใช้มันสามารถบล็อคการโจมตีได้เพียงแค่ทางด้านข้าง มันจึงทำให้ไอ้รันต้าพลันซัดหมัดขวาตรงทะลวงเข้ามาข้างหน้าที่เปิดเป็นช่องว่าง

ฟุบ..!

หมับ..!

ผมที่ใช้มือขวาปัดหมัดขวาตรงของไอ้รันต้า พร้อมกับคว้าจับข้อมือของมันในช่วงจังหวะที่ปัดและดึงกระชากร่างของมันให้เซเข้ามา ก่อนจะจัดการสับศอกซ้ายงัดเสยขึ้นเข้าสู่ปลายคางของมันอย่างรุนแรง..

ฟุบ..!

ปัง..!!!!

“อั่ก..!!”ไอ้รันต้าที่ถึงกับหน้าหงาย ก่อนจะผงะออกไป..

ฟุบ..!

ร่างของไอ้ไมค์ที่เห็นโอกาสพลันลอบเข้ามาโจมตีผม ด้วยการเตะก้านคอ แต่ทว่าผมก็ได้ยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปโอบรับขาของมัน ก่อนจะออกแรงดันไปข้างหน้า ทำให้มันที่เหลือเพียงแค่ขาเดียวเสียสมดุลจนต้องหงายหลังล้มลงไปกระแทกพื้น..

หมับ..

ฟุบ..

ตุบ..!

“อั่ก..ไอ้เวร..!”

“ทุ่ม ทับ จับ หัก..!”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะทรุดตัวตามลงไปเอาเข่ากระแทกทับเข้ากับลิ้นปี่ของไอ้ไมค์อย่างแรงจนมันจุกหายใจไม่ออก ต่อจากนั้นผมก็เอื้อมมือไปจับล็อคขาข้างซ้าย ก่อนจะออกแรงบิดกลับหลังอย่างแรง ส่งผลทำให้..

กร็อบ..!!!!!

“อ้ากกกกกกกก..!!!!”ไอ้ไมค์ที่ส่งเสียงร้องตะโกนแหกปากออกมาด้วยความเจ็บ ผมไม่รอช้ารีบเอื้อมมือไปจับขาข้างขวาของมันและหักอย่างแรง..

กร็อบ..!!!!!!

“อ้ากกกกกกกกกก..!!!!”ไอ้ไมค์ที่ถึงกับตาเหลือกถล่นร้องตะโกนแหกปากออกมาเสียงดังลั่น ขาทั้งสองข้างของมันหักผิดรูปผิดร่างจนลุกขึ้นมาไม่ได้..

“สตาร์ระวังข้างหลัง..!!!”เอลิเซียที่ตะโกนบอกผม เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้รันต้าจะเหวี่ยงหน้าแข้งหมายจะลอบเตะขมับของผมที่กำลังนั่งทับร่างของไอ้ไมค์อยู่จากทางด้านหลัง

ฟุบ..!!

ผมที่ยกแขนขึ้นมารับลูกเตะเข้าไอ้รันต้าโดยที่ไม่ได้หันไปมอง ก่อนจะคว้าขาข้างนั้นของมันเอาไว้ พร้อมทั้งชันตัวลุกขึ้นยืน พลางยกขาของมันขึ้นสูง 

ซึ่งแน่นอนว่าการทำแบบนั้นก็ได้ทำให้ไอ้รันต้าที่กำลังถูกผมจับขาเสียการทรงตัวจนหงายหลังร่วงลงไปกองด้วยอีกคน..

ฟุบ..!

ผมที่หมุนตัวกลับหลังหัน ในระหว่างนั้นมือทั้งสองข้างก็กำลังจับกุมขาของไอ้รันต้าเอาไว้อย่างแนบแน่น ผมไม่รอช้ารีบจัดการหมุนพลิกร่างของมันให้นอนคว่ำหน้า ก่อนจะจัดการหักขาข้างนั้นของมันด้วยการบิด..

กร็อบ..!!!!!!!

“อ๊ากกกกกกกกก..!!!”ไอ้รันต้าที่ส่งเสียงร้องตะโกนแหกปากออกมา..

“นี่น่ะเหรอหัวกะทิ ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ทำไมแม่งถึงมีแต่พวกโง่ที่เข้ามาสู้กับฉันโดยไม่คิดที่จะเปิดวงจรกันนะ..?”ผมที่เอียงคอด้วยความสงสัย..

 

“กรอด..เปิดวงจ..ร..”ไอ้รันต้าที่คิดจะเปิดวงจร..

 

“ไม่เปิดพรุ่งนี้ซะเลยล่ะ มันสายไปแล้วไอ้ควาย..!”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะเอื้อมมือลงไปจับขาอีกข้างของมัน พร้อมทั้งออกแรงบิดอย่างแรง..

กร็อบ..!!!!!!

“อ้ากกกกกกก..!!!!”

เสียงร้องตะโกนแหกปากของไอ้รันต้าที่ดังออกมา ร่างของมันในตอนนี้กำลังนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้น เอาจริงๆผมเองก็โครตที่จะสงสัยเลย ทั้งๆที่มันเป็นโลกแฟนตาซี แต่ไอ้เวรพวกนี้กลับไม่คิดที่จะใช้พลัง พอพวกมันไม่ใช้ก็พลอยทำให้ผมต้องไม่ใช้ไปด้วย..

ฟุบ..!!!

ผมที่ยังไม่หายสะใจ พลันเอื้อมมือไปจับแขนทั้งสองข้างของไอ้รันต้าก่อนจะยกขึ้น ซึ่งลักษณะของไอ้รันต้าตอนนี้กำลังนอนคว่ำหน้า และถูกผมที่ยืนอยู่เหนือร่างจับแขนให้ยกขึ้นมา ซึ่งถ้าผมยกขึ้นมาสูงกว่านี้อีกสักนิด แขนของมันก็จะหักออก..

“หยุดนะ..!!!!! แกรู้ไหมว่าพ่อของฉันเป็นใค..ร..?!”

ฟุบ..!!!!

ผมที่ยืนอยู่เหนือร่างของไอ้รันต้าพลันยกฝ่าเท้าขึ้นมา ส่วนสองมือก็กำลังจับกระชับข้อแขนของมันเอาไว้ในท่าดัดหลัง..

“พ่อก็พ่อมึง มึงไม่รู้แล้วกูจะรู้ไหมล่ะ..?”สิ้นคำพูดของผม ผมก็ได้กระทืบฝ่าเท้าลงไปยังแผนหลังของไอ้รันต้า ก่อนจะออกแรงกระชากแขนทั้งสองข้างของมันอย่างแรง..

กร็อบ..!!!!!!!!!!

“อ้ากกกกกกกกกกก..!!!!!”ไอ้รันต้าที่ร้องตะโกนแหกปากตาเหลือกถล่น บอกเลยว่าโดนเข้าไปขนาดนี้มันคงจะต้องนอนใส่เฝือกติดเตียงไปเป็นปีอย่างแน่นอน..

“กรอด..ฉันฆ่าแกแน่ สาบานได้เลย..”ไอ้รันต้าที่สบถออกมา ใบหน้าและดวงตาของมันกำลังแดงก่ำ..

“งั้นเหรอ..แล้วฉันจะรอนะ พ่อหัวกะทิอันดับหนึ่ง..”

แปะๆ..

ผมที่เอื้อมมือออกไปตบแก้มของไอ้รันต้า พร้อมกับแสยะรอยยิ้มออกมา ก่อนจะหันกลับไปมองไอ้ไมค์..

“กรอด…!!!”ไอ้ไมค์ที่ใช้สองแขนชันตัวขึ้นมา แต่มันกลับไม่สามารถที่จะลุกขึ้นมายืนได้จากขาที่หักผิดรูปผิดร่าง มองๆไปก็เหมือนกับแมวน้ำเลยแฮะ..

“ไง..~ แกจะกระทืบฉันไม่ใช่เหรอ..?”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหามัน แต่ทว่า..

“พะ.. พอได้แล้ว..”

ทันใดนั้นจู่ๆยัยอลิซก็ได้วิ่งตรงเข้ามากางแขนขวางผมเอาไว้ แต่ทว่าสีหน้าของยัยนี่ในตอนนี้กลับไม่ได้แสดงออกถึงความเป็นห่วงไอ้ไมค์ แต่กลับแสดงออกว่ากำลังตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น..

“หืม..? ฉันว่าเธอถอยไปก่อนจะดีกว่านะ..”

“มะ..ไม่ สตาร์..พอแค่นี้เถอะ..นายเคยชอบฉันไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นขอร้องล่ะ หยุดทีเถอะ..”อลิซที่กล่าวกับสตาร์ เมื่อเอลิเซียกับฮิตเลอร์ได้ยินแบบนั้น หญิงสาวทั้งสองก็เข้าใจได้ในทันทีว่าผู้หญิงที่เข้ามาขวางแท้ที่จริงแล้วก็คืออดีตคนที่ชายหนุ่มเคยแอบชอบ..

‘อะไรขอยัยนี่กันนะ..? จู่ๆก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเฉยเลย..’ผมที่ครุ่นคิดด้วยความงุนงง..

“ถึงจะน่ารักก็เถอะ แต่จ้อนไม่เอา..!”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา..

“อะ..อึก อลิซ..ถอยไปนะ..”ผมที่แสร้งทำเป็นผงะ พอยัยอลิซเห็นแบบนั้นก็เบิกดวงตากว้างขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม..

“หยุดเถอะ..คิดซะว่าฉันขอ จะให้ทำอะไรฉันก็ยอมทั้งนั้น แต่ปล่อยไมค์ไปเถอะ..”อลิซที่กล่าวออกมา..

“อะไรก็ได้งั้นเหรอ ถะ..ถ้าอย่างงั้น อึก..?”ผมที่กล่าวออกมา พร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ยัยอลิซ ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปหาเธอ..

“อะ..อึก..”อลิซที่ผงะไป ก่อนที่เธอจะค่อยๆฝืนเขยื้อนใบหน้าขึ้นมาหาผม พร้อมกับมุมปากที่กระตุกคล้ายกับกำลังยิ้ม ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่ายัยนี่มันไม่ได้ใสซื่อไร้เดียงสาอย่างที่เห็น..

“อลิซ..! เธอจะทำอะไร หยุดนะโว้ย..!!!”ไอ้ไมค์ที่ตวาดออกมา มันโกรธจนแทบคลั่ง..

 

“เฮ้ย..บอกว่าไม่เอาไง..!”ไอ้จ้อนที่ตะโกนออกมา เป็นไปได้ว่ะ..

“อยะ..อย่านะ..!”เสียงของฮิตเลอร์ที่ตะโกนดังขึ้น ในขณะนั้นริมฝีปากของผมกับอลิซก็ใกล้ที่จะเคลื่อนเข้ามาประกบชนกัน แต่แล้ว..

หมับ..!!!

ฟุบ..!!!

“โอ้ย..!!”อลิซที่ร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อจู่ๆผมก็ฉวยโอกาสจับข้อมือของเธอ ก่อนจะออกแรงบิดบังคับให้ร่างของเธอต้องหันหลัง..

“ถ้าอย่างงั้น..ฉันขอหักแขนของเธอแทนก็แล้วกัน ถ้าเธอยอม..ฉันจะปล่อยไอ้เวรนี่ไป..”ผมที่กล่าวออกมาหลังจากที่หยุดเว้นวรรคเอาไว้ในตอนแรก ซึ่งนี่คือสิ่งที่ผมต้องการ..

“มันต้องอย่างงั้น..!”ไอ้จ้อนที่ตะโกนออกมาด้วยความสะใจ..

“ฮึก..อยะ..อย่านะ..”

“ว่าไง..ฉันจะนับแค่หนึ่งถึงสาม เธอจะช่วยคนรักของเธอไหม..?”ผมที่ถามกับอลิซ ใบหน้าของเธอกำลังซีดเสียอย่างหนักจนดูไม่ได้ หยดน้ำตาพลันปรากฏคลอออกมาจากการถูกบีบ..

“หนึ่ง..!”

“ฮะ..ฮึก ดะ..ได้โปร..ด..”

“สาม..!”

กร็อบ..!!!!

“กรี๊ดดดดดด..!!!”

เสียงของกระดูกที่หักผสานกับเสียงกรีดร้องที่ดังลั่นออกมา เมื่อผมทำการนับแค่หนึ่งแล้วก็บิดแขนของอลิซอย่างแรงจนมันหัก ส่งผลทำให้ร่างของเธอพลันเอนตัวและเกือบจะทรุดร่วงลงไปนอนกอง แต่ก็ต้องถูกผมที่ประคองเอาไว้..

“ไอ้เชี้ย..!!! หยุดนะ..ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้..!!!”ไอ้ไมค์ที่แผดเสียงตวาดออกมา..

“โทษที..พอดีนับเร็วไปหน่อย เอาล่ะ..ยังเหลือแขนอีกข้าง ฉันจะนับถึงแค่สามเหมือนเดิม..”ผมที่บอกกับอลิซ ก่อนจะเปลี่ยนสลับไปจับที่แขนอีกข้างและกระชากเข้ามาจัดท่าเตรียมที่จะหักมัน..

“ฮึก..!”อลิซที่ถึงกับตาถล่น หยดน้ำตาพลันเอ่อทะลักออกมาด้วยความเจ็บปวด..

“หนึ่ง..”

“ฮึก..เข้าใจแล้ว ช่วยปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะไม่ขวางแล้ว นายอยากจะทำอะไรกับไอ้หมอนี่ก็เชิญเลย..”อลิซที่เผยธาตุแท้ออกมา เมื่อไอ้ไมค์ได้ยินแบบนั้นก็หยุดชะงัก..

“หืม..? เสียแค่แขนอีกข้าง คนรักของเธอก็รอดแล้วนะ ไม่ทนหน่อยเหรอ..?”ผมที่ถามกับอลิซ..

“มะ..หมอนี่ไม่ใช่คนรักของฉัน ดะ..ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้อง..ฮือ..”อลิซที่ร้องไห้ออกมา พร้อมทั้งอ้อนวอน พอผมได้ยินแบบนั้นก็ยอมปล่อยแขนของเธอออก..

“ฮึก..!”อลิซที่รีบเดินออกไปในทันที ในขณะที่กำลังเดินเธอก็ประคองแขนที่หักรุ่งริ่งไปด้วยร่างกายที่สั่นระริก..

“อะ..อลิซ นะ..นี่เธอ..”ไอ้ไมค์ที่เรียกอลิซในช่วงจังหวะที่เธอกำลังเดินผ่าน แต่ทว่าอลิซกลับรีบหลบสายตาของมัน บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดผวา..

“เอาล่ะ..ต่อไปถึงคิวของแกแล้ว..”ผมที่เดินเข้าไปคร่อมอยู่เหนือร่างของไอ้ไมค์ ร่างของมันกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ระหว่างขาของผม..

ฟุบ..!

หมับ..!!!!

ผมที่โน้มตัวลงไปใช้สองมือจับข้อแขนของไอ้ไมค์ ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมา พลางใช้ฝ่าเท้ายันดัดไปที่แผ่นหลังของมัน..

“ฮะ..เฮือก..อย่านะ ฉะ..ฉันขอโทษที่มาหาเรื่องแก ปล่อยฉันไปเถอะแล้วฉันจะจ่ายให้..”ไอ้ไมค์ที่เหลี่ยวหลังมากู่ร้อง มันพยายามที่จะอ้อนวอนและยื่นข้อเสนอให้ผม..

“ไม่ๆ ฉันจะสอนบทเรียนให้กับพวกแก บทเรียนราคาแพงนี้ แน่นอนว่ามันต้องจ่ายด้วยแขนและขา..!”ผมที่แผดเสียงตะโกนออกมา และเตรียมที่จะยันฝ่าเท้าหักแขนของไอ้ไมค์..

“ไม่..!!!!!!”

“พอแค่นั้นแหละ..!”

ในขณะที่ไอ้ไมค์กำลังร้องตะโกนแหกปากขอความช่วยเหลือ จู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนที่ตะโกนห้ามเอาไว้ ทำให้ผมต้องหยุดชะงัก..

ซึ่งเมื่อผมและทุกๆคนหันไปมองยังทิศทางของต้นเสียงก็ได้พบเข้ากับร่างของวิลเลี่ยมที่เดินเข้ามาหยุด โดยมีร่างของเมอรัสและเครเซอร์ที่ยืนประกบอยู่ข้างๆ นอกเหนือจากนี้สไปร์สกับมิลันเซียก็อยู่ที่นี้ด้วย แถมยังมีอาจารย์อีกกลุ่มหนึ่งกว่าห้าคนที่เดินตามมา..

“ทะ..ท่านผู้อำนวยการ..”รันต้าที่กำลังนอนอยู่พลันกล่าวออกมา..

โดยที่สีหน้าของวิลเลี่ยมและเหล่าอาจารย์ก็ต่างพากันอึ้ง เมื่อเห็นว่าหัวกะทิอย่างรันต้าและไมค์กำลังตกอยู่ในสภาพที่ยับยู้ยี้จนแทบจะดูไม่ได้..

“หึๆ ฮ่าๆ ไอ้ขยะ..แกซวยแน่ แกคงไม่รู้สินะว่าพ่อของฉันกับไอ้รันต้าเป็นใค..ร..”

กร็อบ..!!!!

“อ้ากกกกกกกกกก..!!!”

ยังไม่ทันที่ไอ้ไมค์จะได้พูดอะไรจนจบ ผมก็จัดการหักแขนทั้งสองข้างของมันต่อหน้าของวิลเลี่ยม ส่งผลทำให้มันร้องตะโกนแหกปากออกมา..

“พูดมากว่ะ..”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะปล่อยแขนทั้งสองข้างของไอ้ไมค์ที่หักออก โดยที่มันก็ได้แต่นอนร้องโอดครวญอยู่ที่พื้น..

“ไม่มีกฏในอาคัสที่ระบุเอาไว้ว่าห้ามหักแขนของนักเรียนคนอื่น ผมหวังว่าเหตุการณ์นี้มันคงจะไม่ได้ไปเพิ่มโทษของความผิดที่ผมเคยกระทำเอาไว้นะครับ..”ผมที่หันไปกล่าวกับวิลเลี่ยม โดยที่เขาและทุกๆคนที่ติดตามมาด้วยก็ต่างพากันอึ้ง..

“พูดแบบนั้นอย่าบอกนะว่าแก..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา..

“ก็ตามนั้นแหละครับ แต่ผมเอาเถอะ..ผมจะถามเป็นพิธีก็ได้ ท่านผู้อำนวยการมีธุระอะไรกับผมอย่างงั้นเหรอครับ..?”ผมที่กล่าวถามวิลเลี่ยม..

“อะ..อึก..”วิลเลี่ยมที่ถึงกับสะอึกไป ก่อนจะหันไปมองยังสไปร์ส..

ฟุบ..

“ไหนแกออกมาชี้ตัวซิว่าใช้เจ้านี่หรือเปล่า..?”สไปร์สที่หันไปกล่าวกับใครบางคน ก่อนที่จู่ๆร่างของไอ้เวรซีอุสจะปรากฏตัวเดินออกมา..

“หึๆ ๆ ฮ่าๆ ไอ้นั่นแหละ ไอ้นั่นแหละ..”ไอ้เวรซีอุสที่กล่าวออกมา พลางหัวเราะร่วนๆ ท่าทีของมันที่แสดงออกมาคล้ายกับคนที่กำลังจะกลายเป็นบ้า..

ซึ่งเมื่อได้รับคำยืนยันจากซีอุส วิลเลี่ยมและทุกๆคนก็ต่างพากันหันมามองผม..

“พลทหารฝึกหัดขั้นที่สามสตาร์ ฉันได้รับรายงานมาว่าเมื่อครึ่งปีก่อนแกได้ก่อความวุ่นวายสั่งให้คนสองคนพาพลทหารฝึกหัดขั้นที่สามซีอุสไปทำเรื่องบัดซบที่หน้ารูปปั้นอนุสาวรีย์ที่เปรียบเสมือนสัญลักษณ์แห่งความกล้าหาญของอาคัส 

สิ่งที่เกิดขึ้นมันได้กลายเป็นข่าวลือที่แพร่กระจายออกไปจนรู้ไปถึงหูของเบื้องบน และที่สำคัญที่สุดมันได้หลุดไปถึงหูของท่านอดีตจอมพลแห่งกองทัพเอทารอสที่พึ่งจะปลดเกษียณและพักผ่อนอยู่ภายในเมืองแห่งนี้..

ทางเบื้องบนและท่านผู้นั้นได้ตระหนักและไม่อาจจะมองข้ามสิ่งที่เกิดขึ้นไปได้ จึงออกคำสั่งและมอบหมายให้ฉันตามหาตัวของผู้กระทำ ตอนนี้ฉันมีทั้งพยานและหลักฐาน แกมีอะไรจะเอามาใช้โต้แย้งหรือเปล่..า…?”

ฟุบ..!

ในขณะที่วิลเลี่ยมกำลังเปล่งเสียงกล่าวออกมาและใกล้ที่จะกล่าวจนจบ ผมที่ยืนอยู่ก็ได้ยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปหาเขา ในลักษณะที่เหมือนกับยอมมอบตัวให้อีกฝ่ายเอากุญแจมือมาใส่..

“ท่านก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว ไหนล่ะครับ..กุญแจมือ..?”ผมที่บอกกับวิลเลี่ยม สิ่งที่เกิดขึ้นถึงกับทำให้ทุกๆคนต่างพากันเบิกดวงตากว้างขึ้น โดยเฉพาะเมอรัสและเครเซอร์..

“อะ..อึก นะ..นี่แก ไม่คิดจะโต้แย้งสักหน่อยเหรอ บางทีมันอาจจะลดโทษของแกลงก็ได้นะ แกรู้หรือเปล่าว่าความผิดของแกมีโทษหนักขนาดไหน..?”

“โทษของผมคือถูกส่งไปจำคุกที่ทาทารัส และที่เลวร้ายที่สุดคือปลดออกจากการเป็นทหารของอาคัสและถูกส่งไปที่ค่ายทหารสามัญ..”ผมที่กล่าวทวนโทษของตัวเองออกมา..

“แกก็รู้หนิ..! แล้วทำไมถึงยังทำหน้าระรื่นอยู่ได้..?”เครเซอร์ที่ยืนอยู่พลันตะโกนถามผม..

“นี่ท่านพลโทเครเซอร์..ชายชาติทหารน่ะกล้าทำก็ย่อมกล้ารับ ท่านลองถามท่านพลโทเมอรัสดูสิว่าผมใช่คนโง่หรือเปล่า ก่อนจะทำอะไรผมก็ได้คิดไตร่ตรองเอาไว้หมดแล้ว..”ผมที่ตอบกลับเครเซอร์ พร้อมกับพูดวลีเด็ดที่เคยใช้ไปแล้ว..

“ฉันไม่ปฏิเสธว่าแกฉลาด แต่แกไตร่ตรองก่อนที่จะทำดูแล้วจริงๆน่ะเหรอ..? แกยอมที่จะถูกส่งไปที่ค่ายทหารสามัญเนี่ยนะ..?”เมอรัสที่เอ่ยถามออกมา..

“ผมไม่สนหรอกว่าจะถูกส่งไปที่ไหน ตราบใดที่ยังเป็นทหารที่คอยรับใช้จักรวรรดิ ความผิดที่ผมได้ก่อ. ขอเพียงแค่มันไม่ใช่โทษประหาร ผมก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อที่จะรับใช้จักรวรรดิได้..”ผมที่ประกาศออกมา ก่อนจะหันไปบอกกับวิลเลี่ยม “ขอกุญแจมือด้วยครับ..”

ซึ่งคำพูดของผมที่ประกาศลั่นออกมา มันได้ทำให้วิลเลี่ยม เมอรัส เครเซอร์ สไปร์สและมิลันเซียรวมไปถึงอาจารย์ทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ต่างต้องพากันตกตะลึง..

“สตาร์..ฉันสามารถช่วยแกได้นะ ขอเพียงแค่แกมาเป็นผู้สืบทอดของฉัน ฉันจะสะสางทุกปัญหาที่แกก่อเอาไว้..”เครเซอร์ที่เปิดประเด็นบอกกับผม ซึ่งจากคำพูดของเขา มันก็ทำให้ทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ต่างพากันตกตะลึงจนตาค้าง..

“อย่าไปฟังมัน..เจ้านี่ไม่ได้สนิทสนมกับท่านอดีตจอมพลของเอทารอส ฉันต่างหากที่อยู่เหล่าเดียวกันกับเขา แถมยังเป็นคนที่คอยให้คำปรึกษาในการวางแผนกลยุทธ์กว่าหลายครั้ง ฉันต่างหากคือคนที่แกจะต้องมาฝากตัวเป็นผู้สืบทอด..”เมอรัสที่กล่าวออกมา 

เมื่อลิซ่าได้ยินก็ถึงกับเบิกดวงตากว้างขึ้น เธอตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ทั้งๆที่เธอก็เคยไปขอฝากตัวเป็นผู้สืบทอดของเมอรัส แต่ทว่ากลับถูกเมอรัสปฏิเสธ..

 

“นะ..นี่มันอะไรกัน ทะ..ทำไมท่านเสาหลัก ถึงได้..?”ไอ้รันต้ากับไอ้ไมค์ที่ได้แต่พากันนอนตาเหลือก..

“เฮ้อ..ในสถานการณ์แบบนี้พวกท่านก็ยังคิดที่จะดึงตัวของผมไปเป็นผู้สืบทอดอีกเหรอเนี่ย เหลือจะเชื่อเลยจริงๆ..”ผมที่ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย สถานการณ์ในตอนนี้มันกลับตาลปัตรไปหมด โดยที่ไอ้รันต้ากับไอ้ไมค์ก็ได้แต่นอนตาเหลือกถล่นกับสิ่งที่เกิดขึ้น..

“แล้วคำตอบล่ะ..”เมอรัสกับเครเซอร์ที่กล่าวถามออกมาพร้อมกัน

“ไม่ครับ..”ผมที่ยิ้มตาหยีก่อนจะให้คำตอบเดิมไป ซึ่งมันก็ทำให้เมอรัสกับเครเซอร์ต่างพากันกุมขมับ..

“อึก..ฉันเองถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการก็คงจะหาวิธีช่วยแก ในเมื่อแกไม่คิดที่จะหาเหตุผลมาโต้แย้งและยอมรับความผิด ฉันคงมีแต่ต้องตัดสินอย่างตรงไปตรงมา..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา ก่อนที่สุดท้ายเขาจะต้องจำใจหลับตาลงและออกคำสั่งกับสไปร์ส..

“พลทหารฝึกหัดขั้นที่สามสตาร์ ต่อจากวินาทีนี้ด้วยอำนาจของผู้อำนวยการสถาบัน ฉันขอสั่งปลดแกออกจากการเป็นทหารของอาคัส พร้อมกับลงโทษให้แก่จำคุกอยู่ที่ทาทารัสเป็นเวลาหนึ่งปี เมื่อพ้นโทษแกจะต้องถูกส่งไปที่ค่ายทหารสามัญ..!”วิลเลี่ยมที่เปล่งเสียงกล่าวคำตัดสินออกมา

 

“เห๋..? ไม่ใช่สามปีเหรอครับ..”ผมที่ส่งเสียงโต้แย้ง เมื่อเห็นว่าวิลเลี่ยมคิดจะลดโทษให้ ทำเอาอีกฝ่ายที่หวังดีกับผม ถึงกับต้องหน้าเสีย

 

“สะ..สตาร์..แกจะเอาแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ..? ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเราทำมามันก็สูญเปล่าน่ะสิ..ไม่เอานะ..!”ไอ้จ้อนที่กู่ร้องออกมา

“มะ..ไม่นะ..!”เอลิเซียกับฮิตเลอร์ที่กล่าวออกมา เมื่อพวกเธอได้ยินคำตัดสินก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้..

 

“แกอยากได้สามปี ถ้างั้นก็สามปีล่ะกัน..”วิลเลี่ยมที่กลั้นใจกล่าวออกมา..

ฟุบ..!

“ครับท่าน..!”ผมที่ยกฝ่ามือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ ก่อนจะยื่นมือทั้งสองข้างออกไป..

“พันตรีมิลันเซีย..ใส่กุญแจมือเจ้านี่และควบคุมตัวไปที่ห้องขังชั่วคราว เมื่อถึงวันพรุ่งนี้ก็ดำเนินการส่งตัวไปที่คุกทาทารัสได้เลย..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา..

“คะ..ค่ะ..!”มิลันเซียที่ขานรับ ก่อนจะเอากุญแจมือมาใส่ให้ผม และเตรียมที่จะควบคุมตัวของผมไป..

 

“หืม..? หึๆ ฮ่าๆ ๆ..!!”ไอ้ไมค์กับไอ้รันต้าที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ หลังจากที่พวกมันฟังเรื่องราวมานาน..

 

“ไอ้เจ้าโง่..! ที่แท้ก็เป็นแกนี่เอง..”ไอ้ไมค์ที่กล่าวเยาะเย้ยออกมาด้วยความสะใจ..

 

“ขออนุญาตินะครับ..”ผมที่บอกกับวิลเลี่ยม ก่อนจะเดินกลับไปเตะหน้าของไอ้ไมค์และรันต้า..

 

“กะ..แกจะทำอะไร..?”ไอ้ไมค์ที่ถามผมด้วยใบหน้าที่ถอดสี..

 

ปัง..!!!!!!

 

ผมที่เตะเสยเข้าไปที่ปลายคางของมันจนสลบ ก่อนจะเดินไปหาไอ้รันต้า..

 

“หึๆ ขอให้สนุกกับการอยู่ในคุกนะ..”ไอ้รันต้าที่กล่าวเยาะเย้ยผม..

 

“หึ..แน่นอนอยู่แล้ว ที่นั่นน่ะ..มันคือบ้านของฉันเอง..”ผมที่กระตุกรอยยิ้มตอบกลับ พอไอ้รันต้าได้ยินก็ขมวดคิ้วแน่น..

 

“หมายความว่ายังไ..ง..”

 

ปัง..!!!!!

 

ผมที่เตะช้อนเข้าปลายคางของไอ้รันต้าอย่างแรงจนมันสลบเหมือด ก่อนที่ผมจะเดินกลับมาหามิลันเซีย..

 

“สตาร์..! เฮ้ย..แกได้ยินเสียงของฉันไหมเนี่ย..?”ไอ้จ้อนที่พยายามเรียกผม แต่ผมกลับเมินมัน

แป๊ะ ๆ ๆ ๆ

แต่แล้วทันใดนั้นจู่ๆก็มีเสียงปรบมือของใครบางคนที่ดังขึ้น โดยที่ตัวของผมเองก็สังเกตเห็นคนๆนั้นมาตั้งแต่ทีแรกแล้ว..

ซึ่งเมื่อวิลเลี่ยม เมอรัสและเครเซอร์หันไปมองยังทิศทางของต้นเสียง พวกเขาก็กลับต้องหยุดชะงัก พร้อมกับเบิกดวงตากว้างขึ้น จากภาพของเดรสที่เดินปรบมือตรงเข้ามาใกล้

“พูดได้ดีหนิ..ทั้งๆที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แต่กลับนึกถึงจักรวรรดิมากกว่าตัวเอง แถมยังกล้าปฏิเสธเสาหลักทั้งสองคนอีก คนแบบเธอฉันไม่เคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ชายชาติทหารกล้าทำย่อมกล้ารับงั้นเหรอ..หึ ในฐานะอดีตจอมพลแห่งเหล่าทัพเอทารอส ฉันขอชื่นชมในความกล้าหาญและความรับผิดชอบนั่น..”เดรสที่เผยตัวตนออกมา ซึ่งมันก็ทำให้ทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ต่างต้องพากันตกตะลึงจนตาค้าง..

‘หึ..เป็นไปดั่งกลอุบาย..!’ผมที่กระตุกรอยยิ้มออกมา..

“อะ..อ้าว ผะ..แผนหรอกเหรอ..? กะ..ก็มาดิค้าบ..!”เสียงของไอ้จ้อนที่พึ่งจะรู้สึกตัวว่าทั้งหมดเป็นแผนพลันกลับลำตะโกนกู่ร้องออกมาด้วยความสะใจ 
 

 

 

ไรท์:คอมเม้น..!