แสงที่ 38 ชื่อตัวหายนะ

ท่ามกลางร่างของเอลิเซียที่กำลังยืนนิ่งอยู่ต่อหน้าของผม สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความประหม่าและเจ็บใจ..

“ฉันขอโทษแล้ว ยังไงอย่าออกจากกลุ่มของพวกเราไปเลยนะ..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา

“คะ..ครับ..”ผมที่ตอบกลับ และเมื่อเอลิเซียได้ยินเช่นนั้น เธอก็พลันขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ..

“หืม..แกเป็นอะไรหรือเปล่า..?”สไปร์สที่ถามผม นี่ตูข้าตอบอะไรผิดไปหรือเปล่า..

“เหอะๆ คนละขั้วเลยมึง ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนเลย เดี๋ยวเล่าให้ฟัง..”ไอ้จ้อนที่บอกกับ เมื่อผมได้ยินเช่นนั้นก็ชันตัวลุกขึ้น..

พรึ้บ..!

“ห้องน้ำไปทางไหนเหรอครับ..?”ผมที่ชันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งเอ่ยถามกับสไปร์ส โดยที่เธอก็ทำหน้างงๆ

“ออกจากห้องแล้วเลี้ยวขวาเดินไปจนสุดทางเดินก็จะเห็น..”

“ขอบคุณครับ..”ผมที่ตอบกลับ พร้อมกับเดินไปยังทางออก แต่ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ผมก็เหลี่ยวหลังกลับไปมอง ก่อนจะพบว่าคนทั้งสามกำลังจ้องมองมาที่ผมเหมือนกับกำลังจับพิรุธ…

“อึก..”ผมที่หันกลับและเดินออกจากห้องไปในทันที..

หลังจากนั้นผมก็ได้เข้ามาภายในห้องน้ำ ก่อนจะรับฟังเรื่องราวจากปากของไอ้จ้อน มันเล่าถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาให้ผมได้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการทดสอบเอมพาส รวมไปถึงข้อมูลเกี่ยวกับแผนกกลยุทธ์และสถานการณ์ที่ผมกำลังเจออยู่ในตอนนี้ จวบจนไปถึงข้อมูลสุดท้ายที่ทำให้ผมถึงกับต้องช็อคจนอ้าปากค้าง

‘ห้ะ..?! ฉันกับอาจารย์สไปร์สเนี่ยนะ..’ผมที่ถึงกับร้องลั่น เมื่อได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจากปากของไอ้จ้อน นะ..นี่ผม ล้ำเส้นกับอาจารย์ไปซะแล้ว..

“ก็ตามนั้น ฉันเองก็งงเหมือนกัน จู่ๆตัวแกในโหมด X ก็วางแผนแบบนี้ขึ้นมาเฉยเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มีโอกาสกับคนอื่นตั้งเยอะ แต่แกกลับไม่เอา..”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา เวรแล้วไง..

‘แล้วฉันควรจะทำยังไงดีเนี่ย..?”

“ทำตัวปกติ ยัยนั่นก็ไม่ได้ติดใจอะไรอยู่แล้ว ส่วนเรื่องเข้ากลุ่มเอาไว้รอให้แกในโหมด X เป็นคนตัดสินใจก็แล้วกัน ถ้าเกิดกลับเข้าไปในห้องและไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปลุกโหมด X แกก็นั่งอยู่เฉยๆและห้ามทำตัวมีพิรุธเด็ดขาด รอฟังแค่คำสั่งจากจ้อนก็พอ..”ไอ้จ้อนที่บอกกับผม..

“เอาตามนั้นก็ได้..”ผมที่ตอบกลับไอ้จ้อนและเตรียมจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ทันทีที่หันหลังและกำลังจะเดินออกไป ผมก็ต้องพบเจอเข้ากับร่างของคนที่พึ่งจะทำลายเรดาร์ผมไป

“คะ..คุณสตาร์..”เสียงของไอ้หน้าหวานที่เรียกผม..

“วะ..ว่าไง..?”ผมที่ขานรับ..

“ก่อนหน้านี้ผมต้องขอโทษแทนเอลิเซียอีกครั้งนะครับ..!”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่ก้มหัวขอโทษผม..

“อะ..อืม ไม่เป็นไร..”ผมที่ตอบกลับ..

“ดะ..ได้โปรดเถอะครับ จะให้ผมทำอะไรผมก็ยอมทั้งนั้น แต่อย่าออกจากกลุ่มของพวกเราเลยนะครับ..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่กล่าวออกมา..

“อะไรก็ได้อย่างงั้นเหรอ..?”ไอ้จ้อนที่พูดขึ้น..

‘นี่แกจะขุดทองเหรอ..?’

“อึก..ไม่ใช่โว้ย เกือบไปแล้ว เกือบโดนความน่ารักนั่นเล่นงาน เอ็กซ์ตั้งสติเอาไว้..นายจะใจเกเรไม่ได้..”ไอ้จ้อนที่ร้องออกมา ก่อนจะบอกกับตัวเอง ดูเหมือนว่ามันจะลืมตัวไป..

“ขอร้องล่ะครับ..!”ไอ้หน้าหวานที่เปล่งเสียงบอกกับผม ไอ้ผมก็เป็นพวกขี้สงสัยซะด้วยสิ 

“ก็ได้..ฉันจะไม่ออกจากกลุ่ม..”ผมที่เผลอใจอ่อนตอบกลับไป ถึงจะไม่รู้ว่าตัวเองในโหมด X จะตัดสินใจแบบไหน แต่ยังไงพวกเราก็คือคนๆเดียวกัน เดี๋ยวตัวของผมอีกคนก็คงจะหาทางทำอะไรสักอย่างเองแหละ..

“จริงนะครับ..ขอบคุณมากเลยครับ..!”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่เงยหน้าขึ้นมา บนใบหน้าของมันเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จู่ๆมันจะพุ่งเข้ามาจับมือของผม

หมับ..! 

“ผมจะพยายาม ไม่สิ..พวกเราจะพยายามและจะไม่ทำให้คุณต้องผิดหวัง..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่กล่าวออกมา พร้อมกับส่งสายตาระยิบระยับ ทำเอาผมเผลอใจเต้นแรงไปชั่วขณะ เดี๋ยว..! มันคือผู้ชาย..

“อึก..นายเป็นผู้ชายจริงดิ..?”ผมที่เอ่ยถามกับไอ้เจ้าหน้าหวาน ซึ่งพอมันได้ยินในคำถาม มันก็ทำสีหน้านิ่งๆ พลางเอียงคอด้วยความสงสัย..

“ก็จริงสิครับ..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่ตอบกลับ ก่อนจะพูดต่อว่า..

“ถ้าเกิดว่าคุณสตาร์ไม่เชื่อ ผมจะถอดให้ดูอีกทีก็ไ..ด้.”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่กล่าวออกมา จู่ๆแก้มของมันก็แดงระเรื่อจากอาการเขินอาย พร้อมกับฝ่ามือที่เอื้อมลงไปเตรียมที่จะปลดถอดเข็มขัด..

“มะ..ไม่ต้อง ฉันเชื่อแล้ว..”ผมที่กล่าวกับไอ้เจ้าหน้าหวาน แม่ง..ตอนมันเขินอย่างน่ารักอ่ะ

“คะ..ครับ ถ้างั้นพวกเรากลับไปที่ห้องเรียนกันเถอะ..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่บอกกับผม โดยที่ผมก็พยักหน้าเบาๆ..

“อย่าหวั่นไหวดิเฮ้ย..ฉันไม่มีทางชนกับสหายตัวเองแน่..!”ไอ้จ้อนที่เตือนสติผมที่กำลังใจเกเร ของมันแน่อยู่แล้วใครแม่งจะไปชนช้างกันฟะ..

ไม่กี่นาทีต่อมา..

หลังจากนั้นผมก็ได้กลับมาที่ห้องเรียน ซึ่งทันทีที่กลับมา..ผมก็พบว่าสไปร์สกำลังทำการทดสอบนักเรียนกลุ่มอื่นๆอยู่ 

ส่วนเอลิเซียในตอนนี้ก็กลับไปนั่งอยู่ยังที่ของตัวเองและเหมือนจะกำลังทบทวนเล่นหมากรุกอยู่คนเดียว แต่เมื่อเธอหันมาเห็นผม เธอกลับต้องเบนหน้าหนี สีหน้าของเธอแลดูอึดอัดเต็มไปด้วยความลำบากใจ..

“คุณเอลิเซียสำเร็จแล้วนะครับ คุณสตาร์ไม่ออกจากกลุ่มของพวกเราแล้ว..”ไอ้หน้าหวานที่เดินเข้าไปบอกกับเอลิเซีย..

“อะ..อืม..”เอลิเซียที่ตอบกลับ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเดินหมากของเธอต่อไป..

“ถะ..ถ้างั้น อันดับแรกคุณเอลิเซีย พวกเรามาอธิบายกลยุทธ์ของพวกเราให้คุณสตาร์ได้ฟังกันก่อนเถอะ แล้วให้คุณสตาร์ช่วยดูว่ามันบกพร่องตรงไหนบ้าง..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่เสนอ มันพยายามที่จะเป็นสื่อกลางในการสร้างบรรยากาศ..

“อะ..เออคือ ไม่ต้องก็ได้ ฉันเองก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น..”ผมที่บอกกับคนทั้งสอง..

“เฮ้ย..แกพูดอะไรออกไป ตะกี้แกพึ่งจะชนะเจ๊สไปร์สมา ไม่เก่งบ้าอะไร..แกพูดออกไปแบบนั้นเดี๋ยวไอ้เจ้าสองคนนี้มันก็คิดว่าแกไม่อยากช่วยหรอก..”ไอ้จ้อนที่เอ่ยขึ้น แล้วทำไมแกไม่บอกละฟะ..

ฟุบ..!

จู่ๆทันใดนั้นร่างของเอลิเซียก็ลุกพรวดขึ้น เธอใช้มือสองข้างวางลงไปบนกระดาน พร้อมกับก้มหน้าลง ส่งผลทำให้ไอ้เจ้าหน้าหวานถึงกับหน้าเสีย..

“คะ..คุณเอลิเซีย..”

“ขอร้องล่ะ..พวกเราจำเป็นที่จะต้องให้นายช่วย พวกเราได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว เรื่องที่นายสามารถเอาชนะเธอได้..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา ก่อนที่เธอจะหันมามองผม แววตาของเธอแสดงออกถึงความอ้อนวอน..

“อะ..อืม..ถ้างั้นช่วยรอแป็บหนึ่งนะ..”ผมที่ตอบกลับและก็ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะบีบบังคับให้ผมต้องปลุกโหมด X ขึ้นอีกครั้ง..

‘ไอ้จ้อน..เปิดโหมดเถอะ..’

“เออ..”สิ้นเสียงขานรับของไอ้จ้อน ผมก็ค่อยๆหลับตาทำสมาธิ ก่อนที่จะ..

“ซาฟุดะ อาคาฮิโกะ รหัสวาป MJ-164”

ทันทีที่ไอ้จ้อนบอกโค้ด AV โหมด X ของผมก็ถูกปลุกขึ้น เมื่อได้ความทรงจำกลับคืนมา ผมก็จ้องมองไปที่เอลิเซียอยู่ชั่วขณะ โดยที่เธอก็ไม่กล้าที่จะสู้หน้าผม..

“พวกแกสองคนมาลองเล่นกับฉันสักเกม แล้วเดี๋ยวฉันจะสอนอะไรให้..”ผมที่บอกกับไอ้หน้าหวานและเอลิเซีย พอคนทั้งสองได้ยินก็รีบตั้งกระดาน สีหน้าของพวกมันจู่ๆก็ดูจริงจังขึ้น..

ฟุบ..

ตึก..

ผมที่เปิดฉากการเดินหมาก เมื่อไอ้เจ้าหน้าหวานกับเอลิเซียเห็นก็เดินหมากตามกลยุทธ์ที่พวกมันได้วางเอาไว้..

ฟุบ..

ตึก..

หลังจากนั้นไม่นานนัก ผมก็ได้ถล่มกลยุทธ์ของทั้งสองอย่างรวดเร็ว จากเวลาที่มีจำกัด เมื่อทั้งสองได้เห็นฝีมือของผม พวกมันก็ต่างพากันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก..

“อะ..อึก แพ้แล้ว..”ไอ้เจ้าหน้าหวานกับเอลิเซียที่กล่าวออกมาเป็นเสียงเดียวกัน โดยที่ผมก็ได้ทำการปลุกโหมด X ที่หมดเวลาลง เพื่อที่จะบอกถึงข้อบกพร่องของพวกมัน สรุปแล้ววันนี้ผมใช้โหมด X ไปแล้วถึง 3 ครั้ง เหลืออีกเพียงแค่ครั้งเดียว

ซึ่งในครั้งที่ 4 จะถูกปลุกขึ้นมาได้หรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับดวงแล้ว..

“สุดยอดไปเลยครับคุณสตาร์..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่กล่าวกับผม ส่วนเอลิเซียเองก็ดูเหมือนจะอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก..

“กลยุทธ์พวกแกอันที่จริงก็พอดูใช้ได้อยู่นะ ต้นเกมกับช่วงกลางเกมถือว่าทำได้ดีนิดหน่อย แต่แค่นิดหน่อยจริงๆ..”ผมที่กล่าวออกมา พอไอ้หน้าหวานได้ยินก็ถึงกับหน้าจ๋อย ส่วนเอลิเซียเองก็เริ่มที่จะชักสีหน้าฟึดฟัด..

“อันนี้ไม่ได้จะดูถูก เริ่มจากเธอก่อนเลยเอลิเซีย แค่ฉันพูดตินิดหน่อยเธอก็ชักสีหน้าแล้ว เธออารมณ์ร้อนจนเกินไป ไม่ใช่เพียงแค่เกมกระดาน แต่มันรวมไปถึงนิสัยของเธอ อารมณ์ของเธอมันอ่อนไหวง่าย ถ้าเกิดเธอไม่ควบคุมอารมณ์มันก็จะส่งผลไปถึงรูปเกม..”ผมที่กล่าวตำหนิเอลิเซีย พอเธอได้ยินก็ค่อยๆลดอารมณ์ เธอเหมือนจะฟังในคำแนะนำที่ผมบอก..

“ส่วนแกไอ้เจ้าหน้าหวาน..”

“อะ..ไอ้เจ้าหน้าหวาน..?”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่กล่าวทวนคำเรียกของตัวเอง 

“เออ..แกนั่นแหละ..”

“อุ๊บ คิกๆ..”เอลิเซียที่หลุดขำ เธอพลันส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ซึ่งมันก็ดูเป็นอะไรที่น่ารักอยู่หรอก เดี๋ยวปั๊ด NTR แม่งเลย

“ผะ..ผมชื่อว่า..”

“ช่างหัวมัน ฉันจะเรียกแบบนี้ ข้อบกพร่องของแกคือการกดดันตัวเองจนเกินไป แถมยังคิดเยอะ..แกรู้ไหมว่าถ้าเกิดแกมีความมั่นใจมากกว่านี้ ในตอนที่แกดวลกับยัยนี่ 1-1 แกชนะเธอไปได้ตั้งนานแล้ว แต่ในทางกลับกัน ถ้าเกิดยัยนี่ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ไม่เดินเกมวู่วาม พวกแกสองคนจะสูสีกัน..”ผมที่กล่าวแทรกไอ้หน้าหวานและเริ่มอธิบาย พอมันและเอลิเซียได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนที่จู่ๆทั้งสองจะหยิบสมุดขึ้นมาจดบันทึกเฉยเลย..

“ส่วนรูปแบบกลยุทธ์ของพวกแก เดี๋ยวฉันจะแสดงและแก้ใหม่ให้ดูทีละขั้น พวกแกดูให้ดีๆล่ะ ฉันจะเดินแค่ครั้งเดียว..”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะหยิบหมากขึ้นมาวางและเริ่มเล่นคนเดียวให้คนทั้งสองได้เห็น โดยใช้กลยุทธ์เดิมของพวกมันนั่นแหละ แต่แค่เปลี่ยนการเดินใหม่ ส่วนฝั่งของผมก็จะใช้การเดินแบบเดิมเป๊ะๆ..

“ถ้าพวกแกเลือกที่จะเดินแบบนี้ แบบนี้ แล้วก็แบบนี้ เข้าใจยัง..? แกไอ้หน้าหวานถ้าแกกล้าหน่อยแล้วเดินแบบนี้ ส่วนเธอถ้าไม่ใจร้อนแล้วเดินแบบนี้ ผลลัพธ์ที่ออกมาก็จะได้แบบนี้..”

ตึก..!!

ผมที่วางหมากตัวสุดท้ายลง ซึ่งผลลัพธ์ของเกมที่ปรากฏออกมาก็ยิ่งตอกย้ำทำให้คนทั้งสองถึงกับต้องตะลึง กลยุทธ์ของไอ้หน้าหวานและเอลิเซียที่ถูกผมปรับเปลี่ยนใหม่ มันดูมีความสมดุลมากขึ้น 

ถึงแต่ละกลยุทธ์ของเกมกระดานจะไม่ตายตัว เพราะต้องพลิกแพลงสถานการณ์อยู่เสมอ แต่ถ้าเกิดเริ่มในช่วงต้นหรือกลางๆเกมได้ดี มันก็จะยิ่งสร้างข้อได้เปรียบ..

“จดดิ..มัวแต่นั่งอึ้งมันจะซึมเข้าไปในหัวไหม..?”ผมที่กล่าวออกมา พอคนทั้งสองได้ยินก็สะดุ้งเฮือก ก่อนจะรีบนึกย้อนถึงการเดินหมากและจดมันลงไป..

“วันนี้พอแค่นี้..เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะสอนกลยุทธ์ที่มันเหมาะกับพวกแกให้ก่อน เพราะสันดานคนเรามันแก้ภายในวันสองวันไม่ได้ มีแต่ต้องหากลยุทธ์ที่มันเหมาะกับพวกแก..”ผมที่บอกกับคนทั้งสอง ซึ่งเอลิเซียก็ไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธออกมา มิหน่ำซ้ำเธอยังดูให้ความสนใจกับสิ่งที่ผมกำลังสอน..

“คะ..คุณสตาร์ครับ เพราะอะไรคุณถึงจะสอนกลยุทธ์ให้กับพวกเรา แทนที่พวกเราสามคนควรจะวางกลยุทธ์ของพวกเราเองล่ะครับ..?”

“ห๋า..? ไอ้หน้าหวานแกอยากถูกซัดหน้าหงายเหรอ..? นี่แกอย่าบอกนะว่าไอ้ที่แกมาอ้อนวอนขอให้ฉันไม่ออกจากกลุ่มก็เพื่อที่จะได้ให้แกมาเป็นกาฝากหรือปรสิตคอยเกาะแข้งเกาะขาของฉัน..?”

“อะ..อึก มะ..ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ..”

“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ตอนแรกฉันก็ว่าจะปล่อยผ่าน แต่ในเมื่ออยู่กลุ่มเดียวกัน ฉันจะขอพูดตรงๆแบบไม่ถนอมน้ำใจเลยนะ จะโกรธก็ไม่ว่ากัน..ไอ้หน้าหวานแกน่ะคิดจะหลบอยู่ข้างหลังของคนอื่นไปถึงเมื่อไหร่กัน ตั้งแต่ที่ฉันก้าวขาเข้ามาภายในห้องนี้ ฉันก็สัมผัสได้ในทันทีว่าแกน่ะ..มันคือไอ้ตัวปรสิตที่คอยเอาแต่เกาะคนอื่น..”ผมที่กล่าวออกมา พอไอ้หน้าหวานได้ยินก็ถึงกับชะงัก

“นะ..นี่นาย มันจะมากเกินไปแล้..ว.”

“เธอเองก็ด้วย..คิดจะออกตัวแทนมันไปถึงเมื่อไหร่กัน เห็นแล้วโครตสมเพชเลยว่ะ..”ผมที่กล่าวขัดเอลิเซียเอาไว้ จากการที่เธอกำลังจะต่อว่าผม..

“นะ..นายจะไปรู้อะไ..ร..”

“ฉันไม่สน..ในเมื่อฉันเข้ามาแล้ว ฉันจะเปลี่ยนแปลงพวกแกเรียงตัว เริ่มจากเธอก่อนเลยเอลิเซีย ในตอนที่ไอ้เจ้านั่นมันว่ากลุ่มของพวกแกเป็นแค่กลุ่มขยะ แทนที่ไอ้เจ้าปรสิตนี่จะออกตัว แต่กลับให้ผู้หญิงอย่างเธอเป็นคนออกตัวแทน

ตอนแรกที่เห็นฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั่งได้รู้ว่าจะต้องมาอยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกแก ทันทีที่มานั่งฉันก็เลยลองทดสอบดู ในตอนที่ไอ้ปรสิตนี่มันทักฉันแล้วฉันบอกให้มันหุบปากก็เพื่อที่จะดูปฏิกิริยาของเธอ และมันก็เป็นไปอย่างที่ฉันคิดจริงๆ มันเป็นแค่ไอ้ขยะที่คอยเอาแต่หลบอยู่ข้างหลังของผู้หญิง..”ผมที่ต่อว่าไอ้เจ้าหน้าหวาน โดยที่มันเองก็ถึงกับสะอึก ก่อนจะก้มหน้าลงไป..

ส่วนเอลิเซียถึงอยากจะเถียงแต่ก็เถียงไม่ออก เพราะถ้าเธอเถียงแทนไอ้เจ้าหน้าหวาน มันก็จะเป็นเครื่องยืนยันว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริง..

“การที่เธอคอยประคบประหงมมันเธอรู้หรือเปล่าว่ามันไม่ใช่การช่วย แต่เป็นการทำลายต่างหาก..”ผมที่กล่าวกับเอลิเซีย ซึ่งคำพูดของผมก็ดูเหมือนจะทำให้เธอเริ่มที่จะคิดได้ จนต้องก้มหน้าลงไปสำนึกผิดด้วยอีกคน

“ส่วนแก..ฉันไม่สนว่าแกจะอ่อนแอมาจากที่ไหน แต่ถ้าขืนแกยังเป็นแบบนี้ แกจะเป็นจุดอ่อนของกลุ่ม เพราะฉะนั้นเปลี่ยนแปลงตัวเองซะ แต่ถ้าไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง สุดท้ายแล้วแกจะต้องอยู่ตัวคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นฉันหรือเอลิเซียก็คงจะอยู่กับแกไปตลอดไม่ได้ ไอ้ที่ฉันยอมเสียน้ำลายไปเป็นลิตรและพูดให้แกได้ฟัง ฉันก็แค่หวังดี ใช่ว่าอยากจะหาเรื่องมาด่าแก ลำพังเพียงแค่ร่างกายของแกก็ไม่เหมือนกับผู้ชายแล้ว อย่าปล่อยให้จิตใจของแกไม่เหมือนไปด้วยเลย ถ้าแกไม่ได้ก็ไปหากระโปรงมาใส่ซะ..”ผมที่กล่าวกับไอ้เจ้าหน้าหวาน พลางเอื้อมมือไปตบแก้มของมันเบาๆเหมือนกับการเตือนสติ..

“ผมเข้าใจแล้วครับ..ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อพวกคุณ..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่เงยหน้ากลับขึ้นมา แววตาของมันแสดงออกถึงความจริงจังและแน่วแน่ โดยที่ทางด้านของเอลิเซียก็เงยหน้ากลับขึ้นมาจ้องมองมัน สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความดีใจ..

“ให้มันจริงเถอะ ที่ฉันจะสอนกลยุทธ์ให้ก็เพื่อที่จะให้พวกแกมีกลยุทธ์เป็นของตัวเอง พวกแกคงไม่ได้มาเป็นทหารเพื่อที่จะมานั่งกินนอนกินหรอกใช่ไหม ถ้าเกิดไม่ใช่ก็อย่าเอาแต่คิดที่จะพึ่งพาคนอื่น จงพึ่งตัวของตัวเอง หลังจากที่ฉันสอนไปแล้วพวกแกก็เอาไปพัฒนาและต่อยอดกันเอาเอง เพราะใช่ว่าฉันจะอยู่กับพวกแกตลอดไป และสุดท้ายถึงต่อให้พวกแกจะเป็นคนที่ไม่มีความสามารถ แต่ถ้าเกิดพยายามก็ใช่ว่าจะสู้คนอื่นไม่ได้ “สิ้นคำพูดของผม เอลิเซียกับไอ้หน้าหวานก็ต่างพากันหยุดชะงักพูดอะไรไม่ออก แววตาที่คนทั้งสองมองผมเริ่มที่จะเปลี่ยนไป จากการที่ผมดูมีความคิดและเหมาะสมที่จะเป็นผู้นำกลุ่ม

“ที่จะพูดทั้งหมดก็มีแค่นี้..”ผมที่กล่าวปิดท้ายเอาไว้..

“ขอบคุณนะครับ คุณสตาร์..ผมเข้าใจคุณผิดไปจริงๆ..”

หมับ..!

ไอ้เจ้าหน้าหวานที่เอื้อมมาจับมือของผม แววตาที่มันมองผมแสดงออกถึงความเคารพนับถือ..

“ฉันเองก็ต้องขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าที่นายพูดมันเป็นเพียงแค่การลองใจ ฉันก็เลยด่านายไป ขอโทษที่ว่านายเป็นไอ้เจ้าผมปรกตา..”เอลิเซียที่บอกกับผม..

“ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก..”ผมที่กล่าวออกมา..

“คุณสตาร์ครับ ทำไมคุณถึงไม่สอนกลยุทธ์ให้ผมกับคุณเอลิเซียวันนี้เลยล่ะครับ..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่เอ่ยถามผม..

“อื้ม..ฉันขอคิดก่อน..?”ผมที่กล่าวออกมา พลางจับคางของตัวเอง..

“คิดอะไรเหรอครับ..?”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่ถามผมด้วยความสงสัย..

“คิดว่าฉันควรจะบอกความลับของฉันกับพวกแกดีไหมน่ะ”ผมที่กล่าวออกมา พอไอ้เจ้าหน้าหวานกับเอลิเซียได้ยินก็หูผึ่ง ดูเหมือนว่าทั้งสองคงจะเข้าใจผิดคิดว่าการวางกลยุทธ์ของผมมีเคล็ดลับที่ซ่อนอยู่..

“อะแฮ่ม..ไหนๆพวกเราก็ปรับความเข้าใจกันแล้ว แถมต่อจากนี้จะต้องอยู่ด้วยกัน นายไว้ใจพวกเราได้เลย..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา..

“ไอ้ความลับที่บอกมันไม่เกี่ยวกับเรื่องการวางกลยุทธ์ แต่มันเป็นความผิดปกติของฉัน..”ผมที่กล่าวออกมา..

“ความผิดปกติ..?”ไอ้หน้าหวานกับเอลิเซียที่กล่าวทวน ก่อนที่ผมจะตัดสินใจบอกความลับเกี่ยวกับโหมด X ให้ทั้งสองได้รับรู้..

ซึ่งทันทีที่ไอ้เจ้าหน้าหวานกับเอลิเซียได้ฟัง พวกมันก็ต่างพากันอึ้ง เมื่อรู้ว่าผมเป็นโรคประหลาด..

“เรื่องจริงเหรอครับเนี่ย..?”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่เอ่ยถามผม..

“ก็เออดิ..”

“ถ้าอย่างงั้นเมื่อกี้ที่จู่ๆนายทำตัวแปลกไปก็เพราะว่าโหมด X อะไรนั่นของนายหมดเวลาลงอย่างงั้นเหรอ..?”เอลิเซียที่เอ่ยถาม..

“ใช่..ซึ่งถ้าเกิดโหมด X ปิด ฉันจะจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนที่อยู่ในโหมด X ไม่ได้ ฉันจึงต้องคอยจดทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ในสมุดไดอารี่ ในหนึ่งวันฉันจะสามารถปลุกมันได้แค่ 3 ครั้ง ส่วนครั้งที่ 4 ต้องพึ่งดวง บางครั้งก็ปลดได้บางครั้งก็ปลดไม่ได้ 

ซึ่งในวันนี้ฉันก็ใช้ไปแล้ว 3 ครั้ง ครั้งแรกฉันใช้กระทืบไอ้พวกสวะเมื่อเช้าไป ส่วนอีกสองครั้งที่เหลือก็คือตอนนี้ นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงยังสอนกลยุทธ์ให้พวกแกวันนี้ไม่ได้..”ผมที่กล่าวออกมา ซึ่งคนทั้งสองก็ดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าอึ้งๆออกมา

“นอกเหนือจากนี้ ในตอนที่ฉันไม่ได้อยู่ในโหมด X บุคลิกของฉันก็จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง รวมไปถึงความสามารถที่พวกแกได้เห็น ฉันในตอนนั้นแทบจะไม่ต่างอะไรกับแกเลยไอ้เจ้าหน้าหวาน..”ผมที่บอกกับไอ้เจ้าหน้าหวาน พอมันได้ยินก็เบิกดวงตากว้างขึ้น..

“อืม..พวกเราเข้าใจแล้ว..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา..

“และเหตุผลที่ฉันตัดสินใจเลือกที่จะบอกเรื่องนี้ให้พวกแกได้รู้ นั่นก็เพราะว่าในอนาคต ฉันอาจจะต้องพึ่งพวกแก ถึงจะไม่อยากก็เถอะ..”ผมที่กล่าวออกมา และนี่ก็คือเหตุผลที่แท้จริงที่ผมยอมบอกความลับนี้..

“เดี๋ยวๆ เมื่อแกใช้คำว่าพวกแก..? รวมถึงไอ้หน้าหวานด้วยเหรอ..?”เสียงของไอ้จ้อนที่เอ่ยถามขึ้น..

‘เออ..ถ้ามันจวนตัวจริงๆก็คงมีแต่ต้องใช้หน้าของมันให้เป็นประโยชน์ แต่ถึงอย่างนั้นถึงอย่างนั้นก็เถอะ แกอาจจะไม่เอะใจ แต่ฉันเริ่มที่จะได้กลิ่นอะไรแหม่งๆ..’

“อะไรวะ..?”ไอ้จ้อนที่ถามด้วยความสงสัย ตั้งแต่ที่ได้เจอกับไอ้เจ้าหน้าหวาน มันก็มีจุดที่น่าสงสัยอยู่ ไม่แน่ว่าไอ้เวรนี่มันอาจจะเป็น…เกย์ก็ได้

‘เดี๋ยวแกก็จะได้รู้เอง..’ผมที่ตอบกลับไอ้จ้อน..

“ถึงผมจะไม่รู้ว่าพวกเราจะช่วยอะไรคุณได้ แต่ผมจะพยายาม..”ไอ้เจ้าหน้าหวานที่กล่าวออก

“ฉันเองก็ด้วย ถ้าพอมีอะไรที่เป็นประโยชน์ก็บอกมาได้เลย ฉันยินดีที่จะช่วย..”เอลิเซียที่กล่าวเสริม นี่แหละคือสิ่งที่ผมอยากจะได้ยิน..

“อืม..จริงสิ จะว่าไปแล้วฉันยังไม่รู้ชื่อของแกเลย แกชื่ออะไรวะ..?”ผมที่ฉุกคิดขึ้นมาได้ เลยเอ่ยถามต่อไอ้เจ้าหน้าหวาน พอมันได้ยินก็ฉีกรอยยิ้มออกมา ผสานกับแววตาระยิบระยับ..

“ชื่อของผมจะใช้นามสกุลนำ ผมชื่อว่า..อดอร์ฟ  ฮิตเลอร์ ครับ”สิ้นเสียงของไอ้เจ้าหน้าหวาน ใบหน้าของผมก็แหยไปในทันที เหอะๆ นอกจากที่ชื่อจะไม่เข้ากับเบ้าหน้าของมันแล้ว มิหน้ำซ้ำชื่อของแม่งนี่มัน..

“ตัวหายนะชัดๆ..”ผมที่เผลอพูดออกมา..

“หรา..~ ชื่อของแกนี่ไม่หายนะเลยนะ สตาร์ลิน..~”เสียงของไอ้จ้อนที่กล่าวดังขึ้น..

ไรท์:ไม่อนุญาติให้นำไปเผยแพร่ที่เว็ปไซต์อื่นจนกว่าจะขออนุญาตินะงับ