แสงที่ 34 ทดสอบวัดระดับของเอมพาส..

“นั่นมันไซคอนพลหัวหน้ากลุ่มอันธพาลวัวเหล็กไม่ใช่เหรอ..?”

“อึก..เออดิ โครตน่าเหลือเชื่อเลย ไอ้เจ้านั่นมันเป็นใครกัน ถึงจัดการกับไซคอนได้..?”

“นั่นสิ..ทั้งสถาบันไม่มีใครกล้าที่จะไปมีเรื่องกับมันเลยนะ อีกทั้งมันยังกำลังจะเข้าบรรจุที่หน่วยกระทิงนรกแล้วด้วย ฮะ..เฮ้ย ไอ้เจ้านั่นมันแทงด้วย..!”

เสียงของนักเรียนบางส่วนที่ยืนดูสถานการณ์ ก่อนที่จู่ๆพวกเขาก็ถึงกับต้องตาเหลือกถล่น เมื่อเห็นว่าร่างของสตาร์ได้เอามีดสั้นกระซวกแทงลงไปที่ท้องน้อยของหัวโจกที่มาหาเรื่อง..

ซึ่งมันก็ทำให้เหล่านักเรียนถึงกับอ้าปากค้างในความอมหิตของสตาร์ แถมพอแทงเสร็จชายหนุ่มก็ทำท่าที่จะเดินจากไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น..

“เดี๋ยวก่อนครับ..”

[สตาร์]

“อึก..!”

ท่ามกลางร่างของผมที่กำลังยืนตกตะลึงอยู่กับไอ้เจ้าหนุ่มหน้าหวานตรงหน้า สถานการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้ผมอึ้งจนถึงกับพูดอะไรไม่ออกจากเรดาร์ที่ถูกทำลาย..

“ขะ..ขอบคุณที่เข้ามาช่วยผมเอาไว้ ตะ..แต่คุณไม่น่าทำถึงขนาดนี้เลย ถะ..ถ้าเกิดเข้าตายขึ้นมามันจะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ..”ไอ้เจ้าหนุ่มหน้าหวานที่บอกกับผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นระรัว ในระหว่างนั้นมันก็ดึงกางเกงขึ้นมาสวมใส่..

“ใครบอกว่าฉันช่วยแก แกก็เห็นว่าไอ้เวรนี่มันมาหาเรื่องฉันก่อน..”ผมที่ตอบกลับไอ้หนุ่มหน้าหวาน 

“อยะ..อย่างงั้นเองสินะครับ แต่ยังไงผมก็ต้องขอขอบคุณจริงๆ ถ้าไม่ได้คุณผมก็คงจะแย่เหมือนกัน..”ไอ้หนุ่มหน้าหวานที่บอกกับผม แต่แล้ว..

“พลทหารฝึกหัดขั้นที่ 1 ช่วยอธิบายได้ไหมว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น..?”

ทันใดนั้นเองจู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนที่เอ่ยดังขึ้น เมื่อผมกับไอ้หน้าหวานหันไปมองก็พบเข้ากับร่างของหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่ง..

โดยที่หญิงวัยกลางคนผู้นี้มีบุคลิกที่ดูเฮี้ยบเป็นอย่างมาก เธอมีใบหน้าที่สวยแบบดุๆ เส้นผมและดวงตาของเธอเป็นสีดำ อีกทั้งยังสวมใส่แว่นตาเอาไว้

ส่วนชุดที่เธอใส่อยู่ในตอนนี้คือชุดยูนิฟอร์มทหารสีน้ำตาล พ่วงมาด้วยปลอกแขนสีแดงสัญลักษณ์รูปกระทิงที่อยู่บนแขนขวา บ่งบอกว่าเธอคือทหารของเหล่าทัพคีทารัส นอกเหนือจากนี้ที่บ่าของเธอยังประดับดาวสีแดงเอาไว้หนึ่งดวงแสดงให้เห็นว่าเธอคือทหารยศพันตรี..

“อู้วววววว ดูสาวดุคนนี้ซี้..~”เสียงของไอ้จ้อนที่ร้องออกมา เดี๋ยวๆ..แกนี่ปรับสภาพไวจังนะ ตอนแรกยังเห็นซีเรียสอยู่เลย แต่พอเห็นนมเท่านั้นแหละ แม่ง..จิ้งจกยังต้องแพ้มัน..

“อะ..อาจารย์มิลันเซีย..”ไอ้หน้าหวานที่กล่าวออกมา ทันทีที่มันได้เห็นร่างของอาจารย์ผู้ที่ปรากฏตัวก็ถึงกับหน้าซีดเสีย ก่อนที่มันจะรีบทำความเคารพอย่างไว..

“พลทหารฝึกหัดทารอน..ฉันจะถามพวกแกอีกครั้งว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น..?”มิลันเซียที่กวาดสายตามองร่างของไอ้พวกแก๊งกระจอกที่นอนหมดสติกันอยู่พลันเปล่งเสียงถาม..

“ขออนุญาติรายงานนะครับ ก่อนหน้านี้เกิดปัญหาขึ้นนิดหน่อย ไอ้เจ้าพวกนี้มันมาหาเรื่องผม แต่บังเอิญว่ามันดันมาหาเรื่องผิดคน สภาพก็เลยออกมาอย่างที่เห็น..”ผมที่ยกแขนขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ พร้อมทั้งเปล่งเสียงรายงานสถานการณ์อย่างเข้มแข็ง ถึงกับทำให้ร่างตรงหน้าเบิกดวงตากว้างขึ้นอยู่เล็กน้อย ก่อนจะหรี่ลง..

“งั้นเหรอ..? แต่ดูจากสภาพแล้ว ฉันว่าแกทำเกินไปหน่อยนะ ถึงจะไม่มีกฏว่าห้ามนักเรียนทะเลาะวิวาทหรือฆ่ากันตายก็เถอะ..”มิลันเซียที่กล่าวออกมา อ้าว..แบบนี้ก็เข้าทางดิ..

“ก็อย่างที่อาจารย์พูดมานั่นแหละครับ มันไม่มีกฏสภาพของมันก็เลยออกมาอย่างที่เห็น กะอีแค่ทหารฝึกหัดขั้นที่หนึ่งอย่างผม มันที่เป็นถึงทหารฝึกหัดขั้นที่สามยังรับมือไม่ได้ แถมยังมีกันอยู่ตั้งหลายคน ผมขอถามหน่อยว่าสวะแบบนี้ท่านจะเอาเข้าเหล่าทัพคีทารัสที่แสนจะทรงเกียรติจริงๆอย่างงั้นเหรอ ขอแนะนำให้ดีดมันออกไปที่ค่ายทหารสามัญจะดีกว่า เพราะถ้าเกิดมันไม่ได้ตาย มันก็จะเดินไม่ได้อีกต่อไป..”ผมที่กล่าวกับมิลันเซียแบบไม่มีกระอึกกระอัก อีกทั้งถ้อยคำที่ผมใช้ยังแอบอวยเหล่าทัพคีทารัส 

ซึ่งพอมิลันเซียได้ยินในคำพูดของผม เธอก็ดูเหมือนจะอึ้งไป..

“นั่นสินะ..ยังไงก็ช่วยเก็บกวาดเขี่ยร่างของพวกมันออกไปข้างๆอย่าให้ขวางทางเดินด้วย..”มิลันเซียที่เอ่ยกล่าวออกมา แววตาที่เธอมองผม แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังสนใจในตัวของผมอยู่ไม่ใช่น้อย..

“รับทราบครับ ฝากแกจัดการด้วยนะ พอดีว่าฉันกำลังรีบ..”ผมที่ตอบกลับมิลันเซีย ก่อนจะหันไปบอกกับไอ้หนุ่มหน้าหวานที่กำลังยืนตาเหลือกตัวสั่นผวาด้วยความกลัวอยู่ข้างๆ..

ซึ่งจากปฏิกิริยานี้ มันจึงทำให้ผมรู้ว่ามิลันเซียเองก็ไม่ใช่อาจารย์ธรรมดา เธอคงจะมีความเข้มงวดและโหดเป็นอย่างมาก จนถึงขั้นทำให้เหล่านักเรียนต่างพากันหวาดกลัว..

“คะ..ครับ..?”ไอ้หนุ่มหน้าหวานที่หันมองผมด้วยสีหน้างุนงง..

“งงอะไร..ฉันบอกให้แกช่วยเก็บกวาดด้วย เหมือนกับเก็บเอาขยะไปทิ้งนั่นแหละ..”ผมที่บอกกับไอ้หนุ่มหน้าหวาน พอมิลันเซียได้ยินคำพูดของผม เธอก็ยิ่งจ้องผมตาเขม็ง..

ส่วนไอ้หนุ่มหน้าหวานพอได้ยินแบบนั้นมันก็รีบจัดการใช้ร่างเล็กๆของมันเข้าไปลากไอ้พวกกระจอกที่นอนหมดสติกันอยู่ไปวางเอาไว้ที่ขอบทางเดิน..

“ส่วนพวกแกก็แยกย้ายกันไปได้แล้ว..!”มิลันเซียที่หันไปตวาดเสียงใส่เหล่านักเรียนบางส่วนที่ยืนดูอยู่ ส่งผลทำให้นักเรียนพวกนั้นถึงกับวงแตกรีบเดินจากไปในทันที..

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ..”ผมที่กล่าวกับมิลันเซียและเตรียมที่จะเดินออกจากสถานที่แห่งนี้ แต่ก็ต้องถูกขัดเอาไว้..

“เดี๋ยว..”

“ครับ..”

“ฉันไม่ยักจะเคยเห็นหน้าของแกมาก่อน จะบอกว่าเป็นทหารใหม่ที่พึ่งจะเข้ามาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะพิธีจำแนกทหารเกณฑ์ประจำปีนี้มันจะถูกจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า..”มิลันเซียที่เอ่ยถามกับผม..

“ก็ทหารใหม่นั่นแหละครับ แต่บังเอิญว่าตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาผมแค่ไม่ได้มาเรียนก็เท่านั้น..”ผมที่ตอบกลับ พอมิลันเซียได้ยินก็ขมวดคิ้ว..

“หมายความว่ายังไง..? แกไม่รู้กฏเหรอว่าห้ามขาดเรียนเกินหนึ่งเดือน ถึงจะไม่เข้าเรียนแต่แกต้องมาลงชื่อ ดูเหมือนว่าฉันคงจะปล่อยแกไปไม่ได้แล้วล่ะสิ..”มิลันเซียที่กล่าวออกมา เธอเริ่มที่จะชักสีหน้าและทำท่าจะก้าวเข้ามาหาผม..

“พอดีว่าผมพึ่งจะออกจากคุกทาทารัสมาน่ะครับ เมื่อหนึ่งปีก่อนผมถูกจับดำเนินคดีในข้อหาล่วงเกินนายทหารชั้นผู้ใหญ่ ถ้าเกิดว่าอาจารย์สังกัดอยู่ที่เหล่าทัพคีทารัสก็น่าที่จะเคยได้ยินเรื่องที่ผมบอกผ่านหูมาอยู่บ้างสินะครับ..”ผมที่บอกกับมิลันเซีย และทันทีที่เธอได้ยินเธอก็ถึงกับเบิกดวงตากว้างขึ้น ส่วนไอ้หนุ่มหน้าหวานที่กำลังจัดการเก็บกวาดอยู่ก็พลันหันขวับมามองด้วยความตกตะลึง..

“นี่อย่าบอกนะว่าแกคือไอ้ทหารเกณฑ์ที่ล่วงเกินท่านพลตรีเปเนส..”

“ก็ตามนั้นแหละครับ และผมเองก็หวังว่าอาจารย์จะช่วยเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ แม้ว่าอาจารย์จะสังกัดอยู่ที่เหล่าทัพคีทารัสก็เถอะ แต่ตอนนี้คุณคืออาจารย์ของที่นี่ คงจะแยกแยะออกสินะครับว่าอันไหนคือหน้าที่หรืออันไหนคือเรื่องของเหล่าทัพ..”ผมที่บอกกับมิลันเซีย เมื่อเธอได้ยินในคำพูดของผมก็ถึงกับเส้นเลือดปูดขึ้นขมับ แต่เธอก็ดูเหมือนว่าจะแยกแยะออกอยู่..

“อืม..แกไปได้แล้ว..”มิลันเซียที่บอกกับผม..

“รับทราบครับ..”ผมที่หมุนตัวหันหลังกลับและเตรียมที่จะเดินจากไป..

“ทหารใหม่..แล้วอย่าลืมอ่านกฏของอาคัสด้วย ถ้าเกิดว่าแกทำผิดกฏขึ้นมา เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะเป็นคนลงโทษแกเอง..”มิลันเซียที่กล่าวไล่หลังผมมา..

“ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ..”ผมที่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงกวนประสาท ซึ่งก็แน่นอนว่าถึงต่อให้ไม่ต้องหันกลับไปมอง ผมก็พอจะรู้ว่าสีหน้าของมิลันเซียจะออกมาในลักษณะไหน..

“อู้ว…อยากถูกลงโทษ อยากถูกจับตรึงไว้กับเตียง..~”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา เดี๋ยวไหงจู่ๆถึง S เฉยเลยล่ะ แต่ก็ช่างแม่งเถอะ..

ซึ่งหลังจากที่ผมปลีกตัวออกมา ผมก็ได้ออกเดินสำรวจไปรอบๆสถาบัน แต่เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหยุดพัก เพราะพื้นที่ของมันกว้างขวางเอามากๆ ดูเหมือนว่าผมคงจะต้องใช้เวลากว่าหลายวันถึงจะสามารถเดินสำรวจรอบๆได้จนหมด..

อีกทั้งโหมด X ของผมก็พึ่งจะหมดเวลาลง สิ่งที่ผมได้ยินจากไอ้จ้อนก็ยังคงเหมือนเดิม ผมในโหมด X แม่งสร้างวีรกรรมเอาไว้อีกแล้ว แต่ก็โชคดีที่วีรกรรมนี้มันไม่ได้สร้างความเดือดร้อนอะไรให้ผม..

“สรุปแล้วอันดับแรกต้องไปหาคนที่ชื่อสไปร์สก่อนสินะ..”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะตัดสินใจเดินไปถามทางกับนักเรียนกลุ่มหนึ่ง จนได้รู้ว่าคนที่ผมกำลังตามหาอยู่ที่ไหน 

ซึ่งเมื่อรู้ผมก็ไม่รอช้ารีบมุ่งหน้าไปในทันที ก่อนที่สุดท้ายแล้วผมจะมาหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้าของโรงยิมแห่งหนึ่ง..

โดยเมื่อเปิดประตูเดินเข้ามาสิ่งที่พบนั่นก็คือโรงยิมโล่งๆ ทางขวามือมีอาวุธที่ตั้งวางอยู่บนชั้นกว่าหลายชนิด ส่วนซ้ายมือจะมีหุ่นเหล็กที่ตั้งวางเป็นล็อกๆเรียงแถวยาวกว่าหลายสิบตัวคล้ายๆกับสนามยิงปืน..

“แกเป็นใคร..? วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก โรงฝึกจะเปิดให้ใช้ในอาทิตย์หน้า..”

ทันใดนั้นเองจู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนที่เอ่ยดังมาจากทางด้านหลัง เมื่อผมหันกลับไปมองก็พบเข้ากับร่างของหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่ง..

เธอเป็นผู้หญิงที่สวย มีเส้นผมและดวงตาเป็นสีน้ำทะเล อีกทั้งยังมีหน้าอกที่ค่อนข้างใหญ่ โดยชุดที่เธอสวมใส่อยู่ในตอนนี้ ท่อนบนสวมใส่เสื้อกล้าม ส่วนท่อนล่างลงไปจะเป็นชุดยูนิฟอร์มทหารแบบปกติ 

นอกเหนือจากนี้เธอยังเอาเสื้อนอกพาดเอาไว้บนบ่า เมื่อผมมองไปก็พบเข้ากับอินธนูที่มีดาวสีแดงประดับอยู่หนึ่งดวง บ่งบอกและแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ก็เป็นทหารระดับยศพันตรี..

“ผมเป็นนักเรียนใหม่ที่พึ่งจะมาเรียนวันแรกน่ะครับ ท่านพันตรีเมเทโอบอกให้ผมมาหาคนที่ชื่อว่าสไปร์ส..”ผมที่บอกกับหญิงสาวตรงหน้า พอเธอได้ยินก็เบิกดวงตากว้างขึ้นอยู่นิดหน่อย..

“ฉันเนี่ยแหละสไปรส์นี่อย่าบอกนะว่าแกคือทหารเกณฑ์ที่ก่อเรื่องเมื่อหนึ่งปีก่อน..?”สไปร์สที่เอ่ยถามผม..

“หืม..? ท่านพันตรีรู้ได้ยังไง..?”

“ฉันเองก็อยู่ที่นั่นด้วย..หลังจากที่เกิดเรื่อง ไอ้เจ้าเมเทโอก็ได้มาฝากฝังแกเอาไว้กับฉัน แล้วที่สำคัญอยู่ในสถาบันเรียกฉันว่าอาจารย์..”สไปร์สที่กล่าวออกมา ในขณะที่พูดเธอก็พลางชำเลืองสายตาขึ้นลงเหมือนกับกำลังจะตรวจสอบผม..

“ยังไงก็เข้าไปก่อน..ตามกฏแล้วนักเรียนใหม่จะต้องตรวจวัดระดับของเอมพาส ก่อนจะจำแนกห้องและส่งไปยังแผนกที่จะเรียน..”สไปร์สที่บอกกับผม ก่อนที่เธอจะแทรกตัวเดินเข้าไปในโรงฝึก แต่ทว่าในจังหวะที่เธอแทรกตัวผ่านหน้าของเธอก็ดันมาชนเข้ากับแขนของผม..

《ชาร์จพลังงานฟอร์ส X 10 หน่วย》

“อู้ว..!!!!!~ ลาภอันประเสริฐ..”

เสียงของระบบที่แจ้งเตือนและเสียงของไอ้เวรจ้อน ก่อนที่ทันใดนั้นโหมด X ของผมจะตื่นขึ้นอีกครั้ง

“เข้ามาสิ..”เสียงของสไปร์สที่หันกลับมาบอกกับผม ก่อนที่ผมจะเดินกระตุกรอยยิ้มตามเธอไป

ซึ่งก็ดูเหมือนว่าสไปร์สจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการที่แขนของผมบังเอิญไปชนเข้ากับหน้าอกของเธอ 

ฟุบ..!

ทันทีที่พวกเราสองคนเข้ามาภายในโรงฝึก สไปร์สก็เดินไปเปิดประตูห้องทางขวามือ โดยที่ตรงจุดนั้นมันมีลักษณะเหมือนกับจุดบริการเคาน์เตอร์ เธออ้อมเข้าไปในนั้น ก่อนจะไปเปิดลิ้นชักและหยิบเอาเอกสารออกมา พร้อมกับตราประทับ..

“จะเข้าแผนกไหน..?”สไปร์สที่อยู่ในเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามผม ในระหว่างนั้นเธอก็หยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ..

“แผนกยุทธวิธีกับแผนกสู้รบ..”

“หืม..? ไอ้ที่พูดเมื่อกี้ แกโง่หรือว่าฉันหูฝาดไป..? แกรู้หรือเปล่าว่าถ้าเกิดแกเข้าสองแผนก แกจำเป็นที่จะต้องผ่านการทดสอบเลื่อนระดับทั้งสองแผนก จึงจะจบหลักสูตรของอาคัส..”สไปร์สที่เอ่ยถามผม..

“ผมเข้าใจครับ เอาอย่างที่บอกไป..”

“คิดให้ดีก่อน ถึงการเข้าสองแผนก แกจะได้รับสิทธิพิเศษและสวัสดิการที่สูงกว่า แต่ถ้าเกิดแกผ่านบทการทดสอบแค่แผนกเดียว แกจะไม่ถือว่าจบหลักสูตร และที่สำคัญถ้าเกิดฉันปั้มตราลงไปในเอกสารแล้ว ถึงต่อให้แกจะมาเปลี่ยนใจทีหลังมันก็ไม่ทันแล้วนะ..”สไปร์สที่พยายามจะเกลี่ยกล่อมผม..

“ผมตัดสินใจไปแล้วครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะรับผิดชอบการตัดสินใจของตัวเองในครั้งนี้..”ผมที่บอกกับสไปร์ส พอเธอได้ยินก็ดูเหมือนจะอึ้ง..

“หึ..แกนี่มันน่าสนใจดีหนิ ถ้าเกิดแกจบหลักสูตรได้ แกจะเป็นคนที่สิบของทัพทารอนที่สามารถจบหลักสูตรทั้งสองแผนก..”

“หืม..? คนที่สิบเลยเหรอครับ ผมนึกว่าผมจะเป็นคนแรกที่เลือกสองแผนกซะอีก..”ผมที่กล่าวออกมา ทั้งๆที่ผมกะว่าจะโชว์ขิงสักหน่อย..

“หึ..ใครบอกล่ะ คนโง่ๆแบบแกมีถมเถไป แต่คนที่จะจบหลักสูตรได้จริงๆ มันมีไม่กี่คนหรอก ซึ่งฉันกับไอ้เจ้าเมเทโอก็จบหลักสูตรจากทั้งสองแผนก..”สไปร์สที่กล่าวออกมา เมื่อผมได้ยินก็รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดาเลยจริงๆ..

“เอาล่ะ..ถ้าแกแน่ใจฉันจะลงตราประทับแล้วนะ เอกสารฉบับนี้จะถูกส่งไปที่ผู้อำนวยการของสถาบัน..”สไปร์สที่บอกกับผม ก่อนที่เธอจะเอาตรายางสัญลักษณ์ของทัพทารอนปั้มลงบนหมึก..

“ครับ..”ผมที่ตอบกลับสไปร์สโดยไร้ซึ่งความลังเล ก่อนที่เธอจะจัดการปั้มมันลงไปบนเอกสารในทันที..

“เอาล่ะ..ต่อไปช่วยบอกระดับคริสตัลมานาของแกมาด้วย แต่จะว่าไปฉันไม่เห็นจะรู้สึกถึงมันได้เลย..”สไปร์สที่กล่าวออกมา พลางเอื้อมมือมาแตะที่หน้าอกของผม เท่าที่ดูจากบุคลิกของเธอ เธอดูเป็นผู้หญิงห้าวๆคนหนึ่ง แถมยังดูเท่ด้วย..

“คริสตัลมานาของผมอยู่ในระดับ 1 ดาวเขียว..”

“หืม..ระดับโครตต่ำ ปกติพวกทหารฝึกหัดขั้นหนึ่งก่อนจะถูกส่งมาที่นี่ ส่วนใหญ่ก็เลื่อนระดับคริสตัลมานาไปจนถึง 2-3 ดาวเขียวกันหมดแล้ว..”

“พอดีติดคุกน่ะครับก็เลยไม่มีโอกาสได้เลื่อนระดับ..”

“อืม..ฉันก็เข้าใจอยู่ แล้วเอมพาสของแกเป็นประเภทไหนล่ะ..?”

“เอมพาสระดับสองยุทโธปกรณ์แบบพิเศษน่ะครับ..”

“แบบพิเศษ..?”สไปร์สที่ขมวดคิ้วแน่นเหมือนจะไม่เข้าใจ..

“เออคือ..แบบยุทโธปกรณ์นั่นแหละครับ..”

“อืม..ถ้างั้นก็เอามันออกมาและก็ใช้เวทมนต์ที่แกคิดว่าแรงที่สุดโจมตีใส่หุ่นเหล็กนั่น..”สไปร์สที่บอกกับผม พลางชี้นิ้วไปยังหุ่นเหล็กที่ตั้งอยู่..

“เออคือจะดีเหรอครับ..?”

“อุ๊บ..ฮ่าๆ แกนี่ตลกดีนะ กลัวว่ามันจะพังหรือยังไงกัน..? หุ่นนั่นถูกสร้างขึ้นมาจากแร่ดาเมียน มีความทนทานสูงสามารถป้องกันได้ยันเวทมนตร์ระดับ 5 เลยล่ะ แกไม่ต้องห่วง..”สไปร์สที่ส่งเสียงหัวเราะออกมา..

“เออคือแล้วเรื่องเงื่อนไขล่ะครับ..? เอมพาสของผมเป็นเงื่อนไขแบบคู่น่ะครับ..”

“แบบคู่งั้นเหรอ..? ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันจัดการเรื่องเงื่อนไขเอง..”สไปร์สที่หยุดคิดไปชั่วขณะ ก่อนจะยกแขนขึ้นมากอดอกพร้อมกล่าวออกมา..

“สตาร์ ฉันรักแก..!!!”เสียงของไอ้อวัยวะท่อนล่างอันไร้ประโยชน์ที่กล่าวออกมา

‘หุบปากไป ตะกี้แกยังหอนใส่ฉันอยู่เลย..’ผมที่บอกกับไอ้จ้อน..

“โอ๋ๆ ไม่งอนน้า..~ เค้าก็แค่อารมณ์ร้อนไปหน่อย กลัวว่ามันจะสร้างปัญหาให้กับตัวเอง..”ไอ้จ้อนที่มาในโหมดตะมุตะมิ ซึ่งผมก็ได้ยืนกลอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้..

“ถ้าอย่างงั้นก็..ขออนุญาตินะครับ..”ผมที่หันไปหาสไปร์ส พร้อมกับเอื้อมมือขวาออกไปบีบขยำหน้าอกของเธอ..

 

《ชาร์จพลังฟอร์ส X 20 หน่วย》

“อะ..อึก..?”สไปร์สที่เบิกดวงตากว้างขึ้น เธอดูเหมือนจะอึ้งไปชั่วขณะ..

“นี่คือเงื่อนไขของแกงั้นเหรอ..? อุบาตได้ใจเลยว่ะ..”สไปร์สที่กล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง แววตาของเธอแสดงออกถึงความเย็นชาและขยะแขยง..

“ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เปิดวงจร..!”ผมที่กระตุกรอยยิ้มตอบกลับสไปร์ส ก่อนจะเปิดวงจรหันหน้าไปยังหุ่นเหล็กตรงหน้าที่อยู่ห่างไกลออกไปกว่า 7 เมตร..

วิ๊ง..!

ทันทีที่วงจรถูกเปิดผมก็ล้วงมือเข้าไป ก่อนจะหยิบนำดาบแสงออกมา โดยในขณะที่ล้วงก็ดูเหมือนว่าสไปร์สจะไม่ได้สังเกตเห็นเพราะว่าเธอยืนอยู่ข้างหลังผม..

“หืม..? นั่นน่ะเหรอเอมพาสของแก ไม่เห็นจะมีวงแหวนเวทเลยหนิ..”สไปร์สที่เอ่ยกล่าวออกมา ปกติแล้วทันทีที่เอมพาสถูกนำออกมา มันจะมีวงแหวนเวทที่คล้องอยู่บนแขน ซึ่งวงแหวนนั้นก็คือตัวที่จะใช้บ่งชี้ว่าคริสตัลมานาอยู่ในระดับไหน..

ฟุบ..!

หวิ่ง..!

ผมที่กดเปิดสวิตซ์ ทันใดนั้นเลเซอร์อานุภาพสูงก็พวยพุ่งออกมาจนกลายเป็นใบดาบ และก็ดูเหมือนว่ามันจะสร้างความตกตะลึงให้แก่สไปร์สไม่ใช่น้อย..

“เปิดวงจร..สกิลที่ 1 คมแสงแห่งตัณหาคลื่นดาบพลัง X”

วิ๊ง..!!!

ผมที่ทำการใช้สกิล ทันใดนั้นวงแหวนเวทสีเขียวก็ปรากฏออกมาคล้องอยู่ที่ตรงบริเวณด้ามจับ ซึ่งสีและจำนวนของวงเวทที่ปรากฏออกมา มันจะบ่งบอกถึงระดับของสกิล..

“วงแหวนเวท ทำไมถึงพึ่งมาปรากฏกันล่ะ..? สกิลเอมพาสระดับ 1 ดาวเขียวสินะ..”สไปร์สที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไมวงแหวนเวทถึงจะปรากฏออกมาตอนเฉพาะที่ผมใช้สกิล..

หวิ่งๆ ๆ

ผมที่ตวัดดาบแสงในมือฟันสลับออกไปในอากาศ พลันปรากฏเป็นพลังงานแสงเลเซอร์รูปตัว X ก่อนที่ต่อจากนั้นผมจะทำการใช้ปลายดาบเลเซอร์ทะลวงแทงออกไปยังใจกลางของพลังงานเลเซอร์รูปตัว X ตรงหน้า..

ตึง..!!!!!!!

ทันทีที่ปลายดาบเลเซอร์แทงปะทะเข้าสู่กึ่งกลางของพลังงานเลเซอร์รูปตัว X มันก็ได้พุ่งทะยานตรงไปข้างหน้าด้วยความเร็ว 

ฉ่า..!!!!!!

ในช่วงจังหวะที่พลังงานเลเซอร์พุ่งปะทะเข้ากับหุ่นเหล็ก มันก็ก่อให้เกิดเป็นเสียงของการหลอมละลายที่ดังขึ้น 

ตุบๆ ๆ 

“บะ..บ้าน่า..!”สไปร์สที่อุทานออกมา ตอนแรกเธอคงคิดว่าสกิลของผมคงจะไม่สามารถทำอะไรหุ่นเหล็กได้ แต่ทว่าเธอคิดผิด..

จากการที่หุ่นเหล็กตัวดังกล่าวได้ถูกตัดจนแยกขาดออกจากกัน ทำให้ชิ้นส่วนของมันไหลหลุดออกมาตามรอยตัด ก่อนจะตกกระทบลงสู่พื้น..

มิหน่ำซ้ำหลังจากที่พลังงานเลเซอร์ของผมเข้าตัดหุ่นเหล็กแล้ว มันก็ยังไม่ได้สลายไป มันได้ทะยานต่อเนื่องทะลุหายเข้าไปภายในผนังกำแพงที่อยู่ข้างหลังของหุ่นเหล็ก จนเกิดเป็นรูโหว่รูปตัว X ขึ้น..

ซึ่งสถานการณ์ที่เกิดขึ้น มันก็น่าจะทำให้สไปร์สได้แต่ยืนอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก จนทำให้ผมต้องหันกลับไปช่วยปลุกสติของเธอ..

“ผลตรวจวัดเป็นยังไงบ้างครับ..?”

“เงื่อนไข เงื่อนไข เงื่อนไข เงื่อนไข..!”เสียงไอ้จ้อนที่ตะโกนออกมาซ้ำๆ มันพยายามทักท้วงอย่างบ้าคลั่งราวกับเด็กที่กำลังทวงคำสัญญาจากพ่อแม่ที่บอกว่าจะซื้อของเล่นให้..

ไรท์:คอมเม้น..~~~ อาจจะเอื่อยๆไปหน่อยนะงับในตอนที่ยุรั้วโรงเรียน เดี๋ยวออกไปเมื่อไหร่ล่ะก็อร่อย..~