บทที่ 870 สวมหมวกเขียว

บทที่ 870 สวมหมวกเขียว

ซูอันตกตะลึงเมื่อได้ยินประโยคนี้

แม้ชายหนุ่มจะเดาได้ว่าอาจมีเรื่องบางอย่างระหว่างสองคนนี้ แต่เขาไม่เคยคิดว่าฉินหว่านหรูจะเคยมีโอกาสเป็นถึงพระสนม!

ท่านพ่อตาต้องมีอะไรดีถึงสามารถขโมยผู้หญิงมาจากอุ้งมือของจักรพรรดิได้! ไม่น่าแปลกใจที่ตระกูลฉู่ได้รับความทุกข์ทรมานมาหลายปีแล้ว…

“มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด” จักรพรรดิพูดพร้อมกับสูดลมหายใจราวกับว่าเขาสามารถอ่านความคิดของซูอันได้ “จักรพรรดิอย่างข้าจะอาฆาตด้วยเรื่องผู้หญิงได้อย่างไร? เหตุผลหลักสำหรับการกระทำของข้าต่อตระกูลฉู่ เป็นเพราะตระกูลฉู่เป็นขุนนางจากราชวงศ์ก่อนหน้านี้ และเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในตอนนั้น ที่ดินและความมั่งคั่งของพวกเขาไม่ได้เป็นของราชสำนัก จะให้ข้าทนกับเรื่องแบบนั้นได้อย่างไร?”

“กระหม่อมเข้าใจพะยะค่ะ” ซูอันมีสีหน้าแปลก ๆ ถึงอย่างนั้น ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ไม่อย่างนั้นทำไมเจ้าถึงกำหนดตระกูลฉู่เป็นเป้าหมายก่อนใครในเมื่อมีตระกูลขุนนางอื่นอีกมากมายที่คล้ายกับตระกูลฉู่

จักรพรรดิขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดจะพูดคุยเรื่องนี้ต่อไป “แม้ว่าข้าจะสัญญากับคนคนนั้นว่าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่มันก็อยู่บนพื้นฐานว่าเจ้าจะมอบวิชาวัฏจักรหงส์อมตะให้ข้าหรือไม่ ถ้าเจ้าไม่ให้ข้า ข้าก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องผิดวาจาต่อสหายเก่าของข้า!”

ซูอันไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน

“ฝ่าบาทไม่ได้ตรัสว่า ไม่สนพระทัยกับภาพลวงตาของความเป็นอมตะหรอกหรือพะย่ะค่ะ?”

“สำหรับจักรพรรดิองค์อื่นอาจเป็นไปไม่ได้ แต่วิชาวัฏจักรหงส์อมตะอยู่ตรงหน้าข้าแล้วในตอนนี้ มันจะยังถือว่าเป็นภาพลวงตาได้อย่างไร?” จักรพรรดิกล่าวพร้อมกับหัวเราะเยือกเย็น

ซูอันพูดไม่ออก เมื่อครู่ก่อนชายผู้นี้เพิ่งกล่าวว่า เขาไม่เชื่อว่าความเป็นอมตะมีอยู่จริง!

เขาลังเล “มันเป็นไพ่ใบเดียวที่กระหม่อมมี กระหม่อมกังวลว่าตัวเองจะเป็นอย่างไรหลังจากส่งมอบไปแล้วจะยังคงถูกตัดสินประหารชีวิตหรือไม่?”

“ข้าไม่คืนคำ” จักรพรรดิตอบ น้ำเสียงของเขาลุ่มลึกอย่างน่ากลัว “ถ้าข้าบอกว่าข้าสัญญากับเพื่อนเก่าที่จะไว้ชีวิตเจ้า ข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า แต่เจ้าอย่าได้ท้าทายความอดทนของข้า”

ซูอันกัดฟัน เขานำหมวกแห่งการให้อภัยออกมา “วิชาวัฏจักรหงส์อมตะถูกเก็บไว้ในหมวกใบนี้ พระองค์จะได้รับเคล็ดวิชาเมื่อสวมมัน!”

เขากำลังเดิมพันกับความจริงที่ว่าจักรพรรดิไม่เคยรู้จักวิชาวัฏจักรหงส์อมตะมาก่อน ในตอนนั้นสหายของผู้เฒ่ามี่ทุกคนต่างล้มตาย และไม่มีทางที่ผู้เฒ่ามี่เองจะส่งข่าวเกี่ยวกับวิชาวัฏจักรหงส์อมตะกลับมาให้จักรพรรดิรับรู้

แม้แต่ขันทีเว่ยต้านก็ไม่เคยเห็นวิชาวัฏจักรหงส์อมตะมาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จักรพรรดิจะรู้ว่าต้นฉบับที่แท้จริงเขียนไว้ที่ไหน

แน่นอน เขาไม่มีทักษะพอที่จะใส่เนื้อหาเคล็ดวิชาไว้ในหมวกแห่งการให้อภัยด้วยตัวเอง ดังนั้นก่อนหน้านี้เขาจึงขอร้องให้หมี่ลี่จัดการเรื่องนั้นแทนเขาเรียบร้อย

เมื่อรับหมวกมาและเห็นสีเขียวอันสดใสของหมวก จักรพรรดิก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ได้สวมมันในทันที

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าให้หมวกสีเขียวแก่นายน้อยของตระกูลซ่างในระหว่างงานแต่งงานของเขาที่เมืองจันทร์กระจ่าง” แววตาของจักรพรรดิดูอันตราย

ซูอันตื่นตระหนก เขาไม่คิดว่าเรื่องยิบย่อยดังกล่าวจะมาถึงหูของจักรพรรดิ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตอบอย่างตรงไปตรงมา “เป็นเช่นนั้นจริง แต่หมวกใบนั้นแตกต่างจากหมวกใบนี้ นั่นเป็นเพียงหมวกสีเขียวธรรมดา แต่ใบนี้มีเนื้อหาของวิชาวัฏจักรหงส์อมตะจารึกไว้อยู่ภายในพะยะค่ะ”

จักรพรรดิขมวดคิ้ว “ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าถึงให้หมวกสีเขียวแก่ซ่างเชียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อวิชาวัฏจักรหงส์อมตะที่มีค่าที่สุดของเจ้าอยู่ในหมวกสีเขียวเช่นกัน ตามรายงานที่ข้าได้รับมา ซ่างเชียนและเจ้าเป็นปรปักษ์ต่อกันมาตั้งแต่แรกเริ่ม”

เริ่มมีเหงื่อผุดออกจากหน้าผากของซูอัน นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากให้เกิดมากที่สุด การที่เขาแกล้งคนอื่นในอดีตแต่กลับกลายเป็นมีผลพวงถึงสถานการณ์ความเป็นความตายในปัจจุบัน “ตอนนั้นกระหม่อมไม่ได้คิดอะไร แค่ไม่ต้องการให้อะไรแพง ๆ กับเขาก็เลยเลือกหมวกราคาถูกเป็นของกำนัล มันเป็นเรื่องบังเอิญ! เป็นเรื่องบังเอิญล้วน ๆ พะย่ะค่ะ!”

“อย่างนั้นหรือ?” จักรพรรดิเย้ยหยัน “ข้าคิดว่าการให้หมวกสีเขียวแก่ใครบางคน มันหมายความว่าเจ้าล่อลวงภรรยาของคนผู้นั้นหรืออะไรทำนองนั้น…”

ด้วยเครือข่ายข้อมูลอันยอดเยี่ยม มันจึงไม่ยากสำหรับจักรพรรดิที่จะเข้าใจความสัมพันธ์ของซูอันและเจิ้งตาน

ซูอันถึงกับพูดไม่ออก

ซูอันจะยอมรับได้อย่างไร? หากจักรพรรดิคิดไปจริง ๆ ว่าตัวเองมีความคิดอยากจะตีท้ายครัวจักรพรรดิ เขาคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงวันพรุ่งนี้แน่นอนไม่ว่าจะมีชีวิตกี่ชีวิตก็ตาม!

ท้ายที่สุด นอกจากการคุกคามต่อราชบัลลังก์แล้ว สิ่งที่จักรพรรดิทุกพระองค์ยอมรับไม่ได้มากที่สุดคือ การที่สนมไปยุ่งกับชายอื่น!

ภายในวังชั้นในมีสาวงามเต็มไปหมด แต่มีจักรพรรดิคนเดียวเท่านั้น ไม่มีทางที่เขาจะใส่ใจทุกคนได้อย่างใกล้ชิด ความประมาทเพียงครู่เดียวอาจทำให้สนมคนหนึ่งคบหาชายอื่นเนื่องจากความเหงา นี่คือเหตุผลที่ผู้ชายทุกคนที่ทำงานรับใช้ในวังชั้นในจะต้องถูกตอนและกลายเป็นขันที

เขารีบพยายามอธิบายตัวเอง “นั่นไม่ใช่ความตั้งใจของกระหม่อมแน่ ๆ! ยิ่งไปกว่านั้น กระหม่อมไม่มีทางสร้างหมวกที่วิเศษแบบนี้ขึ้นมาได้ด้วยตนเอง!”

จักรพรรดิพยักหน้า “ฮึ่ม! ถ้าไม่ใช่เพราะข้าสัมผัสได้เช่นกันว่าหมวกนี้ลึกลับไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง ไอ้เรื่องเหตุผลลึกลับเกี่ยวกับหมวกเขียวที่เจ้ามอบให้แก่ซ่างเชียนมันคงเพียงพอจะทำให้ข้ารำคาญใจจนสั่งประหารเจ้าเสียตอนนี้โดยไม่ต้องยั้งคิด”

ซูอันยิ้ม “ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่ง!”

เขาถอนหายใจ ระบบคีย์บอร์ดนี้มอบสิ่งแปลก ๆ แต่น่าอัศจรรย์ให้เขาเสมอ เส้นใยสุขสันต์ก็เป็นตัวอย่างหนึ่ง ในช่วงต้นของการเดินทางเขาสามารถเอาชีวิตรอดและผ่านพ้นอันตรายหลายอย่างมาได้เพราะเส้นใยสุขสันต์ แม้ว่าจะมีช่องว่างขนาดใหญ่ในระดับการบ่มเพาะก็ตาม

หมวกแห่งการให้อภัยนี้ลึกลับอย่างยิ่ง แม้หมี่ลี่สามารถสัมผัสได้ถึงอำนาจของอักขระลึกลับบางอย่างในตัวของมัน แต่นางก็เข้าใจได้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่นางคือผู้ที่น่าจะมีความรู้มากกว่าใครในโลกนี้

แม้ว่าจักรพรรดิจะแข็งแกร่ง แต่ความรู้ของเขาในด้านนี้ไม่ได้ใกล้เคียงกับหมี่ลี่ แม้ว่าจะสัมผัสได้ถึงเต๋าที่อยู่ภายใน แต่เขาก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้เลย

ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือ หมวกใบนี้ไม่ใช่ของธรรมดา แม้แต่ตัวเขาก็ไม่สามารถสร้างอะไรแบบนี้ขึ้นมาได้ นับประสาอะไรกับซูอัน นี่คือเหตุผลที่เขาเชื่อซูอัน

แน่นอน เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าซูอันมีกลโกงที่เหลือเชื่อเช่นนี้?

จักรพรรดิกลับไปนั่งบัลลังก์มังกรพร้อมหมวกในมือ เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ สวมมัน เขารู้ว่าคนที่มีระดับการบ่มเพาะสูงที่สุดในโลกเช่นเขาไม่จำเป็นต้องกลัวกลอุบายใด ๆ ที่อาจมีอยู่ภายในหมวกใบนี้ เขาเพียงลังเล เพราะหากเขาได้รับหนทางในการเป็นอมตะอย่างแท้จริง เขาอาจสูญเสียศรัทธาในเส้นทางที่เขาเชื่อและไล่ตามมาตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม การต่อสู้กับเผ่ามารได้สร้างความเสียหายให้แก่รากฐานของเขาซึ่งทำให้อายุขัยของตัวเองลดลงอย่างมาก แม้จะสัมผัสได้อย่างคลุมเครือว่าเขาเหลือเวลาอีกหลายปี แต่ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่เขาไม่อยากปล่อยวาง

ซูอันถอนหายใจยาวอย่างโล่งใจเมื่อเห็นหมวกสีเขียวสวมอยู่บนหัวของจักรพรรดิเรียบร้อย แม้ว่าจะขลุกขลักอยู่บ้างในตอนแรก แต่สิ่งต่าง ๆ ก็ยังดำเนินไปตามแผน

จู่ ๆ ซูอันก็อารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาน่าจะเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ทำให้จักรพรรดิสวมหมวกสีเขียวได้!