บทที่ 620 การเอาคืนของบุตรชายผู้เสียพ่อ บุรุษผู้ถูกแย่งชิงสตรี

บทที่ 620 การเอาคืนของบุตรชายผู้เสียพ่อ บุรุษผู้ถูกแย่งชิงสตรี

ในไม่ช้า ร่างที่โคลงเคลงก็เดินเข้ามา ใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เดิมของเจ้าของร่างเปลี่ยนไป ดวงตาของเขาหลุกหลิกไปรอบ ๆ ตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่าเต็มไปด้วยความพิรุธ

“หงซิงอิง!” คนของคฤหาสน์ตระกูลฉู่จำเขาได้ในทันที พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้น? ทุกคนสาปแช่งชายคนนี้มาตลอด

พวกเขาพยายามตามหาชายผู้นี้หลังจากการทรยศของฉู่เทียนเซิงและหงจง แต่หงซิงอิงได้แอบหนีไปแล้ว และไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะปรากฏตัวอีกครั้งรวดเร็วขนาดนี้

หงซิงอิงเย้ย “พวกเจ้าพูดเสร็จแล้วเหรอ? ข้าว่าพวกเจ้าทุกคนหุบปากเสียดีกว่า! ใครจะรู้ว่าพวกเจ้าจะมีชีวิตอยู่ถึงพรุ่งนี้หรือเปล่า?!”

คำพูดนี้ยิ่งทำให้สมาชิกของตระกูลฉู่เดือดดาลและสาปแช่งมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ด้วยความกลัวเกรงกองทหารติดอาวุธภายใต้คำสั่งของหลิวเหย่า พวกเขาจึงยังไม่กล้าลงมือทำอะไร

ฉินหว่านหรูมองหงซิงอิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะ “ตระกูลฉู่ของเราดีต่อเจ้าเสมอ ทำไมเจ้ากับพ่อของเจ้าจึงทรยศเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”

“ดีกับข้างั้นเหรอ?” ความเกลียดชังลุกกระพือในดวงตาของหงซิงอิง “ข้ารับใช้ตระกูลฉู่อย่างจริงจังมาหลายปี กี่ครั้งแล้วที่ข้าได้เสี่ยงทุกอย่างเพื่อพวกเจ้า? ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าบอกใบ้ว่าข้าจะได้แต่งงานกับฉู่ชูเหยียน แต่ท้ายที่สุด เจ้ากลับเอาไอ้เดรัจฉานจากข้างถนนมาเป็นสามีของนาง เห็นข้าเป็นตัวอะไร?!”

“การทำงานหนักและความพยายามทั้งหมดของข้าเป็นเพียงเรื่องตลกสำหรับเจ้า! ข้ากลายเป็นตัวตลกของทั้งตระกูลฉู่!

“ข้ารับไม่ได้! ผิดอะไรถ้าข้าพยายามทวงทุกสิ่งที่ควรจะเป็นของข้าคืนมา?!”

…

เมื่อได้ยินข้อกล่าวหาซ้ำ ๆ ของเขา ฉินหว่านหรูโกรธมากจนร่างกายของนางเริ่มสั่นเทา “น่ารังเกียจยิ่ง! ข้าบอกเป็นนัยว่ามีโอกาส แต่ข้าไม่เคยสัญญาว่าชูเหยียนจะแต่งงานกับเจ้าแน่ ๆ! แม้ว่าข้าจะชอบเจ้า แต่ท้ายที่สุดการตัดสินใจทั้งหมดก็ยังคงอยู่กับชูเหยียนเอง! นางไม่ได้เลือกเจ้า แต่เลือกอาซูแทน ข้าจะทำอะไรได้?

“ข้ายังคิดว่านางเลือกได้ไม่ดีในตอนแรก แต่ตอนนี้ ข้าดีใจมากที่ชูเหยียนไม่ได้เลือกหมาป่าที่น่ารังเกียจอย่างเจ้า! ถ้าเป็นอย่างนั้นคงจะเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับตระกูลฉู่ของเรา!”

หงซิงอิงหัวเราะ “ตอนนี้ที่พูดมาทั้งหมดจะมีประโยชน์อะไร? ตอนนี้ข้าจะยึดคืนทุกสิ่งที่สูญเสียไปด้วยมือของข้าเอง!”

เมื่อเรื่องทุกอย่างจบสิ้น ฉู่ชูเหยียนจะต้องเป็นของข้า! สิ่งเดียวที่ข้าเสียใจคือไอ้สารเลวซูอันได้เป็นเจ้าของนางมาก่อน…!

อย่างไรก็ตาม ยังมีฉู่ฮวนเจา ข้าจะทำทุกอย่างกับเด็กสาวตัวน้อยนั่นแทน!

หลิวเหย่าผลักเขาออกไปด้านข้างด้วยความรำคาญ “พูดพล่ามเสร็จหรือยัง? ใครจะอยากฟังเรื่องไร้สาระที่น่ารำคาญพวกนี้? เจ้าหรือข้าที่มีอำนาจที่นี่?”

ความโกรธฉายผ่านดวงตาของหงซิงอิง แต่เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่คนที่เขาสามารถทำให้ขุ่นเคืองได้ เขาจึงรีบขอโทษทันที “ท่านแม่ทัพโปรดยกโทษให้ข้าด้วย ข้ายังควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีนัก”

“ไปยืนตรงนั้นเถอะ” หลิวเหย่าพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาหันไปมองคู่สามีภรรยาหัวหน้าตระกูลฉู่ “ตอนนี้เจ้าสองคนจะยอมรับแล้วหรือยัง?”

ฉู่จงเทียนกล่าวด้วยเสียงหนักแน่นว่า “ทุกคนรู้ว่าหงซิงอิงเกลียดชังตระกูลฉู่ของเรา พ่อของเขาคิดคดทรยศต่อเราเมื่อไม่นานมานี้ คำพูดของเขาจะน่าเชื่อถือได้ยังไงภายใต้สถานการณ์เหล่านี้?”

หลิวเหย่าหัวเราะคิกคัก “ไม่ต้องกังวล จักรพรรดิได้สั่งให้ข้ามาที่นี่เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเต็มที่ ท้ายที่สุด เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลฉู่ เพียงอย่างเดียว แต่ยังเกี่ยวข้องกับเหล่าขุนนางและเจ้าหน้าที่อีกหลายคนในราชสำนักด้วย!”

รอยยิ้มของเขาจางลง และเขาก็ออกคำสั่งต่อกองทหารราชองครักษ์ “จับทุกคนในคฤหาสน์นี้! เราจะสอบสวนทุกคน อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!”

ดวงตาของหงซิงอิงเป็นประกาย เขาอาสา “ข้าจะนำทางไป ข้ารู้จักทุกซอกทุกมุมของตระกูลฉู่”

สิ่งแรกที่เขาต้องการทำคือจับซูอัน เขาไม่เพียงเกลียดเขยขยะที่ขโมยคนที่เขาชอบ แต่เขายังต้องการแก้แค้นให้กับการตายของพ่อด้วย!

…

สถาบันจันทร์กระจ่าง

ขณะนี้ ดวงตาของซูอันหรี่ลงเมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนเกี่ยวกับคะแนนความโกรธแค้นที่ได้รับจากหงซิงอิงผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ!

แต่แล้วจู่ ๆ ประตูห้องเรียนที่เขากำลังสอนอยู่ก็ถูกเปิดออกอย่างฉับพลัน!

ซูอันทำหน้าตาน่ากลัว เขากำลังจะดุคนที่ไร้มารยาทซึ่งจู่ ๆ เปิดประตูเข้ามาอย่างกะทันหัน แต่เขากลับต้องเผชิญกับใบหน้าที่เย็นยะเยือกแทน

“อาจารย์ใหญ่…เจียง?”

นักศึกษาทุกคนในห้องเรียนจำนางได้ และเริ่มสนทนากันเอง นักศึกษาชายบางคนถึงกับผิวปากอย่างตื่นเต้น

“ว้าว! ข้าเคยเห็นอาจารย์ใหญ่แค่สองสามครั้งเอง! ไม่คิดว่าวันนี้จะได้เห็นใกล้ ๆ!”

“ขาคู่นั้นล่อลวงกันเกินไปจริง ๆ! ข้าคงตายอย่างมีความสุขหากข้าถูกหว่างขานั่นทับเพียงครั้งเดียว!”

…

ใบหน้าของซูอันมืดลง บทสนทนาทั้งหมดนี้ เหล่านักศึกษาพวกนี้คิดว่าตัวเองกำลังกระซิบกระซาบกัน แต่เขาได้ยินทุกอย่าง! ถ้าแม้แต่เขายังได้ยิน มันจะหลุดลอดไปจากหูของเจียงลั่วฝูได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม อาจารย์ใหญ่ไม่สนใจพวกเขาเลย นางพูดเพียงว่า “ชั้นเรียนนี้จะเปลี่ยนเป็นการศึกษาด้วยตนเอง อาจารย์ซู ตามข้ามา!”

โดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม นางลากซูอันออกจากห้องเรียนทันที

ห้องเรียนเกิดความโกลาหลอย่างรวดเร็ว

“บัดซบ! อาจารย์ใหญ่เจียงถึงกับจับมืออาจารย์ซู? ตำนานเจ้าแห่งแมงดายังคงมีมนต์ขลัง!”

“นานแค่ไหนแล้วตั้งแต่ที่เขามาที่นี่ครั้งแรก? ทำไมสาว ๆ ทุกคนที่อยู่ในรายชื่อสาวงามอันดับต้น ๆ ดูเหมือนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา? เขามีดีอะไรกันแน่? ข้าไม่เห็นว่าเขาจะดีมากไปกว่าข้าตรงไหน!”

“เฮอะ ฝันกันต่อไปเถอะ จากสิ่งที่ข้าได้ยินจากผู้เข้าร่วมมิติลับหยกจรัส อาจารย์ซู ทั้งใหญ่ทั้ง…”

นักศึกษาหญิงในชั้นเรียนมองดูนักศึกษาชายอย่างดูถูก แต่ข้อมูลเพียงเล็กน้อยนี้ทำให้พวกนางทุกคนเงี่ยหูฟัง

“เจ้าพูดจริงเหรอ?” ทุกคนปิดปากด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และใบหน้าของพวกเขาก็แดงไปหมด

ในขณะเดียวกัน ซูอันซึ่งถูกเจียงลั่วฝูลากออกจากห้องเรียนกำลังเพลิดเพลินกับความรู้สึกของมือที่อ่อนนุ่มของนาง ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “อาจารย์ใหญ่เจียง ท่านไม่จำเป็นต้องรีบร้อนขนาดนี้! ท่านพูดคำเดียวข้าก็รีบออกมาแล้ว ทำเช่นนี้ในสายตาของนักศึกษาคนอื่น ๆ จะทำให้เกิดข่าวลือที่ไม่ดีอย่างแน่นอน ข้าเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว…”

เจียงลั่วฝูไม่มีความอดทนต่อเรื่องไร้สาระของเขา

“เจ้าช่วยเงียบปากเหม็น ๆ ของเจ้าก่อนได้ไหม? มีเรื่องเกิดขึ้นกับตระกูลฉู่ ยังมาทำท่าลิงหลอกเจ้าอะไรอยู่อีก!?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงลั่วฝู สีหน้าของซูอันก็แข็งค้างทันที “เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลฉู่? เกิดอะไรขึ้น!?”

พวกเขาเพิ่งจัดการกับวิกฤตครั้งใหญ่เมื่อไม่นานมานี้เอง แม้แต่ฉู่จงเทียนก็ยังกลับมาแล้ว ยังจะมีอะไรผิดพลาดได้อีก?

เจียงลั่วฝูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เช้าตรู่ของวันนี้ แม่ทัพของกองทหารราชองครักษ์นำกองทหารเข้ามาในเมืองและมุ่งหน้าตรงไปยังตระกูลฉู่ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังตรวจสอบเรื่องทุจริตสินบนของกรรมาธิการการค้าเกลือและตระกูลฉู่”

นางให้คำอธิบายคร่าว ๆ เกี่ยวกับสถานะและความแข็งแกร่งของหลิวเหย่า รวมถึงความสำคัญของกองทหารเกราะเหลือง