บทที่ 321 ไม่มีเบาะแสแล้วจะหาเจอได้ยังไง!?
บทที่ 321 ไม่มีเบาะแสแล้วจะหาเจอได้ยังไง!?

จากนั้นซูอันก็เห็นหมอกสีดำพุ่งออกมาจากแป้นคีย์บอร์ดและโอบล้อมร่างของเขาไว้ ซึ่งทำให้รู้สึกได้ถึงพลังชี่ของโลกที่เข้มข้น ไม่สิ มันเป็นพลังที่บริสุทธิ์และสดชื่นมากกว่าพลังชี่มาก เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนและกำลังหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของตัวเอง

นี่คือ ‘พลังปฐมบท’ ที่ในนิยายเรื่องอื่น ๆ มักพูดถึงหรือเปล่า?

ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่าร่างกายและเส้นลมปราณของเขากำลังถูกหลอมใหม่โดยพลังปฐมบทที่พุ่งเข้าสู่ร่างกาย

ซูอันรู้สึกเหมือนได้แช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนอุ่น ๆ

ความเจ็บปวดอ่อนล้าทางกายค่อย ๆ หายไปอย่างรวดเร็ว

“พลังปฐมบท ตรวจพบผนึกแปลกปลอมบริเวณส่วนล่างใต้ท้องน้อย ต้องการปลดผนึกหรือไม่?” แป้นพิมพ์แจ้งอีกครั้ง

ซูอันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ความสุขจะเข้ามาครอบงำร่างกายของเขาทั้งหมด เขาเกือบจะกระโดดขึ้นไปบนฟ้าด้วยความตื่นเต้น “ใช่ ๆๆๆ ปลดผนึกให้ข้า!”

พลังปฐมบท ไหลลงสู่ช่วงล่างของร่างกาย พุ่งชนผนึกที่อยู่ในบริเวณใต้ท้องน้อยของชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง คล้ายกับที่พลังงานจากกลีบของดอกบัวเร้นลักษณ์ทำก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แตกต่างก็คือ พลังปฐมบทนั้นเข้มข้นและทรงพลังมากกว่ามาก พลังงานจากดอกบัวเร้นลักษณ์อาจไม่เพียงพอที่จะทำลายผนึก แต่ภายใต้การกระแทกอย่างแรงของพลังปฐมบท ผนึกที่คอยขวางทางเขามาตลอดก็เริ่มแตกร้าว

ราวกับสัมผัสได้ถึงความไม่เพียงพอ พลังปฐมบทในส่วนอื่น ๆ ของร่างกายซูอันได้แล่นเข้ามาเสริมที่บริเวณใต้ท้องน้อยซึ่งทำให้เขารู้สึกประหม่าอย่างมาก

ชายหนุ่มจำได้ว่า ผู้เฒ่ามี่เคยบอกว่าร่างกายบริเวณใต้ท้องน้อยนี้เปราะบางอย่างยิ่ง แค่ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็อาจส่งผลให้เกิดความเสียหายที่ไม่สามารถย้อนกลับได้…

พลังปฐมบท เจ้าจะทำผิดพลาดที่นี่ไม่ได้เชียวนะโว้ย! ตอนนี้ข้าอาจจะถูกผนึก แต่อย่างน้อยข้าก็ยังเป็นผู้ชาย! หากเจ้าโจมตีแรงเกินไปจนกระแทก ‘มัน’ ออกโดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าจะเอาหัวโขกเสาและจบชีวิตของข้าที่นี่ทันที!

โชคดีที่พลังปฐมบทแข็งแกร่งกว่าที่เขาคาดไว้มาก ในไม่ช้าก็มีเสียงดัง ‘ป๊อป!’ ที่แปลกประหลาดดังขึ้น ซูอันสัมผัสได้ว่าบางสิ่งที่ถูกปิดกั้นมานานหลายปีในที่สุดก็ถูกเปิดออก ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาในทันใด ร่างกายของเขาก็รู้สึกเบากว่าที่เคย

เขาอาจไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับผนึก แต่เขาเดาได้เลยว่าตอนนี้ผนึกที่ฝังอยู่ในร่างของเขาในที่สุดก็ถูกปลดออก

สิ่งที่ทำให้สิ่งต่าง ๆ ดีขึ้นก็คือพลังปฐมบทไม่สลายไปหลังจากทำลายผนึก มันยังคงหมุนเวียนไปทั่วร่างกายของเขาซึ่งมันยิ่งทำให้อารมณ์เบิกบานมากขึ้น

ซูอันก้มศีรษะลงเพื่อมอง และดวงตาของเขาก็เป็นสีแดงอย่างรวดเร็วจากความตื่นเต้น ลูกไก่ตัวน้อยที่เขารู้สึกไม่มั่นคงอย่างยิ่งในที่สุดก็คลี่ปีกออกและเติบโตเป็น ‘คุน’ ที่ยิ่งใหญ่!

ความรู้สึกที่เขาจะตื่นมาพร้อมกับ ‘มัน’ ทุกเช้าเหมือนอย่างชีวิตก่อนหน้านี้ในที่สุดมันก็กลับมาแล้ว!

ซูอันอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและส่งเสียงหอนราวกับหมาป่าเพื่อระบายความรู้สึกที่เอ่อล้นในหัวใจของเขา

ในที่สุด ในที่สุด! ในที่สุดข้าก็ได้สิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมา!

ที่ผ่านมาทุกคนคิดว่าข้าใช้ชีวิตอย่างสูงส่ง สุภาพ หล่อเหล่า จิตใจดี มีภรรยาที่น่ารัก ชีวิตของข้าสมบูรณ์แบบ! แต่มีเพียงข้าเท่านั้นที่รู้ดีที่สุดว่ามันเป็นเพียงแค่หน้าฉาก หากซูอันน้อยใช้การไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ว่ามาก็ไร้ความหมาย!

วันแห่งความสิ้นหวังในความอ่อนแอของตัวเองในที่สุดก็ผ่านพ้นไป!

หากมิใช่เพราะว่าอายเกินกว่าจะบอกคนอื่นว่าตนเคย ’ไม่ปึ๋งปั๋ง’ มาก่อน เขาคงจะโห่ร้องและประกาศข่าวที่น่ายินดีนี้ให้ทุกทั่วสารทิศรับรู้!

จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงมองอีกครั้งและสะดุ้งตกใจ “แต่นี่…มันไม่เกินจริงไปหน่อยเหรอ?”

เมื่อมองดูส่วนที่เหลือของพลังปฐมบท ที่ยังคงทำให้ร่างกายของชายหนุ่มขึงขัง ซูอันรู้สึกเขินอายเล็กน้อยแต่ก็ยินดีในเวลาเดียวกัน และยิ่งไปกว่านั้น พลังปฐมบทยังทำให้ร่างกายของเขาฟื้นฟูจนเหมือนไม่เคยบาดเจ็บแถมเขารู้สึกแข็งแกร่งกว่าที่เคย

ในตอนนั้นเองที่เสียงของคีย์บอร์ดก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ไม่สามารถปลดล็อกฟังก์ชั่นใหม่ได้เนื่องจากความไม่สมบูรณ์ของวิชาปฐมบทแรกเริ่ม”

“หืม?” ซูอันตกตะลึงครู่หนึ่งก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าชายในชุดมังกรบอกว่าในกระบี่ไท่เอ๋อร์มีเพียงครึ่งแรกของวิชาปฐมบทแรกเริ่ม

“เจ้ามีทั้งความสามารถและโชค แม้แต่ข้ายังคาดไม่ถึงว่าเจ้าจะสามารถสำเร็จขั้นแรกของการเสริมสร้างได้รวดเร็วขนาดนี้ ตอนนี้ทั้งความแข็งแกร่ง ความคงทน และความสามารถในการฟื้นฟูของเจ้าเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเป็นอย่างมากจากก่อนหน้านี้” ชายในชุดคลุมมังกรกล่าว

“ทุกขั้นที่เจ้าสำเร็จในวิชาปฐมบทแรกเริ่ม ร่างกายของเจ้าจะได้รับการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ จนผู้บ่มเพาะระดับเดียวกันจะพบว่ามันยากที่จะทำร้ายเจ้าได้ และความเสียหายที่เจ้าได้รับจากการโจมตีโดยผู้บ่มเพาะระดับสูงก็จะลดลงอย่างมากเช่นกัน หากเจ้าสามารถสำเร็จไปถึงขั้นสูงสุดของทักษะ ตราบใดที่เจ้าไม่ได้กลายเป็นขี้เถ้า ร่างกายของเจ้าก็จะสามารถฟื้นคืนสภาพเดิมได้ เมื่อถึงตอนนั้น เจ้าจะกลายเป็นบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหล้า!”

“อย่างไรก็ตาม…เจ้าช่วยหยุดชี้ไอ้นั่นมาที่ข้าได้ไหม”

ซูอันรู้สึกอับอายทันทีเมื่อถูกทัก เขาบิดตัวซ้ายขวาไปมาอย่างไม่สบายใจในขณะที่เขาพยายามซ่อนช่วงล่างของตัวเองและพูดว่า “ข้าขอโทษ ข้าเพิ่งอบอุ่นร่างกายเสร็จ นี่เป็นปฏิกิริยาทางธรรมชาติ เป็นปฏิกิริยาทางธรรมชาติ!”

ชายในชุดคลุมมังกรตอบกลับอย่างเย็นชา “แน่นอน…ว่าข้ารู้! ไม่งั้นเจ้าไม่มีทางพูดกับข้าอยู่ได้แบบนี้แน่นอน!”

ซูอันเกาศีรษะอย่างเขินอายขณะที่เขาเปลี่ยนหัวข้อ “ว่าแต่ท่านช่วยบอกข้าสักหน่อยจะได้ไหม ว่าทำไมจึงมีเพียงครึ่งแรกของพลังปฐมบท ที่นี่? ข้าขอทราบได้ไหมว่าครึ่งท้ายอยู่ที่ไหน?”

“ครึ่งท้ายอยู่ในเนินตะวันตก” ชายในชุดคลุมมังกรตอบ “เจ้าจะสามารถได้รับมันเมื่อเจ้าไปถึงที่นั่นในอนาคต”

ซูอันอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าชายผู้นี้ตั้งใจทำแบบนี้หรือเปล่า เจ้าจงใจทำให้ข้าติดใจกับความวิเศษของวิชาปฐมบทแรกเริ่มครึ่งแรกเพื่อบังคับให้ข้าทำตามคำสั่งของเจ้าหากข้าต้องการครึ่งท้ายงั้นหรือเปล่า?

อย่างไรก็ตามไม่ว่ามันจะเป็นกรณีใด มันก็คุ้มค่าเพราะเขาสามารถปลดผนึก ‘น้องชาย’ ของเขาได้ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าวิชานี้ใช้เกื้อหนุนวิชาวัฏจักรหงส์อมตะได้เป็นอย่างดี วิชาหนึ่งต้องการให้ชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บสาหัส และอีกวิชาหนึ่งทำให้เขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว นี่เป็นการผสมผสานที่สมบูรณ์แบบ!

“เจ้าต้องฝึกฝนวิชาปฐมบทแรกเริ่มบ่อย ๆ ยิ่งเจ้าใช้มันบ่อยเท่าไหร่ เจ้าก็จะยิ่งก้าวไปสู่ขั้นต่อไปได้ง่ายขึ้นเท่านั้น รักษาตัวเองให้ดี อย่าตายก่อนที่จะพบเนินตะวันตก” ชายในชุดมังกรกล่าว

“ขอบคุณท่านสำหรับคำแนะนำ แต่ข้าขอทราบได้ไหมว่าข้าจะหาเนินตะวันตกเจอได้ยังไง?” ซูอันถามกลับ

ชายในชุดมังกรเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบในที่สุด “ข้าเองก็ไม่รู้…”

“ไม่มีงานเขียน แผนที่ หรืออะไรที่เป็นเบาะแสบ้างเลยเหรอ?” ซูอันถาม

“ไม่มีอะไรเลย” ชายในชุดมังกรส่ายหัว

“ไม่มีเลย?” ซูอันตื่นตระหนก นี่ไม่ใช่กับดักใช่ไหม โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ ข้าจะหาสถานที่แห่งเดียวพบโดยไม่มีเงื่อนงำได้ยังไง!

ชายในชุดมังกรกล่าวต่อ “ตอนนี้ข้าเป็นเพียงเศษเสี้ยวของจิตวิญญาณ ความรู้ของข้ามีจำกัด และกาลเวลาผ่านไปยาวนานมาก ในตอนนี้เนินตะวันตกอาจจะไม่อยู่ที่เดิมแล้ว เจ้าต้องพึ่งพาตัวเองแล้วล่ะ”

ร่างของเขาเริ่มจางลง ราวกับว่าจะหายไปทุกเมื่อ

ซูอันถามอย่างกังวลว่า “มีเวลาจำกัดสำหรับภารกิจนี้หรือไม่?”

“ไม่มี แต่ความทรงจำของข้าบอกว่าเจ้าควรทำภารกิจนี้ให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด” ชายในชุดมังกรตอบ

ซูอันถอนหายใจด้วยความโล่งอก นึกดีใจที่เวลาไม่มีจำกัด เขาสามารถใช้เวลาเพื่อค้นหาเนินตะวันตกได้อย่างเต็มที่…

ร่างของชายในชุดมังกรยิ่งจางลงในขณะที่เขาพูด “ข้ากำลังจะหายไปในไม่ช้า เจ้ามีคำถามอื่น ๆ อีกหรือไม่? จงถามในสิ่งที่เจ้าสงสัย ข้าจะให้คำตอบแก่เจ้า”

“ข้าจะจัดการกับผู้หญิงในโลงผลึกแก้วได้ยังไง?” ซูอันถามอย่างระมัดระวัง

ประกายแหลมคมวาบผ่านดวงตาของชายในชุดมังกรขณะที่เขาตอบว่า “ฆ่านางซะ!”

“ฆ่านาง?” ซูอันตกตะลึง พวกท่านทั้งสองเคยเป็นคู่ชีวิตกันมาก่อน จำเป็นต้องใจร้ายขนาดนี้ไหม? มันน่าเสียดายนะ ที่ต้องฆ่าผู้หญิงสวย ๆ อย่างนาง…“แต่นางแข็งแกร่งกว่าข้ามาก ข้าจะฆ่านางได้ยังไง?”

“เจ้าทำได้… ใช้วิชาปฐมบทแรกเริ่ม… ชำระล้าง…” ในที่สุดชายในชุดมังกรก็จางหายไป เหลือเพียงเสียงพึมพำเล็กน้อย

ภาพตรงหน้าซูอันเลือนราง จากนั้นเขาก็ถูกเคลื่อนย้ายกลับมาที่สุสานใต้ดินโดยมีกระบี่ไท่เอ๋อร์อยู่ในมือ

“เจ้าจะโหนอยู่บนนั้นอีกนานไหม? รีบลงมาสักที!” หมี่ลี่ตะโกน

ซูอันปล่อยโซ่และกระโดดลงมาจากกลางอากาศแล้วพูดว่า “ท่านนี่ขี้วิตกมากกว่าที่ข้าคิดซะอีก”

ใบหน้าของหมี่ลี่มืดลง “เจ้าล้อเลียนข้าเหรอ?”

“ข้าจะกล้าทำแบบนั้นได้ยังไง” ซูอันปฏิเสธอย่างอารมณ์ดี “เอาล่ะ ข้าเก็บกระบี่มาแล้ว ต้องทำยังไงต่อ?”

“ใช้ กระบี่ไท่เอ๋อร์ ตัดตรวนที่แขนขาของข้า…” อย่างไรก็ตามเมื่อพูดไปได้ไม่กี่คำ หมี่ลี่ก็อ้าปากค้าง เมื่อนางสังเกตเห็นท่อนประหลาดอันเขื่องที่อยู่กลางหว่างขาของซูอันใบหน้าของนางแดงก่ำก่อนจะตะโกนว่า “เจ้ากล้าดียังไงที่คิดสกปรกกับข้า!”

—

ท่านยั่วยุหมี่ลี่สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 678!

—

ซูอันรู้สึกอึดอัดใจทันที เขารีบหันตัวกลับพร้อมกับพูดอย่างรวดเร็ว “ขอโทษด้วย ก่อนหน้านี้เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย!”

หมี่ลี่ค่อย ๆ สงบลงหลังจากระเบิดอารมณ์ นางยังคงหวังให้อีกฝ่ายหนึ่งช่วยนาง ดังนั้นจึงยังไม่ต้องการที่จะขัดแย้งกับเขา นางจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? แล้วเจ้าทำลายผนึกสวรรค์ได้ยังไง?”

นางไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับผนึกมนุษย์และผนึกปฐพี แต่สำหรับผนึกสวรรค์… อิ่งเจิ้งเคยอวดต่อหน้านางว่าไม่มีใครสามารถผ่านมันได้ทั้งนั้น แถมยังเคยบอกว่าเงื่อนไขในการผ่านมันนั้นไม่เกี่ยวข้องกับระดับบ่มเพาะของผู้ที่เข้าไปด้านในผนึกแม้แต่น้อย