บทที่ 143 ข้าจะทำให้เจ้าท้อง!

เสวี่ยเอ๋อร์ตกตะลึง นางคิดถึงความเป็นไปได้มากมายของคำถามที่ซูอันจะถามก่อนตาย แต่นางไม่คิดว่า ชายคนนี้จะถามคำถามที่ไร้สาระกับนางได้ถึงขนาดนี้ “ตอนนี้ข้ามีเท่าไหร่มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า เจ้าแค่ต้องรู้ว่าข้าจะรวยมากเมื่อข้าฆ่าเจ้าสำเร็จ!”

เมื่อได้รับคำตอบนี้ สีหน้าของ ซูอัน ยิ่งหม่นหมองกว่าเดิม ดูจากรูปการณ์แล้ว เขาคง ไม่สามารถพึ่งพา เส้นใยสุขสันต์ได้อีกต่อไป

“ทำไมเจ้าถึงอยากฆ่าข้า?” จิตใจของ ซูอัน เริ่มกระวนกระวายเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงต้องพยายามคุยกับนางเพื่อถ่วงเวลาเอาไว้ในขณะที่เขากำลังหาวิธีตอบโต้ และอีกอย่างเขาหวังว่าจะโชคดีดึงข้อมูลบางอย่างออกจากปากของเสวี่ยเอ๋อร์ได้ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังได้ใจอยู่

“ขยะที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายอย่างเจ้าไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้!” เสวี่ยเอ๋อร์ ถ่มน้ำลายออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัด

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +99!

ซูอัน ตกตะลึง เขาไม่คิดว่าความแค้นของเสวี่ยเอ๋อร์ที่มีต่อเขาจะรุนแรงถึงขนาดนี้ มันเป็นเพราะอะไรที่คนหล่อเหลาอย่างข้าจะถูกเกลียดได้ถึงขนาดนี้?

“เจ้ากำลังพยายามที่จะถ่วงเวลา? อย่าแม้แต่จะฝันถึงมัน!” เสวี่ยเอ๋อร์ ตะโกนเสียงดังด้วยแววตาเย็นชาพร้อมกับพุ่งตัวมาหาซูอันอีกครั้ง ครั้งนี้นางคิดว่ามันคงจะปลอดภัยกว่าหากนาง ฉีกแขนขาของฝั่งตรงข้ามออกก่อน เผื่อเอาไว้หากมีอะไรไม่คาดฝันเกิดขึ้น

แต่ไม่คาดคิด ซูอัน สามารถหลบหลีกการโจมตีของนางได้อย่างฉับพลัน หลังจากนั้น ทั้งสองคนแลกหมัดกันอย่างต่อเนื่อง แต่ทุกครั้งที่พวกเขาแลกหมัดกัน ซูอัน จะต้องกระอักเลือด ทุกครั้งไป

นางรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่ฝั่งตรงข้าม ดูเหมือนจะแข็งแกร่งและรวดเร็วขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะรุนแรงมากขึ้นก็ตาม

ในความเป็นจริงตอนนี้ความแข็งแกร่งของ ซูอัน เกือบจะเข้าใกล้ระดับของนางแล้ว

แต่ชายหนุ่ม รู้ว่านี่เป็นผลของ เคล็ดวิชาวัฏจักรหงส์อมตะ ความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นชั่วคราวเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ถ้าหากไม่มีผลจากเส้นใยสุขสันต์ที่คอยรั้งพลังชีวิตของเขาเอาไว้ เขาก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าเมื่อไหร่ที่ร่างกายของตนจะไปถึงขีดจำกัดและตายลง ดังนั้นเขาจึงพร้อมที่จะเรียกใช้น้ำยาศรัทธาพี่น้องตลอดเวลาหากเขารู้สึกว่าเขาถึงขีดจำกัด

“นี่เจ้าบ่มเพาะเคล็ดวิชาลับบางอย่างมาใช้หรือเปล่า?” เสวี่ยเอ๋อร์ ถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง

นางพอจะเคยได้ยินมาบ้างว่าในโลกนี้มีเคล็ดวิชาบางอย่างที่สามารถทำให้ผู้บ่มเพาะแข็งแกร่งขึ้นได้ชั่วคราวหากได้รับบาดเจ็บ แต่หลังจากสู้เสร็จเมื่อไหร่พวกเขาจะต้องเผชิญกับผลข้างเคียงเชิงลบอย่างท่วมท้น

“ถ้าเจ้าเรียกข้าว่า ‘พี่ซู’ ข้าจะลองพิจารณาเปิดเผยความลับของข้ากับเจ้า” ซูอัน เอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +111!

“รนหาที่ตาย!”

ทันใดนั้น เข็มเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของเสวี่ยเอ๋อร์ เข็มพุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

“ฉิบหายแล้ว! อาวุธลับ!?”

ซูอัน พยายามหลบการโจมตีอย่างสิ้นหวัง แต่เขาก็ยังโดนเข็มจำนวนปักเข้าที่ร่าง จนเกิดบาดแผลทั่วร่างกายเลือดสีแดงสดไหลอบทั่วตัวแถมมันยังทำให้เขาเผลอทำ แท่งพิษ หลุดมือไปอีกต่างหาก

“ถึงแม้ว่าร่างกายของเจ้าจะแข็งแกร่ง แต่ถ้าเจ้าไม่รู้จักเคล็ดวิชาสังหาร เจ้ามันก็ไม่ต่างอะไรจากหมูในอวยสำหรับข้าหรอก!” เสวี่ยเอ๋อร์เยาะเย้ยอย่างสะใจ

ซูอัน ตกอยู่ในความเงียบ ไอ้การปาเข็มเมื่อกี้เป็นเคล็ดวิชาสังหารงั้นเหรอ? แย่บรมเลยที่ข้ายังไม่เคยเรียนรู้อะไรพวกนี้เลย นี่ถ้าหากข้าได้เรียนรู้อะไรพวกนี้และรวมมันกับความแข็งแกร่งของร่างกาย ข้าคงจะใช้มันได้รุนแรงกว่าคนอื่นเป็นแน่!

“ขยะจะยังคงเป็นขยะอยู่วันยังค่ำ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าบ่มเพาะมาถึงขนาดนี้ได้ยังไง แต่ทุกอย่างจะจบลงที่นี่วันนี้!” เสวี่ยเอ๋อร์ยิ้มเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “มีอะไรจะสั่งเสียไหม?”

ซูอัน ถ่มน้ำลายก่อนจะหัวเราะคิกคัก “วันนี้เจ้าแทงข้าด้วยเข็มของเจ้า ข้าขอรับประกันได้เลยว่าในอนาคตข้าจะใช้เข็มของข้าแทงเจ้าคืนแน่นอน!”

“เหอะ เข็มของเจ้ามันใช้การไม่ได้ด้วย…” จู่ ๆ นางก็นึกขึ้นได้ว่านางไม่ควรจะเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับคนผู้นี้ในเรื่องนี้อีกต่อไป สีหน้าของนางเปลี่ยนเป็นเดือดดาลและรีบเปลี่ยนคำพูดทันที “ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าข้าควรจะชมเจ้าสักหน่อยดีหรือเปล่าที่เจ้ายังกล้ายั่วยุข้าทั้ง ๆ ที่เจ้ากำลังจะตายอยู่แบบนี้!”

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +404!

ซูอัน เช็ดรอยเลือดบนริมฝีปากของเขาก่อนที่จะมองนางด้วยสายตาขบขัน “เจ้ามั่นใจได้ยังไงว่าเจ้าจะสามารถฆ่าข้าได้?”

“เจ้ามีไพ่ตายซ่อนอยู่อีกหรือไง? เหอะ ถ้าเจ้าแน่จริงเจ้าก็ควักพวกมันออกมาใช้ให้หมด ข้าอยากรู้ว่าเหมือนกันว่าไอ้ไพ่ตายพวกนั้นมันจะช่วยเจ้าได้จริง ๆ หรือแค่ราคาคุย!” เสวี่ยเอ๋อร์ เย้ยหยัน

“ข้าแค่กลัวว่าเจ้าจะทนไม่ไหว” ซูอัน แทบไม่มีแรงเหลืออยู่ในร่างกายของเขา ชายหนุ่มจำต้องยืนพิงกำแพงเพื่อรักษาสมดุลของร่างกายเอาไว้ “เจ้าเคยท้องมาก่อนหรือเปล่า?”

เสวี่ยเอ๋อร์เบิกตากว้างด้วยความงุนงงครู่หนึ่ง ก่อนที่ความโกรธของนางจะพลุ่งพล่าน “เจ้าพูดเรื่องบ้าอะไร!”

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +303!

ตั้งแต่เกิดมานางยังไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่กล้าถามคำถามนี้กับหญิงสาวเลยสักคน แต่ไอ้คนผู้นี้มันกลับกล้าถามนางซึ่ง ๆ หน้าแถมยังเผยรอยยิ้มยียวนกวนประสาทนางอีกต่างหาก! นางตัดสินใจแล้วว่าอย่างน้อย ๆ นางจะฉีกเส้นเอ็นของเขาให้หมดก่อนที่จะฆ่าเขาเพื่อระบายความโกรธของนาง

ในทางกลับกัน รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ ซูอัน จากนั้นเขาเอ่ยขึ้นว่า “ข้าสามารถทำให้เจ้าท้องได้!”

เสวี่ยเอ๋อร์ สูดหายใจเข้าลึกกับการยียวนของ ซูอัน เมื่อถึงจุดนี้ นางปลงตกแล้วว่านางจะ ไม่เสียเวลาอีกต่อไป เพราะชายตรงหน้าของนางผู้นี้ยังไงเสียมันก็ต้องตาย

หญิงสาวค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขาและมองไปที่เขาด้วยสายตาเย็นชา “มอบตั๋วหนี้มาให้ข้าซะดี ๆ แล้วบางทีข้าอาจจะ…”

ผ่านไปได้ครึ่งทาง นางก็ต้องหยุดชะงัก ไม่นานนางก็ต้องกุมท้องของตนด้วยความเจ็บปวด เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ ๆ ข้าก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาแบบนี้?

นางมองลงไปที่ท้องของนางอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ยังแบนราบเป็นปกติ จนในที่สุด ร่างของนางก็ทรุดลงไปอย่างฉับพลันเมื่อความเจ็บปวดได้แทรกซึมเข้าไปทั่วทั้งร่างกาย

“เจ้าทำอะไรข้า!?”

เสวี่ยเอ๋อร์เริ่มตื่นตระหนก นางไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดถึงขนาดนี้มาก่อน มันเจ็บจนก้าวข้ามขอบเขตความเข้าใจของนางไปแล้ว

ซูอัน ตอบด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ “เมื่อครู่เจ้าไม่ได้ยินรึไง ที่ข้าบอกว่าข้าสามารถทำให้เจ้าท้องได้? เจ้าคิดว่าข้าพูดล้อเล่นกับเจ้างั้นเหรอ?”

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะพลิกสถานการณ์ด้วยความแข็งแกร่งของเขาเพียงอย่างเดียว ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหันไปใช้ สายตา เจ็บ-จน-ทรุด เท่านั้น อย่างไรก็ตามมันมีเรื่องที่เขาประหลาดใจเช่นกันกับของวิเศษชิ้นนี้เมื่อเขาใช้งานเมื่อครู่ ของสิ่งไม่ได้สร้างความเจ็บปวดอย่างฉับพลันในทันที แต่มันจะเริ่มด้วยความรู้สึกของการตั้งครรภ์ก่อนจากนั้นความเจ็บปวดมันถึงไล่ระดับขึ้นไปเรื่อย ๆ ซึ่งความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้อาจเป็นสิ่งที่สามารถชี้ชะตาผลการต่อสู้ในอนาคตได้เลย ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องจดจำมันเอาไว้

แน่นอนว่าไม่มีทางที่เสวี่ยเอ๋อร์จะเชื่อว่านางท้องจริง ๆ แต่เมื่อนางคิดจะรวบรวมกำลังของนางพุ่งเข้าไปฆ่าซูอัน ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสก็ปะทุขึ้นในท้องของนางอีกรอบจนนางไม่อาจทำอะไรได้

เมื่อเห็นว่าเสวี่ยเอ๋อร์กำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ซูอัน จึงใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้กระโดดเข้าไปตะครุบตัวนางทันที หวังว่าจะสามารถตรึงร่างของนางในระหว่างนี้ได้ เขาไม่อาจ นิ่งเฉยปล่อยให้เวลาผ่านพ้นไปเรื่อย ๆ จนนางฟื้นตัวได้สำเร็จ เพราะไม่งั้นสุดท้ายแล้วมันจะเป็น เขาเองที่ซวย

ด้วยความตกใจ เสวี่ยเอ๋อร์จึงรีบยกมือขึ้นเพื่อผลักไสเขาออกไป แต่คลื่นความเจ็บปวด อันแสนระทมทุกข์ก็ปะทุขึ้นในท้องของนาง ทำให้การเคลื่อนไหวของนางต้องหยุดชะงัก เป็นผลให้นางถูกจับกระแทกกับพื้น

เสวี่ยเอ๋อร์ตกตะลึงที่เห็นตัวเองถูกตรึงไว้ใต้ร่างของ ซูอัน นางพยายามตอบโต้ด้วยการใช้ศีรษะโขก ซูอัน อย่างรวดเร็ว แต่ความเจ็บปวดอันรุนแรงที่ท้องของนางก็ระเบิดออกทำให้นาง ไม่สามารถออกแรงได้อย่างเต็มที่

ท้ายที่สุดหลังจากดิ้นรนไปได้สักพักนางก็รู้ว่านางไม่อาจสู้กับแรงของซูอันได้อีกต่อไป เพราะความเจ็บปวดที่ท้องมันคอยรังควานนางตลอด และยิ่งไปกว่านั้นยิ่งนางดิ้นขัดขืนมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้ร่างกายของนางเบียดเสียดกับร่างกายของเขาที่ทับนางอยู่มากเท่านั้น สิ่งนี้มันทำให้ซูอัน เอาเปรียบนางได้มากขึ้น!

ในทางกลับกัน ซูอัน เองก็ยอมรับว่าแม้ เสวี่ยเอ๋อร์ จะเป็นผู้หญิงที่ปากร้ายและอารมณ์รุนแรง แต่นางกลับมีรูปร่างที่ไร้ที่ติ ซึ่งมันทำให้เขาทนไม่ได้ที่จะต้องฆ่าหญิงสาวตรงหน้าอย่างเลือดเย็น

“เจ้าจะทำอะไรข้า!” เสวี่ยเอ๋อร์ ถามขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ นางรู้แล้วว่าการดิ้นรนของนางไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรเลยนอกจากเป็นการมอบความสุขให้ ซูอัน ดังนั้นนางจึงหยุดเคลื่อนไหวทันที

“อย่างที่ข้าบอกเจ้าไปเมื่อครู่ไง ข้าตั้งใจให้เจ้าลองสัมผัสถึงความรู้สึกของการตั้งครรภ์ ทำไมเจ้าไม่เชื่อข้า?” เมื่อพิจารณาถึงความเจ็บปวดอันแสนสาหัสที่ทำให้เสวี่ยเอ๋อร์ไร้ความสามารถ ซูอันอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าหากเขาใช้กับผู้ชายดูบ้าง ฝั่งตรงข้ามจะรู้สึกยังไง?

“ไอ้คนไร้ยางอาย!” เสวี่ยเอ๋อร์รู้สึกทั้งอับอายและโกรธแค้น เพราะนางไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับ ‘สายตา เจ็บ-จน-ทรุด’ นางจึงคิดว่าคำพูดของ ซูอัน มันเป็นการล้อเลียนนาง เท่าที่นางรู้วิธีที่จะสัมผัสประสบการณ์การตั้งครรภ์ในโลกนี้มันมีเพียงแค่วิธีเดียวเท่านั้น!

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +798!

“เจ้านี่มันไร้เหตุผลจริง ๆ เลยรู้ไหม? เจ้าคิดว่าการที่เจ้าจะฆ่าข้ามันไม่เป็นไร แต่พอข้า ตอบโต้กลับ เจ้าดันหาว่าข้าเป็นคนไร้ยางอายซะอย่างนั้น?” ซูอัน เยาะเย้ยก่อนจะถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยเสียงเข้ม “พูดมา ใครเป็นคนส่งเจ้ามาที่นี่?”

เสวี่ยเอ๋อร์เบือนหน้าหนีไปทางอืนพร้อมกับโคจรพลังชี่ของนางอย่างเงียบ ๆ เพื่อที่จะพลิกสถานการณ์ที่เสียเปรียบนี้ให้กลับมาทางฝั่งของตนอีกรอบ แต่น่าเสียดายที่ในระหว่างที่โคจรพลังชี่ไปได้ไม่เท่าไหร่ ความเจ็บปวดก็เล่นงานนางอีกรอบจนพลังชี่ที่นางรวบรวมไว้สลายหายไปในทันที

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไอ้ความเจ็บปวดบ้านี่มันยังไม่หมดไปสักที แถมมันกลับรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆอีกต่างหาก!

ในฐานะที่นางยังคงเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ เสวี่ยเอ๋อร์ จึงคิดไม่ถึงเลยว่าความเจ็บปวดนี้ที่นางกำลังเผชิญอยู่มันเป็นความรู้สึกของมารดาที่กำลังให้กำเนิดบุตร!

“ไม่คิดจะปริปากบอกงั้นเหรอ? ก็ได้ ๆ ถ้างั้นข้าคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอดเสื้อผ้าของเจ้าให้หมดและลากเจ้าออกไปให้คนทั้งเมืองจันทร์กระจ่างได้เห็น!” ซูอัน เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้า ชั่วร้าย

“เจ้ากล้าดียังไง!” สีหน้าของเสวี่ยเอ๋อร์เปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกทันที

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +444!