บทที่ 167 คุ้มค่าเงิน?

เมื่อได้ยินการตัดสินใจนี้ของ เจียงลั่วฝู แม้แต่ เพ่ยเหมียนหมาน ที่ยังคงหัวเราะกับสถานการณ์ก็ยังอ้าปากค้าง เกิดอะไรขึ้น? นี่มันไม่ได้หมายความว่านับจากข้าต้องเรียกไอ้ผู้ชายคนนี้ว่า “อาจารย์” งั้นหรือ?”

การถูกวางให้อยู่ในตำแหน่งที่เป็นจุดสนใจขนาดนี้นั้นยากจะสงบอารมณ์ได้แม้แต่กับซูอัน ที่มีเป็นคนหน้าหนา เขาหันไปมอง เจียงลั่วฝู โดยไม่รู้ตัว ซึ่งฝั่งตรงข้ามก็กะพริบตาปริบ ๆ กลับมาที่เขา ตอนนั้นเองที่เขานึกถึงคำขอเป็นอาจารย์กิตติมศักดิ์ในราคา 7,500,000 ตำลึงเงินเมื่อเช้าวันนี้ ย้อนกลับไปในตอนนั้น นางปฏิเสธโดยไม่ลังเลเลย แต่แล้วทำไมจู่ ๆ ตอนนี้นางถึงเปลี่ยนใจล่ะ?

แต่นั่นก็ไม่สำคัญในตอนนี้ สิ่งที่สำคัญกว่าคือการใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ เพื่อรับคะแนนความโกรธแค้นต่างหาก!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ซูอัน กระแอม ๆ เบาก่อนจะหันไปหา ลู่เต๋อ ไป๋ซู่ซู่ และ ซางหลิวอวี้ และพูดว่า “เอาล่ะ ถ้างั้นพวกเราคงเป็นเพื่อนร่วมงานกันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าขอฝากตัวด้วยก็แล้วกัน!”

ท่านยั่วยุ ลู่เต๋อ สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

ท่านยั่วยุ ไป๋ซู่ซู่ สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

ไอ้เด็กเวรนี่มันมีคุณสมบัติพอที่จะอยู่ในตำแหน่งเดียวกับพวกเขาได้ยังไงกัน!

ในทางกลับกัน ซูอัน รู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ ซางหลิวอวี้ ไม่ได้ให้คะแนนความโกรธ แก่เขาดูเหมือนว่านางจะมีความประทับใจที่ดีต่อเขาพอสมควรเลย

อย่างไรก็ตาม หลังจากได้รับคะแนนความโกรธจากพวกอาจารย์ผู้สอนแล้ว เขาก็หันไปหาพวกนักศึกษารอบ ๆ และถอนหายใจยาว “ข้าก็อยากจะทำตัวไม่เด่นเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่ความสามารถและทักษะของข้าไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้น เฮ้อ… เอาเป็นว่านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าคงต้องขอให้พวกเจ้าทุกคนเรียกข้าว่าอาจารย์ซูก็แล้วกันนะ”

เมื่อจบประโยคนี้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ขึ้นกับฝูงชนทันที

ทำไมไอ้เวรนี่มันถึงได้ชอบโอ้อวดขนาดนี้? ข้าอยากจะทุบมันฟันร่วงจริง ๆ!

ท่านยั่วยุ หยวนเหวินตง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

ท่านยั่วยุ หงซิงอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

ท่านยั่วยุ เย่เฉินเหลียง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

เกิดบ้าอะไรขึ้น? ข้าบ้าไปแล้วหรือโลกนี้มันเพี้ยน? ไอ้ขยะตัวนี้จะกลายมาเป็นอาจารย์ของสถาบันได้ยังไง?

ท่านยั่วยุ นักศึกษา A สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +222!

ท่านยั่วยุ นักศึกษา B สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +222!

…

การไหลบ่าของคะแนนความโกรธแค้นจำนวนมาก ทำให้ซูอันยิ้มจนหน้าบาน แต่แล้ว เมื่อเขาเหลือบไปมองฝูงชนและเห็นว่าทุกคนกำลังจ้องเขม็งมาที่เขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เขาก็รีบกระโดดออกจากเก้าอี้และไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลัง ซางหลิวอวี้และพูดว่า “อาจารย์ซาง ท่านจะปกป้องข้าใช่ไหมถ้านักศึกษาเหล่านี้รุมทำร้ายข้า?”

ซางหลิวอวี้ สูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะตอบกลับ “ข้าเองก็อยากจะทุบเจ้าด้วยเหมือนกัน!”

เมื่อถึงจุดนี้ ในที่สุด ลู่เต๋อ ก็ได้สติจากอาการตกใจ เขารีบเอ่ยขึ้นแทรกทันที “ท่านอาจารย์ใหญ่ เราจะแต่งตั้งนักศึกษาเป็นอาจารย์ได้อย่างไร!”

“มันแปลกตรงไหนกัน?” เจียงลั่วฝู ตอบกลับอย่างใจเย็น “ในประวัติศาสตร์ราชวงศ์โจว ของเรา มีนักศึกษาอัจฉริยะมากมายที่ตัดสินใจอยู่ในสถาบันต่อเพื่อสอนรุ่นน้อง”

“แต่พวกนั้นเป็นนักศึกษาอัจฉริยะ เป็นบุคคลที่มีพรสวรรค์และความสามารถเหนือกว่า คนอื่น ๆ ท่าจะเอาคนอย่าง ซูอัน ไปเทียบกับนักศึกษาพวกนั้นได้ยังไงท่านอาจารย์ใหญ่?” ลู่เต๋อ ยังคงทัดทานเสียงแข็ง

อันที่จริงหากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ เจียงลั่วฝู ป่านนี้ ลู่เต๋อ คงจะใช้คำพูดที่รุนแรง กว่านี้ไปแล้วเพื่อแสดงความคับข้องใจของเขา

ทางด้านของ ไป๋ซู่ซู่ ก็ได้สติคืนมาแล้วเช่นกัน แต่แทนที่เขาจะพูดทัดทานเขากลับ พุ่งเป้าไปที่ ลู่เต๋อ แทน “อาจารย์ลู่ ข้าคิดว่าคำพูดของท่านไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ ท่านลืมไปแล้วเหรอว่า ซูอัน ได้พิสูจน์ความสามารถของตัวเองไปแล้วโดยการเอาชนะ หยางเว่ย ด้วยคณิตศาสตร์ ฉะนั้นข้าไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปกติกับการแต่งตั้งเขาเป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ของเรา”

อันที่จริง ไป๋ซู่ซู่ ไม่เห็นด้วยกับการแต่งตั้ง ซูอัน เป็นอาจารย์เช่นกัน แต่เมื่อเขาเห็นท่าทีต่อต้านอย่างรุนแรงของ ลู่เต๋อ ต่อการแต่งตั้ง ซูอัน เป็นอาจารย์ มันก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจอย่างรวดเร็ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาได้ปะทะกับ ลู่เต๋อ นับครั้งไม่ถ้วนซึ่งมันทำให้ พวกเขามีความแค้นฝังลึกกันเป็นอย่างมาก ดังนั้นไม่ว่า ลู่เต๋อ จะต่อต้านอะไรเขาจะสนับสนุนฝั่งตรงข้ามทั้งหมด

สีหน้าของ ลู่เต๋อ เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันที “ไป๋ซู่ซู่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เจ้าจะมาขัดแย้งกับข้า! เจ้ายินดีที่จะเห็นนักศึกษาอย่างเขามาเป็นอาจารย์ของโรงเรียนของเราจริง ๆหรือไง? เจ้าไม่คิดบ้างเหรอว่าเรื่องนี้มันจะทำให้คนทั้งเมืองหัวเราะเยาะเรา!”

“มันจะทำให้สถาบันของเรากลายเป็นตัวตลกได้อย่างไร?” ไป๋ซู่ซู่ ตอบกลับพร้อมกับโบกมือ“หากมีใครกล้าเยาะเย้ยเรา เราก็แค่บอกให้คนพวกนั้นก้าวออกมาวัดทักษะทางด้านคณิตศาสตร์กับ ซูอัน พวกเราจะปิดปากพวกเขาทั้งหมดด้วยความสามารถที่แท้จริงของเรา!”

ลู่เต๋อ แทบจะสำลักด้วยคำโต้แย้งนี้ของ ไป๋ซู่ซู่ เพราะแม้แต่เขาก็ต้องยอมรับว่า ซูอัน เป็นอัจฉริยะด้านคณิตศาสตร์ หยางเว่ย นั้นเป็นที่รู้จักกันในวงกว้างอยู่แล้วว่าเป็นนักคณิต ที่มีความสามารถมากที่สุดของมณฑลโดยรอบ แต่เมื่อครู่ หยางเว่ย กลับพ่ายแพ้ อย่างน่าอนาถให้กับ ซูอัน ซึ่งนับจากนี้มันคงหายากเป็นอย่างมากที่จะมีใครที่มีทักษะทางด้านคณิตศาสตร์เหนือ ซูอัน หากไม่ใช่ในเมืองหลวง

ตอนนั้นเองที่ เจียงลั่วฝู พูดขึ้น “พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตำแหน่งของเขาเป็นเพียงการมาเติมเต็มตำแหน่งอาจารย์คณิตศาสตร์ที่ว่างอยู่แบบชั่วคราวเท่านั้น เขาไม่ใช่อาจารย์ที่ได้รับการว่าจ้างอย่างเป็นทางการ เมื่อไหร่ที่ราชสำนักแต่งตั้งอาจารย์คนใหม่มาที่นี่ ข้าจะปลดเขาออกจากตำแหน่งและนอกจากบทเรียนคณิตศาสตร์แล้ว ซูอัน ยังจะต้องเข้าเรียนวิชาอื่น ๆ เช่นเดียวกับนักศึกษาคนอื่น ๆ ซูอัน เจ้าไม่มีข้อโต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม?”

ซูอัน รีบตอบกลับอย่างกระอักกระอ่วน “ข้าไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ ท่านอาจารย์ใหญ่!”

ข้าโต้แย้งกับเจ้าได้ไหมล่ะ? ตอนนี้เจ้ากลับให้ข้าเป็นพนักงานชั่วคราวที่ไม่ได้รับค่าจ้าง เนี่ยนะ!

แน่นอนว่า ซูอัน ไม่มีทางที่จะพูดคัดค้านออกมา เพราะถึงแม้ว่าเขาจะสามารถยั่วโมโห คนอื่น ๆ รอบ ๆ ได้ แต่เขาก็รู้ดีว่าบุคคลหนึ่งที่เขาไม่ควรทำให้ขุ่นเคืองอย่างยิ่ง ณ จุดนี้คือ เจียงลั่วฝู ซึ่งเป็นคนหนุนหลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาในขณะนี้

ทางด้านของ ลู่เต๋อ เมื่อได้ยินว่าซูอันจะเป็นเพียงอาจารย์ชั่วคราวเท่านั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขายังคงทนได้

เมื่อเห็นว่าไม่มีการทัดทานอีกต่อไป เจียงลั่วฝู จึงพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะในเมื่อเรื่อง ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว ทุกคนจงแยกย้ายกันกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเองเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เวลาพักหมดลงแล้ว พวกเจ้าทุกคนไม่ควรจะมายืนรวมกลุ่มกันที่นี่อีกต่อไป”

ภายใต้คำสั่งของอาจารย์ใหญ่ นักศึกษาทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่น ๆ หยวนเหวินตงและบรรดากลุ่มคนที่เกลียดขี้หน้า ซูอัน ต่างก็แยกย้ายไปด้วยสีหน้าราวกับว่าเพิ่งกินอึมาหมาด ๆ ส่วน ฉู่ฮวนเจา นั้นแสดงสีหน้าร่าเริง เป็นพิเศษ นางมองไปที่ ซูอัน ด้วยสายตาตื่นเต้นแสดงให้เห็นว่ามีหลายคำพูดที่นางต้องการจะพูดกับเขา แต่ภายใต้คำสั่งที่เข้มงวดของอาจารย์ใหญ่ นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไปที่ห้องเรียนของนางในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม นางยังคงแอบมอง ซูอัน ในขณะที่เดินจากไป

เพ่ยเหมียนหมาน เดินจากไปอย่างเงียบ ๆ เช่นกันด้วยรอยยิ้ม ไอ้คนผู้นี้สามารถเป็นอาจารย์ของสถาบันได้งั้นเหรอ? เรื่องนี้มันเริ่มน่าสนใจขึ้นเรื่อย ๆ ซะแล้ว

แต่แล้วก่อนที่ ซูอัน จะเดินกลับเข้าไปในห้องเรียน เจียงลั่วฝู ก็หยุดเขาเอาไว้ก่อนและเอ่ยขึ้นว่า “เป็นไง? ตอนนี้เจ้าเห็นแล้วรึยังว่าเงิน 7,500,000 ตำลึงเงินที่จ่ายมาให้ข้ามันไม่ได้เสียไปแบบเปล่า ๆ จริงไหม?”

“ใช่แน่นอน มันคุ้มค่าทุกตำลึงจริง ๆ !” ซูอัน ตอบกลับด้วยน้ำเสียงประจบสอพลอ

นอกจากคะแนนความโกรธแค้นที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างมหาศาลที่เขาได้รับ ก่อนหน้านี้แล้ว สิ่งที่ทำให้เขาตื่นเต้นอีกอย่างก็คือนับจากนี้ นักศึกษาทุกคนจะต้องเรียกเขาว่า ‘อาจารย์ซู!’ อ้อจริงด้วย เดี๋ยวเอาไว้หลังจากที่ข้ากลับไปถึงคฤหาสน์ ข้าจะบอกให้ภรรยาของข้าให้เรียกข้าว่า ‘อาจารย์ซู’ ด้วยดีกว่า!

“ก่อนหน้านี้ที่ท่านปฏิเสธข้า ข้าคิดว่าข้าคงไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว ข้าไม่นึก เลยจริง ๆ ว่าตอนนี้ท่านกลับช่วยข้าให้ได้รับตำแหน่งอาจารย์ซะอย่างนั้น”

“ก็ตอนนั้นข้าไม่มีวิธีทำให้เจ้าได้รับตำแหน่งจริง ๆ แม้ว่าว่าเจ้าจะให้เงินข้า มากเท่าไหร่ก็ตามมันไม่มีทางที่ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นอาจารย์ได้ แต่ตอนนี้สถานการณ์ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปจนหมดเพราะเจ้าดันสามารถเอาชนะ หยางเว่ย ได้ซึ่งมันเป็นการพิสูจน์คุณค่าของตัวเจ้าเองต่อหน้าทุกคนทั้งสถาบันและนั่นจึงเปิดโอกาสให้ข้าได้ดันเจ้าขึ้นสู่ตำแหน่งได้อย่างมีเหตุผลมากพอ

และเจ้าไม่ต้องรู้สึกต่ำต้อยต่อให้เจ้าจะเป็นเพียงแค่อาจารย์ชั่วคราว แต่เจ้าก็ยังจะได้รับสิทธิพิเศษเท่าเทียมกับอาจารย์ผู้สอนคนอื่น ๆ ในสถาบัน เช่นเจ้าจะมีบ้านพักเป็นของตัวเองในสถาบัน หากเจ้าต้องการสถานที่พักผ่อน เจ้าสามารถไปที่นั่นได้ทุกเมื่อที่ต้องการ นอกจากนั้นเจ้ายังจะได้รับค่าจ้างรายเดือนอีกด้วยแต่เนื่องจากเจ้าเป็นอาจารย์ชั่วคราว เจ้าจะได้รับค่าจ้างเพียง 8 ใน 10 ส่วน ของค่าจ้างปกติ เจ้าไม่มีปัญหากับเรื่องนี้ใช่ไหม”

“ไม่แน่นอน!” ซูอัน รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

เขาไม่นึกเลยว่าเขาจะได้รับบ้านพักด้วย! ดูเหมือนว่าข้าไม่จำเป็นต้องให้ เฉิงโซวผิง ซื้อบ้านในเมืองอีกต่อไปแล้ว และที่สำคัญการมีที่พักในสถาบันนั้นย่อมดีกว่าการอยู่ข้างนอกแน่นอน ที่นี่มีนักศึกษาสาวสวย ๆ อยู่มากมายแถมยังมีอาจารย์ที่งดงามจนทำให้ข้าใจละลายได้อยู่อีก ตั้ง 2 คน!

“ว่าพอพูดถึงเรื่องนี้ ในเมื่อท่านแต่งตั้งให้ข้าเป็นอาจารย์แล้ว แล้วเรื่องมิติลับที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ล่ะ?” ซูอัน นึกขึ้นได้ถึงเรื่องสำคัญนี้เขาจึงเอ่ยถามกลับทันที

เจียงลั่วฝู กะพริบตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นนางก็เผยรอยยิ้มออกมา “ในเมื่อเจ้าสามารถเอาชนะ หยางเว่ย ได้ข้าเชื่อว่าการทดสอบคัดเลือกแบบง่าย ๆ คงไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับเจ้า ใช่ไหม?”

เมื่อพูดจบนางโบกมือและเดินจากไปโดยไม่รอคำตอบ ทิ้งให้ ซูอัน ยืนงงอยู่ตรงนั้น เจ้าหมายถึงอะไรที่บอกว่าไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับข้า? เดี๋ยวก่อนนะ นี่นางหมายความว่านางตั้งใจให้ข้าชนะการประลองด้วยตัวเองหรือเปล่า!?

“เจ้าสนิทกับอาจารย์ใหญ่เจียงงั้นเหรอ?”

ในขณะที่ซูอันกำลังงุนงง จู่ ๆ เสียงที่ไพเราะก็ดังขึ้นข้างหูของเขาและเมื่อเขาหันหลังกลับ เขาก็เห็นว่า ซางหลิวอวี้ กำลังยืนมองเขาด้วยสายตาสงสัย