บทที่ 8 คัมภีร์ลับม้วนแรก (ปลาย)

การยึดร่างเป็นสิ่งที่อันตรายมาก ผู้ยึดจะต้องหาเป้าหมายที่เหมาะกับตัวเองที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ เพราะว่าผู้เฒ่ามี่เองก็เป็นขันที หากเขาพยายามยึดร่างของผู้ที่มีหยางเด่น ผลลัพธ์ที่น่าจะเป็นไปได้ก็คือการเผาตัวเองทั้งเป็น

อย่างไรก็ตาม…ชายชราไม่ได้อยากที่จะย้ายไปอยู่ร่างขันทีคนอื่นนัก ไม่ว่าในโลกไหน ผู้ที่เป็นขันทีต่างก็ฝันที่จะเป็นชายชาตรีทั้งนั้น จะมีใครกันที่อยากจะเกิดใหม่เป็นขันทีอีกครั้ง?

ด้วยเงื่อนไขพวกนี้ ตั้งแต่อดีตเขาจึงยังไม่สามารถหาตัวเลือกที่เหมาะสมได้ แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้พบกับลูกเขยผู้ไร้ประโยชน์ของตระกูลฉู่ ชายหนุ่มถูกร่ายผนึกใส่จนทำให้เขาอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างอะไรกับขันที แต่อีกฝ่ายไม่ใช่ขันทีจริง ๆ แต่อย่างใด ดังนั้นผู้เฒ่ามี่จึงมั่นใจว่าเมื่อเขาได้ครอบครองร่างของซูอัน เขาจะสามารถค่อย ๆ ปลดผนึกมันได้

และที่สำคัญ ชายหนุ่มผู้นี้ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีครอบครัวหรือมิตรสหายเลยสักคน ดังนั้นถ้าเขายึดร่างของอีกฝ่าย มันก็จะมีไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถสังเกตเห็นถึงบุคลิกหรือนิสัยที่ผิดแปลกไป นอกจากนี้ซูอันก็คือลูกเขยของตระกูลฉู่…ซึ่งมีโอกาสที่จะได้โชคลาภและความรุ่งโรจน์มากมาย มิหนำซ้ำอีกฝ่ายยังมีภรรยาที่งดงามจนน่าตกตะลึงด้วย!

แม้แต่ขันทีอย่างผู้เฒ่ามี่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขานึกถึงใบหน้าที่สวยงามของฉู่ชูเหยียน

แน่นอนว่าซูอันไม่ได้รู้เรื่องนี้เลยสักนิด ดวงตาของเขามีแค่แววตาตื่นเต้นและคาดหวังเมื่อจับจ้องไปที่ม้วนคัมภีร์ในมือ เพราะมันเป็นความหวังเพียงอย่างเดียวของเขา

คัมภีร์ตรงหน้าดูคล้ายว่าจะทำมาจากใยไหมทองคำ แต่มันก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ เขาไม่สามารถบอกได้จริง ๆ ว่ามันทำมาจากอะไร และขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะถามบางอย่างกับผู้เฒ่ามี่ น้ำเสียงเย็นยะเยือกก็ดังเข้ามาในหู

———————————————————————————————

ตรวจพบ: คัมภีร์ลับ [เคล็ดวิชาวัฎจักรอมตะ] ใช้มันเพื่อเปิดใช้งานคีย์บอร์ดหรือไม่?

———————————————————————————————

ซูอันตกตะลึง เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะได้รับคัมภีร์ลับมาอย่างง่ายดายขนาดนี้ ไม่ใช่ว่า ‘ดินแดนลึกลับทั้ง 12’ จะต้องอยู่ในสถานที่ที่โคตรจะลึกลับและโคตรจะอันตรายหรอกเหรอ? ไม่ใช่ว่าการที่จะได้คัมภีร์พวกนี้มามันยากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้หรอกเหรอ?

ถึงแม้ว่าเขาจะประหลาดใจ แต่ชายหนุ่มก็ยังตอบตกลงโดยไม่ลังเล

วินาทีต่อมา แป้นคีย์บอร์ดก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา ม้วนคัมภีร์เปลี่ยนเป็นแสงสีทองและถูกดูดเข้าไปในแป้น ‘F2’ มันสว่างอยู่อย่างนั้นสักพัก

…และทันใดนั้นแป้นคีย์บอร์ดทั้งแป้นก็ถูกเปิดใช้งาน แป้นพิมพ์ทั้งหมดสว่างขึ้นทันที

———————————————————————————————

ท่านพบคัมภีร์ลับและได้เปิดใช้งานระบบแห่งความโกรธแค้น

บัดนี้ส่วนหนึ่งของระบบสุ่มสามารถใช้งานได้แล้ว

ระบบแห่งความโกรธแค้น:

ในฐานะเซียนคีย์บอร์ด ภารกิจอันสูงส่งของท่านคือการทำให้ผู้คนรอบข้างของท่านระเบิดความโกรธอยู่ตลอดเวลา

เมื่อท่านสามารถบรรลุเป้าหมายได้สำเร็จ ท่านก็จะได้รับคะแนนความโกรธแค้นที่เท่ากับจำนวนความโกรธของเป้าหมาย โดยท่านสามารถนำคะแนนดังกล่าวไปซื้ออาวุธ เคล็ดวิชา และใช้เล่นระบบสุ่มได้…

———————————————————————————————

หน้าจอแสดงผลปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเหนือแป้นคีย์บอร์ดพร้อมกับคำอธิบายและปุ่มกดอีกจำนวนหนึ่ง ซูอันสามารถเลื่อนเคอร์เซอร์ไปยังตัวเลือกต่าง ๆ ได้ตามใจชอบ คำสั่งที่มีอยู่คือ ‘สุ่ม’ ‘ร้านค้า’ และอื่น ๆ อีกมากมายที่ยังพร่าเลือนอยู่ในตอนนี้

เวลานี้ คำสั่ง ‘สุ่ม’ กำลังเรืองแสงอยู่ ในขณะที่คำสั่ง ‘ร้านค้า’ เป็นสีเทา มันน่าจะเป็นตัวเลือกถัดไปที่จะถูกปลดล็อค

ที่ด้านล่างของหน้าจอแสดงผลมีบางอย่างที่คล้ายกับ ‘แถบรายการ’ หรือ ‘แถบทักษะ’ ของในเกม RPG อยู่ แต่ตอนนี้มันยังไม่มีอะไรทั้งนั้น ส่วนด้านบนสุดของมันคือแถบข้อความสั้น ๆ ที่เขียนว่า:

———————————————————————————————

คะแนนความโกรธแค้นปัจจุบัน: 0.

———————————————————————————————

ซูอันมึนงง ก่อนหน้านี้เขาได้ทำให้เสวี่ยเอ๋อร์เดือดดาลเป็นอย่างมากจนประจำเดือนของนางแทบจะมาก่อนกำหนด แล้วทำไมเขาถึงไม่ได้คะแนนความโกรธแค้นเลยสักนิด? หรืออาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นคีย์บอร์ดยังไม่ได้ถูกเปิดใช้งาน

เขาเลื่อนเคอร์เซอร์ไปที่คำสั่ง ‘สุ่ม’ จากนั้นกดปุ่มเอ็นเทอร์บนคีย์บอร์ด แล้วคำอธิบายย่อหน้าหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ

———————————————————————————————

ทุกคะแนนความโกรธแค้น 100 แต้มที่ท่านใช้ ท่านจะสามารถสุ่มได้หนึ่งครั้ง

เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่ท่านเปิดใช้งานคีย์บอร์ด

ท่านจะสามารถสุ่มได้สามครั้งโดยไม่ต้องใช้คะแนนความโกรธแค้นแต่อย่างใด

อัตราการดรอปจากการสุ่มทั้งสามครั้งนี้สูงกว่าปกติมาก รางวัลใหญ่ทั้งหมดจะถูกสุ่ม

ส่วนหลังจากนี้อัตราการดรอปจะขึ้นอยู่กับระดับของผู้ใช้

ท่านต้องการจะทำการสุ่มเลยหรือไม่?

ใช่/ไม่ใช่

———————————————————————————————

พระเจ้า! นี้มีแพ็คของขวัญสำหรับมือใหม่ด้วยเหรอเนี่ย? ซูอันรีบคลิกไปที่ ‘ตกลง’ อย่างตื่นเต้น

ทันใดนั้น แป้นพิมพ์ทั้งหมดก็เรืองแสงขึ้นและเริ่มกะพริบบนแป้นพิมพ์แต่ละตัวแบบสุ่ม

ซูอันมองทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้วยสายตาที่ร้อนแรงและตื่นเต้น เขาจะได้ของแบบไหนกันนะ? กระบี่ปราณระดับ 999? สัตว์เลี้ยงที่ทรงพลัง? หรือถ้าเป็นคู่หูสาวสวยสุดร้อนแรงก็ไม่เลวเหมือนกัน…

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังน้ำลายสออยู่กับความเป็นไปได้ทั้งหมด เขาก็พบว่าแสงกะพริบที่ว่าหยุดลงตรงแป้นของ ‘สเปซบาร์’ ทันใดนั้นหน้าจอก็ปรากฏคำว่า “ขอบคุณที่ร่วมสนุก!”

“?”

“?? ?”

“?? ?? ??”

ซูอันได้แต่นิ่งอึ้ง ไม่ใช่ว่าอัตราการดรอปของมันเพิ่มขึ้นมากหรอกเหรอ?

เขาอยากจะได้อะไรที่สุดยอด!

อยากได้ระบบสุดโกงแบบพระเอกต่างโลกโว้ยยยย!

ทุกอย่างเริ่มต้นมาอย่างน่าตื่นเต้นจนเหลือเชื่อ แต่สุดท้ายที่เขาได้กลับมีแค่ ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’ ระบบคีย์บอร์ดนี่จะต้องเป็นระบบที่น่าตลกที่สุดท่ามกลางระบบทั้งหมดทั้งมวลแน่ ๆ ไม่ว่ามันจะมาจากที่ไหนก็ตาม!

———————————————————————————————

ท่านยังอยากที่จะสุ่มของรางวัลต่อหรือไม่?

ใช่/ไม่ใช่

———————————————————————————————

ทันใดนั้นประโยคเหล่านี้ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ

“ไปลงนรกเลยไอ้เวร!!” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น วินาทีที่เขากำลังจะกดปุ่ม ‘ตกลง’ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา ซูอันรีบวิ่งไปที่อ่างน้ำ กวักน้ำล้างหน้าของตัวเองและจากนั้นจึงสุ่มของรางวัลชิ้นที่สอง

ครั้งนี้เขาไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองหลงไปกับจิตนาการของตัวเองแต่อย่างใด เขามองไปยังจุดที่มีแสงกะพริบอย่างไม่กะพริบตา จดจำระยะเวลาที่แสงกะพริบบนแป้นพิมพ์แต่ละตัว มันใช้เวลานานสุดบนแป้นของ ‘สเปซบาร์’ รองลงมาคือบนตัวเลขต่าง ๆ และกะพริบบนตัวอักษรต่าง ๆ ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

ซูอันพนันได้เลยว่าระยะเวลาที่มันใช้กะพริบบนแป้นพิมพ์แต่ละแป้นจะต้องเกี่ยวข้องกับมูลค่าของของรางวัลแน่ ๆ แต่ตอนนี้เขาได้เลิกเพ้อฝันแล้ว ณ เวลานี้…แค่ไม่ใช่สเปซบาร์ก็พอ!

และในที่สุดคำอธิษฐานของเขาก็ได้รับการตอบรับ สุดท้ายแสงกะพริบก็ไปหยุดลงที่แป้นตัว ‘Q’ พร้อมกับข้อความบางอย่างที่ไม่ใช่คำว่า ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก!’ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

ชายหนุ่มดีใจเป็นอย่างมาก…แต่ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็ต้องชะงักค้างไป

ทำไม…’ของรางวัล’ ที่ได้มาจึงดูเหมือนกับฝอยขัดหม้อของใช้ประจำครัวเลยล่ะ? หรือว่าระบบต้องการที่จะผลักดันให้เขาเดินบนเส้นทางของพ่อครัว? หรือเส้นทางของพ่อค้าต่างโลก?

ให้ตายเถอะ เขาเคยซื้อของพวกนี้ทีละแพ็คใหญ่ด้วยซ้ำ! แล้วทำไมมันถึงมากลายเป็นของรางวัลจากระบบได้? ! ซูอันเริ่มสงสัยถึงประโยชน์ของมัน

———————————————————————————————

ขอแสดงความยินดีด้วย! ท่านได้รับ ‘เส้นใยสุขสันต์’!

———————————————————————————————