ตอนที่ 1509 มีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือไม่ + ตอนที่ 1510 ตัวตนหญิงชั่วร้ายเจ้าเสน่ห์

ตอนที่ 1509 มีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือไม่

มีวิชาแพทย์เช่นนั้น จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร? เขารู้แต่แรกแล้วว่าเขาไม่ธรรมดา เพียงแต่ไม่นึกว่าเขาจะทำเรื่องอย่างนี้ที่นี่ เพราะอะไรกันแน่?

หากเขาจะฆ่าท่านเจ้าเขา เหตุใดจึงต้องแฝงตัวอยู่ตั้งนานแล้วเพิ่งมาลงมือเอาตอนนี้? จุดประสงค์ที่เขาทำอย่างนี้คืออะไรกันแน่?

ยามนี้ถูกล้อมอยู่ในสำนัก แล้วด้วยพลังของเขา จะหนีเอาชีวิตรอดออกไปได้อย่างไร?

เสียงต่อสู้ที่ดังมาจากที่ไกลๆ ดึงความคิดของเขากลับมา เขามองเฟิ่งจิ่วที่กำลังถูกรุมโจมตี แล้วพบว่าตอนนี้ตนเองช่วยอะไรเขาไม่เลย ยิ่งไม่อาจทำอะไรให้เขาได้เลย

ต่อหน้าคนในสำนักมากมายขนาดนี้ หากเขาออกหน้าปกป้อง เกรงว่ามีแต่จะถูกสังหารในฐานะผู้สมรู้คบคิด ซึ่งไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อย เช่นนั้น เขาต้องทำอย่างไร? ถึงจะช่วยเขาได้เล่า?

“ทำอย่างไรดี? เฟิ่งจิ่วจะถูกฆ่าหรือไม่? เขาคนเดียวจะสู้กับคนพวกนั้นได้อย่างไร? อีกอย่างสองคนในนั้นยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินด้วย เขาจะรับมือไหวได้อย่างไร?” ลั่วเหิงพูดอย่างเป็นกังวล เทียบกับการตายของปรมาจารย์ของเขา เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเฟิ่งจิ่วมากกว่า

เฉินเต้าได้ยินก็เม้มปากแล้วหมุนตัวจากไป ตั้งใจจะไปถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทว่า ขณะที่เขากำลังจะมุ่งหน้าไปยังยอดเขาชั้นที่เก้า ก็เห็นเจ้าสำนักกับคนอื่นๆ ขี่กระบี่เข้ามา แล้วยืนดูการต่อสู้อยู่ไม่ไกล

เห็นอย่างนั้น เขาจึงขี่กระบี่ขึ้นไป เพียงแต่ ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ถูกผู้ฝึกตนที่ทำหน้าที่คุ้มกันขวางไว้ก่อน

“ใครน่ะ!” ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งตวาดถาม

ผู้อาวุโสหนึ่งในนั้นบังเอิญหันมาเห็น เมื่อเห็นว่าผู้มาเป็นเฉินเต้า ก็ตกใจจนลูกตาแทบถลนออกมา เขาเข้ามาใกล้อย่างไม่อยากเชื่อ หยุดอยู่ตรงหน้าเฉินเต้าแล้วมองเขาตรงนั้นทีตรงนี้ที “ฉะ เฉินเต้า เจ้าหายได้อย่างไร? เจ้าหายแล้วหรือ?”

เฉินเต้าเห็นเขา ก็รีบดึงมือเขาแล้วถาม “ท่านปู่รอง นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันขอรับ? เฟิ่งจิ่วสังหารท่านเจ้าเขาได้อย่างไร? เข้าใจอะไรผิดกันหรือเปล่าขอรับ?”

ผู้อาวุโสมองเฉินเต้า เห็นว่าเขาไม่เป็นไรแล้วจริงๆ ท่าทางเขาเหมือนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในความตกตะลึงก็ยังรู้สึกยินดีด้วย ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ลูกศิษย์ตระกูลเฉินของพวกเขาต้องให้ได้อย่างนี้ ไม่ใช่ถูกล้มง่ายๆ

“ตอนที่พวกข้าไปถึงซานหยางจื่อก็ถูกฆ่าแล้ว ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นบอกว่า เป็นศิษย์ชั้นล่างที่ชื่อเฟิ่งจิ่วคนนี้ฆ่า ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ข้ายังรู้สึกว่าชื่อและใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้ดูคุ้นๆ มาเห็นตอนนี้ถึงได้นึกขึ้นมาได้ เขาคือศิษย์ชั้นล่างที่ชอบวนเวียนอยู่ข้างกายเจ้าไม่ใช่หรือ?”

นึกถึงตอนนั้น เป็นเพราะคำพูดของศิษย์ชั้นล่างคนนี้ถึงทำให้เขาไม่สั่งให้คนพาเฉินเต้ากลับไป แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ต้องตัดความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเต้ากับศิษย์ชั้นล่างคนนั้นให้หมดจด ไม่เช่นนั้น ใครจะรู้ว่าเรื่องนี้จะทำให้เดือดร้อนถึงตระกูลเฉินของพวกเขาหรือเปล่า?

“เป็นเขาขอรับ ท่านปู่รอง เขาเป็นคนรักษาข้าจนหายดี ท่านปู่รอง เรื่องนี้มีการเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? เฟิ่งจิ่วแม้เป็นคนเจ้าเล่ห์ซุกซนไปบ้าง แต่กลับทำงานด้วยความทุ่มเท อีกอย่างเขายังรักษาข้าจนหายดีอีก เห็นได้ว่าไม่ใช่คนชั่ว หากเขาฆ่าท่านเจ้าเขาซานหยางจริง เช่นนั้นจะต้องมีเรื่องอะไรที่เราไม่รู้อยู่แน่ๆ ขอรับ”

เฉินเต้าอธิบาย แล้วยังพูดเสริมอีกว่า “ท่านปู่รอง หวังว่าท่านจะพูดกับท่านเจ้าสำนัก บางทีอาจมีเรื่องเข้าใจผิดอยู่ จากที่ข้ารู้จักเขา เขาไม่ใช่คนชั่วจริงๆ นะขอรับ”

ผู้อาวุโสได้ยินก็หน้าเครียด กระซิบเสียงเข้ม “เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องพูดอีกแล้ว ไม่อย่างนั้นจะทำให้ตระกูลเฉินเดือดร้อนโดยใช่เหตุไปด้วย!”

………………………………….

ตอนที่ 1510 ตัวตนหญิงชั่วร้ายเจ้าเสน่ห์

“แต่ว่า…” เฉินเต้ายังพูดไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากที่ไม่ไกล เสียงอันคุ้นเคยนั้นดึงความสนใจของเขาไป

เห็นเพียง ในจุดที่อยู่ไม่ไกล เฟิ่งจิวที่ใส่ชุดสีเขียวถูกผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณใช้กระบี่แทงที่หัวไหล่ กระบี่ยาวแทงจากข้างหลังทะลุมาข้างหน้า กระบี่คมที่อาบด้วยหยดเลือดแทงที่หัวไหล่เขาอยู่อย่างนั้น มองดูจนหัวใจเขาบีบรัดไปทั้งดวง

“เฟิ่งจิ่ว!”

เขาร้องด้วยความตกใจ หมายจะพุ่งตัวเข้าไปช่วย แต่กลับถูกผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกายห้ามและเอ็ดเสียงดัง “เจ้าทำอะไรน่ะ! ไม่อยากอยู่แล้วหรือ?”

“เฟิ่งจิ่ว!”

เขากำหมัดแน่น นาทีนี้รู้สึกเกลียดชังตนเองนักที่ไม่อาจเข้าไปช่วยเขาได้ ทำได้เพียงมองดูเขาถูกแทงต่อหน้าต่อตา และเห็นเขาหันไปซัดผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้น ก่อนจะถูกผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินที่อยู่ข้างหน้าซัดฝ่ามือใส่ตนจนตัวปลิวออกไป

“เฟิ่งจิ่ว!”

ลั่วเหิงหน้าซีด เห็นร่างของเฟิ่งจิ่วร่วงลงมาจากฟ้า ราวกับพลังทั้งหมดถูกสูบออกจากร่าง ปล่อยให้ร่างกายตกลงมาจากฟ้าอย่างไร้เรี่ยวแรง

“จับเป็น!”

เสียงทุ้มต่ำน่าเกรงขามของเจ้าสำนักดังขึ้นในตอนนี้ สิ้นเสียงคำสั่ง ผู้ฝึกตนพวกนั้นรับคำ จากนั้นก็เหาะลงไปพร้อมกัน หมายจะจับตัวเธอที่บาดเจ็บหนัก

ทว่า ตอนนี้เองที่เหตุการณ์พลิกผันอันน่าตกใจได้เกิดขึ้น…

เห็นเพียงเด็กหนุ่มที่ร่วงตกจากฟ้าหลับตาลง ปล่อยให้ร่างกายร่วงจากที่สูง ที่หัวไหล่เขา กระบี่ยาวที่แทงทะลุเนื้อหนังเล่มนั้นยังไม่ถูกดึงออกมา ขณะที่เขา มือข้างหนึ่งถือกระบี่คมพยับ ปล่อยให้ร่างกายร่วงดิ่งราวกับสิ้นลมไปแล้ว

กระทั่ง ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนและผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินสองคนพุ่งลงมาจะจับเขา จู่ๆ เธอก็ลืมตา พลันนั้น กลิ่นอายพลังวิญญาณอันน่าพรั่นพรึงก็เดือดพล่านรอบกายเขา

“วืด!”

กระแสอากาศรุนแรงพุ่งออกจากร่างของเธอ กลิ่นอายพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งนั้นนอกจากจะมีกระแสพลังและแรงกดดันของผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณของเธอแล้ว ยังมีกลิ่นอายของสัตว์เทวะโบราณผสมอยู่ด้วย กระบี่คมพยับในมือเธอยิ่งส่องรัศมีแสงสีเขียวเจิดจ้า สะท้อนประกายคมปลาบอันน่ากริ่งเกรง

“ผลุบ!”

กระแสอากาศอันรุนแรงพลุ่งพล่านอยู่รอบตัวเธอ กระบี่ยาวที่ปักไหล่เธอถูกกลิ่นอายรอบกายเธอดันออกมา มันพุ่งแหวกอากาศดังฟิ้วแล้วร่วงลงไปบนพื้น ส่วนเสื้อผ้าสีเขียวบนตัวเธอ ก็ฉีดขาดเพราะกระแสอากาศที่กำลังพลุ่งพล่าน หลังจากเกิดเสียงระเบิดดังบึ้ม เศษเสื้อผ้าสีเขียวกระจัดกระจายเต็มพื้น เผยให้เห็นเสื้อสีขาวที่เธอสวมไว้ข้างใน

“ฟุบ!”

กระแสอากาศที่กำลังพลุ่งพล่านคล้ายยังไม่หยุดลง กระทั้นกระแทกจนเส้นผมสีหมึกที่ถูกรวบไว้ลวกๆ ของเธอหลุดออก เรือนผมยาวดุจน้ำหมึกลอยไหวท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรี ที่สว่างไสวไปด้วยเปลวเพลิงในสำนัก เมื่ออยู่กับเสื้อผ้าไหมสีขาวบนตัวเธอ ยิ่งดูงดงามกระชากวิญญาณราวกับภูตผี

“เฟิ่งจิ่วเป็นผู้หญิง!”

“ศิษย์ชั้นล่างคนนี้เป็นผู้หญิง!”

“นี่ใช่เด็กหนุ่มเสียที่ไหน? เป็นผู้หญิงคนหนึ่งต่างหาก!”

สวมใส่เพียงเสื้อผ้าชั้นใน ทำให้เรือนร่างอรชรงดงามของเธอถูกเปิดเผย โดยเฉพาะเส้นผมสีหมึกที่ถูกปล่อยสยาย ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความเป็นหญิง ทว่า ท่ามกลางความตกตะลึงอึ้งงันของทุกคน เห็นเพียงเธอยืนถือกระบี่อยู่กลางอากาศ ดวงตาเย็นชาตวัดมองผู้แข็งแกร่งพวกนั้น นิ้วมือไหวขยับ หยิบชุดสีแดงตัวหนึ่งออกมาใส่

ท่ามกลางเปลวเพลิงพุ่งสู่ท้องฟ้า และใต้ท้องฟ้ายามราตรีอันมืดมิด เงาร่างสีแดงร่างนั้นแลดูงดงามชั่วร้าย หยิ่งผยองเจ้าเล่ห์ บุคลิกและราศีที่โดดเด่นเหล่านั้น ล้วนเป็นที่ดึงดูดสายตาทุกคู่…

………………………………….