ตอนที่ 809 มอบหมายภารกิจ + ตอนที่ 810 ปรุงกลั่นยาบำรุงความงาม
ตอนที่ 809 มอบหมายภารกิจ

“ยา?”

หวันเหยียนเชียนหวาอึ้งไปพักหนึ่ง เดิมไม่ได้หวังอะไรมากมาย ถึงอย่างไรนางอายุยังน้อยเกินไป จะปรุงกลั่นยาอะไรออกมาได้? ทว่าหลังจากเปิดขวดดมกลิ่น ก็ตะลึงเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ มองไปยังเฟิ่งจิ่วพลางถาม “เจ้าเป็นนักปรุงยาระดับใด?”

เธอฉีกยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ “ยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง”

หวันเหยียนเชียนหวาตกใจอ้าปากค้าง จากนั้นค่อยส่งเสียงหัวเราะอย่างปลาบปลื้ม “ข้าเก็บได้ของดีแล้วสิ นึกไม่ถึงว่าจะรับนักปรุงยาระดับยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์เป็นน้องสาว เหอะๆๆ นักปรุงยาระดับยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์อายุสิบกว่า อนาคตไกลนัก!”

นางกล่าวจบยังลากเฟิ่งจิ่วมาบอกว่า “น้องจิ่ว มาๆๆ พี่สาวจะบอกเจ้า ครั้งหน้าเจ้าก็ปรุงความงามมาให้พี่สาวสิ ทำให้รูปโฉมยิ่งงดงามได้จะดีที่สุด”

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ดวงตาเป็นประกาย เอ่ยว่า “พี่สาว ข้าอยากปรุงสิ่งนี้มาตั้งนานแล้ว ข้าจะบอกท่าน ว่าด้านความงามยายังดีไม่เท่ายาอายุวัฒนะ ดังนั้นช่วงนี้ข้ากำลังเรียนกลั่นยาเซียน ข้าตามหายาทิพย์บำรุงความงามมาไม่ต่ำกว่าสิบชนิด คิดว่าหลังจากกลับไปจะไปศึกษา ยาบำรุงความงาม ประเดี๋ยวข้าปรุงออกมาจะส่งมาให้พี่สาวเอง”

“มาๆๆ พวกเรากลับไปคุยในเรือนเถอะ ตรงนี้กลางคืนหนาวเกินไป” นางประคองเฟิ่งจิ่วไปภายในเรือน และสั่งวิญญาณผู้ฝึกตนด้านหลังดูแลพวกตู้ฝานอย่างดี

คืนนี้เฟิ่งจิ่วกับหวันเหยียนเชียนหวาพูดได้เลยว่าคุยกันทั้งคืน จนเวลาฟ้าสว่างถึงจะไปนอน

ส่วนไป๋เสี่ยวฟ้าสว่างถึงจะตื่นมา แต่เขาส่งสัยไม่เข้าใจนิดหน่อย ไม่รู้ว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แต่เมื่อเห็นตู้ฝานกับเซี่ยงหวาอยู่ด้วย ก็ไม่มีอะไรต้องตื่นตระหนกแล้ว

ทว่าวันนี้พวกเขาไม่เห็นเฟิ่งจิ่ว กระทั่งค่ำคืนมาเยือน ทั้งสามถูกกำชับไว้ว่าห้ามเดินออกจากเรือนยามวิกาล ไป๋เสี่ยวไม่ค่อยสนใจ เมื่อประตูจวนเปิดออกและคิดจะออกไปเดินเล่นเสียหน่อย ก็ตกใจอาเพียวที่ล่องลอยไปทั่วภูเขานั้นจนเป็นลมไปเสียดื้อๆ

เฟิ่งจิ่วพักอยู่ที่นี่สามวันเต็มๆ กระทั่งเช้าตรู่วันที่สี่ถึงจะบอกลาหวันเหยียนเชียนหวา และพาพวกตู้ฝานจากไป

เมื่อเธอเดินลงจากภูเขาร้อยปีและหันกลับไปมอง ในใจทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้ แม้แต่เธอยังนึกไม่ถึงว่าเดินทางมาครั้งนี้จะมีพี่สาวเพิ่มมาอีกคน แต่มองออกแน่นอนว่าพี่สาวคนนี้หาประโยชน์จากเธอ

กำลังนางลึกล้ำไม่อาจคาดเดาเป็นเรื่องหนึ่ง หนำซ้ำยังจริงอย่างที่เธอคาดเดา นางไม่ใช่คนแคว้นเหินเวหา แต่เดิมทีนึกว่าคงเป็นคนแคว้นระดับหนึ่ง กลับนึกไม่ถึงว่ามาจากหนึ่งในแปดจักรวรรดิใหญ่

มาจากจักรวรรดิรุ่งเรือง สถานที่เช่นเมืองลอยฟ้านั้น มิน่าถึงมีกำลังและวรยุทธ์เช่นนั้น

เธอดึงสายตากลับมามองยังสามคนข้างกาย สุดท้ายก็หยุดสายตาบนร่างเซี่ยงหวา “เซี่ยงหวา ตู้ฝาน”

“คุณชาย”

“นายท่าน” สองคนก้าวเข้ามาขานรับ

“เซี่ยงหวา คนวังกำเนิดสวรรค์พวกนั้นตายหมดแล้ว เหลือเพียงเจ้า ข้าไม่รู้ว่าโลกภายนอกยังมีคนซุ่มโจมตีอีกเท่าไร สรุปว่าเรื่องวังกำเนิดสวรรค์ต่อจากนี้ข้ายกให้เจ้ากับตู้ฝานสองคนมาจัดการ พวกเจ้าไปขยายอาณาเขต แต่ต้องจำไว้ว่าวังกำเนิดสวรรค์ที่รวบรวมใหม่จะไม่ชั่วร้าย หากมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ข้าจะถามแค่พวกเจ้า”

“ขอรับ” ทั้งสองขานรับด้วยความเคารพ

“นอกนั้น สอบถามที่อยู่คนรุ่นหลังตระกูลฉู่ด้วย ดูเสียหน่อยว่ามีข่าวหรือไม่ ส่วนเสี่ยวไป๋…”

สายตาเธอหยุดลงบนร่างไป๋เสี่ยว “ภายในสามเดือนข้าต้องเห็นว่าเจ้าฝึกสัตว์วิญญาณในระดับเก้า ภายในครึ่งปีเจ้าต้องคุมสัตว์อสูรให้ชำนาญ หากไม่พัฒนา ไม่มีผลลัพธ์ ข้าจะถีบส่งเจ้ากลับตระกูลไปก็อย่าโทษมากัน”

………………………………………………….

ตอนที่ 810 ปรุงกลั่นยาบำรุงความงาม

“ขอรับ!”

ทั้งสามขานรับ ตู้ฝานมองไปยังนาง และถามว่า “นายท่าน ท่านจะกลับไปสำนักศึกษาหมอกดาราหรือ? ภายหน้าพวกเรามีเรื่องจะไปหาท่านอย่างไร?”

“ในถุงฟ้าดินพวกเจ้าสามคนล้วนมีแผ่นหยกส่งสาส์น มีเรื่องอะไรส่งข่าวให้ข้าทันทียังได้ หากแก้ไขกันเองได้ก็ไม่ต้องมาหาข้า” ระหว่างพูดเธอโยนขนนกบินลอยขึ้นไปเบาๆ ก่อนจะนั่งมองสามคนด้านล่างบนนั้น

“เซี่ยงหวา หลังเจ้าหาจุดปักหลักได้ก็ไปยังราชวงศ์เฟิ่งหวง แล้วพาพวกหลัวอวี่มาด้วย”

“ขอรับ” เซี่ยงหวาขานรับ หลังเห็นนางพยักหน้าก็นั่งขนนกบินจากไป

“พวกเราก็ไปกันเถอะ! ข้ารู้ว่ามีสถานที่หนึ่งเหมาะสมเป็นจุดเริ่มต้นวังกำเนิดสวรรค์ ข้าจะพาพวกเจ้าไปดูเสียหน่อย” ตู้ฝานมองทั้งสองพลางกล่าว

สองคนขานรับ ถึงจะออกไปด้วยกันกับเขา

เรื่องนี้ถูกแก้ไขอย่างเงียบเชียบเช่นนี้ วังกำเนิดสวรรค์ที่ช่วงนี้ก่อเรื่องเสียโกลาหลเหมือนจะหายไปอีกครั้ง และค่อยๆ จางหายจากสายตาทุกคน ไม่มีใครรู้ว่าวังกำเนิดสวรรค์กำลังเป็นดั่งต้นอ่อนที่เกิดใหม่ กำลังงอกกิ่งใบใหม่ เพียงรอโอกาสพร้อม…

สองสามวันต่อมา เฟิ่งจิ่วกลับถึงประตูสำนัก ก็มายังยอดเขาหลักทันที

“ท่านเจ้าสำนัก รองเจ้าสำนัก ข้าจัดการธุระหมดแล้วขอรับ” เธอนั่งลงตรงโต๊ะที่ทั้งสองนั่งอย่างไม่เกรงใจ แล้วรินน้ำดื่ม

เห็นนางที่ว่างๆ ไม่เหนื่อยล้าแม้แต่น้อย ทั้งสองมองหน้ากัน เอ่ยอย่างแปลกใจว่า “พวกเราได้ข่าวว่าหลังจากคนวังกำเนิดสวรรค์นั้นเข้าไปยังภูเขาร้อยปีก็ไม่ออกมาอีกเลย เจ้าเข้าไปที่นั่นมาแล้วหรือ?”

“ภูเขาร้อยปี! เข้าไปแล้วขอรับ” เธอพยักหน้า จากนั้นกลับยังเอ่ยเสียงกดเบาลง “แต่ดีที่สุดอย่าไปที่นั่นจะดีกว่า โดยเฉพาะนักเรียนในสำนักศึกษา อย่าคิดสงสัยเข้าไปดู จะได้ไม่เข้าไปแล้วไม่ได้ออกมา”

“ที่นั่นมีอะไรแปลกๆ จริงหรือ?” รองเจ้าสำนักเอ่ยถาม

เฟิ่งจิ่วมองเขา ยิ้มเอ่ยว่า “ท่านรองเจ้าสำนัก ข้ากล้ามั่นใจ ว่าแม้แต่พวกท่านเข้าไปหากเจ้าของที่นั่นไม่ปล่อยไปก็ออกมาไม่ได้ แต่เรื่องนี้อย่าถามข้าอีกเลย ข้ารับปากว่าจะไม่พูด” เธอโบกๆ มือ หลังดื่มชาไปสองแก้วก็ลุกขึ้นมา “ข้าจะกลับไปพักผ่อนก่อนเสียหน่อย เหนื่อยแทบตายแล้ว”

ทั้งสองเห็นเช่นนี้ ตรงขมับก็ปรากฏเส้นเลือดดำ เห็นท่าทางนางกระฉับกระเฉง ไหนเล่าท่าทางเหมือนเหนื่อยล้า? ทว่าก็ไม่รั้งนางไว้ แต่มองส่งนางจากไป

หลังเฟิ่งจิ่วที่กลับถึงอาศรมอาบน้ำ ก็เปลี่ยนสวมชุดสำนักศึกษา ไม่ได้ไปพักผ่อน แต่เริ่มศึกษายาบำรุงความงาม การศึกษาครั้งนี้ใช้เวลาหลายวัน เมื่อเธอเริ่มลองกลั่นยา ตอนเพิ่งเริ่มเตายังระเบิดบ่อยครั้ง การเคลื่อนไหวเสียงดัง แม้แต่นักเล่นแร่แปรธาตุสองท่านบนยอดเขาสำนักยาเซียนยังแตกตื่น

ทั้งสองเข้ามาดูด้วยตนเองว่าเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเฟิ่งจิ่วกลั่นยาเซียนเตายาถึงมักจะระเบิด? ก็พบกับเขาที่เพิ่งเปลี่ยนเตายากลับมาพอดี

“เฟิ่งจิ่ว เจ้ามีปัญหาตรงไหนหรือเปล่า? ทำไมเตากลั่นยาเซียนดีๆ ถึงมือเจ้าไม่กี่วันก็ระเบิด? มีวิธีไหนไม่ถูกต้องหรือเปล่า? ต้องให้พวกเราชี้แนะหรือไม่?”

เธอได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาเป็นประกาย แล้วดึงทั้งสองไว้ทันที “พอดีเลยๆ ท่านอาจารย์ ข้ากำลังกลั่นยาบำรุงความงาม พวกท่านเข้ามาช่วยข้าดูหน่อยสิว่าข้าทำผิดตรงไหน เปลืองยาอายุวัฒนะไปหลายเตาแล้วขอรับ”

“อะ อะไรนะ? ยาบำรุงความงาม?”

สองคนได้ยินก็อึ้งๆ ไป ยาบำรุงความงามคือยาอะไร? พวกเขาไม่เคยกลั่นเลย! กำลังจะพูดกลับถูกเฟิ่งจิ่วกึ่งลากกึ่งผลักเข้าอาศรมไป และมายังห้องกลั่นยา

นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองเข้ามา เมื่อเห็นยาทิพย์ล้ำค่าที่กระจายบนโต๊ะนั้น ก็ถลึงดวงตาขึ้นมาโดยฉับพลัน

………………………………………………….