ตอนที่ 747 พวกเรามาแล้ว + ตอนที่ 748 เฟิ่งจิ่วสร้างรากฐาน
ตอนที่ 747 พวกเรามาแล้ว

นั่นคือลูกปัดเม็ดหนึ่ง เป็นลูกปัดทรงกลมที่เล็กกว่าไข่ไก่หน่อย ดูไม่ได้พิเศษอะไร ไม่ค่อยสะดุดตาเท่าไร คนที่ไม่มีความรู้ด้านนี้เดาว่าคงมองมันเป็นแค่ลูกปัดของเล่นเท่านั้น

“ลูกปัดวิญญาณหินแก้ววายุ หนึ่งในสามสมบัติแคว้นราชวงศ์แคว้นเหินเวหา!”

เจ้าสำนักตกใจเล็กน้อย ไม่นึกว่าเนี่ยเถิงจะพกของล้ำค่าเช่นนี้ติดตัว ของสิ่งนี้เป็นของล้ำค่าจริงๆ เพราะสร้างจากหินแก้วภูเขาไฟ ซ้ำยังสลักค่ายกลป้องกัน ลำพังแค่การป้องกันยังต้านทานการโจมตีจากผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณได้ยี่สิบครั้ง นอกจากพลังป้องกันยังปั่นป่วนแรงลมในอากาศได้ ขณะเดียวกันหากผู้ฝึกตนธาตุลมได้มันไป ในการต่อสู้ลูกปัดเม็ดนี้จะแสดงประสิทธิภาพได้มากที่สุด

เพียงเห็นเนี่ยเถิงโยนลูกปัดในมือขึ้นบนอากาศ ลูกปัดเม็ดนั้นพลันหมุนวนพัดกระแสลมในอากาศรอบๆ ไปอีกทาง แล้วดูดกระแสลมทรงพลังที่ก่อตัวเป็นแนวกั้นนั้นมาไว้ด้านล่างลูกปัด กลายเป็นกระแสลมคล้ายลมกรด ไปยังในป่าอีกด้านหนึ่ง

เพราะกระแสลมที่ตั้งเป็นแนวกั้นนั้นโดนดูดออกไป ฉากต่อสู้ด้านในนั้นก็ปรากฏเบื้องหน้าทุกคน ทว่าเมื่อเห็นภาพตรงหน้านั้น กลับอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจ

เฟิ่งจิ่วในชุดสีแดงที่โดนกรีดออกเป็นช่องนับไม่ถ้วนบาดเจ็บไปทั้งร่าง ชุดสีแดงบนร่างแยกไม่ออกว่าพวกไหนเป็นเลือดเขา พวกไหนเป็นเลือดศัตรู เพียงรู้ว่าชุดสีแดงถูกเลือดย้อมเป็นสีแดงเข้ม สิ่งที่น่าสยดสยองคือบาดแผลแต่ละรอยนั้น รวมถึงไอสังหารกับแรงกดดันแข็งแกร่งที่ไหลพล่านบนร่างเขา

ทว่าตอนนี้ สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจที่สุดจนต้องสูดลมหายใจไม่ใช่เพราะสิ่งนี้ แต่เป็นกระบี่ยาวเล่มนั้นในมือผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณตรงหน้าที่แทงทะลุไหล่เขา ปลายกระบี่แหลมคมแทงเข้าไปจากข้างหน้าและทะลุออกด้านหลัง…

เทียบกับไหล่เขาที่ถูกแทงด้วยกระบี่คมของผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณ กระบี่ฉายประกายสีดำเล่มนั้นในมือเขาก็เสียบทะลุหัวใจผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้น พลังกระบี่พร้อมด้วยกระแสเปลวเพลิงวาดลงจากบริเวณหัวใจ และเผาทำลายวิญญาณต้นในทันใด

“เฮือก!”

คนที่เห็นภาพเช่นนี้ ไม่มีใครไม่สูดลมหายใจ แค่แวบเดียวพวกเขาก็มองออก ว่านี่คือวิธีสู้ที่ใช้บาดแผลแลกชีวิต! เป็นวิธีทำให้ทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บโดยที่ตนเองเสียหายแปดร้อยแต่ศัตรูบาดเจ็บเป็นพัน!

ความเสี่ยงอันตรายนั้นทำให้พวกเขาเห็นยังอกสั่นขวัญแขวนอย่างอดไม่ได้ หากกระบี่ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นแทงโดน เช่นนั้นเกรงว่าเขาต้องจ่ายด้วยชีวิตแล้วจริงๆ…

“ตุบ!”

ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นตาเบิกกว้าง ซ้ำยังโดนเฟิ่งจิ่วถีบล้มลงไปอย่างมีความไม่ยอม วิญญาณต้นก็ถูกทำลายไปด้วย ไม่มีทางเหลือแม่แต่โอกาสรอด

“อื้ม!”

เพราะผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นล้มไปด้านหลังกระบี่ยาวที่แทงอยู่บนไหล่จึงถูกดึงตามออกไป ขณะที่กระบี่ยาวถูกดึง เธอก็ก้าวถอยหลังด้วยฝีเท้าซวนเซ ก่อนจะค้ำร่างไว้ด้วยกระบี่คมในมือพลางประคองฝีเท้าที่สั่นเล็กน้อย

เธอหันข้างมองยังทุกคนที่กรูกันเข้ามา เมื่อเห็นพวกเขาก็ตกใจโดยทันที คนที่ทั้งคุ้นและไม่คุ้นหน้า แต่ละคนต่างก็มา นี่อาจารย์ทั้งสำนักศึกษาที่มีกำลังต่อสู้มากันหมดเลยหรือ?

“เฟิ่งจิ่ว พวกเรามาแล้ว”

สายตาเจ้าสำนักหยุดลงบนร่างหนุ่มน้อย เห็นเขายืนหยัดมาถึงตอนนี้ได้ ประคองไว้จนพวกเขามาถึง ความรู้สึกตอนนี้ไม่มีทางบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย เพียงรู้ว่าเห็นเขายังมีชีวิต ความรู้สึกพวกเขานอกจากตื่นเต้นยังตื่นเต้นได้อีก

แววตาแสนปรีชาและดุร้ายเคลื่อนออกจากบนร่างเฟิ่งจิ่ว เจ้าสำนักมองยังผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสองคนที่เหลือนั้น น้ำเสียงแก่ชราและทุ้มเข้มเปล่งออกจากปากอย่างมีจิตสังหารดุดัน

“ฆ่ามันซะ!”

………………………………………………….

ตอนที่ 748 เฟิ่งจิ่วสร้างรากฐาน

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

สิ้นคำสั่งฆ่าจากเจ้าสำนัก ทุกคนก็ตะโกนเสียงดังพร้อมกัน สองคำว่าฆ่าที่ตะโกนออกมาติดๆ กันแฝงไปด้วยจิตสังหารและความดุร้ายมากล้น แม้พวกอาจารย์ส่วนมากจะเป็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังและระดับปราชญ์นักรบ แต่ก็ไม่มีใครถอยหรือหวาดกลัว แต่พุ่งเข้าไปล้อมโจมตีผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสองคนที่เหลือนั้น

หนึ่งคนแรงน้อย หลายคนมากพลัง พวกเขาทุกคนรวมพลังกันจะสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณไม่ได้ได้อย่างไร?

ไอสังหารพรั่งพรู จิตสังหารรุนแรงที่ระเบิดออกมาบนร่างพวกเขาก่อตัวกลายเป็นไอสังหารพุ่งตรงไปยังผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนนั้น แม้กำลังพวกเขาเทียบไม่ได้กับสองคนนั้น แต่ภายใต้การนำทัพของผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณสี่คนตรงหน้า รวมถึงเจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนัก แต่ละคนท่าทางสง่างามดุจสายรุ้ง และดุร้ายปานพยัคฆ์

“เสี่ยวจิ่ว!”

กวนสีหลิ่นวิ่งเข้ามาประคองนางที่บาดเจ็บไว้ มองเลือดทั่วร่างนาง ในใจเป็นกังวล “ข้าจะห้ามเลือดเจ้าก่อน”

“เฟิ่งจิ่ว เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ยังดีหรือเปล่า?” เซียวอี้หานเอ่ยถาม มองเขาอีกครั้ง ยามนี้คำว่าน้องเฟิ่งนั้นกลับยังเรียกไม่ออก

ใครจะกล้าเรียกเด็กหนุ่มที่สู้กับผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณได้โดยลำพังว่าน้องกัน? ก่อนหน้านี้ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเกี่ยวกับพลังเขา ยามนี้รู้แล้ว ไหนเลยยังกล้าเรียกคนที่กำลังทั้งแข็งแกร่งและน่ากลัวกว่าตนเองเป็นน้อง?

“ยา”

ขณะที่กวนสีหลิ่นจะหยิบยา ก็เห็นมือหนึ่งยื่นมาเบื้องหน้าเขา พร้อมส่งยาขวดหนึ่งให้ เงยหน้ามองเนี่ยเถิงคนนั้น ไม่ได้สนใจเขาแต่หยิบยาขวดหนึ่งจากในห้วงมิติเทลงตรงไหล่เฟิ่งจิ่ว

เนี่ยเถิงมองนางที่สีหน้าขาวซีด นี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นนางเป็นเช่นนี้ แม้ทั่วร่างมีบาดแผลน่าอึดอัดใจไม่สิ้นสุด กลับยังคงไม่อาจบดบังความสง่างามแพรวพราวบนร่างนางไว้ได้

สู้กับผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณเพียงลำพัง กำลังนางแข็งแกร่งถึงขั้นนี้แล้วหรือ?

เฟิ่งจิ่วไม่สนใขเนี่ยเถิง แต่หยุดสายตาลงบนร่างทุกคนที่ล้อมโจมตีผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนนตรงหน้านั้น รู้สึกว่ากลิ่นอายในร่างปั่นป่วนขึ้นมาอย่างหยุดไม่ได้อีกต่อไป พลังวิญญาณทั่วร่างก็เริ่มไหลเวียน

“พี่ ข้าจะสร้างรากฐาน ช่วยปกป้องข้าที!”

เธอเอ่ยคำพูดแค่เท่านี้ ผลักเขาออกไป ขณะที่นั่งลงขัดสมาธิ สองมือวางตรงหน้าอกวาดเครื่องหมายซับซ้อนออกมา แล้ววางสองเขตอาคมติดๆ กันไว้บริเวณรอบกายนาง

กวนสีหลิ่นอึ้งไป สะ สร้างรากฐาน? ที่นี่? ตอนนี้หรือ?

หลังจากตกใจ เขาพลันสงบจิตใจ เห็นนางวางเขตอาคมพร้อมนั่งขัดสมาธิปรับกลิ่นอาย กลิ่นอายพลังวิญญาณบนร่างเอ่อล้นขึ้นมา ทันใดนั้นก็ปั้นหน้าเคร่งขรึม แล้วเฝ้าอยู่นอกเขตอาคมราวกับเทพารักษ์ คอยระวังรอบๆ ป้องกันผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนนั้นลงมือกับนางในตอนนี้

คนที่ตะลึงไม่ใช่แค่กวนสีหลิ่น แม้แต่เนี่ยเถิงยังตกใจไปสักพัก ไม่ได้พูดอะไร แค่เฝ้านอกเขตอาคมไปเงียบๆ เพื่อปกป้องนาง

ส่วนเซียวอี้หานก็ถลึงตาอย่างประหลาดใจ “สะ สร้างรากฐาน?” เจ้าบ้า! ไม่ได้ฟังผิดกระมัง? นึกไม่ถึงว่าเฟิ่งจิ่วจะสร้างรากฐานที่นี่? ไม่ได้กลัวจะปกป้องไม่ไหว หากเขตอาคมเขาถูกผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณนั่นทำลาย และขัดขวางการสร้างรากฐานเขาก็เสียแรงเปล่าสิ?

“พวกเราก็จะปกป้องเขาด้วย”

พวกหัวหน้ากงแห่งตลาดมืดไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ล้อมจู่โจมด้านหน้า แต่เฝ้าด้านนอกเขตอาคมเฟิ่งจิ่วเพื่อปกป้องเขา

พวกเขาเฝ้าตรงเจตอาคม ทางนั้นพวกเจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักกำลังล้อมโจมตีผู้ฝึกตนระดับ มีอาจารย์ไม่น้อยได้รับบาดเจ็บและถูกโจมตีกระเด็นออกไป ดวงตาเห็นพวกอาจารย์ระดับหลอมแก่นพลังในเงื้อมมือผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสองคนนั้นยังรับมือไม่ไหว ยิ่งเห็นก็ยิ่งวิตก

ทว่าในเวลาเดียวกันนี้ หลังจากผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณเหวี่ยงทุกคนออกไป ก็สะบัดมือมาทางเขตอาคมทันที…

………………………………………………….