ตอนที่ 873 ข้าเป็นคนตระกูลซั่งกวน + ตอนที่ 874 คุณชายไว้ชีวิตด้วย

ตอนที่ 873 ข้าเป็นคนตระกูลซั่งกวน

สองแขนเฟิ่งจิ่วกอดอกชายตามองเขา ยังเหลือบมองหลังมือหญิงคนนั้นที่โดนข่วนทำร้ายเลือดอาบ แล้วยิ้มเยาะ “พวกเจ้าไม่ไปสะกิด มันจะกัดพวกเจ้าหรือ?”

“ฆ่าเขาซะ!”

ใบหน้าหญิงคนนั้นเผยความโหดเหี้ยม หยิบยาออกมาพันแผล พลางออกคำสั่งกับคนชุดเทาข้างกาย

“จิ๊ๆ คิดว่าเมืองหลวงนี้เป็นบ้านเจ้าจริงหรือ? ตะโกนสั่งซ้อมสั่งฆ่าบนถนนหนทาง ช่างไร้ยางอายเสียจริง” เฟิ่งจิ่วเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน เห็นท่าทางนางโกรธแค้นขับข้องใจ มุมปากก็ยกขึ้นเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา

“แค่ฆ่าเจ้าซะ ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร!” นางพันแผลบนมือเสร็จอย่างลวกๆ ถือแส้ฟาดออกไปอีกครั้ง โจมตีไปทางเฟิ่งจิ่ว

เฟิ่งจิ่วเห็นท่าทาง แววตาวาววับ พร้อมแค่นเสียงเย็น “ดูท่าไม่สั่งสอนเสียหน่อย เจ้าคงไม่เชื่อฟัง” สิ้นเสียงร่างสีแดงก็แวบพุ่งออกไป หลบออกจากแส้ที่หญิงคนนั้นสะบัดออกมา แล้วปรากฏตัวด้านหลังนางในทันที หลังจากขยับมือยึดแส้ ยังยื่นมือไปดึงชุดแดงบนร่างนางลงมา

“ชุดแดงนี้ เจ้าสวมได้น่าขัดตามากจริงๆ”

“กรี๊ด!” ถูกดึงเสื้อนอกลงโดยไม่ทันตั้งตัว หญิงคนนั้นร้องอุทาน ฝีเท้าถอยหลังไปด้วยความรวดเร็ว

ชายชุดเทาข้างๆ เห็นท่าทาง กำลังจะเข้าไปกลับเห็นอสูรน้อยพุ่งมาทางเขาพร้อมส่งเสียงคำรามเบาๆ พลันสะบัดแขนเสื้อ ตะคอกอย่างดุร้าย “เจ้าสัตว์เดรัจฉาน! ไสหัวออกไปหน่อย!”

กระแสลมที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าสะบัดออกมาจากแขนเสื้อเขา เมื่อคนรอบๆ ถนนใหญ่และชั้นบนร้านค้าสองฝั่งที่มุงดูกันนึกว่าอสูรน้อยจะถูกม้วนออกไป กลับเห็นว่ามันโน้มตัวกระโจนพุ่งไปทางชายวัยกลางคน กรงเล็บแหลมคมข่วนลงบนไหล่ในทันทีจนเป็นรอยเลือดมากมาย

“ซี๊ด!”

ชายชุดเทาสูดลมหายใจ เบิกตาโตด้วยความเหลือเชื่อ ถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว แล้วจ้องมองอสูรน้อยอย่างระแวดระวังและประหลาดใจ

นี่ไม่ใช่อสูรน้อยธรรมดา

หรือว่าเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์? อสูรศักดิ์สิทธิ์จะตัวเล็กเพียงนี้เชียวหรือ?

“ฟิ้ว!”

“เพี๊ยะ!”

แส้ฟาดออกไปพร้อมด้วยเสียงกระแสลมรุนแรง หวดลงบนร่างหญิงคนนั้น ขณะที่รอยเลือดปรากฏ เสียงกรีดร้องก็วาดไปกลางอากาศ

“กรี๊ด!”

ชุดแดงบนร่างนางถูกถอดออก ต้องหลบหลีกทั้งที่สวมเพียงชุดซับใน ยามนี้ความเจ็บร้อนผ่าวบนร่างทำให้ใบหน้านางบิดเบี้ยว จ้องมองหนุ่มน้อยชุดแดงอย่างตื่นตระหนกและแค้นเคือง

“ข้าเป็นคนตระกูลซั่งกวนจากแคว้นอันดับหนึ่ง เจ้ากล้าทำร้ายข้า! ข้าจะทำลายล้างตระกูลเจ้าแน่!”

ถึงตอนนี้นางยังคงร้องโวยวาย ไม่ได้สำนึกแม้แต่น้อย ยามนี้ชีวิตนางตกอยู่ในกำมือเฟิ่งจิ่ว หนำซ้ำน้ำไกลช่วยไฟใกล้ตัวไม่ได้ ต่อให้รายงานชื่อวงศ์ตระกูลก็ไม่ช่วยอะไร

อันที่จริงก็พูดไม่ได้ว่าไม่ช่วยอะไร อย่างน้อยๆ หลังพวกผู้ฝึกตนรอบๆ ได้ยินคำพูดหญิงคนนั้น แววตาแต่ละคนก็สั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะแอบวางแผนการ

มีคนถามว่า “ซั่งกวน ตระกูลนักเล่นแร่แปรธาตุจากแคว้นระดับหนึ่งใช่หรือไม่?”

“ถูกต้อง!”

นางขานรับอย่างภูมิใจ “ครั้งนี้ตระกูลส่งข้ามาเข้าร่วมงานสมัชชาวิเคราะห์ยาเซียน หนึ่งในพวกเจ้ามีใครช่วยข้าสังหารเจ้าตัวแสบนี้ได้ ข้าจะทำให้เขาไม่ต้องห่วงเรื่องยาอายุวัฒนะ!”

เหล่าผู้ฝึกตนโดยรอบได้ยินคำพูดนี้ ในดวงตาแต่ละคนมีประกายโลดแล่น ผูกไมตรีกับตระกูลนักเล่นแร่แปรธาตุ นี่เป็นโอกาสดี ต่อให้เป็นอย่างไร ก็จะได้ยาอายุวัฒนะไม่ธรรมดามาแน่นอน

แต่ยังมีคนลังเลนิดหน่อย เหมือนจะไม่แน่ใจ จึงยกเสียงเอ่ยถาม “ปากพูดไปลอยๆ พวกเราไม่รู้จักคนตระกูลซั่งกวน จะพิสูจน์อย่างไรว่าเจ้าเป็นคนตระกูลนักเล่นแร่แปรธาตุ ซั่งกวน?”

………………………………………………….

ตอนที่ 874 คุณชายไว้ชีวิตด้วย

“มีแน่นอน ดูสิ นี่คือป้ายแสดงตัวตนที่ลูกหลานตระกูลลซั่งกวนต่างมี ข้าบอกเป็นคนตระกูลซั่งกวนก็เป็นคนตระกูลซั่งกวน ตระกูลซั่งกวนใครจะกล้าแอบอ้าง? เป็นอย่างไร? ใครกล้ารับเรื่องนี้ และเก็บหัวเขามาให้ข้าบ้าง?”

นางเผยป้ายแสดงตัวตนอย่างภาคภูมิใจ เอ่ยตัวตนของนางออกมาต่อหน้าทุกคน เพื่อจะเอาชีวิตเฟิ่งจิ่ว หนำซ้ำยังมั่นใจมาก ขอแค่เปิดตัวตนว่าเป็นคนตระกูลซั่งกวน แม้เป็นผู้ฝึกตนที่พละกำลังแข็งแกร่งก็อยากจะผูกไมตรีกับนาง

“ฟิ้ว!”

แส้ฟาดออกไปโดนมงกุฎที่ผูกผมนางร่วงลง เพียงได้ยินนางกุมศีรษะร้องอุทาน เส้นผมสีหมึกปล่อยสยายลู่ลง ท่าทางอ้อนแอ้นเช่นหญิงสาวจึงเผยออกมาพร้อมกับเส้นผมที่ปล่อยสยาย

“กรี๊ด! นะ นึกไม่ถึงว่าเจ้ายังกล้าลงมือ!”

นางร้องอุทานพลางมองกราดไป ไม่น่าเชื่อว่ายังมีคนกล้าลงมือหลังจากได้ยินชื่อเสียงเรืองนามของตระกูลนาง

“ตระกูลซั่งกวน?”

เฟิ่งจิ่วเลิกคิ้วขึ้น สิ่งที่ไหลพล่านในตัวตาสดใสคือประกายที่คนนอกมองไม่เข้าใจ แส้ในมือสะบัดจู่โจมออกไปทันที และพันรอบเอวลากนางเข้ามา

หญิงคนนั้นตกใจ ร่างกายยังไม่ทันโต้ตอบก็ถูกเฟิ่งจิ่วโอบเอวไว้ด้วยท่าทางหยอกล้อ

“เป็นคนตระกูลซั่งกวนจริงหรือ?” เฟิ่งจิ่วเชยคางนางขึ้นดู เข้าไปใกล้ข้างหูและเอ่ยเสียงเนิบๆ “แม้เป็นคนตระกูลซั่งกวนก็ไม่ควรมายั่วยุข้า รู้หรือเปล่า?”

นางอึ้งตกใจ ร่างกายนิ่งไปหมด ไม่รู้โดยสิ้นเชิงว่าจะตอบโต้อย่างไร ที่ผ่านมาหยิ่งยโสเสียเคยชิน ยังไม่เคยมีใครกล้าเข้าใกล้นางเช่นนี้ ถูกชายหนุ่มโอบกอดและพูดใกล้หูอย่างกะทันหันเช่นนี้ เพียงรู้สึกว่าห้วงความคิดมีเสียงดังตู้ม วางเปล่าไปหมด

“คุณหนูซั่งกวน ข้าน้อยเป็นผู้ฝึกตนไร้สำนักระดับสร้างรากฐาน วันนี้จะช่วยคุณหนูซั่งกวนระบายความแค้น สั่งสอนเด็กหนุ่มที่ไม่เห็นใครในสายตาคนนี้ซะ!”

ร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากกลางฝูงชน กระบี่คมในมือตวัดไป โจมตีไปทางเฟิ่งจิ่วพร้อมด้วยจิตสังหาร บอกว่าจะสั่งสอนหนุ่มน้อยคนนี้ แต่ใครๆ ต่างมองออกว่าเขาจะลงมือถึงชีวิต

เฟิ่งจิ่วกวาดมองคนคนนั้นอย่างเยียบเย็น ผลักหญิงคนนั้นออกไปทันที ขณะที่สะบัดแส้กลับก็เหวี่ยงไปตรงช่วงล่าง พันรอบเท้าเขาลากไป เพียงเห็นว่าคนที่ถือกระบี่พุ่งมาร้องอุทาน และล้มลงกับพื้นอย่างน่าอับอาย

“หึ!” เฟิ่งจิ่วยิ้มเยาะ “ฝีมือแค่นี้ยังกล้าเสนอตัว? ไม่รู้ที่ตายเสียจริง”

“เพี๊ยะ!”

กล่าวจบแส้ในมือยังฟาดไปทางชายผู้ฝึกตนอย่างโหดเหี้ยม สำหรับคนเช่นนี้ เธอเจอคนหนึ่งก็ต้องสั่งสอน

“ซี๊ด! อ๊าก!”

เขายังไม่ทันลุกขึ้นก็เห็นแส้ตวัดมา แรงลึกลับที่มาพร้อมกับแส้ฉีกทำลายเสื้อผ้าเขาและฟาดลงบนผิวเนื้อ เพียงรู้สึกว่าหนังเปิดเนื้อฉีกเจ็บเสียจนร้องไม่ออก

“อ๊าก! ยะ อย่าตี อย่าตีเลย! คุณชายไว้ชีวิตด้วย คุณชายไว้ชีวิต…”

เห็นชายที่บอกว่าเป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานโดนแส้ฟาดเสียจนกรีดร้องขอความเมตตาบนพื้น เหล่าผู้ฝึกตนที่เดิมทียังจ้องจะทำร้ายดวงตาแวววาวเล็กน้อยทันควัน สายตาแต่ละคนหยุดลงบนร่างเด็กหนุ่มชุดแดงที่กำลังเหวี่ยงแส้

ทุกๆ แส้ล้วนแฝงด้วยพลังวิญญาณที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า พวกเขาแทบจะมั่นใจได้ว่าทุกครั้งที่แส้เฆี่ยนลงไป ผู้ฝึกตนคนนั้นต้องผิวแตกเนื้อฉีกเป็นแน่ หนำซ้ำยังนึกไม่ถึงว่าผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานผู้สง่างามต่อหน้าหนุ่มน้อยจะไม่มีแรงต่อต้านแม้สักนิด เห็นได้เลยว่าหนุ่มน้อยเก็บซ่อนพละกำลังไว้

หากเป็นเช่นนี้จริง พวกเขาต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะเสนอตัวดีหรือไม่

………………………………………………….