“เจ้ารู้ตัวตอนไหน?”เวอชุโอโซถามด้วยรอยยิ้ม ไม่แสดงร่องรอยความโกรธจากความอับอายที่โดนเปิดโปงความลับเลย

 

“ข้าเกิดข้อสงสัยตอนโจมตีเจ้าครั้งแรก”หลินฮวงพูด”แต่ข้าสามารถยืนยันมันได้หลังฆ่าเพื่อนของเจ้า”

 

หลินฮวงเหลือบมองไปทางมังกรหินดำขณะพูด มันได้เริ่มปรับร่างกายมันจากที่ไม่มีอะไรเลย แต่ทว่า หลินฮวงกลับมองมันแค่ชั่วขณะก่อนละสายตา และพูดต่อ

 

“พูดตามตรง แม้ข้าจะรู้ว่าข้าจมอยู่ในภาพลวงตาของเจ้า ข้าก็ยังไม่เข้าใจว่าเจ้าใช้ห่วงโซ่ลำดับเทพใดจนหลอกข้าได้แนบเนียนขนาดนี้”

“ไม่ใช่ว่าข้าบอกเจ้าไม่ได้….”เวอชุโอโซหัวเราะ”แต่เจ้าต้องผ่านเกมนี้ก่อน”

“มันเปล่าประโยชน์ที่จะบอกเจ้าตอนนี้เพราะถ้าเจ้าไม่ผ่านเกมนี้ เจ้าจะตายที่นี่”

 

หลินฮวงเหลือบมองมังกรหินดำอีกครั้ง”มันจำเป็นหรือที่เราต้องเล่นเกมนี้ต่อ?ทุกครั้งที่ข้าฆ่ามัน เจ้าจะคืนชีพมัน เว้นแต่แผนของเจ้าจะทำให้ข้าเหนื่อยจนตาย?”

“ข้าไม่ได้ไร้สาระขนาดนั้น”เวอชุโอโซส่ายหัวเล็กน้อย”มันแค่ว่าเจ้ายังไม่พบวิธีการที่ถูกต้องเพื่อผ่านเกมนี้”

เมื่อได้ยิน หลินฮวงก็จมกับความคิด

 

เมื่อเห็น เวอชุโอโซก็เงียบเพื่อให้ไม่รบกวนความคิดของหลินฮวง

 

ไกลออกไป ตัวของมังกรหินดำรวมกันอย่างรวดเร็วอีกครั้ง..เป็นสองร่าง

 

จากหนึ่งตอนนี้เป็นสอง..

 

เนื่องจากหลินฮวงเห็นว่าเป็นภาพลวงตา เวอชุโอโซจึงไม่ปกปิดอีก

 

หลินฮวงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติภายในระยะของจิตเทวะและไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้มองได้ เมื่อเขาเห็นมังกรหินดำสองตัว เขาก็อดตกตะลึงไม่ได้

 

ก่อนมังกรหินดำจะได้ขยับ มีดบินสองเล่มก็พุ่งจากแขนเสื้อหลินฮวง ฆ่าพวกมัน

 

ก่อนมังกรหินดำทั้งสองจะได้ตอบสนอง หัวของพวกมันก็ระเบิดแทบจะพร้อมกัน เปลี่ยนพวกมันเป็นมอนสเตอร์ไร้หัวสองตัวที่ยืนตัวตรง

 

เนื่องจากไม่มีประโยชน์ในการหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย หลินฮวงจึงเลือกออมพลังเทวะของเขาไว้โดยใช้มีดบินแค่สองเล่ม

 

ถึงแม้เขาจะฆ่ามังกรหินดำสองตัวได้ด้วยการกระดิกนิ้ว หลินฮวงก็รู้ว่าเกมยังไม่จบ เพราะเสี่ยวเฮยยังไม่ส่งการแจ้งเตือนการตายให้เขา

 

อีกสองหัวเริ่มงอกกลับบนศพไร้หัวทั้งสองด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 

สิ่งที่ผิดปกติยิ่งกว่าคือร่างสองร่างกลับทวีคูณเป็นสี่โดยที่หลินฮวงไม่รู้ตัว

 

เมื่อจิตเทวะของเขาสัมผัสถึงจำนวนที่เพิ่มอีกครั้ง หลินฮวงก็เงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง จากนั้นก็หันไปทางเวอชุโอโซ”มันไม่มีวันจบสิ้นใช่ไหม?!”

 

เวอชุโอโซหัวเราะโดยไม่พูดสักคำ

 

เขาเลือกสังเกตโดยไม่พูดอะไร อยากดูว่าหลินฮวงจะจัดการกับวิกฤตยังไง

 

ทุกครั้งที่มังกรหินดำโดนฆ่า จำนวนจะเพิ่มเป็นสองเท่า ยิ่งหลินฮวงยื้อ และยิ่งเขาฆ่ามัน เขายิ่งเสี่ยง

 

อีกครั้ง มีดบินสองเล่มยิงออกจากแขนเสื้อของหลินฮวงเหมือนพายุหมุน ร่วมกับมีดบินสองเล่มก่อนหน้า พวกมันโจมตีมังกรหินดำสี่ตัว

 

มังกรหินดำสี่ตัวยังไม่ทันตั้งตัวเช่นเคยและหัวพวกมันก็ระเบิดอีกครั้ง

 

แต่วินาทีต่อมา หัวของมังกรหินดำทั้งสี่ก็งอกใหม่ ไม่ใช่แค่นั้น แต่จำนวนพวกมันยังเพิ่มจากสี่เป็นแปด

 

แม้จะเป็นแบบนี้ ความสนใจของหลินฮวงกลับไม่อยู่ที่มังกรหินดำ

 

จิตเทวะของเขากวาดไปทั่วเหมือนคลื่น ค้นหาทุกซอกมุมรอบเขา ไม่เว้นแม้แต่ใต้พื้น

 

แต่ทว่า หลังค้นหาอย่างถี่ถ้วน เขากลับไม่พบอะไร

 

“ข้าไม่สามารถหาข้อบกพร่องได้เลย..”หลินฮวงขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

ตามคำใบ้ของเวอชุโอโซ เขาสงสัยว่ากุญแจสำคัญในการทำลายภาพลวงตาคงไม่ใช่มังกรหินดำ เขาจึงตรวจสอบสภาพแวดล้อม

 

เขาใช้เวลากว่าสิบนาที ค้นหาอยู่ห้าหรือหกครั้งภายในระยะตรวจจับของจิตเทวะเขา ซึ่งปกคลุมพื้นที่หลายร้อยกิโลเมตร แต่เขาก็ยังไม่พบอะไร

 

ตอนนี้ มังกรหินดำมีมากกว่าหมื่นตัวแล้ว

 

แม้ก่อนหน้าหลินฮวงจะไม่ให้ความสนใจกับพวกมัน ตอนนี้เขากลับต้องจริงจัง

 

แต่ทว่า เขายังไม่ยอมแพ้ในการหาทางยุติเกมนี้

 

“เวอชุโอโซบอกว่าข้าไม่พบวิธีที่ถูกต้องในการผ่านความท้าทายนี้ แต่เขาอาจจงใจพยายามเบี่ยงเบนข้า ลืมสิ่งที่เขาพูดไปก่อน การหาแรงจูงใจจริงคือกุญแจสำคัญของการแก้ปัญหานี้”

 

“ทันทีที่เขาเข้าหาข้า เขาบอกว่าอยากเล่นเกมกับข้า ตลอดทั้งเกม สิ่งเดียวที่เขาทำคือบังคับให้ข้าใช้ความสามารถเรื่อยๆ..รวมถึงเพิ่มจำนวนมังกรหินดำ..”

 

หลังทบทวน ในที่สุดหลินฮวงก็พบเบาะแสในการเอาชนะเกมนี้

 

ดาบสีแดงเลือดก่อตัวอย่างรวดเร็วตรงหน้าเขา

 

หลินอวงไม่สังเกตเห็น แต่วินาทีที่ดาบของเขาก่อตัว ดวงตาของเวอชุโอโซก็จับจ้องเขาอย่างตั้งใจ

 

ฝักดาบอยู่ในมือหนึ่ง หลินฮวงผสานเต๋าดาบกฏสวรรค์กับพลังลำดับเทพระดับหก

 

สายฟ้าสีแดง!ตะวันสาดแสง!ระเบิดดาว!สังหารเทพ!ทำลายล้าง!ความตาย!

 

ห่วงโซ่ลำดับเทพทั้งหกนี้ล้วนมาจากทาสดาบของวังจอมเทพ

 

การใช้ห่วงโซ่ลำดับเทพทั้งหกสร้างภาระให้หลินฮวงค่อนข้างมาก แม้ปัจจุบันเขาจะเป็นเทพแท้จริงขัั้นสาม

 

พลังลำดับเทพหกประเภทเพิ่มด้วยเต๋าดาบกฏสวรรค์นั้นเทียบเท่ากับพลังลำดับเทพระดับเจ็ด

 

การโจมตีนี้ของหลินฮวงทำให้เกิดแสงสว่างราวกับดวงอาทิตย์

 

แสงสีแดงเข้มส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้า เปลี่ยนมันให้สว่างไสวเหมือนกลางวัน ภายในรัศมีหมื่นกิโลเมตรรอบตัว มันดูเหมือนมีดวงอาทิตย์สีแดงเลือดกำลังส่องสว่างบนท้องฟ้า

 

เมื่อดาบของหลินฮวงผ่าลง แสงสีแดงเลือดก็ยิ่งสว่างขึ้นกว่าเดิม แม้กระทั่งเวอชุโอโซที่เฝ้าดูการต่อสู้ก็ยังจำต้องหลับตา

 

แสงสีแดงแสบตากินเวลาอยู่หลายนาทีก่อนค่อยๆจางลง มังกรหินดำกว่าหมื่นเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีดำที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น

 

ตอนนี้ หลินฮวงรู้สึกราวกับมีชั้นบางอย่างพลันแตกสลายต่อหน้าต่อตา

 

เขายืนนิ่งสักพักก่อนพบว่าเขายังยืนอยู่จุดเดิม ส่วนเวอชุโอโซกำลังยืนอยู่ตรงข้าม ไม่ไกลจากเขา

 

ข้างๆเวอชุโอโซ มังกรหินดำยืนนิ่งไม่ไหวติง ราวกับมันไม่เคยขยับแต่แรก

 

ก่อนหลินฮวงจะได้พูดอะไร เวอชุโอโซก็พูดขึ้นก่อน

 

“หลายคนคิดว่าห่วงโซ่ลำดับเทพที่ข้าใช้คือเทพอำพราง แต่จริงๆแล้ว มันคือการรังสรรค์ ไม่เพียงข้าจะสามารถสลับระหว่างภาพลวงตากับความเป็นจริงได้ ข้ายังสร้างภาพหลอกได้ด้วย”

 

เวอชุโอโซพูดแค่นั้นโดยไม่อธิบายเพิ่ม แต่ทว่า มันยังถือได้ว่าเขารักษาสัญญาโดยการบอกหลินฮวงถึงชื่อของห่วงโซ่ลำดับเทพที่เขาใช้

 

“ถ้าอย่างนั้น เรามาทำความรู้จักกันใหม่ สโมสร-ผู้กลับชาติมาเกิดใหม่ ซูปิง”เวอชุโอโซยื่นมือไปหาหลินฮวง