ตอนที่ 1697 การแข่งขันของเหล่ามอนสเตอร์

 

ด้วยความที่วังจอมเทพเร่งเวลาหมื่นเท่า มอนสเตอร์จึงออกจากรังไหมกันในไม่ช้า

 

หลินฮวงย้ายพวกนางพญามาทันทีที่เลื่อนขั้นสําเร็จ

 

หลังถามคําถาม เขาก็พบว่าพวกมันเจอเหตุการณ์เกี่ยวกับชาช่า

 

เจตจํานงฝูงแมลงทิ้งตราประทับไว้บนตัวพวกมันด้วย

 

หลินฮวงตรวจดูโดยการใช้จิตเทวะอักขระนั้นต่างกัน แต่ละตราประทับดูคล้ายกัน แต่มีความต่างอยู่

 

เหล่านางพญามีความเข้าใจเหมือนชาช่า พวกมันคิดว่ามันคือตราประทับอ่านวยพร

 

บนผิวเผิน หลินฮวงไม่พบปัญหาอะไรในตัวนางพญาเหล่านี้

 

เขาตรวจสอบผ่านจิตเทวะซ้ําอีก แต่ก็ไม่เจออะไรผิดปกติ

 

ด้วยความที่เสี่ยวเฮยไม่พบปัญหาอะไร หลินฮวงจึงตัดสินใจจับตาดูนางพญาพวกนี้ไปก่อน

 

เขาไม่ได้ผนึกพวกมันเป็นการ์ด

 

เขากลับให้เสียวเฮยคอยจับตาดูสภาพการ์ดของนางพญาเหล่านี้ตลอดเวลา ทันทีที่มันสังเกตเห็นอะไรผิดปกติ เขาอนุญาตให้มันผนึกทันที

 

สําหรับหลินฮวง ไม่ว่าเจตจํานงฝูงแมลงจะทําอะไร ตราบเท่าที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับสัญญานางพญาเหล่านี้ จะยังอยู่ในการควบคุมของเขา

 

ยิ่งไปกว่านั้น เสี่ยวเฮยจะผนึกได้ทันทีที่เกิดอะไรผิดปกติ มันจะใช้เวลาแค่วินาทีเดียว

 

หลังจัดการปัญหาที่มองไม่เห็น หลินฮวงก็ถามค่าถามราชินีแมลงเพื่อความปลอดภัย

 

สุดท้าย ผลการสอบถามก็คือ นอกจากเซียเคอ ราชินีแมลงทั้งหมดไม่รู้เรื่องการสอดส่องของเจตจํานงฝูงแมลง

 

พวกมันไม่มีตราประทับอะไรทิ้งไว้บนตัว หรือประสบกับอะไรผิดปกติ

 

หลินฮวงเดาว่าคงเพราะเชี่ยเคอคือตัวแรกที่เลื่อนชนชั้น มันจึงดึงความสนใจของเจตจํานง เห็นได้ชัดว่ามอนสเตอร์จิตวิญญาณบริสุทธิ์ยังไม่สามารถดึงความสนใจจากเจตจํานงฝูงแมลงได้

 

ไม่ใช่แค่นั้น เขาสามารถบอกได้ว่าในฐานะอสูรระดับเดียวกัน ซึ่งคือชั้นหกสถานะของนางพญานั้นสูงกว่าราชินีแมลง

 

หลินฮวงคิดถึงมัน และก็เข้าใจได้ว่าทําไมสถานะของนางพญาถึงสูงกว่า

 

นางพญาจะมีโอกาสผลิตทายาทที่เกิดมาแล้วชนชั้นสูงกว่าพวกมัน

 

ในทางทฤษฎี นางพญาชั้น6จะมีโอกาสให้กําเนิดทายาทชั้น 7 แม่โอกาสจะต่ํามาก แต่ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้

 

ยิ่งไปกว่านั้น แม้กระทั่งในจักรวาล สิ่งมีชีวิตชั้น 7 ก็ถือเป็นตัวตนท้าทายสวรรค์

 

หลังรับมือกับเหตุการณ์ของเผ่าแมลง มอนสเตอร์ทั้งหมดในวังจอมเทพก็ออกรังไหมมาจนหมด และเลื่อนขั้นกับชนชั้นกันเสร็จ

 

กองทัพมอนสเตอร์ชั้น6ระดับจาวเทวะของหลินฮวงสมบูรณ์แล้ว

 

เขาเริ่มตรวจสอบการ์ดมอนสเตอร์ที่ละใบ

 

“การ์ดมอนสเตอร์ : เจ้าแดง”

 

“ความหายาก : จิตวิญญาณบริสุทธิ์”

 

“ชื่อมอนสเตอร์” เทพธิดาแห่งภูมิปัญญา” “ประเภทมอนสเตอร์ : ประเภทสุดยอดสติปัญญา” “ฉายา : ยอดนักปราชญ์แห่งยุค “ระดับพลัง : จ้าวเทวะขั้นต่ํา(หนึ่งผนึกเต๋) “สายหลัก : สติปัญญา “วิชาสายหลัก : ปรสิตสมบูรณ์ การควบคุมสมบูรณ์ แก่นแห่งความรู้ การคัดลอกมรดก.. “วิชารอง : การควบคุมความทรงจํา ประกายไฟอมตะ การโยกย้ายจิตสํานึก.. “สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิดใช้งาน. “หมายเหตุการ์ด : โปรดอย่าเสียเวลาบ่มเพาะสิ่งนี้! “การ์ดมอนสเตอร์ : ไทแรนด์” “ความหายาก : จิตวิญญาณบริสุทธิ์” “ชื่อมอนสเตอร์ “สุดยอดนักรบมาร”

 

“ประเภทมอนสเตอร์ : เผ่ายักษ์สวรรค์”

 

“ฉายา : สุดยอดนักรบ”

 

“ระดับพลัง : จ้าวเทวะขั้นต่ํา(หนึ่งผนึกเต๋)”

 

“สายหลัก : เต๋เทพนักรบ เต๋ายุทธ์ ผู้บ่มเพาะสายต่อสู้”

 

“วิชาสายหลัก : วิชาสุดยอดนักรบ พลังกาแล็กซี ขวานเทพนักรบ..”

 

“วิชารอง : สิ่งมีชีวิตอมตะแห่งกาแล็กซี่..”

 

“สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิดใช้งาน.”

 

“หมายเหตุการ์ด : โปรดอย่าเสียเวลาบ่มเพาะสิ่งนี้!”

 

เจ้าแดง ไทแรนด์ สายฟ้า ชุดคลุมเลือดอสูร อิมพ์ แม่มด อัศวินแห่งความตาย อัศวินอมตะ จ้าวสงคราม ราชาเฮอร์คิวลิส ปิงหวัง อสรพิษจันทรา อสรพิษจันทร์ทมิฬ จอมสังหาร จอมปีศาจ น้ําพุหุบเหว สิ่งมีชีวิตของน้ําพุหุบเหว) เก้าเถาวัลย์(เก้าเถาวัลย์เกราะเงิน) รวมถึงชาช่า เซียเคอกับกลุ่มอสูรเผ่าแมลง…….

 

หลินฮวงดูพวกมันทั้งหมด

 

ไม่มีมอนสเตอร์ชั้น 4 หรือ 5 อีกแล้ว ทั้งหมดล้วนเลื่อนเป็นจิตวิญญาณบริสุทธิ์ ไม่ใช่แค่นั้น นอกจากไคลี่สมาชิกที่เหลือทั้งหมดต่างเลื่อนเป็นจ้าวเทวะ

 

โดยธรรมชาติ หลินฮวงให้เสียวเฮยสร้างผนึกเต๋ให้พวกมัน

 

มอนสเตอร์อยเชิญต้องทําที่เหลือเอง

 

เหนือสิ่งอื่นใด การควบรวมผนึกเต่าจะสิ้นเปลืองพลังงานต้นกําเนิดของเสียวเฮย

 

ยิ่งไปกว่านั้น หลินฮวงได้ช่วยเหลือมอนสเตอร์ของเขาในการข้ามส่วนที่ยากสุดมาแล้ว เขาไม่อยากให้มอนสเตอร์ของเขาเอาแต่พึ่งพาเขาและติดนิสัยจนเคยชิน

 

เหล่ามอนสเตอร์เดาได้ว่าหลินฮวงคิดอะไร เหนือสิ่งอื่นใด พวกมันต้องรวบรวมวัตถุดิบกันเอง ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่พวกมันห่างจากเขาเกินไป เขาคงไม่ข้ามขั้นตอนให้แบบนี้

 

หลินฮวงกวาดตามองพวกมัน เขากําลังวางแผนเพิ่มแรงกดดันให้พวกมัน

 

“ในเมื่อทุกคนอยู่กันครบ ข้าก็อยากขอพูดอะไรบางอย่าง”

 

“ทรัพยากรที่ข้าให้พวกเจ้าทุกคนครั้งนี้แทบจะเป็นขีดจํากัดที่ขาสามารถแบกรับได้แล้ว”

 

“พวกเจ้าจะต้องพึ่งพาตัวเองเพื่อเลื่อนระดับพลังกันต่อไป”

 

“นอกจากนี้ ทรัพยากรที่พวกเจ้าต้องใช้สําหรับเลื่อนชนชั้นต่อไป ซึ่งคือชั้น7 จะมากกว่านี้เป็นสิบหรือร้อยเท่า ข้าไม่มั่นใจว่าจะสามารถรวบรวมทรัพยากรได้พอจะเลื่อนพวกเจ้าทุกคน”

 

“ข้าจะพูดตรงๆ ถ้าทรัพยากรไม่พอ ณ จุดนั้น งั้นข้าก็อาจจะต้องจัดลําดับความสําคัญในหมู่พวกเจ้าว่าใครควรได้รับการเลื่อนขั้นก่อน”

 

“นอกจากนี้ ข้าตระหนักว่าระดับพลังพวกเจ้าเพิ่งเลื่อนขั้นมา และนั่นก็คงทําให้พวกเจ้าหยิ่งทะนงตน แต่ข้าจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้พวกเจ้า-ระดับจาวเทวะไม่ใช่จุดสูงสุด”

 

“เหนือระดับจาวเทวะ มีระดับเต่เล็ก และแก่นเต๋และก็ยังมีระดับที่สูงกว่านั้น”

 

“ข้าไม่มั่นใจว่าข้าจะไปได้ไกลแค่ไหน แต่ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะหมั่นฝึกฝนเพื่อตามข้าให้ทัน”

 

พวกมันคิดว่าพวกมันไร้เทียมทานแล้วเนื่องจากเพิ่งเลื่อนเนจ้าวเทวะ แต่ก็พลันรู้สึกกดดันขึ้นมาทันที

 

ตอนพวกมันกวาดตามองรอบๆ และตระหนักว่าพวกมันล้วนมีระดับพลังเท่ากันและเริ่มต้นพร้อมกัน แรงกดดันที่พวกมันรู้สึกก็ยิ่งหนักหนาขึ้น

 

แม้จะรู้ว่าเจ้านายพวกมันพูดแบบนี้ก็เพื่อเพิ่มแรงกดดัน พวกมันก็เข้าใจว่าพวกมันต้องการทรัพยากรที่มากขึ้นเพื่อเลื่อนเป็นชั้น 7 ถ้าเจ้านายพวกมันขาดทรัพยากรจริง งั้นเขาก็คงทําได้แค่เลื่อนมอนสเตอร์ส่วนหนึ่งตามที่ว่า

 

ถ้าผลงานพวกมันไม่โดดเด่น พวกมันอาจติดอยู่ที่ชนชั้น 6 ไปตลอด

 

สําหรับมอนสเตอร์ที่เพิ่งรู้สึกว่าจิตวิญญาณบริสุทธิ์นั้นเกรียงไกร นั่นคือสิ่งที่ยากจะยอมรับ

 

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีระดับที่เหนือกว่าจําาวเทวะ สําหรับมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ มันเหมือนกับการทิ้งระเบิดใส่พวกมัน พวกมันไม่รู้เรื่องนี้มาแต่แรก และความทะเยอทะยานก็ค่อยๆสุมในตัว…

 

หลินฮวงแอบโล่งใจพอเห็นว่าเหล่ามอนสเตอร์ของเขาเริ่มพัฒนาความคิดที่จะแข่งขันกัน

 

“อย่างที่ข้าคิด มีแค่การแข่งขันถึงจะเพิ่มความขยันได้!”