ขณะยืนอยู่ตรงหุบเหว กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปยังความว่างเปล่าตรงหน้า

เห็นได้ชัดว่าที่นั่นไม่มีอะไร แต่เขากลับสัมผัสกับประตู

ใช่แล้ว นี่คือประตูที่นำไปสู่ศูนย์กักกันหุบเหว

ทว่า กู่ฉิงซานไม่มีกุญแจสามเหลี่ยมอีกแล้ว

“หอกปีศาจแดง!”

กู่ฉิงซานกล่าวเสียงต่ำ

หอกที่ส่องแสงสีแดงไม่มีสิ้นสุดปรากฏขึ้นในมือของเขา

กู่ฉิงซานสะบัดหอก กระหน่ำด้วยทุกสิ่งที่มีใส่ความว่างเปล่า

ก้อนหินแตกกระจายไปทั่ว

ประตูถูกฟันจนเปิดออก

สิ้นการทักทายของกู่ฉิงซาน เขาเดินไปตามทางเดียวกับคราวที่แล้ว

มันคือทางเดิม

แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือไม่มีสายลมอยู่ตามทาง

“ลมหายใจของมังกรมารหายไปแล้วหรือ” กู่ฉิงซานพึมพำ

เขาเดินไปตามทางยาว เมื่อรู้สึกว่าได้ระยะทางเหมือนคราวที่แล้ว เขาสะบัดหอกปีศาจแดงเพื่อระเบิดกำแพง จากนั้นขุดขึ้นไปตามทาง

ในฐานะผู้ฝึกยุทธ์ ความทรงจำเรื่องระยะทางกับทิศแทบจะไม่มีคำว่าผิดพลาดได้

ไม่นานนักก่อนที่เขาจะมาถึงส่วนปลอดภัยของเส้นทางที่เคยมาคราวที่แล้ว

หลังจากเตรียมตัวอยู่ในความมืดหลายอึดใจ กู่ฉิงซานก้าวเท้าไปข้างหน้า

“แคร้ก!”

บางสิ่งที่อยู่รอบข้างทำงาน เสียงส่งสัญญาณจักรกลดังขึ้น

เสียงเฉยชาไร้อารมณ์ดังขึ้น

“เริ่มทำการทดสอบ”

“จากสัญญาณชีพ สามารถระบุได้ดังนี้: พลเมืองมนุษย์ วัยรุ่น”

“ตามหลักการลี้ภัยในช่วงสงคราม พวกเด็กๆ สามารถเข้าศูนย์กักกันหุบเหวเพื่อลี้ภัยชั่วคราวได้”

“โปรดอย่าขยับ ข้าจะพาท่านไปยังที่ปลอดภัย”

เสียงหายไป

แผ่นวงกลมปรากฏขึ้นที่เท้าของกู่ฉิงซานเพื่อนำเขาลอยเข้าไปยังส่วนลึกของความมืด

กู่ฉิงซานโล่งใจขึ้นมาก

ในที่สุดเขาก็เติบโตจากเด็กโตมาเป็นวัยรุ่นแล้ว

มันไม่ง่ายเอาเสียเลย

กู่ฉิงซานยืนอยู่บนแผ่นวงกลมขณะลอยไปข้างหน้าอยู่สักพัก เขาพบว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งที่แล้ว แผ่นวงกลมไม่ได้พาเขาไปพบร่างมังกรหลับใหล

กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนกล่าวว่า “ข้าเคยได้ยินมาว่ามีมังกรมารอยู่ที่นี่”

แผ่นวงกลมกล่าวว่า “มังกรมารตายแล้ว”

กู่ฉิงซานตกตะลึง

ตายงั้นหรือ

ไม่ใช่…

มังกรมารนั่นมีความคิดและการคำนวณที่ลึกล้ำ จู่ๆ จะมาถูกสังหารอย่างกะทันหันได้อย่างไร

กู่ฉิงซานถามอย่างเคร่งขรึมว่า “ร่างของมังกรมารยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า”

“อยู่ โปรดดูที่ใต้เท้าของท่าน”

กู่ฉิงซานมองลงไปจนเห็นว่าความมืดไม่มีสิ้นสุดถูกแสงสว่างลบล้างออกไป ศีรษะมังกรขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้า

กู่ฉิงซานลอยอยู่เหนือศีรษะของมังกรมารตัวนี้ ไม่ต่างจากหิ่งห้อยที่อยู่เหนือพื้นดินอันไร้ที่สิ้นสุด

กู่ฉิงซานตรวจสอบร่างของมังกรมารอย่างละเอียด เขาพบว่ามังกรมารคล้ายกับถูกแช่อยู่ในน้ำทะเล

เหมือนกับว่าน้ำทะเลเป็นหมอกสีเขียวอมน้ำเงิน คอยปิดกั้นการมองเห็นของกู่ฉิงซาน ทำให้เห็นเพียงเค้าโครงอันเรือนลางของศีรษะมังกรมาร

“ทำไมร่างถึงแช่อยู่ในน้ำล่ะ” กู่ฉิงซานถาม

“ไม่ใช่น้ำ แต่เป็นคลื่นหุบเหวที่ไหลมาจากหุบเหวนิรันดร์ มันถูกรวบรวมโดยพวกผู้ฝึกยุทธ์เผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยจุดประสงค์เพื่อการค้นคว้า” แผ่นวงกลมตอบ

กู่ฉิงซานถามอย่างไม่เข้าใจว่า “ทำไมร่างของมังกรมารถึงต้องแช่อยู่ในนั้นด้วย”

“สองสามปีก่อน มีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น มังกรมารต่อสู้กับผู้ถักทอชีวิตหุบเหวที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา พวกมันทำลายภาชนะที่กักเก็บคลื่นหุบเหว มังกรมารได้ทำการฆ่าผู้ถักทอชีวิตหุบเหวอีกครั้งแต่ก็สิ้นพลัง สุดท้ายจึงตายอยู่ในคลื่นหุบเหว” แผ่นวงกลมตอบ

กู่ฉิงซานเงียบไปสักพักใหญ่

เขานึกถึงบทสนทนาระหว่างตัวเองกับมังกรมารในตอนนั้น

“ข้าต้องการให้เจ้าช่วยถ่ายทอดคำสั่งต่อไป”

“ข้าก็แค่เด็กธรรมดา เกรงว่าจะทำเรื่องนี้ไม่ได้” ตอนนั้นเขากล่าวเช่นนี้

“ไม่ เพราะเมื่อจบยุคโบราณ จะไม่มีใครอยู่ที่นี่ ดังนั้นกฎการตัดสินแห่งปัญญาจึงบังคับใช้น้อยที่สุดจนเหลือแค่เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์คนไหนก็ได้” มังกรมารอธิบาย

มังกรมารคล้ายกับอยากให้ออกคำสั่งบางอย่าง

คำสั่ง…

กู่ฉิงซานถามว่า “ข้าคือเผ่าพันธุ์มนุษย์ สามารถออกคำสั่งให้กับที่นี่ได้หรือไม่”

แผ่นวงกลมตอบทันทีว่า “ได้ ไม่มีมนุษย์คนไหนมาที่นี่เกือบหนึ่งร้อยล้านปีแล้ว ดังนั้นท่านจึงมีสิทธิ์ออกคำสั่งให้กับศูนย์กักกันหุบเหวแห่งนี้มากที่สุด”

“ข้าทำอะไรได้บ้าง” กู่ฉิงซานถาม

แผ่นวงกลมตอบว่า “หลังจากผ่านมานาน ศูนย์กักกันหุบเหวแห่งนี้ค่อยๆ ทรุดโทรม คำสั่งจำนวนมากไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไป มีเพียงสองคำสั่งที่ท่านสามารถออกคำสั่งได้: หนึ่ง ปล่อยมังกรมาร สอง เปิดหรือปิดห้องเก็บศพของผู้ถักทอชีวิตหุบเหว”

ความคิดของกู่ฉิงซานขยับหลังจากได้ยินเช่นนี้

ใช่แล้วล่ะ

มังกรมารได้รับฉายาว่าจ้าวแห่งโลกมาร สามารถวิวัฒนาการได้ทุกๆ หนึ่งแสนปี ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่พอใจ

สิ่งที่มังกรมารต้องการคืออิสรภาพ!

มันถวิลหาถึงพลังหุบเหว!

กู่ฉิงซานมองลงไป

ศพของมังกรมารที่แช่อยู่ในคลื่นหุบเหวทั้งใหญ่และเลือนรางราวกับหมอกที่ไม่อาจมองเห็นได้

มันตายแล้วจริงๆ หรือ

ในประวัติศาสตร์จริงของยุคโบราณ เขาไม่ได้มาปรากฏตัวที่นี่และเขาไม่ได้พบกับมังกรมารด้วย

หรือก็คือ ไม่มีมนุษย์มาที่นี่ ไม่มีใครมาปล่อยมังกรมาร

ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น มังกรมารจะทำเช่นไร

กู่ฉิงซานหันสายตากลับ

“เจ้าช่วยพาข้าไปดูร่างของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวได้หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม

“ท่านคือเผ่าพันธุ์มนุษย์เพียงคนเดียวที่ปรากฏตัวในรอบหลายร้อยล้านปี แน่นอนว่าท่านสามารถเข้าไปได้” แผ่นวงกลมกล่าว

“ข้าจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใช่หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถามอีก

“ไม่มีทาง วิญญาณของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวไม่สามารถกลับเข้าศพได้ ดังนั้นมันไม่รู้ถึงการมาของท่านหรอก อีกอย่าง ท่านเพิ่งเข้าสู่วัยรุ่น เป็นเพียงพลเมืองมนุษย์เล็กจ้อยที่แสนอ่อนแอ เป็นไปไม่ได้ที่จะกระตุ้นสัญชาตญาณการป้องกันของศพผู้ถักทอชีวิตหุบเหวได้” แผ่นวงกลมตอบ

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่นับว่าเป็นโชคดีสำหรับข้าจริงๆ ”

แผ่นวงกลมหยุดพูดก่อนค่อยๆ เพิ่มความเร็วเพื่อพากู่ฉิงซานลอยไปยังทิศทางหนึ่ง

ผ่านไปหลายสิบนาที

แผ่นวงกลมพากู่ฉิงซานลงมาอยู่หน้าประตูโลหะยักษ์

ประตูดูใหม่เล็กน้อย

“เปลี่ยนประตูหรือ”

กู่ฉิงซานมองประตูยักษ์ขณะถาม

“ใช่ ประตูได้รับความเสียหายตอนผู้ถักทอชีวิตหุบเหวฟื้นคืนชีพเมื่อคราวที่แล้ว ดังนั้นประตูสำรองจึงถูกนำมาแทนที่”

“สำรอง…”

“อย่าห่วงไปเลย ประตูบานนี้แข็งแรงกว่าประตูบานก่อน และเมื่อผู้ถักทอชีวิตหุบเหวตาย วิญญาณก็จะถูกขับไล่ออกไปอีกครั้ง”

“เจ้าแน่ใจหรือ”

“ข้ามั่นใจในเรื่องนี้ เพราะหน้าที่ของข้าถูกออกแบบมาอย่างนั้น”

แผ่นวงกลมกล่าวต่อว่า “โปรดพักผ่อนอย่างวางใจได้ ข้าจะทุ่มพลังงานทั้งหมดเพื่อปกป้องความปลอดภัยของท่าน”

กู่ฉิงซานเงียบไปสักพัก

ถึงแม้มันจะกล่าวเช่นนั้น แต่กู่ฉิงซานยังรู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อยเพราะมีบทเรียนจากมังกรมาร…

แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว

หากไม่สามารถมองเห็นความจริงด้วยตาตัวเองได้ ต่อให้เบื้องหลังตระเตรียมอย่างดิบดีมากแค่ไหน มันก็อาจจะเป็นเพียงการต่อสู้ดิ้นรนในท้ายที่สุดก็ได้

กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เปิดประตู”

ประตูโลหะยักษ์สั่นสะเทือนขณะถอยออกไปทางสองด้าน

มีความมืดที่กว้างใหญ่และลึกล้ำอยู่ตรงหน้า

แผ่นวงกลมพากู่ฉิงซานลอยเข้าไป

คราวนี้ ความเร็วการลอยของแผ่นวงกลมช้าลงมาก

มันเริ่มระแวดระวัง

กู่ฉิงซานกำลังจะถาม แต่เขาเข้าใจเหตุผลทันที

ความมืดอันไพศาลถูกปกคลุมด้วยเส้นไหมสีขาวหนา พวกมันกระจายไปทุกทิศทางจนเป็นรูปตาข่าย

“โปรดอย่าไปสัมผัสเส้นไหมสีขาวพวกนั้น พวกมันจะทำให้ท่านไม่สามารถขยับได้ หากขัดขืน เส้นไหมจะไปสัมผัสกับร่างของผู้ถักทอชีวิตหุบเหว ทำให้ไปปลุกสัญชาตญาณนักล่าขึ้นมา”

“มันตายแล้วแท้ๆ แต่ศพยังมีสัญชาตญาณนักล่าอีกหรือ” กู่ฉิงซานอดที่จะถามไม่ได้

“ใช่แล้วล่ะ”

“…ถ้าจำไม่ผิด เจ้าบอกว่าที่นี่ปลอดภัยนะ”

“ที่นี่ปลอดภัยมากจริงๆ ”

“นี่เรียกอีกอย่างว่ารักษาความปลอดภัย…”

แผ่นวงกลมยังคงลอยไปข้างหน้า

หลังจากผ่านไปสักพัก

แผ่นวงกลมลดความเร็วลง

มันลงจอดอย่างเงียบงันขณะลอยอยู่ในความว่างเปล่า

กู่ฉิงซานเห็นผู้ถักทอชีวิตหุบเหว

ไม่เหมือนอย่างที่กู่ฉิงซานจินตนาการไว้ รูปทรงร่างกายมีขนาดเพียงสามถึงห้าเมตรเท่านั้น มีขนาดเตี้ยยิ่งกว่ามังกรมารเสียอีก

เมื่อมองช่วงล่างของร่างกาย ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวดูเหมือนกับแมงมุมหลากสีสัน

แต่ถ้ามองขึ้นไปก็จะพบว่าร่างกายช่วงบนถึงกับเป็นร่างมนุษย์เพศหญิง

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวมีแขนเรียวสีดำหนึ่งคู่ แต่ร่างกายเป็นสีขาวราวหิมะ ใบหน้ามีเสน่ห์ ดวงตาสีเขียวอมน้ำเงินหนึ่งคู่กำลังมองตรงมายังกู่ฉิงซานที่อยู่ตรงหน้า

เส้นไหมสีขาวทั้งหมดในความมืดล้อมรอบมันเอาไว้

มันไม่ขยับ

วิญญาณของมันไม่ได้อยู่ที่นี่