ความมืดยังคงแผ่ขยาย ไล่หลังกู่ฉิงซานมาอย่างไม่ลดละ

ในความมืด กฎเกณฑ์แห่งการทำลายล้างทำให้ทุกสิ่งพังทลาย

นี่คือพลังที่น่าหวาดกลัวที่สุดในมหาภัยพิบัติ มันมาจากกฎเกณฑ์แห่งสวรรค์และปฐพี ไม่มีใครสามารถขัดขืนได้

ฉากหนึ่งพลันแตกสลาย

กู่ฉิงซานกระโดดออกมาพร้อมดาบยาวก่อนมุ่งเข้าสู่ฉากต่อไป

เพียงพริบตา เขาเข้าสู่ฉากต่อไป

เขาเห็นนักพรตคนหนึ่งยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม

ประตูชิงหยุน หลี่ฉางอัน

นี่คือนักพรตที่ถูกเขาสังหารตอนเข้ารับการทดสอบ

“เจ้าฆ่าข้า คราวนี้ตาข้าล้างแค้นแล้ว!”

หลี่ฉางอันสวมวเกราะศึกของโลกฝึกฝนก่อนพุ่งเข้าหากู่ฉิงซานพร้อมหอกในมือ

หอกกลายเป็นภาพติดตาเจ็ถึงแปดภาพก่อนชี้ตรงเข้าหาจุดสำคัญของกู่ฉิงซาน

…มันคือจุดที่แทงแล้วถึงตายได้!

กู่ฉิงซานเดินเข้าหาเงาหอก รับหอกไว้ด้วยด้ามดาบ อาศัยน้ำหนักจากดาบเข้าหาอีกฝ่าย

แสงและเงาปรากฏขึ้นที่คอของหลี่ฉางอัน

หลี่ฉางอันถูกซัดโดยพายุดาบแรงกล้า ศีรษะของเขากลิ้งลงสู่พื้นในเวลาเดียวกัน

ปัง!

ภาพแตกสลาย

ฉากการตายของหลี่ฉางอันหายไปช้าๆ

กู่ฉิงซานไม่หยุดพักสักครู่ เขารีบพุ่งสู่ภาพต่อไป

‘โฮก…’

กลุ่มมารสีดำพลันปรากฏตัว

พวกมันพุ่งเข้าใส่ทันทีทีกู่ฉิงซานปรากฏตัว

กู่ฉิงซานถือดาบพิภพด้วยมือข้างหนึ่งก่อนตวัดประกายดาบออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า

พวกมารถูกลบล้างโดยประกายดาบคมกริบทันที

ด้วยพละกำลังระดับสามพันโลกของกู่ฉิงซานในตอนนี้ ประกายดาบก่อตัวขึ้นเมื่อกระตุ้นพลังวิญญาณ มันไม่ใช่สิ่งที่พวกมารจะสามารถขัดขืนได้

มันเหมือนกับต้นไผ่ที่แตกหัก

กู่ฉิงซานยังคงก้าวเข้าหากลุ่มมารเพื่อเตรียมกำจัดศัตรูที่ขวางทาง

ทว่า คิ้วของเขาขมวด

สัตว์ประหลาดเหล่านั้นคือกลุ่มที่เขาสังหารโดยใช้มหาภัยพิบัติตอนอยู่ในโลกเซินหวู่

ทว่า พละกำลังของพวกมันเทียบเท่ากับนักพรตที่มีจิตเทพแล้ว

การพัฒนานี้ออกจะทรงพลังเล็กน้อย

ไม่ใช่แค่นั้น

ความมืดกระจายไล่หลังขณะเข้าใกล้อย่างเงียบงัน

“ขอโทษด้วย พวกเจ้าจะต้องตายแล้วล่ะ”

กู่ฉิงซานกระซิบ

เงาดาบไม่มีสิ้นสุดก่อตัวขึ้นจากดาบยาว สังหารสัตว์ประหลาดทั้งหมดในฉากดังกล่าว

หมอกสีดำมาถึง

กู่ฉิงซานออกจากฉากนั่น

เขาหนีออกมาทัน!

ทว่า ไม่มีเวลาพักหายใจแล้ว เขารีบพุ่งเข้าสู่ฉากต่อไป

“เจ้าฆ่าข้า เจ้าฆ่าเข้า”

นักพรตคนหนึ่งตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากนั้น สัตว์อสูรวิญญาณจำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน

ท่ามกลางความโกลาหลของสัตว์อสูรวิญญาณ นักพรตที่ถูกเขาสังหารปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับสัตว์อสูรวิญญาณ

กู่ฉิงซานชูดาบขึ้นเพื่อทักทายศัตรูแล้วตอบว่า “กฎเกณฑ์ทหารก็เหมือนกับขุนเขา”

เขากำลังจะฟันอีกฝ่ายด้วยดาบ แต่ทันใดนั้นสมองกลับว่างเปล่า

“ไม่…”

เสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเสียใจพลันดังขึ้นในหูของเขา

กู่ฉิงซานระเบิดเสียงคำรามจนเส้นผมตั้งชูชัน

เสียงนี้คล้ายกับมาจากสถานที่ไกลลิบ มันถูกส่งมาที่หูของเขาด้วยความพยายามสุดความสามารถ

นี่คือเสียงของซากศพขนาดใหญ่

ดูท่ามันจะสัมผัสได้ถึงมหาภัยพิบัติ ทำให้มันย้ำเตือนตัวเองอย่างสิ้นหวัง

ทว่าเสียงถูกตัดขาดทันที

ด้านหลังกู่ฉิงซาน หมอกสีดำเคลื่อนเข้ามาไวขึ้น

“ฮ่า!”

กู่ฉิงซานระเบิดการโจมตีสุดกำลังออกไปก่อนตัดศีรษะศัตรูทั้งหมดตรงหน้า

ฉากแตกสลาย

เขาลงสู่พื้นก่อนพุ่งเข้าหาภาพต่อไป

…

มันเกิดอะไรขึ้น

กู่ฉิงซานปาดเหงื่อเย็นจากหน้าผาก หัวใจเต้นรัวขึ้น

การที่เปล่งเสียงด้วยความเสียใจและสิ้นหวังจากมิติและเวลาอันไกลโพ้นด้วยทุกอย่างที่มีของซากศพขนาดใหญ่คืออะไร

กู่ฉิงซานได้สติขึ้นทันทีก่อนค่อยๆ เข้าใจว่าบางสิ่งผิดปกติ

เขาพุ่งเข้าไปในภาพก่อนสังหารยักษ์ไร้หน้า

ยักษ์ไร้หน้านี้มาจากถ้ำมืด เขาสังหารมันช่วงท้ายในตอนเดินทางจากโลกมนุษย์ไปยมโลก

พละกำลังของยักษ์ไร้หน้าเพิ่มขึ้นจนอยู่ในระดับนักบุญ

แต่นี่ไม่ใช่ปัญหา

ปัญหาคือ…

นั่นพิสูจน์ให้เห็นว่าครั้งต่อไปเขาจะเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่ทำการสังหารในยมโลก รวมถึงคนตายนับล้านล้านในยมโลก

ตามกฎเกณฑ์แห่งภัยพิบัติ ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่เรื่องยากที่จะสู้

กู่ฉิงซานกำลังคิด ทันใดนั้นก็มีภาพเลือนรางตรงหน้า

ความว่างปล่าแตกร้าวเป็นรูขนาดใหญ่ เกล็ดสีดำชิ้นหนึ่งตกลงตรงหน้ากู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานจำที่มาของเกราะเกล็ดได้ตั้งแต่แรกเห็นก่อนเอามือไปหยิบมันมาทันที

เล็บสีดำหนึ่งชิ้น

ใช่แล้ว นี่คือเกราะชิ้นหนึ่งของซากศพขนาดใหญ่!

ตอนเขาฝึกฝนความลึกลับของสิ่งมีชีวิต ซากศพขนาดใหญ่มอบเกล็ดชิ้นหนึ่งเช่นกัน

ความลึกลับของสิ่งมีชีวิตถูกซ่อนอยู่ในเกล็ด

หัวใจของกู่ฉิงซานบีบรัด

เหตุผลที่ซากศพขนาดใหญ่ส่งเกล็ดชิ้นนั้นมาจากมิติและเวลาอันไกลโพ้นด้วยความพยายามสุดความสามารถคืออะไร

เขายังคงก้าวไปข้างหน้า แต่จิตเทพยังให้ความสนใจกับชิ้นเล็บสีดำ

เขาเห็นชิ้นเกราะสีดำแตกร้าวจากมือก่อนกลายเป็นสัญลักษณ์ลึกลับที่เปล่งประกายออกมา

จากนั้นเสียงของซากศพขนาดใหญ่ดังขึ้น

“ข้าช่วยเจ้าไม่ได้แล้ว เจ้าต้องรีบหาทาง…”

เสียงพลันถูกตัดขาด

เห็นได้ชัดว่าชิ้นเกล็ดสีดำนี้เดินทางมานาน คำพูดที่ติดมาด้วยถูกตัดขาดโดยโลก

ในเวลาเดียวกัน บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กพลันปรากฏขึ้น

“พบวิชาพิเศษที่ใช้ได้หนึ่งครั้ง: กฎเกณฑ์แห่งดินแดน”

“ดินแดนแห่งกฎเกณฑ์: ท่านสามารถเพิ่มกฎเกณฑ์ของโลกให้กับสิ่งของที่อยู่บนโลกปัจจุบันได้สามวินาทีโดยยึดจากต้นกำเนิดสิ่งของบนร่างกายท่าน”

กู่ฉิงซานชำเลืองมอง ในใจรีบครุ่นคิด

ซากศพขนาดใหญ่มอบวิชานี้ให้เขา

ทำไมล่ะ

มันอยากพูดอะไรกันแน่

หรือว่าการสังหารกับมหาภัยพิบัติที่มันสร้างขึ้นในยมโลกจะหนักหนาจริงๆ ก็เลยรู้สึกว่าต้องการให้ความช่วยเหลือ

แบบนี้มันไม่ถูก

ตามกฎเกณฑ์แล้ว ในยมโลก ความตายก็ต้องอยู่กับคนตาย

การสังหารพวกเขาไม่น่าใช่สิ่งที่หนักหนาเกินไปนี่

แต่ถ้าสวรรค์เชื่อว่าคนตายเหล่านี้จะต้องได้รับการชำระล้าง เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับการสังหารและการชำระระดับล้านล้านคน

…มันไม่ควรจะเป็นแบบนั้นนี่

ในบรรดามรดกของการฝึกฝนที่เขาได้รับมา มีการพัฒนาจากยุคโบราณเกี่ยวกับประสบการณ์ของยอดเต๋าเพื่อผ่านพ้นมหาภัยพิบัติอยู่

ตามคำบรรยายของยอดเต๋า ถึงแม้มหาภัยพิบัติจะน่าสะพรึง แต่กฎเกณฑ์แห่งสวรรค์และปฐพีไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น

กฎเกณฑ์แห่งสวรรค์และปฐพีจะให้ลำแสงแห่งชีวิตกับผู้ฝึกยุทธในช่วงท้ายของมหาภัยพิบัติ

…สายพลังนี้มาจากการทำคุณงามความดีของผู้ฝึกยุทธ

ในช่วงที่อันตรายที่สุดของมหาภัยพิบัติ กฎเกณฑ์แห่งสวรรค์และปฐพีจะนับคุณงามความดีของผู้ฝึกยุทธแล้วหักล้างกับพลังมหาภัยพิบัติตามคุณงามความดีที่ผู้ฝึกยุทธได้ทำมา

ถ้าผู้ฝึกยุทธสนเพียงการสังหารจนไม่ทำความดี เช่นนั้นสายพลังนี้ก็จะถูกกำจัดไปด้วย

แต่ทุกสิ่งที่เขาทำลงไปก็เพื่อการช่วยเหลือ

เขาช่วยโลกมนุษย์และยมโลก จำนวนสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการช่วยเหลือสุดจะประมาณ คุณงามความดีย่อมมากกว่าบาปสิ

ตามสามัญสำนึก พลังที่หลงเหลือจากมหาภัยพิบัติควรจะถูกเผยได้แล้ว

กู่ฉิงซานกวัดแกว่งดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพเพื่อสังหารกลุ่มสัตว์ประหลาดเกรี้ยวกราด

สัตว์ประหลาดเหล่านี้คือสัตว์ประหลาดที่คุ้มกันถ้ำมืดในตอนนั้น แถมยังรวมอยู่ในการชำระล้างกับการสังหารของกู่ฉิงซานตามกฎเกณฑ์สวรรค์ปละปฐพี

ภาพแตกสลาย

กู่ฉิงซานพุ่งออกมาก่อนเผยสีหน้าเล็กน้อย

ด้านหลังฉาก กฎเกณฑ์แห่งการทำลายล้างที่ทำลายทุกสิ่งกำลังใกล้เข้ามาอีกครั้ง

ข้างหน้านี้คือภาพต่อไป

การสังหารและการชำระล้างของยมโลกกำลังจะเริ่มขึ้น

ร่างของกู่ฉิงซานพุ่งออกไปก่อนเข้าสู่ฉากต่อไปก่อนกฎเกณฑ์แห่งการทำลายล้างจะไล่ตามเขาทัน

ความรู้สึกเมื่อได้เข้ามาในคราวนี้ไม่ธรรมดา

กู่ฉิงซานรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกลงไป

เขาก้มมอง

คนตายแน่นขนัด ยืนอยู่ทุกตารางนิ้วจนสุดสายตา

กู่ฉิงซานหยุดนิ่งกลางอากาศ ปล่อยจิตวิญญาณออกไปยังส่วนลึกของฉาก

ไม่มีที่สิ้นสุด

คนตายไม่มีสิ้นสุดปกคลุมโลกทั้งใบ พวกเขาล้วนได้รับพละกำลังระดับนักบุญ

ต่อให้กู่ฉิงซานจะเป็นคนเก่งกาจระดับสามพันโลก แต่ด้วยพละกำลังของเขาคนเดียวก็ไม่อาจจัดการกับคนตายนับล้านล้านตรงหน้าได้

“ตาย!”

คนตายคำราม

กู่ฉิงซานรออยู่สักพัก…

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วิถีสวรรค์ไม่ได้คำนวณคุณงามความดี จึงไม่ได้ลดอันตรายจากมหาภัยพิบัติให้กับเขา

กลับกัน คนตายทั้งหมดพุ่งเข้ามา

กู่ฉิงซานมองคนตายที่แปรเปลี่ยนไปตามกฎเกณฑ์แห่งสวรรค์และปฐพี

พวกมันถูกอัดไม่เป็นไร ฆ่าก็ไม่ได้

ยังมีกฎเกณฑ์แห่งการทำลายล้างไล่หลังมา

นี่คือเกมมรณะ!

กู่ฉิงซานพลันเข้าใจความหมายของซากศพขนาดใหญ่

เขาหยิบไม้เท้าราชาคุกมารออกมาก่อนถ่ายวิชาลึกลับที่ได้รับจากซากศพขนาดใหญ่เข้าไป

“ดินแดนแห่งกฎเกณฑ์ ยมโลก!”

เขาตะโกนเสียงดัง

‘ตูม!’

แสงจากวิชาปกคลุมทั่วไม้เท้าราชาคุกมารก่อนเริ่มเสริมกฎเกณฑ์ของยมโลกเข้ากับโลกปัจจุบัน

แต่กฎเกณฑ์ของยมโลกคงอยู่ได้เพียงสามวินาที!

กู่ฉิงซานไม่ลังเลที่จะปลดปล่อยดาบพิภพออกมาเพื่อระเบิดพื้นให้โล่ง

เมื่อเขาตกลงไป เขากระแทกไม้เท้าราชาคุกมารกับพื้นก่อนตะโกนว่า “มอบความตายให้ข้าอีกครั้ง!”

แสงสีแดงปรากฏขึ้นจากไม้เท้าราชาคุกมารก่อนกระจายไปทั่วโลกทันที

“สลายวิญญาณ” ทำงาน!

“วิชาลับของไม้เท้า สลายวิญญาณ”

“คำอธิบายวิชาลับ ราชามารสามารถใช้ลพังของไม้เท้าเพื่อทำการฆ่าคนตายที่ไม่เชื่อฟังได้ทันที คนตายที่ถูกฆ่าจะสูญสิ้นวิญญาณจนกลายเป็นพลังให้กับไม้เท้า”

โลกทั้งใบว่างเปล่า

คนตายทั้งหมดหายไป พวกมันล้วนถูกสังหารโดยไม้เท้าราชามารคุกดำ

เสียงเด่นชัดดังขึ้น

โลกที่สามารถสังหารเขาได้ได้ถูกทำลายลงเพราะเหตุนี้

กู่ฉิงซานทะลวงภาพนี้จนสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีกครั้ง

ทว่า สีหน้าของเขาค่อยๆ แย่ลง

เขาเข้าใจความหมายของซากศพขนาดใหญ่

มหาภัยพิบัติ

สายเกินกว่าจะไปแล้ว

ต้องรีบหาทางหลบหนีจากมหาภัยพิบัติแล้ว!

………………………………………….