บทที่ 553 ข้ายินดีดูแลปวงประชา! (1)

“อ๋าวอี่…อ๋าวอี่!”

ที่ด้านนอกวังมังกรทะเลบูรพา เผ่ามังกรและกลุ่มกบฏเผ่าทะเลกำลังสู้รบกันอย่างดุเดือด สิ่งมีชีวิตหลายแสนถูกล้อมรอบและถูกสังหารในทะเลในรัศมีหลายร้อยลี้ ก่อให้เกิดชั้นคลื่นต่างๆ บนพื้นผิวน้ำทะเล

สถานที่นี้เป็นเพียงหนึ่งในสิบสนามรบที่อยู่รอบนอกทะเลบูรพา ดูเหมือนว่า กลุ่มกบฏเผ่าทะเลจะตกอยู่ในความบ้าคลั่งไปแล้ว แนวป้องกันที่เผ่ามังกรสร้างขึ้นพร้อมด้วยทหารมังกรเซียนวารี เหล่าพลทหารกุ้ง ปู ก็รู้สึกค่อนข้างกดดันเช่นกัน

อ๋าวอี่อยู่ที่นั่น เขานำกองกำลังทหารเซียนมังกรวารีชั้นยอดหลายร้อยคน ตะลุยต่อสู้ทั้งซ้ายและขวาท่ามกลางบรรดาข้าศึกศัตรู

เมื่อเขาได้ยินเสียงของหลี่ฉางโซ่ว ทันใดนั้นอ๋าวอี่ก็ถอยกลับเข้าไปในกองกำลังทหารเซียนมังกรวารีแล้วหยิบถุงผ้าไหมปักดิ้นออกมาจากแขนของเขาทันที

เมื่อถุงผ้าไหมปักเปิดออก และตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ก็กระโดดออกมาและกลายร่างเป็น นักพรตเต๋าหนุ่ม …

“ศิษย์พี่เจ้าสำนัก?”

เมื่อเห็นว่าตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ขมวดคิ้ว อ๋าวอี่ก็รีบถามว่า “มีอันใดผิดไปหรือขอรับ?”

หลี่ฉางโซ่วกล่าวอย่างสงบโดยไม่รั้งรอทันทีว่า “ปรมาจารย์เต๋าใหญ่ผู้ดูแลดวงตาแห่งท้องทะเลอุดรได้ล่วงลับไปแล้ว แม้เผ่ามังกรจะบาดเจ็บ ได้รับความเสียหาย แต่ดวงตาแห่งท้องทะเลก็ยังไม่เป็นอันตรายแต่อย่างใด แม้การโจมตีของอีกฝ่ายจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่มีผู้ใดทรงพลังจริงๆ

บัดนี้ ดวงตาแห่งท้องทะเลบูรพากำลังตกอยู่ในอันตราย! รีบแจ้งให้พระบิดาของเจ้ารับรู้ว่า เหล่าปรมาจารย์ทั้งหมดในทะเลบูรพาได้ผนึกจักรวาลใกล้ดวงตาแห่งท้องทะเลแล้ว! ”

อ๋าวอี่ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ทว่าเขาก็หยิบยันต์หยกออกมาจากแขนอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนที่เขาจะเปิดใช้งานกฎห้ามของยันต์หยก สิ่งมีชีวิตนับแสนที่กำลังต่อสู้อยู่ที่นั่นก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นทั่วทั้งทะเลก็เริ่มสั่นเบาๆ เต๋าใหญ่สั่นไหว และจักรวาลก็สั่นสะเทือนเช่นกัน! ในขณะนั้น ทั้งหลี่ฉางโซ่วและอ๋าวอี่ต่างก็มองหน้ากันและกัน

ใบหน้าบอบบางของอ๋าวอี่ซีดลง “พี่ชาย…”

“อย่ากลัวไปเลย เพียงแค่ก้าวแรกช้าไปเท่านั้น”

หลี่ฉางโซ่วยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มของเขาเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ “ไม่เป็นไร เจ้าโอนปรมาจารย์เผ่ามังกรครึ่งหนึ่งไปช่วยสนับสนุนที่ดวงตาแห่งท้องทะเลได้ มีมังกรสงครามโบราณจำนวนมากในดวงตาแห่งท้องทะเล

พวกเขาคงยืนหยัดอยู่ได้อีกไม่นานอย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีจัดการกับเรื่องนี้แล้ว นำตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์นี้ติดตัวไปด้วย แล้วข้าจะบอกเจ้าว่าต้องทำอะไรต่อไปเมื่อใด”

“ขอรับ!”

ดวงตาของอ๋าวอี่สงบลง เขาบนหน้าผากของเขาส่องแสงเล็กน้อย และเสียงคำรามของมังกรก็ดังกึกก้องอยู่ในระยะไกล

เหล่าปรมาจารย์เผ่ามังกรหลายสิบคนที่กำลังหั่นแตงและผักก็หันกลับมาทันที แล้วกลายร่างเป็นมังกรคราม เร่งพุ่งตรงไปยังสถานที่ที่จักรวาลเพิ่งสั่นสะเทือนนั้น

ในขณะนั้น ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วได้กลายร่างกลับเป็นตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ แล้วกลับไปที่แขนเสื้อของอ๋าวอี่

อ๋าวอี่มอบอำนาจบัญชาการให้กับรองแม่ทัพ แล้วแปลงร่าง เป็นร่างหลักมังกรครามของเขา เพื่อไล่ตามคนในเผ่าที่อยู่ข้างหน้าเขา…

เวลาเดียวกันนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ถอนหายใจเบาๆ ในใจในลำแสงที่พุ่งแล่นไปในทะเล ณ สถานที่ที่เป็นจุดบรรจบกันระหว่างทะเลทักษิณและทะเลบูรพา

ในตอนนี้ เขาเพียงปลอบใจอ๋าวอี่เท่านั้น

หลี่ฉางโซ่วมีวิธีจัดการกับมัน แต่มันก็สายเกินไปที่เขาจะใช้มัน…

การแก้แค้นของสำนักบำเพ็ญประจิมในครั้งนี้ ใช้รากฐานที่แท้จริงของสำนักบำเพ็ญประจิม และในขณะนี้ ความแข็งแกร่งบางส่วนของดวงตาแห่งท้องทะเลบูรพา ก็ย่อมต้องเสียสมดุลไปแล้ว

จากสถานการณ์ที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์จับได้ ในเวลานี้ สถานการณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเผ่ามังกรอย่างสิ้นเชิง

หลังจากจักรวาลโกลาหลที่ส่งผลกระทบต่อทุกสิ่งในระยะหนึ่งแสนลี้ในตอนนี้ มีรอยแตกมากกว่าสิบแห่งปรากฏขึ้นใกล้กับดวงตาแห่งท้องทะเลบูรพา และมังกรวารีเกล็ดดำที่เต็มไปด้วยพลังโลหิตก็บินออกมา

วิชาลับอสุรา ทะเลเลือดสกปรก! ในขณะนี้ มังกรวารีเหล่านี้กำลังหลั่งไหลออกมาอย่างต่อเนื่องจนพวกเขาก็ไม่รู้ว่ามีจำนวนมากมายเท่าใด

ในบรรดามังกรวารีเกล็ดดำเหล่านี้ มีอสูรทะเลโลหิตหกแขนและแปดแขน และยังไม่หมดเพียงแค่นั้น… ร่างเงาสีดำในชุดเสื้อคลุมนับร้อยได้ปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาดในรัศมีหนึ่งร้อยลี้รอบๆ ดวงตาแห่งท้องทะเล จากนั้นพวกเขาก็เข้าร่วมมือกับปรมาจารย์สำนักบำเพ็ญประจิมกลุ่มแรกที่เคยต่อสู้มาก่อน และพวกเขาก็เริ่มพลิกกลับมาปราบปรามเหล่ามังกรแห่งวังมังกรทะเลบูรพา

เหล่าปีศาจ อสุรา และสัตว์ร้ายโบราณ…

ในขณะนี้ กองกำลังแห่งสำนักบำเพ็ญประจิมที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในที่ลับได้รวมตัวกันในทะเลบูรพา!

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ได้แต่คิดในใจกับตัวเองว่า มีเหล่าปรมาจารย์ในสำนักบำเพ็ญประจิม

เผ่าปีศาจ อสุราและสัตว์ร้ายที่ได้รับผลทนทุกข์จากกรรมร้ายของการทำลายผนึกแห่ง ล้วนถูกเต๋าสวรรค์ทอดทิ้ง แม้พวกเขาจะต้องรับผลกรรมส่วนหนึ่งจากการทำลายผนึกของดวงตาแห่งท้องทะเล สถานการณ์ของพวกเขาก็คงไม่ต่างไปจากเวลานี้

สำนักบำเพ็ญประจิมไม่เคยยอมรับว่าวิญญาณดุร้ายเหล่านั้นเป็นของภูเขาวิญญาณ แม้เรื่องในวันนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับสำนักบำเพ็ญประจิม แต่มันก็ป้องปรามผู้ที่ปฏิเสธไม่ยอมจำนนต่อสำนักบำเพ็ญประจิมในภายหน้าได้

ทว่าในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังนำเอาสมบัติสะสมของเผ่ามังกรออกไปได้อีกด้วย…

ก่อนหน้านี้ ข้าดูเบาสำนักบำเพ็ญประจิมเกินไปหรือไม่? หลี่ฉางโซ่วสะท้อนตัวเอง แต่เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่ได้ดูเบาสำนักบำเพ็ญประจิมเกินไป แต่แทนที่ เขาได้คอยระมัดระวังอย่างเพียงพออยู่ตลอดเวลา

แม้สถานการณ์จะทำให้เขาต้องยืนหยัดต่อสู้กับสำนักบำเพ็ญประจิม เขาก็ยังจะเหลือทางหนีรอดเอาไว้ด้วยเช่นกัน เหตุผลที่เขาสูญเสียการควบคุมในครั้งนี้ เป็นเพราะสำนักบำเพ็ญประจิมแข็งแกร่งพอและได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว

ประการที่สอง สำนักบำเพ็ญประจิมได้เปลี่ยนรูปแบบการทำสิ่งต่างๆ ไปมาก ในอดีตพวกเขาเคยเย่อหยิ่งและภาคภูมิใจในตัวเองมากมาก่อน แต่ในเวลานี้ พวกเขาเป็นคนโหดเหี้ยมและเด็ดขาด

หลี่ฉางโซ่วอยากรู้จริงๆ ว่าผู้ใดเป็นปรมาจารย์จากสำนักบำเพ็ญประจิม ซึ่งเป็นผู้กุมบังเหียนอยู่เบื้องหลังศึกสู้ในครั้งนี้…

จอมปราชญ์เป็นผู้วางแผนเองหรือไม่?

หากเป็นเช่นนั้น ในเวลานี้ เขาก็น่าจะได้รับคำเตือนจากปรมาจารย์ไท่ชิง เห็นได้ชัดว่า การต่อสู้ในขณะนี้ ยังไม่ถึงระดับของจอมปราชญ์

หลี่ฉางโซ่วระงับความคิดเหล่านั้นเอาไว้ในใจ และคิดหาทางตอบโต้ บัดนี้เขาได้ใช้เวทหลีกลี้วารีซ่อนกายจนถึงขีดจำกัด แต่เขาก็ได้เห็นสถานการณ์ในทะเลบูรพาแล้ว

เผ่ามังกรล่มสลายแล้ว!

มังกรโลหิตเกล็ดดำจำนวนมากพุ่งออกมาจากรอยแตกเหล่านั้นและมุ่งตรงไปยังดวงตาแห่งท้องทะเล

ในหลุมลึกของดวงตาแห่งท้องทะเล มังกรเฒ่าหลายสิบตัวบินออกมาจากขอบหลุมและเริ่มที่จะต่อสู้ออกไปด้านนอกก่อนแล้ว

ทว่าเมื่อมังกรเฒ่าออกไป ดวงตาแห่งท้องทะเลก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย ในขณะนั้น มังกรที่ปิดกั้นดวงตาแห่งท้องทะเลอยู่ภายใต้ความกดดันมากขึ้นกะทันหัน!

เหล่าปรมาจารย์เผ่ามังกรที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่รอบนอกก็ต้องการที่จะกลับไปเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่บรรดาเผ่าอสุรา และเผ่าปีศาจก็ก้าวออกไปประจัญบาน พวกเขาใช้พลังภายในปล่อยการโจมตีจากทั้งด้านหน้า และด้านหลังเพื่อตัดความช่วยเหลือจากกำลังเสริมของปรมาจารย์เผ่ามังกรอย่างสิ้นเชิง

แม้มังกรสงครามโบราณจะทรงพลังและดุร้าย ปล่อยการโจมตีรุนแรง แต่พวกเขาก็ไม่กล้าระเบิดพลังมังกรในดวงตาแห่งท้องทะเล และอีกประการหนึ่งก็เป็นเพราะมีมังกรวารีเกล็ดดำมากเกินไป หลังจากการต่อสู้ผ่านไปได้ระยะหนึ่ง เหล่ามังกรเฒ่าก็ถูกทำร้ายจนทั่วร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยบาดแผลแล้ว

มดฝูงใหญ่จำนวนมากก็พิฆาตช้างได้ฉันใด มังกรวารีจำนวนมากก็สังหารเหล่ามังกรเฒ่าได้ฉันนั้นเช่นกัน

ดูเหมือนว่า พลังโลหิตที่ล้อมรอบบรรดามังกรวารีเกล็ดดำจะเป็นพิษสูง มันไหลซึมเข้าไปในบาดแผลของมังกรเฒ่าเหล่านี้อย่างต่อเนื่องตลอดเวลา… แนวป้องกันที่เหล่ามังกรเฒ่าสร้างขึ้นมา ถูกทำลายแตกสลายแทบจะในทันที มังกรสงครามเหล่านี้ทำได้เพียงล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว และบนดวงตาแห่งท้องทะเลนั้น พวกเขาได้ใช้แหล่งชีวิตของตนเองเพื่อสร้างเสริมเกราะป้องกันชั้นหนาขึ้นมา

ค่ายกลใหญ่จำนวนมากที่จัดตั้งขึ้นไว้ที่นี่ ได้ถูกทำลายลงแล้วในช่วงคลื่นระลอกแรกที่เหล่าวิญญาณชั่วร้ายจากสำนักบำเพ็ญประจิมโจมตีกะทันหัน

ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่ว ซึ่งกำลังมองมันในฐานะคนนอก ก็รู้ได้ว่าแผนการของสำนักบำเพ็ญประจิมในครั้งนี้ มีความเชื่อมโยงกับการสู้รบทั้งสามครั้งอย่างใกล้ชิด พวกเขาสมรู้ร่วมคิดกันวางแผน

เหตุผลหลักที่เผ่ามังกรเป็นฝ่ายตั้งรับในขณะนั้น ก็เพราะเผ่ามังกรไม่ได้ทำตามข้อตกลงของหลี่ฉางโซ่ว พวกเขาได้ใช้พลังของพวกเขาทั้งหมดออกไปในคราวเดียว ซึ่งทำให้ติดกับดักศัตรูทันที…

หลี่ฉางโซ่วก็เข้าใจในเรื่องนั้นเช่นกัน และในขณะนี้ เขาก็กำลังเริ่มคิดแล้วว่า เขาจะทำอะไรได้อีก หากดวงตาแห่งท้องทะเลในทะเลบูรพาพังทลายลงจริงๆ

………………………………………………………………..