ตอนที่ 1123 คนรุ่นเยาว์ + ตอนที่ 1124 บาดเจ็บกันหมด

ตอนที่ 1123 คนรุ่นเยาว์

โชคดีว่าพวกของต้วนเยี่ยโจมตีอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว อีกทั้งใช้ตาข่ายยักษ์จับไว้บางส่วนแล้ว ตอนจู่โจมคนพวกนั้นยังสาดยาออกไปอีก เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อให้พละกำลังของพวกเขาแข็งแกร่งก็ยื้อได้ไม่นานนัก

หนามยอกเอาหนามบ่ง

พวกเขาทำอย่างไรกับคนจากตระกูลพวกนั้น พวกต้วนเยี่ยก็ทำอย่างนั้นกลับไป ใช้อ่อนสู้แข็ง สังหารพวกเขาโดยไม่ทันให้รับมือ

เมื่อคนของตระกูลพวกนั้นเห็นภาพการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจ ในใจก็ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ พวกเขาเห็นความโหดเหี้ยมที่คนพวกนั้นเข้าสังหารผู้ฝึกวิชามารโดยฉับพลัน แววตาก็เปลี่ยนไปอย่างอดไม่ได้

ฝีมือร้ายกาจนัก! ท่าร่างช่างงดงาม!

ลงมือโดยไม่ปรานี สะอาดหมดจดเฉกเช่นยอดฝีมือที่มีประสบการณ์ข้างนอกมานาน เผชิญหน้าผู้ฝึกวิชามารระดับหลอมแก่นพลังยังไม่เกรงกลัวสักนิด ความอาจหาญเช่นนี้ทำให้อดชื่นชมไม่ได้ ช่างเป็นคนรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นจริงๆ

เห็นเพียงเด็กหน้าอ่อนวัยคนหนึ่งในนั้นเก็บกระบี่คมในมือ แล้วหยิบกงจักรแปดดาราโยนออกไปโจมตี กลิ่นอายดุดันรุนแรงสาดจิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวออกไป กงจักรพุ่งผ่านกลางอากาศ กระแสลมวาดผ่านเสียงดัง ก่อนจะตรงเข้าปาดคอของผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังคนหนึ่งในนั้น

ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังคนนั้นพลันโดนเด็กหนุ่มจากด้านหลังกระโจนใส่ระหว่างหลบหลีก จึงพุ่งเข้าไปหาคมของกงจักรอย่างไม่อาจหลบเลี่ยง ทันใดนั้น แรงจากกงจักรกับแรงที่ผู้ฝึกตนคนนั้นถลาไปข้างหน้ารวมเข้าด้วยกัน และตัดคอเขาขาดอย่างจัง

“เฮือก!”

“อ๊าก!”

เสียงสูดลมหายใจดังขึ้นพร้อมเสียงอุทาน เสียงมาจากคนของตระกูลรวมถึงผู้ฝึกวิชามารพวกนั้น หลายเสียงตกใจในนั้นมาจากผู้หญิงสองสามคนด้วย

แม้พวกนางจะตามออกมาหาประสบการณ์ แต่ครั้นเห็นภาพโชกเลือดและภาพคมมีดตัดศีรษะ ก็ยังรับไม่ค่อยได้

เหตุการณ์นองเลือดเกินไป ทำให้พวกนางร้องลั่นด้วยความตื่นกลัวอย่างยากจะอดกลั้น แล้วไปหลบข้างหลังครอบครัวของพวกนาง

“น่าชังนัก!”

ผู้ฝึกวิชามารระดับหลอมแก่นพลังเหล่านั้นกัดฟันแน่น ไอสังหารมืดทะมึนปะทุออกจากร่าง ในมือจับกระบี่แน่นพลางจู่โจมไปทางต้วนเยี่ย พลังกระบี่ดุร้ายฟันจากบนลงล่าง ฟันเข้าใส่ต้วนเยี่ยด้วยพลังถล่มฟ้าทลายดิน

“ระวัง!”

ลั่วเฟยตะโกนเสียงดังเตือนต้วนเยี่ยพลางหมุนตัวไป สองมือรวบรวมกลิ่นอายพลังวิญญาณที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า แล้วโจมตีทันที “มังกรคู่พ้นสมุทร!”

แรงกดดันระดับสร้างรากฐานขั้นกลางและกระแสลมที่ดุดันแปรเปลี่ยนเป็นกลิ่นอายพลังวิญญาณสองสายพุ่งออกไปโดยพลัน กระแสลมน่ากลัวที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าสองสายส่งเสียงหวีด ราวกับมังกรพิโรธจากทะเลลึกทะยานพ้นผืนน้ำ กระโจนใส่ผู้ฝึกวิชามารระดับหลอมแก่นพลังที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

“หึ! ช่างไม่เจียมตัว!”

ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุดแค่นเสียงหยันหนักๆ เสียงนี้แฝงด้วยแรงกดดันระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุด ทำลายกระแสลมทั้งสองของลั่วเฟยได้อย่างง่ายดาย และสลายไปทันควัน

กระแสลมสองสายกระจายไปในป่า ภายใต้การม้วนจู่โจมของกระแสลมที่แผ่ไป ตะกอนใบไม้บนพื้นหมุนตลบปลิวว่อนไปไกลหลายจั้ง แล้วจึงสงบลงเมื่อกระแสลมมลายหายไป

“ตายเสีย!”

ผู้ฝึกวิชามารระดับหลอมแก่นพลังตะโกนเสียงเข้ม ฝ่ามือทำเป็นกรงเล็บตะครุบไปยังคอของลั่วเฟย “เจ้าหนู ข้าจะส่งเจ้าไปลงนรกเอง!”

จิตสังหารมากล้นเข้าโจมตีและแผ่กระจาย กระแสลมกับแรงกดดันระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุดปกคลุมเข้ามา ทำให้ลั่วเฟยตกใจและไม่มีโอกาสหนีได้ ยามนี้อากาศหนาวเย็นขึ้นมา เกิดอาการหายใจลำบาก…

………………………………………………….

ตอนที่ 1124 บาดเจ็บกันหมด

“สิงโตไฟ ออกมา!”

ต้วนเยี่ยตะโกนลั่น ลำแสงสายหนึ่งพุ่งออกจากร่างของเขา มันคำรามเกรี้ยวกราด ก่อนจะกระโจนหาผู้ฝึกวิชามารขั้นสูงสุดตรงหน้า

“โฮก!”

เสียงคำรามที่ดังมาอย่างกะทันหันสะเทือนจนทุกคนเจ็บแก้วหู เพียงเห็นว่าขณะที่ร่างแข็งแกร่งองอาจกระโจนไป ยังพ่นเปลวไฟออกมาด้วย

ผู้ฝึกวิชามารที่ส่งกรงเล็บเข้าไปเห็นแล้วพลันตกใจ อยากจะถอยหลังก็ไม่ทันแล้ว เพราะการโจมตีนี้แฝงด้วยกระบวนท่าพิฆาตและพลังที่รวดเร็วรุนแรง แม้คิดจะถอยกลับตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

เมื่อเห็นตนเองพุ่งไปหาเปลวไฟที่ลุกโชนตรงหน้า เขาได้แต่เบี่ยงกายกลิ้งไปบนพื้น พยายามจะหลบเปลวไฟรวมถึงอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่จู่ๆ ก็พุ่งออกมา

แต่ใครจะรู้ ระหว่างที่เขากลิ้งตัวบนพื้น มีเสียงใบมีดลมบ้าคลั่งพัดผ่านข้างหูของเขาไป ครั้นจ้องมอง กลับทันเห็นเพียงเด็กวัยรุ่นที่พุ่งมาจากไหนไม่รู้ดึงกริชออกมาก่อนกระโจนมาบนร่างของเขา แล้วใช้กริชแทงลึกเข้าหน้าอกของเขา

“อั่ก!”

เขากระอักเลือดจากปาก ถลึงตาอย่างยากจะเชื่อ ร่างกายแข็งทื่อไปในทันใด ไม่กล้าเชื่อว่าตนเองจะโดนเด็กวัยรุ่นคนเดียวฆ่า!

“คิดจะฆ่าข้ารึ? หึ! ข้าจะส่งเจ้าไปก่อน!” ลั่วเฟยแค่นเสียงเย็น ออกแรงกดกริชที่แทงตรงหน้าอกผู้ฝึกวิชามารระดับหลอมแก่นพลังลึกเข้าไปอีก การลงมือโหดเหี้ยม ท่าทางกระหายเลือด ทำให้ใจคนอดกลัวไม่ได้

“อ๊าก!”

เสียงกรีดร้องลั่นดังมาจากอีกทาง ที่แท้หนิงหลางก็ลากขาผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งมา ก่อนจะยกร่างของเขาขึ้นแล้วทุ่มลงพื้นอย่างแรง

แม้บนพื้นมีตะกอนทราย แต่แรงที่มากมายนั้นก็ทำให้คนที่ได้ยินใจสั่นสะท้านไม่หยุด เสียงกระดูกแตกหักดังขึ้นมาชัดเจน ทำให้หากคิดจะเมินเฉยก็ยากนัก

ขณะมองฝีมือร้ายกาจของเด็กพวกนั้น ฝีมือและกำลังต่อสู้ที่เหนือกว่าคนทั่วไป คนของตระกูลมีสีหน้าแตกต่างกัน โดยเฉพาะเมื่อเด็กพวกนั้นมีของวิเศษติดตัวไม่น้อย ยิ่งประหลาดใจเข้าไปใหญ่

บริเวณไม่ไกล เฟิ่งจิ่วกำลังมองพลางอุ้มอสูรกลืนเมฆาไว้ เห็นซ่งหมิงโดนผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นกลางคนหนึ่งชกเข้าอย่างแรง กระอักเลือดออกจากปาก อีกทั้งตรงไหล่ยังถูกแทง ใบหน้าของหนิงหลางก็โดนพลังกระบี่กรีดทำลายผิวจนเลือดไหล ร้องลั่นอยู่ตรงนั้นเสมือนหมูโดนเชือด

“อ๊าก! หน้าข้า! เจ้าทำให้ข้าเสียโฉม! มาแทงที่ตัวข้าสิ! ทำไมต้องทำร้ายใบหน้าข้า! อ๊าก! ข้าจะสู้ตายกับพวกเจ้า!”

“อื้อ!”

ต้วนเยี่ยร้องเสียงอู้อี้ เขาโดนผู้ฝึกวิชามารระดับหลอมแก่นพลังขั้นกลางสองคนโจมตีขนาบข้าง โดนแทงตรงหน้าท้อง ดูท่าทางแม้ไม่โดนจุดสำคัญ ทว่าก็ทำให้เขาทนไม่ไหว กำลังต่อสู้ลดลงอย่างรวดเร็ว ฝีเท้าถอยไปเล็กน้อยเช่นกัน

“ระวังหลัง!”

เสียงกล่าวเตือนมาช้าไป ลั่วเฟยจึงโดนฟันแขน บาดแผลลึกจนเห็นกระดูก เลือดไหลทะลักออกมา

พอเห็นพวกเขาแต่ละคนบาดเจ็บ หนำซ้ำยังบาดเจ็บไม่น้อย กลืนเมฆาซึ่งนอนในอ้อมแขนของเฟิ่งจิ่วเงยหน้ามองเจ้านายเล็กน้อย แล้วนอนลงกลับไปอีกครั้ง

มันเห็นพวกเขาได้รับบาดเจ็บ แน่นอนว่านายท่านก็เห็นเช่นกัน ในเมื่อนายท่านไม่คิดจะลงมือ เช่นนั้นจะคอยดูต่อไปแล้วกัน!

“ฆ่า! ฆ่าให้หมด!”

เมื่อชีวิตตกอยู่ในอันตราย กลิ่นอายของความตายปกคลุม จึงกระตุ้นกำลังต่อสู้ที่ซ่อนเร้นในตัวของพวกเขาออกมา เวลาเดียวกับที่ต้วนเยี่ยใช้กงจักรเข้าจู่โจม สองมือก็รวบรวมลูกไฟโจมตีออกไปโดยพลัน

………………………………………………….