ตอนที่ 1195 เข็มเงินสามเล่ม + ตอนที่ 1196 คิดจะรับกลับมา

ตอนที่ 1195 เข็มเงินสามเล่ม

“ผู้นำตระกูลซั่งกวนมาแล้ว!”

ท่ามกลางฝูงชนไม่รู้ใครตะโกนไป เห็นแต่ละคนหันกลับไป เห็นว่าคนของตระกูลซั่งกวนมาจริงๆ ถึงจะถอยเปิดทางด้วยความรวดเร็ว

สาวน้อยบนพื้นได้ยินคิดจะตะเกียดตะกายลุกขึ้น แต่เพิ่งยืนขึ้นก็ถูกแส้รัดขาไว้และดึงล้มกลับพื้นดิน พร้อมโดนแส้ฟาดแผ่นหลังซ้ำ

“กรี๊ด! ท่านพ่อช่วยด้วย… ช่วยข้าด้วย…”

สาวน้อยร้องขอความช่วยเหลือเสียงแหลม ทำให้พวกของผู้อาวุโสสามกับผู้นำตระกูลซั่งกวนที่รีบมาตกใจ เร่งฝีเท้าเข้าไป เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้านั้น ผู้นำตระกูลซั่งกวนก็ตะโกนเสียงเข้มทันใด

“หยุด!”

“เพียะ!”

สิ้นเสียงเขาก็ฟาดแส้ลงไปเสียงดัง เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาอีกครั้ง ได้ยินถึงหูของผู้นำตระกูลซั่งกวน ไฟโทสะจึงปะทุขึ้นมา

“ข้าบอกให้หยุด!”

น้ำเสียงมีความโกรธเคืองตะโกนออกไป เห็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังสองคนเข้ามาคิดจะแย่งแส้ในมือของเฟิ่งจิ่ว ใครจะรู้นางเหวี่ยงแส้ไป ตบรางวัลให้ผู้ฝึกตนสองคนทันทีหนึ่งแส้ฟาด ทำให้ทั้งสองที่เข้ามาถอยหลังไปรวดเร็วด้วยความเจ็บปวด

“คุณชายเฟิ่ง ขอท่านหยุดเถอะ” ผู้อาวุโสสามเข้ามาขวางด้วยตนเอง มองเด็กหนุ่มสีหน้าเยียบเย็นก็แสร้งยิ้ม “นางเป็นลูกสาวของท่านผู้นำตระกูล หยิ่งยโสมาตั้งแต่เล็ก ยามนี้คุณชายเฟิ่งสั่งสอนแล้ว คุณชายเฟิ่งโปรดเข้าใจ อย่าถือสานางเลย”

เฟิ่งจิ่วหยุดมือและมองชายชราที่มาขวางตรงหน้า เป็นผู้อาวุโสสามที่เคยมีวาสนาพบหน้ากัน เห็นเช่นนี้จึงทิ้งแส้ในมือ แล้วเคลื่อนฝีเท้าเดินไปหาปี้ซานทางนั้น

แม้ปี้ซานคุมตัวหัวหน้าทหารรับจ้างไว้ กลับไม่ฆ่าเสียแค่มองเขาอย่างเย็นชา ก่อนจะเก็บกระบี่ที่จี้ลำคอของเขากลับมาและตะคอกว่า “ไสหัวไป!”

คำว่า ‘ไสหัวไป’ ทำให้คนเสียหน้ายิ่ง โดยเฉพาะคนคนนั้นเป็นหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้าง ถูกทหารรับจ้างที่เคยอยู่ใต้อาณัติตะคอกเช่นนี้ ในใจย่อมแค้นเคือง

ความเจ็บปวดแล่นมาบนแขนที่ได้รับบาดเจ็บ ยังมีพวกทหารรับจ้างที่ยังไม่ตายแต่ครวญครางไม่ลุกขึ้นมา ในใจของเขาไฟโกรธเดือดดาล เมื่อเห็นปี้ซานเก็บกระบี่และหมุนตัวเตรียมจะจากไป เพียงขยับแขนกริชเล่มหนึ่งก็ไหลจากแขนเสื้อมาอยู่บนฝ่ามือ พลันเรียกพลังพุ่งเข้าไป กริชแหลมคมแทงไปตรงท้ายทอยของปี้ซาน

ทุกคนรอบๆ เห็นภาพเช่นนี้ก็สูดลมหายใจในทันที หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างไร้ศีลธรรมเช่นนี้เอง ปี้ซานปล่อยเขาไป ไม่คิดว่าเขายังจะลอบโจมตีข้างหลัง คนเช่นนี้ใช้ไม่ได้เลย

เห็นปี้ซานหันมองไปคล้ายจะสัมผัสได้ ทว่าไม่ทันรอเขาลงมือเด็กหนุ่มชุดแดงตรงหน้าก็หมุนตัวยกมือขึ้น เหมือนมีบางอย่างยิงลอยไปจากมือ จากนั้นหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างก็ร้องเสียงอู้อี้ ดวงตาเบิกโพลง ร่างกายแข็งทื่อล้มลงไป

ตรงหว่างคิ้วนั้นคือเข็มเงินสามเล่ม

“สำหรับคนที่คิดเอาชีวิตเจ้า อย่าเมตตาเกินไปนัก ควรฆ่าก็ฆ่าเสีย” เฟิ่งจิ่วในชุดแดงหันไปบอกปี้ซาน สีหน้ามีความเยือกเย็นและจิตสังหาร

ปี้ซานเห็นคนที่ล้มลงยังถือกริชในมือ ก็พยักหน้าและขานรับ “ขอรับ” เขาไม่ควรใจอ่อนเยี่ยงสตรี หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างตั้งใจจะฆ่าปี้ซานแต่แรกก็ควรจะฆ่าเขาเสีย

ทุกคนรอบข้างเห็นภาพเช่นนี้เพียงเงียบไปทันควัน ไม่มีใครพูดอะไร เพราะพวกเขาเห็นปี้ซานปล่อยคนไป เขากลับตั้งใจจะสังหารปี้ซาน ก็สมควรถูกเข็มเงินสามเล่มแทงเข้าหว่างคิ้วตายไป

แต่หนุ่มน้อยชุดแดงไม่เพียงอาจหาญ แม้แต่ฝีมือยังโดดเด่นยิ่งนัก

………………………………………………….

ตอนที่ 1196 คิดจะรับกลับมา

ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุดล้มตึงไปเช่นนั้น ชาวบ้านรอบๆ อาจไม่รู้สึกอะไร แต่คนที่เข้าใจวรยุทธ์เพียงเล็กน้อยและรู้ถึงพละกำลังของผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุด จะรู้สึกตะลึงเพราะผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุดล้มลงไป

เพียงลงมือก็คร่าชีวิตเขาอย่างสะอาดหมดจด ภูตหมอไม่ใช่ความสามารถกลั่นยาอายุวัฒนะยอดเยี่ยม แม้แค่ฝีมือฆ่าคนยังคล่องแคล่วเกินความคาดหมายของพวกเขา

“ฮือ ท่านพ่อ เขาทำร้ายข้า ทำร้ายเสียจนข้าบาดเจ็บ ท่านพ่อ ท่านต้องข้าเขานะเจ้าคะ!” สาวน้อยชุดแดงวิ่งกลับไปข้างกายบิดาของตนเองด้วยความหวาดกลัว

แววตาของผู้นำตระกูลซั่งกวนคร่ำเครียดเล็กน้อย มองลูกสาวแวบหนึ่งและมองเฟิ่งจิ่ว เก็บกดความโกรธในใจพลางเอ่ยว่า “ยังไม่รีบประคองคุณหนูสี่กลับไปอีก!”

“ขอรับ” ทหารอารักขาสองคนข้างหลังขานรับ

สาวน้อยกัดฟันอย่างไม่ยอม อยากจะพูดอะไรอีก เห็นสีหน้าถมึงทึงกับแววตากล่าวเตือนของบิดาตนเอง ก็ตกใจในทันที ก่อนจะก้มหน้าลงหยิบผ้าคลุมจากถุงฟ้าดินมาคลุม แล้วเร่งฝีเท้าวิ่งกลับไปทั้งน้ำตาคลอเบ้า

“คุณชายเฟิ่ง ตระกูลซั่งกวนของเราอยู่ละแวกนี้ พวกเขาอยากเชิญคุณชายเฟิ่งไปบ้านตระกูลซั่งกวน…” ผู้อาวุโสสามยังเอ่ยคำพูดไม่ทันจบ ก็เห็นเฟิ่งจิ่วโบกๆ มือ

“ไม่ต้องหรอก” กล่าวจบเธอขยับก้าวออกไป ปี้ซานข้างหลังก็เดินตามไปติดๆ

“เดี๋ยวก่อน”

ผู้นำตระกูลซั่งกวนเห็นเฟิ่งจิ่วจะไปจึงเอ่ยปากเสียงเข้ม พร้อมมองร่างสีแดงแพรวพราว ประหลาดใจเล็กน้อย เห็นชัดๆ ว่าเป็นผู้หญิง แต่งตัวเป็นผู้ชายยังงดงามโดดเด่นเช่นนี้ หากไม่ตรวจสอบรู้มาก่อน ก็มองไม่ออกแน่ๆ ว่านางเป็นผู้หญิง

ตั้งแต่เห็นความโดดเด่นของเฟิ่งจิ่ว แล้วนึกถึงพรสวรรค์การปรุงกลั่นยาของนาง ผู้นำตระกูลซั่งกวนหัวใจสั่นไหว เอ่ยว่า “เฟิ่งจิ่ว พ่อของเจ้าคือเฟิ่งเซียวใช่หรือไม่? ชื่อเดิมของเจ้าคงนามว่าเฟิ่งชิงเกอ”

เฟิ่งจิ่วได้ยินคำพูดนี้ก็เลิกคิ้ว หันกลับไปมองผู้นำตระกูลซั่งกวน “ผู้นำตระกูลซั่งกวนช่างมีฝีมือ สืบได้ถึงตระกูลของข้าเชียวหรือ?”

คำพูดมีความเย้ยหยันบางส่วน หากมองอย่างละเอียดจะฟังออกได้ถึงความเย็นชา

กล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมาต่อหน้าคนบนถนนใหญ่มากมายเพียงนี้ คนตระกูลซั่งกวนเห็นเธอเป็นคนโง่ที่ฟังเจตนาจากคำพูดของเขาไม่ออกจริงๆ หรือ?

ได้ยินคำพูดแปลกๆ ที่มีความเยาะเย้ยของเฟิ่งจิ่ว ผู้นำตระกูลซั่งกวนเพียงยิ้มๆ “พวกเราแค่คิดว่าชื่อเสียงของภูตหมอโด่งดังเช่นนี้ ซ้ำยังมีภาพเหมือนของภูตหมอจึงตรวจสอบ อยากดูเสียหน่อยว่าพ่อแม่เช่นไรเลี้ยงดูลูกสาวออกมาได้โดดเด่นเช่นนี้ ไม่นึกว่าสืบไปกลับทำให้พวกเรารู้ว่าที่แท้ภูตหมอเป็นลูกสาวของเฟิ่งเซียว”

ผู้นำตระกูลด้านหลังพวกนั้นได้ยินคำพูดของผู้นำตระกูลซั่งกวนก็แปลกใจเล็กน้อย คุยกันเสียงเบา “เฟิ่งเซียวเป็นใคร? ไม่เคยได้ยินเลย!”

“ทำไมถึงบอกว่าภูตหมอเป็นลูกสาวของเฟิ่งเซียว? ภูตหมอเป็นชายไม่ใช่หรือ?”

ผู้อาวุโสสามตระกูลซั่งกวนข้างๆ ได้ยินคำพูดของผู้นำตระกูล ในใจเคร่งเครียด แล้วเห็นท่าทางของเฟิ่งจิ่ว ในใจลางสังหรณ์ไม่ดี ผู้นำตระกูลไม่เคยพบเฟิ่งจิ่ว ไม่รู้นิสัยของเฟิ่งจิ่วแต่เขารู้ดี

ตั้งแค่เจอเฟิ่งจิ่วครั้งแรกเขาก็สงสัย จึงสั่งคนแอบไปตรวจสอบ แต่ข้อมูลที่เขาตรวจสอบยังไม่มา ข้อมูลที่พวกของผู้นำตระกูลไปสืบกลับส่งกลับมาก่อนก้าวหนึ่ง

วันนี้ผู้นำตระกูลซั่งกวนเอ่ยคำพูดนี้ออกมาต่อหน้าคนมากมายเพียงนี้กลางถนนใหญ่ เปิดเผยว่าเฟิ่งจิ่วเป็นหญิงแต่งกายชาย และเอ่ยว่าบิดาของเฟิ่งจิ่วเป็นใคร เกรงว่าจะกลับตาลปัตร

………………………………………………….